Είμαστε οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο café – bar Hott Spott, που βρίσκεται στη προκυμαίας της Μυτιλήνης.

Εδώ και αρκετά χρόνια στο Hott Spott οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν, αποτελούν παράδειγμα εργοδοτικής αυθαιρεσίας και εκμετάλλευσης, αφού μιλάμε για ανασφάλιστους εργαζόμενους, μεροκάματο που φτάνει τα 25,00 ευρώ το 8ωρο και που βέβαια μέσα σ’ αυτό το 8ωρο ο εργαζόμενος ή η εργαζόμενη είναι ταυτόχρονα μπουφετζής, σερβιτόρα, καθαριστής, μαγείρισσα και πάει λέγοντας. Για τα δώρα Πάσχα – Χριστουγέννων, επιδόματα αδειών (υποχρεωτικά στον ιδιωτικό τομέα) και λοιπά αυτονόητα, ούτε λόγος, και φυσικά οι απολύσεις διαδέχονται, αναίτια, η μια την άλλη βασιζόμενες σε αφορμές και καπρίτσια .

Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ ήδη εδώ και πέντε (5) μήνες συναντιόμαστε δημιουργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ μας, με την ευκαιρία της απεργίας της 1ης Μάη, απεργούμε. Όχι για να «πιάσουμε τον Μάη» αλλά έχοντας ως βασική μας επιδίωξη να κατακτήσουμε, τουλάχιστον, τα αυτονόητα στον εργασιακό μας χώρο.

Παλεύουμε για μια σταθερή δουλειά για όλους/ες μας  με αξιοπρεπή μισθό, πλήρη εργασιακά δικαιώματα δηλαδή δώρα και ασφάλιση που να ανταποκρίνεται στα πραγματικά μας μεροκάματα. Επίσης απαιτούμε καλύτερες συνθήκες εργασίας όσον αφορά στη συμπεριφορά των αφεντικών προς εμάς, μιας και δεν είμαστε δούλοι κι ούτε αποτελεί από όσο έχουμε κουβεντιάσει κάτι τέτοιο μέρος των επιδιώξεων μας .

Επειδή τα κέρδη των αφεντικών περνάνε ή επρόκειτο να περάσουν κρίση, δεν σημαίνει ή δεν θα αφήσουμε εμείς να σημαίνει ότι η εκμετάλλευση μας θα αυξάνεται. Για το λόγο αυτό, με κάθε μέσο, και με την αλληλεγγύη και τη στήριξη του σωματείου του κλάδου μας, όλων των φορέων και  όλων όσων νιώθουν πως πρέπει να είναι δίπλα μας, συνεχίζουμε δυναμικά.

Μυτιλήνη 30 ΑΠΡΙΛΗ 2014

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΣ HOTT SPOTT

128 χρονια μετά, ο αγώνας των εργατών του Σικάγο παραμένει ζωντανός, πιο επίκαιρος από ποτέ…

Όσο και αν η κυριαρχία προσπαθεί να την περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως μια γιορτινή αργία στο όνομα της άνοιξης, απογυμνωμένη από την ιστορικότητα και τη βαρύτητά της, η πρωτομαγιά παραμένει μια μέρα σημαντικά ιστορική για τους εργατικούς αγώνες, για το παγκόσμιο ταξικό και κοινωνικό κίνημα. Είναι η μέρα που συμβολίζει τους αγώνες των εργατών για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για απτά εργασιακά δικαιώματα, για μια ζωή που δεν θα θυμίζει σκλαβιά. Με κύριο αρχικό αίτημα το οκτάωρο, οι αγώνες αυτοί οδήγησαν σε μια μαχητική σύγκρουση με τους καπιταλιστές και το κράτος, σύγκρουση που κατέληξε με τους πρωτεργάτες της εκτελεσμένους από τις αρχές και με πολλούς εργάτες νεκρούς, μια σύγκρουση όμως που παρόλες τις απώλειές της πέτυχε μακροπρόθεσμα τους στόχους της και ξεχώρισε στα μάτια των καταπιεσμένων εργατών όλου του κόσμου ως η απόδειξη πως ο μόνος χαμένος αγώνας είναι εκείνος που δεν διεξάγεται ποτέ. Η πρωτομαγιά και οι εργατικοί αγώνες του 1886 παραμένουν σύμβολο των αγώνων για αξιοπρέπεια και ελευθερία, όσο στους αγώνες αυτούς παραμένει ζωντανό το πρόταγμα για την ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους, όσο ενυπάρχει το όραμα της κοινωνικής επανάστασης και της δημιουργίας ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας..

