Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…»

Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη.

Ντ.Φ

30 Ιούλη 2014: Η αστική δικαιοσύνη, η “δικαιοσύνη” του κράτους των αφεντικών, αθωώνει στην Πάτρα έναν από τους φραουλέμπορους της Ν. Μανωλάδας Ηλείας, τον τσιφλικά Ν. Βαγγελάτο μαζί με τον αρχιεπιστάτη του Κ. Χαλούλο και “καταδικάζει” με ποινές-χάδια τους άλλους δύο επιστάτες Γ. Χαλούλο και Θ. Αποστολόπουλο (που αφέθηκαν ελεύθεροι αφού οι ποινές τους είναι εξαγοράσιμες) που στις 17 Απρίλη του 2013 άνοιξαν πυρ τραυματίζοντας με τις σφαίρες τους 35 μετανάστες εργάτες γης που μαζί με τους συναδέλφους τους διεκδικούσαν τα χρωστούμενα μεροκάματα πείνας.

Την ίδια ώρα, ο εισαγγελέας του ναυτοδικείου Πειραιά έστελνε στο αρχείο τη δικογραφία για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι στις 20 Γενάρη 2014, όπου πνίγηκαν 8 ανήλικοι και 3 γυναίκες πρόσφυγες, κλείνοντας στο συρτάρι τις δολοφονικές ευθύνες των λιμενικών φρουρών των συνόρων της Ευρώπης-Φρούριο.

μέσα σ’ αυτή την κόλαση στέρεψανε τα δάκρυα, όχι όμως κι οργή…

ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Διαδραματίστηκε σήμερα το πρωί το τελευταίο επεισόδιο της δίκης του μεγαλοτσιφλικά Βαγγελάτου και των μπράβων του για τους πυροβολισμούς σε βάρος δεκάδων μεταναστών-εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας. Η απόφαση ήταν αθωωτική για το βασικό αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων και για τους τέσσερις, ενώ δύο από τους τρεις μπράβους του Βαγγελάτου κρίθηκαν ένοχοι για την απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών, ποινή όμως που είναι εξαγοράσιμη και έχει ανασταλτικό χαρακτήρα μέχρι να εκδικαστεί η έφεση.

Επρόκειτο για μια δίκη που βασίστηκε στις απειλές και τους εκφοβισμούς σε βάρος των μεταναστών εργατών που ήταν βασικοί μάρτυρες κατηγορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο ξυλοδαρμός ενός βασικού μάρτυρα κατηγορίας στη δίκη, ο οποίος δέχθηκε επίθεση στις 27 Ιουνίου στην παράγκα που μένει στη Μανωλάδα, όταν άγνωστοι μπήκαν σε αυτή και απαίτησαν να μην παρουσιάζεται στη δίκη απειλώντας ότι θα τον σκοτώσουν.

Μια δίκη που διεξήχθη σε κλίμα τρομοκρατίας με αποκλεισμούς των αλληλέγγυων στους μετανάστες από την αίθουσα, με έντονη παρουσία δυνάμεων καταστολής εντός και εκτός δικαστικών αιθουσών, με ύβρεις και προπηλακισμούς, τόσο από την πλευρά του Κούγια και της μαφιόζικης δικηγορικής συμμορίας του που είχε αναλάβει την υπεράσπιση των κατηγορουμένων, όσο και από την πλευρά των έμμισθων και μη μπράβων του Βαγγελάτου που κατέκλυζαν τη δικαστική αίθουσα για να γαβγίσουν επιδεικτικά υπέρ του αφεντικού τους.

Μια δίκη που διεξήχθη στο σκοτάδι, καθώς τα ελεγχόμενα από τα αφεντικά και το κράτος ΜΜΕ απέκρυψαν την έκβαση της και τα όσα συνέβαιναν όλο αυτό το διάστημα παρέχοντας σιωπηλή υποστήριξη στους δολοφόνους-μπράβους και σε όσους τους στηρίζουν.

