Πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης δικαιώνει τον Γιάννη Γκλαρνέτατζη εργαζόμενο στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (και πρόεδρο του Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης) στην αγωγή που είχε υποβάλλει εναντίον της εργοδοσίας. Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη μετά τη μετακίνησή του από το κεντρικό κατάστημα της εταιρίας στην πλατεία Αριστοτέλους στο κατάστημα της οδού 25ης Μαρτίου, μετακίνηση που έγινε μετά από καταγγελία του στην Επιθεώρηση Εργασίας για μη πληρωμή κυριακάτικης εργασίας. Σε πρώτο βαθμό η αγωγή του είχε απορριφθεί, αλλά τώρα το εφετείο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση, καθώς θεώρησε ότι η ενέργεια της επιχείρησης ήταν καταχρηστική εφόσον την έλαβε «κινούμενη αποκλειστικά από λόγους εκδίκησης προς το πρόσωπο του ενάγοντος για την προηγούμενη διεκδίκηση νόμιμων δικαιωμάτων, τόσο του ιδίου όσο και των συναδέλφων του, που δεν ήταν αρεστή στην εναγομένη».

Η όλη ιστορία ξεκίνησε με τη μη καταβολή της προσαύξησης για κυριακάτικη εργασία η οποία πραγματοποιήθηκε στις 19.6.2011, κάτι που η επιχείρηση «αμελούσε» να κάνει σε παρόμοιες περιπτώσεις εδώ και χρόνια. Ο Γ. Γκλαρνέτατζης (τότε αντιπρόεδρος του Σωματείου), ζήτησε την καταβολή των νομίμων κι όταν πήρε αρνητική απάντηση προσέφυγε την Επιθεώρηση Εργασίας. Η διεύθυνση, αφού πρώτα αναγκάστηκε να πληρώσει την προσαύξηση σ’ όλους όσοι εργάστηκαν κυριακάτικα, συγκάλεσε συναντήσεις των εργαζομένων όπου τους καλούσε να καταδικάσουν τις ενέργειες του συναδέλφου τους και του σωματείου, απάντησε στην ανακοίνωση του σωματείου «εν’ ονόματι» των εργαζομένων, μετακίνησε τον συνδικαλιστή από το τμήμα Μελετών στην Αριστοτέλους (όπου εργαζόταν για έξι σχεδόν χρόνια από την πρόσληψή του) στο μικρότερο από τα υποκαταστήματά της στην πόλη, κι όταν το σωματείο προχώρησε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το κεντρικό κατάστημα της επιχείρησης, έβγαλε νέο κείμενο με τις υπογραφές σχεδόν όλων των εργαζομένων στην επιχείρηση που δήλωναν πόσο «όμορφα, ηθικά κι αγγελικά πλασμένα» είναι όλα στην εταιρία. Το γεγονός αυτό κάνει τους παραλληλισμούς με «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» εξόχως ταιριαστούς. Παράλληλα η επιχείρηση στράφηκε και εναντίον δυο άλλων μελών του δ.σ. του Σωματείου (του προέδρου και του εφόρου) απευθυνόμενη στους εργοδότες τους με προφανή σκοπό να τους δημιουργήσει προβλήματα στην εργασία τους. Η υπόθεση της συνδικαλιστικής δίωξης του Γ. Γκλαρνέτατζη έφτασε στην Επιθεώρηση Εργασίας που την εξέτασε στις 10.10.2011 και δικαίωσε τον εργαζόμενο, καθώς η απόφασή της έλεγε: «συστήνουμε στην επιχείρηση να προχωρήσει στην επαναμετακίνηση του προσφεύγοντος στο κατάστημα της Αριστοτέλους», ενώ απέρριπτε και τον ισχυρισμό της εργοδοσίας ότι είναι αναρμόδια. Καθώς η επιχείρηση δεν συμμορφώθηκε ο εργαζόμενος προσέφυγε στη δικαιοσύνη.

