Αρχείο κατηγορίας Καθεστωτικά ΜΜΕ

Αντιπληροφόρηση,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,Καθεστωτικά ΜΜΕ,καταληψη ΕΣΗΕΑ

Το Sport-fm “ξεπλένει” τους φούρνους του trafficking και το news it ρίχνει λάσπη στους αγώνες για την κυριακάτικη αργία και τα γεγονότα στις Σκουριές

Σχολιάστε
Αναδημοσίευση από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Πάσχα έρχεται, ας βαφτίσουμε το κρέας… ψάρι: Η περίπτωση των Sport-fm και Newsit.gr

Η τακτική πολλών ηλεκτρονικών μέσων να παραποιούν τα γεγονότα σε σημείο αλλοίωσης της πραγματικότητας δεν είναι μία συνθήκη πρωτόγνωρη στον κλάδο μας. Όταν οι εκδότες, οι μεγαλοϊδιοκτήτες και οι μεγαλοδημοσιογράφοι αποφασίσουν να συστρατευθούν με την “πορεία ανάκαμψης της χώρας” θα το κάνουν με κάθε τρόπο και μέσο. Ίσως πιο έντονα και από τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη. Χρησιμοποιούν σαν προμετωπίδα τα sites, τα κανάλια, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και τις φυλλάδες τους δημιουργώντας ένα παράλληλο σύμπαν. Μέσα στο οποίο υπάρχει η μεγάλη μερίδα της κοινωνίας η οποία “προσπαθεί να ορθοποδήσει και στην αντίπερα όχθη κάποιοι γραφικοί και επιθετικοί διαδηλωτές (οι οποίοι ανάλογα με την πολιτική επικαιρότητα βαφτίζονται και με το αντίστοιχο πολιτικό πρόσημο) που εμποδίζουν την υπόλοιπη κοινωνία να χαρεί την καθημερινότητα της”.
Τώρα αν αυτή η καθημερινότητα είναι μία κόλαση για κάποιους αυτό δεν μας αφορά και πάρα πολύ μιας και το εντελώς θολό υποκείμενο του “καταναλωτή”, “πολίτη”, “δημοκράτη”, “Έλληνα” έχει πάντα δίκιο. Ειδικότερα όταν (δηλαδή πάντα) τα συμφέροντα που εξυπηρετεί είναι ίδια με των αφεντικών. Την εβδομάδα που πέρασε (30 Μαρτίου – 5 Απριλίου) είχαμε δύο πολύ ωραίες ιστορίες να ακούσουμε και να διαβάσουμε.
Στις 31 Μαρτίου ξεκίνησε η δίκη των ιδιοκτητών της αλυσίδας αρτοποιείων “Χωριάτικο” οι οποίοι κατηγορούνται για σύναψη εγκληματικής οργάνωσης, μαστροπεία, και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Τα δύο αδέρφια χρησιμοποιούσαν τους φούρνους ως βιτρίνα για να μπορούν εύκολα να διακινούν γυναίκες από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τις οποίες ανάγκαζαν να εκδίδονται στα μαγαζιά ιδιοκτησίας τους “Αλκατράζ” και “Star” (εάν ανατρέξει κάποιος/α στο διαδίκτυο ή στις εφημερίδες θα βρει πλήθος δημοσιευμάτων για την συγκεκριμένη υπόθεση). Μία ιστορία που έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πίσω με αρκετές παρεμβάσεις και δράσεις να έχουν πραγματοποιηθεί στις αλυσίδες καταστημάτων τους, οι οποίες αναδείκνυαν το ζήτημα και πολλές φορές οι συμμετέχοντες σε αυτές ήρθαν αντιμέτωποι με τραμπούκους εργαζόμενους, τσιράκια των καθικιών που είχαν για αφεντικά. Τα εν λόγω αφεντικά μάλιστα ως υπερασπιστική γραμμή στο δικαστήριο ακολούθησαν την εξής: “Όλα έγιναν γιατί αγάπησα”, “Ο ντόρος είναι προϊόν των ανταγωνιστικών σε μας, επιχειρήσεων, αρτοσκευασμάτων και ειδών ζαχαροπλαστικής”…
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν την Τετάρτη 1/4, ο “μεγαλύτερος αθλητικός ραδιοφωνικός σταθμός στη χώρα” έκανε ένα ξέπλυμα πρώτης τάξεως στους δύο ελληναράδες (και τη συμμορία που είχαν φτιάξει) οι οποίοι έζησαν το Greek dream στο έπακρο: νύχτα, εκμετάλλευση γυναικών, ναρκωτικά, ξέπλυμα εκατομμυρίων, γούστα για λίγους και εκλεκτούς. Στην εκπομπή των “κυρίων” Καρπετόπουλου και Πανούτσου στον Sport-fm (γνωστή για το πιο ελεύθερο ύφος της πιάτσας που χρησιμοποιούν, το οποίο βρίθει σεξιστικών υπονοούμενων) παρουσιάστηκε μία εκδοχή της ιστορίας στην οποία οι φούρνοι δημιουργήθηκαν -η καλύτερα επεκτάθηκαν- καθώς πολλές από τις κοπέλες ζήτησαν να εργαστούν εκεί και επειδή τα αφεντικά τις αγαπούσαν, όχι μόνο πραγματοποίησαν την επιθυμία τους αλλά τους επέτρεψαν να γίνουν και επιχειρηματίες (!) και όχι απλές υπάλληλοι. Μέσα από την προσωπική ιστορία ενός φίλου του ενός εκ των δύο δημοσιογράφων οι κολεγιές με μπάτσους, φασίστες και κυκλώματα της νύχτας βαφτίστηκαν ως “μία διαφορετική οπτική πάνω σε μία αρκετά ενδιαφέρουσα υπόθεση την οποία παρακολουθούμε. Και φανταστείτε πως οι άνθρωποι αυτοί τώρα κατηγορούνται για μαστροπεία”.

Το δεύτερο δείγμα προπαγάνδας και ξεπλύματος έλαβε χώρα την Κυριακή 5/4, στην Ερμού κατά τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων που γινόντουσαν στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, από το γνωστό site Newsit.gr. Σαν συνέλευση έχουμε συμμετάσχει έμπρακτα σε αρκετούς απεργιακούς αποκλεισμούς και έχουμε βιώσει την συνθήκη όπου άνθρωποι, οι οποίοι θέτουν εαυτούς στις θολές κατηγορίες που αναφέραμε πρωτύτερα (πολίτες, καταναλωτές, κτλ), να είναι εξαιρετικά επιθετικοί, εριστικοί και εμπρηστικοί απέναντι στους απεργούς αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους οι οποίοι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τους αναφέρουν πως το να ψωνίζεις την Κυριακή είναι ξεφτίλα και ντροπή. Οι απεσταλμένοι των μέσων ως άλλοι εργοδοτικοί κολαούζοι σπεύδουν να παρουσιάσουν βίντεο και μαρτυρίες από “πολύπαθους” καταναλωτές οι οποίοι δέχτηκαν τη μήνη των διαδηλωτών. Το εν λόγω site στην πρώτη του σελίδα άλλαξε τον κεντρικό τίτλο από “Αναρχικοί προπηλακίζουν πολίτες στην Ερμού” σε “Προπηλακισμός μάνας και παιδιού που ήθελε να ψωνίσει στην Ερμού, δείτε το βίντεο”. Με το βίντεο να δείχνει για λίγα δευτερόλεπτα μία κυρία να ωρύεται γιατί της αφαιρείται το δικαίωμα στην κατανάλωση και τους διαδηλωτές να της επισημαίνουν πως εκείνη με τις υστερίες της τρομάζει το ίδιο το παιδί της.

Η χυδαιότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένας επίμονος και μαχητικός αγώνας από την συντριπτική πλειοψηφία των μίντια δείχνει και την σημασία που έχει για το κεφάλαιο και τους διαχειριστές του η επέκταση αυτού του μέτρου.Την ίδια μέρα μάλιστα η συγκεκριμένη ιστοσελίδα έκανε το 2 στα 2 με την κάλυψη των γεγονότων στις Σκουριές και της πορείας ενάντια στα μεταλλεία και την επίθεση που δέχτηκαν οι διαδηλωτές από μεταλλωρύχους και ΜΑΤ. Ακόμα και τώρα την περίοδο της «ελπίδας που έρχεται» βίντεο με ενορχηστρωμένες επιθέσεις εργαζομένων της Ελντοράντο και ανδρών της αστυνομίας κατά των συγκεντρωμένων βαφτίζονται «βίντεο ντοκουμέντο με κουκουλοφόρους και μάχες σώμα με σώμα στις Σκουριές». Συγκεκριμένα μέσα ξεπλένουν με τον τρόπο τους τις κυβερνητικές επιλογές, χρησιμοποιώντας επιθετικότατα άρθρα και ανταποκρίσεις, σε μία προσπάθεια αποπροσανατολισμού και κατακερματισμού της -έτσι και αλλιώς- θολωμένης τάξης μας.