Μια δίκη που μέρα με τη μέρα έστρωνε το έδαφος για τη νομιμοποίηση του εργασιακού trafficking σε βάρος των μεταναστών εργατών μέσω της εκμετάλλευσης της εργασίας τους, διαμορφώνοντας έτσι το πλαίσιο ζωής και εργασίας για δεκάδες χιλιάδες προλετάριους που αναζητούν δουλειά στην ελληνική ύπαιθρο και δίνοντας το “ελεύθερο” στα αφεντικά να επιβάλλουν συνθήκες δουλείας στους σύγχρονους κολίγους. Άλλωστε, το περιστατικό των πυροβολισμών δεν είναι το πρώτο ούτε και το τελευταίο που συμβαίνει στη Μανωλάδα και αποτελεί τον κανόνα σε πολλές αντίστοιχες περιοχές της ελληνικής επικράτειας. Ήδη από το 2008 είχαν γίνει γνωστά όσα συμβαίνουν στην περιοχή όταν μετά την απεργία 1500 εργατών που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, εξαπολύθηκε πογκρόμ σε βάρος τους από τους μπράβους των αφεντικών. Ο ένας από τους δράστες της περσινής επίθεσης μάλιστα, είχε συμμετάσχει και τότε σε βασανισμούς μεταναστών, σπάζοντας με σφυρί τα χέρια ενός και σέρνοντας τον με αγροτικό αυτοκίνητο για ένα χιλιόμετρο.

Μια δίκη που επισφράγισε για πολλοστή φορά τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής δικαιοσύνης και την ξεκάθαρα μεροληπτική συμπαράταξη της με την πλευρά του κράτους και των αφεντικών, διαφυλάσσοντας τα συμφέροντα τους και μην αφήνοντας πλέον άλλες ψευδαισθήσεις σχετικά με το ρόλο της για την επιβεβαίωση της κυριαρχίας των ισχυρών. Ούτως ή άλλως, είναι γνωστός ο ευρύτερος ρόλος και του ίδιου του κράτους σε μια τέτοια συνθήκη που δεν είναι άλλος από το να κάνει τις πλάτες στους μεγαλοτσιφλικάδες υποβοηθώντας με κάθε τρόπο στο ξεζούμισμα των μεταναστών. Η μαύρη-ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών ήταν άλλωστε η συνθήκη πάνω στην οποία στηρίχτηκε το ελληνικό κράτος τα προηγούμενα 20 χρόνια περίπου για να οικοδομήσει το ελληνικό αναπτυξιακό όραμα, τα αποτελέσματα του οποίου βιώνουμε σήμερα όλοι μας.

Μια δίκη που έστειλε σαφές μήνυμα σε όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου πως η μόνη πραγματική δικαιοσύνη θα ανατείλει μέσα από τους συλλογικούς, μαχητικούς και ανυποχώρητους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στα αφεντικά, το κράτος και τις μαφίες τους.

Μόνη ρεαλιστική προοπτική για τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου είναι η οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, μακριά από ψευδαισθήσεις περί εξωραϊσμού του υπάρχοντος συστήματος, ανοίγοντας παράλληλα δρόμο για την ανατροπή του καπιταλιστικού κόσμου. Απέναντι στην προσπάθεια επιβολής της άνευ όρων εκμετάλλευσης ως καθημερινής συνθήκης εργασίας, του κανιβαλισμού ως κυρίαρχου τρόπου ζωής και της αλληλοεξόντωσης ως μόνης πιθανής πραγματικότητας “συνύπαρξης” ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους, να αντιπαραθέσουμε τη δημιουργία δομών αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας σε όλες τις γειτονιές, ενάντια στη φτώχεια, τη ρατσιστική πανούκλα και την εξαθλίωση. Να γίνει η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και ο ταξικός πόλεμος το δικό μας όπλο που θα γεννήσει μια νέα κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αμοιβαιότητας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς αφεντικά και δούλους, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς που να βασίζονται στο χρώμα, τη φυλή ή το φύλο.

ΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΥΣ

αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος”

Πάτρα, 30 Ιούλη 2014

ΠΗΓΗ: Δυσήνιος Ίππος

«Δεν πιθανολογείται ότι υπάρχει πρόβλημα με την κατάργηση των οργανικών θέσεων των καθαριστριών, η οποία θα επέβαλε τη ματαίωση της πολιτικής της κυβέρνησης»

Άρειος πάγος

Με το παραπάνω σκεπτικό ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση του Υπουργείου Οικονομικών για αναστολή της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που δικαίωνε τα αιτήματα των καθαριστριών. Η επαναπρόσληψη λοιπόν των 397 εργαζόμενων καθαριστριών θα ματαίωνε κατά το σκεπτικό του Αρείου Πάγου, το ‘’λαοφιλές’’ έργο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ενώ το ατομικό συμφέρον κάθε καθαρίστριας να διασφαλίσει τη θέση της, απειλεί στην παρούσα φάση το ‘’γενικό συμφέρον’’ που δεν είναι άλλο από τη συνέχιση της παρούσας οικονομικής πολιτικής! Σύμφωνα λοιπόν με τον Άρειο Πάγο «η διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με έκτακτες δημοσιονομικές δυσχέρειες εθνικού επιπέδου αποτελεί μείζον αγαθό, συνδεόμενο με το γενικό συμφέρον, σε σχέση με το ατομικό συμφέρον κάθε μιας καθαρίστριας, να διαταραχθεί η οργανική της θέση και να εξακολουθήσουν να απασχολούνται σε αυτή αμειβόμενη όπως και πριν». Έτσι, τα μεροκάματα μιας χούφτας εργαζομένων απειλούν το ‘’γενικό συμφέρον’’, σύμφωνα με την κυβέρνηση, τους δικαστές και κάθε τσιράκι της τρόικας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης· το ‘’γενικό συμφέρον’’ που γι’αυτούς δεν είναι παρά η διάσωση των τραπεζών, η διάλυση των ταμείων, η διαθεσιμότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις, η καθίζηση μισθών και συντάξεων, οι μαζικές απολύσεις, η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, με λίγα λόγια: η υποδούλωση της εργατικής τάξης.

Την ώρα που απολύουν τον εργαζόμενο λαό για να μειώσουν υποτίθεται τις κρατικές δαπάνες, την ίδια ώρα:

–          η Ελλάδα παραμένει σταθερά μέσα στις δέκα πρώτες χώρες με τις υψηλότερες δαπάνες σε εισαγωγές στρατιωτικών εξοπλισμών παγκοσμίως, ενώ ακόμα και σε συνθήκες κρίσης, είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες κατά κεφαλή στρατιωτικές δαπάνες σε ποσοστό επί του ΑΕΠ, ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ (βλ. http://ergatikosagwnas.gr/EA/index.php/2012-02-04-20-01-31/909).

–          το ελληνικό κράτος συνεχίζει να πληρώνει παπάδες, μητροπολίτες και αρχιεπισκόπους τη στιγμή που τα κέρδη της Εκκλησίας Α.Ε, παραμένουν στα ύψη ενώ η περιουσία μόνο της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (ΕΚΥΟ) της Εκκλησίας της Ελλάδος (χωρίς δηλαδή την περιουσία μητροπόλεων, μονών και ναών) υπολογίζεται περίπου στο ποσό των 700 εκατ. Ευρώ (βλ. http://www.kathimerini.gr/388458/article/epikairothta/politikh/h-aktinografia-ths-perioysias-ths-ekklhsias).

–          η ΔΕΗ και άλλες δημόσιες και κερδοφόρες κοινωνικές υπηρεσίες ξεπουλιούνται για ψίχουλα σε εγχώρια και διεθνή κεφάλαια, ‘’υπεξαιρώντας’’ στην ουσία εκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία για να εξυπηρετήσουν τους μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου.

–          ψηφίζουν νέες φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές (νέος επενδυτικός νόμος υπ’ αριθμόν 4141 + σχετική τροπολογία 286/60). Το προκλητικό νομοσχέδιο ψηφίστηκε στις 26 Μαρτίου 2013, με τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και της Χρυσής Αυγής  (βλ. http://unfollow.com.gr/web-only/3961-θες-φοροαπαλλαγή-γίνε-εφοπλιστής/).

