«Δεν έχω πρόβλημα να κλείσω την εφημερίδα. Το έκανα και στο παρελθόν. Αν χρειαστεί θα το ξανακάνω». Αυτά ήταν τα λόγια του Δημήτρη Μπενέκου, συνιδιοκτήτη του «Ελεύθερου Τύπου» προς την αντιπροσωπεία της ΕΣΗΕΑ. Πρόκειται, ίσως, για την πιο ενδεικτική φράση της ισχύς που έχει δώσει η ανυπαρξία των «σωματείων» του κλάδου στα αφεντικά των ΜΜΕ.
Οι δυο εκδότες, Αλέξης Σκαναβής και Δημήτρης Μπενέκος -που εσχάτως επανεμφανίστηκε- οφείλουν στους εργαζόμενους μισθούς, κυριακάτικα και υπερωρίες από το 2013, με το ποσό να φτάνει τα 750.000 ευρώ. Παρά ταύτα, οι ίδιοι δείχνουν να γνωρίζουν πολύ καλά πώς να υπερασπιστούν τη δική τους κάστα.
Ιδίως απέναντι σε μια ΕΣΗΕΑ, της οποίας η συνδικαλιστική της δράση εξαντλείται σε εθιμοτυπικές απεργίες, στο πλαίσιο πανεργατικών, και σε, δήθεν, δυναμικές και επίμονες κινητοποιήσεις, μόνο όταν πια έχουν όλα τελειώσει για το εκάστοτε Μέσο Ενημέρωσης.
Οι Σκαναβής και Μπενέκος, κυριολεκτικά, έφτυσαν στα μούτρα την περίφημη Ένωση Συντακτών. Μετά από την εξαγγελία για 48ωρη απεργία και την κινητοποίηση που ακολούθησε, οι ίδιοι επανήλθαν ζητώντας εθελουσία έξοδο τουλάχιστον 20 εργαζομένων (φέρεται να μην υπάρχει προθυμία από τους εργαζόμενους), αλλά και μείωση αποδοχών κατά 40%! Αυτό, όπως έχει διαρρεύσει, θα γίνει μέσω ονομαστικών μισθών (
βλ. προσθήκη «μαύρων»ποσών για να έρθουν στα… ίσα οι μισθοί,πρακτική που ασκούν από το παρελθόν), κάτι που θα οδηγήσει σε μειωμένες εισφορές στα σχετιζόμενα ασφαλιστικά ταμεία.
Οι εργαζόμενοι, ματαίως, καλούν την ΕΣΗΕΑ να προβεί σε μαχητικές κινητοποιήσεις, καθώς, όπως λένε, έχουν ήδη γίνει μισθολογικές μειώσεις ύψους 40%, αλλά και απολύσεις και εθελουσίες έξοδοι που δεν οδήγησαν σε καμία εργασιακή… ειρήνη. Η ΕΣΗΕΑ, κατά πληροφορίες, έχει ζητήσει τριμερή συνάντηση από το υπουργείο Εργασίας. Και κάπου εδώ στερεύει η αστείρευτη «δυναμική» της.
Οι Σκαναβής και Μπενέκος πράττουν άριστα για τα συμφέροντά τους. Και απέναντί τους βρίσκουν τη συνδιαλλαγή, αυτούς που πρώτα συναντιούνται με τα αφεντικά, αυτούς που χρεώνουν τα «λουκέτα» στους εργατικούς αγώνες.
Ας θυμούνται οι αιρετοί της ΕΣΗΕΑ, που σύντομα, με αγωνιστικούς τεμενάδες, θα ζητήσουν ξανά τις ψήφους μας -και, επομένως, την αναγνώριση του «σωματείου»-, ότι υπάρχει ένα τμήμα των εργαζόμενων του κλάδου που ουδέποτε θα ξεχάσει τη σιωπή τους – στον
«ΕλεύθεροΤύπο» και παντού. Που ουδέποτε θα πιστέψει σε αυτούς και θα αγωνιστεί με τα δικά του μέσα, με τις δικές του αυτοοργανωμένες διαδικασίες, και δίχως τις άχρηστες τσιρακοσφραγίδες τους, για να κερδηθεί ό,τι μας ανήκει.
«Δεν έχω πρόβλημα να κλείσω την εφημερίδα. Το έκανα και στο παρελθόν. Αν χρειαστεί θα το ξανακάνω». Αυτά ήταν τα λόγια του Δημήτρη Μπενέκου, συνιδιοκτήτη του «Ελεύθερου Τύπου» προς την αντιπροσωπεία της ΕΣΗΕΑ. Πρόκειται, ίσως, για την πιο ενδεικτική φράση της ισχύς που έχει δώσει η ανυπαρξία των «σωματείων» του κλάδου στα αφεντικά των ΜΜΕ.