Αυτοοργάνωση των εργαζόμενων στο εμπόριο και ο αγώνας τους ενάντια στην Κυριακάτικη Εργασία
Την Κυριακή 7 Δεκέμβρη στις 17:30
στον Ελευθεριακό χώρο Sabot, Γκαρπολά 4, Μπιτ Παζάρ, Θεσσαλονίκη
συζήτηση με τους “εργαζόμενους/ες στον κλάδο του εμπορίου από την Αθήνα” (“ορθοστασία”).
https://orthostasia.wordpress.com/
Κυκλοφορεί “Το Ημερολόγιο των Εργαζομένων” του 2015
Το Ημερολόγιο των Εργαζομένων συνεχίζει και για το 2015 το ταξίδι του πίσω στο χρόνο. Ξεφυλλίζουμε φέτος τις σελίδες από την πρώιμη ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος και φτάνουμε μέχρι τη Δικτατορία του Μεταξά και τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Με αυτή την ενότητα ολοκληρώνουμε την αναδρομή από το 2010 έως το 1870, που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια (στην ατζέντα του 2012).
Μελετάμε τις ηρωικές στιγμές της ιστορίας του κινήματος της εργατικής τάξης και παίρνουμε διδάγματα για τους δικούς μας αγώνες. Οι επιτυχίες και τα λάθη των «προγόνων μας» ανοίγουν τη σκέψη μας, μας κάνουν σοφότερους. Σκαλίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού. Εκείνη την περίοδο φτιάχτηκαν τα πρώτα συνδικάτα, ξέσπασαν οι πρώτες αυθόρμητες απεργίες. Αναπόφευκτες είναι οι συγκρίσεις με το σήμερα. Όπως τότε, έτσι και τώρα η κυριαρχία των αφεντικών στους χώρους δουλειάς και στην κοινωνία φαντάζει αδιασάλευτη. Δικαιώματα δεν υπάρχουν, εργατική νομοθεσία δεν υπάρχει. Η πολιτική εξουσία των καπιταλιστών (μηχανισμοί, κόμματα, πολιτικό προσωπικό) είναι εξίσου καλά θρονιασμένη στις πλάτες των εργαζομένων/εκμεταλλευομένων.
Τότε, η νεοδημιουργημένη εργατική τάξη ανίχνευε τους δρόμους συγκρότησης της ταυτότητάς της, των διεκδικήσεών της, της προοπτικής της. Σήμερα χρειάζεται όλα να τα επανακατακτήσουμε, να τα ανακαλύψουμε από την αρχή. Καλώς ή κακώς, όλα τα γιοφύρια πίσω μας έχουν κοπεί. Οι προσπάθειες οργάνωσης και αντίστασης μοιάζουν από χέρι χαμένες. Βαριά είναι η αίσθηση της ήττας, της απογοήτευσης, της αρχαίας σκουριάς που κληροδοτήθηκε σε ό,τι ονομάζεται συνδικαλισμός. Η εποχή μας αφήνει όλα τα συναρπαστικά ενδεχόμενα ανοιχτά: την πτώση στα τάρταρα της πιο μαύρης αντίδρασης, αλλά και την
έφοδο στον ουρανό. Από τη δική μας δράση εξαρτάται πού θα πάνε τα πράγματα.
Για εμάς τους εργαζόμενους δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αντίσταση και την αλληλεγγύη. Γνωρίζουμε καλά πως η μόνη χαμένη μάχη είναι η μάχη που δεν δίνεται. Ας παλέψουμε για να πάρουμε πίσω όσα μας αφαιρούν, αλλά και για όσα μας ανήκουν, δηλαδή για έναν καινούργιο κόσμο, έναν κόσμο ισότητας, αφθονίας, ελευθερίας.
