Αρχείο ετικέτας ανεργία

Η ανεργία έσωσε το κεφάλαιο από την κρίση του

imageedit_1_7669855732

Το παρακάτω σύντομο, εξαιρετικά περιεκτικό και κατανοητό κείμενο του Η.Ιωακείμογλου για την ανεργία περιέχει τόση πραγματική αλήθεια όσα αληθοφανή ψέμματα πουλάει το κράτος και το κεφάλαιο καθημερινά από τα μέσα προπαγάνδας του προκειμένου να διατηρεί την κυριαρχία του. Οι άνεργοι έχουμε λοιδωρηθεί από την κυρίαρχη ιδεολογία ως τεμπέληδες, άχρηστοι, άεργοι, αποτυχημένοι και ένα σωρό άλλα. Έχουμε πιεστεί να εσωτερικεύσουμε αυτή την ”αποτυχία”, έχουμε ενοχοποιηθεί μαζικά από τα νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια κ.ο.κ. Κανείς όμως από όλους τους ”πετυχημένους” δεν μίλησε με τους όρους που μιλάει το κείμενο. Είτε είναι αριστερός της κυβέρνησης και μας αντιμετωπίζει ως αντικείμενο φιλανθρωπίας είτε είναι μικρός και μεγάλος κεφαλαιοκράτης που υφαρπάζει τα κέρδη του στις πλάτες της εργατικής τάξης.

Προφανώς γιατί κανέναν απολογητή δεν συμφέρει η αλήθεια σχετικά με την οικονομική κρίση, το συσσωρευμένο κεφάλαιο, τα υπερκέρδη του και την ανεργία. Όλα αυτά τα παράσιτα που ζουν στη πλάτη της εργατικής τάξης ομονοούν πως η ανεργία είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης και πλέον είναι αναγκαία η ανθρωπιστική αντιμετώπιση των ανέργων και των φτωχών. Μια φράση που έχουμε βαρεθεί να την ακούμε. Μια φράση τόσο κενή περιεχομένου αν σκεφτούμε την κοινωνική καταστροφή που προκλήθηκε προκειμένου τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες να σώσουν τα φράγκα τους. Και όσο για την ”ανθρωπιστική κρίση”, το έχουμε ξαναπεί, είναι ο ρόλος που ήρθε να παίξει ο σύριζα προκειμένου να διασφαλιστεί η ταξική ειρήνη. Προκειμένου να ξεκινήσει η ανάπτυξη τώρα που το ..συσσωρευμένο κεφάλαιο σώθηκε και τα περιθώρια κέρδους είναι ικανοποιητικά. Αλλά, δεν θα υπάρξει κανένα new deal, παρά μόνο διαχείριση της σφοδρής ταξικής υποτίμησης με τα ψίχουλα της ανθρωπιστικής βοήθειας των 200 εκτ ευρώ που υπόσχονται οι φιλάνθρωποι του σύριζα, τη στιγμή που οι τράπεζες, μόνο, ρούφηξαν κάτι εκατοντάδες δισεκατομμύρια τα τελευταία χρόνια.

Και μπορεί να μη μας νοιάζουν εμάς που προσβλέπουμε στην ταξική οργάνωση της εργατικής τάξης τα μέτρα που μπορεί να λάβει μια κυβέρνηση προκειμένου να σώσει το σύστημα από τις αντιφάσεις του ή να καταπολεμήσει την ανεργία, όπως προτείνει στο τέλος το κείμενο, και που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καμιά τέτοια κυβέρνηση να τα υλοποιήσει, συνοψίζουν όμως, σε αντίστιξη με τις μέχρι τώρα επιλογές και εξαγγελίες της αριστερής κυβέρνησης, τον ρόλο που αυτή ήρθε να επιτελέσει.

Mόνη λύση για την εργατική τάξη η ταξική οργάνωση, με στόχο την καταστροφή του κεφαλαίου και του κράτους.

Οι υπογραμμίσεις δικές μας

από ioakimoglou.net

Πως να μειώσουμε την ανεργία

Ο ελληνικός καπιταλισμός χαρακτηρίζεται σήμερα από ιστορικά υψηλά επίπεδα συσσωρευμένου κεφαλαίου σε σύγκριση με το ετήσιο προϊόν που μπορεί να παραχθεί από τη χώρα. Το μέγεθος αυτού του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου είναι τόσο μεγάλο, ώστε οι απαιτήσεις του να εισπράξει κέρδη, δηλαδή να ιδιοποιηθεί ένα μέρος του ετήσιου προϊόντος, είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν μέσα σε συνθήκες που ίσχυαν μέχρι το 2008. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο που υπό κανονικές συνθήκες λειτουργίας του καπιταλισμού θα είχε απαξιωθεί μαζικά, ακριβώς επειδή δεν θα μπορούσε να «παράγει» κέρδη, επειδή θα είχαμε δηλαδή σταματήσει να αναγνωρίζουμε ως κοινωνία την απαίτησή του να ιδιοποιείται ένα μεγάλο μέρος του ετήσιου προϊόντος. Το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο όμως διασώζεται χάρη στην παρέμβαση του Κράτους, το οποίο εγγυάται στην τάξη των κεφαλαιοκρατών ότι θα λάβουν την αμοιβή τους. Η παρέμβαση αυτή λαμβάνει περισσότερες μορφές οικονομικού κανιβαλισμού, όπου ένα μέρος της κοινωνίας καταβροχθίζει το υπόλοιπο: η κεφαλαιοκρατική τάξη ιδιοποιείται ένα αυξανόμενο μερίδιο της παραγόμενης αξίας επιβάλλοντας διαρθρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας που αποδυναμώνουν πλήρως την θέση των εργαζόμενων τάξεων, καταβροχθίζει με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις την «νεκρή εργασία» (δηλαδή τα περιουσιακά στοιχεία) που περιήλθαν στην κατοχή των υποτελών κοινωνικών τάξεων ως προϊόν της παρελθούσας εργασίας τους, φορτώνει το χρέος των τραπεζών στις εργαζόμενες τάξεις ανακατευθύνοντας σαν ταχυδακτυλουργός τις ροές του χρήματος κ.λπ.

Για να αποκτήσουν, όμως, αυτές οι μορφές κανιβαλισμού σταθερή και μόνιμη ύπαρξη, για να καθιερωθούν οι ανθρωποθυσίες που είναι αναγκαίες για τη διάσωση του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου, απαιτείται μια διαρκής άσκηση πολιτικής λιτότητας, μικρών ρυθμών μεγέθυνσης του ΑΕΠ και υψηλής ανεργίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλες οι προβλέψεις των διεθνών οργανισμών για τους μακροχρόνιους ρυθμούς ανάπτυξης είναι εξαιρετικά χαμηλές και ότι γίνεται διεθνώς συζήτηση για μακροχρόνια στασιμότητα (secularstagnation) της παγκόσμιας οικονομίας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ανεργία εμφανίζεται ως ο σημαντικότερος μοχλός διασφάλισης της υποταγής των υποτελών κοινωνικών τάξεων και ιδιαίτερα του πυρήνα τους, που είναι οι εργαζόμενες τάξεις. Η ανεργία δεν είναι, λοιπόν, απλώς ένα πρόβλημα της αγοράς εργασίας, είναι κεντρικό στοιχείο του κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων. Ούτε είναι πρωτίστως ένα ζήτημα πόσες επενδύσεις ή πόσες εξαγωγές θα κάνουμε, πόσες ώρες θα δουλεύουμε, πόσοι από εμάς θα εργάζονται στο δημόσιο τομέα κ.λπ. Αυτά βεβαίως πρέπει να απαντηθούν, αφού όμως πρώτα συνειδητοποιήσουμε ότι ο βασικός καθορισμός του ποσοστού ανεργίας είναι το ύψος της απαίτησης του κεφαλαίου επί του προϊόντος. Ο αριθμός των ανέργων είναι κυρίως το τμήμα εκείνο του εργατικού δυναμικού που αρνείται να απασχολήσει το κεφάλαιο επειδή δεν βρίσκει ότι είναι συμφέροντες οι όροι της απασχόλησής του. Όσο υψηλότερη είναι η απαίτηση του κεφαλαίου επί του προϊόντος, όσο υψηλότερος είναι ο στόχος που έχει θέσει για τα κέρδη, όσο μεγαλύτερο δηλαδή είναι το μερίδιο του προϊόντος που το κεφάλαιο θέλει να ιδιοποιηθεί, τόσο υψηλότερη είναι η μερίδα του εργατικού δυναμικού που παραμένει σε ανεργία (τόσο υψηλότερο είναι το ποσοστό ανεργίας).