–          τέλος, χτίζουν φυλακές υψίστης ασφαλείας για να κλείσουν ‘’κακοποιούς’’ και ‘’τρομοκράτες’’. Την ώρα δηλαδή που η ελληνική κοινωνία υποφέρει, την ώρα που οι άνθρωποι του μόχθου πετιούνται στον δρόμο, επειδή τάχα δεν υπάρχουν λεφτά, το κράτος  σπαταλάει εκατομμύρια για την ανέγερση των κολαστηρίων που ονόμασαν ‘’Φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ’’ (με αφορμή το υπό ψήφιση νομοσχέδιο, 4360 κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 23 Ιουνίου 2014).

Άμεση επαναπρόσληψη των καθαριστριών του ΥΠ.ΟΙΚ

Αλληλεγγύη στον αγώνα των 4360 κρατουμένων που βρίσκονται σε απεργία πείνας

                                             αναρχική συλλογικότητα

Οκτάνα

oktana.espivblogs.net

*το παρόν κείμενο μοιράστηκε σήμερα στην παράσταση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε στη Β ΔΟΥ και στην περιφέρεια Ηρακλείου, από καθαρίστριες του Ηρακλείου και του Λασιθίου.

Εδώ και μια βδομάδα, εν όψει της τοπικής εμποροπανήγυρης που ονομάζεται “λευκή νύχτα”, ο δήμος Ιλίου σε συνεργασία με -ποιον άλλον- τον εμπορικό σύλλογο Ιλίου, έχουν βαλθεί να ετοιμάσουν την πόλη να υποδεχτεί τον εσωτερικό τουρισμό και καταναλωτισμό. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, οι προ-ετοιμασίες αυτές θυμίζουν λίγο τους αναστατωμένους ιθαγενείς που ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους αποίκους. Ναι λοιπόν, οι “πρωτοπόρες εμπνεύσεις” του δήμου Ιλίου για λευκές νύχτες κάθε τέλη Ιούνη διαμορφώνουν το νέο παραγόμενο τοπικό τουριστικό προϊόν που ελλείψει κρουαζιέρας (τι να κάνουμε το Ίλιον δε διαθέτει λιμάνι αλλά μόνο τη λίμνη του πάρκου Τρίτση) προσφέρει κλαρινιτζίδες, λαϊκούς αϊδούς, ροκιές για τις παλιές καραβάνες και πολλές πολλές πολλές εκπτώσεις! Στην πόλη μας, σήμερα, όλοι ξεπουλάνε. Αλλά δεν μας εξηγούν τι ακριβώς ξεπουλάνε; Τα εμπορεύματα ή την ψυχή τους σε μια νύχτα ψευδαισθήσεων, σε μια νύχτα που όλοι θα χαμογελάσουν επειδή απλά θα βρεθούν σε μια πόλη για να πουλήσουν, να καταναλώσουν και να καταναλωθούν;

“Ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεχαστεί, να περάσει καλά”, έλεγε πέρυσι ο δήμαρχος Ζενέτος λίγο μετά τη λήξη της αντίστοιχης λευκής νύχτας. Κι επειδή αυτός και το επιτελείο του γνωρίζουν πολύ καλά να παίζουν με τις “μάζες”, να οργανώνουν τον πολιτισμό της ξεγνοιασιάς, της μη κριτικής, της αποστείρωσης, της χειραγώγησης των συνειδήσεων, της καταστολής, φρόντισαν από νωρίς να οργανώσουν άλλη μια λευκή νύχτα που θα ικανοποιηθούν άπαντες. Άλλωστε ο εκλογικός τους στρατός, χρειάζεται τέτοιες φιέστες “άρτου και θεάματος”, γιατί εκτός από την φροντίδα για το ξεπούλημα της πραμάτειας της εκλεκτής ομάδας συμφερόντων (έμποροι) υπάρχει και η εξαγορά τους. Είναι η ίδια συνταγή σαν κι αυτή των κοινωνικών παντοπωλείων-φαρμακείων του δήμου: πουλάνε σε ανέργους μακαρόνια σε χαμηλές τιμές, δίνουν δωρεάν φάρμακα σε άπορους και εξαγοράζουν τους φτωχούς με τις ανθρωπιστικές τους πολιτικές. Έτσι στήνονται οι λευκές αποπλανήσεις των δημάρχων…  Οι “έμποροι που πλήτονται” θα “τονωθούν, οι φτωχοί που φυτοζωούν θα φάνε, θα πιούνε και θα χορέψουν τζάμπα, και όλοι θα γυρίσουν σπίτια τους αγκαλιασμένοι και χαρούμενοι! Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι στα καταστήματα θα κάνουν μαύρες υπερωρίες, την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι στις διάφορες υπηρεσίες του δήμου (καθαριότητα κ.ά.) εξαναγκάζονται να προσφέρουν εκτός ωραρίου υπηρεσίες με αντάλλαγμα μια άδεια ή ένα ρεπό!

Ξεχείλισε η πόλη υποκρισία τις τελευταίες μέρες. Δεν εκπλησσόμαστε φυσικά κι ούτε περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Η πόλη έπρεπε να είναι καθαρή κι αποστειρωμένη για να υποδεχτεί τον κόσμο των ευπρεπών εμπορευμάτων και των φανταχτερών θεαμάτων. Οι πολιτικές αφίσες, τα πανό αλληλεγγύης, τα συνθήματα, τα γκράφιτι έπρεπε να εξαφανιστούν και τη θέση τους να πάρουν πανό και αφίσες για τη λευκή νύχτα, γιγαντοανακοινώσεις για προσφορές, πάγκοι για προϊόντα που ξεχειλίζουν σε δρόμους, πεζόδρομους και βιτρίνες. Ο δημόσιος χώρος υποτάχθηκε πλήρως στο εμπόρευμα και το ξεπούλημα. Την ίδια ώρα που στήνονται στρατόπεδα συγκέντρωσης, ορθώνονται νέες φυλακές, φυλακισμένοι προχωρούν σε μαζικές απεργίες πείνας, οι γειτονιές αθροίζουν ολοένα και περισσότερους αυτόχειρες, οι λευκές νύχτες έρχονται να μας σαρκάσουν.

Τα κρουαζιερόπλοια έρχονται λοιπόν. Ξεφορτώνουν καταναλωτές και θεατές. Ο πολιτισμός των αδηφάγων μαζών θα περάσει από ένα νέο ψυχολογικό πείραμα τόνωσης ηθικού. Κι αυτοί που οργάνωσαν αυτή τη βραδιά (ο δήμος Ιλίου και ο τοπικός εμπορικός σύλλογος) θα κάνουν τον απολογισμό τους τρισευτυχισμένοι. Κάτι “λεπτομέρειες” περί περιφράξεων και αποκλεισμών στους δημόσιους χώρους δεν θα απασχολήσουν ποτέ το πανηγύρι τους. Αλλά αθροίζονται στις συνειδήσεις και την οργή μας. Όπως και τα αποτυπώματα της πράσινης ευαισθησίας των διοργανωτών που έφτασαν σε σημείο να καρφώσουν αφίσες της λευκής νύχτας σε δέντρα της περιοχής…

αναδημοσίευση από το site του Θερσίτη 

Στα τέλη της σχολικής χρονιάς και εν μέσω εξετάσεων, πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις σε λύκεια και τα γυμνάσια του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης. Μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και κολλήθηκαν αυτοκόλλητα.

myschool * ή πως το σχολείο από φυλακή

γίνεται στρατόπεδο

…κάποιος θέλει να μας έχει σε κλουβί –

κάποιος θέλει να ζήσουμε μια βαρετή ζωή …

(τραγούδι που σιγοτραγουδιέται ψιθυριστά και με τσίλιες στις τουαλέτες των σχολείων εν έτη 2020)

Το σχολείο ποτέ δεν ήχησε σαν όμορφη λέξη στα αυτιά μας, όπως άλλωστε συνέβαινε και όσο ήμασταν μαθητές. Παρά τα όσα λέγονταν και λέγονται για το σχολείο ως χώρο δημιουργίας και άλλες μπούρδες , εμείς παραδόξως συμφωνούμε με τα λόγια του ίδιου του υπουργού παιδείας όσο αφορά το τι είναι το σχολείο :

«Το δημόσιο σχολείο αποτελεί πολύτιμο κύτταρο της κοινωνίας».