Σίγουρα δεν αναφερόμαστε σε μία ανοίκεια συνθήκη. Η πτώση από τα σύννεφα δεν είναι ίδιον ανθρώπων που δρουν και ζουν συλλογικά, αντλώντας καθημερινά δύναμη από τον κόσμο του αγώνα. Και επειδή ακριβώς υπάρχουμε μέσα από αυτόν το κώδικά αξιών θα πούμε για άλλη μία φορά πως οποιαδήποτε ρατσιστική, σεξιστική (συν)δήλωση ή χαριεντισμός για μαφιόζους που εκμεταλλεύονται ανθρώπους, πρέπει να στηλιτεύεται και να τσακίζεται εν τη γενέσει της. Όπως επίσης πως είμαστε εργάτες και απέχουμε γαλαξίες από την συνεργατική λογική των αφεντικών (αριστερών ή δεξιών) του κλάδου η οποία βρίσκει έδαφος σε διάφορους φιλόδοξους “συναδέλφους”. Τα συμφέροντα μας δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ίδια.
Αναλύσεις,απλήρωτη εργασία,ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ-ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,Καθεστωτικά ΜΜΕ,καταληψη ΕΣΗΕΑ

Στάση πληρωμών στον όμιλο «Ν.Κ. Μedia Group» («Παρασκήνιο» κ.ά.) – Εκτός τόπου και χρόνου (ξανά) τα σωματεία του κλάδου

Σχολιάστε
Αναδημοσίευση από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ
Σε στάση πληρωμών, δίχως καμία επίσημη ενημέρωση για την ημερομηνία καταβολής των δεδουλευμένων, προέβη ο Νίκος Καραμανλής, ιδιοκτήτης του ομίλου «Ν.Κ. Media Group». Η στάση πληρωμών αφορά όλα τα Μέσα του ομίλου και συγκεκριμένα την εφημερίδα «Παρασκήνιο», το free press «Καρφίτσα» (Θεσσαλονίκη), καθώς και τα sites paraskhnio.gr, karfitsa.gr, toxrima.gr, verysorry.gr.
Ανεπίσημα οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν περί «οικονομικής στενότητας» και δόθηκαν αόριστες διαβεβαιώσεις ότι το ζήτημα θα διευθετηθεί… εν ευθέτω. Κατά πληροφορίες, ωστόσο, ουδεμία στενότητα υπήρχε πρόσφατα όταν ο όμιλος αποφάσισε να κάνει χορηγία ύψους 15.000 ευρώ σε φιλανθρωπική εκδήλωση που διοργάνωσε (ο ίδιος όμιλος) για «Το σπίτι του ηθοποιού»! Η συγκεκριμένη εκδήλωση έλαβε προβολή τόσο από τα διαδικτυακά Μέσα του ομίλου, όσο και από το εβδομαδιαίο φύλλο της εφημερίδας «Παρασκήνιο» του Σαββάτου 7 Μαρτίου 2015 υπό τον τίτλο «Fashion event: Λαμπερή βραδιά της N.K. Media Group».
Πρόκειται για τον ίδιο όμιλο που -προφανώς λόγω καλλιτεχνικών και άλλων ευαισθησιών- αποφάσισε να μην καταβάλει το δώρο Χριστουγέννων με την δακρύβρεχτη αιτιολογία ότι «οι εποχές είναι δύσκολες» (μόνο για τα αφεντικά, φυσικά).

Όταν κάποιοι εργαζόμενοι ρώτησαν προ μηνός για την «τύχη» του δώρου Χριστουγέννων, η διοίκηση τους ανάγκασε εκβιαστικά να υπογράψουν ότι εισέπραξαν κανονικά το επίδομα εορτών. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο εκδότης Νίκος Καραμανλής είχε αρνηθεί το περασμένο καλοκαίρι και το επίδομα θερινής αδείας.
Να ήταν μόνο τα δεδουλευμένα;
 
 
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη «λαμπρή» επιχείρηση επιδοτείται από τον ΟΑΕΔ για την πληρωμή των μισθών αρκετών εκ των εργαζομένων. Οι μισθοί για τους… έμπειρους (κάτω από δέκα στον αριθμό) -για απόλυτα εξαρτημένη σχέση εργασίας- βρίσκουν «ταβάνι» στα 600-700 ευρώ, ενώ για τους εργαζόμενους στα portals του ομίλου επιφυλάσσεται ακόμη καλύτερη μοίρα: Μισθοί από 150 έως 400 ευρώ για εξαήμερη (ακόμη και σαββατοκύριακα και με βάρδιες που φτάνουν τις 10 και 12 ώρες) και ανασφάλιστη εργασία (συντριπτικό το ποσοστό όσων αμείβονται με απόδειξη δαπάνης)!
Την ίδια ώρα, στελέχη όπως ο γενικός διευθυντής Δημήτρης Μενάγιας (ξακουστός για τη συναδελφικότητα που επεδείκνυε όταν ήταν στο «Έθνος»), ο Φώτης Σιούμπουρας, ο Κοσμάς Σφαέλος, ο Χρήστος Κώνστας και ο Νίκος Μπακουλόπουλος, δείχνουν να αδιαφορούν πλήρως για τις εξελίξεις και την αγωνία των απλήρωτων, υπαμειβόμενων και ανασφάλιστων εργαζόμενων (60 περίπου στο σύνολο).
Και γιατί να ιδρώσουν;
 
 
Μέχρι σήμερα κανένα από τα άμεσα ενδιαφερόμενα σωματεία (ΕΣΗΕΑ, ΕΣΠΗΤ, ΕΠΗΕΑ, ΕΤΗΠΤΑ) δεν έχει κινητοποιηθεί. Ενδεικτικό της προκλητικής, φιλοεργοδοτικής οκνηρίας των σωματείων του κλάδου είναι το γεγονός ότι στον όμιλο δεν έχουν γίνει καν εκλογές για την ανάδειξη των εργαζόμενων που θα εκπροσωπούν τους συναδέλφους τους στα μικτά συμβούλια -παρότι, ενδεικτικά, τα μέλη της ΕΣΗΕΑ είναι πάνω από 10.
Η συνέλευσή μας, των εργαζόμενων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ είχε πραγματοποιήσει παρέμβαση στα γραφεία του ομίλου του Νίκου Καραμανλή προ μηνών, κατά την οποία μοιράσαμε κείμενα, συζητήσαμε με εργαζόμενους, είχαμε «τρυφερούς» διαλόγους με υψηλόβαθμα στελέχη και διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι τις άθλιες συνθήκες. Παρά την ανάδειξη των ζητημάτων, τίποτε δεν έχει αλλάξει για τους -πλήρως ακάλυπτους από τα σωματεία- εργαζόμενους.
Το παραπάνω παράδειγμα, που δεν θα μείνει αναπάντητο, έρχεται να επιβεβαιώσει, για μια ακόμη φορά, ότι τα θεσμικά, γραφειοκρατικά σωματεία του σήμερα τοποθετούν εαυτούς ήδη στο παρελθόν. Δεν έχουν την πρόθεση, ούτε τη δυνατότητα να προσφέρουν την παραμικρή στήριξη στους εργαζόμενους που, δήθεν, εκπροσωπούν και να αγωνιστούν για τα ελάχιστα δικαιώματά τους. Αντιθέτως, με την ένοχη σιωπή τους δίνουν το απόλυτο «πράσινο φως» για ακόμη περισσότερη εργοδοτική βαρβαρότητα, για την εγκαθίδρυση της -καθ’όλα κυριολεκτικά- εργασιακής σκλαβιάς. Μόνος δρόμος για όλες/-ους εμάς είναι η αποτίναξη της εξάρτησης από τα συνένοχα, σάπια σωματεία και η πίστη στην αυτοοργάνωσή μας, στη συλλογική διεκδίκηση, στους πραγματικούς, ακηδεμόνευτους αγώνες.
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ,ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ-ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,εργατικα,εργατικές ειδήσεις και νέα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,Καθεστωτικά ΜΜΕ,καταληψη ΕΣΗΕΑ

Απειλή «λουκέτου» στον Ελεύθερο Τύπο – Σφυρίζει αδιάφορα η ΕΣΗΕΑ

Σχολιάστε

ET«Δεν έχω πρόβλημα να κλείσω την εφημερίδα. Το έκανα και στο παρελθόν. Αν χρειαστεί θα το ξανακάνω». Αυτά ήταν τα λόγια του Δημήτρη Μπενέκου, συνιδιοκτήτη του «Ελεύθερου Τύπου» προς την αντιπροσωπεία της ΕΣΗΕΑ. Πρόκειται, ίσως, για την πιο ενδεικτική φράση της ισχύς που έχει δώσει η ανυπαρξία των «σωματείων» του κλάδου στα αφεντικά των ΜΜΕ.