Η συσχέτιση αυτή φαίνεται καθαρά, για την περίπτωση της Ελλάδας, στο διάγραμμα.

pasted-graphic-2

Εν συντομία, αυτό εξηγείται ως εξής: μέσα στην κρίση, τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν για να εξυπηρετήσουν το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο που κινδύνευε να καταστραφεί. Αυτό, με τη σειρά του, για να επιτευχθεί, έπρεπε να μειωθούν οι μισθοί και ταυτοχρόνως να παραμείνουν σχετικά σταθερές οι τιμές, όπερ και εγένετο χάρη στη διαρθρωτική πολιτική του κράτους που αποδιάρθρωσε την αγορά εργασίας και άφησε άθικτο τον ανταγωνισμό στις αγορές προϊόντων. Αντιθέτως, σε πολλές περιπτώσεις ευνόησε τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και τον περιορισμό του ανταγωνισμού. Μοιραία, η άνοδος της ανεργίας, που πυροδοτήθηκε από τον περιορισμό της ζήτησης, μετατράπηκε ολόκληρη σε αύξηση των περιθωρίων κέρδους.

Συνοψίζοντας, ο πυρήνας της ανεργίας καθορίζεται από το ύψος της απαίτησης του κεφαλαίου επί του προϊόντος. Αυτή η απαίτηση, με τη σειρά της, καθορίζεται από το μέγεθος του κεφαλαίου που έχει συσσωρευτεί σε σύγκριση με το ΑΕΠ. Όταν αυτό το κεφάλαιο είναι πέντε, έξι ή επτά φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ, όπως συμβαίνει σήμερα σε όλες τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού, η διασφάλιση της αμοιβής του απαιτεί ακραία ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας (που στον κόσμο της στατιστικής εμφανίζεται ως περιθώριο κέρδους ή ως μερίδιο των κερδών στο ΑΕΠ). Για να είναι όμως δυνατός ένας τόσο αυξημένος βαθμός εκμετάλλευσης (ένα τόσο πολύ αυξημένο περιθώριο κέρδους), το ποσοστό ανεργίας πρέπει αντίστοιχα να είναι υψηλό.

Επομένως, στην ερώτηση «Πώς να μειώσουμε την ανεργία;», η απάντηση είναι ότι πρέπει να απαξιωθεί μεγάλο μέρος του κεφαλαίου ώστε να μειωθούν οι απαιτήσεις του κεφαλαίου επί του προϊόντος. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, όπως π.χ. αυξάνοντας τον κατώτατο μισθό και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για τη διάχυση των αυξήσεων σε ολόκληρη τη μισθολογική κλίμακα, αφήνοντας τους μετόχους των τραπεζών, τους κατόχους μετοχών και ομολόγων, τις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να επιζήσουν χωρίς σκλάβους και λοιπούς κατόχους υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου να υποστούν απώλειες, υιοθετώντας μια φορολογική πολιτική υψηλών συντελεστών για τα κέρδη και τις μεγάλες περιουσίες, διαγράφοντας χρέη των εργαζόμενων τάξεων προς τις τράπεζες κ.λπ.

http://www.provo.gr/h-anergia-eswse-to-kefalaio/

Πού χάθηκαν οι 440.000 θέσεις εργασίας του Σαμαρά

Κοινωφελής εργασία, ο δρόμος προς το «workforbenefits»

Οι προσλήψεις με την Κοινωφελή Εργασία του ΟΑΕΔ αφορούν τους δήμους, κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους και τoν ευρύτερο δημόσιο τομέα. Συγκεκριμένα, από τις 49.803 προσλήψεις, οι 14.000 αφορούν τα υπουργεία, 31.953 τους δήμους, 3.500 τις περιφέρειες και 350 τις αποκεντρωμένες διοικήσεις του κράτους που λειτουργούν στις περιφέρειες της χώρας. Μέσω αυτής, οι κρατικοί φορείς, ΟΑΕΔ και ΟΤΑ γίνονται, όπως αναφέρει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, «οι πιο βάρβαροι και στυγνοί εργοδότες, διαμορφώνοντας μισθούς και μεροκάματα πείνας και εξαθλίωσης των 420 ευρώ τον μήνα ή 17 ευρώ την μέρα, και των 490 ή 19 ευρώ, αντίστοιχα, για οκτάωρη απασχόληση».

Οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα δεν έχουν δικαίωμα άδειας, ούτε αναρρωτικής, επιδόματος αδείας, Δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων. Δεν δικαιούνται επίδομα παιδιών και προϋπηρεσίας, καταστρατηγώντας την ισχύουσα Εργατική Νομοθεσία.
Χρησιμοποιούνται για να καλύψουν βασικές ανάγκες λειτουργίας των υπηρεσιών. Έτσι, μετατρέπονται σε «ωφελούμενους ανέργους», «γυμνούς» από εργασιακά δικαιώματα και ο μισθός μετατρέπεται σε μη τακτικά καταβαλλόμενο «επίδομα εργασίας» που αντικαθιστά το απαρχαιωμένο και μειωμένο επίδομα ανεργίας.

Με αυτόν τον τρόπο ευέλικτη απασχόληση και ανεργία ανακυκλώνονται, οδηγώντας στην διεθνή εμπειρία της επιδοματικής εργασίας. Στην Ινδία, για παράδειγμα, ως μέτρο καταπολέμησης της φτώχειας η κυβέρνηση προσφέρει ένα πρόγραμμα εκατό ημερών πληρωμένης εργασίας ετησίως αντί για επίδομα ανεργίας. Στην Ευρώπη, τέτοια προγράμματα υπάρχουν στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ολλανδία (Work First) και στη Γερμανία (Hartz Reforms). Σημειώνεται ότι με το συγκεκριμένο πρόγραμμα επιχειρήθηκε πριν λίγο καιρό να απασχοληθούν νηπιαγωγοί, ενώ το δίκτυο επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν «ωφελούμενους», ολοένα αυξάνεται.