Τις ημέρες που ετοιμαζόταν το Ημερολόγιο των Εργαζομένων βρίσκονταν σε εξέλιξη μια σειρά εργατικοί αγώνες: στο φροντιστήριο ΠΡΙΣΜΑ, στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ, στο καφέ-μπαρ ΤΣΙΝ-ΤΣΙΝ, στο καφέ-μπαρ ΣΚΕΡΤΣΟ, στις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας για την υπεράσπιση των επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στο εμπόριο για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, στα νοσοκομεία, στους ΟΤΑ και σε όλο το Δημόσιο ενάντια στην αξιολόγηση και στις απολύσεις, ενάντια στην καταλήστευση των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ και για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους μηχανικούς. Συνεχίζονται επίσης οι πολύμηνοι αγώνες των απολυμένων της ΕΡΤ, των σχολικών φυλάκων, των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών, των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα, των απλήρωτων εργαζομένων στη Βιβλιοσυνεργατική, των εργαζομένων της Coca-cola/3Ε στη Θεσσαλονίκη, της υπό κατάληψη και καθεστώς αυτοδιαχείρισης ΒΙΟΜΕ. Με αισθητό τρόπο έχει κάνει την εμφάνισή της η προσπάθεια συλλογικής οργάνωσης και διεκδίκησης των ανέργων, με αιτήματα όπως: «δωρεάν μετακίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς για τους ανέργους», «επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους, για όλη τη διάρκεια της ανεργίας» κ.λπ.
Σε αυτούς τους αγώνες είναι στραμμένη η προσοχή μας. Τους στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Μπορούμε και πρέπει να ξανακάνουμε το συνδικαλισμό μια όμορφη λέξη. Η ελπίδα θα γεννηθεί και θα δυναμώσει μέσα στους αγώνες των εργατών, όχι με τις κάλπες των αυταπατών. Το δικό μας στοίχημα
κρίνεται στα σωματεία βάσης, στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις εργατικές πρωτοβουλίες, στον από τα κάτω συντονισμό και στην οριζόντια οργάνωση των εργατικών συλλογικοτήτων. Το δικό μας στοίχημα κρίνεται στις συνελεύσεις, στις απεργίες, στις διαδηλώσεις. Αντιπαλεύουμε τον προδοτικό ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Αμφισβητούμε το μονοπώλιο της ΓΣΕΕ και παλεύουμε με απώτερο στόχο τη δημιουργία μια επαναστατικής συνομοσπονδίας του κόσμου της εργασίας.
Οι συνθήκες που μοιάζουν να περιγελούν τις ανάγκες μας μπορούν και πρέπει να ανατραπούν! Ας βάλουμε όλοι πλάτη για να γίνει κάτι τέτοιο.
…………………………………………………………………………….
Τι είναι η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση;
(Αποσπάσματα από το Καταστατικό της ΕΣΕ)
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) αποτελεί ένωση εργαζομένων που ασκεί συνδικαλιστική δράση με βάση τις αρχές του ελευθεριακού συνδικαλισμού.
Η ΕΣΕ θεωρεί πως το μέλλον της κοινωνίας ανήκει στον κόσμο της εργασίας. Οι εργαζόμενοι παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, όμως είναι αποκλεισμένοι από αυτόν. Η κοινωνική απελευθέρωση είναι αναγκαία και επιτακτική. Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να πάρει τις τύχες στα χέρια του.
Η ΕΣΕ θεωρεί και δική της κληρονομιά την ιστορία του εργατικού κινήματος, την ιστορία του κινήματος της κοινωνικής χειραφέτησης. Εμπνέεται από την πλούσια εμπειρία του αναρχοσυνδικαλισμού και του επαναστατικού συνδικαλισμού. Αντλεί διδάγματα από την πείρα των κοινωνικών επαναστάσεων και ιδιαίτερα από τις ελευθεριακές τους τάσεις. Αποτελεί παράδειγμα για μας η δράση της CNT στο πλαίσιο της Ισπανικής Επανάστασης (1936-1939). Οι ιδέες του ελευθεριακού συνδικαλισμού δεν είναι κάτι το πρόσκαιρο, έρχονται από πολύ μακριά και πάνε πολύ μακριά.
Σκοπός της ΕΣΕ είναι η ανάπτυξη ενός διαφορετικού συνδικαλισμού, οριζόντιου, αντιιεραρχικού, αυτοδιαχειριστικού, ταυτόχρονα διεκδικητικού και επαναστατικού. Επιτακτική είναι η ανάγκη συνολικής ρήξης με τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Η ΕΣΕ θέτει ως έναν από τους μακροπρόθεσμους στόχους της τη δημιουργία μιας Ελευθεριακής Συνομοσπονδίας Εργασίας.
Σκοπός της ΕΣΕ είναι η κατάργηση όλων των ταξικών και ιεραρχικών διακρίσεων στην κοινωνία. Κανένα προνόμιο για κανέναν δεν είναι αποδεκτό.