Τώρα, λοιπόν, το εφετείο με την απόφαση 1676/2014 δικαίωσε τον εργαζόμενο. Πιο συγκεκριμένα το δικαστήριο αποφάσισε πως: «Ήταν […] η μετακίνηση αυτή βλαπτική για τον ενάγοντα, με την […] έννοια της πρόκλησης άμεσης ηθικής ζημίας σ’ αυτόν και περαιτέρω, έγινε κατά κατάχρηση του διευθυντικού δικαιώματος της εναγομένης, δηλαδή για σκοπούς άσχετους με την κατά το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση της εργασίας του ενάγοντος και την προσφορότερη οργάνωση της επιχείρησής της. Ειδικότερα, με τη μετακίνησή του ο ενάγων δεν υπέστη μεν υλική βλάβη […]. Υπέστη όμως ηθική βλάβη ως εργαζόμενος αλλά και ως συνδικαλιστής, αφού αφενός μεν τοποθετήθηκε σε σαφώς υποδεέστερη θέση, και συγκεκριμένα σε κατάστημα με πολύ λιγότερους εργαζόμενους (3 αντί για 40), με πολύ λιγότερες βιβλιοθήκες (1,5 αντί για 15), κάτι που επηρέασε αρνητικά τη φήμη του ως εργαζομένου, αλλά και ως ανθρώπου που ασχολείται με το βιβλίο (ο ενάγων έχει πολυετή συγγραφική και μεταφραστική παρουσία στο χώρο του βιβλίου, καθώς και σε διάφορα έντυπα της Θεσσαλονίκης). Την ηθική βλάβη του ενάγοντος επέτεινε το γεγονός ότι πριν από τη μετακίνησή του η εναγομένη προέβη στις […] δύο έγγραφες επιπλήξεις της προ αυτόν, που κατά την κρίση του Δικαστηρίου ήταν εντελώς προσχηματικές […]. Ακόμη, επειδή η εναγομένη προέβη στη μετακίνηση του ενάγοντος εξαιτίας της προηγούμενης προσφυγής του στην Επιθεώρηση Εργασίας, που δεν αφορούσε μόνον τον ίδιο, αλλά και τους λοιπούς συναδέλφους του […] η μετακίνησή του, που έγινε μετά τις προηγούμενες προσχηματικές επιπλήξεις προς αυτόν, τον δυσφήμησε και ενώπιον των συναδέλφων του, τα συμφέροντα των οποίων είχε επιχειρήσει να υπερασπισθεί μαζί με τα δικά του. Περαιτέρω, είναι ολοφάνερο ότι η εναγομένη προέβη στην επίμαχη μετακίνηση του ενάγοντος κινούμενη αποκλειστικά και μόνον από λόγους εκδίκησης προς το πρόσωπό του, λόγω της προηγούμενης μη αρεστής συμπεριφοράς του, και συγκεκριμένα λόγω της προηγούμενης προσφυγής του στην Επιθεώρηση Εργασίας για την διεκδίκηση νομίμων δικαιωμάτων (από την κυριακάτικη εργασία) όχι μόνον του ιδίου, αλλά και των συναδέλφων του (κάτι που ο ενάγων είχε υποχρέωση να κάνει λόγω ακριβώς της συνδικαλιστικής του ιδιότητας), αλλά και με σκοπό να περιορίσει την επιρροή του ενάγοντος (προς την κατεύθυνση της νόμιμης –όπως είχε αποδειχθεί μετά την προηγούμενη προσφυγή του στην Επιθεώρηση Εργασίας– διεκδίκησης δικαιωμάτων) στους κατά πολύ λιγότερους εργαζόμενους του καταστήματος της 25ης Μαρτίου από εκείνους του μεγαλύτερου κεντρικού καταστήματος». Τέλος η δικαστική απόφαση υποχρεώνει την εταιρία «να παύσει τη μονομερή βλαπτική μεταβολή που υφίσταται ο ενάγων λόγω της παραπάνω μετακίνησής του και να τον επανατοποθετήσει στη θέση εργασίας που είχε στο κατάστημα της πλατείας Αριστοτέλους πριν την παραπάνω απόφασή της, καθώς και να του καταβάλει για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την προσβολή της προσωπικότητάς του, το ποσό των 2.000 Ευρώ με τους νόμιμους τόκους».

Με την απόφαση αυτή καταδεικνύεται η εκδικητική και ουσιαστικά φεουδαρχική συμπεριφορά της αλυσίδας πολιτισμού Ιανός. Άλλωστε το τελευταίο διάστημα η εταιρία έχει επιβάλλει τα περίφημα «μηχανάκια» που καταμετρούν τις πωλήσεις, προσπαθώντας να καλλιεργήσει κλίμα κανιβαλισμού μεταξύ των υπαλλήλων της. Στις σχετικές ανακοινώσεις και διαμαρτυρίες των σωματείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη η επιχείρηση απάντησε με ψεύδη, ενώ κυκλοφόρησε και πάλι κείμενο εναντίον του συνδικαλισμού στο οποίο πίεζε τους εργαζόμενους να βάλουν την υπογραφή τους (όπως ακριβώς είχε κάνει και τρία χρόνια πριν στην υπόθεση του Γ. Γκλαρνέτατζη). Και για να υπογραμμίσει την αυταρχικότητά της απέλυσε ορισμένους από τους υπαλλήλους της που δεν υπέκυψαν κι αρνήθηκαν να υπογράψουν το σχετικό κείμενο αποκήρυξης των συνδικαλιστικών φορέων. Ήδη στην Αθήνα έγινε τριμερής συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας μετά από προσφυγή δύο από τους απολυθέντες, ενώ στη Θεσσαλονίκη εκκρεμεί άλλη προσφυγή εργαζομένης για τη μη χορήγηση των ρεπό τα οποία όμως δηλώνονταν ως τέτοια στην επιθεώρηση. Επίσης το καλοκαίρι η επιχείρηση επέβαλλε στην πλειοψηφία των εργαζομένων της «οικειοθελή» παραίτησή τους από τη θεσμικά κατοχυρωμένη αργία του Αγ. Πνεύματος.