Δεν είναι άξιο απορίας που στο πλαίσιο της τρομακτικής επίθεσης της κυριαρχίας για τη βίαιη αναδιάρθρωση των δομών εξουσίας και την επιβολή συνθηκών απόλυτης εξαθλίωσης, βλέπουμε τα κεκτημένα δικαιώματα των εκατοντάδων εργατικών αγώνων που ακολούθησαν έκτοτε να γκρεμίζονται ξαφνικά με μιας, λες και ποτέ δεν υπήρξαν. Σε μια εποχή που, με αφορμή την ευρύτερη καπιταλιστική κρίση, η φτώχεια και η ανέχεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός από βασικά αγαθά για την επιβίωση, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και αλληλοσπαραγμός, η βία και η καταστολή επιβάλλονται ως η μόνη υπαρκτή συνθήκη ζωής, το κράτος και τα αφεντικά προχωρούν σε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία στοιχειωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των ταξικών και κοινωνικών αγώνων όλων των προηγούμενων δεκαετιών. Οκτάωρο, βασικός μισθός, δώρα γιορτών, συλλογικές συμβάσεις, κάθε τι που ως τώρα θεωρείτο αυτονόητο, χτυπιέται και αφαιρείται και οι εργαζόμενοι υποχρεούνται σε μια νέα συνθήκη (με τις ατομικές συμβάσεις και τα εξευτελιστικά προγράμματα “κοινωφελούς” εργασίας να γίνονται το νέο εργασιακό καθεστώς, με τις επιστρατεύσεις και τις απαγορεύσεις των απεργιών να πληθαίνουν όλο και περισσότερο) που τους μετατρέπει και επίσημα σε σκλάβους δίχως εργασιακά δικαιώματα και με την μόνιμη απειλή της ανεργίας προ των πυλών. Είναι η τέλεια αφορμή για την κυριαρχία να εξαφανίσει από τη συλλογική ταξική μνήμη την ιστορία και το νόημα και αγώνων και να προωθήσει όλα τα μέτρα που χρειάζεται για τη διαιώνιση του παρασιτικού της ρόλου πάνω στην κοινωνία.

Παρόλα αυτά, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Από την πλευρά μας, ως αναρχικοί και ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων αυτής της κοινωνίας, θεωρούμε ταξική κληρονομιά μας τους αγώνες των εργατών του Σικάγο και όσους ακολούθησαν και δεν σκοπεύουμε να τους αφήσουμε βορά στις ορέξεις των αφεντικών. Συμμετέχουμε ενεργά στα κοινωνικά και ταξικά κινήματα και συνδράμουμε στη συλλογικοποίηση, στην οργάνωση και στην όξυνσή τους προς μια διεξοδική, επαναστατική και απελευθερωτική κατεύθυνση. Άλλωστε, είναι πια δεδομένο πως οι προλετάριοι, οι εξαθλιωμένοι, οι πληβείοι αυτού του κόσμου δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τους θεσμούς, τα κοινοβούλια, τις εκλογές, τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και τους υπόλειπους θιασώτες της ταξικής ειρήνης. Μόνο με μαχητικούς, αυτοοργανωμένους και ακηδεμόνευτους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες μπορούν να πάρουν πίσω όσα καθημερινά παράγουν και ληστεύονται από τα αφεντικά. Μόνο με συλλογική αντίσταση, οργάνωση και καθημερινό αγώνα σε κάθε χώρο επιβολής του καθεστώτος εκμετάλλευσης και καταπίεσης, των συνθηκών εξαθλίωσης και σκλαβιάς μπορούμε να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.

Η πρωτομαγιά για μας είναι ημέρα μνήμης για όλους όσοι έχυσαν το αίμα τους αγωνιζόμενοι για μια καλύτερη ζωή, είναι μια ακόμα ημέρα αγώνα και πάλης ενάντια στην κυριαρχία και στο κανιβαλιστικό σύστημα που αυτή επιβάλλει. Και αυτή τη μέρα, όπως και τόσες άλλες, η θέση μας βρίσκεται στο δρόμο, ανάμεσα στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, σε έναν αγώνα για μια ελεύθερη κοινωνία και έναν κόσμο αυτοοργάνωσης, ισότητας και αλληλεγγύης.

Μέχρι την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, την κοινωνική απελευθέρωση, τον κομμουνισμό και την αναρχία, ο αγώνας συνεχίζεται…

αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”

Πάτρα. Πρωτομαγιά 2014

http://ipposd.wordpress.com/2014/04/30/%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC/

Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά!

