Θριαμβευτικές ανακοινώσεις  για την άνοδο του ελληνικού τουριστικού προϊόντος κατακλύζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι αρμόδιοι υπουργοί εμφανίζονται περιχαρείς και κάνουν δηλώσεις, τονίζοντας ότι ο τουρισμός αποτελεί την μεγαλύτερη ελπίδα για την χώρα.

Ωστόσο μία ανακοίνωση από το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Εύβοιας έρχεται να μας … προσγειώσει στη ζοφερή πραγματικότητα που ισχύει στις τουριστικές επιχειρήσεις της Εύβοιας, με χαρακτηριστικό στοιχείο ότι 60 εργαζόμενοι δύο γνωστών ξενοδοχείων παραμένουν απλήρωτοι για ολόκληρο το 2013.

Συγκριμένα στην ανακοίνωση του  σωματείου αναφέρονται τα εξής:

« Συνολικά 27 εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο Malakonda Beach είναι απλήρωτοι για την εργασία τους το 2013 ενώ σε κάποιους εξ αυτών οφείλονται και δεδουλευμένα περασμένων ετών.
Παράλληλα, ο επιχειρηματίας που εκμεταλλευόταν το ξενοδοχείο έχει αναχωρήσει από τη χώρα και κανείς δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι. Οι εργαζόμενοι έχουν καταθέσει σχετική αγωγή και αναμένουν την εκδίκασή της .

Άλλοι 33 εργαζόμενοι, στο ξενοδοχείο Olympic Star, είναι απλήρωτοι τόσο για την εργασία τους εντός του 2013 όσο και για δεδουλευμένα κάποιων μηνών προηγουμένων ετών.

Οι εργαζόμενοι είχαν υποχρεωθεί κατά τη διάρκεια της σεζόν να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας, πλην όμως τα αιτήματά τους για καταβολή των δεδουλευμένων τους δεν εισακούστηκαν και έχουν προσφύγει και αυτοί στην δικαιοσύνη και αναμένουν την εκδίκαση των αγωγών τους .

Προβλήματα πληρωμών υπάρχουν και στο ξενοδοχείο Holidays in Evia, στην Ερέτρια, όπου παρά τη συμφωνία διοίκησης εργαζομένων οι ημερομηνίες πληρωμών που έχουν ταχθεί για την εξόφληση δεδουλευμένων δεν τηρούνται  .

Προβλήματα πληρωμών στους εργαζομένους υπάρχουν και σε μικρότερες ξενοδοχειακές μονάδες πλην όμως δεν δημοσιοποιούνται καθώς υπάρχουν πιο στενές διαπροσωπικές σχέσεις.

Τέλος όλες οι ξενοδοχειακές σχεδόν μονάδες εμφανίζουν καθυστερήσεις πληρωμών στο ΙΚΑ και στην εφορία με κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να κλείσουν και να χαθούν και ασφαλιστικά δικαιώματα των συναδέλφων.»

Η ανακοίνωση του σωματείου καταλήγει με την φράση: « Θεωρούμε ότι η κατάσταση τουλάχιστον στο νομό Ευβοίας , είναι απογοητευτική και σε τίποτα δεν συμβαδίζει με το γενικό πνεύμα ευφορίας που διαπνέει το χώρο του τουρισμού τουλάχιστον όπως θέλουν να μας το παρουσιάσουν τα ΜΜΕ .»

Πηγές: www.ertopen.com / εφημερίδα Ευβοϊκή Γνώμη

Ελλάδα 2014: Για κάθε νοσοκομείο που κλείνει, ανοίγει και ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Την Παρασκευή 14/2 υπάλληλοι του υπουργείου υγείας επιδίωξαν να εφαρμόσουν το σφράγισμα των τοπικών ιατρείων και διοικητικών υπηρεσιών του ΙΚΑ σε πανελλαδικό επίπεδο. Πρόκειται για άλλο ένα επεισόδιο στην επιβαλλόμενη αναδιάρθρωση των δομών υγείας που κλείνει νοσοκομεία και επιβάλλει εισιτήρια και αντίτιμα, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους στις υπηρεσίες υγείας και προσλαμβάνει άλλους με όρους δουλεμπορίου (κοινωφελή προγράμματα κτλ), αποκλείει ολόκληρες κοινωνικές ομάδες από την ανάγκη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η μεθόδευση του υπουργείου σε πολλές περιπτώσεις μπλοκαρίστηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους στα κατά τόπους υποκαταστήματα του ΙΚΑ.