Η απόφαση αυτή αποτελεί νίκη, έστω και μικρή, μέσα στη συνολική υποβάθμιση της θέσης των εργαζομένων σε δουλοπάροικους, κάτι που επιδιώκουν το (ελληνικό και ξένο) κεφάλαιο, η κυβέρνηση κι οι διακυβερνητικοί οργανισμοί που θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να διαφεντεύουν τις ζωές μας. Μόνο ο δρόμος της αντίστασης κι όχι η υποταγή μπορούν να έχουν αποτελέσματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Η συνάδελφος Α.Σ., η οποία είναι μέλος του ΣΕΦΚ από το 1990, εργαζόταν στο φροντιστήριο «Πρίσμα» 24 χρόνια και ήταν πάντοτε η αποκλειστική διδάσκουσα τα γνωστικά της αντικείμενα. Κατά τη διάρκεια όλων των προηγούμενων ετών αμειβόταν με βάση τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) που υπέγραφε το Σωματείο μας. Κατά τη σχολική χρονιά 2012-2013, όταν έληξε η ισχύς της ΣΣΕ στον κλάδο μας, υλοποιώντας στην πράξη τη σχετική απόφαση αλλεπάλληλων Γενικών Συνελεύσεων του ΣΕΦΚ, αρνήθηκε βλαπτική μεταβολή στο ωρομίσθιό της και υπέγραψε Ατομική Σύμβαση Εργασίας, σύμφωνα με την οποία διατηρούνταν οι όροι της προηγούμενης ΣΣΕ. Με την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς (2013-2014) υποχρεώθηκε σε μείωση του ωρομισθίου της κατά 45%, αν και κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων χρόνων ο εργοδότης της καθυστερούσε συστηματικά την έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων της.
Την άνοιξη του 2014 ο εργοδότης τής έθεσε ως προϋποθέσεις για την επαναπρόσληψή της την περαιτέρω μείωση της αμοιβής της, καθώς και την απασχόλησή της υπό συνθήκες, οι οποίες δεν ήταν σύμφωνες με την εργατική νομοθεσία. Έτσι, παράλληλα με τη μη αποδοχή των παραπάνω όρων εργασίας, η συνάδελφος, μαζί με τον ΣΕΦΚ, αναγκάστηκε να προσφύγει στην Επιθεώρηση Εργασίας προκειμένου να διεκδικήσει τα οφειλόμενα δεδουλευμένα της, το ύψος των οποίων ανερχόταν σε απολαβές του τελευταίου ενάμισι έτους. Έτσι πέτυχε την καταβολή τους. Αν και το σωματείο μας είχε έγκαιρα προειδοποιήσει τον εργοδότη της ότι η μη επαναπρόσληψη της Α.Σ. θα εκλαμβανόταν ως «εκδικητική συνδικαλιστική δίωξη», εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε να την επαναπροσλάβει μετά από 24 χρόνια συνεχούς εργασίας στην επιχείρησή του, αλλά και της απαγόρευσε να διδάξει τους/ις μαθητές/ήτριές της κατά τις παραμονές των Πανελλήνιων Εξετάσεων. Συνέπειες της τελευταίας ενέργειας ήταν αφενός η αναίτια αναστάτωση των μαθητριών/τών και αφετέρου η μη ολοκλήρωση του διδακτικού και παιδαγωγικού έργου της συναδέλφου, η οποία βρέθηκε, χωρίς να ευθύνεται η ίδια, εκτεθειμένη απέναντι στους/ις μαθητές/ήτριές της.
Μετά από αυτές τις εξελίξεις η Α.Σ., μαζί με τον ΣΕΦΚ, κατέφυγε εκ νέου στην Επιθεώρηση Εργασίας με αίτημα την επαναπρόσληψή της, όπου ο εργοδότης της αρνήθηκε «να επανεξετάσει την απόφασή του», όπως του ζητήθηκε από τον Επιθεωρητή Εργασίας. Παράλληλα, η συνάδελφος έχει υποβάλλει σχετική αγωγή.
Η υπόθεση της συναδέλφου Α.Σ. δεν είναι ούτε μεμονωμένο «περιστατικό» ούτε μια ακόμη απόλυση για «οικονομοτεχνικούς λόγους». Αποτελεί την πιο προκλητική στάση των εργοδοτών, οι οποίοι αξιοποιούν την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των ΣΣΕ, τη θεσμική ασυλία που τους παρέχει η κυβέρνηση και δεν διστάζουν να πετούν στον δρόμο τους εργαζομένους που συντέλεσαν καθοριστικά στην κερδοφορία των επιχειρήσεων τους. Εντάσσεται στα σχέδια της εργοδοτικής ένωσης και των αλυσίδων να προχωρήσουν σε υποτίμηση της εργατικής δύναμης, σε προσλήψεις εργαζομένων χωρίς δικαιώματα με εικονικά ένσημα, με τζάμπα γι’ αυτούς εργασία, μέσω των προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με voucher. Προϋπόθεση για να διαμορφωθεί η συνθήκη αυτή είναι να βρεθούν εκτός χώρων εργασίας οι εργαζόμενοι που υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους, που πιστεύουν στην αξία του συλλογικού αγώνα και της αλληλεγγύης, που παλεύουν μαζί με το σωματείο τους, υλοποιώντας τις αποφάσεις των Γενικών του Συνελεύσεων…
Να ανακληθεί τώρα η απόλυση της συναδέλφου Α.Σ.
Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών
Όλες/οι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το φροντιστήριο Πρίσμα το Σάββατο 13 του Σεπτέμβρη στις 11.00πμ, Γενναδίου και Ακαδημίας (βιβλιοπωλείο Πατάκης)
Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)

Το πρόγραμμα περικοπής κόστους της Αλουμίνιον της Ελλάδος, με το φιλόδοξο όνομα «Μέλλον», απέδωσε σε τέτοιο βαθμό που χαρακτηρίζεται πλέον πρότυπο στην παγκόσμια βιομηχανία Αλουμινίου.
Την ίδια στιγμή στην Eλλάδα η ανεργία χτύπησε κόκκινο, βγάζοντας το 1/3 του εργατικού δυναμικού της χώρας στα αζήτητα: επίσημα 1,5 εκατ. άνεργοι, ανεπίσημα, μαζί με τους «απασχολήσιμους», ξεπερνούν κατά πολύ τα 2 εκατομμύρια.
Μένει λοιπόν να αποτιμήσουμε και εμείς οι εργαζόμενοι της χώρας και του Αλουμινίου της Ελλάδος, την «επιτυχία» του προγράμματος «Μέλλον» με τις επιπτώσεις που έφερε στη ζωή μας.

