Ορισμένες φορές αρκεί μία βόλτα στο Διαδίκτυο για να καταλάβεις την έννοια της ειρωνείας. Αυτές τις φορές ακόμα και το λεξικό ωχριά μπροστά στο θέατρο του παραλόγου. Έτσι νιώσαμε διαβάζοντας πριν μερικές μέρες ένα άρθρο αφιέρωμα του Left.gr στα web ραδιόφωνα. Βρεθήκαμε σε μία λίστα διαφήμισης ιντερνετικών ραδιοφώνων που η απονοηματοδότηση έμοιαζε να είναι ο μόνος στόχος των συντακτών…Συγκεκριμένα, το άρθρο αφιερώθηκε στον τρόπο λειτουργίας ενός web radio και στις διαφορές από έναν σταθμό που εκπέμπει στα fm. Στην συνέχεια, η ροή του άρθρου εξελίσσεται με την πρόταση εκ μέρους των συνταχτών, web ραδιοφώνων που όπως λένε ακούνε και ξεχωρίζουν. Εκεί λοιπόν βρήκαμε το λογότυπο των Ραδιοφραγμάτων να συνοδεύεται με μόλις έξι γραμμές από το κεντρικό κείμενο του blog μας που μας τοποθετεί πολιτικά και αξιακά … Κρίνουμε λοιπόν ότι το left κράτησε μόνο τις γραμμές που ήθελε απολιτικοποιώντας τον χαρακτήρα της δράσης μας εσκεμμένα.
‘’To ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο web radio «Ραδιοφράγματα», αποτελεί μια προσπάθεια ανθρώπων , με σκοπό να στήσει το δικό του οδόφραγμα στην κρατική προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, καθώς και να συμβάλει – κατά το δυνατόν – στην αντιπληροφόρηση σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο. Στα Ραδιοφράγματα μπορεί ο καθένας να πάρει την ενημέρωση και την μουσική στα «χέρια» του και να θέσει τέρμα στον παθητικό ρόλο του ακροατή.’’ – See more at: https://left.gr/news/apo-ta-fm-sto-diadiktyo-afieroma-sta-web-radios#sthash.qjqU0HTI.dpuf
Σαν αυτοδιαχειριζόμενο-αναρχικό/αντιεξουσιαστικό ράδιο με χρόνια στον δρόμο και στις μάχες του ανατρεπτικού κινήματος, η διαφήμιση από ένα κυβερνητικό μέσο πληροφόρησης μας φαίνεται ακραία πολιτικάντικη πρακτική ειδικά αν σκεφτούμε την στάση που έχει κρατήσει πολλές φορές το Left απέναντι στον αναρχικό χώρο και στα μέσα αντιπληροφόρησης που κινούνται στα συγκεκριμένα πολιτικά πλαίσια. Σε κάθε αγώνα απεργών πείνας, πολιτικών κρατουμένων, μεταναστών, εξεγερμένων το Left δεν χάνει την ευκαιρία να ματαιώσει και να ρίξει λάσπη στις κινήσεις του αναρχικού χώρου. Δεν ξεχνάμε πως όσο το ραδιόφωνο μας στήριζε την κατάληψη του Κόκκινου, το left μετά από εντολή που έλαβε από στελέχη της νεοφερμένης συγκυβέρνησης ανέβαζε άρθρα που ειρωνευόταν ανοιχτά τον χώρο, λέγοντας ότι η αναρχική φωνή δεν έχει κανένα τρόπο να ακουστεί γιατί δεν έχουμε αξιωθεί να χτίσουμε δομές αντιπληροφόρησης …
Με αυτόν τον τρόπο αρνιόταν την ύπαρξη μέσων αντιπληροφόρησης που μάχονται χρόνια ολόκληρα, πριν καν υπάρξει left … Η χυδαιότητα παρομοίων άρθρων δημοσιεύονταν και φιλοξενούνταν καθ’όλη την διάρκεια της Κατάληψης του Κόκκινου, λέγοντας ότι οι καταληψίες ‘’είναι αλήτες, τραμπούκοι, παρακρατικοί, βάνδαλοι και πολιτικά αυτιστικοί που έβαλαν σαν στόχο ένα Ραδιόφωνο, που (για τους ίδιους) δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει εχθρική αντιμετώπιση απέναντι του’’. Επίσης άρθρο δημοσιοποιήθηκε εκείνες τις μέρες στον συγκεκριμένο ιστότοπο που υπονοούσε πως όποιος δεν στηρίζει τον Σύριζα στηρίζει την Χρυσή Αυγή…Αυτή είναι η ίδια στάση που πιστεύει στην θεωρία των δύο άκρων… Ενώ κάποτε οι ίδιοι και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι καταδίκαζαν την θεωρία αυτή στην προσπάθεια τους να αντλήσουν υπεραξία και ψήφους από το ανατρεπτικό κίνημα και τον κόσμο του αγώνα.
Μετά από όλη την λάσπη, το Left λοιπόν φτάνει στο σημείο να θυμάται ξαφνικά ότι υπάρχουν μέσα αντιπληροφόρησης και μάλιστα να τα διαφημίζει μαζί με ραδιόφωνα ευχάριστης ανάλαφρης αριστερής νότας που δουλεύουν πολλά από αυτά με διαφημίσεις. Εμείς, έχουμε αναλάβει την ευθύνη να είμαστε ένα ραδιόφωνο κατά οποιάσδήποτε εξουσιαστικής αρχής και οποιουδήποτε πολιτικού παιχνιδιού ή προσπάθειας εντυπωσιασμού και προώθησης »νέων» εναλλακτικών συνηθειών. Δεν είμαστε εδώ από τύχη για να είμαστε μέρος μίας εναλλακτικής μάζας. Βρισκόμαστε εδώ συνειδητά απέναντι σε οποιονδήποτε θέλει να μας κατευνάσει και να μας φιμώσει όπως συνέβη από την πρώτη στιγμή στην κατάληψη στο Κόκκινο. Βρισκόμαστε εδώ και συμπαρατασσόμαστε με κάθε εξεγερμένο που μάχεται για την ελευθερία. Το ρίσκο της επιλογής μας το αναλαμβάνουμε κάθε μέρα όπως και τις ευθύνες που προκύπτουν ανά πάσα στιγμή .Δεν στηριζόμαστε με διαφημίσεις και κρατικές επιχορηγήσεις και σαν ραδιόφωνο που αυτοπροσδιορίζεται στον Α/Α χώρο συμβάλλοντας στην αντιπληροφορηση και στην διάχυση της πολυμορφίας των αναρχικών προταγμάτων λαμβάνουμε ,οποιαδήποτε απονοηματοδότηση του εγχειρήματος μας, σαν σκόπιμη ενέργεια κατά του αναρχικού χώρου.