Η κοινωνία όμως μας θυμίζει φυλακή

Κύτταρο λοιπόν μιας κοινωνίας που το μόνο που επιζητά είναι το ανθρώπινο δυναμικό της να μην ξεφεύγει ούτε ρούπι από αυτά που έχουν σχεδιάσει οι οικονομικοί και πολιτικοί αρχηγοί . Άρα όλοι πρέπει να βιαστούν να φτιάξουν μια ασφαλή και σταθερή γραμμή ζωής που να μην έχει σχέση με το πώς θέλουν να ζήσουν αλλά αντίθετα με το πώς θα μπορούν να είναι χρήσιμοι για μια κοινωνία που μοιάζει με στρατώνα. Αυτές οι γραμμές ζωής, που αρχίζουν από το μόνιμο επάγγελμα όπου κάποιοι θα εκμεταλλεύονται τον χρόνο σου μέχρι και την βραδινή διασκέδαση όπου κάποιοι άλλοι θα εκμεταλλεύονται τη μοναδική σου διέξοδο από την βαρετή καθημερινότητα, δεν έρχονται βίαια αρχικά αλλά αντίθετα μας “φοριούνται” ως πεποιθήσεις μετά από χρόνια προπαγάνδα που ξεκινάει από το σχολείο και συνεχίζει στην “ελεύθερη” περίοδο του φοιτητή, στο στρατό, στην εργασία και εγκαθιδρύονται συνεχώς μέσα απ’ την τηλεόραση αλλά και τις “εναλλακτικές” πηγές ενημέρωσης του διαδικτύου. Όταν κάποιοι “ξεφύγουν” επιλέγοντας να ζήσουν διαφορετικά και ενάντια σε αυτό το σύμπλεγμα καταπίεσης τότε αρχίζει το ξύλο οι διώξεις και οι φυλακίσεις από έναν εσωτερικό στρατό που βρίσκεται παντού αλλά τυχαίνει να μην τον παρατηρούμε, τους μπάτσους κάθε είδους. Με κράνη ή και χωρίς, με μηχανές ή και πεζοί , φιλικοί είτε και τραμπούκοι σουλατσάρουν παντού απ’ τις πλατείες ως και τις καταλήψεις συλλαμβάνοντας και ενίοτε ξυλοκοπώντας από μαθητές καταληψίες μέχρι και αναρχικούς που αποφάσισαν να απαντήσουν έμπρακτα στο κράτος (χωρίς να ξεχνάμε και μετανάστες που βρίσκονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, απεργούς που δεν έχουν να φάνε, κατοίκους που αντιστέκονται στην καταστροφή των χωριών τους και γενικότερα οποιονδήποτε δεν ακολουθεί τον “κανονικό” δρόμο).

Μια κοινωνία δηλαδή που φωνάζει ότι όποιος δεν υπακούει κατά γράμμα θα ποδοπατηθεί κάτω απ τις αρβύλες της (που τυχαίνει να μην είναι φασιστικές αλλά δημοκρατικότατες)

 Τι θυμόμαστε όμως εμείς απ το σχολείο ;

το άγχος να είμαστε καλύτεροι απ τους άλλους ή έστω να την βγάλουμε , το τρέξιμο για να προλάβουμε όλα τα μαθήματα εντός και εκτός και επί τα αυτά πολλές φορές χωρίς να μας μένει φράγκο, τους γονείς να ουρλιάζουν μες στα αυτιά μας χωρίς να ξέρουν και οι ίδιοι γιατί , επαναλαμβάνοντας λόγια-συμβουλές μέσα απ την τηλεόραση, τους φόβους για να αντιδράσουμε σε οτιδήποτε ή σε οποιονδήποτε που μας καταπιέζει από το πρωινό ξύπνημα μέχρι και τις απειλές διευθυντών και καθηγητάδων, τον διαχωρισμό των συμμαθητών μέσα στο κεφάλι μας σε καλούς και σε κακούς, εξετάσεις σαν εφιάλτη να αποφασίσουμε για όλη μας τη ζωή πριν προλάβουμε καλά καλά να ζήσουμε, τη βεβαιότητα της υποταγής που μας επαναλάμβαναν “ότι έτσι είναι τα πράγματα” που σήμαινε ότι δεν μπορούμε να χαρούμε, να ζήσουμε και να αγωνιστούμε για να υπάρξουμε έστω και λίγο όπως θα θέλαμε.

Όμως όλα αυτά δεν έφταναν, τώρα θέλουν να είμαστε και ακίνητοι!