Σκοπός της ΕΣΕ είναι η προβολή της ιδέας ότι η ομοσπονδιακή και οριζόντια δομή, εκτός από εργαλείο αποτελεσματικής συνδικαλιστικής δράσης, είναι μια πρόταση οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομίας, της κοινωνίας.
Η ΕΣΕ συγκροτείται ομοσπονδιακά, βασιζόμενη σε τοπικές και κλαδικές ενώσεις. Λειτουργεί με συνελεύσεις και συνδιασκέψεις.
…………………………………………………………………………….
Στηρίξτε το Ταμείο Αλληλοβοήθειας!
Εδώ και 4,5 χρόνια λειτουργεί το Ταμείο Αλληλοβοήθειας της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης (ΕΣΕ) Αθήνας. Πρώτη μαγιά για αυτό το ταμείο υπήρξαν τα 561 ευρώ που συγκεντρώσαμε έπειτα από μια μουσική βραδιά στις 15-5-2010. Νωρίτερα, στις 31-10-2009, είχαμε συγκεντρώσει έπειτα από μουσική βραδιά 1.059,46 ευρώ, τα οποία στείλαμε για τα δικαστικά έξοδα των 6 συλληφθέντων μελών της ASI (Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Σερβίας). Έτσι γεννήθηκε η ιδέα για ένα μόνιμο ταμείο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.
Πρόκειται για ένα ταμείο από το οποίο στηρίζονται αποκλειστικά φυσικά πρόσωπα, δηλαδή εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες, που βρίσκονται σε ανάγκη λόγω απόλυσης, ανεργίας, ασθένειας, ατυχήματος ή άλλου κοινωνικού λόγου, καθώς και εργαζόμενοι που βρίσκονται σε απεργία ή σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις (απεργιακό βοήθημα). Τα βοηθήματα αλληλεγγύης που συνήθως προσφέρονται είναι της τάξης των 200 ευρώ. Δεν δίνεται από αυτό το ταμείο ενίσχυση σε συλλογικότητες που βρίσκονται σε κινητοποίηση, ενίσχυση δηλαδή που θα χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες της κινητοποίησης (π.χ. προπαγάνδα κ.λπ.). Τέτοιου τύπου κινήσεις αλληλεγγύης καλύπτονται από το τακτικό μας ταμείο.
Το Ταμείο Αλληλοβοήθειας αυτά τα χρόνια ενισχύεται σε συστηματική βάση με τις προσφορές των φίλων και των συναγωνιστών, με τα έσοδα από διάφορες εκδηλώσεις, με συνδρομές που καταβάλλουν μέλη της ΕΣΕ Αθήνας και με τα έσοδα από την έκδοση του Ημερολογίου των Εργαζομένων.
Προβαίνουμε σε κινήσεις οικονομικής στήριξης συναδέλφων ύστερα από συζήτηση και απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΕΣΕ Αθήνας για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση που προτείνεται. Από το Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα έχουν συνολικά διατεθεί 5.420 ευρώ. Από τις ενισχύσεις αυτές ξεχωρίζουν όσες δόθηκαν σε εργαζομένους που βρίσκονταν σε αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις, καθώς και για τη στήριξη αγωνιστών έπειτα από δημόσιο κάλεσμα για οικονομική ενίσχυσή τους: Ζαχαροπλαστεία BLE στη Θεσσαλονίκη, Ελληνική Χαλυβουργία στον Ασπρόπυργο, PHONEMARKETING, ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη, στο απεργιακό ταμείο της Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας (Περιστέρι), για το σύντροφο Πάνο Βήχο, για τη συντρόφισσα Εμινέ, η οποία ήταν αρκετούς μήνες στη φυλακή, για τον Γαβριήλ Α., τον χτυπημένο στο μάτι διαδηλωτή της αντιφασιστικής διαδήλωσης στο Κερατσίνι (Σεπτέμβριος 2013), στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, για τα δικαστικά έξοδα της απολυμένης συναδέλφου από το βιβλιοπωλείο «Ευριπίδης» στο Χαλάνδρι.
Πέρα από το Ταμείο Αλληλοβοήθειας, η ΕΣΕ τους τελευταίους μήνες συγκεντρώνει χρήματα για τον αγώνα των απολυμένων καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών. Αξιοποιώντας τα κουπόνια που έχουν κυκλοφορήσει από το Συντονιστικό τους, έχουμε μέχρι τώρα συγκεντρώσει και παραδώσει 1.200 ευρώ. Η προσπάθειά μας σε αυτή την κατεύθυνση συνεχίζεται.
