Στις 4 Ιουνίου είχε προκηρυχτεί απεργία για τους εργαζόμενους των τηλεφωνικών κέντρων στη γειτονική μας Ιταλία. Στα ιταλικά call centers εργάζονται περίπου 80.000 άνθρωποι και σύμφωνα με τα συνδικάτα η πλειοψηφία των εργαζομένων στήριξε την απεργία. Ωστόσο, όπως και στα μέρη μας, έτσι και στην Ιταλία υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι που δεν μπορούν να απεργήσουν είτε λόγω της εργοδοτικής τρομοκρατίας είτε λόγω του εργασιακού τους καθεστώτος (πχ. επισφάλεια, ενοικιαζόμενη εργασία).
Βρήκαμε, μεταφράσαμε (ευχαριστούμε τον Α. για τη βοήθεια) και αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα clashcityworkers τη συνέντευξη μίας εργαζόμενης σε call center στη Νάπολη. Η ομοιότητα των καταστάσεων που περιγράφει με όσα βιώνουμε ως τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες εδώ στην Ελλάδα είναι τρομακτικά πανομοιότυπη. Εργοδοτική αυθαιρεσία, απολύσεις, επισφάλεια, στόχοι, μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα, ατομικισμός.
Τελικά, η εκμετάλλευση των αφεντικών είναι ίδια παντού. Καιρός είναι λοιπόν να συλλογικοποιήσουμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας και να απαντήσουμε και εμείς οι εργαζόμενοι με τον τρόπο που μας αρμόζει στις καθημερινές εργοδοτικές αυθαιρεσίες.
Απεργία των τηλεφωνικών κέντρων: συνέντευξη με μία εργαζόμενη της Accenture (Νάπολη).
Πέμπτη, 4 Ιουνίου 2014, Clash City Workers
Η 4η Ιουνίου ήταν μία ημέρα γενικής κινητοποίησης για τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα (80.000 χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ιταλία). Τα συνδικάτα SLCCgil, FistelCisl, UilcomUil εξήγγειλαν μία μεγάλη διαδήλωση στη Ρώμη, από τις Θέρμες του Διοκλητιανού μέχρι την Πλατεία Σαντίσιμι Απόστολι, διεκδικώντας σαφείς κανόνες όσον αφορά τις συμβάσεις εργασίας και το μπλοκάρισμα των μετεγκαταστάσεων. Σύμφωνα με τα συνδικάτα η συμμετοχή στην απεργία ξεπερνάει το 80% και στη Ρώμη έφτασαν 7.000 εργαζόμενοι. Σύμφωνα με τον Saccone (SLCCgil): «Από την Almaviva μέχρι την Call&Call, από την Teleperformance μέχρι την Comdata, η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 87% αγγίζοντας σε ορισμένες εταιρείες και το 98%, με ολόκληρα τμήματα εξυπηρέτησης πελατών να σταματάνε τη λειτουργία τους».
Από την πορεία αναδύονται χιλιάδες ιστορίες, όλες διαφορετικές αλλά με μεγάλες ομοιότητες: ιστορίες εκμετάλλευσης, συμβάσεων έργου που ανανεώνονται κάθε 6 ή, συχνότερα, κάθε 2 ή 3 μήνες ή, ακόμα χειρότερα, με μηδενικό σταθερό μισθό: πληρώνεσαι μόνο εάν πιάσεις τους στόχους, διαφορετικά έχεις δουλέψει επί ματαίω, τζάμπα. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με συμβάσεις αορίστου χρόνου είναι αληθινές «λευκές μύγες» και τα πράγματα δεν είναι ρόδινα ούτε για αυτούς: εξαρτημένοι από τις παραγγελίες που σήμερα υπάρχουν και ποιος ξέρει τι θα ξημερώσει αύριο, ακόμα και οι «προστατευμένοι» εργαζόμενοι είναι δυνατόν να μείνουν χωρίς δουλειά από τη μια στιγμή στην άλλη.