Το left φαίνεται ότι ξέχασε να αναφέρει την καταστολή που έχουν φάει τα μέσα αντιπληροφόρησης που προωθεί. Στην περίπτωση του 98fm με τις Ζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης αρκείται σε τρεις γραμμές, μην αναφέροντας πουθενά την ιστορία της συγκεκριμένης συχνότητας…
Σαν Ραδιοφράγματα αρνούμαστε την οποιαδήποτε προβολή από οποιοδήποτε κυβερνητικό φερέφωνο. Σαν Ραδιοφράγματα μένουμε προσηλωμένοι στον πόλεμο ενάντια σε κάθε εξουσία ,μένοντας ακέραιοι στα προτάγματα του Α/Α χώρου και στο αξιακό του υπόβαθρο. Τα φανταχτερά πολιτικά παιχνίδια όχι απλά δεν μας γοητεύουν, αλλά αντίθετα τα εκλαμβάνουμε σαν σκόπιμο χλευασμό απέναντι στο εγχείρημα που έχουμε αφιερωθεί τόσα χρόνια. Ας μείνει το Left στην προώθηση των θέσεων της συγκυβέρνησης, να μείνουμε και μείς στο πλευρό όσων παλεύουν για την αναρχία.
Το Σάββατο 16 Μαΐου και για περίπου μιάμιση ώρα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από περίπου 50 συντρόφους και συντρόφισσες στον φούρνο “Το Χωριάτικο”, στο κεντρικό σταυροδρόμι της περιοχής του Ζωγράφου στο πλαίσιο διαμαρτυρίας και ανάδειξης του ζητήματος των αδελφών Γιαννακόπουλων, επιχειρηματιών και ιδιοκτητών της γνωστής αλυσίδας φούρνων “Το Χωριάτικο” και “Αττικοί φούρνοι”, οι οποίοι έχουν συλληφθεί και διαφύγει τρεις φορές στο παρελθόν, με την κατηγορία ότι διευθύνουν κύκλωμα πορνείας, εμπορίας γυναικών (trafficking) που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα.
Η κινητοποίηση καλέστηκε από την Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου και συμμετείχαν σε αυτήν σύντροφοι και συντρόφισσες από τον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο «Βίλα Ζωγράφου», την αναρχική συλλογικότητα «Μαύρο Δάσος» και άλλες συλλογικότητες από τις ανατολικές συνοικίες, όπως και αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι.
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Το Χωριάτικο – Ο Σωματέμπορος της Γειτονιάς
Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι, επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες της γνωστής αλυσίδας φούρνων “Το Χωριάτικο” και “Αττικοί φούρνοι”, έχουν συλληφθεί και διαφύγει τρεις φορές στο παρελθόν (την τελευταία φορά με ελάχιστες ποινές οι οποίες ουσιαστικά τους συγχαίρουν για το “έργο” τους), με την κατηγορία ότι διευθύνουν κύκλωμα πορνείας, εμπορίας γυναικών (trafficking) που ελέγχει το 80% των εκδιδόμενων γυναικών στην Ελλάδα.
Οι συγκεκριμένοι φούρνοι λειτουργούν ως βιτρίνα για ξέπλυμα χρήματος οργανωμένου κυκλώματος εμπορίας σαρκός το οποίο συνεργάζεται με offshore εταιρία που διαχειριζόταν 5 μεγάλα στριπτιτζάδικα στην Αθήνα καθώς και με μαφιόζικα κυκλώματα της Ρωσίας. Παράλληλα οι επιχειρηματίες διέθεταν μια πολυκατοικία στη Λ. Ηρακλείου 29, όπου κρατούσαν φυλακισμένες μετανάστριες που διάφοροι πελάτες βίαζαν επί πληρωμή.
Δεν είναι όμως περίεργο το γεγονός ότι τα μέλη του κυκλώματος αυτού κυκλοφορούν ακόμα ελεύθερα αφού έχουν την άμεση υποστήριξη και συνεργασία της ελληνικής αστυνομίας. Ο απόστρατος αστυνομικός και νυν υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους το “Το Χωριάτικο”, Κωνσταντίνος Κύρος, μέσω των επαφών του εξασφάλιζε χαρτιά σε γυναίκες από Ρωσία, Λιθουανία και Πολωνία οι οποίες με την υπόσχεση της εργασίας στην Ελλάδα τελικά εξαναγκάζονταν να εκδίδονται ή να δουλεύουν σε στριπτιτζάδικα. Ο συγκεκριμένος αστυνομικός είχε αποταχθεί λόγω κατάχρησης 70 εκατομμυρίων δραχμών από το ταμείο του Τμήματος Αλλοδαπών. Στις 28 Απρίλη δικάστηκαν για τρίτη φορά… και η σωματεμπορία συνεχίζεται…
Το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ένοχο τον ιδιοκτήτη της αλυσίδας φούρνων Άγγελο Γιαννακόπουλο με ποινή κάθειρξης 10 χρόνια και έξι μήνες για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, σωματεμπορία και ηθική αυτουργία σε απάτη. Αντίστοιχα στον Κωνσταντίνο Κύρο και στα υπόλοιπα μέλη του κυκλώματος επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης αρκετών ετών. Τελικά όλοι τους αφού πλήρωσαν τις εγγυήσεις, από 20.000 έως 200.000, ευρώ, αφέθηκαν ελεύθεροι και επέστρεψαν στις δουλειές τους, στην σωματεμπορία, στο δουλεμπόριο, στο ξέπλυμα χρήματος. Προφανώς δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό.