 

Voucher

 

Εδώ και πάνω από έναν χρόνο τρέχουν τα προγράμματα voucher (επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για νέους έως 29 ετών) που «δίνουν την ευκαιρία να καταρτιστούν μέσω των ΚΕΚ και να απασχοληθούν σε επιχειρήσεις μετά την ολοκλήρωση της κατάρτισης 50.000 άνεργοι εγγεγραμμένοι του ΟΑΕΔ». Η «επιταγή εισόδου» αφορά απόφοιτους πανεπιστημίων, νέους, χρόνια άνεργους, και πολλές άλλες κατηγορίες. Στην πραγματικότητα, αποτελεί παράδειγμα νομιμοποιημένης ανελαστικής εργασίας.

 

Τα συγκεκριμένα προγράμματα είναι η μόνη πια λύση για να δουλέψουν οι νέοι. Είναι η μετεξέλιξη των γνωστών stage, των παλιών προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας σε πολύ χειρότερες όμως συνθήκες, τόσο που πραγματικά τα παλιά προγράμματα να φαντάζουν «όαση». Το πρώτο στάδιό τους είναι η θεωρητική κατάρτιση, όπου τα ΚΕΚ, μέσω των οποίων υλοποιείται το πρόγραμμα, προσφέρουν μια τύποις εκπαίδευση, για την οποία πληρώνονται 1.100 ευρώ το «κεφάλι». Δεύτερο κομμάτι είναι η λεγόμενη πρακτική άσκηση, όπου ο «voucher-άς» στέλνεται πρώτα σε πολλές συνεντεύξεις και μετά αφού αποφασίσει ο εργοδότης, πηγαίνει σε κάποιο χώρο δουλειάς, ανεξάρτητα πολλές φορές από το επάγγελμά του. Εκεί καλείται να εργαστεί χωρίς χρήματα από τον εργοδότη, αλλά περιμένοντας το ΕΣΠΑ. Οι «voucher-άδες» εργάζονται και σε μεγάλες επιχειρήσεις, όπου έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο μαζικών απολύσεων προσωπικού για να καλύψουν τις θέσεις τους οι ωφελούμενοι. Αν συνεχιστεί και μετά την «πρακτική άσκηση» η σχέση εργασίας, όσον αφορά το μισθό… τον βασικό και αν…

 

120.000 < 440.000

Συνολικά, με αισιόδοξες εκτιμήσεις, περίπου 120.000 άτομα θα «απασχοληθούν» στα εν λόγω προγράμματα. Πολύ λιγότερα από τους 440.000 ανέργους που «θα έβρισκαν δουλειά», κατά τον απερχόμενο πρωθυπουργό. Οι συμμετέχοντες στα συγκεκριμένα προγράμματα, αναμένεται ολοένα να αυξάνονται, μια και αφενός αποτελούν κεντρική πολιτική επιλογή για την εργασία, από πλευράς Ε.Ε. Ήδη, 7.000 απόφοιτοι ΙΕΚ, ΕΠΑΣ και ΕΠΑΛ, θα βρεθούν και αυτοί σε καθεστώς «πρακτικής άσκησης», χρηματοδοτούμενης από το ΕΣΠΑ. Αφετέρου, η τεράστια ανεργία και υποαπασχόληση, στρέφουν τον κόσμο προς τα προαναφερθέντα.

Ένα καλό ερώτημα προς την όποια νέα κυβέρνηση, που δυστυχώς δεν το είχαμε ακούσει να τίθεται στη διάρκεια αυτής της σύντομης προεκλογικής περιόδου, είναι αν υπάρχουν περιθώρια παρέμβασης σε αυτό το καθεστώς επιδοτούμενης ανεργίας και αν θα συνεχιστεί όπως είναι. Πρόκειται κοινοτικοί πόροι μεγαλύτεροι από 28 δισ. ευρώ να εισρεύσουν στην ελληνική οικονομία ώς το 2020, με ένα σημαντικό μέρος τους να διοχετεύονται στη «διάχυση γνώσεων και δεξιοτήτων, προσαρμογή στις απαιτήσεις του παγκόσμιου ανταγωνισμού και της διαρκούς αναβάθμισης του ανθρώπινου δυναμικού»; Για να πιαστεί ο στόχος των 440.000 μέχρι το τέλος του 2015, πράγμα απίθανο, πρέπει τα προγράμματα του ΕΣΠΑ να οργιάσουν.

http://www.e-dromos.gr/espa-quo-vadis/

 

Πηγή: Εργασιακό Δελτίο

Η εφιαλτική ανεργία εργαλείο για την προώθηση της κινεζοποίησης

imagesΤην  Τετάρτη 6 Αυγούστου, λίγο πριν αναχωρήσει για τις διακοπές του, εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές οθόνες ο Σαμαράς αυτοπροσώπως, για να μας ανακοινώσει ότι μέχρι τα τέλη της χρονιάς η κυβέρνησή του θα προσφέρει «κατάρτιση και πρώτη επαφή με την εργασία σε 145.000 νέους και μακροχρόνια ανέργους».
Πρόκειται για τα γνωστά προγράμματα δουλείας, τα οποία αναγκαστικά αποδέχονται οι άνεργοι, προκειμένου να εξασφαλίσουν αυτό έστω το άθλιο πεντακοσάρικο (χωρίς ασφάλιση) για ένα πεντάμηνο.

Την Παρασκευή 8 Αυγούστου, ήταν η σειρά του Βρούτση, ο οποίος βγήκε και ανακοίνωσε περιχαρής: «Είναι ενθαρρυντικό ότι και αυτό το μήνα συνεχίζεται η θετική εικόνα της μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, ακολουθώντας τη γενική τάση εξομάλυνσης της αγοράς εργασίας. Πράγματι, σύμφωνα με το πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ που καταγράφει ψηφιακά τις ροές της μισθωτής απασχόλησης σε όλη την Ελλάδα και σε κάθε κλάδο της οικονομίας, οι αναγγελίες πρόσληψης τον Ι-ούλιο ήταν κατά 13.275 θέσεις περισσότερες από τις απολύσεις. Σε επίπεδο πρώτου επταμήνου του έτους (Ιανουαρίου – Ιουλίου) το 2014 δημιουργήθηκαν 189.572 νέες θέσεις μισθωτής εργασίας, που πρόκειται για επίδοση σημαντικά υψηλότερη από αυτή του αντίστοιχου χρονικού διαστήματος πέρυσι (91.611 θέσεις εργασίας) και, σαφώς, την υψηλότερη επίδοση πρώτου επταμήνου από το 2001 μέχρι σήμερα» (η υπογράμμιση του Βρούτση, η έμφαση δική μας).

Ενδιαμέσως τους τα χάλασε και πάλι η ΕΛΣΤΑΤ, αλλά τα δικά της πορίσματα δεν συζητιούνται, δεν γίνονται λαϊκά αναγνώσματα και θεάματα από τα παπαγαλάκια της «ενημέρωσης». Δίνοντας στη δημοσιότητα την τελευταία Ερευνα Εργατικού Δυναμικού, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι «το εποχικά διορθωμένο ποσοστό ανεργίας τον Μάιο του 2014 ανήλθε σε 27,2% έναντι 27,7% τον Μάιο του 2013 και 27,3% τον Απρίλιο του 2014».

Εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο, ο Βρούτσης ανακοινώνει ότι μήνα με το μήνα αυξάνονται οι απασχολούμενοι, αλλά η ΕΛΣΤΑΤ επιμένει να «μετράει» την ανεργία (με ένα μοντέλο που την υποεκτιμά, όπως πολλάκις έχουμε γράψει) στα ίδια θηριώδη επίπεδα. Σταθερά πάνω από 27%, χωρίς καμιά ουσιαστική τάση κάμψης.
Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη μας τη μετανάστευση πολλών νέων και τη λειτουργία των προγραμμάτων δουλείας (οι συμμετέχοντες σ’ αυτά λογίζονται ως… απασχολούμενοι), θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα πράγματα είναι χειρότερα και σε σχέση με τις καταγραφές της ΕΛΣΤΑΤ.

