Χαριτολογώντας και μη έτσι αυτοαποκαλούνταν πληθώρα παραστρατιωτικών ακροδεξιών ομάδων που έδρασαν μετά τη λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου μέχρι και τη λήξη του Β΄ στη Γερμανία και την Αυστρία. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε τραμπουκικές επιθέσεις, τρομοκράτηση πολιτικών αντιπάλων και τις άγριες δολοφονίες κομμουνιστών και Εβραίων, είχαν τα «Φραικόρπς» (Freikorps – Ελεύθερα Σώματα). Οι άνδρες των Φραικόρπς βασάνισαν και δολοφόνησαν άγρια τους Εβραίους κομμουνιστές ηγέτες των «Σπαρτακιστών» Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ με την πλήρη ανοχή και την ευλογία τη «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» η οποία τελικά αποτέλεσε το πιο πρόσφορο έδαφος για την ανάδυση του εθνικοσοσιαλισμού και του 3ου Ραιχ. Πολλοί άνδρες των Φραικόρπς ενσωμάτωσαν τους «Θυελλώδεις Μαχητές» του Έρνστ Ρεμ που έμειναν γνωστά στην ιστορία σαν Τάγματα Εφόδου (SA). Τα Τάγματα Εφόδου ήταν μια μαζικότατη παραστρατιωτική ομάδα (στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 ξεπερνούσαν σε μέλη τα 3 εκατομμύρια) και μαζί με τα SS (Τάγματα Προστασίας) ήταν επιφορτισμένα να συγκρούονται στους ταραγμένους δρόμους των γερμανικών πόλεων με συνδικαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές. Για το ναζιστικό κόμμα που έλεγχε και τις δύο οργανώσεις ουσιαστικά όλη την βρώμικη δουλειά την έκαναν τα SA αφού τα SS θεωρούνταν τότε επίλεκτη μονάδα που ασχολούταν αποκλειστικά με την προστασία των υψηλόβαθμων ναζί. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε ένα μεταπολεμικό ντοκιμαντέρ ένας γερμανός που έζησε εκείνη την σκοτεινή περίοδο «εκείνη την εποχή ήσουν ούτως ή άλλως άνεργος και οργισμένος, είχες πολύ χρόνο στη διάθεσή σου και θα πήγαινες είτε με τα τάγματα Εφόδου είτε με τους κομμουνιστές, εγώ πήγα με τα τάγματα εφόδου». Η αντικαπιταλιστική κούφια ρητορεία του Χίτλερ και οι ψευτοσοσιαλιστικές και φιλεργατικές εξαγγελίες του κόμματος του σε συνδυασμό με την βαθειά αντικοινοβουλευτική και υπερσυντηρητική παράδοση των Γερμανών, την φτώχεια, την ανέχεια και την εθνική ταπείνωση μετά την συνθήκη των Βερσαλλιών έστρεψαν πολλούς απελπισμένους στη ακροδεξιά. Στις 19 Νοεμβρίου 1932 ο Χίντεμπουργκ λαμβάνει υπογεγραμμένο μήνυμα από τους ισχυρότερους Γερμανούς βιομήχανους οι οποίοι του σύστηναν να διορίσει τον Χίτλερ καγκελάριο. Με τη συμμετοχή των Ναζί στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού το 1933 τα SA γίνονται ανεξέλεγκτα. Προκαλούν την έντονη δυσαρέσκεια του «Φύρερ» και τελικά εξοντώνονται μέσα σε ένα τριήμερο από τα SS που έμεινε ιστορικά γνωστό ως η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών». Για την ιστορία απλά να αναφέρουμε ότι οι άνδρες των Ταγμάτων Εφόδου φορούσαν παραστρατιωτικές στολές φαιού χρώματος, είχαν στενότατους δεσμούς με την αστυνομία, ο γερμανικός στρατός τους παρείχε εκπαίδευση και ο αρχηγός τους Ερνστ Ρεμ είχε την πλήρη ανοχή της Βαυαρικής κυβέρνησης. Μετά φυσικά ανέλαβαν τα SS και η συνέχεια είναι γνωστή.