Το Χωριάτικο και οι Αττικοί Φούρνοι είναι βιτρίνες εξαναγκαστικής πορνείας
Καμία ανοχή στους σωματέμπορους και στις βιτρίνες τους
Ανακοίνωση για το εργατικό ατύχημα στα διυλιστήρια ΕΛ.ΠΕ.
Την Παρασκευή 08/05/2015 γίνεται ανάφλεξη και ακολουθεί έκρηξη στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου και συγκεκριμένα στον όμιλο ελληνικά πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.) ιδιοκτησίας του μεγαλοεγκληματία της ελληνικής αστικής τάξης Λάτση (γνωστός για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες στους τομείς του εφοπλιστικού και επιχειρηματικού κεφαλαίου, γνωστός για τα δεκάδες εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων), αφού στις διάφορες επιχειρήσεις του μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί δεκάδες εργαζόμενοι και εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί. Καταφύγιο στις επιχειρήσεις του ομίλου Λάτση έχουν βρει βασανιστές των ΕΑΤ-ΕΣΑ ως επιστάτες, όπου συνεχίζοντας το εγκληματικό τους έργο, εκφοβίζουν και τρομοκρατούν τους εργαζόμενους μέσα στα εργασιακά αυτά κάτεργα.
Έτσι και τώρα άλλο ένα περιστατικό ήρθε να συμπληρώσει την εγκληματική τους δράση. Ύστερα από έκρηξη τραυματίζονται 6 εργαζόμενοι, εκ των οποίων οι 5 νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση με εγκαύματα 60-70% και βαριά αναπνευστικά προβλήματα. Στο εργοστάσιο γίνονταν έργα συντήρησης και όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι υπήρχε ασφυκτική πίεση ούτως ώστε το έργο να τελειώσει σε 30 ημέρες.
Τα εξαντλητικά ωράρια, οι απάνθρωπες συνθήκες, η ενοικίαση ανειδίκευτων εργαζομένων από εργολαβικές εταιρίες για μικρό χρονικό διάστημα, τα παντελώς ελλειπή μέτρα προστασίας (δεν χτύπησε καν ο συναγερμός) συνθέτουν την εικόνα της δολοφονικής δράσης του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων και αποσκοπούν στην περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας και την πλήρη καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η μείωση του εργατικού κόστους για τον όμιλο Λάτση είναι το βασικό επίδικο για τη διασφάλιση των συμφερόντων του χωρίς καμιά έγνοια για την ασφάλεια των εργαζομένων. Το κεφάλαιο δεν διστάζει να δολοφονεί εργαζόμενους με σκοπό τη διατήρηση όσο το δυνατόν μικρότερου εργατικού κόστους.
Ο εν λόγω όμιλος, στην προσπάθειά του να συγκαλύψει το εργατικό ατύχημα, έβγαλε μια ανακοίνωση η οποία αποδεικνύει το πόσο νοιάζεται για την ασφάλεια των εργαζομένων αφού η ανακοίνωση διαστρεβλώνει τα γεγονότα και εμμένει στο ότι υπήρχαν επαρκή μέτρα προστασίας και ακολουθήθηκαν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες.
Είναι καιρός τα καθάρματα της αστικής τάξης να πληρώσουν. Είναι καιρός η εργατική τάξη να διεκδικήσει τα συμφέροντα της και να δημιουργήσει αναχώματα στη δολοφονική επέλαση του κεφαλαίου και των μηχανισμών του. Μόνο μέσα από την οργάνωση της τάξης μας θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε έμπρακτα τη δολοφονική τους δράση. Να οργανώσουμε την τάξη μας σε όλα τα μέτωπα ενάντια στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Να φτιάξουμε τις συνθήκες εκείνες που θα μας επιτρέψουν να αντιπαρατεθούμε με την εγχώρια και διεθνή αστική τάξη.
Μόνο μέσα από συγκεκριμένους τακτικούς στόχους και αγωνιζόμενοι με όλα τα μέσα θα μπορέσουμε να συσπειρώσουμε την τάξη μας και να φτάσουμε στον επαναστατικό-στρατηγικό μας στόχο την κοινωνική επανάσταση.
Σιωπή ιχθύος για το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ Ασπροπύργου. Λιγοστές είναι οι ενημερώσεις για την κατάσταση της υγείας των εργατών, η οποία είναι κρίσιμη για τους πέντε από τους έξι τραυματίες. Σιωπή και για την έλλειψη μέτρων ασφάλειας, για τις συνθήκες εργασίας, για το καθεστώς της εργολαβίας ,για την υποστελέχωση και την υπερενταντικοποίηση που οδήγησαν στο εργοδοτικό έγκλημα. Και ως γνωστόν η σιωπή είναι συνενοχή.
Οι εργαζόμενοι της Βιο.Με σε ψήφισμα αλληλεγγύης εκφράζουν την αμέριστη συμπαράστασή τους στους τραυματίες εργαζόμενους στα ΕΛΠΕ και καταγγέλλουν την εργοδοσία και την κρατική αδράνεια που συντέλεσαν και συντελούν σε εργατικά ατυχήματα.
Δείτε εδώ μια λίστα από τα εργοδοτικά «ατυχήματα» στα ΕΛΠΕ
Αλλά και τη σχετική αφίσα από το εγχείρημα «καφενείο των ανέργων» εδώ
Ψηφίσματα αλληλεγγύης από σωματεία όμως έχουμε και για τη σύλληψη των τεσσάρων Τούρκων αγωνιστών, που έγιναν 15 έως 18 Απρίλη από την «αντιτρομοκρατική» υπηρεσία, η οποία εισέβαλε στα σπίτια τους. Οι τρεις έχουν άδεια εξάμηνης παραμονής στην Ελλάδα και ζητούν άσυλο, καθώς διώκονται από την Τουρκία λόγω των δημοκρατικών τους αγώνων και ο τέταρτος είναι Γερμανός υπήκοος. Στόχος αυτών των συλλήψεων δεν είναι άλλος από την τρομοκράτηση και ποινικοποίηση των αγώνων των λαών και ιδιαίτερα της Τουρκίας.