Πολλές εταιρείες αναθέτουν την οργάνωση των τηλεφωνικών κέντρων σε εταιρείες του εξωτερικού. Η εξυπηρέτηση πελατών πηγαίνει σε χώρες όπως η Αλβανία, η Ρουμανία, η Τυνησία και το Μαρόκο στις οποίες η γνώση των ιταλικών είναι διαδεδομένη και όπου μπορούν να πληρώνουν ακόμα λιγότερο –και να εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο– τους τηλεφωνητές. Τοζήτημα των μετεγκαταστάσεων τέθηκε με επικίνδυνο τρόπο στο κέντρο της χθεσινής κινητοποίησης [εννοεί της 4ης Ιουνίου], κινδυνεύοντας να πάρει ανοιχτά ρατσιστικούς τόνους: αν και αληθεύει το γεγονός ότι η διάδοση ευαίσθητων προσωπικών στοιχείων –ονόματα, διευθύνσεις, τραπεζικοί λογαριασμοί, πιστωτικές κάρτες– στο εξωτερικό μπορεί να αποτελέσει έναν κίνδυνο για τους πελάτες και έτσι να χρησιμοποιηθεί σαν ένα ισχυρό επιχείρημα ώστε να πειστούν οι καταναλωτές να «εγκαταλείψουν» τις εταιρείες που θέλουν να μεταφέρουν τα τηλεφωνικά κέντρα τους στο εξωτερικό και να τις ωθήσουν να παραμείνουν στην Ιταλία, μία οπτική που βλέπει τους εργαζόμενους στις διάφορες χώρες να συγκρούονται μεταξύ τους σε έναν πόλεμο μεταξύ φτωχών δεν ωφελεί κανέναν πέρα από τα αφεντικά, όπως διδάσκει η ιστορία. Ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον των συνδικάτων για τον τομέα των τηλεφωνικών κέντρων, θα σήμαινε και μία μεγαλύτερη προσπάθεια εκ μέρους τους για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων, πέρα από το να επισείουν το φόβητρο του «ξένου». Ο τομέας αυτός είναι, και για αντικειμενικούς λόγους που οφείλονται στη μικρή διάρκεια των συμβάσεων και το διαρκή εκβιασμό που υφίστανται οι εργαζόμενοι, μία από τις λιγότερο συνδικαλισμένες κατηγορίες. Με την εξαίρεση του αυτο-οργανωμένου αγώνα στην Atesia, ήταν ελάχιστες οι νίκες σε έναν τομέα που η εκμετάλλευση και η επισφάλεια είναι τόσο έκδηλες ώστε οι τηλεφωνητές να αποτελούν πραγματικό σύμβολο της οπισθοδρόμησης –όσον αφορά το μισθό και τα δικαιώματα– του κόσμου της εργασίας στην εποχή μας.
Με αφορμή την κινητοποίηση στα τηλεφωνικά κέντρα, δημοσιεύουμε τη συνέντευξη μίας τηλεφωνήτριας της AccentureTechnologySolution από τη Νάπολη, η οποία μας προσφέρει μίαεικόνα της ζωής στα τηλεφωνικά κέντρα όσον αφορά τις αργίες, τις ασθένειες, το δικαίωμα στη μητρότητα. Όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί της που εργάζονται σαν ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, η εργαζόμενη που μας έδωσε τη συνέντευξη δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στην απεργία.
Σε ποια εταιρία εργάζεσαι και σε ποια πόλη;
Εργάζομαι για την Accenture Technology Solution στη Νάπολη.
Πόσοι εργαζόμενοι είστε; Ποια είναι η αναλογία ανδρών-γυναικών στο χώρο εργασίας σου; Τι σύμβαση έχετε;
Αυτή τη στιγμή είμαστε περίπου 80 εργαζόμενοι, όταν έπιασα δουλειά ήμασταν περίπου 200, αλλά τους τελευταίους μήνες το προσωπικό μειώθηκε σημαντικά. Η εταιρεία αποφάσισε να μεταφέρει ένα τμήμα των δραστηριοτήτων της έξω από την Ιταλία (κατά μέσο όρο ένας εργαζόμενος της Accenture που εργάζεται στην Ιταλία κερδίζει περίπου 900 ευρώ το μήνα, ενώ ένας εργαζόμενος της Accenture που εργάζεται στην Ινδία πληρώνεται περίπου 40 ευρώ το μήνα), επομένως φρόντισε να μειώσει το προσωπικό. Σήμερα εργάζονται στην εταιρεία πολλοί εργαζόμενοι με σύμβαση μαθητείας, η οποία λήγει το 2015, ημερομηνία στην οποία τελειώνει και το έργο. Οι ενοικιαζόμενοι/ες εργαζόμενοι/ες σήμερα είναι περίπου 30 και οι συμβάσεις τους ανανεώνονται ανάλογα με το δείκτη παραγωγικότητάς του προηγούμενου μήνα. Οι τελευταίες ανανεώσεις είχαν διάρκεια 12 ημερών.