Δεν θα τα αναφέραμε όλα αυτά αν δεν ήμασταν όλο αυτό το διάστημα μάρτυρες ενός χυδαίου σώου, ενορχηστρωμένου από την κυβέρνηση – μαριονέτα του ΔΝΤ και τα ΜΜΕ που ελέγχει, με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τραμπούκο της χρυσής αυγής. Ένα σόου όπου όλοι οι συντελεστές δείχνουν έκπληκτοι με τα εγκλήματα των νεοναζί όλα αυτά τα χρόνια κατά των μεταναστών, δείχνουν να πέφτουν από τα σύννεφα με την πολιτική ταυτότητα των αρχηγών της συμμορίας, με την εκπαίδευση των μελών της και την τραμπουκική δράση της. Το πιο «αστείο» είναι ότι δείχνουν και σοκαρισμένοι με τις «αποκαλύψεις» για τους δεσμούς Χ.Α. – αστυνομίας και την εμπλοκή στρατιωτικών στις τάξεις της.
Εμείς ξέρουμε εδώ και χρόνια ότι οι ναζί ήταν στους δρόμους, ακριβώς όπως και οι προγονοί τους, σαν «βοηθητική αστυνομία» με κύριο στόχο την καταστολή και εν τέλει την εξόντωση κάθε τι διαφορετικού, καθενός που παρέκλινε από τη νόρμα της κανονικότητας. Ήταν οι αγανακτισμένοι δήθεν πολίτες που κατέβαιναν στις διαδηλώσεις συνοδοιπόροι των ΜΑΤ για να σπάσουν τα κεφάλια που σηκώνονται ενάντια στο καθεστώς, ήταν οι τραμπούκοι που ξυλοφόρτωναν τους μετανάστες στις γειτονίες μας, ήταν οι ρουφιάνοι της Ασφάλειας που ανάφεραν ο,τιδήποτε τους φαινόταν περίεργο, και τέλος ήταν και είναι όλοι αυτοί οι δήθεν φιλήσυχοι και νομοταγείς πολίτες – μικροαστοί που μας έφτυναν κατάμουτρα όσο ήμασταν εξαρτημένοι και περιφερόμασταν σαν νεκροζώντανοι στην πόλη, χαμένοι στην άβυσσο της δυστυχίας μας. Τους ξέρουμε πολύ καλά, τους αναγνωρίζουμε όλους, στο πρόσωπο της Ζαρούλια όταν είπε επί λέξει για την πρώην εξαρτημένη κόρη βουλευτή της αριστεράς «να μας πει που βρίσκεται η κόρη του, βγήκε από την μπουζού η πρεζού και έμπορος όπλων;»! Ένα από τα χυδαιότερα πράγματα που ακούσαμε τελευταία και σαν πρώην εξαρτημένοι αηδιάσαμε εντελώς.
Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ μαζί με τα πολιτικά αφεντικά τους και με τη συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών, και της αστυνομίας έδωσαν στα φασιστικά αποβράσματα πολιτική στέγη, τους ξαμόλησαν και τώρα πάνε να τους αποδυναμώσουν γιατί μάλλον μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα ράπερ αισθάνθηκαν ότι ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους. Αυτό το έγκλημα είχε θεατότητα, δεν ήταν κάποιος μετανάστης που δεν ασχολούνταν κανένας. Έτσι το καθεστώς, το ίδιο που κατασκευάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταστέλλει άγρια κάθε διαμαρτυρία στρέφει τη δυσαρέσκεια του κόσμου στην ακροδεξιά. Κάτι τα μηνύματα της ΕΕ ότι δεν παίρνετε την προεδρία στην Ευρώπη αν δεν τελειώσετε με τη Χ.Α., κάτι η σύγκρουση των κέντρων εξουσίας έφεραν το αποτέλεσμα που όλοι βλέπουμε στις οθόνες μας. Την αστική δημοκρατία και το Ελληνικό κράτος που έχει εδραιωθεί πάνω στον αποκλεισμό και την βία, έχει θρέψει και ενδυναμώσει τον φασισμό και τις παρακρατικές ομάδες δεκαετίες τώρα, να εμφανίζεται ως ο σωτήρας και ο εγγυητής της ομαλότητας που θα βάλει στην θέση του τους κακούς ναζί και θα υπερασπισθεί τη δημοκρατία.