Τα Κίτρινα Κράνη σκιαγραφούν τις συνθήκες που ισχύουν στον κατασκευαστικό κλάδο και συγκεκριμένα στα έργα για το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Απλήρωτες υπερωρίες και κλεμμένα ένσημα, υπερενταντικοποίηση της εργασίας σε έναν κλάδο που η υπερεργασία οδηγεί συνήθως σε εργοδοτικά εγκλήματα, και φυσικά μειωμένα μεροκάματα, και την ανεργία να θερίζει.
Κλεμμένα ένσημα, υπερεργασία, υπερωρίες, κυριακάτικα, νυχτερινά, επιδόματα που δεν καταβάλλονται, είναι και οι συνθήκες εργασίας στη «μεγαλύτερη αλυσίδα πίτσας στην Ελλάδα». Στο υποκατάστημα της Κυψέλης, όλοι οι εργαζόμενοι απολύθηκαν αιφνιδιαστικά τον Οκτώβρη. Κάποιοι εργαζόμενοι και μέλη του ΣΒΕΟΔ, κινήθηκαν δικαστικά εναντίον της εργοδοσίας και προσβάλλουν τις απολύσεις τους ως καταχρηστικές, διεκδικούν διαφορές δεδουλευμένων και επιδομάτων τετραετίας, διαφορές αποζημίωσης και δαπάνες δικύκλου, συνολικού ύψους 176.000 ευρώ.
16 μήνες απλήρωτες οι εργαζόμενες στην κοινωφελή επιχείρηση στις Φιλιάτες. Παράσταση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν στις 13 του μήνα έξω από το δημαρχείο, όπου ανέδειξαν τα τραγικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν από την απληρωσιά.
Απλήρωτοι όμως παραμένουν και οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία Κιολεϊδης, και πραγματοποιούν προειδοποιητικές στάσεις εργασίας με μαζική συμμετοχή. Οι εργαζόμενοι διανύουν ήδη τον 4 μήνα απλήρωτης εργασίας, ενώ σημειώνουμε ότι έχουν καταθέσει αγωγή για οφειλές της μισθοδοσίας από το 2013. Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι παραμένουν σε αγωνιστική ετοιμότητα και θα αποφασίσουν τις επόμενες δράσεις τους μετά την συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας.
Το Σάββατο 16 Μάη έγινε η εκδήλωση- συζήτηση την οποία οργάνωσε η Εργατική Ομοσπονδία Βάσης και είχε θέμα την προσπάθεια εγκληματοποίησης των συνδικαλιστικών αγώνων. Η στρατηγική επιλογή κράτους και αφεντικών να εγκληματοποιήσουν τον συνδικαλισμό βάσης και τον μαχητικό συνδικαλισμό και να επιβάλλουν τη σιωπή και την υποταγή πρέπει να βρει απέναντί της την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς και στην ενίσχυση του συνδικαλισμού βάσης. ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!
Νέο κρούσμα ποινικοποίησης των εργατικών αγώνων στο Ηράκλειο. Παράνομη και καταχρηστική κρίθηκε από το δικαστήριο τα ξημερώματα, η απεργία που πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι στα τουριστικά λεωφορεία Ηρακλείου, που αγωνίζονται για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Την προσφυγή στα δικαστήρια είχαν κάνει τουριστικοί πράκτορες.
Κινητοποιήσεις στον Νηρέα στην Εύβοια με 24ωρη απεργία. Οι εργαζόμενοι στέκονται αλληλέγγυοι στην εργαζόμενη που απολύθηκε τον περασμένο Φλεβάρη για τη συνδικαλιστική της δράση. Η εν λόγω εργαζόμενη πρωτοστάτησε στη δημιουργία επιχειρησιακού σωματείου και η εργοδοσία προχώρησε στην απόλυσή της για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.
Νίκη εργαζόμενης και όχι εθελόντριας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος στη Σάμο. Εργαζόμενη δικαιώθηκε από το ΙΚΑ που επέβαλλε πρόστιμο στο Ινστιτούτο και ανάγκασε τη διοίκηση σε αναδρομική καταβολή των ενσήμων της. Σημειώνουμε τον εργοδοτικό εμπαιγμό της εργοδοσίας για μήνες ότι θα ασφαλίσει την εργαζόμενη, κάτι που δεν έκανε ποτέ. Όταν η εργαζόμενη πίεσε για τα εργατικά της δικαιώματα απολύθηκε, και όταν επίσης κατέφυγε στο ΣΒΕΜΚΟ και σε καταγγελίες, δέχτηκε και την τρομοκρατία και τις προσπάθειες του Ινστιτούτου να λοιδορήσει την ίδια και τον αγώνα της.
Κάτοικοι από Μπραχάμι και γύρω περιοχές πραγματοποίησαν παρέμβαση το Σάββατο 9 Μάη από τις 12:00 μέχρι τη 13:30 στον φούρνο «Χωριάτικο» που βρίσκεται στη λεωφόρο Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι. Κολλήθηκαν χαρτοπανό σε απέναντι διαφημιστικό ταμπλό και μοιράστηκε κείμενο μπροστά από το μαγαζί.
Οι εργαζόμενοι σε sites και διαδικτυακά μέσα, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Συνέλευσης εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ, αποτελούν το φτηνό εργατικό δυναμικό, κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο, ευέλικτο και υποτιμημένο, απαξιωμένο από τα καθεστωτικά σωματεία. Το κεφάλαιο φρόντισε να οργανωθεί απέναντι στην ψηφιακή εποχή των μέσων ενημέρωσης με την εργοδοτική Ένωση Εκδοτών Διαδικτύου (ΕΝΕΔ). Η Συνέλευση καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου να οργανωθούν αλλά και να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στον όμιλο 24 media του προέδρου της ΕΝΕΔ, την Πέμπτη 21 Μάη στις 18.00.
Απεργία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 14 Μάη στην οποία κάλεσε η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων. Οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται διεκδικώντας την υπογραφή ΣΣΕ αλλά διαμαρτύρονται για τα εργασιακά κάτεργα του κλάδου, όπως είναι η περίπτωση της Ίριδας.