– Συμμετέχουμε στην απεργία την Πέμπτη 1η Μάη
– Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις

Εβδομήντα χρόνια από την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του 1944 (εκτέλεση 200 αγωνιστών στην Καισαριανή από τα κατοχικά στρατεύματα), η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας κάτω από τις ισοπεδωτικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Τέσσερα χρόνια μνημονίων είχαν σαν αποτέλεσμα η ανεργία να φτάσει με βάση τα επίσημα στοιχεία στο 28%, στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερη, ενώ στους νέους μεταξύ 15-24 ετών πάνω από 60%. Πάνω από οκτακόσιες χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν απλήρωτοι από έναν ως και δώδεκα μήνες. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας επεκτείνονται, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία θεριεύει.
Οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά 40%, την ώρα που η φορολογία αυξάνει και διαλύονται οι παροχές σε υγεία και παιδεία. Ο κατώτερος μισθός κατεβαίνει συνεχώς για να γίνει ανταγωνιστικός με τους μισθούς της Βουλγαρίας, Ρουμανίας κτλ. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι συντάξεις, με τα ασφαλιστικά ταμεία να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της κατάρρευσης. Ο πληθυσμός που απειλείται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό έφτασε το 2011 στο 34,6 % και σίγουρα αυξήθηκε ραγδαία τα επόμενα χρόνια. Δεν υπάρχει άθλιο ψέμα, μαύρη προπαγάνδα, χυδαίος εκβιασμός και πολιτικό πραξικόπημα (ψήφιση όλων των μνημονίων και μεσοπρόθεσμων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, χωρίς καν να διαβαστούν, «ξαφνικός θάνατος» ΕΡΤ κ.λπ.) που δεν έχει επιστρατεύσει η συγκυβέρνηση. Επιβάλλει την εξουσία της με την άγρια καταστολή των κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Ένα κράτος έκτακτης ανάγκης ενάντια στους αγώνες των εργαζομένων με όλο και πιο συχνή απαγόρευση συγκεντρώσεων, επιστρατεύσεις απεργών, δίκες και καταδίκες συνδικαλιστών και εργαζομένων, έχει στηθεί. Οι αγώνες και οι αγωνιστές, τα ιδανικά και οι αξίες του εργατικού κινήματος ταυτίζονται επικίνδυνα με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής με τη «θεωρία των δύο άκρων», καθώς «απειλούν την ομαλότητα» της εφαρμογής των μνημονίων .
Τώρα η συγκυβέρνηση επιχειρεί προεκλογικά και μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσής της να μας «πείσει» για την αποτελεσματικότητα των μνημονίων. Πολύ περισσότερο με ένα μεγαλύτερο ψέμα ακόμη και από τα «success story» της προηγούμενης περιόδου, υπόσχεται ότι τα μνημόνια τελείωσαν και η χώρα μπαίνει αργά- αργά στην περίοδο της ανάπτυξης. Μόνο με το τελευταίο πολυνομοσχέδιο ένα πλήθος αντεργατικών μέτρων έχουν ήδη ψηφιστεί όπως απελευθέρωση των απολύσεων, πλήρης απελευθέρωση στις ενοικιάσεις εργαζομένων, μείωση ασφαλιστικών εισφορών, δικαίωμα ανταπεργίας (λοκ άουτ) στους εργοδότες κ.ά. Την ίδια ώρα ετοιμάζονται να προχωρήσουν σε χιλιάδες πλειστηριασμούς και κατασχέσεις σπιτιών και καταθέσεων.
Όσο για την «ανάπτυξη» αυτή όχι μόνο δεν πρόκειται να έρθει, αλλά ούτε καν να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν σήμερα στην ελληνική οικονομία. Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25,2% την τελευταία πενταετία, η μεταποίηση κατά 27% (από το 2005), η οικοδομή κατά 80% από το 2009. Το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνει, έφτασε στο 180% του ΑΕΠ. Οι παραγωγικές επενδύσεις μειώθηκαν, ενώ κλείνουν οι τελευταίες μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η Χαλυβουργική. Το αδηφάγο τέρας, το χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα, η ολοκλήρωση της σκανδαλώδους ανακεφαλαιοποίησής του θα απαιτήσει μάλλον 10-15 δις επιπλέον.

Συνάδελφοι,
Η συγκυβέρνηση με τη στήριξη της τρόικας, του ΔΝΤ και της ΕΕ βάζει ταφόπλακα στα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας. Αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για την επιβίωση της κοινωνίας και των νέων γενιών. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Ας αποτελέσει η εργατική Πρωτομαγιά το έναυσμα ενός νέου κύματος αγώνων. Με μορφές αυτοοργάνωσης, γενικές συνελεύσεις και επιτροπές, να οργανώνουμε κάθε αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Να προχωρήσουμε σε Γενική Απεργία Διαρκείας για να ρίξουμε τη συγκυβέρνηση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, για να επιβάλουμε τις δικές μας ανάγκες. Συμμετέχουμε στην απεργία την Πέμπτη 1η Μάη και ενισχύουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

Το ΔΣ του Πανελληνίου Σωματείου Εργαζομένων Vodafone – Πάναφον