Οι δυο εκδότες, Αλέξης Σκαναβής και Δημήτρης Μπενέκος -που εσχάτως επανεμφανίστηκε- οφείλουν στους εργαζόμενους μισθούς, κυριακάτικα και υπερωρίες από το 2013, με το ποσό να φτάνει τα 750.000 ευρώ. Παρά ταύτα, οι ίδιοι δείχνουν να γνωρίζουν πολύ καλά πώς να υπερασπιστούν τη δική τους κάστα.

Ιδίως απέναντι σε μια ΕΣΗΕΑ, της οποίας η συνδικαλιστική της δράση εξαντλείται σε εθιμοτυπικές απεργίες, στο πλαίσιο πανεργατικών, και σε, δήθεν, δυναμικές και επίμονες κινητοποιήσεις, μόνο όταν πια έχουν όλα τελειώσει για το εκάστοτε Μέσο Ενημέρωσης.

 

Οι Σκαναβής και Μπενέκος, κυριολεκτικά, έφτυσαν στα μούτρα την περίφημη Ένωση Συντακτών. Μετά από την εξαγγελία για 48ωρη απεργία και την κινητοποίηση που ακολούθησε, οι ίδιοι επανήλθαν ζητώντας εθελουσία έξοδο τουλάχιστον 20 εργαζομένων (φέρεται να μην υπάρχει προθυμία από τους εργαζόμενους), αλλά και μείωση αποδοχών κατά 40%! Αυτό, όπως έχει διαρρεύσει, θα γίνει μέσω ονομαστικών μισθών (βλ. προσθήκη «μαύρων»ποσών για να έρθουν στα… ίσα οι μισθοί,πρακτική που ασκούν από το παρελθόν), κάτι που θα οδηγήσει σε μειωμένες εισφορές στα σχετιζόμενα ασφαλιστικά ταμεία.
Οι εργαζόμενοι, ματαίως, καλούν την ΕΣΗΕΑ να προβεί σε μαχητικές κινητοποιήσεις, καθώς, όπως λένε, έχουν ήδη γίνει μισθολογικές μειώσεις ύψους 40%, αλλά και απολύσεις και εθελουσίες έξοδοι που δεν οδήγησαν σε καμία εργασιακή… ειρήνη. Η ΕΣΗΕΑ, κατά πληροφορίες, έχει ζητήσει τριμερή συνάντηση από το υπουργείο Εργασίας. Και κάπου εδώ στερεύει η αστείρευτη «δυναμική» της.
Οι Σκαναβής και Μπενέκος πράττουν άριστα για τα συμφέροντά τους. Και απέναντί τους βρίσκουν τη συνδιαλλαγή, αυτούς που πρώτα συναντιούνται με τα αφεντικά, αυτούς που χρεώνουν τα «λουκέτα» στους εργατικούς αγώνες.

 

Ας θυμούνται οι αιρετοί της ΕΣΗΕΑ, που σύντομα, με αγωνιστικούς τεμενάδες, θα ζητήσουν ξανά τις ψήφους μας -και, επομένως, την αναγνώριση του «σωματείου»-, ότι υπάρχει ένα τμήμα των εργαζόμενων του κλάδου που ουδέποτε θα ξεχάσει τη σιωπή τους – στον«ΕλεύθεροΤύπο» και παντού. Που ουδέποτε θα πιστέψει σε αυτούς και θα αγωνιστεί με τα δικά του μέσα, με τις δικές του αυτοοργανωμένες διαδικασίες, και δίχως τις άχρηστες τσιρακοσφραγίδες τους, για να κερδηθεί ό,τι μας ανήκει.
Αναδημοσίευση από κατάληψη ΕΣΗΕΑ

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,Καθεστωτικά ΜΜΕ

Απολύονται οι αθλητικοί συντάκτες στο «Έθνος»

Σχολιάστε

Αναδημοσίευση από: efsynethnos

Συντάκτης:
Δημήτρης Κανελλόπουλος

 

 

 

 

Νέα ήθη στον χώρο της δημοσιογραφίας, με τους εκδότες να σκέφτονται όλο και πιο απίθανα πράγματα ενάντια στους εργαζομένους.

Τελευταίο παράδειγμα η εφημερίδα «Εθνος» του ομίλου Μπόμπολα. Με μια ευφάνταστη κίνηση η ιδιοκτησία πρότεινε στους αθλητικούς συντάκτες, σε όλους τους, γύρω στα 20 άτομα, να απολυθούν! Να δεχτούν την απόλυσή τους και την επαναπρόσληψή τους αμέσως μετά με τον μισό μισθό από αυτόν που έπαιρναν έως τώρα.

Οσο για τις νόμιμες αποζημιώσεις τους, που δεν ξέρουμε πια με τόσους μνημονιακούς νόμους πόσο μικρές μπορεί να είναι αυτές, οι απολυμένοι-εργαζόμενοι θα πάρουν άμεσα το 30% αυτών και το υπόλοιπο ποσό σε 12 μηνιαίες δόσεις. Οι εργαζόμενοι δεν αποδέχτηκαν την πρόταση διαμηνύοντάς το μέσω της διεύθυνσης στην ιδιοκτησία. Σήμερα στις 2 το μεσημέρι περιμένουν την απάντηση του Φώτη Μπόμπολα ώστε να καθορίσουν την περαιτέρω στάση τους.

Γενικώς ο Ομιλος Μπόμπολα εφευρίσκει τέτοιες «καθαρές» λύσεις για τους δημοσιογράφους του και δη τους αθλητικογράφους. Παράδειγμα ο ραδιοσταθμός «Sentra 103,3» που ανήκει στον όμιλο εδώ και χρόνια (πλέον, κατά 50% μόνο). Τι είχε κάνει λοιπόν ο κ. Μπόμπολας; Εβαζε τους αθλητικούς συντάκτες των εφημερίδων του, του «Εθνους» και του «Goal», να δουλεύουν δωρεάν στο ραδιόφωνό του. Ηταν υποχρεωμένοι να το κάνουν χωρίς να παίρνουν κάτι περισσότερο. Ευχαριστημένοι πρέπει να είναι. Θα μπορούσε να τους έβαζε να πληρώσουν κιόλας.

εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,Καθεστωτικά ΜΜΕ

Εκβιασμός χωρίς έλεος από τον Μπακατσέλο

Σχολιάστε
Τελικά όλοι οι ασυνεπείς εκδότες τηρούν την ίδια στάση…Και προσπαθούν με δήθεν σχέδια εξυγίανσης να εκβιάσουν τους εξαθλιωμένους και απλήρωτους εργαζόμενους τους. Ενας ακόμη που έρχεται να προστεθεί σε αυτήν τη μακριά, δυστυχώς, λίστα είναι ο Βασίλειος Μπακατσέλος, της γνωστής οικογενείας… 
Ο τελευταίος λοιπόν επιχειρεί να πείσει τους 110 απλήρωτους εργαζομένους του να «δεχθούν» δύο μισθούς, ώστε να τεθεί η εταιρεία «Εκδοτική Βορείου Ελλάδος» που εκδίδει τον «Αγγελιοφόρο», τον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» και το περιοδικό «Close υp» (έχουν αναστείλει την έκδοσή τους από τις 30/12/2014), στο περίφημο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα. Τη στιγμή που τα χρεωστούμενα δεδουλευμένα αντιστοιχούν σχεδόν σε 7 μήνες, ο νεόκοπος «εκδότης» που παρέλαβε πρόσφατα τα ηνία της εταιρείας από τον πατέρα του Αλέξανδρο, προσπαθεί να τους πείσει να συμφωνήσουν με το σχέδιο «ανασύνταξης» της εταιρείας, ώστε να συναινέσουν υπέρ της πιθανολογούμενης εξυγίανσής της, σύμφωνα με το πτωχευτικό δίκαιο.
 