Μπαράζ απολύσεων στην εφημερίδα Δημοκρατία. Η εργοδοσία έχει προχωρήσει σε σειρά αντεργατικών πρακτικών όπως: συνεχιζόμενες απολύσεις χαμηλόμισθων εργαζόμενων, περικοπές μέσω ατομικών συμβάσεων, καθυστέρηση μισθοδοσίας, πλήρη εντατικοποίηση της εργασίας, με τους εργαζόμενους να εξαναγκάζονται σε εργασία σε περισσότερα από ένα έντυπα του ομίλου με ένα μισθό.
Τρομοκρατική απόλυση εργαζομένου από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η εργοδοσία επιβάλει μειώσεις μισθών και όταν ο εργαζόμενος αρνήθηκε να συναινέσει απολύθηκε αμέσως για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.
Αγώνα όμως ενάντια στον εμπαιγμό της εργοδοσίας για υπογραφή ΣΣΕ δίνουν και οι εργαζόμενοι στον κλάδο τροφίμων και ποτών. Απαιτούν άμεσα την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στα επίπεδα του 2009 και καταγγέλλουν την εσκεμμένη καθυστέρηση της συζήτησης από την πλευρά της εργοδοσίας.
Στον ίδιο δρόμο αγώνα και οι λιθογράφοι που πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία του ΣΕΒ την Τρίτη 12 Μάη, διεκδικώντας την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Συγκεκριμένα, διεκδικούν να υπογραφεί νέα ΣΣΕ με τους οικονομικούς όρους της τελευταίας, το 2009, αλλά και να ενταχθούν στη Συλλογική Σύμβαση ειδικότητες που ανήκουν στον κλάδο και δεν καλύπτονται, όπως ψηφιακές εκτυπώσεις ανεξαρτήτου διάστασης, μελανάδες σε βαθυτυπία, γραφίστες που δουλεύουν στο διαδίκτυο.
Στις 11 του Μάη σωματεία, κοινωνικές οργανώσεις, άνεργοι βρέθηκαν στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για την καταβολή του χρέους στο ΔΝΤ που έγινε την επόμενη ημέρα. Θυμίζουμε ότι η πληρωμή έγινε όταν με την αναίσχυντη και σε μορφή και σε περιεχόμενο ΠνΠ υπεβλήθη η μεταφορά διαθεσίμων από δήμους, φορείς και ασφαλιστικά ταμεία στην ΤτΕ για μπορέσει να πληρωθεί το χρέος. Όπως έγραφε το πανό του ΣΥΒΧΑ «Οι εργαζόμενοι δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος – Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά».
Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτηση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών εδώ
Και εδώ την ανακοίνωση κάλεσμα από τη Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Μετά τη ληστρική επιδρομή στα διαθέσιμα για να πληρωθεί το ΔΝΤ, ο ΟΠΕΚΕΠΕ που είναι ο πρώτος οργανισμός στον οποίο συντελέστηκε αυτή η ιταμή πράξη, άφησε τους εργαζόμενους απλήρωτους. Στις 13 του μήνα που πήγαν οι εργαζόμενοι να πάρουν το δεκαπενθήμερό τους, είδαν το λογαριασμό τους άδειο, ενώ η απάντηση που έλαβαν από τη διοίκηση ήταν ότι είναι άγνωστο πότε θα γίνει η κατάθεση της μισθοδοσίας. Τελικά μετά το σάλο που προκλήθηκε, οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν αργά το βράδυ της Παρασκευής. Να σημειωθεί ότι τα οδοιπορικά που είναι συνυφασμένα με τη φύση της εργασίας τους, επίσης δεν έχουν καταβληθεί.
Αρνητική εξέλιξη στον αγώνα των καθαριστών/τριών στα δημόσια σχολεία και στα εργολαβικά συνεργεία. Η κυβέρνηση αποφάσισε την ανανέωση των συμβάσεων τους μόνο για 4 μήνες, παρατείνοντας την μακροχρόνια εργασιακή τους ομηρία. Οι εργαζόμενοι απαιτούν και διεκδικούν πλήρη και σταθερή δουλειά, να σταματήσει το καθεστώς της εργολαβίας και της υπερενταντικοποίησης της εργασίας, αλλά και να επανέλθουν τα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα.
Το Αυτοοργανωμένο Σχήμα Καθηγητών και το κοινωνικό στέκι Στέγαστρο κάνουν πράξη την αλληλεγγύη, δημιουργώντας και στηρίζοντας δομές αυτοοργάνωσης. Απέναντι στην απαξίωση της δημόσιας παιδείας και σε συνθήκες αυξανόμενης φτώχιας και ανεργίας, οργανώνουν μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου, αλλά και ξένων γλωσσών σε ενήλικες.
Το Σάββατο 9/5 έγινε παρέμβαση στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ bazaar από την ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων, από επισφαλώς εργαζόμενους ,voucherades και παρουσία της Επιθεώρησης Εργασίας. Η παρέμβαση έγινε μετά από καταγγελία εργαζομένων της επιχείρησης ότι καλούνται να εργαστούν από το πρωί μέχρι τις 3.00 τα ξημερώματα και τα σαββατοκύριακα και φυσικά χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες.
Τη Δευτέρα 11 Μάη ξεκίνησαν απεργιακές κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι στην εταιρεία Ζαφειρόπουλος. Ζητούν την ανάκληση τεσσάρων απολύσεων που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Μάλιστα ένας εκ των απολυμένων έλαβε το χαρτί της απόλυσης μόλις μία μέρα αφού γράφτηκε στο σωματείο του.
