Καταγγέλουμε την ωμή επίθεση που δέχτηκε η αντιφασιστική πορεία στις 18 Σεπτέμβρη 2014 στο Κερατσίνι, η οποία πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μέλη της Χρυσής Αυγής.

Ως εργαζόμενοι και άνεργοι, ως αντιφασίστες και αγωνιζόμενοι, πολλοί από εμάς συμμετείχαμε στην αντιφασιστική πορεία, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα τοπικών συλλογικότητων και γενικότερων φορέων της περιοχής. Συμμετείχαμε για να διατρανώσουμε όχι απλά την αντίθεσή μας αλλά και την αποφασιστικότητά μας απέναντι στην παρουσία των χρυσαυγιτών στους χώρους που δουλεύουμε και στις γειτονιές μας, στους χώρους που ζούμε, γιατί ξέρουμε ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αγώνας ταξικός. Ο φασισμός δεν κρύβεται όμως μόνο στους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής. Έχει και θεσμικό πρόσωπο.

Και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα το απόγευμα της Πέμπτης 18/9, όταν το σώμα της πορείας που είχε ήδη κοπεί στα δύο, δέχτηκε τη μανιασμένη επίθεση όλων των σωμάτων της αστυνομίας. ΜΑΤ εφόρμησαν στο πλήθος χτυπώντας με τα γκλομπ και πετώντας αμέτρητα δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης πάνω στα σώματα των διαδηλωτών, ενώ την ίδια ώρα ομάδες ΔΕΛΤΑ περικύκλωναν τον κόσμο της διαδήλωσης. Το αποτέλεσμα ήταν εκτεταμένοι ξυλοδαρμοί, δεκάδες τραυματίες και 64 συλλήψεις. Τα κατασκευασμένα και αυθαίρετα κατηγορητήρια κατέληξαν στην ομηρία 61 ατόμων με πλημμελήματα και 3 ατόμων με κακουργήματα.

Η ένταση της επίθεσης της αστυνομίας και η προσπάθεια να διαλυθεί με κάθε τρόπο η διαδήλωση δεν είναι γεγονότα τυχαία ή αποκομμένα. Η καταστολή στις διαδηλώσεις έρχεται να συμπληρώσει τα μαχαιρώματα μεταναστών, την τρομοκράτηση εργαζομένων, τις οργανωμένες απεργοσπασίες, το άνοιγμα δουλεμπορικών γραφείων, την ψήφιση όλο και πιο σκληρών αντεργατικών νόμων με μόνο σκοπό την όλο και μεγαλύτερη υποτίμηση και υπόταξη της εργατικής τάξης. Οι φασίστες – θεσμικοί και μη – είναι τα εργαλεία του συστήματος και του κεφαλαίου απέναντι σε όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται.

Γνωρίζουμε ότι οι καταγγελίες δεν έχουν τίποτα να πουν σε αυτό το «κράτος έκτακτης ανάγκης» και ότι η απάντηση θα δοθεί με την άνοδο του ταξικού εργατικού και κοινωνικού κινήματος, με την αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους χωρίς διαχωρισμούς φυλής ή καταγωγής, με την ανοιχτή ιδεολογική αντιπαράθεση και με την ιστορική συνείδηση, που οφείλουμε να διαμορφώσουμε για να κατανικήσουμε το φόβο και την παθητική στάση απέναντι στη ρατσιστική-φασιστική βία.

Οι απαντήσεις και οι μάχες δίνονται και θα δίνονται κάθε μέρα στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές μας και στους δρόμους. Και αυτό είναι ένα ραντεβού το οποίο δεν πρόκειται να χάσει κανείς μας, όση καταστολή και αν συναντήσουμε και όσα δικαστήρια και αν στηθούν.