Να θυμίσουμε πως όλα αυτά γίνονται λίγες μέρες μετά την απόρριψη της προσωρινής δικαστικής διαταγής που ζήτησε η εταιρεία από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης στις 9 Ιανουαρίου 2015, ώστε να ανακόψει τη ροή των ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος της, μέχρι τη δίκη της 13ης Φεβρουαρίου, οπότε έχει οριστεί να συζητηθεί επί της ουσίας η αίτηση για την υπαγωγή της ΕΒΕ Α.Ε. σε διαδικασία εξυγίανσης, βάσει των διατάξεων της πτωχευτικής νομοθεσίας.
Ανακοινώσεις,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,Καθεστωτικά ΜΜΕ,ΣΥΛΛΟΓΟΙ-ΣΩΜΑΤΕΙΑ-ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ

Όσο οι εργοδότες θα σπέρνουν ανέμους, θα θερίζουν απ’ όλους μας θύελλες: Κοινή ανακοίνωση τεχνικών τηλεόρασης

Σχολιάστε

79.956 ΕΥΡΩ…

 Patron-menace

Ένα πρωτότυπο τρόπο βρήκε ο τηλεοπτικός σταθμός STAR για να αυξήσει τα έσοδά του.  Ο Πάνος Κυριακόπουλος Διευθύνων σύμβουλος του καναλιού, παραμονή πρωτοχρονιάς απέστειλε στην ένωσή μας αγωγή σε πρώην και νυν προέδρους και γενικούς γραμματείς του σωματείου, μας καθώς και στον πρόεδρο και γ. γραμματέα της ΠΟΣΠΕΡΤ για απεργίες που έγιναν κατά τα έτη 2011 και μετά.

Ήταν τόσο βιαστικοί που μία αγωγή στρέφεται εναντίον ανθρώπου που δεν βρίσκεται πια στην ζωή.  ΞΕΠΕΣΜΟΣ !!!   Πρόκειται για τον Τάσο Αβράτογλου που λίγους μήνες μετά το χουντικό κλείσιμο της ΕΡΤ από την συγκυβέρνηση απεβίωσε.  Μια απώλεια που προσμετράται στους 18 εργαζόμενους που έχουν χάσει τη ζωή τους μετά το λουκέτο στην κρατική τηλεόραση.

 

Ο κύριος αυτός λοιπόν που απαιτεί το ποσό αυτό από την Ένωσή μας, γνήσιος εκφραστής του φονταμενταλιστικού νεοφιλελευθερισμού, υπεύθυνος για το κλείσιμο του παραρτήματος της Θεσσαλονίκης που πέταξε στην ανεργία δεκάδες συναδέλφους μας, είναι ο ίδιος που βρίσκεται δίπλα στον υπ. Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια σαν σύμβουλός του σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας που δεν έχει μέχρι σήμερα επίσημα διαψεύσει.  Είναι ο ίδιος που συμμετείχε σε διαπραγματεύσεις με εκπροσώπους της τρόικα σύμφωνα με μαρτυρίες συναδέλφων, είναι ο Πρόεδρος της ΕΙΤΗΣΕΕ και Διευθύνων σύμβουλος του τηλεοπτικού σταθμού STAR.  Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος συμμετέχει στις συσκέψεις του σταθμού για την ενημέρωση του έλληνα πολίτη.  Δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι νόμιμο αλλά σίγουρα δεν είναι ηθικό.  Ενημερώνουμε όλους και τον ίδιο ότι καμία αγωγή δεν θα μας σταματήσει να προκηρύσσουμε απεργίες και να κρίνουμε ό,τι είναι απαραίτητα καλό για την ζωή και το μέλλον του επαγγέλματος και των συναδέλφων μας.  Να ενημερώσουμε επίσης ότι η Ένωση σαν οντότητα αλλά και τα μέλη της ξεχωριστά, δεν έχουν κατηγορηθεί ούτε για διασπάθηση δημοσίου χρήματος ούτε για μη νόμιμες και αδιαφανείς διαδικασίες.

Εναντίον μας έχουν ασκηθεί μόνο αγωγές από εργοδοτικές οργανώσεις.   Και ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ…

 

ΥΓ.

Και μιας κι έρχονται εκλογές ,μην ξεχνάμε τον πρώην υπουργό και ελπίζουμε και πρώην βουλευτή Πάνο Παναγιωτόπουλο καθώς και την δικομματική κυβέρνηση, που μέσα σε μια νύχτα μας μετέτρεψαν σε ανειδίκευτους εργάτες.  Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν θέση στην επόμενη βουλή.  Κάντε και μια εξίσωση με τα εξής δεδομένα:  Πάνος Παναγιωτόπουλος Υπουργός Πολιτισμού και συνοδοιπόρος του στην ΟΝΝΕΔ και φίλος του Πάνου Κυριακόπουλου κατά δήλωσή του, Πάνος Κυριακόπουλος πρόεδρος της ΕΙΤΗΣΕΕ και φίλος του Πάνου Παναγιωτόπουλου συν κατάργηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος και βγάλτε τα συμπεράσματά σας…

 

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ

 

Ε.Τ.Ι.Τ.Α.

Ε.Τ.Ι.Τ.Β.Ε.

Ε.Τ.Ι.Τ.Κ.

Σ.Τ.ΤΗΛ.Ν.Ε.

Ε.Τ.Ε.Ρ.

Ε.Τ.Ε.Ρ. Μ-Θ

 

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ,εργατικα,εργατικες ειδησεις &νεα,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,Καθεστωτικά ΜΜΕ,καταληψη ΕΣΗΕΑ

Κατάληψη ΕΣΗΕΑ: Μειώσεις μισθών και απολύσεις στο “thetoc.gr” της Έλλης Στάη

Σχολιάστε
tocΤο thetoc.gr ξεκίνησε, στις αρχές του 2014, με υψηλές προσδοκίες. Η επένδυση κόστισε αρκετά για τα δεδομένα της εποχής και οι πρώτες εντυπώσεις, τουλάχιστον για το layout, ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. 
Ωστόσο, μόλις μπήκε ο χειμώνας, “άρχισαν τα όργανα”. Τα χρήματα που είχαν ξοδευτεί δεν καλύπτονταν από τα διαφημιστικά έσοδα και η εύκολη λύση, και σε αυτή την περίπτωση, ήταν οι περικοπές μισθών. Από τους εργαζόμενους ζητήθηκε να υπογράψουν αλλαγή σύμβασης, η οποία, στην ουσία, εξαιρούσε την αμοιβή τα σαββατοκύριακα, με αντάλλαγμα μείωση ωραρίου και ρεπό. Αυτοί που πίστεψαν ότι με την υπογραφή τους θα εξασφάλιζαν τουλάχιστον μια χρονική παράταση στην αβεβαιότητα για το εργασιακό τους μέλλον διαψεύστηκαν, καθώς, λίγες ημέρες αργότερα, ήρθαν και οι πρώτες 5 απολύσεις. Οι γιορτινές ημέρες, πλέον, για τους εργαζόμενους του thetoc αναμένονται δύσκολες, με το κλίμα επιβαρυμένο και το μέλλον αβέβαιο.
Ανεργία,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,Καθεστωτικά ΜΜΕ

Η ζωή μετά την πτώχευση των Εκδόσεων Λυμπέρη

Σχολιάστε

Οι ιστορίες τριών πρώην εργαζομένων

 

Είμαστε τρεις εργαζόμενοι των πρώην Εκδόσεων Λυμπέρη και θελήσαμε με τα κείμενα που ακολουθούν να καταθέσουμε τις εμπειρίες και τα συναισθήματα αυτών των δύο χρόνων που υπήρξαν καταστροφικά για τις ζωές μας. Επειδή δεν είμαστε απλοί αριθμοί στα δημοσιεύματα των εφημερίδων, ούτε ένα ακόμα χαρτάκι του ΟΑΕΔ. Είμαστε άνθρωποι με υπόσταση και αισθήματα και τα θύματα ενός άδικου συστήματος που στις πλείστες των περιπτώσεων ευνοεί τους δυνατούς (αν αυτό θεωρούμε δύναμη φυσικά).

Μπορεί τα βράδια να ξαγρυπνούμε ψάχνοντας τρόπους να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, όμως όταν πια μας πάρει ο ύπνος η συνείδηση είναι ήσυχη, καθαρή, ενός ανθρώπου που ξέρει ότι έπραξε το σωστό. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τους πρώην εργοδότες μας κ. Αντώνη Λυμπέρη και κυρία Έλενα Μακρή οι οποίοι 2 χρόνια μετά αρνούνται ακόμα να δουν την αλήθεια κατάματα και να επωμιστούν τις ευθύνες τους. Ο πρώτος κρύβεται και η δεύτερη συνεχίζει να περιφέρεται ρίχνοντας ευθύνες σ’ οποιοδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό της.

Αντιμετωπίσαμε πολλές αντιξοότητες και δυσκολίες αυτά τα χρόνια αλλά ένα είναι το μόνο σίγουρο, μας πείσμωσαν ακόμα περισσότερο και θα παλέψουμε μέχρι τέλους για να διεκδικήσουμε ότι μας αναλογεί.
 

Ιστορία Νο 1

Συγκαταλέγομαι στους 200 απολυμένους των εκδόσεων Λυμπέρη. Πολλά έχουν γραφτεί εδώ και δύο χρόνια για την πορεία μας στις “Εκδόσεις Λυμπέρη” και στους αγώνες που δώσαμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε μέχρι να δικαιωθούμε.