Η διοίκηση του ομίλου Μυτιληναίου είναι υποχρεωμένη να μας πει, πόσο συνέβαλε στην «επιτυχία» του σχεδιασμού της η περικοπή του εργασιακού κόστους και μάλιστα ιδιαίτερα ποια τα θετικά της οφέλη από την αύξηση του χρόνου εργασίας της βάρδιας σε 40 από 37,33 ώρες την εβδομάδα, τόσο στην παραγωγική διαδικασία, όσο και στο «κοινωνικό» της «πρόσωπο».
Το ενδιαφέρον στο ερώτημα έχει να κάνει με το ότι δεν μπορεί να αποδοθεί με απλά μαθηματικά, έχουμε να κάνουμε με επεμβάσεις στο ζωντανό κομμάτι του κεφαλαίου, τον παραγωγό του πλούτου, την εργασία. Και γνωρίζουμε πως η απόδοση της εργασίας, έχει να κάνει με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτή εκτελείται (αμοιβή, υγιεινή, τύπος διοίκησης, κλπ).

Οι «αποδόσεις των αριθμών» είναι πέραν πάσης προσδοκίας.
Μέχρι σήμερα αν κοιτάξει κανείς τα διθυραμβικά δημοσιεύματα στις εφημερίδες τον 8/2014, που συνοδεύουν την δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων του προγράμματος «Μέλλον», δύσκολα θα μπορέσει να τεκμηριώσει αντιρρήσεις για την επιτυχία του προγράμματος, με τα δικά τους κριτήρια βέβαια που αντιστρατεύονται τα κριτήρια για την δική μας επιβίωση.

Αν δούμε πίσω όμως από τους θριάμβους, ο συντελεστής της παραγωγής που παράγει το κέρδος, ο εργάτης, είναι σε απόγνωση.
Αν κυκλοφορήσεις στους χώρους εργασίας χωρίς να χρειαστεί να ψάξεις, θα αντικρίσεις φαινόμενα που έχουν σχέση με την οργή που συσσωρεύει η πίκρα των μέτρων του προγράμματος «Μέλλον» στους εργάτες. Επί ενάμισι χρόνο αντικρίζουμε τα σημάδια αυτής της παρακμής σε όλο το εργοστάσιο. Η άσχημη ψυχολογία επηρεάζει αρνητικά την ασφάλεια και την παραγωγική ικανότητα των εργατών, κάτι που επιμελώς κρύβεται κάτω από τις υψηλές αποδόσεις των εκατομμυρίων του γενικού σχεδίου «Μέλλον».
Η μείωση των ρεπό που προκάλεσε η αύξηση των ωρών εργασίας σε 40ωρες την εβδομάδα, πολλαπλασίασε την κόπωση και αποτέλεσε χαριστική βολή στην ψυχολογία των εργατών. Έτσι, σήμερα, ενώ το σύστημα διοίκησης είναι ακόμα το «συμμετοχικό μάνατζμεντ», όλο και πιο συχνά οι διευθύνσεις παραγωγής καταφεύγουν στην απειλή της τιμωρίας, για να αναγκάσουν τους εργάτες να λειτουργήσουν στις νέες συνθήκες.
Πολλαπλά μικροατυχήματα, παραβίαση κανόνων ασφαλείας και ασθένειες, είναι στην ημερήσια διάταξη μέχρι βέβαια να συμβεί κανένα μεγάλο κακό. Όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν, τα προαναφερθέντα σημάδια στην επιστήμη της στατιστικής είναι προάγγελοι μιας μεγαλύτερης «κακής στιγμής», αλλά η διοίκηση προς το παρόν κωφεύει.
Ταυτόχρονα, στην Ηλεκτρόλυση, όπου είναι πιο εμφανές από οποιοδήποτε άλλο τμήμα το πρόβλημα (γιατί εκεί επικρατούν οι πιο σκληρές και ανθυγιεινές συνθήκες παραγωγής), τα νέα μέτρα έφεραν την κατάσταση στο κόκκινο.

Γι αυτό η άποψή μου είναι πως αν ψάξουμε τις αποδείξεις στις αποδόσεις των περικοπών που αφορούν την εργασία, τα αποτελέσματα θα έχουν αρνητικό πρόσημο, σε σχέση με το αντίστοιχο ύψος των περικοπών που έγιναν.
Και η άποψή μου αυτή δεν στηρίζεται μόνο στην εικόνα που εισπράττω καθημερινά από τους χώρους εργασίας· υπάρχουν και τα δημοσιευμένα πρόσφατα αποτελέσματα της μελέτης για την παραγωγικότητα των εργαζομένων στην Ελλάδα το 2013, που εκπόνησε η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ. Εκεί αναφέρεται ξεκάθαρα πως  η περικοπή των μισθών έφερε μείωση της παραγωγικότητας των εργατών και έτσι δεν συνέβαλε στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας όπως ανέμεναν.
Επίσης προς την ίδια κατεύθυνση συνηγορούν και οι εμπειρίες από την πορεία τις τελευταίας 15ετίας που το Αλουμίνιο κατάφερε παγκόσμιες επιτυχίες (διακρίσεις σε ασφάλεια και παραγωγικότητα), ενώ ταυτόχρονα μείωνε τον χρόνο εργασίας σε 37,33 ώρες.
Η επιτυχία αυτή βασίστηκε σε επενδύσεις για την καλυτέρευση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας μαζί με την εφαρμογή των πιο μοντέρνων εργαλείων διοίκησης -αυτοδιοικούμενες ομάδες παραγωγής- του «συμμετοχικού» μάνατζμεντ.
Αύξησαν έτσι την κερδοφορία αυξάνοντας κατακόρυφα το ποσοστό εκμετάλλευσης των εργατων. Αυτό το ονομάζουν αύξηση της απόδοσης των εργατών.
Αυτή η «πετυχημένη» πορεία πέρασε δυο σημαντικές κάμψεις που εμφανίστηκαν τις περιόδους της μετάβασης από την PECHINEY στην ALCΑN και μετά στον Μυτιληναίο. Οι κάμψεις αυτές ολοφάνερα οφείλονταν στην ανασφάλεια που προκαλούσαν στους εργάτες οι αλλαγές και ξέσπασε με τραγικά αποτελέσματα αργότερα, σε τρία θανατηφόρα «ατυχήματα».
Σήμερα οι διθύραμβοι μπορεί να κρύβουν το πρόβλημα, αλλά ο «νόμος» λέει πως αργά ή γρήγορα το πρόβλημα θα εμφανιστεί με ένταση αντίστοιχη της προσπάθειας απόκρυψης.

