Το πρωί του Σαββάτου 18/1 πραγματοποιήθηκε στο Κερατσίνι εκτεταμμένη παρέμβαση σχετικά με την εκδίωξη εργαζόμενης σε εταιρεία προώθησης προϊόντων, επειδή δεν ήταν ελληνίδα, από τον υπεύθυνο του υποκαταστήματος Χαϊδαρίου της αλυσίδας σούπερ μάρκετ ΓΑΛΑΞΙΑΣ, μέσα στον Δεκέμβρη, λίγο πριν τις γιορτές. Ως αποτέλεσμα η εργαζόμενη έχασε την δουλεία της στην εταιρεία που εργαζόταν. Η παρέμβαση οργανώθηκε από την Αυτόνομη Αντιφασιστική Συνέλευση Κερατσινίου με τη συμμετοχή δεκάδων ανθρώπων και περιελάμβανε παρέμβαση μέσα και έξω από 2 υποκατάστηματα του ΓΑΛΑΞΙΑ στην περιοχή και ένα μεγάλο δρομολόγιο με μοίρασμα κειμένων σε κεντρικούς δρόμους του Αγ. Μηνά, της Αμφιάλης, της λεωφόρου Σαλαμίνος (προέκταση της Π. Ράλλη) και των Ταμπουρίων. Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν, το οποίο εμπεριέχει και ενημερωτικό σκέλος σχετικά με το συμβάν που προκάλεσε την παρέμβασή μας.
H ελληνική βαρβαρότητα των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ
O εκφασισμός της κοινωνίας επιχειρείται σταθερά στην καθημερινότητα με πολλούς τρόπους, οι οποίοι δεν πρέπει ούτε να περάσουν απαρατήρητοι ούτε χωρίς απάντηση. Η περίπτωση των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση. Σε προτρέπουν να ψωνίσεις εκεί, όχι μόνο για τα καλά και φθηνά προϊόντα, ως ένδειξη της πάλαι ποτέ καπιταλιστικής αφήγησης, ούτε καν γιατί είναι «ελληνική εταιρεία» που διαθέτει «ελληνικά ποϊόντα» όπως οι διαφημιστικές καμπάνιες όλο και περισσότερων εταιρειών τα τελευταία χρόνια, αλλά γιατί δίνει δουλειά σε «ελληνικά χέρια». Η προτροπή αυτή, προκαλεί ανατριχίλα διότι ξυπνά μνήμες. Ενώ έμμεσα δίνει άλλοθι στο φασιστικό έργο οργανώσεων τύπου χρυσής αυγής και στα τάγματα εφόδου που δολοφονούν όσους δε μοιάζουν ή δε θεωρούνται «Έλληνες». Άλλωστε, τα ελληνικά χέρια του Ρουπακιά, διακεκριμένου στελέχους της χρυσής αυγής στην Νίκαια, ήταν αυτά που δολοφόνησαν στην Αμφιάλη τον Παύλο Φύσσα.
Η επίκληση στην ελληνικότητα, δηλαδή ο εθνοκεντρισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια γραφική υπερφίαλη έκφραση, μετεξέλιξη του «επιμένων ελληνικά» που ακυρώνεται από τη γενική πολυεθνική και υπερεθνική πραγματικότητα στην καπιταλιστική οικονομία. Ο καπιταλισμός ισχύει και εκμεταλλεύεται το ίδιο αυτόχθονες, ιθαγενείς και μετανάστες. Θα ήταν πλεονασμός να ειπωθεί για άλλη μια φορά ότι τα αφεντικά στην προσπάθεια να διατηρήσουν την κερδοφορία τους θα βρουν και τους πιο αχρείους τρόπους για να το καταφέρουν. Η επίκληση στην ελληνικότητα των επιχειρήσεών τους αποτελεί τρανή απόδειξη της χυδαιότητάς τους. Το έθνος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασιακή κατασκευή με στόχο την απόκρυψη της ταξικής διαίρεσης των κοινωνιών, τον ιδεολογικό χειρισμό των ανθρώπων και τον πλαστό διαχωρισμό τους σε ντόπιους και ξένους, λευκούς και έγχρωμους, καθαρούς και βρώμικους κοκ. Διαχωρισμοί που δίνουν έδαφος στην ανάπτυξη και εξάπλωση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και μεταφέρουν τον πόλεμο στις γραμμές των «από κάτω», προς όφελος της εκμετάλλευσης και της εξουσίας.