Αυτό που δεν έχει γραφτεί, είναι πως είναι η ζωή μας όλο αυτό το διάστημα και πως καταφέρνουμε να επιβιώσουμε. Να αναγκάζεσαι να αφήσεις το σπίτι σου επειδή δεν έχεις να πληρώσεις το ενοίκιο, να χρειάζεται να ζητήσεις βοήθεια από δικούς σου ανθρώπους για στέγη και τροφή. Να ζεις με την αβεβαιότητα του αν θα βρεις δουλειά και αν ο μισθός θα σου επιτρέπει να είσαι πάλι οικονομικά ανεξάρτητος, όπως είχες επιλέξει να ζεις όλα αυτά τα χρόνια.

 

Η μεγαλύτερη έκρηξη όμως γίνεται μέσα σου, όταν συνειδητοποιείς την μεγάληαπάτη.

 

Τη δοκιμασία που υποστήκαμε, με μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, υποσχέσεις για ξεπέρασμα της κρίσης αν βάζαμε πλάτη, και τα γνωστά, μπλα, μπλα μπλα, ενώ παράλληλα ενεργούσε για να βγουν αλώβητοι αυτός και οι οικείοι του από την κατάρρευση.

 

Να είναι σίγουρος ο κ. Αντώνης Λυμπέρης, ότι θα μείνει στην ιστορία των εκδόσεων, σαν ο καπετάνιος που πέφτει πρώτος στη λέμβο για να σωθεί από το μισοβουλιαγμένο καράβι του.

 

Εμείς πάντως, δεν θα εγκαταλείψουμε, όσος χρόνος και αν χρειαστεί.

 

Οι 4 μήνες απλήρωτης εργασίας και οι αποζημιώσεις που μας οφείλει, δεν αντιπροσωπεύουν μόνο χρήματα, αλλά την ίδια μας την αξιοπρέπεια.

 

Ε.Κ.

 

 

 

Ιστορία Νο 2

Σ’ αυτά τα δύο χρόνια που πέρασαν από την πτώχευση των «Εκδόσεων Λυμπέρη» έψαξα να βρω το δικό μου μερίδιο ευθύνης για τη θέση που βρέθηκα ξαφνικά. Αυτός που είχε τη μεγαλύτερη ευθύνη αρνήθηκε να την αναλάβει, έβαλε την ουρά στα σκέλια και έβαλε πλώρη γι’ άλλες πολιτείες. Όμως, σ’ αυτή τη ζωή πας πραγματικά μπροστά όταν έχεις το θάρρος να αναγνωρίσεις τα λάθη σου, να αναλάβεις τις ευθύνες σου και να προχωρήσεις καθαρός μπροστά.

Αποφάσισα λοιπόν και εγώ να κάνω την αυτοκριτική μου. Γιατί βρέθηκα ξαφνικά χωρίς δουλειά, μ’ ένα δάνειο, με οικογενειακές υποχρεώσεις να τρέχουν και χωρίς λεφτά; Υπήρξαν μέρες που μέτραγα τα κέρματα για να πάρω ένα γάλα. Πως επέτρεψα στον εαυτό μου να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Σίγουρα όχι από σπατάλη, πάντα ξόδευα στο πλαίσιο των οικονομικών μου δυνατοτήτων.

Σε τι έφταιξα λοιπόν; Ποιο ήταν το λάθος μου; Το λάθος μου ήταν ότι εμπιστεύτηκα και εξαπατήθηκα. Το έβλεπα να έρχεται, είχα τις υποψίες και ενδείξεις, αλλά μέχρι και την τελευταία στιγμή πίστεψα ότι η προσπάθεια του εργοδότη μου να σώσει την επιχείρηση και τους εργαζόμενους της, ήταν ειλικρινής.

Αυτό λοιπόν ήταν το σφάλμα μου. Ότι πίστευα μέχρι πριν από δύο χρόνια ότι δεν μπορείς να βλέπεις τον άλλο στα μάτια και να τον κοροϊδεύεις.

Δεν είμαι αιθεροβάμων, η επιτυχία και η αποτυχία είναι μες τη ζωή. Επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν, άλλες πετυχαίνουν και άλλες όχι.Το πως διαχειρίζεσαι την αποτυχία σου κάνει τη διαφορά. Και όταν χάνεσαι από προσώπου γης, σημαίνει ότι η φωλιά σου είναι πολύ λερωμένη.

Οι επιχειρήσεις δεν είναι μόνο κτίρια, αριθμοί και καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Είναι μια μικρή κοινότητα ανθρώπων της οποίας ηγείσαι και έχεις την ευθύνη. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Αυτά υπάρχουν μόνο στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Κι’ όμως υπάρχουν παραδείγματα τέτοιων επιχειρήσεων, λίγα, αλλά υπάρχουν.

Τέλος πάντων για να μην μακρηγορώ, τελειώνοντας, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Ότι από εδώ και πέρα οφείλω να προστατεύω καλύτερα τον εαυτό μου από νεόπλουτους, στυγνούς, εγωκεντρικούς και αμετροεπείς επιχειρηματίες.

Μ.Ε.

 

Ιστορία Νο 3

Με ένα δακρύβρεχτο e-mail, την 7η Νοεμβρίου 2012, ο κ. Αντώνης Λυμπέρης μας ανακοίνωσε το κλείσιμο των εκδόσεων του και μας ευχαρίστησε για την αδιάκοπη προσφορά μας στον Όμιλο παρά τις περικοπές των μισθών που είχαμε υποστεί. Παράλληλα μας διαβεβαίωσε ότι η άμεση προτεραιότητά του θα ήταν να τακτοποιήσει τις οικονομικές εκκρεμότητες απέναντί μας και να εξασφαλίσει την πληρωμή των υποχρεώσεων της εταιρείας προς εμάς στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Από τότε, 2 ολόκληρα χρόνια μετά, τίποτα φυσικά από αυτά δεν έγινε, αφού ο κ. Λυμπέρης εξαφανίστηκε.

Δεν θα μιλήσω για τα επακόλουθα αυτού του γεγονότος, που για μένα τουλάχιστον σήμαινε και σημαίνει ανεργία, αγωνία για την πληρωμή του στεγαστικού δανείου και λογαριασμούς που τρέχουν, γιατί πιστεύω ότι δεν διαφέρω σε κάτι από τους υπόλοιπους, αλλά για το τι με δίδαξε όλη αυτή η ιστορία. Με δίδαξε λοιπόν, για το τι σημαίνει να είσαι άνανδρος, αφού ο πρώην εργοδότης μας δεν είχε το θάρρος να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας ανακοινώσει κατά πρόσωπο ότι ως εδώ ήταν. Γιατί τελικά η εξαπάτηση είναι αυτό που με ενόχλησε περισσότερο κι όχι ότι «έβαλα πλάτη» μάταια εγώ αλλά και όλοι οι συνάδελφοι για να σωθεί η επιχείρησή του.
Όμως εκείνος μπορεί να εξακολουθεί να ζει τη γεμάτη «γκλαμουριά» ζωούλα του, παρά το γεγονός ότι άφησε πίσω του απλήρωτους εργαζόμενους και πόσα άλλα. Εγώ τουλάχιστον κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια…

Α.Μ.

 

http://ergazomenoiliberi.blogspot.gr/2014/11/blog-post_22.html

A ΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΕΙΣ-ΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,omnia sunt communia,Απεργιακές Κινητοποιήσεις,απεργίες,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,Καθεστωτικά ΜΜΕ

Αυταρχισμός στην Ελευθεροτυπία. Απέκλεισαν την πρόσβαση των δημοσιογράφων στην ιστοσελίδα και απαγόρευσαν την κυκλοφορία του κυριακάτικου φύλλου

Σχολιάστε

1hselida«Έκπληκτοι οι εργαζόμενοι και οι δημοσιογράφοι στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» (enet.gr) διαπίστωσαν ότι αποκλείστηκαν από κάθε πρόσβαση στο σύστημα διαχείρισης περιεχομένου της ιστοσελίδας!», καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι σε Ελευθεροτυπία, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και enet.gr.

Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους: «Η πραξικοπηματική αυτή ενέργεια, που παραπέμπει στο μαύρο της ΕΡΤ, έγινε αιφνιδιαστικά στις 21/11 -άγνωστο με εντολή ποιου από τη διοίκηση της εταιρείας, που εκδίδει την εφημερίδα (ΤΡΙΤΗ ΟΨΗ ΑΕ). Το μπλόκο έγινε αμέσως μετά την ανάρτηση ανακοίνωσης του κ.Χάρη Οικονομόπουλου στην ιστοσελίδα (ως “απάντηση” στο ψήφισμα των εργαζομένωνπου προηγήθηκε), ανάρτηση η οποία είναι άγνωστο από ποιον πραγματοποιήθηκε και πάντως όχι από δημοσιογράφο-εργαζόμενο στην εφημερίδα.