Αν, μάλιστα, κοιτάξουμε λίγο και μερικά ποιοτικά στοιχεία, όπως καταγράφονται στις επίσημες κρατικές στατιστικές, αλλά περνάνε ψιλοαπαρατήρητα, θα καταλήξουμε σε πιο  μαύρα συμπεράσματα.

Η ίδια η ΕΡΓΑΝΗ, το παιχνιδάκι του Βρούτση, αποκαλύπτει ότι οι μισές περίπου από τις «νέες» θέσεις εργασίας είναι μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης! Το πρώτο επτάμηνο του 2014, σύμφωνα με την ΕΡΓΑΝΗ, έγιναν 917.336 προσλήψεις. Το 46,84% απ’ αυτές (429.684) ήταν προσλήψεις για μερική και εκ περιτροπής απασχόληση. Μιλάμε για τετράωρα ή για δουλειά μία, δύο ή τρεις μέρες την εβδομάδα! Κι επειδή οι πάντες προσλαμβάνονται πλέον με τα «κινεζοποιημένα» βασικά της μνημονιακής περιόδου, μιλάμε για δουλειές με 150 μέχρι 300 ευρώ το μήνα! Για τέτοιες θέσεις εργασίας καμαρώνει ο άθλιος δεξιός υπουργός!

Κοιτάζοντας την Ερευνα Εργατικού Δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, βλέπουμε ότι έχουμε μικρή μείωση του αριθμού των ανέργων, αλλά ταυτόχρονα και μείωση των απασχολούμενων και μείωση του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού! Δεδομένου ότι απασχολούμενοι και άνεργοι, από τη μια, και οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός, από την άλλη, είναι συγκοινωνούντα δοχεία, μία μόνο λογική εξήγηση μπορούμε να βρούμε γι’ αυτή την (σε πρώτη ανάγνωση ανεξήγητη) τριπλή μείωση. Aύξηση της μετανάστευσης στο εξωτερικό και αύξηση των θανάτων σε σχέση με τις γεννήσεις. Κοιτάζοντας τα στοιχεία της Eurostat για το 2012 και το 2013, διαπιστώνουμε ότι και τις δύο αυτές χρονιές οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις (γύρω στις 17.000 κάθε χρονιά), ενώ ως μετανάστες δίνονται περίπου 44.000 το 2012 και περίπου 52.000 το 2013. Μέσα σε μια διετία, δηλαδή, έχουμε μείωση του πληθυσμού κατά περίπου 160.000 άτομα!

Eίναι κι αυτό ένα από τα «καλά» της κρίσης και της κινεζοποίησης. Ποιο νέο ζευγάρι θα τολμήσει να γεννήσει παιδιά σ’ αυτές τις συνθήκες; Σε μια δεκαετία η Ελλάδα θα χάσει μια ολόκληρη γενιά και σε μια εικοσαετία θα είναι μια γερασμένη χώρα, καθώς ούτε οι μετανάστες μπορούν πλέον να δώσουν ώθηση στην αύξηση του πληθυσμού (δεν έχουμε μαζική μετανάστευση νέων εργατών από την Αλβανία, πλέον). Αν αυτό δε λέγεται κοινωνική εξαθλίωση, τότε πώς λέγεται;

Και βέβαια, η προσπάθεια της κυβέρνησης να μετατρέψει τον κάθε άνεργο σε… Πηνελόπη που περιμένει υπομονετικά την επιστροφή του Οδυσσέα ναυαγεί.
Αρκεί να κοιτάξει κανείς τον Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής, που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ την Παρασκευή 8 Αυγούστου, για να πλημμυρίσει από… απαισιοδοξία. Αντιγράφουμε: «Ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής του μηνός Ιουνίου 2014, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη του Ιουνίου 2013, παρουσίασε μείωση κατά 6,7%, έναντι αύξησης 2,3% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2013 προς το 2012. Ο μέσος Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής της περιόδου Ιανουαρίου – Ιουνίου 2014, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου – Ιουνίου 2013, παρουσίασε μείωση κατά 3,2%, έναντι μείωσης 1,2% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2013 προς το 2012».

Επί κυβερνήσεων ΓΑΠ, τον δεύτερο μνημονιακό χρόνο, κατεβλήθη προσπάθεια να παραμυθιαστούν οι άνεργοι με μια επικείμενη ανάπτυξη, η οποία θα στηριχτεί στις εξαγωγές, οι οποίες δήθεν κάλπαζαν. Μαϊμούδισαν τα στοιχεία για μερικούς μήνες, αλλά δεν μπορούσαν να τα μαϊμουδίζουν επ’ άπειρον. Τώρα, η ανάπτυξη που θα στηρίζεται στις εξαγωγές διατυπώνεται ως όραμα, από χειλέων Χαρδούβελη. Προς το παρόν, όμως, η εικόνα είναι αυτή που περιγράφουν οι Δείκτες της ΕΛΣΤΑΤ. Η βιομηχανική παραγωγή, στην οποία θα αποτυπωθεί το… όραμα του Χαρδούβελη και όλων των εκπροσώπων του κομπραδόρικου και ξενόδουλου ελληνικού καπιταλισμού, παρουσιάζει το πρώτο εξάμηνο του… αναπτυξιακού 2014 εικόνα χειρότερη του πρώτου εξάμηνου του 2013! (Περισσότερα στοιχεία για την «ανάπτυξη» και ειδικά για τις εξαγωγές και τον τουρισμό μπορείτε να βρείτε στη σελίδα 11).

Φιέστα με προθύμους

Την 1η του Σεπτέμβρη, ενόψει και της ομιλίας του στη ΔΕΘ, ο Σαμαράς ήθελε μια ακόμη φιέστα, στην οποία θα εξέφραζε ξανά το ενδιαφέρον του για την ανεργία και θα μοίραζε παρηγορητικές υποσχέσεις. Ετσι, συγκάλεσε για πρώτη φορά το Εθνικό Συμβούλιο Απασχόλησης, βρίσκοντας πρόθυμους συνομιλητές, πέρα από τον Βρούτση, τον Βενιζέλο και τους κρατικούς παράγοντες, και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, η οποία βρήκε την ευκαιρία να ζητήσει παραδάκι.

Ο Σαμαράς είπε τα γνωστά δακρύβρεχτα που λέει σ’ αυτές τις περιπτώσεις («η ανεργία είναι ο πιο ύπουλος και ο πιο σκληρός αντίπαλος της κοινωνίας, καθώς υπονομεύει τα όνειρα της νεολαίας») και κατέληξε στο success story, δίνοντας και νούμερα αυτή τη φορά (δεν κοστίζουν τίποτα): «Για πρώτη φορά υπάρχει πρόβλεψη για άνοδο του ΑΕΠ έπειτα από 24 τρίμηνα, ενώ υπάρχει πρόβλεψη για 770.000 θέσεις απασχόλησης ως το 2020»! Ο αριθμός 770.000 εντυπωσιάζει, αν το σκεφτεί όμως κανείς θα διαπιστώσει ότι ο Σαμαράς υπόσχεται ότι το 2020 η ανεργία θα είναι γύρω στο 12%! Φυσικά, και αυτό είναι στον αέρα, όπως είναι στον αέρα οι «προβλέψεις» για μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 3% τα ίδια χρόνια.

Ο Βενιζέλος, για να δείξει πως αποτελεί το… προοδευτικό τμήμα της κυβέρνησης, πρότεινε να θεσμοθετηθεί «ρήτρα απασχόλησης» σε κάθε κυβερνητική δράση που αφορά θέματα ανάπτυξης! Είπε κι αυτός την παπαριά του (είπαμε: τζάμπα είναι), για να ‘χουν να γράφουν οι φυλλάδες την επομένη και να τσαμπουνάνε τα παπαγαλάκια στα ραδιοκάναλα.

Ο Βρούτσης, για να μην υστερήσει έναντι του Βενιζέλου, ανακοίνωσε τη δημιουργία του «Λευκού Μητρώου» για τις επιχειρήσεις με «αποδεδειγμένα υποδειγματική συμπεριφορά προς τους εργαζόμενους και την πολιτεία». Οι επιχειρήσεις που θα κατακτήσουν μια ζηλευτή θέση στις δέλτους του «Λευκού Μητρώου» δε θα ελέγχονται εντατικά έτσι που οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να στραφούν στοχευμένα εκεί που υπάρχει υψηλή παραβατικότητα και υποτροπή!

Ανακοίνωσε ακόμη και σχέδιο ανάσχεσης του brain drain, όπως λέγεται στην… απλοελληνική η διαρροή των «καλύτερων μυαλών» προς το εξωτερικό! Τους τελείωσαν όλα τα άλλα παπατζιλίκια, οπότε έπρεπε να σκεφτούν νέες εφετζίδικες ατάκες για να δείξουν ότι μοχθούν νυχθημερόν για να αντιμετωπίσουν την ανεργία: ρήτρα απασχόλησης, λευκό μητρώο, anti brain drain.

Στη συνέχεια, ο Βρούτσης άρχισε να αραδιάζει για πολλοστή φορά τα προγράμματα του ΟΑΕΔ «για τη στήριξη της απασχόλησης και τη μείωση της ανεργίας».
Οπως είπε, ο προϋπολογισμός των προγραμμάτων για τη διετία 2014 – 2016 θα ξεπεράσει το ένα δισ. ευρώ, με τους ωφελούμενους ανέργους να ανέρχονται σε τουλάχιστον 397.356.

Ο μπαξές έχει απ’ όλα: προγράμματα «μαθητείας», «επαγγελματικής κατάρτισης», «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας», προγράμματα επιδότησης επιχειρήσεων για διατήρηση θέσεων εργασίας, επιδότησης για πρόσληψη ανέργων κτλ. Τα περισσότερα λεφτά θα διατεθούν σε προγράμματα «μαθητείας» και «επαγγελματικής κατάρτισης» διαφόρων τύπων. Πρόκειται, όπως έχουμε ξαναγράψει, για προγράμματα εξασφάλισης τζάμπα εργατών-δούλων από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μπροστά στα οποία τα παλιά stage μοιάζουν… φιλεργατικά. Ετσι, η ανεργία μετατρέπεται σε εργαλείο προώθησης της κινεζοποίησης, αφού οι άνεργοι ξεσκίζονται για να βρουν μια θέση ανασφάλιστης εργασίας (δήθεν «μαθητείας» ή «επαγγελματικής κατάρτισης») και αναγκαστικά μετατρέπονται σε δούλους των αφεντικών (ειδικά στον τουρισμό «χτυπάνε» ακόμη και δωδεκάωρα) για να πάρουν ένα πεντακοσάρικο το μήνα για ένα πεντάμηνο. Στόχος είναι να εμπεδωθεί στους νέους εργαζόμενους η συνείδηση ότι αυτή είναι η «μοίρα» τους, ότι πρέπει να αισθάνονται και ευχαριστημένοι αν καταφέρουν να βρουν ένα τέτοιο πεντάμηνο δουλείας.

Μερίδιο από το νταβατζιλίκι αυτών των προγραμμάτων γυρεύει και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Γι’ αυτό και ο Παναγόπουλος, όχι μόνο δεν έτριψε στη μούρη του Σαμαρά την πρόσκληση, αλλά στρογγυλοκάθησε στο τραπέζι της φιέστας, προσφέροντας την «κοινωνική νομιμοποίηση» που ήθελαν οι Σαμαράς-Βενιζέλος.
Χαρακτηριστικά είναι τα πρώτα λόγια που είπε στη δήλωση που έκανε μετά τη φιέστα: «Το Συμβούλιο αυτό όπως γνωρίζετε θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά καιτο θετικό που εκπέμπει είναι ότι οι πόροι που υπολογίζονται για την καταπολέμηση της ανεργίας μπορούμε να πούμε ότι κατά ένα σημαντικό τρόπο μπορούν να μαζευτούν».

Μετά μπήκε στο ζουμί: «Αυτό που συμφωνήθηκε είναι να ενισχυθούν τα προγράμματα, η υλοποίηση και ο σχεδιασμός των προγραμμάτων που αφορούν το νέο Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς με την παρουσία των κοινωνικών φορέων, των εργοδοτών και των εργαζομένων. Είναι κάτι που μπορεί να δώσει και ποιότητα και έλεγχο στα προγράμματα για την ανεργία». Οταν, δε, ρωτήθηκε αν αυτό σημαίνει να πηγαίνει το παραδάκι απευθείας σ’ αυτούς, απάντησε:
«Ζητήσαμε να είμαστε οι τελικοί δικαιούχοι των πόρων του ΕΣΠΑ κι από ΕΠΑΝΑΔ και ΕΠΑΝΕΚ. Δεσμεύτηκε ότι αυτό θα γίνει και ότι θα γίνει και η νομοθετική ρύθμιση»!

Το μόνο που ενδιαφέρει τους εργατοπατέρες είναι ν’ αναλάβουν αυτοί ρόλο στη διαχείριση της κινεζοποίησης. Να παίρνουν το παραδάκι από το ΕΣΠΑ και να «μοιράζουν το παιχνίδι», σε συνεργασία με τα συνδικάτα των καπιταλιστών. Προσφέρουν απόλυτη στήριξη στην κινεζοποίηση, φτάνει να εισπράττουν ένα νταβατζιλίκι που θα τους επιτρέπει και το μηχανισμό τους να συντηρούν (είναι και πολυδάπανος) και πελατειακές σχέσεις να δημιουργούν, δένοντας νέους εργαζόμενους στο άρμα τους.

Χαστούκι από τον ΟΟΣΑ

Στο 27% θα παραμείνει η ανεργία και το 2015 προβλέπει ο ΟΟΣΑ, σε έκθεσή του που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Τετάρτη. Μάλιστα, ο ΟΟΣΑ επισημαίνει ότι η Ελλάδα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας μεταξύ των χωρών-μελών του οργανισμού. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε από το 49% στο 71% μεταξύ του τέταρτου τριμήνου του 2007 και του πρώτου τριμήνου του 2014.

Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι οι πραγματικοί μισθοί στην Ελλάδα μειώνονται με ρυθμό πάνω από 5% ετησίως κατά μέσο όρο από το πρώτο τρίμηνο του 2009! Η μείωση αυτή είναι από τις μεγαλύτερες μεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ.

Η πρόβλεψη αυτή αποτελεί χαστούκι για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, γι’ αυτό και τα παπαγαλάκια την υποβάθμισαν, δίνοντας χώρο μόνο στις φιέστες του Σαμαρά.