Κατάληψη όμως και από τους συμβασιούχους του ΟΑΕΕ της αίθουσας συνεδριάσεων του Οργανισμού στις αρχές της εβδομάδας. Οι 250 συμβασιούχοι απαιτούν να επανέλθουν στη δουλειά τους, από την οποία έχουν απομακρυνθεί, πλέον του ενός έτους, καθώς τώρα τέσσερις συνάδελφοί τους κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα που είχαν καταθέσει σε δικαστήριο στο οποίο είχαν προσφύγει. Ο νέος διοικητής όμως δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση, ενώ έχει ασκήσει έφεση στην απόφαση που δικαιώνει τους εργαζόμενους. Αξίζει να σημειωθεί η εργασιακή τους ομηρία, καθώς απασχολούνταν εδώ και 8 χρόνια με ετήσιες ή δίχρονες συμβάσεις που ανανεώνονταν.
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας οργανώνει προβολές ταινίας για τη ζωή του Joe Hill αμερικάνου συνδικαλιστή και τροβαδούρου και μέλους των IWW. Να θυμίσουμε ότι συμπληρώνεται ένας αιώνας από την κρατική δολοφονία του όταν και εκτελέστηκε για ανυπόστατη κατηγορία τον Νοέμβρη του 1915. Η παρακαταθήκη του καταγράφεται στο τελευταίο γράμμα του προς τον Μπιλ Χέιγουντ, επίσης μέλος των IWW: «Αντίο Μπιλ. Πεθαίνω σαν αληθινός επαναστάτης. Μην χάσετε χρόνο σε θρήνους. Οργανωθείτε..!». Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν στις 22 Μάη στις 21.00 στη Βίλα Ζωγράφου και την Κυριακή 24 Μάη στο πάρκο της Ναυαρίνου, επίσης στις 21.00
Το κείμενο που δημοσιεύεται αποτελεί το τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου του V. Damier με τίτλο “Ο αναρχοσυνδικαλισμός στον 20ο αιώνα”, το οποίο βρίσκεται ολόκληρο στο στάδιο της μετάφρασης στα ελληνικά. Αναφέρεται, όχι εκτενώς είναι η αλήθεια, στη σύγκρουση που ξέσπασε εντός του εργατικού κινήματος, σχετικά με τη στάση που έπρεπε να κρατήσει αυτό ενόσω ξεσπούσε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Γίνεται επίσης αναφορά στο αδιέξοδο που προκάλεσε η θετική στάση των ηγετών πολλών συνδικάτων, ως προς την εθνική ρητορική των κρατών που συμμετείχαν στον πόλεμο και από τις δυο μεριές. Το κείμενο, προφανώς, δεν αποτελεί μια εις βάθος ανάλυση του ιστορικού πλαισίου όσο και της κατάστασης του εργατικού κινήματος στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ωστόσο, μεταφέρει το κλίμα στο διεθνές εργατικό, επαναστατικό όσο και αναρχικό κίνημα και την προσήλωση που έδειξαν στα συμφέροντα της εργατικής τάξης -και όχι στην εθνική ή πατριωτική ρητορική της “εθνικής ενότητας”- τα πιο μαχητικά κομμάτια του. Επίσης αναφέρεται στην εσωτερική διαφωνία εντός του αναρχικού κινήματος ανάμεσα σε όσους-ες θεωρούσαν ως “μεγαλύτερο κακό” τον Γερμανικό ιμπεριαλισμό και σε όσους-ες είχαν μια διεθνιστική, αντιμιλιταριστική θέση.
***
Ο επαναστατικός συνδικαλισμός κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος υπήρξε μια σοβαρή δοκιμασία για τις διεθνιστικές και αντιμιλιταριστικές θέσεις των συνδικαλιστών. Μερικοί από αυτούς(ο Alexander Bergman, ο Antonio Bernando, ο V. Garcia, ο A. Shapiro, o Bill Shatov) υπέγραψαν από κοινού ένα μανιφέστο με τον E. Malatesta και την Emma Goldman, ενάντια στον πόλεμο, αποκηρύσσοντας τον ως έναν επιθετικό πόλεμο και από τις δύο μεριές. Δήλωσαν την πρόθεση τους να “προκαλέσουν εξέγερση και να οργανώσουν την επανάσταση.”[1] Άλλοι (όπως ο C. Cornellisen) υποστήριξαν τη θέση του P. Kropotkin, του Jean Grave, του Charles Malato και ενός αριθμού άλλων επιφανών αναρχικών που συντάχθηκαν με τη μεριά της Αντάντ, μιας και θεωρούσαν τον γερμανικό ιμπεριαλισμό ως “το μεγαλύτερο κακό.”
H παρακμή του επαναστατικού συνδικαλισμού στη Γαλλία παρατηρείται ακόμα και πριν από το πόλεμο. Η πρόοδος της εκβιομηχάνισης έφερε μαζί της μια προσωρινή σταθεροποίηση του βιοτικού επιπέδου και κάποιες αυξήσεις σε μισθούς. Οι απεργίες αποκτούν πιο φιλειρηνικό χαρακτήρα και ανάμεσα στις τάξεις των εργατών και τα συνδικάτα προκύπτει η τάση για επίλυση των προβλημάτων μέσω διαπραγματεύσεων. Οι ηγέτες της CGT (ο γενικός γραμματέας της Leon Jouneux, ο P.Monatte και άλλοι) αναγκάζονταν να λαβαίνουν υπόψιν τους, όλο και περισσότερο, τη πραγματικότητα της βιομηχανικής ανάπτυξης. “Μετά το 1910, οι ιδεολογικές αξιώσεις των επαναστατών συνδικαλιστών και η πραγματική συμπεριφορά των εργατών, εντός της CGT, άρχισαν να αποκλίνουν όλο και περισσότερο…
“Ο συμβιβασμός της Αμιένης , ο οποίος έδειχνε προς το μέλλον, δεν είχε τίποτα να προσφέρει.”[2] Το ξέσπασμα του πολέμου βάθυνε την κρίση του επαναστατικού συνδικαλισμού στη Γαλλία. Το ομοσπονδιακό γραφείο της CGT δεν κήρυξε γενική απεργία ενάντια στο πόλεμο, αλλά εξέδωσε κάλεσμα “για την προάσπιση του έθνους”. Στα χρόνια του πολέμου, εκπρόσωποι της CGT συνεργάστηκαν σε διάφορες “μικτές επιτροπές” που δημιουργήθηκαν από το Κράτος. Την ίδια στιγμή, μια αντιπολίτευση ενάντια στο πόλεμο θα αναδυθεί εντός της οργάνωσης το 1915, με ηγέτες τους Alphonse Merrheim και P.Monatte, και θα συσπειρωθεί γύρω από την εφημερίδα “Η Εργατική Ζωή”(La Vie ouvriere). Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους οι αριστεροί επαναστάτες συνδικαλιστές σχηματίζουν την Επιτροπή Συνδικαλιστικής Άμυνας (CDS), η οποία, παρά την λήψη μιας ακραίας αντιπολεμικής θέσης που αναφέρονταν στο “Καταστατικό της Αμιένης”, θα πετύχει μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας από τους αριστερούς σοσιαλιστές αντίπαλους του πολέμου.[3] Το 1917 η Επιτροπή θα υποστηρίξει μια απεργιακή δράση των εργατών και θα μιλήσει ενάντια στη χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας και την εντατικοποίηση της εργασίας.