Το ψήφισμα αφορά στην καταβολή δεδουλευμένων 9 μηνών και γνωστοποίηση του αγώνα τους. 

Ακολούθησε κατάπτυστη απάντηση της εργοδοσίας που μεταξύ άλλων αναφέρει: “Από σήμερα και στο εξής δεν υπάρχει κανένας λόγος εγώ και οι συνεργάτες μου να παριστάμεθα σε οποιαδήποτε αντιδικία εργαζομένων με την εταιρεία.Από εδώ και μπρος πορεύεστε μόνοι σας. Σας εύχομαι ολόψυχα καλό δρόμο.” 

Το «μαύρο» στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα της Ελευθεροτυπίας συνεχίστηκε και μετά τις 17:00, της Παρασκευής 21 Νοεμβρίου, όταν και οι εργαζόμενοι αποφάσισαν την αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων μέχρι την Δευτέρα (έπειτα από εννέα ημέρες απεργίας). Εξακολουθούν οι δημοσιογράφοι-διαχειριστές περιεχομένου στο enet.gr να μην έχουν καμία απολύτως πρόσβαση στην ιστοσελίδα της “Ελευθεροτυπίας”.

 

Η εταιρεία “Τρίτη Όψη” επίσης απαγόρευσε την εκτύπωση της “Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας”, παρότι το φύλλο ήταν έτοιμο να τυπωθεί. Προχώρησε έτσι σε αναστολή της έκδοσης της καθημερινής και της κυριακάτικης έκδοσης, καθώς και της ηλεκτρονικής μορφής της.
 
Πηγές: enet, ertopen
Διαβάστε το “απαγορευμένο” φύλλο και την ανακοίνωση των εργαζομένων εδώ

 

 

 

 

Καθεστωτικά ΜΜΕ,καταληψη ΕΣΗΕΑ

(Ν)τροπολογίες και ΜΜΕ : Όπου ακούς μεγαλοεργολάβους «σφαγή» μυρίζει

Σχολιάστε
_1Σε μια ακόμα αρμονική σύμπραξη κράτους και μεγαλοεκδοτών αποφασίστηκε κυριολεκτικά νύχτα η οριστική καταδίκη χιλιάδων εργαζόμενων στο χώρο των ΜΜΕ.
Η λεγόμενη τροπολογία για τα ΜΜΕ, που πέρασε σε άσχετο νομοσχέδιο, υλοποιεί στο ακέραιο όλους τους κρυφούς και φανερούς πόθους και καπιταλιστικές ονειρώξεις των εργολάβων (και εφοπλιστών) της ενημέρωσης.
Καταργεί κάθε κανόνα που εμπόδιζε -ως ένα βαθμό- την υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ στα χέρια λίγων. Ουσιαστικά, θεσμοθετεί τη δημιουργία ολιγοπωλίων μιας και οι μιντιάρχες θα μπορούν χωρίς κανένα περιορισμό να κατέχουν όλα τα μέσα, οποιασδήποτε μορφής δύνανται και επιθυμούν.
Καθιερώνει τις… συμπράξεις. Έναν καινοφανή όρο, τόσο νομικά, όσο και εμπορικά. Θα μπορούν δηλαδή οι ιδιοκτήτες να συνδυάζουν, να αλληλομοιράζονται, να αλληλοδανείζονται, να χρησιμοποιούν από κοινού μέσα, πόρους, προκειμένου όπως αναφέρεται να πραγματοποιούν «οικονομίες κλίμακας», δηλαδή μειώσεις στα μεροκάματα και απολύσεις.
Το τοπίο έρχεται να ισοπεδώσει πλήρως η διάταξη που επιτρέπει πλέον την ενδο-ομιλική κινητικότητα εργαζομένων. Θα μπορεί το αφεντικό να μετακινεί τους εργαζόμενους σε όποια εταιρεία του ομίλου του θέλει, όποτε θέλει και για όποιο λόγο θέλει, χωρίς απαραίτητα τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου. Αυτό φυσικά θα επιφέρει βίαια μονομερή μεταβολή στις ούτως ή άλλως βάρβαρες εργασιακές συνθήκες, στις ήδη πετσοκομμένες αμοιβές, αλλά και στην ασφάλιση (για όσους παραμένουν ακόμα ασφαλισμένοι στο Ταμείο του κλάδου).
Οι συνδικαλιστές του κλάδου επέδειξαν τα γνωστά αντανακλαστικά της χελώνας και την αντίληψη μπούφου. Τους πήρε 3 μέρες να καταλάβουν τι καλοκαιρινή βόμβα τους έριξαν τα αφεντικά με τα οποία πολλοί από αυτούς έχουν ευθεία γραμμή απρόσκοπτης επικοινωνίας και αγαστής συνεργασίας. Έπειτα, με τα κόπων και βασάνων, κατάφεραν να προκηρύξουν μια 24ωρη απεργία. Το σωματείο των πρακτορείων διανομής τύπου (ΠΑΜΕ) καταψήφισε την απεργία, το σωματείο των διοικητικών υπαλλήλων στον τύπο (φίλα προσκείμενο στο ΣΥΡΙΖΑ) μέχρι την τελευταία στιγμή αντιδρούσε και στο τέλος με το ζόρι συναίνεσε, η δεξιά πτέρυγα του σωματείου των δημοσιογράφων υποστήριζε ότι «ίσως να μην είναι σωστό να γίνει απεργία γιατί μπορεί να θυμώσει η κυβέρνηση(!!)» και να φέρει ακόμα πιο σκληρές διατάξεις για α εργασιακά -ασφαλιστικά.
Κατόπιν τούτου, προσέτρεξαν την τελευταία στιγμή να «διαπραγματευτούν» με τους διεκπεραιωτές των εντολών του κεφαλαίου και της τρόϊκα για τα μάτια του κόσμου. Προσπάθησαν μάλιστα να παρουσιάσουν ως επιτυχία την απόσυρση 2 διατάξεων. Ας δούμε τι προέβλεπαν αυτές οι διατάξεις και πόσο ουσιαστική ήταν η απόσυρση τους.
Οι διατάξεις αυτές λοιπόν προσδιόριζαν ότι στον ελάχιστο αριθμό εργαζομένων που απαιτούνται να εργάζονται σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα πανελλαδικής εμβέλειας συνυπολογίζονται όλοι οι εργαζόμενοι που εργάζονται σε έναν όμιλο ΜΜΕ. Έτσι καταργούνταν το κατώτατο όριο των 200 εργαζόμενων που έπρεπε να εμφανίζονται ως  απασχολούμενοι σε ένα κανάλι.
Οι συνδικαλιστές έσπευσαν να παρουσιάσουν εαυτούς ως σωτήρες θέσεων εργασίας αλλά μάλλον βιάστηκαν. Στο νόμο Ρουσόπουλου, όπου είχε εισαχθεί αυτό το όριο, η ρύθμιση αυτή δεν είχε γίνει ούτε για να διασφαλίσει θέσεις εργασίας, ούτε για να διασφαλίσει την όποια ποιότητα ή εγκυρότητα στην ενημέρωση. Το κατώτατο όριο ήταν μια από τις προϋποθέσεις για την απόκτηση άδειας πανελλαδικής εκπομπής. Έτσι, τότε, αποκλείονταν από τη χορήγηση πανελλαδικών αδειών οι μικροί και μεσαίοι «παίκτες» και έμεναν στο παιχνίδι οι γνωστοί μας μεγαλοκαρχαρίες.
Τώρα που πρέπει να δοθούν οι νέες άδειες ψηφιακής εκπομπής, οι ίδιοι μεγαλοκαναλάρχες θέλουν ολόκληρη την πίτα και μάλιστα τζάμπα. Να μπορούν να την αποκτήσουν χωρίς ανταγωνισμό και προϋποθέσεις. Τι σημαίνει όμως άδεια εκπομπής στην νέα ψηφιακή πραγματικότητα; Σημαίνει πως ένας ιδιοκτήτης δεν έχει παρά να εμφανίσει στο μητρώο του καναλιού του 200 εργαζόμενους και να λάβει την άδεια εκπομπής. Άδεια εκπομπής σε ψηφιακή συχνότητα σημαίνει πολυπλεξία, πολυπλεξία σημαίνει ότι σε μία συχνότητα χωράνε έως και 8 κανάλια (τώρα θα μπορούν να εκπέμπουν 4 από τα 8 με πρόβλεψη να φτάσουν σε λίγο καιρό τα 6). Έτσι ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος, ο Κυριακού κλπ με 200 εργαζόμενους θα μπορούν να έχουν στον «αέρα» έως και 8 κανάλια. Το μόνο που τους μένει τώρα είναι να  βρουν τρόπο να κοινοποιήσουν τον Πρετεντέρη, τον Πρωτοσάλτε, τον Ρογκάκο, τον Τσίμα, τον Παπαδημητρίου και τα άλλα καλά παιδιά της αδέσμευτης ενημέρωσης.
Γι αυτό το λόγο, λοιπόν, τους καναλάρχες δεν του πείραζε σχεδόν καθόλου να επανέρθει ένα όριο το οποίο δεν επηρεάζει τα σχέδια τους για τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης και της επικυριαρχίας τους και στο χώρο των ΜΜΕ. Υπενθυμίζουμε ότι είχε προηγηθεί αντίστοιχη τροπολογία που αφορούσε ην κατάργηση των κατώτατων ορίων στα έργα που μπορούν να αναλαμβάνουν οι μεγαλοεργολάβοι. (βλ. εδώ). Μια τροπολογία που παρέδωσε στο πιάτο ολόκληρο τον κατασκευαστικό κλάδο τον οποίο κυριαρχούσαν στο μεγαλύτερο και σπουδαιότερο κομμάτι του, τα μεγάλα δημόσια έργα.
Έχοντας λοιπόν σαν πρότυπο τον Μπερλουσκόνι, οι βαρώνοι των ελληνικών «Μέσων Μαζικής Προπαγάνδας και Εξημέρωσης» αποφάσισαν να κάνουν ένα καλοκαιρινό Bunga Bunga σε εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά και στην όποια επίφαση ενημέρωσης είχε απομείνει στον μιντιακό ορυμαγδό με την κυβέρνηση και το κράτος σε ρόλο προαγωγού και μαστροπού.
Η συνέλευση μας σταθερά και αταλάντευτα πιστεύει από την πρώτη στιγμή της σύστασής της ότι η αλλαγή αυτής της νοσηρής κατάστασης μπορεί να έρθει μόνο από την αντίδραση και την αυτοοργάνωση των εργατών στο χώρο του τύπου. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου στη συντριπτική τους πλειοψηφία παίζουν έναν κεκαλυμμένο και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και απροκάλυπτο εργοδοτικό ρόλο, ως δούρειοι ίπποι των αφεντικών. Ευθύνονται για την πολυδιάσπαση στον κλάδο, για την εγκατάλειψη των βάναυσα πληττόμενων εργαζομένων στη μοίρα τους, έχουν σπείρει την ηττοπάθεια, την απάθεια και την κουλτούρα της παθητικής υποταγής.
Ο μόνος δρόμος είναι αυτός της αυτοοργάνωσης και του αγώνα. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο να πολεμήσουμε αφεντικά και τα τσιράκια τους μέχρι να τα πάρουμε όλα πίσω.
 ΠΗΓΗ: katalipsiesiea
Αντιπληροφόρηση,Καθεστωτικά ΜΜΕ