 

Αναδημοσίευση από: ΚΟΝΤΡΑ

ΕΛΣΤΑΤ: Ούτε ένας εργαζόμενος ανά νοικοκυριό το 2011

Μειοψηφία αποτελούν οι εργαζόμενοι στην χώρα μας, με τα νοικοκυριά να καλούνται να επιβιώσουν με… λιγότερο από έναν εργαζόμενο.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) με βάση την απογραφή πληθυσμού – κατοικιών που πραγματοποιήθηκε το 2011, ο μέσος αριθμός των απασχολούμενων ανά νοικοκυριό στην Ελλάδα είναι 0,9%.

Ο Οικονομικά Ενεργός Πληθυσμός της χώρας το 2011 ανήλθε σε 4.586.636 άτομα (42,4% του συνόλου του Μόνιμου Πληθυσμού) ενώ ο Οικονομικά μη Ενεργός Πληθυσμός αντιστοιχούσε σε 6.229.650 άτομα (57,6% του συνόλου του Μόνιμου Πληθυσμού).

Στους Οικονομικά ενεργούς περιλαμβάνονται οι συνταξιούχοι, εισοδηματίες, μαθητές, και όσοι δηλώνουν ως απασχόληση τα οικιακά.

Από το σύνολο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, 3.727.633 άτομα δήλωσαν «απασχολούμενοι» και 859.003 άτομα δήλωσαν «άνεργοι» σήμερα ξεπερνούν το 1,3 εκατομμύρια). Το μεγαλύτερο ποσοστό του οικονομικά ενεργού πληθυσμού (59%) είναι άντρες, ενώ οι γυναίκες αποτελούν το υπόλοιπο 41%.

Οι περισσότεροι Έλληνες εργαζόμενοι απασχολούνται στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, καθώς και στη δημόσια διοίκηση και άμυνα, ενώ τα περισσότερα άτομα με ξένη υπηκοότητα, που ζουν στη χώρα μας εργάζονται ως ανειδίκευτοι εργάτες, χειρώνακτες και μικροεπαγγελματίες.

Αναλυτικά η έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ ΕΔΩ

ACTUS: ΑΝΕΡΓΙΑ : “ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ”

ανα
Η ανεργία είναι δισυπόστατο μέγεθος. Τόσο ποσοτικό όσο και ποιοτικό. Το αριθμητικό ποσοστό της ανεργίας είναι απόρροια ποιοτικών και ποσοτικών μεταβολών στο πεδίο της παραγωγής, που αποκρυσταλλώνονται με πολυδιάστατο τρόπο στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Δεν αρκεί μια θετική ποσοτική μεταβολή -υπέρ της εργασίας- σε ένα κλάδο ή περισσότερους της οικονομίας, για να αναστραφεί η εξελικτική πορεία καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων και συντριβής της ισορροπίας των παραγωγικών σχέσεων, που είχε επιτευχθεί πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. 
Ακριβώς για αυτό, ούτε τα προγράμματα τύπου voucher, ούτε το “κύμα” τουριστικής ανάπτυξης είναι σε θέση να ανακόψουν μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη. Η παραγωγική δομή της ελληνικής οικονομίας έχει πλήρως αποσαθρωθεί, η ιδιοκτησία δεν παράγει πια πλούτο για τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα, το κράτος έχει απολέσει κάθε δυνατότητα χάραξης οικονομικής πολιτικής όπως και κάθε μέσο δημιουργίας θέσεων εργασίας που σε ένα βαθμό θα τόνωναν την ζήτηση. Αντίθετα η κρατική φορολογία άμεση και έμμεση, συντρίβει την μισθωτή εργασία και εκποιεί την ιδιωτική περιουσία προς όφελος του πολυεθνικού και πολυκλαδικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και αναρωτιέται κανείς : “Είναι τρελοί ή προδότες αυτοί που ασκούν την συγκεκριμένη οικονομική πολιτική ;” . Ούτε το ένα , ούτε το άλλο.

Η οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει τους δικούς της νόμους και την δική της έλλογη δομή. Ο μόνος τρόπος έστω προσωρινής ανάκαμψης για τον κόσμο του κεφαλαίου (τράπεζες, πολυεθνικές εταιρείες κοκ) διαμεσολαβείται από την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Τόσο και πρώτιστα της εργασίας, όσο και εκείνων των μικρομεσαίων κεφαλαίων που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κρίση και είτε οδηγούνται στην καταστροφή είτε στην εξαγορά, από υπέρτερα αυτών. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει εισέλθει σε μια μη αναστρέψιμη πορεία καταστροφής που αποτελεί απαράβατο όρο για την αναγέννησή του. Μοιάζει με πλοίο που είναι έτοιμο να βουλιάξει και πετάει τα “έρμα” για να διασωθεί. Αναπόφευκτα θα χαθεί και σημαντικό μέρος του πληρώματος… 

Σε αυτή την βραδεία και βασανιστική πορεία, δημιουργούνται στρατιές ανέργων, που εξοβελίζονται στο περιθώριο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Είναι το “άχρηστο πλήρωμα” που έχει πεταχτεί στην άβυσσο της εξαθλίωσης, και που απεγνωσμένα προσπαθεί να “ανέβει πάλι στο πλοίο”. Σε ένα πλοίο που βουλιάζει. Πότε , πότε, τους πετούν από μέσα κανένα “σάπιο κομμάτι γαλέτας”. Εξάμηνη μαθητεία, επανακατάρτιση ανέργων, ή εποχική θέση εργασίας, το ονομάζουν συνήθως. Έτσι το πολιτικό σύστημα κερδίζει χρόνο, για να προετοιμάσει το “Βατερλό” του κόσμου της εργασίας. 

Γιατί αυτοί το ξέρουν, η ανεργία στο σύστημά τους, λύνεται μόνο με ένα τρόπο : “Με θάνατο και καταστροφή”.

Υπάρχει και άλλος τρόπος φυσικά. Υπάρχει και άλλος δρόμος. Ο δρόμος της εξέγερσης, απέναντι στους καταστροφείς και στους σφετεριστές του δικαιώματος, σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. 

Κάτι τέτοιο ωστόσο, δεν είναι δουλειά των “πάνω”. 

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα και αυτονόητο καθήκον , των “κάτω”. 

 
Της καταπιεζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, που δεν έχει να χάσει, απολύτως τίποτα. Αντίθετα, μπορεί να κερδίσει ένα κόσμο ολόκληρο. 
Αναδημοσίευση από ACTUS 

H κομπίνα που κάνουν οι εργοδότες και πληρώνουν 200 € το μήνα μισθό

Η επίσημη  ανεργία   αγγίζει το 26,9% από 26,5% που αρχικά είχε εκτιμηθεί και η χούντα επιχειρεί  να εμφανίσει θετικό ισοζύγιο προσλήψεων έναντι των απολύσεων για τον μήνα Μάη του 2014 στον ιδιωτικό τομέα κατά 59.470 θέσεις εργασίας !!

Σύμφωνα με τα στοιχεία των ροών μισθωτής απασχόλησης του Μάη 2014, οι αναγγελίες πρόσληψης’ηταν166.879, ενώ οι αποχωρήσεις σε 107.409. Από τις 107.409 συνολικά αποχωρήσεις, οι 45.236 ήταν«οικειοθελείς»   και οι 62.173 από καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου.