Τι γνωρίζεις για την εταιρεία στην οποία εργάζεσαι;
Είναι μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές συμβούλων επιχειρήσεων στον κόσμο, παρέχουμε συμβουλές σε μεγάλες εταιρείες.
Ποια είναι η εργασία που κάνεις;
Εργάζομαι σε ένα έργο (πρότζεκτ) που διαχειρίζεται τα Κρατικά Μονοπώλια, απασχολούμαι στο γραφείο dataentry (εισροή στοιχείων). Παίρνω και καταχωρώ τις παραγγελίες που έρχονται για τις πωλήσεις ειδών καπνού και τιμολογώ τα εμπορεύματα που βρίσκονται στις αποθήκες πριν την παράδοσή τους.
Τι είδους σύμβαση έχεις;
Έχω μία σύμβαση ενοικιαζόμενης εργασίας, εργάζομαι σε μία εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων η οποία με αναγκάζει να εργάζομαι στην Accenture. Η σύμβασή μου είναι μερικής απασχόλησης, για τέσσερις ώρες την ημέρα, αλλά σχεδόν πάντα εργάζομαι έξι και, ορισμένες φορές, ακόμα και οκτώ ώρες. Οι υπερωρίες μου ανακοινώνονται πάντα στο τέλος της βάρδιας ή πολύ συχνά μου τηλεφωνούν λίγες ώρες νωρίτερα για να μου ανακοινώσουν ότι πρέπει να πιάσω δουλειά νωρίτερα.
Οι εργασίες που κάνεις, προβλέπονται από τη σύμβασή σου;
Με τον όρο «εξυπηρέτηση πελατών» υπονοούνται τα πάντα, οι εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις για την εξυπηρέτηση πελατών, οι λειτουργίες dataentry για την κατανομή των εμπορευμάτων στις αποθήκες και εξυπηρέτηση πελατών γενικότερα. Όσοι εργάζονται στην Accenture πρέπει να γνωρίζουν να εκτελούν αυτές τις εργασίες και στη διάρκεια της βάρδιας σε μετακινούν από θέση σε θέση ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής.
Τι προβλέπει η σύμβασή σου όσον αφορά άδειες, ασθένειες,διαλείμματα;
Η σύμβαση προβλέπει και άδειες και ασθένειες και διαλείμματα, αλλά στην πραγματικότητα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο αναρρωτικές άδειες, πληρωμένες από το ασφαλιστικό μας ταμείο. Προβλέπονται ημέρες άδειας, και για αυτόν το λόγο, θεωρητικά, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε άδεια, αλλά δεν μας δίνονται σχεδόν ποτέ και, εδώ και κάποιους μήνες, αφαιρέθηκε από την ον-λάιν πλατφόρμα η δυνατότητα αυτή και επομένως δεν υπάρχει κανένας τρόπος να κανονίσουμε ημέρες διακοπών. Το γραφείο Ανθρωπίνων Πόρων λέει ότι υπάρχει έλλειψη προσωπικού, τη στιγμή που οι ίδιοι απέλυσαν εργαζομένους λόγω «επιλογών της εταιρείας».
Θα μπορούσες να μου πεις ποιον τύπο ατόμων είναι πιο εύκολο να συναντήσεις ως συναδέλφους στην εταιρεία που εργάζεσαι; Α) Νέους ή λιγότερο νέους; Β) Παντρεμένους/ες ή μη; Γ) Με παιδιά ή χωρίς; Δ) Τι τίτλο σπουδών διαθέτουν: Απολυτήριο γυμνασίου, λυκείου ή πανεπιστημιακό πτυχίο; Είναι δυνατόν να σκιαγραφήσειςένα προφίλ που συναντάμε πιο συχνά από τα άλλα;
Οι εργαζόμενοι της εταιρίας στην οποία εργάζομαι, είναι ως επί το πλείστον νέοι κάτω των 35, ορισμένοι από τους οποίους είναι παντρεμένοι και έχουν παιδιά. Οι γυναίκες και οι άντρες είναι μοιρασμένοι, αν και στον καταμερισμό των υπερωριών οι άντρες είναι περισσότερο ευνοημένοι, δεδομένου ότι τα ωράρια που κάνουμε προβλέπουν βάρδιες από τις 6 π.μ. μέχρι τις 10 μ.μ. και πολύ συχνά οι γυναίκες που έχουν παιδιά και οικογένεια δεν μπορούν να κάνουν μη προγραμματισμένες υπερωρίες. Η σύμβαση κάποιων συναδελφισσών δεν ανανεώθηκε επειδή, ως μητέρες και σύζυγοι, δεν ήταν «προδιατεθειμένες» να κάνουν υπερωρίες. Κατά μέσο κάνουμε σχεδόν 40 ώρες υπερωριών το μήνα, σε περιόδους όπως τα Χριστούγεννα, φτάνουμε σχεδόν τις 50.
