… εργάτες κόκκινοι, λευκοί, κίτρινοι, μαύροι, ελάτε,
ψηλά σηκώστε τα κεφάλια, πετάξτε κάτω τα εργαλεία σας,
Στο διάβολο τα αφεντικά.
Στο διάβολο η σειρήνα του εργοστασίου
Αυτή είναι ημέρα των εργαζομένων, η δική μας μέρα. Εμπρός
Το τραγούδι του οχτάωρου
Έχουν περάσει 128 χρόνια από την πρωτομαγιά στο Σικάγο και 109 χρόνια από την ίδρυση των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, απότοκου των γεγονότων αυτών κι η ιστορία επιστρέφει πάλι πίσω από εκεί που άρχισε: Στις ελαστικές συνθήκες εργασίας, στους επισφαλώς εργαζόμενους, στην απλήρωτη και μαύρη εργασία. Το κεκτημένο του οκταώρου καταργήθηκε στην πράξη με την συναίνεση της κρατικοδίαιτης ηγεσίας του θεσμοθετημένου και άκρως ευεργετημένου από το καθεστώς, «συνδικαλιστικού» κινήματος. Των “συνδικαλιστών” που, αφού ευνούχισαν τους αγώνες και τους μετέτρεψαν από ταξικούς σε κλαδικούς, αφού μετέτρεψαν την απεργία από όπλο ενάντια στον καπιταλισμό σε χαλαρή πανήγυρη, τώρα επιστρέφουν για να κλάψουν πάνω στο κουφάρι του πτώματος που εκείνοι δημιούργησαν.
Το ταξικό και εργατικό ζήτημα, όμως, είναι και παραμένει διαχρονικό:
“…Η εργατική τάξη και η τάξη των εργοδοτών δεν έχουν τίποτε κοινό. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη εφόσον η πείνα και η ανάγκη μαστίζουν εκατομμύρια εργαζομένων και οι λίγοι που απαρτίζουν την εργοδοτική τάξη έχουν όλα τα αγαθά της ζωής. Ανάμεσα σε αυτές τις δυο τάξεις πρέπει να λάβει χώρα μια πάλη, έως ότου οι εργάτες του κόσμου οργανωθούν ως τάξη, καταλάβουν τη γη και τα εργαλεία παραγωγής και καταργήσουν το σύστημα των μισθών…
…Θεωρούμε ότι η συγκέντρωση της διαχείρισης των βιομηχανιών σε ολοένα και λιγότερα χέρια αφαιρεί τη δυνατότητα των συνδικάτων να αντιμετωπίσουν την ολοένα αυξανόμενη δύναμη της τάξης των εργοδοτών. Τα σημερινά συνδικάτα υποθάλπουν μια κατάσταση στην οποία μια ομάδα εργατών έρχεται αντιμέτωπη με μια άλλη ομάδα στον ίδιο τομέα, ώστε εργάτης να κατατροπώνει εργάτη στη μάχη για το μισθό. Επιπλέον, τα σημερινά συνδικάτα βοηθούν την εργοδοτική τάξη να δώσει στους εργάτες την ψευδαίσθηση ότι έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργοδότες τους…
…Οι συνθήκες αυτές μπορούν να αλλάξουν και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να στηριχτούν μόνο από μια οργάνωση που έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε τα μέλη της σε μια βιομηχανία, ή σε κάθε βιομηχανία αν είναι δυνατόν, να σταματούν τη δουλειά όταν συμβαίνει μια απεργία ή μια στάση εργασίας σε οποιοδήποτε τμήμα τους, κάνοντας έτσι πραγματικότητα την αλληλεγγύη των εργατών και το σύνθημα “η αδικία σε έναν είναι αδικία για όλους”. Αντί για το συντηρητικό σύνθημα “τίμιος μισθός για τίμιο μεροκάματο”, πρέπει να γράψουμε στη σημαία μας το επαναστατικό σύνθημα “κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας!”…
…Είναι ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης να απαλλαγεί από τον καπιταλισμό. Η στρατιά της παραγωγής πρέπει να οργανωθεί όχι μόνο για την καθημερινή πάλη με τους καπιταλιστές, αλλά για να συνεχίσει την παραγωγή όταν θα έχει ανατραπεί ο καπιταλισμός. Όταν οργανωνόμαστε στις βιομηχανίες, σχηματίζουμε τη δομή της νέας κοινωνίας μέσα στο κέλυφος της παλιάς…”
(Προοίμιο του καταστατικού των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου – IWW).
Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το τέλος της ιστορίας, το τέλος της εργασίας και άλλα ιδεολογήματα περί τέλους του κόσμου και των κεκτημένων μας, ας δώσουμε εμείς, ως εργαζόμενοι, την απάντηση βάζοντας τέλος στον κόσμο τους: Αυτόν της ανασφάλειας, της πείνας, της καταστολής, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του φασισμού. Στο πλαίσιο αυτό συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις των κατά τόπους σωματείων βάσης για έναν δυνατό ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό όλων των εργαζομένων και όχι των εργατοπατέρων.
Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (IWW)
Ελληνικό Τμήμα
http://iww.org.gr