Η ΕΣΕ Αθήνας αποφάσισε σε συνέλευσή της να αναβαθμίσει τη λειτουργία του Ταμείου Αλληλοβοήθειας. Αποφάσισε να ανοίξει αυτή την προσπάθεια απευθύνοντας κάλεσμα στα μέλη της ΕΣΕ και πέρα από την Αθήνα, καθώς και σε όποιον/α συνάδελφο/ισσα θέλει και μπορεί, να γίνουν συνδρομητές στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας.
Επειδή δεν έχουν όλοι τις ίδιες δυνατότητες (άλλοι είναι άνεργοι, άλλοι ημιαπασχολούμενοι, άλλοι φοιτητές), αποφασίσαμε να υπάρχουν 3 ειδών ετήσιες συνδρομές: 15 ευρώ, 30 ευρώ, 60 ευρώ. Ο καθένας προσφέρει με βάση τις δυνατότητές του. Οι συνδρομές μαζεύονται άπαξ ή σε 2-3 δόσεις. Για την είσπραξη των χρημάτων κόβεται απόδειξη.
Καλούμε ταυτόχρονα όλους τους συντρόφους και συναδέλφους να συμβάλουν ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη ευρύτητα και αποτελεσματικότητα. Ας βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότεροι στο μάζεμα χρημάτων (εγγραφή νέων συνδρομητών, εκδηλώσεις ενίσχυσης, διακίνηση ατζέντας και οτιδήποτε άλλο). Ας υπάρξει απ’ όσο περισσότερους είναι δυνατόν εμπλοκή και στη διαδικασία των αποφάσεων (κατανομή των βοηθημάτων αλληλεγγύης, πρωτοβουλίες για εκδηλώσεις κ.λπ.). Σκέψη μας είναι να υπάρξουν ειδικές ανοιχτές συνελεύσεις όπου θα συζητιούνται τα σχετικά με το Ταμείο Αλληλοβοήθειας.
Έχουμε συνείδηση πως οι ανάγκες για αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια είναι μεγάλες και συνεχώς θα μεγαλώνουν. Έχουμε συνείδηση πως το ταμείο μας δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει όλες αυτές τις ανάγκες, πως η στήριξη που δίνουμε μπορεί να έχει απλώς συμβολικό χαρακτήρα. Παρά τις δυσκολίες, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να δίνουμε αυτή την άνιση μάχη, παράλληλα με τις μάχες που δίνουμε καθημερινά στα διάφορα μέτωπα της ταξικής πάλης. Προτρέπουμε όλες τις συλλογικότητες του εργατικού και κοινωνικού κινήματος να συστήσουν Ταμεία Αλληλοβοήθειας.
Γίνετε συνδρομητές στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας. Ελάτε σε επαφή με τα μέλη της ΕΣΕ.
Επίσης, εισφορές για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας μπορούν να κατατίθενται στην Τράπεζα Πειραιώς, Αριθμός Λογαριασμού: 5087-070937-715.
Εικόνες:
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΣΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ
Θα ήταν πράγματι παράξενο, πρίν απο μερικά χρόνια να μας περιέγραφε κάποιος την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Πιθανόν δεν θα τον πιστεύαμε. Ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία η αντίληψη οτι τα κεκτημένα δεν θα τα αγγίξει κανείς, οτι θα “ξηλωθούν τα πεζοδρόμια” αν μειώσουν τους μισθούς, οτι μια δυναμική εξέγερση θα τσακίσει την όποια λιτότητα. Κι όμως, μετα απο 5 ολόκληρα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, διαπιστώνουμε οτι το Κράτος και το Κεφάλαιο τα κατάφεραν μια χαρά. Μας κλάφτηκαν, μας δούλεψαν ψιλό γαζί, μας απείλησαν, μας φόβισαν. Μας κύκλωσαν.
