Η θλίψη μας είναι ο σπόρος της οργής μας

Η πυρκαγιά που ξέσπασε στο ανθρακωρυχείο στη Manisa-Soma, στις 13 Μάη, εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές σε αυτή τη χώρα. Με την πυρκαγιά αυτή, εκατοντάδες ανθρακωρύχοι δηλητηριάστηκαν από το έντονο μονοξείδιο του άνθρακα που εκλύθηκε. Ο αριθμός των εργαζομένων που έχασαν τη ζωή τους αυξάνεται ώρα με την ώρα. Οι υπουργοί Ενέργειας και Εργασίας και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να κρύψουν τον πραγματικό αριθμό των ανθρακωρύχων που πέθαναν ενώ ο τελευταίος δήλωσε απλώς ότι “ήταν ένα θλιβερό εργατικό ατύχημα”. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι “Αυτό το είδος ατυχημάτων θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή”.

Ενώ χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν κοντά στο ορυχείο προσπαθώντας να μάθουν νέα για τους συγγενείς τους που ήταν στο ανθρακωρυχείο, η εμφάνιση των ασθενοφόρων, των οχημάτων των γραφείων κηδειών, των οχημάτων-ψυγείων, έδειξε την σοβαρότητα της σφαγής. Ο αριθμός των νεκρών ανθρακωρύχων αυξήθηκε από 78, σε 151, σε 245, σε 282 …

Ο αριθμός εξακολουθεί να αυξάνεται. Αυτοί οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη σφαγή, προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τους “νεκρούς”, λέγοντας “αυτή είναι η μοίρα”. Γίνονται διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη γύρω περιοχή και τη χώρα. Οι άνθρωποι έχουν βγει στους δρόμους υποστηρίζοντας ότι δεν είναι ούτε η μοίρα ούτε ατύχημα, είναι μία σφαγή εκ μέρους του κράτους και των επιχειρήσεων .

Στις 14 Μάη, η αστυνομία επιτέθηκε στους ανθρώπους που διαμαρτύρονταν ενάντια στις δημιουργούς αυτής της σφαγής. Το κράτος και οι ένοπλες δυνάμεις του πίστεψαν ότι μπορούσαν να αποτρέψουν αυτή την οργή με πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα ή βόμβες αερίου. Αλλά αυτοί που βρίσκονται στους δρόμους, φωνάζουν όλοι μαζί: “Κράτος-δολοφόνος”.
Οι κρατικοί επίσημοι και τα αφεντικά των εταιρειών ενέργειας ισχυρίζονται ότι πενθούν. Αλλά αυτοί που είναι οι δολοφόνοι, είναι οι ίδιοι που αναγκάζουν τους ανθρώπους να εργάζονται εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους για να κερδίσουν μερικά χρήματα για να ζήσουν. Αυτοί είναι οι δολοφόνοι που ανάγκασαν τους ανθρώπους να εργάζονται σε αυτές τις συνθήκες όπου ο θάνατος είναι αναπόφευκτος.

Είμαστε θλιμμένοι γι’ αυτούς που δολοφονήθηκαν στα ορυχεία από τους καπιταλιστές και το κράτος. Είμαστε στο δρόμο με την οργή εναντίον αυτών των δολοφόνων. Εμείς δεν θρηνούμε, αυτό είναι επανάσταση. Η θλίψη μας είναι ο σπόρος του θυμού μας !

Devrimci Anarsist Faaliyet (DAF – Revolutionary Anarchist Action – Επαναστατική Αναρχική Δράση)

http://www.anarkismo.net/article/27001

*Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”.