ΜΜΕ, η πολιτική ως θέαμα, και οι προκλήσεις για την αντιπληροφόρηση – κινηματική ενημέρωση

Σχολιάστε

Ο καπιταλισμός, τουλάχιστον στη νεωτερική και σύγχρονη φάση του, είναι οργανωμένος ως θέαμα. Παράγει και εγκαθιστά έναν ορισμένο τρόπο επικοινωνίας και διάδοσης της πληροφορίας, ο οποίος γίνεται αναγκαίο οργανικό στοιχείο της λειτουργίας του και της αναπαραγωγής του. Τα σύγχρονα αστικά πολιτικά συστήματα, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσαν να σταθούν ούτε λεπτό χωρίς τον πολύπλευρα υποστηρικτικό ρόλο των ΜΜΕ. Κι αυτό όχι μόνο λόγω της προπαγάνδας-διαστρέβλωσης-απόκρυψης, αλλά και του ακόμη βαθύτερου (και πιο κρυμμένου) ρόλου τους στη νομιμοποίηση και αναπαραγωγή ενός ολόκληρου συστήματος αξιών και τρόπων ζωής, δίχως τα οποία δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ο καπιταλισμός.

Συνηθίζουμε τελευταία, λόγω των εξελίξεων, να αναδεικνύουμε το ρόλο των ΜΜΕ στη νομιμοποίηση και διάδοση αντιδραστικών, ρατσιστικών και φασιστικών ιδεών, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και χωρίς την προσφυγή σε τέτοιους λόγους, τα ΜΜΕ νομιμοποιούν και διαδίδουν μαζικά τις βασικές αξίες και ορίζουσες της αστικής κοινωνίας, καθιστώντας τες αυτονόητες και άρα εκτός αναστοχασμού, όπως τον ανταγωνισμό ως φυσική κατάσταση του ανθρώπου, την ιερότητα της ιδιοκτησίας, την ανισότητα ως αναγκαία συνθήκη της λεγόμενης αξιοκρατίας, το ιδιωτικό κέρδος ως φυσικό και αναγκαίο αποτέλεσμα της οικονομικής δραστηριότητας, και πολλά άλλα.

Από την εποχή δε της ανάδυσης της μαζικής πολιτικής, τα ΜΜΕ έχουν λάβει μια καίρια καταστατική θέση εντός της έννοιας της “δημοκρατίας”, αφού σύμφωνα τουλάχιστον με τη φιλελεύθερη θέση η δημοκρατία για να λειτουργήσει απαιτεί την ελεύθερη και όσο πιο πλήρη ενημέρωση του πολίτη, και ταυτόχρονα τον υποτιθέμενο ανεξάρτητο έλεγχό της από τα ΜΜΕ. Το ίδιο το κοινοβουλευτικό παιχνίδι δεν θα μπορούσε να έχει τις διαστάσεις που έχει παρά μόνο ως θέαμα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια και τα αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων, ικανό να συγκινήσει και να συνεπάρει μαζικά στην “εθνική πολιτική ζωή”, με τους “ηρωϊσμούς” και τις “μεγάλες ιδέες” της αλλά και με τις ίντριγκες και τα παρασκήνιά της.

Όπως αναφέρει σε ένα βιβλίο του ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν, είναι σαν να έχει αντιστραφεί το “πανοπτικόν” του Μπένθαμ, δηλ. η παρακολούθηση των πολλών από τους λίγους (όπως σε μια φυλακή), και να έχουμε περάσει σε μια κατάσταση όπου οι λίγοι (οι “διάσημοι”, οι “διακεκριμένοι”) παρακολουθούνται από τους πολλούς, διαρκώς εκτεθειμένοι στο άγρυπνο μάτι της δημοσιότητας. Ιδιαίτερα δε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, φαίνεται να γίνεται πράξη το “ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου”, αφού τα πάντα μπορούν να γίνουν αμέσως γνωστά σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο, οπουδήποτε κι αν συνέβησαν και όσο κρυφά κι αν οργανώθηκαν.

Έτσι, δίπλα στην παραδοσιακή διάσταση των ΜΜΕ ως “στυλοβάτη της δημοκρατίας” έχουμε πλέον και τη διάσταση της εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος “παγκόσμιας διαφάνειας”, που δίνει υποτίθεται για πρώτη φορά την ευκαιρία ενός μαζικού δημοκρατικού ελέγχου όχι μόνο της “εθνικής ζωής” αλλά και των παγκόσμιων υποθέσεων.

Όσους κλονισμούς κι αν έχει δεχθεί αυτή η αφήγηση, λόγω των αυξανόμενων αποκαλύψεων για τον συγκεντρωτικό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο των ΜΜΕ, παραμένει ωστόσο κυρίαρχη, ενώ τα ίδια τα ΜΜΕ παρά τη φθορά τους εξακολουθούν να ελέγχουν την καρδιά και το νου της τεράστιας πλειοψηφίας. Αυτό συμβαίνει γιατί έχει μεταλλαχθεί η ίδια η φύση των ιδιωτών καταναλωτών σε “θεαματικούς καταναλωτές”, δηλ. σε ανθρώπους συνηθισμένους να αποκτούν πρόσβαση στην καταναλωτική ζωή, και άρα και στην πολιτική ως καταναλωτικό θέαμα, με τη μεσολάβηση των ΜΜΕ.