Για τους παραπάνω λόγους το αίτημα του Σωματείου «ΕΝΩΣΗ» των εργατών στην Αλουμίνιον για την επαναφορά των 37,33ωρών εργασίας στην ηλεκτρόλυση, είναι στη λογική της επίδεσης μιας πληγής, πριν κακοφορμίσει. Η επαναφορά αυτή, που θα στοιχίσει κατά την εταιρία 300 χιλιάδες ευρώ –ελάχιστο κόστος μπροστά στα 9,5εκ περικοπές που έχει επιβάλει στους εργάτες με το «Μέλλον»- θα λειτουργούσε καταπραϋντικά στο αίσθημα της οργής των εργατών σε όλο το εργοστάσιο και το όφελος εν τέλει, όπως όλοι καταλαβαίνουμε, θα φαινόταν στην τσέπη του ομίλου.
Αντίθετα όμως, οι αντιπροτάσεις της διεύθυνσης, για αναδιάρθρωση της βάρδιας στην ηλεκτρόλυση, εντός του 40ωρου πλαισίου προγράμματος, ή ακόμα με αντισταθμιστική μείωση μισθών για ανάλογη μείωση ωρών, φαίνεται να εμπαίζει τους εργαζόμενους και το σωματείο τους, γεμίζοντας με ακόμα περισσότερη οργή τους εργάτες σε όλο το εργοστάσιο.

Αυτό γίνετε την ίδια στιγμή που η ελληνική κοινωνία λόγω της καπιταλιστικής κρίσης πλήττεται από την ανεργία -μια απειλή μεγέθους ανθρωπιστικής καταστροφής- και η πραγματική λύση του προβλήματος απαιτεί την περικοπή του χρόνου εργασίας κάτω και από τις 35 ώρες την εβδομάδα. Ενώ στην Αλουμίνιον, με πρόφαση την κρίση, νόμος έγινε το 40ωρο. Επιδεικτική αγνόηση τόσο των κοινωνικών όσο και των εργασιακών προβλημάτων.
Και αυτό συμβαίνει την ίδια ώρα που για την κερδοφορία του ομίλου απαιτούν να διπλό και τριπλο-επιδοτούνται από το κράτος (στο ηλεκτρικό ρεύμα, αυτό που αγοράζει και αυτό που παράγει και πουλά, στην εξόρυξη, με νέες παραχωρήσεις περιοχών για έρευνες βωξίτη), φορτώνοντας τον τελικό λογαριασμό στα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ και στους φορολογούμενους της χώρας (που πολλοί εξ αυτών είναι ήδη άνεργοι).

Η επιλογή της πολιτικής αυτής από την διοίκηση της Αλουμίνιον της Ελλάδος, είναι σε απόλυτη σύμπλευση με την κυβέρνηση της τρόικας που φέρνει νέα αντεργατικά μέτρα (λοκ άουτ, απελευθέρωση των απολύσεων, αποζημιώσεις και ασφαλιστικό).

Η οργή που πλημμυρίζει τόσο τους εργαζόμενους στην Αλουμίνιον, όσο και όλο το εργαζόμενο και άνεργο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας, προοιωνίζουν ένα νέο κύκλο αντίδρασης της κοινωνίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι εργαζόμενοι του Αλουμινίου που σύντομα θα κληθούν από τα γεγονότα να πάρουν νέες αποφάσεις για το μέλλον τους.
Καλό θα ήταν τούτη την φορά, οι αποφάσεις τους να συντονιστούν με τις αποφάσεις και τις δράσεις των εργαζόμενων στην χώρα, ξεκινώντας από τον τομέα του μετάλλου και τις ενέργειας.
Είναι ολοκάθαρο πως κανείς άλλος εκτός από αυτούς τους ίδιους τους εργάτες δεν μπορεί να δώσει λύσεις στην ζωή τους.

ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΩΤ.
Εργάτης και συνδικαλιστής
στην Αλουμίνιον της Ελλάδος

Πηγή: Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών 

Ο Υπουργός Υγειας Μ. Βορίδης με νομοσχέδιο που έχει καταθέσει στη Βουλή (για ψήφιση στις 10/9) παραδίδει σε μια ιδιωτική εταιρία, την ΕΣΑΝ ΑΕ. (Εταιρία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων Α.Ε.). τη διαχείριση των χρημάτων του ΕΣΥ καθώς και την κοστολόγηση και την αξιολόγηση όλων των δομών Υγείας.

