Ζυγή χρονιά το 2014 και οι ποδοσφαιρόφιλοι ξέρουν ότι τις ζυγές χρονιές το καλοκαίρι είναι γεμάτο μπάλα, είτε με euro είτε με mundial. Το φετινό mundial, γίνεται στη Βραζιλία, μια χώρα κατεξοχήν συνδεδεμένη με το ποδόσφαιρο. Μια χώρα που έχει βγάλει κάποιους από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο, μια χώρα που γεμίζει τα ρόστερ όλων των προηγμένων ποδοσφαιρικά χωρών του πλανήτη. Ήλιος, σάμπα, μπάλα, copacabana, ipanema, λυγερά κορμιά να λικνίζονται στους ρυθμούς του μουντιάλ ,είναι κάποια από τα στερεότυπα που τα συστημικά μίντια έχουν παράγει και προωθούν, σε εκπομπές και μεταδόσεις. Είναι όμως τα πράγματα έτσι?
Πίσω από κάθε τέτοια μεγάλη διοργάνωση – είτε μουντιάλ, είτε euro, είτε μουντομπάσκετ, είτε ολυμπιακοί αγώνες, ξέρουμε ότι κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα, που βρίσκουν την ευκαιρία να κάνουν ονειρεμένες μπίζνες, με την ανοχή του λαού, πετώντας το τυράκι της εθνικής υπερηφάνειας, της διαφήμισης και ανάδειξης της εκάστοτε χώρας στο εξωτερικό, της δόξας και τιμής που θα φέρει η ντόπια ομάδα σαρώνοντας όλους τους αντιπάλους, της εισροής εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών που θα αφήσουν τα ωραία τους λεφτά. Ενδεικτικά, δαπανήθηκαν 35 δισεκατομμύρια δολάρια χρήματα πολιτών της Βραζιλίας ενώ η FIFA θα κερδίσει 15 δισεκατομμύρια δολάρια και θα πληρώσει μηδενικό φόρο. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα της κρίσης, που 10 χρόνια πριν διοργανώθηκαν οι ολυμπιακοί αγώνες και υποτίθεται έχουμε δει τη πορεία της φωτιάς, που αφήνει στάχτες πίσω της, θα πρέπει να μην τσιμπάει κανείς πια.
Τέτοια γεγονότα είναι για το παγκόσμιο κεφάλαιο μια ευκαιρία για ακόμα μεγαλύτερο κέρδος για τους λίγους, πατώντας πάνω στους πολλούς. Αυτό επιτυγχάνεται με αύξηση της κρατικής καταστολής και καταπάτηση δικαιωμάτων, ώστε να τρομοκρατήσει και να αναχαιτιστεί η αντίσταση των από τα κάτω.
Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η αλήθεια, για τη Βραζιλία του μουντιάλ, μια αλήθεια που ποτέ δεν θα ακούσετε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για λόγους εμφανείς.
Στο βωμό των νέων γηπέδων και των σύγχρονων υποδομών, που φτιάχτηκαν για να φιλοξενήσουν τη «γιορτή του ποδοσφαίρου», χύθηκε το αίμα εκατοντάδων εργατών από εργατικά ατυχήματα, ουσιαστικά δολοφονίες. Στο βωμό του κέρδους του πολυεθνικού κεφαλαίου, των εξουσιαστών, το κράτος της Βραζιλίας καταστρέφει τις φαβέλες, τα μοναδικά καταλύματα πάμφτωχων οικογενειών της Βραζιλίας. Δε διστάζει να δολοφονεί όποιον αντιστέκεται, προκειμένου να χτιστούν κατασκευές και οικήματα καπιταλιστικής/ καταναλωτικής χρήσης προκειμένου να βρει χώρο η κάθε πόλη, που φιλοξενεί αγώνες, για να κυκλοφορούν οι δυτικοευρωπαίοι τουρίστες σε ένα συμβατό με αυτό που βλέπουν στα καθεστωτικά ΜΜΕ περιβάλλον. Eτσι δημιουργούνται οικόπεδα και επιχειρήσεις φιλέτα, ξεπλένεται χρήμα και βάζουν τα λεφτά του λαού στη τσέπη πετώντας ψίχουλα για το θεαθήναι. Το περιβάλλον λεηλατείται και η φύση καταπατείται, οι ιθαγενείς αντιστέκονται στην προσπάθεια εξαφάνισης τους. Η εμπορική ανάπτυξη των κυκλωμάτων που εξαναγκάζουν παιδιά και γυναίκες στη πορνεία, βρίσκονται σε άψογη συνεργασία με το κράτος. Βαρόνοι ναρκωτικών και βαρόνοι του σύγχρονου σκλαβοπάζαρου, την ίδια στιγμή που η αστυνομική βία και η κρατική καταστολή δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο στους φτωχούς και στους εξεγερμένους, τη στιγμή που τα εργασιακά θυμίζουν όλο και πιο πολύ μεσαίωνα, που η ελευθερία των Βραζιλιάνων περιορίζεται όλο και περισσότερο, λύνουν και δένουν.