Δηλαδή βρέθηκαν μεσούσης της κρίσης κάποιες χιλιάδες εργαζόμενοι που παραιτήθηκαν γιατί δεν τους άρεσε η δουλειά !

Αν το δούμε προσεκτικά το  θετικό ισοζύγιο προέρχεται από την αυξανόμενη απώλεια θέσεων πλήρους απασχόλησης και την αντικατάστασή τους με τις αντίστοιχες της μερικής απασχόλησης και τις εκ περιτροπής που ολοένα όμως και περισσότερο κερδίζουν έδαφος έναντι της πλήρους.

Το Μάιο του 2014 έγιναν 1.806 μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρη απασχόληση σε μερική απασχόληση, 743 μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρη απασχόληση σε εκ περιτροπής απασχόληση με «συμφωνία» εργαζομένου και εργοδότη και 447 μετατροπές συμβάσεων εργασίας από πλήρη απασχόληση σε εκ περιτροπής απασχόληση με μονομερή απόφαση του εργοδότη.

Τον ίδιο μήνα έκαναν προσλήψεις πλήρους απασχόλησης σε ποσοστό 57,10%, μερικής σε ποσοστό 32,44% και εκ περιτροπής σε ποσοστό 10,46%, δηλαδή οι προσλήψεις με ελαστικό και προσωρινό καθεστώς ανέρχονται αθροιστικά για τον μήνα Μάη σε ποσοστό σχεδόν 43%.

Δηλαδή οι εργοδότες  κάνουν πρόσληψη αρχικά   με το καθεστώς της πλήρους απασχόλησης με μισθούς 400 και 500 ευρώ καθαρά και απαλλαγμένοι από την καταβολή ασφάλιστρου και στη συνέχεια αξιοποιώντας τη σιχαμένη πρόσφατη νομοθεσία μετατρέπουν την πλήρη απασχόληση σε μερική και εκ περιτροπής καταβάλλοντας μισθούς 200 και 300 ευρώ.

Το πλέον ωραίο της υπόθεσης είναι πως όλος αυτός ο μηχανισμός, πρόσληψη, μετατροπή σε ελαστικές εργασιακές σχέσεις και απόλυση επιδοτείται αδρά με λεφτά των εργαζομένων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της δήθεν αντιμετώπισης της ανεργίας.

Πηγή: Εργασιακό Δελτίο

Παραμύθια προς αφελείς που ψήφισαν πάλι, γύρω από την ανεργία

κείμενο που μοιράζεται στους ΟΑΕΔ της Αθήνας

Τη στιγμή που ξεκινάς να διαβάζεις το παρόν κείμενο -αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει-έχουμε σωθεί! Η Ελλάδα έχει βγει στις αγορές, η Κομισιόν προβλέπει 0,6% ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας στο 26% (από 27,3%) το 2014 και τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά και τις Κυριακές ώστε να μπορέσει να ξοδευτεί το πρωτογενές πλεόνασμα που τρέχει απ” τα μπατζάκια μας.

Εν ολίγοις, επιβεβαιώνεται αργά αλλά σταθερά το όραμα του νυν πρωθυπουργού (και τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ο οποίος το Σεπτέμβριοτου 2011 από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης είχε ευχηθεί “να γιορτάσουµε σε 10 χρόνια, το 2021, στην επέτειο 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 την οικονοµική µας απελευθέρωση, ελεύθεροι από τους δανειστές, το ∆ΝΤ και τη «βοήθεια» των εταίρων”.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του πρωτόγνωρου εορταστικού κλίματος για την προγραμματισμένη επανάσταση και την απελευθέρωσή μας σε 7 χρόνια από τώρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να χαρούμε και εμείς οι άνεργοι/ες, μοιράζοντας 450 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ υπό τη μορφή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης-κοινωνικού μερίσματος.
Το μέρισμα ξεκινά από 500 ευρώ για τον άγαμο χωρίς παιδιά και φθάνει στα 833,30 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Μα πόσο ωραία είναι η ζωή των ανέργων! Πόσο λαμπρό διαγράφεται το μέλλον μας! Ένα ανοιξιάτικο αεράκι φέρνει την αισιοδοξία, τη χαρά και την ελπίδα σε όσους και όσες από εμάς είχαμε πιστέψει ότι κάποια στιγμή ήταν πιθανό να καταλήξουμε σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Ας κάνουμε “θετικές σκέψεις”, ας χαρούμε και ας γιορτάσουμε! Κι αφού γιορτάσουμε στον ύπνο μας, καλό θα ήταν να ξυπνήσουμε για ν” αντικρύσουμε -επιτέλους-την αλήθεια.

Τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο, έχουν εγκριθεί περίπου λίγο παραπάνω από το 1/4 των αιτήσεων για το κοινωνικό μέρισμα (περίπου 265 χιλιάδες σε σύνολο 800+χιλιάδων). Ως γνωστόν, οι αιτήσεις όσων δηλώνουν φιλοξενούμενοι, έχουν ήδη απορριφθεί-φανταζόμαστε με τη λογική ότι ο/η φιλοξενούμενος/η δεν έχει ανάγκη, εφόσον έχει τουλάχιστον ένα κεραμίδι πάνω απ” το κεφάλι του/της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός ότι το 1/3 των φορολογούμενων δηλώνουν ότι φιλοξενούνται, παρουσιάστηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως “νέο κόλπο φοροδιαφυγής”. Κουβέντα για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αμελητέος ο αριθμός και με κανέναν τρόπο δε σχετίζεται με τον υψηλό αριθμό φιλοξενούμενων. Βάσει της λογικής του κράτους και των καθεστωτικών ΜΜΕ, όσοι δηλώνουν φιλοξενούμενοι, είναι στην πραγματικότητα στυγνοί καπιταλιστές και κρυφολεφτάδες που προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να κρύψουν εισοδήματα. Μήπως όσοι και όσες φιλοξενούμαστε, όντας άνεργοι/ες, έχουμε λεφτά και δεν το έχουμε καταλάβει;

Μήπως το επίδομα ανεργίας -αν βέβαια το δικαιούμαστε- φτάνει και περισσεύει για ν” ανταπεξέλθουμε στο μηνιαίο κόστος ενοικίου και τρεχόντων εξόδων; Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να ζούμε στο δρόμο; Και πόσο, αλήθεια, θα βόλευε το κράτος να είμαστε άστεγοι/ες, καθώς αυτοί αποκλείονται εκ των πραγμάτων από το κοινωνικό μέρισμα, εφόσον δεν έχουν διεύθυνση μόνιμης κατοικίας!

Όμως ο τραγέλαφος της περίφημης “κοινωνικής πολιτικής και ευαισθησίας” του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το γεγονός ότι πολλοί/ές από εμάς είμαστε μακροχρόνια άνεργοι/ες, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην έγκριση του κοινωνικού μερίσματος. Ως αποτέλεσμα, συμβαίνει το εξής παράδοξο: κάποιος που είναι άνεργος π.χ. τα τελευταία 5 χρόνια, να μη δικαιούται το μέρισμα επειδή δηλώνει φιλοξενούμενος! Αναρωτιόμαστε λοιπόν: τα σαΐνια του Υπουργείου Οικονομικών και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (που όλα τα συνδυάζει και όλα τα ανακαλύπτει) δεν μπορούσαν να διασταυρώσουν τα δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων με τα αντίστοιχα -ψηφιακά- δεδομένα των μητρώων του ΟΑΕΔ; Ρητορικό το ερώτημα κι ακόμα και αν υπήρχε απάντηση αυτή θα ήταν αυτονόητη -και θετική.