Ένα νέο νομοσχέδιο έρχεται να διορθώσει τις παραλείψεις των προηγούμενων δεκαετιών. Πλέον ο “φτωχός”, ο “άρρωστος”, ο “διαφορετικός”, ο “ανυπάκουος” και γενικότερα οποιοσδήποτε μαθητής που δεν τηρεί τις προϋποθέσεις θα σημειώνεται κατευθείαν στο τεφτέρι του διευθυντή και θα αποστέλλεται κατευθείαν στον στρατηγό του (η αλλιώς στον εργοδότη του δηλαδή κατευθείαν στο υπουργείο παιδείας μέσω του διαδικτύου). Έτσι θα είναι πλέον σίγουροι ποιος τους κάνει και ποιος μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ομαλή συνέχεια του σχεδίου “κανείς δεν θα αποφασίζει για τη ζωή του”. Με δύο λόγια χωρίζουν τους μαθητές σε δύο κατηγορίες , στους χρήσιμους και σε αυτούς που θα τους τοποθετήσουν στα σκουπίδια (ενίοτε και στη φυλακή). Και αν τύχει καμιά φορά και κάποιος καθηγητής δεν ακολουθεί τον ρόλο του δεσμοφύλακα και του μπάτσου; Στα σκουπίδια και αυτός!

* Νομοσχέδιο myschool! (από σεπτέμβρη στις τάξεις )

 Μια φιλόξενη διαδικτυακή πλατφόρμα που θα φροντίζει για :

-Καταγραφήόλων των στοιχείων του μαθητή και της οικογένειας του. Από τη μόρφωση των γονιών μέχρι την οικονομική τους κατάσταση (εργασία, εισόδημα), απ’ το τηλέφωνο των μαθητών μέχρι τα “εγκλήματα” τους στο σχολείο (αποβολές, καταλήψεις, “ειδικές ανάγκες”)

-Καταγραφή όλων των μαθητών που είναι διαφορετικοί στη φυλή, στη γλώσσα, στις “ικανότητες”. Από το αν είσαι αρκετά έλληνας μέχρι το πόσα έτη έχεις φοιτήσει σε σχολείο, από το πότε έχεις φτάσει στη χώρα μέχρι ερωτήσεις του τύπου “ποιός είσαι εσύ”.

-Καταγραφή όλων των καθηγητών που φαίνεται να “αντιδρούν”. Απ’ την συμμετοχή σε απεργίες και καταλήψεις μέχρι σε τι είδους αντιδράσεις συμμετείχαν (καθηγητές που στηρίζουν μαθητές;)

Aυτή η αθώα “καταγραφή” για μας αποτελεί ένα καθόλου αθώο “φακέλωμα” του κράτους , που έχει στόχο να γίνει πιο εύκολος ο διαχωρισμός μαθητών σε επίπεδα και κατηγορίες προκείμενου να ενστερνιστούν πιο εύκολα τον προδιαγεγραμμένο ρόλο τους . Επιπλέον φροντίζει να καταστείλει κάθε πιθανή αντίδραση που μπορεί να προκύψει μέσα στο σχολικό περιβάλλον , από τη μαθήτρια που τα γράφει όλα κατεβαίνοντας στο δρόμο μέχρι ακόμα και το δάσκαλο που αποφασίζει να απεργήσει . Όλοι θα ελέγχονται και τα ατοπήματα τους θα σημειώνονται και θα αποστέλλονται κατευθείαν στο υπουργείο και από εκεί γιατί όχι και στους μπάτσους ;

Άλλωστε δεν έχουν περάσει παρά μερικοί μήνες από όταν κλιμάκια της αστυνομίας (κατ’ εντολή της ΓΑΔΑ!) επισκέφτηκαν σχολεία που τόλμησαν να καταληφθούν από τους μαθητές , ενδιαφερόμενοι να καταγράψουν τυχόν “προβλήματα” και να “καλέσουν” μερικούς μαθητές στα τμήματα (ενώ παράλληλα ανέπτυσσαν τις προσωπικές τους επαφές με τους διευθυντές).