Η αντίδραση των συνειδητοποιημένων κατοίκων της Βραζιλίας στο πόλεμο που δέχονται είναι μεγάλη και αποφασιστική. Η αντίσταση, η διεκδίκηση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας είναι μονόδρομος για τους καταπιεσμένους. Απεργίες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Τα τελευταία δυο χρόνια, μαίνονται σφοδρές συγκρούσεις με μαζική συμμετοχή, σε κάθε πόλη της Βραζιλίας, με κεντρικό αίτημα τα λεφτά που σπαταλούνται για το μουντιάλ, και θα σπαταληθούν και για τους ολυμπιακούς αγώνες που θα γίνουν εκεί σε 2 χρόνια, να πάνε προς όφελος του λαού. Να δημιουργηθούν υποδομές, όχι για τέτοια φαραωνικά γεγονότα, αλλά για περίθαλψη, σχολεία, στέγαση. Να σταματήσει η καταστροφή του περιβάλλοντος, να σταματήσουν οι διωγμοί και ο ξεσπιτωμός, η αστυνομική βία. Να σταματήσει η άγρια επίθεση του κράτους με νόμους και φυλακές που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι κινητοποιήσεις και οι απεργίες έχουν και αιτήματα, όπως μείωση των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες, αυξήσεις μισθών, κοινωνικές παροχές κ.α. Η Βραζιλία είναι τόσο μακριά κι όμως όλα αυτά μας είναι πολύ οικεία.
Ας μιλήσουμε και λίγο για το λαοφιλέστερο άθλημα του σήμερα. Το ποδόσφαιρο που προωθεί το σύστημα είναι ξεζουμισμένοι, ντοπαρισμένοι, εκατομμυριούχοι αστέρες-ποδοσφαιριστές-ρομπότ, που παίζουν κοντά στα 100 παιχνίδια το χρόνο και μαζεύονται κάθε 4 χρόνια για να «απολαύσει ο πλανήτης το στημένο ποδοσφαιρικό υπερθέαμα» και να αρχίσει ο τζόγος. Κάποιοι είναι τόσο εθισμένοι στη κουλτούρα του ποδοσφαίρου που τους πουλάνε, που έχουν γίνει άνθρωποι χωρίς κριτική σκέψη, απόλυτοι καταναλωτές και εύκολα χειραγωγήσιμοι. Εξουσία , κεφάλαιο, κράτος και παρακράτος, στοχεύουν στη πλήρη αλλοτρίωση της κουλτούρας του ποδοσφαίρου και στη δημιουργία άβουλων ακολουθητών που χρησιμοποιούνται και ως στρατός υπεράσπισης των συμφερόντων τους κάτω από τη σημαία της θεάς ομάδας.
Οι παίχτες παίζουν υπό τη σημαία κάποιας χώρας, ώστε να τονωθεί το εθνικό αίσθημα εκατομμυρίων προλετάριων σε κάθε γωνιά και να ξεχάσουν την ταξική τους υπόσταση, κάτω από τα σύμβολα του εκάστοτε έθνους, να παραμερίσουν προσωρινά τα προβλήματα επιβίωσης τους και να εκτονωθούν, ενωμένοι με τους αστούς, τους γιάπηδες, τα αφεντικά, τους ρουφιάνους, τους μαφιόζους και τους φασίστες του τόπου τους, βγάζοντας την καταπίεση τους ως οργή προς τη κατεύθυνση που τους δείχνει το καθεστώς κι όχι εναντίον του. Είναι ακόμη νωπές οι μνήμες στην Ελλάδα, από τους πανηγυρισμούς του 2004 και τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών κάτω από το σύνθημα «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» και τις δολοφονίες 3 μήνες αργότερα αλβανών μεταναστών, που τόλμησαν να πανηγυρίσουν τη νίκη της δικής τους εθνικής.
Εμείς, ως antifaleague, πετάμε τις σημαίες και τα εθνικά σύμβολα που μόνο στόχο έχουν την χειραγώγηση και τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε διαφορετικά στρατόπεδα, ιεραρχώντας την αξία της ζωής ανάλογα με το που γεννήθηκε κάποιος, και ως μέρος του κινήματος που αγωνίζεται για την καταστροφή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, ως άτομα που αγαπάμε το ποδόσφαιρο όπως το θέλουμε, μακριά από σπόνσορες, εμπορικά συμφέροντα, γιγάντιες διοργανώσεις που καταστρέφουν περιβάλλον και ανθρώπινες ζωές στο όνομα του κέρδους, αρνούμαστε να συμμετάσχουμε, ακόμη και ως τηλεοπτικοί θεατές/καταναλωτές, σ αυτό το αισχρό πανηγύρι και δηλώνουμε την συμπαράσταση μας, στα αγωνιζόμενα κομμάτια του λαού της Βραζιλίας που εναντιώνονται – ακόμη και με το αίμα τους- στην πλήρη υποδούλωση και απαξία των ζωών τους. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, στους κατοίκους της κάθε φαβελας που διώχθηκαν, στους απεργούς, στους φοιτητές και τους άνεργους, στις φυλές των ιθαγενών του Αμαζόνιου που κατασπαράζεται, σε όλους όσους αντιστέκονται και μάχονται ενάντια στη πλήρη υποδούλωση, ενάντια στο διωγμό και τον αφανισμό, είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο.
Το μουντιαλ είναι άλλο ένα κομμάτι της βάρβαρης επίθεσης που έχει εξαπολύσει το κράτος της Βραζιλίας για να εξυπηρετήσει και το ντόπιο αλλά προπάντων το παγκόσμιο κεφάλαιο. Αυτό που συμβαίνει στην Βραζιλία και όπου άλλου είναι και δική μας υπόθεση. Ο πόλεμος των τάξεων. Ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση είναι παγκόσμιος.Ο αγώνας των από τα κάτω δεν είναι μόνο δίκαιος αλλά και επιβεβλημένος.
Μποικοτάζ στο μουντιαλ
Αλληλεγγύη στους Εξεγερμένους της Βραζιλίας
Πόλεμος στο πόλεμο των αφεντικών
Antifa League Athens
https://antifaleague.espivblogs.net/