Ένας από τους βασικούς στόχους του νέου νόμου αποκαλύπτεται στη 2η σελίδα της «αιτιολογικής έκθεσης» που τον συνοδεύει:

«Με τον τρόπο αυτό …αποφεύγεται και η μελλοντική επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς η ΕΣΑΝ Α.Ε. δύναται να μετεξελιχθεί με γοργούς ρυθμούς σε μια απολύτως βιώσιμη και οικονομικώς αυτάρκη ανώνυμη εταιρία»

Έτσι ωμά και κυνικά η κυβέρνηση δηλώνει πως στόχος του νομοσχεδίου είναι να σταματήσουν οι νοσοκομειακές δομές να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό και να λειτουργούν σαν μια εταιρία που συντηρείται και βγάζει κέρδη με βάση την «παραγωγή» της.

Σύμφωνα και με ανακοίνωση της ΕΙΝΑΠ [1] για την ΕΣΑΝ ΑΕ. (2/9/2014):

«Συνολικά ως το 2020 σχεδιάζουν ώστε τα νοσοκομεία να είναι πλήρως αυτοχρηματοδοτούμενα με μηδενική κρατική χρηματοδότηση.»

Παράλληλα, για όσο καιρό το Δημόσιο συνεχίσει να χρηματοδοτεί το ΕΣΥ, η ΕΣΑΝ Α.Ε. στοχεύει να κατευθύνει ένα όλο και μεγαλύτερο μερίδιο αυτών των χρημάτων, όπως και των χρημάτων του ΕΟΠΥΥ και των υπόλοιπων ασφαλιστικών ταμείων προς τις ιδιωτικές κλινικές – και σε βάρος των δημόσιων νοσοκομείων.

Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το νομοσχέδιο και τις συνέπειες του για τους εργαζόμενους και τους ασθενείς:

1. η προίκα της ΕΣΑΝ
Η ΕΣΑΝ Α.Ε. θα προικοδοτηθεί από το Δημόσιο με 1 εκ. ευρώ και θα είναι μετοχική εταιρία: θα εκδοθούν 20.000 μετοχές στην τιμή των 50 € η κάθε μια. Οι μετοχές της θα είναι ονομαστικές και μεταβιβαστές (Μέρος Α – άρθρο 7ο του νομοσχεδίου) δηλαδή θα πωλούνται «στην αγορά», ενώ στο ΔΣ της θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι των ιδιωτικών κλινικών.
(Μέρος Α, άρθρο 1ο)

Η κυβέρνηση, έτσι, βάζει το λύκο να φυλάει τα πρόβατα, δίνοντας τη διαχείριση δημοσίου χρήματος για την Υγεία σε μια ιδιωτική εταιρία στην οποία οι εκπρόσωποι των ιδιωτικών κλινικών θα έχουν αποφασιστικό λόγο. Από το ΔΣ της ΕΣΑΝ οι ιδιώτες πάροχοι Υγείας θα έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στους δημόσιους πόρους για την Υγεία και θα τους κατευθύνουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα.

Πιο σημαντικό είναι ωστόσο ότι μέσω της ΕΣΑΝ δίνεται η δυνατότητα να περάσει ο έλεγχος ολόκληρου του συστήματος Υγείας της χώρας μας στα χέρια μεγαλοεπιχειρηματιών που θα αγοράσουν ένα σεβαστό ποσοστό των μετοχών της εταιρίας. Όπως στα ΜΜΕ, όπου 3 – 4 οικογένειες «κυβερνούν» ανεξέλεγκτα, όπως στα πετρέλαια, στις τράπεζες, στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, κλπ, μια χούφτα μεγαλοκαρχαριών ελέγχουν τα πάντα, έτσι θα γίνει και στην Υγεία. Και μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ποιοι θα είναι αυτοί: οι ιδιοκτήτες των μεγάλων ιδιωτικών νοσοκομείων και κλινικών, των φαρμακευτικών βιομηχανιών, των ασφαλιστικών εταιριών – αυτοί θα περάσουν τον έλεγχο του συνόλου της δημόσιας Υγείας στα δικά τους χέρια. Η Υγεία του 99% των Ελλήνων εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων θα αποτελεί αντικείμενο κέρδους για το ιδιωτικό κεφάλαιο!

2. Τα έσοδα της ΕΣΑΝ
Η ΕΣΑΝ. Α.Ε. θα έχει έσοδα:

•από τον ΕΟΠΥΥ και τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία για τις «…νοσοκομειακές υπηρεσίες που παρασχέθηκαν προς τους ασφαλισμένους τους…»
•από κονδύλια της Ε.Ε. που προορίζονται για την Υγεία
•από την διαχείριση των αποθεματικών και των περιουσιακών στοιχείων των νοσοκομείων
•από «αμοιβές των υπηρεσιών που η Εταιρία παρέχει, στα δημόσια νοσοκομεία, στις ιδιωτικές κλινικές, στον ΕΟΠΥΥ και στους άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς, για τη στατιστική επεξεργασία των δεδομένων που αποστέλλονται από τους φορείς αυτούς» (δείτε στη συνέχεια ποια στοιχεία είναι αυτά) (Μέρος Α – άρθρο 8ο)

Δηλαδή, οι ιδιώτες μέτοχοι (ιδιοκτήτες) της ΕΣΑΝ θα καθορίσουν τις τιμές των νοσοκομειακών υπηρεσιών έτσι ώστε να απομυζούν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τα ταμεία, θα τσεπώνουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια και θα ροκανίσουν τα αποθεματικά και την περιουσία των νοσοκομείων. Και όλα αυτά στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος και της αναβάθμισης του συστήματος δημόσιας υγείας.