Γιατί δεν το έκαναν λοιπόν;

Για τον ίδιο λόγο που, με υπουργική απόφαση -όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενό μας- το επίδομα μακροχρόνια ανέργων ουσιαστικά καταργήθηκε, αφού πρώτα, παραπλανητικά και επικοινωνιακά, δήθεν διευρύνθηκαν τα ηλικιακά όρια των δικαιούχων από 20 έως 66 έτη. Το 70% των ανέργων είναι πλέον μακροχρόνια άνεργοι και καταλαβαίνουμε όλοι τους λόγους αυτής της απόφασης: πολύ λιγότερες δαπάνες για τους ανέργους, μεγαλύτερο πλεόνασμα για την κυβέρνηση και τα νούμερα της επιτυχίας που παρουσιάζει. Έτσι, το υποτιθέμενο επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το παίρνουν γύρω στα 15.000 άτομα από 418.000 που το δικαιούνταν.

Επομένως, οι κρατικές προεκλογικές κορώνες περί “κοινωνικής πολιτικής” υπέρ των ανέργων δεν μας ξεγελούν. Δεν αποτελούν παρά μέρος μιας ευρύτερης επικοινωνιακής στρατηγικής κενής νοήματος και ουσίας, που απλά εντείνεται στο πλαίσιο του προεκλογικού κλίματος. Την ίδια στιγμή που το κράτος, λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές, διακηρύσσει την “ευαισθησία” του απέναντι στις “ευπαθείς κοινωνικές ομάδες”, ο αριθμός των ανέργων, απόρων και αστέγων αυξάνεται σταθερά, οι υπηρεσίες υγείας καθίστανται προσβάσιμες σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια της κοινωνίας, ο ρυθμός απολύσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εξακολουθεί να είναι σταθερός, η καταστολή αυξάνεται εκθετικά, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών καλά κρατούν και δεκάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά γνωρίζουν καθημερινά την “ευαισθησία” του κράτους στον πάτο του Αιγαίου.

Ας μην είμαστε όμως άδικοι· υπάρχει και μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην οποία η ευαισθησία του κράτους είναι όντως ειλικρινής. Στις 9 Μαΐου 2014,75.000 ένστολοι έλαβαν εφάπαξ χρηματική ενίσχυση συνολικού ύψους 37 εκατομμυρίων ευρώ. Το καταλαβαίνουμε, είναι πράγματι κουραστικό να χτυπάς, να βασανίζεις και να σκοτώνεις. Τα κεφάλια δεν ανοίγουν εύκολα, οι κραυγές όσων βασανίζονται προκαλούν ηχορύπανση και πονοκέφαλο και αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν απειλούν την ευταξία και διώχνουν τους τουρίστες. Ως εκ τούτου τα παιδιά με τις στολές πρέπει να παραμείνουν ευχαριστημένα και χορτάτα για να συνεχίσουν το σημαντικό τους έργο. Εξάλλου, όσο η ρητορική περί ξεπεράσματος της κρίσης, ανάπτυξης και ευημερίας συνεχίσει να διαψεύδεται από την πραγματικότητα, τόσο το έργο των δυνάμεων καταστολής θα γίνεται όλο και σημαντικότερο. Και ας μην ξεχνάμε και τα ψηφαλάκια· ανέκαθεν ο θερμότερος υποστηρικτής, το πιστό σκυλί του φασιστικού κράτους, ήταν ο χορτάτος ένστολος.

Όμως κάποιοι και κάποιες από εμάς δε χορταίνουμε με παραμύθια περί μερισμάτων, επιδομάτων, ανάπτυξης, ευημερίας και ξεπεράσματος της κρίσης. Δε νανουριζόμαστε με ψέμματα και ούτε αποκοιμιόμαστε με προεκλογικές φανφάρες. Εξακολουθούμε να κοιτάμε το παρόν και το μέλλον με τα μάτια και τ” αυτιά μας ανοιχτά, γιατί οι εικόνες που βλέπουμε είναι πολύ σκληρές για να μας αποκοιμίσουν και τα ψέμματα που ακούμε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και μας εξοργίζουν. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όσα διεκδικούμε, με τον μόνο τρόπο που πιστεύουμε ότι αξίζει: με αλληλεγγύη, συλλογική δουλειά και το κεφάλι ψηλά, μακριά από παραμύθια για μια σαθρή πραγματικότητα “ευημερίας” και “δικαιοσύνης” που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ποτέ στον καπιταλισμό.

Μάϊος 2014

άνεργοι/άνεργες από τις γειτονιές της αθήνας http://anergoigeitonion.espivblogs.net/

Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου : ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Προγράμματα “καταπολέμησης της ανεργίας” : σύγχρονα εργαλεία υποτίμησης και πειθάρχισης

Τετάρτη 28/5, 17:00, Πάντειο, Αίθουσα Γ1

epp may 1

 

Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την απασχόληση των νέων, τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας (ΚΟΧ) , η Επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας για νέους ως 29 ετών (voucher), η πρακτική άσκηση, η μαθητεία κ.α. δεν είναι ευεργεσία από το κράτος.Είναι η νέα στρατηγική κράτους και κεφαλαίου στη δημιουργία ενός εργατικού δυναμικού που θα ανακυκλώνεται ανάμεσα σε εξαναγκαστική εργασία και ανεργία. Είναι ακραία υποτιμημένη προσωρινή εργασία με πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα που βαφτίζεται με τον όρο «ωφέλεια» ώστε να ξεχωρίζει διακριτά από την «κανονική εργασία» των..510 ευρώ. Είναι επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των «κανονικών» εργαζομένων που αντικαθίστανται από «ωφελούμενους». Είναι τζάμπα εργασία για τα «καημένα αφεντικά που τα έπληξε η κρίση». Είναι πολιτικό παιχνίδι με πρόσχημα την μείωση της ανεργίας στις πλάτες των ανέργων.

Δε μιλάμε για κάτι το οποίο είναι προσωρινό όπως η εργασία που μας «προσφέρουν» το «φιλάνθρωπο» κράτος και τα αφεντικά, αλλά για το δυσοίωνο παρόν και μέλλον μας. Ως τωρινοί ή μελλοντικοί άνεργοι και εργάτες με τους χειρότερους όρους, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, να μην καταφύγουμε στον ανταγωνισμό και την εξατομίκευση ή στην διεκδίκηση «πτυχίων με αξία», προσπαθώντας να ανέβουμε τη σκάλα της κοινωνικής ανέλιξης. Αντιθέτως πρέπει να γνωρίζουμε από πού προέρχονται και ποιους εξυπηρετούν οι νέες μορφές εργασίας που μας πλασάρουν ως ευεργεσία ώστε να έχουμε την δυνατότητα να χτίσουμε αναχώματα, να εμποδίσουμε την περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας μας και να ζημιώσουμε τα αφεντικά και το εκμεταλλευτικό σύστημα εν γένει. Πρέπει να μπούμε στην αγορά εργασίας όχι πειθήνιοι και εντατικοποιημένοι όπως μας προετοιμάζει το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και να αντεπιτεθούμε στην επίθεση των αφεντικών.

 

 

 

 

Παράλληλα στο Πάντειο μοιράζεται και το παρακάτω κείμενο καλέσματος

 

epp ,ay2

 

 

http://epp.espivblogs.net/archives/567