Οι παλινωδίες της διχασμένης εξουσίας που προσπαθεί μέσα απ’ αυτή την ιστορία να βγει κερδισμένη ενισχύοντας μάλιστα και τη χρεοκοπημένη θεωρία των δύο άκρων δεν μας πείθουν καθόλου. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα το πιο ακραίο από το να τελειώνουμε την επανένταξη και να μη μπορούμε να βρούμε δουλειά, να βιώνουμε το στίγμα και τις διακρίσεις σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας, και το δηλητήριο του κοινωνικού ρατσισμού που μας έχουν πετάξει να έχει γράψει στην ψυχή μας. Συνεχίζουμε να παλεύουμε ζωντανοί, καθαροί, ενεργοί και συνειδητοποιημένοι όσο ποτέ ενάντια σε αυτό το καθεστώς που μας θέλει με σκυμμένο το κεφάλι, ενάντια σε κάθε βοηθητική ή μη αστυνομία που θέλει να μας το κόψει επειδή τολμάμε να το σηκώσουμε.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 18ΑΝΩ
7/10/2013
email: draseis18ano@gmail.co
Χαριτολογώντας και μη έτσι αυτοαποκαλούνταν πληθώρα παραστρατιωτικών ακροδεξιών ομάδων που έδρασαν μετά τη λήξη του Α’ παγκοσμίου πολέμου μέχρι και τη λήξη του Β΄ στη Γερμανία και την Αυστρία. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε τραμπουκικές επιθέσεις, τρομοκράτηση πολιτικών αντιπάλων και τις άγριες δολοφονίες κομμουνιστών και Εβραίων, είχαν τα «Φραικόρπς» (Freikorps – Ελεύθερα Σώματα). Οι άνδρες των Φραικόρπς βασάνισαν και δολοφόνησαν άγρια τους Εβραίους κομμουνιστές ηγέτες των «Σπαρτακιστών» Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ με την πλήρη ανοχή και την ευλογία τη «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» η οποία τελικά αποτέλεσε το πιο πρόσφορο έδαφος για την ανάδυση του εθνικοσοσιαλισμού και του 3ου Ραιχ. Πολλοί άνδρες των Φραικόρπς ενσωμάτωσαν τους «Θυελλώδεις Μαχητές» του Έρνστ Ρεμ που έμειναν γνωστά στην ιστορία σαν Τάγματα Εφόδου (SA). Τα Τάγματα Εφόδου ήταν μια μαζικότατη παραστρατιωτική ομάδα (στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 ξεπερνούσαν σε μέλη τα 3 εκατομμύρια) και μαζί με τα SS (Τάγματα Προστασίας) ήταν επιφορτισμένα να συγκρούονται στους ταραγμένους δρόμους των γερμανικών πόλεων με συνδικαλιστές, σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές. Για το ναζιστικό κόμμα που έλεγχε και τις δύο οργανώσεις ουσιαστικά όλη την βρώμικη δουλειά την έκαναν τα SA αφού τα SS θεωρούνταν τότε επίλεκτη μονάδα που ασχολούταν αποκλειστικά με την προστασία των υψηλόβαθμων ναζί. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε ένα μεταπολεμικό ντοκιμαντέρ ένας γερμανός που έζησε εκείνη την σκοτεινή περίοδο «εκείνη την εποχή ήσουν ούτως ή άλλως άνεργος και οργισμένος, είχες πολύ χρόνο στη διάθεσή σου και θα πήγαινες είτε με τα τάγματα Εφόδου είτε με τους κομμουνιστές, εγώ πήγα με τα τάγματα εφόδου». Η αντικαπιταλιστική κούφια ρητορεία του Χίτλερ και οι ψευτοσοσιαλιστικές και φιλεργατικές εξαγγελίες του κόμματος του σε συνδυασμό με την βαθειά αντικοινοβουλευτική και υπερσυντηρητική παράδοση των Γερμανών, την φτώχεια, την ανέχεια και την εθνική ταπείνωση μετά την συνθήκη των Βερσαλλιών έστρεψαν πολλούς απελπισμένους στη ακροδεξιά. Στις 19 Νοεμβρίου 1932 ο Χίντεμπουργκ λαμβάνει υπογεγραμμένο μήνυμα από τους ισχυρότερους Γερμανούς βιομήχανους οι οποίοι του σύστηναν να διορίσει τον Χίτλερ καγκελάριο. Με τη συμμετοχή των Ναζί στην κυβέρνηση δεξιού συνασπισμού το 1933 τα SA γίνονται ανεξέλεγκτα. Προκαλούν την έντονη δυσαρέσκεια του «Φύρερ» και τελικά εξοντώνονται μέσα σε ένα τριήμερο από τα SS που έμεινε ιστορικά γνωστό ως η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών». Για την ιστορία απλά να αναφέρουμε ότι οι άνδρες των Ταγμάτων Εφόδου φορούσαν παραστρατιωτικές στολές φαιού χρώματος, είχαν στενότατους δεσμούς με την αστυνομία, ο γερμανικός στρατός τους παρείχε εκπαίδευση και ο αρχηγός τους Ερνστ Ρεμ είχε την πλήρη ανοχή της Βαυαρικής κυβέρνησης. Μετά φυσικά ανέλαβαν τα SS και η συνέχεια είναι γνωστή.
Όταν αγρίεψε η Νέα Δημοκρατία
Λίγες μέρες πριν το φόνο του Παύλου Φύσσα, ένας από τους πιο εμετικούς μνημονιακούς δημοσιογράφους που κυκλοφορεί στις τηλεοπτικές οθόνες είχε αναφέρει κυνικά ότι μία ενδεχόμενη συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με μία πιο “σοβαρή” Χρυσή Αυγή δεν θα έπρεπε να θεωρείται ακραία.
Στις επόμενες μέρες, αυτό το σενάριο μας τελείωσε κάπως άδοξα αλλά η επικαιρότητα δεν σταμάτησε να μας εκπλήσει. Ξαφνικά, ο Πρετεντέρης, ο Παπαδημητρίου, η Τατιάνα, ο Σαμαράς, η Ντόρα και οι πανηλίθιοι πελάτες τους κατάλαβαν ότι αυτοί που έχουν τατουάζ σβάστικες είναι ναζί και αυτοί που έχουν τατουάζ σφυροδρέπανα είναι κομμουνιστές. Βέβαια, είχαμε και το εξής παράδοξο, που μόνο στη χώρα της ατελείωτης χαζομάρας θα μπορούσε να συμβεί: Άτομα με καθαρόαιμες χουντικές και φασιστικές απόψεις σαν τον Βορίδη, τον Γεωργιάδη και τον Πλεύρη προσπάθησαν να ξεπλύνουν τις εμετικές πολιτικές πεποιθήσεις τους και να παρουσιαστούν σαν ιδεολόγοι ακροδεξιοί και αμείλικτοι διώκτες του ναζισμού!