Στην περίπτωση του ΙΚΑ Παγκρατίου, υπήρξε η αντίδραση δεκάδων εργαζομένων του ΙΚΑ (ιατρικό προσωπικό, υγειονομικούς, διοικητικούς κ.α) μαζί με την αυθόρμητη υποστήριξη μερικών χρηστών των δομών υγείας και άλλων αλληλέγγυων κατοίκων των περιοχών. Παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν και στις γειτονιές του Κερατσινίου, της Ηλιούπολης, του Ζωγράφου κ.α. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, οι υπάλληλοι του υπουργείου έφυγαν άπραγοι εκτοξεύοντας απειλές ότι θα επανέλθουν με κουστωδία εισαγγελέων και μπάτσων για να “εφαρμόσουν το νόμο”…

Το πρωινό της Δευτέρας 17/2 θα κριθούν μονομιάς 2 σημαντικά διακυβεύματα. Αφενός, αν η πρόθεση σφραγίσματος των τοπικών υπηρεσιών του ΙΚΑ υπακούει σε ένα “μεσοπρόθεσμο σχέδιο” αναδιάρθρωσης των δομών αυτών στην κατεύθυνση της απαξίωσής τους (όπως εμμέσως παραδέχτηκε σε πρόσφατες δηλώσεις και ο φασίστας υπουργός υγείας) ή αποτελεί ένα καθοριστικό βήμα για τον “ξαφνικό θάνατό” τους και την άμεση κατάργησή τους. Έτσι ή αλλιώς, το δεύτερο διακύβευμα είναι πιο σημαντικό και μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις περαιτέρω εξελίξεις. Αυτό έχει να κάνει με το αν θα καταφερθεί το έμπρακτο μπλοκάρισμα της υπουργικής μεθόδευσης από τους ίδιους τους “ενδιαφερόμενους” με όρους αδιαμεσολάβητους και ισότιμους: από τους ίδιους τους εργαζόμενους πέρα από ειδικότητες και συντεχνίες σε σύμπραξη με τους “χρήστες των υπηρεσιών υγείας”, αντιλαμβανόμενοι τα κοινά τους συμφέροντα και τις κοινές τους ταξικές ανάγκες. Ας μετατρέψουμε τα τοπικά υποκαταστήματα του ΙΚΑ σε σημεία συνάντησης και οργάνωσης των “από κάτω” αυτής της κοινωνίας, σπάζοντας στη πράξη τον ατομισμό, τη μοιρολατρεία, τις συντεχνίες και την χειραγώγηση. Έχουμε ανάγκη από πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες που θα υπερασπίζονται τα δίκια και τις ανάγκες μας, όχι συντεχνιακές κλαδικές διεκδικήσεις που μας στέλνουν στον κατακερματισμό και την ήττα. Κι αυτό διότι η αναδιάρθρωση της ζωής μας από την κλίκα κράτους και αφεντικών αγγίζει κάθε έκφανση της. Διότι οι πολιτικές εξαίρεσης και αποκλεισμού που εφαρμόζει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης πάνω στην κοινωνία επιβάλλουν συνθήκες εξόντωσης για το σύνολο των εκμεταλλευομένων, για όλους μας: από τις ουρές των ΟΑΕΔ και των εφοριών ως τον αποκλεισμό στις δομές/υπηρεσίες υγείας, από την μαύρη/ανασφάλιστη/ανακυκλώσιμη εργασία ως τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς, από τον εγκλεισμό και την παρανομοποίηση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων ως τις απελάσεις, τις “επαναπροωθήσεις” και τις κρατικές δολοφονίες στα σύνορα της επικράτειας.

 

Να υπερασπιστούμε τα δίκια και τις ανάγκες μας μέσα από τις κοινότητες αγώνα σε κάθε εργασιακό χώρο, γειτονιά, σχολείο και σχολή.

Να εξεγερθούμε για τη ζωή και της αξιοπρέπειά μας!

 

Συγκέντρωση στο υποκατάστημα του ΙΚΑ Παγκρατίου (Κόνωνος και Φιλολάου)

Δευτέρα 17/2, 8.00 π.μ

 

 

 

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού

Εδώ και πολλά πολλά χρόνια ένας φιλόσοφος προσδιόρισε τη ρίζα της εξουσίας στις ανθρώπινες κοινωνίες. Θεώρησε ότι ο άνθρωπος, κακός από τη φύση του, δε θα μπορούσε να επιβιώσει συμβιώνοντας με τους ομοίους του στη φυσική κατάσταση. Γι’ αυτό ήταν απαραίτητο να εκχωρήσει την ελευθερία του σε ένα τέρας, βίαιο και τρομακτικό, τον Λεβιάθαν ή, όπως συνηθίζουμε να τον ονομάζουμε, το κράτος. Ο φιλόσοφος για τον οποίο μιλάμε είναι βέβαια ο Hobbes.

 

 

Πώς καταφέρνει ο Λεβιάθαν, το κράτος σε κάθε εποχή, να τακτοποιεί τις «αντικρουόμενες» ελευθερίες των ανθρώπων; Φυσικά με το φόβο.