Είτε με αλεπάλληλες καταιγίδες μέτρων, περικοπών, αυξήσεων φόρων, καταστροφής δημόσιων κοινωνικών αγαθών και βιοτικού επιπέδου, είτε σιγά-σιγά, στη ζούλα, κατάφεραν να επιβιώσουν απο τις αντιφάσεις της δικής τους οικονομίας, Επιτεύχθηκε για τα αφεντικά να συνεχίσουν να κερδοφορούν απρόσκοπτα και να δημιουργήσουν νέες προοπτικές λεηλασίας της ζωής των εργαζομένων. Οι επισφαλείς συνθήκες δουλειάς, που πλήρως σήμερα επικρατούν, τα φτηνά εργατικά χέρια, η τρομοκρατία της ανεργίας, η αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος και οι τεχνολογικές δυνατότητες, λύνουν τα χέρια των επιχειρήσεων για να χαράξουν τις σύγχρονες στρατηγικές τους. Μπορεί να συνέβη το απαραίτητο ξεσκαντζάρισμα, αλλά η μικρομεσαία επιχείρηση ως κορμός της ελληνικής οικονομίας μαζί με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και το κλασσικό μοντέλο του “κατσαπλιά”βιομήχανου -ναι, αυτουνού που τα παίρνει απο τα κόμματα εξουσίας για να επενδύσει- βρίσκεται σε φάση ανασύνταξης. Το διαλαλούν οι τράπεζες στα νέα δανειακά τους προϊόντα, το πιπιλίζουν οι σημερινοί κι αυριανοί κυβερνώντες, φωνάζοντας ¨Ανάπτυξη, ανάπτυξη,ανάπτυξη¨.
Η οικονομία έγινε πιο υγιής, γιατι ασθένησαν τα δικαιώματα των προλεταρίων και η επιχειρηματικότητα πιο ανταγωνιστική, γιατί μπηκαν στην άκρη κάποια σημαντικά εμπόδια. Όλο και λιγότερα αφεντικά συμπεριλαμβάνουν στο ρίσκο τους, μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές ενώ τα ζητήματα ωραρίου ή το ενδεχόμενο συνδικαλιστικής δράσης δεν τους αφορά καν. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι απο την άλλη, προσπαθούν καθημερινά για ένα μεροκάματο, ισα για να αυτοσυντηρηθούν.
Η απογοήτευση όμως και η μιζέρια, δεν κάνουν για μας! Μέσα σε αυτό τον γενικό ζόφο, σε αυτή την χρονική στιγμή που τα πάντα μεταβάλλονται και εξελίσσονται εμείς δεν μπορούμε να αποδεχτούμε χαιρέκακα την μαύρη μοίρα. Είναι η στιγμή που πρέπει να ανακαλύψουμε πάλι τον αγώνα, όχι με τις παλιές συνταγές της γραφειοκρατίας των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ, αλλά με τον δυναμισμό του επαναστατικού συνδικαλισμού, των ριζοσπαστικών διεκδικήσεων εντός του ταξικού ανταγωνισμού. Και σήμερα, αν υπάρχει κάτι που μπορεί να προκαλέσει πραγματικό πονοκέφαλο στα αφεντικά και το Κράτος, είναι η διεκδίκηση για μια γενναία άυξηση μισθών.
Δεν πρόκειται ούτε για παρακάλι, ούτε για καμια αυταπάτη οτι θα ζήσουμε καλύτερα με μερικά ευρώ παραπάνω. Ο καπιταλισμός και οι αδικίες του δεν εξαλείφονται με αυτό. Πρόκειται για μια διεκδίκηση που πέραν του οτι είναι ρεαλιστική -εφόσον ο κόσμος δεν τα βγάζει πέρα- αποτελεί πλήγμα στους σχεδιασμούς των αφεντικών σε αυτή την συγκυρία, βάζει σημαντικό εμπόδιο στην κερδοφορία τους και προκαλεί πρόβλημα στην επιθετικότητά τους.