Τρανή απόδειξη ότι εργαζόμενη σε εταιρία προώθησης προϊόντων, βρέθηκε να δουλεύει σε κατάστημα της παραπάνω αλυσίδας, προωθώντας καλλυντικά. Η καταγωγή της, ωστόσο, ξύπνησε τα «ελληνικά» αντανακλαστικά του υπεύθυνου του καταστήματος, ο οποίος μετά από ένα δίωρο της ανακοίνωσε ότι έπρεπε να αποχωρήσει γιατί είναι αλλοδαπή και πως το κατάστημα είναι ελληνικό και απευθύνεται σε Έλληνες! Βλέπετε, η ίδια δε δίστασε να δηλώσει ότι κατάγεται από την πρώην Σοβιετική Ένωση, αν και ζει και εργάζεται στη χώρα πάνω από 20 χρόνια και εδώ και πέντε χρόνια έχει πάρει την ελληνική ιθαγένεια. Αυτό αφήνει παγερά αδιάφορους τους υποστηρικτές της απάνθρωπης ιδεολογίας του αίματος. Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι απλά ένα μεμονωμένο περιστατικό από έναν θερμόαιμο πατριώτη υπεύθυνο καταστήματος αλλά συνολική εταιρική πολιτική η οποία κορυφώνεται με τη γιγαντιαία διαφήμιση της αλυσίδας Γαλαξίας, στο κεντρικό τους κατάστημα στον Κηφισό και δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού: «ΕΠΙΛΕΓΩ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΔΙΝΩ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ». Πρόκειται για μια εθνικοσοσιαλιστικού τύπου και λογικής προ(σ)βολή, η οποία επιστρέφει τη μνήμη στη ναζιστική Γερμανία όπου υπήρχαν μαγαζιά μόνο για Αρίους (Juden werden hier nicht Bedient) ή στον αμερικανικό νότο που δεν επιτρέπονταν η είσοδος σε «έγχρωμους» (We serve whites Only) καθώς και στις φυλετικές πολιτικές του Απαρτχάιντ στην Ν.Αφρική.
Οι «πατριώτες φιλέλληνες» των Super Market ΓΑΛΑΞΙΑΣ, βέβαια, ξέχασαν να μας ενημερώσουν αν μείωσαν τις τιμές και την κερδοφορία τους σήμερα που η «χώρα περνάει εθνική κρίση». Ασφαλώς όχι. Η εκμετάλλευση και η κερδοφορία τους αυξήθηκε αναλογικά με τις μειώσεις μισθών των «ελλήνων» εργαζομένων τους, την εφαρμογή ελαστικών ωραρίων, εντατικότερων ρυθμών και εκ περιτροπής εργασίας. Θέλησαν, επίσης, να αποκρύψουν ότι στη συγκομιδή και τη συσκευασία των «ελληνικών» προϊόντων που διαθέτουν συνεχίζουν να εργάζονται στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μετανάστες εργάτες και εργάτριες, σε καθεστώς «μαύρης» εργασίας, ανασφάλιστης, ακόμα πιο κακοπληρωμένης σε σχέση με το παρελθόν, με περισσότερη εργοδοτική τρομοκρατία και κρατική καταστολή (επιχειρήσεις-σκούπα του ΞΕΝΙΟΥ ΔΙΑ, 18μηνος διοικητικός εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όσων δε διαθέτουν χαρτιά παραμονής, απελάσεις κ.α.).
Τα ντόπια αφεντικά μαζί με το κράτος, τα ΜΜΕ, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, επιχειρούν τη συγκρότηση μιας νέας εθνικής αφήγησης μέσα στο περιβάλλον της καπιταλιστικής κρίσης. Προβάλλουν την ελληνικότητα των εταιρειών τους, των προϊόντων τους, τώρα και των εργαζομένων τους, πολλές φορές ψευδώς, με σκοπό να προσελκύσουν το αγοραστικό κοινό, μέσα από το ιδεολόγημα-απάτη ότι η κρίση θα ξεπεραστεί αν προτιμάμε και καταναλώνουμε εγχώρια προϊόντα. Η τραγική κατάσταση, όμως, που αντιμετωπίζουμε, η λεηλασία και η κοινωνική ερείπωση, δε σχετίζονται με την ελληνικότητα ή μη των επιχειρήσεων, των εργαζομένων και των προϊόντων τους αλλά με την ίδια την ουσία του καπιταλισμού. Ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, εγχώριες και υπερεθνικές δομές εξουσίας, από κοινού σχεδίασαν και εφάρμοσαν την ολομέτωπη ταξική επίθεση εναντίον μας για τη διατήρηση των προνομίων, του πλούτου και της κερδοφορίας τους. Τα ελληνικά αφέντικα μέσω των βιομηχανικών, εμπορικών, τραπεζιτικών και εφοπλιστικών συνδέσμων τους είναι αυτά που απαίτησαν από τις εγχώριες κυβερνήσεις και την τρόικα τις μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την ελαστικοποίηση της εργασίας και τη χαμηλότερη φορολόγησή τους (που μεταφράζεται σε περισσότερη φορολογία για τους υπόλοιπους και περισσότερα χαράτσια για την εισαγωγή σε νοσοκομεία, την ιατρική επίσκεψη, τις εξετάσεις, τη συνταγογράφηση φαρμάκων κλπ).
Να μην επιτρέψουμε την αναβίωση του εθνικισμού, του ρατσισμού και του φασισμού στις γειτονίες, στα σχολεία και στους χώρους εργασίας. Να αρνηθούμε και να αποκαλύψουμε τη νέα εργοδοτική-κρατική-μιντιακή εθνική αφήγηση, που θέλει να μας αποπροσανατολίσει σχετικά με την ουσία του κοινωνικού προβλήματος και τους τρόπους επίλυσής του. Να σταθούμε ενωμένοι απέναντι στην επίθεση του καπιταλισμού, χωρίς εθνικούς, φυλετικούς ή άλλους πλαστούς διαχωρισμούς, στην κατεύθυνση της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης.