Θάνατος στο θάνατο που σπέρνει η εξουσία
Καταλάβαμε το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης ως το άντρο των αφεντικών που ορίζουν το πολιτικό σκηνικό αυτής της χώρας, καταδυναστεύουν τις ζωές όλων των εργαζομένων και ληστεύουν κάθε παραγωγική πηγή με μόνο σκοπό το δικό τους κέρδος. Αντιδρούμε στην προσπάθεια τους να εντείνουν την εκμετάλλευση μας με την επιβολή της κυριακάτικης εργασίας στον κλάδο του εμπορίου. Ξέρουμε πως μόνο εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε τα πάντα, για αυτό και παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας όσο βέβαια μας επιτρέπει η στρατιωτικού τύπου καταστολή που επιβάλλεται σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Η κρατική καταστολή αποτελεί το τελευταίο όπλο ενός συστήματος που το ιδεολογικό του τρίπτυχο εξαντλείται στις “αξίες” της ανάπτυξης, της τάξης και της ασφάλειας.
Μια κυβέρνηση που καταρρέει προσπαθεί να πάρει στον κατήφορό της όλη τη κοινωνία, στοχοποιεί τα αγωνιζόμενα κομμάτια μοιράζοντας χρόνια φυλάκισης, ποινικοποίηση και δολοφονική κρατική βία, έχοντας στο πλευρό της δικαστές, μπάτσους, ΜΜΕ και παρακρατικούς.
Ένα κράτος που έχει χάσει εδώ και καιρό την κοινωνική νομιμοποίηση ψηφίζει αντεργατικούς νόμους, απαγορεύει και καταστέλλει απεργίες, προστατεύει εγκαταστάσεις εταιρειών με χιλιάδες μπάτσους, χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τους δολοφονεί στις πόλεις και στα σύνορα.
Η εξουσία που δεν μπορεί να ξεγελάσει πια κανέναν αλλά προσπαθεί να σπείρει τον φόβο δείχνει πως έχει χάσει πια κάθε έλεγχο. Η απάντηση μας στην εκμετάλλευση και στον φόβο θα είναι πάντα ο αγώνας. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι οι αδιαμεσολάβητοι, αυτοοργανωμένοι και επιθετικοί, προς κράτος και αφεντικά, αγώνες και όχι η αστική και αριστερή πολιτική του συμβιβασμού. Άνθρωποι από όλο τον πλανήτη βρέθηκαν σε αυτό το κομμάτι γης και αντιστέκονται δείχνοντας καθημερινά τον δρόμο. Οι απεργοί πείνας πρόσφυγες και οι καθαρίστριες στο σύνταγμα, οι εξεγερμένοι μετανάστες στην Αμυγδαλέζα, οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο εργασίας που μάχονται ενάντια στην συνολική υποβάθμιση της ζωής, οι κοινότητες κόντρα στην καταστροφή της γης τους, οι κρατούμενοι μέσα σε κάθε κολαστήριο…
Ο ανυποχώρητος και αξιοπρεπής αγώνας του Νίκου Ρωμανού είναι μέρος όλων αυτών των κοινωνικών αγώνων που βρίσκονται σε εξέλιξη και αποτελούν τον φάρο για την συνέχεια. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο και ως εργαζόμενοι ζητάμε την συμπόρευση του στον κοινό αγώνα.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΑΠΕΡΓΙΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Τσιμισκή με Αριστοτέλους 10.30πμ
ese-thessalonikis.gr
Στους καιρούς της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και της κατάστασης εξαίρεσης στην οποία βρίσκονται οι άνεργοι έρχεται ο νόμος που προβλέπει τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων για 7 Κυριακές τον χρόνο, που με υπουργική απόφαση αυξάνονται σε 52. Έστω κι αν το ΣτΕ πάγωσε προσωρινά την υπουργική απόφαση, η πρόθεση κράτους και καπιταλιστών για πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.Πού στοχεύει η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;
Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αλλά και η πλήρης ελαστικοποίηση των ωραρίων είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που εντάθηκε με αφορμή την κρίση. Στο επίκεντρο αυτής της αναδιάρθρωσης είναι οι εργασιακές σχέσεις ως ο παράγοντας που πάνω του στηρίζεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων, η παραγωγή υπεραξίας και τελικά τα κέρδη των καπιταλιστών. Είναι ένα μέτρο που θα ωφελήσει άμεσα κυρίως τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου του εμπορίου και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, θα ευνοήσει δηλαδή την περαιτέρω συσσώρευση κεφαλαίου. Είναι ακόμα όμως άλλη μια επίθεση σε εργασιακά κεκτημένα που ανοίγει τον δρόμο για την περαιτέρω εντατικοποίηση κι αυταρχικοποίηση των ήδη επισφαλών εργασιακών σχέσεων σύμφωνα με το κυρίαρχο πνεύμα της πλήρους εμπορευματοποίησης των ζωών μας. Για να επιβιώσει ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε κρίση πρέπει να επεκταθεί επιθετικά σε ολοένα και περισσότερα σημεία όπου μέχρι τώρα δεν είχε εκμεταλλευτεί επαρκώς. Ο στόχος είναι η μετατροπή των εργαζόμενων σε εργατικές μηχανές με ελάχιστα δικαιώματα που όταν δε δουλεύουν θα είναι πειθήνιοι καταναλωτές. Δηλαδή η ολοκληρωτική μετατροπή της ζωής σε έναν κύκλο παραγωγής υπεραξίας, κατανάλωσης εμπορευμάτων και συσσώρευσης κεφαλαίου. Αυτή είναι η περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη. Όποιος νομίζει ότι αυτή η επίθεση στον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων θα σταματήσει στο εμπόριο είναι πολύ γελασμένος.
Η ιερή συμμαχία της εμπορευματοποίησης των ζωών μας
Αυτή η προσπάθεια συσπειρώνει ένα διευρυμένο μέτωπο δυνάμεων που η καθεμιά με τον τρόπο της συνεισφέρει στον κοινό στόχο. Κινητήρια δύναμη είναι φυσικά οι καπιταλιστές και βασικός μοχλός η κυβέρνηση που χρησιμοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό λειτουργεί σαν εντολοδόχος του κεφαλαίου. Αυτή φυσικά είναι και μια από τις βασικές λειτουργίες του κράτους στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας είναι επίσης σαφής κι ευδιάκριτος και μια πρόχειρη ματιά στον ρόλο που έπαιξε στο πετσόκομμα των εργατικών δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια δεν αφήνει το γεγονός της προσωρινής απόφασης του ΣτΕ να θολώσει τα νερά. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν αναλάβει τον ρόλο της ιδεολογικής εμπροσθοφυλακής προσπαθώντας να παρουσιάσουν την κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων ως λύση στην κρίση τους και να τη διαφημίσουν όσο πιο πολύ γίνεται, την ίδια στιγμή που παρουσιάζουν οποιαδήποτε αντίδραση σαν αντικοινωνική κι επιζήμια για τους εργαζόμενους. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στις χιπστεροφασιστικές free press φυλλάδες που με τη δήθεν αποϊδεολογικοποιημένη κι αισθητικοποιημένη οπτική τους αποκρυσταλλώνουν το περιεχόμενο του κοινωνικού εκφασισμού ως επιθετικού νεοφιλελευθερισμού. Οι εμπορικοί σύλλογοι στην πλειοψηφία τους βοήθησαν κι αυτοί με τον τρόπο τους. Αρχικά με την παλινωδία του «7 Κυριακές κι όχι 52» όπου έδειξαν να μην καταλαβαίνουν πως η ηγεμονία ανήκει πλέον στους μεγαλοαστούς κι όχι στους ίδιους, κι οποιαδήποτε αλλαγή στην κυριακάτικη αργία δε θα έμενε εκεί αλλά θα παρέσερνε τα πάντα. Έπειτα με την εισαγωγή θεσμών που συμβάλλουν στην ελαστικοποίηση των ωραρίων όπως οι «λευκές νύχτες» όπου οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν ως τα μεσάνυχτα για να αυξηθεί ο τζίρος. Στις «λευκές νύχτες» συνέβαλαν και αρκετοί δήμοι που στήριξαν πολλές τέτοιες προσπάθειες, ακόμη και δήμαρχοι που ανήκουν στην αριστερά, αποδεικνύοντας τον ρόλο της ως αριστεράς του κεφαλαίου και εν δυνάμει διαχειριστικής δύναμης τους συστήματος κι όχι δύναμης ανατροπής του. Τέλος, οι αλαλάζοντες καταναλωτές που είναι πρόθυμοι να προτάξουν τα στήθη τους για να ψωνίσουν την Κυριακή παίζουν τον ρόλο των χρήσιμων ηλίθιων που δεν αντιλαμβάνονται ότι η πλήρης κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων θα επηρεάσει κι αυτούς.