 

 

Αυτό το στοιχειώδες μάθημα πολιτικής φιλοσοφίας δεν το ξεχνά ποτέ η εξουσία. Ο φόβος είναι διαχρονικά το κύριο εργαλείο της. Και όσο λιγότερο νομιμοποιημένη είναι αυτή, όσο περισσότερο άδικη, τόσο πιο πολύ μεταχειρίζεται το φόβο.

 

 

Η ηθική της εξουσίας είναι η ηθική του φόβου. Η εξουσία προσπαθεί να ενσταλάξει την ηθική της στους υπηκόους. Όχι μόνο να τους κάνει να τη φοβούνται αλλά να φτιάξει έναν τύπο ανθρώπου που λειτουργεί με γνώμονα το φόβο.

 

 

Πώς είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; Αδύναμος. Ο φόβος προκαλεί παράλυση, όχι στο σώμα, στον νου. Ο φόβος θολώνει την κρίση και έτσι υπονομεύει το αίσθημα της δικαιοσύνης. Ο φόβος απομονώνει τον άνθρωπο, τον οδηγεί στη μοναξιά. Ο φόβος χαμηλώνει το βλέμμα, κάνει τον άνθρωπο να σκύβει το κεφάλι και να ρίχνει πίσω του κλεφτές ματιές. Ο φόβος κάνει τον άνθρωπο να ψάχνει προστάτες. Ο φόβος κλέβει την αξιοπρέπεια.

 

 

Υπάρχει τρόπος να αντισταθεί κανείς στο φόβο; Ένας τρόπος, αλλά αλάνθαστος. Ο φόβος ήταν πάντα το εργαλείο του ενός ή των λίγων για να επιβληθούν στους πολλούς. Όπως τα μικρά παιδιά φοβούνται μόνα τους αλλά απελευθερώνονται όταν έχουν παρέα, έτσι είμαστε και οι μεγάλοι. Μόνο πολλοί μαζί μπορούμε να αντισταθούμε στο φόβο. Μόνο πολλοί μαζί μπορούμε να αντιπαρατεθούμε στην εξουσία.

 

 

Ο φόβος έχει αρχίσει να ρίχνει τη σκιά του στα σχολεία μας. Νιώθουμε την παρουσία του να υπονομεύει τις σχέσεις μας, να παραλύει τις αντιστάσεις μας, να μας μεταμορφώνει.

 

 

Πολύ χαρακτηριστικό είναι το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στους συλλόγους δασκάλων και καθηγητών με αφορμή την εγκύκλιο για την «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας». Η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα τι μεθοδεύεται μέσα από τη διαδικασία αυτή: συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολείων, διάκριση των σχολείων σε «καλά» και «κακά», είσοδος ιδιωτικών συμφερόντων στα σχολεία, σκληρός ανταγωνισμός εντός και μεταξύ των σχολείων, εντατικοποίηση της εργασίας εκπαιδευτικών και μαθητών. Και πάνω από όλα η καλλιέργεια «κουλτούρας αξιολόγησης», δηλαδή η εξοικείωση με το νόμο της ζούγκλας, όπως λειτουργεί στον μαγικό κόσμο της Αγοράς.

 

Παρόλο που οι συνάδελφοι- πλην περιπτώσεων αθεράπευτης βλακείας ή φιλοτομαρισμού- αντιλαμβάνονται το ζοφερό τοπίο που διαμορφώνει η εκπαιδευτική γραφειοκρατία μέσω της αξιολόγησης στα σχολεία μας, δεν ακολουθούν στο σύνολό τους τη γραμμή άρνησης και αντίστασης που προωθούν ακόμα και τα διόλου επαναστατημένα μεγάλα συνδικάτα στην εκπαίδευση. Ποιος είναι ο λόγος; Ο καταναγκασμός, η τρομοκρατία, οι απειλές. Και τελικά η επικράτηση του φόβου. Του φόβου της απόλυσης. Του φόβου για την επιβίωση.

 

 

Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές φοβούνται. Μετατρεπόμαστε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, σιγά σιγά, σε ανθρώπους φοβισμένους.

 

 

Μήπως την απόφαση να υποταχθούμε στην αξιολόγηση θα ακολουθήσουν και άλλες αποφάσεις υπαγορευμένες από το φόβο; Και πού θα σταματήσουμε; Ποιο είναι το όριο; Κανείς δε θα το θέσει για λογαριασμό μας.

 

 

Ας σκεφτούμε αν οι άνθρωποι που φτιάχνονται από το φόβο αντιστοιχούν με την εικόνα που θέλουμε για τον δάσκαλο, με την εικόνα που θέλουμε για μας. Όσο ακόμα ο φόβος δεν έχει επιβάλει απόλυτα την κυριαρχία του.

 

 

Και ας οργανώσουμε την αντίστασή μας.

 

 

ελευθεριακή παρέμβαση εκπαιδευτικών

 

 

για επικοινωνία: el.par.ek@outlook.com