3. Το σύστημα των «Διαγνωστικών Ομοιογενών Ομάδων» – DRG
Η ΕΣΑΝ Α.Ε. θα αναπτύξει ένα σύστημα «Διαγνωστικών Ομοιογενών Ομάδων» (DRG). Όλες οι ασθένειες και οι θεραπευτικές μέθοδοι θα ομαδοποιηθούν και θα τιμολογηθούν και θα αποτελούν τα «στάνταρντ» που πρέπει να ακολουθούν όλα τα νοσοκομεία της ΕΣΑΝ.

«Κάθε ομάδα που καθορίζεται ως ομοιογενής προσδιορίζεται κατά κύριο λόγο με αναφορά το κόστος της ιατρικής θεραπείας»
(αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου – 1η σελίδα)

Το σύστημα των DRGs υπολογίζει το κόστος ανά διαγνωστική κατηγορία (μέσω στατιστικών δεδομένων που έχουν συλλεχθεί και επεξεργαστεί) και όχι το κόστος με βάση συγκεκριμένες θεραπευτικές πράξεις ή ημέρες νοσηλείας ανά ασθενή.

«Για παράδειγμα, μια χολοκυστεκτομή , αφού ενσωματωθεί το κόστος των εξετάσεων, των ημερών νοσηλείας, της υλικοτεχνικής υποδομής και των φαρμάκων που απαιτήθηκαν και πιθανά (αυτό δεν έχει διευκρινιστεί σαφώς) της αμοιβής του προσωπικού, κοστολογείται Χ ευρώ. Η ΕΣΑΝ θα πληρώσει το νοσοκομείο Χ ευρώ για κάθε περιστατικό χολοκυστεκτομής, άσχετα αν κάποια περιστατικά θα κοστίσουν στην πραγματικότητα κάτι περισσότερο. »
Γ. Γιαννόπουλος, πρόεδρος της ΕΙΝΑ [2], 7/9/2014

Με την εφαρμογή των DRG αλλάζει όλη η φιλοσοφία του συστήματος Υγείας. Ο ασθενής αντιμετωπίζεται με λογιστική λογική και το νοσοκομείο με λογικές οικονομικού κόστους – οφέλους και όχι με επιστημονικά και κοινωνικά κριτήρια.

Η εφαρμογή συστήματος DRG στη Γερμανία (και όχι μόνο) έχει ως συνέπεια τα λεγόμενα «ματωμένα εξιτήρια», όπου οι γιατροί είναι πολλές φορές αναγκασμένοι να δίνουν εξιτήριο νωρίτερα από ότι είναι πραγματικά ασφαλές για τους ασθενείς, αφού είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν πιστά τις DRG.[3]

Πράγματι, με την εφαρμογή των DRG αν κάποιος ασθενής χρειάζεται διαφορετική θεραπευτική μέθοδο από αυτήν που προβλέπει το σύστημα ή περισσότερο χρόνο, το κόστος θα επιβαρύνει τον ίδιο, αφού το «σύστημα» αναγνωρίζει ομάδες με βάση το κόστος και όχι ασθενείς με διαφορετικές ανάγκες.

Στη δε Αγγλία μια από τις συνέπειες της εφαρμογής συστήματος DRG ήταν η απροθυμία νοσοκομείων να προμηθευτούν νέες τεχνολογίες γιατί αυτές θα αύξαναν το κόστος θεραπείας, νοσηλείας κλπ των ασθενών! Το όφελος των ασθενών και η επιστημονική άποψη απουσιάζει από τα κριτήρια για την αγορά ή όχι νέων τεχνολογιών. [4]

4. Επιχειρησιακό Σχέδιο
Η ΕΣΑΝ Α.Ε. καταρτίζει ένα επιχειρησιακό σχέδιο. Αυτό περιλαμβάνει «στόχους εκφρασμένους σε ποσά και ποσοστά», «τους ετήσιους χρηματοοικονομικούς, ποιοτικούς και επιχειρησιακούς δείκτες», «δείκτες αποδοτικότητας» κ.α.
(Μέρος Β – άρθρο 27)

Επίσης, σύμφωνα με την «έκθεση αξιολόγησης συνεπειών του νομοσχεδίου» (έκθεση του Υπουργείου Υγείας)

«Οι διαθέσιμοι πόροι θα κατανέμονται πιο δίκαια στους παρόχους υπηρεσιών από τη στιγμή που ένα αφομοιωμένο και ώριμο σύστημα ομοιογενών ομάδων δημιουργεί ροή χρημάτων στα νοσοκομεία αναλογικά προς τις υπηρεσίες και τα χαρακτηριστικά τους (εγχειρίσεις, σοβαρότητα της ασθένειας κλπ)»

Τα νοσοκομεία θα λειτουργούν λοιπόν με βάση «δείκτες αποδοτικότητας» και άλλα παρόμοια κριτήρια, τα οποία δεν θα έχουν σχέση με το πόσους ασθενείς θεράπευσαν, ανακούφισαν ή κάτι αντίστοιχο, αλλά με βάση πόσα χρήματα έβγαλαν από τα χειρουργεία, τις εξετάσεις κοκ και πόσο μείωσαν τις δαπάνες τους.