Η σημασία του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον άμεσο αντίκτυπο της εντατικοποίησης της εργασίας στις ζωές των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή που η επίσημη ανεργία είναι στο 26% ο ελεύθερος χρόνος των εργαζόμενων ψαλιδίζεται. Η έννοια του ελεύθερου χρόνου στενεύει για να χωράει μόνο την κατανάλωση και την απολύτως αναγκαία ξεκούραση. Το εργατικό κίνημα πρέπει να κατανοήσει το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου ως ίδιας σημασίας με τον μισθό, ως πλευρές του ίδιου πράγματος. Οφείλει να επανανοηματοδοτήσει την έννοια του ελεύθερου χρόνου έξω κι ενάντια στον καπιταλισμό, ως χρόνου που οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν για να οργανώσουν την αντίστασή τους στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, να δημιουργήσουν τον δικό τους πολιτισμό, να ζήσουν έξω από την κυριαρχία του εμπορεύματος. Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας πρέπει να νικήσει για να δώσει μια πνοή στους εργατικούς αγώνες και να εμπλουτίσει το περιεχόμενό τους.Τι να κάνουμε
Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπάλληλους αλλά όλους τους εργαζόμενους. Οι απεργίες των σωματείων του κλάδου τις Κυριακές που είναι ανοιχτά τα καταστήματα είναι απαραίτητες και πρέπει να στηριχτούν, αλλά δεν αρκούν. Είναι απαραίτητος ο οριζόντιος συντονισμός ευρύτερων κομματιών της τάξης μας, σωματείων βάσης, εργατικών σχημάτων και συλλογικοτήτων ώστε αυτές οι απεργίες να αποκτήσουν γενικευμένα χαρακτηριστικά. Σε αυτή την προσπάθεια ο θεσμικός συνδικαλισμός και οι ηττημένες λογικές και πρακτικές του είναι βάρος κι όχι σύμμαχος. Για να κερδίσουμε αυτή τη μάχη ο δρόμος είναι ένας: πρέπει να καταστρέψουμε τη λειτουργία της αγοράς τις Κυριακές. Με μαζικές πορείες, δυναμικές παρεμβάσεις και αποκλεισμούς καταστημάτων, σαμποτάζ, κλεισίματα δρόμων να δημιουργήσουμε ένα πολύμορφο κίνημα μέχρι να το πάρουν απόφαση ότι τις Κυριακές μας δεν πρόκειται να τις χαρίσουμε στον κόσμο του εμπορεύματος. Τις Κυριακές μας θα τις χρησιμοποιήσουμε για να γλεντήσουμε και να συζητήσουμε, για να ερωτευθούμε και να οργανώσουμε την Κοινωνική Επανάσταση που θα σαρώσει τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου και θα οικοδομήσει την ελευθερία.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 14/12 11πμ Τσιμισκή με Αριστοτέλους
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