Στη συνέχεια, αποκαλύφθηκε μπροστά στα μάτια μας ολο το ξεδιάντροπο – πλην φιλόδοξο – πλάνο της ακροδεξιάς κλίκας του Σαμαρά. Ποιο είναι αυτό το πλάνο; Οικονομικά, το περιβόητο κυβερνητικό success story θα αφήσει την τελευταία του πνοή εντός των προσεχών ημερών και θα καταλήξει σε μία σειρά από νέα οριζόντια μέτρα γιατί το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο (και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ όσο το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη επιμένουν να δανείζουν ένα χρεοκοπημένο κράτος), η ανεργία όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά ούτε καν μπορεί να σταθεροποιηθεί στα τεράστια επίπεδα του 28%, οι νέοι φόροι που βάζει το κράτος δεν θα εισπραχθούν ποτέ στην ολότητα τους και η αγορά έχει πεθάνει εδώ και καιρό.
Κοινωνικά, η βία είναι κυρίαρχη σε πολλές μορφές, οι νέοι άνθρωποι έχουν αντιληφθεί ότι δεν έχουν κανένα μέλλον σε αυτή τη χώρα, οι συνταξιούχοι καταλαβαίνουν ότι δεν τους λογαριάζουν, η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία παρεμένουν άγνωστες λέξεις και η μιζέρια έχει σκεπάσει τα πάντα. Τα νέα από το εξωτερικό είναι εξαιρετικά δυσοίωνα αφού οι γερμανικές φιλοφρονήσεις τελείωσαν μαζί με τις πρόσφατες γερμανικές εκλογές και οι αμερικάνοι δεν δείχνουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις τύχες ενός γερμανικού οικοπέδου. Με αφορμή την προσωρινή απόσυρση της Χρυσής Αυγής από την πολιτική βιτρίνα και την απορρόφηση του ποσοστού της από τη Νέα Δημοκρατία, η ακροδεξιά παρεούλα του Σαμαρά τα ποντάρει όλα στην κρατική βία. Πολλά βάζεις, πολλά παίρνεις, τίποτα δεν βάζεις, τίποτα δεν παίρνεις,
Το ξεκίνημα έκανε ο πρώην αριστερός Χρύσανθος που μίλησε αμέσως για τα 2 άκρα. Πίσω από κάθε νοσηρή πολιτική πρωτοβουλία και κάθε κυβερνητική πουστιά, κρύβεται ένας αριστερός του κώλου, που αφού είδε ότι δεν πέφτει το σύστημα, είναι ευκαιρία να βγάλει κανά φράγκο μέσω του επαίσχυντου συστήματος. Καλοφάγωτα σύντροφε. Στη συνέχεια ήρθε ο οραματιστής Φαήλος που κρατάει τις “σφαίρες” του για τον πραγματικό εχθρό και όχι για τους ζωηρούς εθνικιστές της Χρυσής Αυγής. Ο Φαήλος που ονειρεύεται δημόσια μία σύγχρονη χωροφυλακή και μία αστυνομία που πρώτα πυροβολάει και μετά συλλαμβάνει. Το σινιάλο είχε δοθεί. Όλα τα ΜΜΕ έκαναν στροφή στο αστυνομικό ρεπορτάζ και οι μπάτσοι, ναι αυτοί οι “δημοκράτες” που ψήφισαν σε ποσοστό 50% τους ναζί, έγιναν οι εγγυητές της ομαλότητας.
Τα τελευταία νέα θέλουν τη δικομματική κυβέρνηση να απαλλάσσει τους ιδιοκτήτες των παράνομων τηλεοπτικών καναλιών ( δηλαδή τους γνωστούς – άγνωστους μεγαλοεκδότες και μεγαλοεργολάβους) από κάθε υποχρέωση να καταβάλουν χρήματα για τη χρήση των συχνοτήτων που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια μέσω προσωρινών αδειών και να ασκεί ποινικές διώξεις σε ακόμα 55 άτομα για υπόθεσεις που σχετίζονται με τον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από την κυβερνητική ατζέντα, δεν χρειάζεται κυρ Μπάμπη να σοβαρέψει η Χρυσή Αυγή. Αγρίεψε η Νέα Δημοκρατία…