Η παρακολούθηση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του Σχολείου αναγνωρίζεται από τα θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης ως ένας σημαντικός παράγοντας πρόληψης της υποτροπής
Χωρίς εκπαιδευτικούς κινδυνεύει να μείνει το Σχολείο του «18 ΑΝΩ», καθώς δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διαδικασίες από το υπουργείο Παιδείας προκειμένου να διδάξουν στο πλαίσιο της υπερωριακής απασχόλησης.
Το Σχολείο, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2010, τα τελευταία δύο χρόνια υποδέχεται ενήλικους, ανέργους και εξαρτημένους, πριν από την ένταξή τους στο πρόγραμμα, χρήστες τοξικών ουσιών για 11-15 χρόνια, στηριζόμενο στο φιλότιμο των καθηγητών που ουσιαστικά προσφέρουν εθελοντική εργασία χωρίς αμοιβή, αφού τα χρήματα που λαμβάνουν είναι ελάχιστα.
Το αρμόδιο υπουργείο, αν και ενημερώθηκε για τις ανάγκες λειτουργίας του Σχολείου, δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του θεσμικού πλαισίου. Παρά την αναλγησία των κρατούντων, οι καθηγητές συνέχισαν με τη διδασκαλία τους να υποστηρίζουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες των θεραπευομένων, με αποτέλεσμα την επιτυχία τους στις απολυτήριες εξετάσεις Γυμνασίου και Λυκείου, παράλληλα με την εισαγωγή μικρού αριθμού θεραπευομένων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Τα πράγματα όμως έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Τι θα γίνει με τόσους συνανθρώπους μας που βρίσκονται στη φάση της κοινωνικής επανένταξης του προγράμματος, καθώς στερούνται τη δυνατότητα και το δικαίωμα για μια ολοκληρωμένη και ουσιαστική επιστροφή τους στο κοινωνικό σύνολο;
«Στη Μονάδα Απεξάρτησης «18 ΑΝΩ» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής λειτουργεί πλαίσιο σχολικής εκπαίδευσης από το 2001 σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας», μας λέει η Μαρίνα Παπαδή, κλινική ψυχολόγος, επιστημονικά υπεύθυνη του Σχολείου. «Το 2010 με τη διάταξη της παραγράφου 8 του άρθρου 26 του ν. 3879/2010 (ΦΕΚ Α” 163) και με την υπ” αριθ. 153789/Γ7/ 6.12.2010 (ΦΕΚ Β” 65) απόφαση των υπουργών Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, εγκρίθηκε η λειτουργία τμημάτων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε χώρους της Μονάδας Απεξάρτησης του «18 ΑΝΩ». Μετά την έκδοση και της με αριθμ. 27677/Γ7/ 9.3.2011 (ΦΕΚ Β” 507) απόφασης της αναπλ. υπουργού Παιδείας (όπως τροποποιήθηκε με την με αριθμ. 102706/Γ7/ 9.9.2011 όμοια απόφαση, ΦΕΚ Β” 2271), που ρύθμισε τα θέματα οργάνωσης και λειτουργίας των τμημάτων αυτών, καθώς και θέματα απασχόλησης των εκπαιδευτικών, το Σχολείο του «18 ΑΝΩ» πράγματι λειτούργησε πρώτη φορά κατά το σχολικό έτος 2011-2012. Μια σταθερή ομάδα καθηγητών μέσης εκπαίδευσης εκπαιδεύθηκαν, ευαισθητοποιήθηκαν από τους θεραπευτές του «18 ΑΝΩ», συμμετείχαν σε ομάδες εποπτείας, έτσι ώστε να λειτουργήσουν υποστηρικτικά στην προσπάθεια των θεραπευομένων να συνδεθούν ξανά με τη γνώση και την εκπαίδευση».
Οι μαθητές αυτού του Σχολείου έχουν διακόψει τη σχολική τους εκπαίδευση στην πλειονότητά τους κατά τη διάρκεια της Α” Λυκείου, και την επαναπροσεγγίζουν κατά μέσον όρο έπειτα από 14,5 χρόνια. Ως αιτία διακοπής του σχολείου αναφέρεται με μεγαλύτερη συχνότητα η χρήση ουσιών, ενώ ακολουθούν η ανάγκη για εργασία και η έλλειψη ενδιαφέροντος για το σχολείο.
«Το αίτημα του θεραπευόμενου για την ένταξή του στο Σχολείο του «18 ΑΝΩ» συνοδεύεται στην αφήγησή του από μια βαθύτερη γνώση και επιθυμία να τα καταφέρει αυτή τη φορά στη ζωή του και να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του. Ταυτόχρονα όμως η επιθυμία αυτή συνοδεύεται από μια προηγούμενη, τραυματική ανάμνηση της προσωπικής του πορείας στο σχολείο», προσθέτει η Μαρίνα Παπαδή. «Η στιγμή που θα καταθέσει το αίτημα της επανασύνδεσης είναι πάντα προσωπική, μέσα από την αξιολόγησή του στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία, και αποκτά ένα ιδιαίτερο και προσωπικό νόημα που βοηθά τον εξαρτημένο να επανενταχθεί. Το Σχολείο του «18 ΑΝΩ» δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε αυτό το αίτημα τόσο στο εκπαιδευτικό επίπεδο όσο και σε ψυχικό, υποστηρίζοντας το πρωταρχικό αίτημα της θεραπείας.
»Μέσα από την επαφή του με το πλαίσιο του Σχολείου βιώνει με περισσότερη ασφάλεια τις αδυναμίες, τα κενά που άφησε πίσω η μεγάλη απουσία από την εκπαίδευση. Συμμετέχει ξανά σε μια ομάδα ανθρώπων, τους συμμαθητές του, με τους οποίους αποκτά ένα νέο κοινό σημείο που ξεπερνά το κοινό παρελθόν στις ουσίες και αφορά το κοινό παρόν στη γνώση, στην προσπάθεια για μελέτη, στην κούραση από την έλλειψη χρόνου για την αναζήτηση εργασίας.
“Επικοινωνεί ξανά με καθηγητές, τους επιτρέπει να του διδάξουν μαθαίνοντάς του να αξιολογεί και εκείνος την πορεία του μέσα από τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Τον βοηθούν να διαπραγματευθεί τις σχέσεις εξουσίας περισσότερο λειτουργικά για τον ίδιο.
“Ωστόσο και για τους ίδιους τους καθηγητές αυτή η διδασκαλία αναγνωρίζεται ως μια ιδιαίτερα συναισθηματική και εκπαιδευτική εμπειρία. Μια εμπειρία που θα αναζωπυρώσει αναμνήσεις και βιώματα και στους ίδιους μέσα από την επαγγελματική τους πορεία όσο και την προσωπική-μαθητική».
Η θεραπεία απεξάρτησης είναι μια διαδικασία μετάβασης, επανασύνδεσης με την κοινωνική πραγματικότητα της ζωής τους. Εκφραση αυτής της επανασύνδεσης αποτελεί για πολλούς θεραπευομένους και θεραπευόμενες η παρακολούθηση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του Σχολείου, γεγονός που αναγνωρίζεται από τα θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης ως ένας σημαντικός παράγοντας πρόληψης της υποτροπής και τα δεσμεύει να ενσωματώσουν στη θεραπευτική τους πρακτική και φιλοσοφία την εκπαιδευτική υποστήριξη μέσω ενός οργανωμένου πλαισίου, το οποίο παρέχει σχολικά μαθήματα, αλλά και υπηρεσίες συμβουλευτικής και σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού.
ΠΗΓΗ:http://www.draseis18ano.gr/steroun-tous-kathigites-apo-to-sxolio-tou-18/