Στην Ιταλία, το ζήτημα της στάσης απέναντι στο πόλεμο θα οδηγήσει σε διάσπαση την USI. Μια ομάδα της οποίας θα ηγηθεί ο A.De Ambris, θα υποστηρίξει τη συμμετοχή στο πόλεμο, στη λογική πως αυτό θα οδηγούσε στην “επαναστατικοποίηση” της χώρας (μια θέση που θα ονομαστεί “επαναστατικός παρεμβατισμός”). Ωστόσο, αυτή η ομάδα δεν θα τύχει της υποστήριξης των μελών και των οργανώσεων της USI. Θα εκλεγεί ένας νέος γενικός γραμματέας -ο Armando Borghi. Το 1915 η USI θα υποστηρίξει την ιδέα της γενικής απεργίας ενάντια στο πόλεμο, παρότι δεν είχε τη πρακτική ικανότητα να τη πραγματοποιήσει. Οι υποστηρικτές του “παρεμβατισμού” θα αποβληθούν από αρκετά συνδικάτα.[4] Οι Αμερικάνοι συνδικαλιστές της IWW, ξεκίνησαν αγώνα ενάντια στην είσοδο των ΗΠΑ στο πόλεμο, προκαλώντας ανελέητους διωγμούς από τη κυβέρνηση και τους εθνικιστές. Το 1915, ο πολύ γνωστός ακτιβιστής της IWW Joe Hill, εκτελέστηκε. Το 1916 πέντε μέλη του συνδικάτου εκτελέστηκαν από την αστυνομία, σε μια ατμόσφαιρα εθνικιστικής υστερίας και το 1917, 1200 μέλη της ΙWW απελάθηκαν στην έρημο του Νέου Μεξικό λόγω μιας απεργίας μεταλλωρύχων στην Αριζόνα. Εν το μεταξύ, η IWW θα έχει επιτυχία στην υποστήριξη μεγάλων απεργιών στο Wheatland(California,1915) και στο Mesabi Range(Minessota,1916). Την άνοιξη του 1917, δράσεις σε χώρους εργασίας και δολιοφθορές, που οργανώθηκαν από την IWW, προκάλεσαν σημαντικές απώλειες σε κλάδους της βιομηχανίας -στην υλοτομία και την εξόρυξη χαλκού- που ήταν ζωτικής σημασίας για την συνέχιση του πολέμου. Μεταξύ του 1916 και του 1917, o αριθμός των μελών της IWW μεγάλωσε από 40.000 σε 75.000 και μέχρι το τέλος της άνοιξης του 1917 εκτοξεύτηκε -σύμφωνα με διάφορες πηγές-, μεταξύ 125.000 και 250.000.[5]
Στη Γερμανία, το συνδικαλιστικό κίνημα βρίσκονταν επί της ουσίας σε παράλυση, σε σύντομο χρονικό διάστημα από την έναρξη του πολέμου και η FVdG και ο τύπος της απαγορεύτηκε. Στη Μεγάλη Βρετανία επίσης, δεν συνέβαινε τίποτα στο επίπεδο της ενεργού δράσης. Όσο ο πόλεμος συνεχιζόταν, τόσο χειροτέρευαν οι ζωές των εργατών. Σε πολλές χώρες ξεσπούσαν απεργίες και ταραχές λόγω πείνας. Αναρχικοί και συνδικαλιστές πήραν ενεργά μέρος σε αυτές. Στη Γαλλία, το Μάιο του 1918, ένα συνέδριο επαναστατών συνδικαλιστών τάχθηκε υπέρ μιας επαναστατικής γενικής απεργίας ενάντια στο πόλεμο. Σε πορείες διαμαρτυρίας, ενεργό ρόλο έπαιξαν ειδικά οι μεταλλεργάτες των περιφερειών της Loire και του Παρισιού, με αποτέλεσμα ουσιαστικές απώλειες για τη βιομηχανία του πολέμου. Το κίνημα καταστάλθηκε, ακτιβιστές στάλθηκαν στο μέτωπο και ο ηγέτης της Επιτροπής Συνδικαλιστικής Άμυνας, Raymond Pericat, καταδικάστηκε για προδοσία ενάντια στο Κράτος.[6]
Στην Ισπανία(ουδέτερη, αλλά οικονομικά βυθισμένη στο πόλεμο), το 1916, εργάτες από όλη τη χώρα διαδήλωσαν ενάντια στην αύξηση του κόστους διαβίωσης. Η χώρα παρέλυσε. Η CNT υπέγραψε μια “επαναστατική συμμαχία” με τη σοσιαλιστική Γενική Ένωση Εργαζομένων(UGT). Το Μάιο-Ιούνιο του 1917 ή Ισπανία βρίσκονταν στο χείλος της επανάστασης. Τον Αύγουστο ξέσπασε γενική απεργία, σε πρωτοφανή για την εποχή κλίμακα, συνοδευόμενη από ένοπλο αγώνα. Το ξέσπασμα καταστάλθηκε μετά από μια μάχη που κράτησε πολλές ημέρες.[7]
Στη Πορτογαλία, οι διαδηλώσεις ενάντια στις αυξήσεις στα κόστη διαβίωσης και την ανεργία, συνεχώς εξελισσόταν σε πράξεις αντίστασης που πολύ συχνά είχαν αυθόρμητο χαρακτήρα. Το Σεπτέμβριο του 1914, θα ξεσπάσουν ταραχές στη Λισσαβόνα και θα υπάρξουν οι πρώτες απώλειες. Την άνοιξη του 1915, άνεργοι εργάτες θα καταλάβουν το υπουργείο γεωργίας και θα το καταστρέψουν. Οι ταραχές και το χάος θα δώσουν τη θέση τους σε απεργίες οργανωμένες από τα συνδικάτα. Μέχρι το 1917, οι επαναστάτες συνδικαλιστές είχαν πετύχει να επικρατήσουν στην Εθνική Ένωση Εργαζομένων(UON), επισκιάζοντας εντελώς τους σοσιαλιστές.