Γιατί “θέαμα” δεν σημαίνει μόνο έλεγχο, καθοδήγηση και εμπορευματική αξιοποίηση της επικοινωνίας και της πληροφορίας, αλλά και έναν ορισμένο τρόπο τυποποίησης της πληροφορίας και της ενημέρωσης, και κυρίως ενοποίησής τους με τον πολιτισμό, την οικονομία και την πολιτική. Ακόμη και η πιο “αθώα” είδηση, αλλά ακόμη και η πιο “αθώα” διαφήμιση, εμπεριέχει και τα τρία αυτά στοιχεία: πολιτισμικές αξίες, οικονομικά συμφέροντα, πολιτικές στάσεις. Αυτό που διαφέρει κάθε φορά είναι η αναλογία τους. Το “θέαμα”, λοιπόν, δεν είναι ένα συγκεκριμένο προϊόν αλλά ο κώδικας μέσω του οποίου κωδικοποιούνται περιεχόμενα με τρόπο που να ξεφεύγουν από το στοχασμό και την κριτική. Γι’ αυτό άλλωστε ο κώδικας αυτός δίνει προνομιακή αξία και θέση στην εικόνα, που μπορεί να επιβάλλεται βίαια, καταιγιστικά και με λιγότερες αντιστάσεις…

Όλα αυτά, πέρα από το επίπεδο της αναγκαίας αποκάλυψης και καταγγελίας, θέτουν σοβαρά ερωτήματα για τον τύπο της πληροφόρησης-ενημέρωσης που αντιστοιχεί στα μέσα και τους σκοπούς του ανταγωνιστικού προς τον καπιταλισμό κινήματος.

Υπάρχουν δύο τουλάχιστον κεντρικές προσεγγίσεις (με πολλά παρακλάδια και συνδυασμούς μεταξύ τους): 1) να αναγκάσουμε τα κυρίαρχα ΜΜΕ να ασχοληθούν με “μας”, να πιέσουμε με διάφορους τρόπους για να φτάσει η φωνή μας εκεί, 2) να οργανώσουμε τα ανεξάρτητα μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης του κινήματος.

Η πρώτη προσέγγιση οδηγεί απευθείας στο φετιχισμό του κυρίαρχου θεάματος. Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, πόσες φορές έχουν γίνει πράγματα (συμβολικές εντελώς συγκρούσεις, θεαματικές ενέργειες, κ.λπ) μόνο και μόνο για να παιχτούν στην τηλεόραση. Ας σκεφτούμε όμως και ότι ακόμη κι αν φτάσει η φωνή του κινήματος στα ΜΜΕ, ακόμη κι αν δεν γίνει το σύνηθες και κραυγαλέο που είναι τα κοψίματα, η διαστρέβλωση κ.λπ., ο αντιπολιτευτικός λόγος δεν διακόπτει τη ροή και το νόημα του θεάματος αλλά λειτουργεί νομιμοποιητικά για το κυρίαρχο θέαμα δίνοντάς του δημοκρατικές περγαμηνές (η μόνιμη επωδός των ΜΜΕ είναι “εμείς δίνουμε μικρόφωνο σε όλες τις απόψεις”). Ή ακόμη, πώς προσαρμόζεται ο αντιπολιτευτικός λόγος προκειμένου να γίνει σχετικά σεβαστός στα ΜΜΕ…

Δε λείπουν τα “φωτογενή” ή “επικοινωνιακά” πρόσωπα. Είναι η ίδια η φύση αυτού του τύπου της επικοινωνίας-ενημέρωσης που είναι εχθρική προς έναν ουσιαστικό αντικαπιταλιστικό και αντιεξουσιαστικό λόγο και παρουσία, γιατί υποβαστάζεται από νοητικές και αισθητικές προϋποθέσεις που εξοβελίζουν κάθε κριτική, ώστε αυτός ο λόγος όταν φιλοξενηθεί εκεί είτε παρουσιάζεται ως “γραφικότητα”, είτε γελοιοποιείται, είτε αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια μέσα στη συνολική ροή του θεάματος.

Η δεύτερη προσέγγιση, που είναι προφανώς σωστή, έρχεται αντιμέτωπη με ένα βαθύτερο ζήτημα από το οποίο έχουν ταλαιπωρηθεί και διαστρεβλωθεί πολλές προσπάθειες μέχρι τώρα. Είναι η υιοθέτηση του ίδιου κώδικα απλώς με διαφορετικά περιεχόμενα, η οποία ενέχει τον κίνδυνο της “θεαματικοποίησης” του κινήματος, δηλαδή της απορρόφησής του εντός του συστημικού θεάματος τελικά. Ο ίδιος φετιχισμός του θεάματος που πριν απευθυνόταν στα κυρίαρχα ΜΜΕ, τώρα απευθύνεται στα δικά μας μέσα ενημέρωσης (π.χ., κάνουμε κάτι μόνο και μόνο για να μπει στο Indymedia…). Αναπαράγεται ο ίδιος διαχωρισμός μιας κεντρικής πηγής πληροφόρησης και καταναλωτών πληροφόρησης, απλώς εναλλακτικής τώρα. Ο ίδιος καταμερισμός “ειδικών”, “διανοουμένων”, “δημοσιογράφων” και “αδαών”. Το ίδιο κυνήγι της θεαματικότητας-ακροαματικότητας.

Τα κινηματικά ανταγωνιστικά μέσα επικοινωνίας-πληροφόρησης δεν πρέπει να είναι ένας αντιπολιτευτικός κρίκος της αλυσίδας του θεάματος, αλλά η εκρίζωση του θεάματος από το χώρο της επικοινωνίας-πληροφόρησης. Η άρση όλων των παραπάνω διαχωρισμών και καταμερισμών, η διαμόρφωση μιας διαφορετικού τύπου δημόσιας σφαίρας ισότιμων δρώντων υποκειμένων, δημιουργών και συνομιλητών, με στόχο τον εμπλουτισμό της θεωρίας και πράξης του κινήματος και την άμεση δράση, και όχι τη διαμόρφωση μιας νέας ιεραρχίας γεγονότων, λόγων, προσώπων ή ομάδων.

Τα δικά μας μέσα δε “δίνουν μικρόφωνο”, γιατί θέλουμε να καταργηθεί το “μικρόφωνο” ως μέσο που κατέχουν κάποιοι διαχωρισμένα από το ίδιο το κίνημα και την πράξη του, γιατί θέλουμε το “μικρόφωνο” να διαχυθεί παντού όπου καθημερινά παράγεται λόγος και πράξη αντικαπιταλιστική-αντιεξουσιαστική, και η έκφρασή τους να είναι όσο το δυνατόν πιο άμεση και αδιαμεσολάβητη.

Τα δικά μας μέσα δε θέλουμε να αντικαταστήσουν απλώς τα κυρίαρχα, αλλά να συμβάλουν στη δημιουργία μιας κουλτούρας που δεν θα έχει ανάγκη τη διαμεσολάβηση του θεάματος, ούτε τη θεαματική επιβεβαίωση, αλλά θα έχει στο κέντρο της την ελεύθερη ανταλλαγή και το μοίρασμα των εμπειριών, των σκέψεων και των αγωνιών αγωνιζόμενων υποκειμένων.

Στον επικοινωνιακό-πληροφορικό καπιταλισμό της εποχής μας, άλλωστε, ακόμη και η εναλλακτική πληροφόρηση ενσωματώνεται στην αξία των εμπορευματοποιημένων ψηφιακών κοινωνικών δικτύων. Στο περίφημο ερώτημα της “αξίας του Facebook”, η απάντηση (όπως έχει δείξει ο Μισέλ Μπάουενς) είναι ότι το περιεχόμενο πληροφορίας που εμείς παράγουμε δίνει την εμπορευματική αξία στο δίκτυο. Και μάλιστα, όσο περισσότερο παράγουμε και διακινούμε τέτοιο περιεχόμενο, τόσο μεγαλύτερη αξία παράγεται. Σήμερα, λοιπόν, το Facebook και το Twitter είναι γεμάτο ανεξάρτητους παραγωγούς εναλλακτικής πληροφόρησης, πολιτισμικού περιεχομένου και ιδεών, και αυτή η άμισθη συνεισφορά τους μετατρέπεται σε οικονομικό κέρδος για τους κατόχους των δικτύων αυτών (για να μην αναφερθούμε στις τεράστιες βάσεις δεδομένων και αυτοφακελώματος που δημιουργούμε). Η απελευθέρωση αυτού του εκρηκτικού, εν δυνάμει επαναστατικού, δυναμικού ανεξάρτητης επικοινωνίας-πληροφόρησης-δημιουργίας από τα δεσμά των εταιριών και του κράτους, η εξάπλωση και σε άλλους τομείς της ζωής των σχέσεων ελεύθερου μοιράσματος που υποβαστάζει αυτά τα δίκτυα, πρέπει να είναι ο στόχος των ανταγωνιστικών κινηματικών μέσων, κάτι που αποτελεί αναγκαίο υλικό όρο για την ανεξαρτησία και την αυτονομία του κινήματος.

Τοποθέτηση στη συζήτηση “Συστημική προπαγάνδα VS κινηματική δημοσιογραφία” που έγινε στο πλαίσιο του φεστιβάλ του Ράδιο Ένταση, στις 25 Απριλίου, στη Νομική.

Πηγή: Eagainst