άρα το βουλώνουμε με φόβο και πάλι ;

η προσπαθούμε για αυτό που δεν ήθελαν να μάθουμε ποτέ ;

“Όταν λοιπόν το σχολείο είναι η καταστροφή του παιχνιδιού , της δημιουργία και της γνώσης , τότε το παιχνίδι , η δημιουργία και η γνώση μπορούν να προκύψουν μόνο απ την καταστροφή του .”

(αμπελοφιλοσοφίες αναρχικών παίδων)

Από τις διάφορες “εφηβικές ασθένειες” που μας κολλάνε “ απ’ το να καθόμαστε ήσυχοι” μέχρι τα φροντιστήρια για πανελλήνιες, ανά καιρούς έχουν φανεί κάποιες περιπτώσεις που θεωρούμε ότι μπορέσαμε να νιώσουμε καλύτερα .

Μπορεί ορισμένες φορές αυτές οι στιγμές χαράς να αντιμετωπίζονταν ακόμα και από μας τους ίδιους από κάποια αμηχανία, φόβο ή κριτική (πολλές φορές και λόγω των ατόμων που δρούσαν πρώτα) αλλά το σημαντικό είναι να διακρίνουμε εναντίον ποιού στρέφονται και το πόσο επικίνδυνες μπορούν να γίνουν γι’ αυτούς που μας καταπιέζουν. Έτσι μπορούμε να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να αγωνιστούμε με χίλιους τρόπους προκειμένου να ζήσουμε λίγο πιο κοντά στον τρόπο που αισθανόμαστε απ’ το δημοτικό μέχρι και όταν κρατάμε μπαστούνια (άμα λάχει να προλάβουμε βέβαια) .

Επιπλέον, στο τώρα , με το να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και απέναντι τους, γινόμαστε μια δύναμη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σταματήσει από ένα καινούργιο νομοσχέδιο μέχρι και την γενική ομαλή λειτουργία του σχολείου .

Μικρές στιγμές χαράς μες στο σχολείο (ή κατά τη διάρκεια του ωραρίου του) :

Καταλήψεις με ή και χωρίς τυρόπιτες, η αποχή είναι η μισή αρχοντιά, δεκαπενταμελές χωρίς μέλη, η άλλη μισή είναι η απεργία οπότε σπάμε τα νεύρα όσων δεν απεργούν, κοπάνες για πορείες, αμπούλες βρώμας στις εθνικές γιορτές και πινέζες στους ενοχλητικούς καθηγητές, κόλλα στις κλειδαριές και στις κάμερες μπουνιές, άραγμα σε πλατείες τις ώρες των θρησκευτικών αλλά και των μαθηματικών, των αρχαίων, των αγγλικών και των φροντιστηρίων, μπουρλότο και φωτιά στα σχολικά κελιά, λούτσα απ’ τον αγιασμό ο παππάς, η εκδρομή είναι για κάθε μέρα, προσευχή : ευκαιρία για πειράγματα και φωνές , κάψιμο των βιβλίων πριν τελειώσει ο χρόνος, κυνηγητό, κρυφτό, πετροπόλεμος και άλλα παιχνίδια με τους μπάτσους και τις κάμερες σε μαθητικές και μη πορείες, ρόδα τσάντα και κουκούλα, απ’ το γραπτό στην τουαλέτα και πάλι πίσω, δίκτυα αντιγραφής παντού! , μπουγέλο όλο το χρόνο, ψειρίσματα απ’ το κυλικείο για όσους δεν έχουν, και όσοι έχουν τα μοιράζονται, διαλείμματα μόνο στο γραφείο του διευθυντή για όποιον δηλώνει μπατσοσχολή, κατάληψη σημαίνει φασίστες τσακισμένοι, οι τοίχοι είναι όμορφοι μόνο όταν είναι βρώμικοι, τα θρανία για οδοφράγματα και τα τετράδια για συνθήματα και τραγούδια.

Τώρα λοιπόν που αρχίζουν το φακέλωμα και κτίζουν διαχωρισμούς στα σχολεία, ήρθε η ώρα : αποχή απ’ το μάθημα και συμμετοχή σε συνελεύσεις, καταλήψεις και βανδαλισμούς δημόσιων εγγράφων και υπολογιστών .

συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στη κοινωνία φυλακή

για τα τρικάκια και τα αυτοκόλληταεδώ