Επανακτώντας τη ψυχραιμία τους μετά το πρώτο σοκ, οι αναρχικοί και οι επαναστάτες συνδικαλιστές προσπαθούν να αποκαταστήσουν τακτικές διεθνείς επαφές. Το 1915, οργανώθηκε ένα διεθνές αντιμιλιταριστικό συνέδριο, στην Ισπανική περιφέρεια της Γαλικίας. Συγκέντρωσε όχι μόνο πολλούς σημαντικούς αναρχικούς της Ισπανικής εργατικής τάξης(όπως ο Angel Pestana, M.Androu, F.Miranda, L.Bouza, Eusebio Carby, Eleuterio Quintanilla και άλλους), αλλά και εκπροσώπους από τη Πορτογαλία(ιδιαίτερα τον M.J. de Sousa), τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ιταλία, τη Βραζιλία, την Αργεντινή και τη Κούβα. Στη συνάντηση συζητήθηκε το ζήτημα μιας διεθνούς απεργίας. Η συνάντηση επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανανέωση της Ισπανικής CNT.[8] Το Δεκέμβριο του 1916, η NAS της ουδέτερης Ολλανδίας, κάλεσε της εργατικές οργανώσεις όλων των χωρών να μαζευτούν σε ένα παγκόσμιο συνέδριο του επαναστατικού συνδικαλισμού, αλλά αυτή η ιδέα δεν πραγματοποιήθηκε έως το τέλος του πολέμου.[9]
Η αδυναμία των εργατικών οργανώσεων να αποτρέψουν το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανικανότητα του “ουδέτερου” συνδικαλισμού και τα ολοένα και αυξανόμενα επαναστατικά αισθήματα των εργαζόμενων μαζών, έκαναν τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό κίνημα πιο επείγουσες από ποτέ.
“Ο Μεγάλος Πόλεμος εξαφάνισε τον “ουδέτερο” συνδικαλισμό” σημείωσε αργότερα ο A. Shapiro.[10] Για πολλούς ακτιβιστές έγινε σαφές πως ο συνδικαλισμός από μόνος του ήταν ανεπαρκής, πως ήταν απαραίτητος ο συνδυασμός του αυτοοργανωμένου εργατικού κινήματος με την άμεση δράση κινητοποιημένη από επαναστατικές αρχές.
Σημειώσεις.
[1] “Манифест о войне” [Manifesto about the War] in Анархисты. Документы и материалы [Anarchists. Documents and materials], Vol. 1, 1883-1916 (Moscow, 1998), pp. 584-586.
[2] D. M. Schneider, Revolutionärer Syndikalismus und Bolschewismus (Erlangen, 1974), p. 65.
[3] Ibid.,pp.67-78,100-106; M.Vander Lindenand W.Thorpe(eds.),Revolutionary syndicalism…, pp. 36-37 (n19).
[4] G.Careri, Il sindacalismo autogestionario. L’USI dalle origini ad oggi.(San Benedetto del Tronto, 1991), pp. 43-51; ____, L’Unione Sindacale Italiana pp. 10-11 (n20).
[5] M. Van der Linden and W. Thorpe (eds.), Revolutionary syndicalism…, pp. 211-214 (n9).
[6] D. M. Schneider, Revolutionärer Syndikalismus…, pp.103-105 (n59).
[7] A. Paz, Durruti: Leben und Tode des spanischen Anarchisten (Hamburg, 1993), pp. 21-25.
[8] E. Fernandez, “El Congreso Internacional de la Paz de Ferrol (1915) y la refundacion de la CNT,” CNT, 1999, no. 245 (Abril); No. 246 (Mayo).
[9] B. Aladino, “La Asociacion…,” p. 148 (n56).
[10] A. Shapiro, preface to P. Besnard, L’Anarcho-syndicalisme et l’anarchism…, p. 1 (n27).
Ορισμένες φορές αρκεί μία βόλτα στο Διαδίκτυο για να καταλάβεις την έννοια της ειρωνείας. Αυτές τις φορές ακόμα και το λεξικό ωχριά μπροστά στο θέατρο του παραλόγου. Έτσι νιώσαμε διαβάζοντας πριν μερικές μέρες ένα άρθρο αφιέρωμα του Left.gr στα web ραδιόφωνα. Βρεθήκαμε σε μία λίστα διαφήμισης ιντερνετικών ραδιοφώνων που η απονοηματοδότηση έμοιαζε να είναι ο μόνος στόχος των συντακτών…Συγκεκριμένα, το άρθρο αφιερώθηκε στον τρόπο λειτουργίας ενός web radio και στις διαφορές από έναν σταθμό που εκπέμπει στα fm. Στην συνέχεια, η ροή του άρθρου εξελίσσεται με την πρόταση εκ μέρους των συνταχτών, web ραδιοφώνων που όπως λένε ακούνε και ξεχωρίζουν. Εκεί λοιπόν βρήκαμε το λογότυπο των Ραδιοφραγμάτων να συνοδεύεται με μόλις έξι γραμμές από το κεντρικό κείμενο του blog μας που μας τοποθετεί πολιτικά και αξιακά … Κρίνουμε λοιπόν ότι το left κράτησε μόνο τις γραμμές που ήθελε απολιτικοποιώντας τον χαρακτήρα της δράσης μας εσκεμμένα.