Ποιες είναι οι χειρότερες πτυχές αυτής της εργασίας, κατά τη γνώμη σου;
Δεν μπορείς να προγραμματίσεις την ημέρα σου, γνωρίζεις πότε θα μπεις, αλλά δεν γνωρίζεις πότε θα βγεις. Εάν δεν κάνεις υπερωρίες σε κοιτάνε με μισό μάτι. Καθώς η σύμβασή σου παρατείνεται για μικρό χρονικό διάστημα, σε εκβιάζουν για να δεχθείς τις υπερωρίες και τρελά ωράρια εργασίας. Έχω δει συναδέλφους που ξέχασαν να φύγουν στο τέλος της βάρδιάς τους, επειδή δεν θυμόντουσαν τι ώρα είχαν πιάσει δουλειά. Όσοι εργάζονται στη φάση της καταχώρησης των παραγγελιών, πρέπει να το κάνουν μέσα σε καθορισμένο χρόνο. Μία παραγγελία πρέπει να καταχωρηθεί μέσα σε χρόνους καθορισμένους από την εταιρεία (ο χρόνος υπολογίζεται στα 4 λεπτά και σαράντα δευτερόλεπτα)· όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να λογοδοτούν για ορισμένες επιδόσεις τους κάθε εβδομάδα και οι ανανεώσεις των συμβάσεων όπως και η κατανομή των υπερωριών γίνονται βάσει αυτών των επιδόσεων. Το γεγονός ότι πρέπει να εργαστείς μέσα σε προκαθορισμένους χρόνους σου δίνει μία διαρκή αίσθηση άγχους, για να μη μιλήσουμε καλύτερα για την αλλοτρίωση που αισθάνεσαι όντας αναγκασμένη να σέβεσαι τα στάνταρτ της εταιρείας. Οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσές μου που ασχολούνται με τις εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις εργάζονται διαρκώς με τα ακουστικά και αυτό σου προκαλεί προβλήματα στην ακοή. Το να εργάζεσαι σε βάρδιες όπως οι δικές μου σου καθιστά δύσκολη τη διαχείριση του ύπνου. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω στις 4 και 30 το πρωί για να πιάσω δουλειά στις 6 και ημέρες που τρώω βραδινό μετά τις 10 το βράδυ και το σώμα αισθάνεται τις συνέπειες αυτής της συνήθειας. Μετά από οκτώ μήνες που εργάζομαι σε αυτή την εταιρεία, ξυπνάω όλες τις ημέρες στις 4 και 30, ακόμα και όταν δεν χρειάζεται, και υποφέρω από διαταραχές του ύπνου.
Υπάρχουν συνδικάτα στην εταιρεία σου; Εάν ναι, ποια; Τι σχέση έχουν με εσάς, τι λειτουργίες εκτελούν;
Στους οκτώ μήνες που εργάζομαι σε αυτή την εταιρεία, δεν ήταν ποτέ παρών κάποιο συνδικάτο, ούτε καν την περίοδο των απολύσεων. Παρά τις μαζικές απολύσεις που πραγματοποιήθηκαν, κανένα συνδικάτο δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για το ζήτημα. Επ’ ευκαιρίας της Πρωτομαγιάς πάρθηκε μία πρωτοβουλία στην οποία συγκεντρώθηκαν οι εργαζόμενοι για να συζητήσουν τη μετεγκατάσταση των τηλεφωνικών κέντρων, αλλά μου φάνηκε μια προπαγανδιστική πρωτοβουλία.
Σήμερα είναι η ημέρα της απεργίας στα τηλεφωνικά κέντρα, έχετε πληροφορηθεί για αυτήν τη διαμαρτυρία; Απεργήσατε;
Κανένα από τα συνδικάτα που εξήγγειλαν την απεργία δεν επικοινώνησε μαζί μας για να συμμετάσχουμε σε αυτή την απόφαση, μολονότι εργαζόμαστε σε ένα από τα μεγαλύτερα τηλεφωνικά κέντρα στη Νάπολη. Εγώ γνωρίζω ότι είχε προκηρυχθεί απεργία για σήμερα, αλλά κανένας από τους συναδέλφους μου δεν συμμετείχε. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, όντας μία ενοικιαζόμενη εργαζόμενη, δεν μπορώ να απεργήσω.