Για να χρηματοδοτηθούν τα νοσοκομεία οι γιατροί θα πρέπει να κυνηγάνε χειρουργεία και εξετάσεις, όπως γίνεται στον ιδιωτικό τομέα, για να πιάσουν τους «στόχους» και να αξιολογηθούν θετικά.

Μέσα από τέτοιες φόρμουλες θα προχωρήσουν παραπέρα και οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα νοσοκομείων που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με την Τρόϊκα (στο Μνημόνιο και στο Μεσοπρόθεσμο του 2011 και 2012). Αν ένα νοσοκομείο δεν είναι «αποδοτικό» (π.χ. νοσοκομεία στην επαρχία σε περιοχές με λίγους κατοίκους) οι μάνατζερ της ΕΣΑΝ θα το κλείνουν. Αν προγράμματα προληπτικής ιατρικής θεωρηθούν «μη αποδοτικά» θα μειωθούν και θα εξαλειφθούν. Αν υπηρεσίες νοσοκομείων χαρακτηριστούν «κοστοβόρες» θα ιδιωτικοποιηθούν (για να μειωθεί υποτίθεται το κόστος).

Την ίδια στιγμή, η ΕΣΑΝ σαν ιδιωτική εταιρία θα μπορεί σταδιακά να επιβάλλει στα δημόσια νοσοκομεία εργασιακές σχέσεις ιδιωτικού τομέα. Να αυξήσει τις προσλήψεις με μπλοκάκια, να επιβάλλει ατομικές συμβάσεις κοκ.

Άλλωστε σύμφωνα (και πάλι) «έκθεση αξιολόγησης συνεπειών του νομοσχεδίου»:

«Η σύσταση μια ανώνυμης εταιρίας … δίνει στο ελληνικό δημόσιο τη δυνατότητα άσκησης, άμεσα ή έμμεσα, αποφασιστικής επιρροής σ’ ένα τόσο σημαντικό τομέα όπως ο έλεγχος και η ρύθμιση των δαπανών της παροχής νοσοκομειακών υπηρεσιών υγείας»

5. Όλοι οι φάκελοι των ασθενών στα χέρια των ιδιωτών
Όλα τα νοσοκομεία θα πρέπει να αποστέλλουν στην ΕΣΑΝ Α.Ε. τους φακέλους των ασθενών τους μαζί με στοιχεία ταυτοποίησης (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, κ.α.). Επίσης η ΕΣΑΝ Α.Ε. θα έχει πρόσβαση στα δεδομένα του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, στο ΕSΥΝΕΤ, στο πρόγραμμα «Χάρτης Υγείας», ενώ όλα τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει να αποστέλλουν στην Εταιρία όλα τα αρχεία νοσηλείας και κόστους θεραπείας των ασφαλισμένων τους.
(Μέρος Α – άρθρα 2-5)

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία θα καθοριστούν και θα τιμολογηθούν τα συστήματα DRG, με κριτήρια βέβαια που δεν θα έχουν γνώμονα το όφελος των ασθενών αλλά τη μείωση των εξόδων των νοσοκομείων και την αύξηση των κερδών των ιδιωτικών κλινικών, των φαρμακευτικών εταιριών κοκ.

Την ίδια στιγμή η διαχείριση των παραπάνω στοιχείων από την ΕΣΑΝ σημαίνει ότι όλοι οι έμποροι της υγείας (ασφαλιστικές εταιρίες, κ.α.) θα έχουν πρόσβαση στους ιατρικούς φακέλους κάθε πολίτη και σε μια σειρά ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.

6. Τι πρέπει να γίνει
Πρέπει άμεσα οι γιατροί, οι νοσηλευτές και όλοι οι εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία να κινητοποιηθούν με στόχο την κατάργηση του νέου νόμου.Να συγκληθούν τα συμβούλια των γιατρών και τα σωματεία όλων των εργαζομένων στα νοσοκομεία, να οργανώσουν κατ’ αρχήν εκστρατείες ενημέρωσης όλων των εργαζομένων, των ασθενών, των συνοδών τους και των τοπικών κοινωνιών γύρω από τα νοσοκομεία και στη συνέχεια ΠΟΕΔΗΝ [5], ΟΕΝΓΕ [6], να σχεδιάσουν σοβαρά και αποφασιστικά τον αγώνα ενάντια σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Στον αγώνα πρέπει να καλεστούν οι γιατροί και οι εργαζόμενοι του ΕΟΠΥΥ και όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Τα μαχητικά σωματεία βάσης στα νοσοκομεία πρέπει να μπουν μπροστά, ξεκινώντας ενημερωτικές εκστρατείες και πιέζοντας τις ηγεσίες της ΠΟΕΔΗΝ και της ΟΕΝΓΕ να προχωρήσουν σε σχεδιασμό αγώνα. Στο βαθμό που αρνηθούν, η μάχη πρέπει να δωθεί με οριζόντια διασύνδεση των μαχητικών σωματείων και τη δημιουργία ενός συντονιστικού αγώνα ενάντια στο νόμο της ΕΣΑΝ.

____________________________________
1. Ένωση Ιατρών Νοσοκομείου Αθήνας Πειραιά
2. Ένωση Ιατρών Νοσοκομείου Αθήνας
3,4. Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στην Έκθεση του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τα Συστήματα και τις Πολιτικές στην Υγεία στην ιστοσελίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας: http://www.euro.who.int/__data/assets/pdf_file/0004/162265/e96538.pdf
5. Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων
6. Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας

ΠΗΓΗ:ΞΕΚΙΝΗΜΑ