Κι όσο για την γνωστή απάντηση που θα δωθεί, οτι δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί μια τέτοια διεκδίκηση, ένα έχουμε να τους πούμε:Τα ίδια θα λέγαν και σε όσους κατέκτησαν το 8ωρο, τις ΣΣΕ, την Κυριακή αργία κλπ. Τα σταυρωμένα χέρια ποτέ δε κέρδισαν τίποτε. Πρέπει να βγούμε ξανά στους δρόμους, να στριμώξουμε πάλι τους εργοδότες για τα καθημερινά προβλήματα της δουλειάς, να απεργήσουμε, να βρούμε μια σχισμή στον κύκλο που μας επέβαλαν και να πάρουμε μια ανάσα ελπίδας.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
27 ΝΟΕΜΒΡΗ 2014 απεργιακή συγκέντρωση 10.30 στο Εργ.Κέντρο
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων
eseioanninon.squat.gr
Η ΕΛΣΤΑΤ(Ελληνική στατιστική Αρχή) είναι η κρατική υπηρεσία στατιστικών μετρήσεων και ερευνών. Όλα τα δεδομένα για την ανεργία, την παραγωγικότητα, το εμπορικό ισοζύγιο και όχι μόνο, προέρχονται απο τις έρευνες που διενεργεί στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Αυτές οι έρευνες γίνονται απο εργαζόμενους /ερευνητές που για την υπηρεσία ονομάζονται “Ιδιώτες Συνεργάτες”.
Το καθεστώς εργασίας των Ιδιωτών Συνεργατών είναι απο τα πιο ιδιαίτερα σε όλο το εργασιακό τοπίο. Δεν έχει καμια σχέση με αυτό που έχουν όλοι στο νου ως “δουλειά στο Δημόσιο”, αφου πρόκειται για εξωτερικούς υπαλλήλους που περιφέρονται με δικά τους έξοδα συμπληρώνοντας ερωτηματολόγια και υποτίθεται πως πληρώνονται με το κομμάτι. Ταυτόχρονα ξεπερνά τον υβριδισμό που συναντάμε στο Ιδιωτικό τομέα, μιας και δεν συνάπτεται ούτε σύμβαση έργου.
Επομένως, είναι σπάνια η συνάντηση των ερευνητών σε έναν κοινό τόπο, γεγονός που δυσκολεύει την συνδικαλιστική δράση. Η διαβάθμιση της πυραμίδας μέσα απο την οποία περνούν τα αποτελέσματα των ερευνών έχει φτιαχτεί με τέτοιο τρόπο, ωστε είναι αδύνατο να έρθουν σε επικοινωνία οι εργαζόμενοι μεταξύ τους. Τίποτα καλύτερο φυσικά για την υπηρεσία, η οποία δεν νίωθει καμια πίεση και κατα κόρον καθυστερεί τα δεδουλευμένα των Ιδιωτών Συνεργατών. Σε αρκετούς κατακρατείται το 20% των κρατήσεων επειδή έχουν χρέη προς τις τραπεζες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που χρωστάν ακόμη τα εξοδα μεταφοράς τους στα σημεία των στατιστικών ερευνών ενώ σε μεγάλο ποσοστό δεν ανανεώθηκαν οι προηγούμενες εξάμηνες συμβάσεις. Αυτά είναι ενα μέρος μόνο των προβλημάτων που απασχολούν τους ιδιώτες συνεργατες.
Ένας σύντροφος, μέλος της ΕΣΕ Ιωαννίνων εργαζόταν ως Ιδιώτης Συνεργάτης και ήταν απλήρωτος απο τον Σεπτέμβρη του 13′. Παρ΄οτι έγιναν προσπάθειες απο την προηγούμενη άνοιξη ώστε να συγκροτηθεί μια επιτροπή εργαζομένων δεν καρποφόρησαν. Αποφασίσαμε να στηρίξουμε τον σύντροφό μας -όπως θα κάναμε και σε κάθε άλλη περίπτωση εργαζομένου- και σε συνδυασμό με τις όλο και εντεινόμενες διαμαρτυρίες του προς τον προϊστάμενο της υπηρεσίας στα Γιάννινα, αναδείξαμε το θέμα με αφίσα στην πόλη και ειδικά στα τοπικα γραφεία της ΕΣΤΑΤ τα οποία διακοσμήσαμε κατάλληλα. Δύο μέρες μετά καταβλήθηκαν τα δεδουλευμένα όχι μόνο στον σύντροφο αλλα και σε όλους τους εργαζόμενους.
Δεν λέμε όλα αυτά για να ευλογήσουμε τα γένια μας. Θέλουμε να κάνουμε σαφές οτι στην σημερινή συγκυρία, που τα εργασιακά κεκτημένα έχουν ισοπεδωθεί, που η συνδικαλιστική δράση είναι τόσο δύσκολο να αναπτυχθεί που μοιαζει να έχει βγεί παράνομη, που οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας κατακερματίζουν τις όποιες συναδελφικές σχέσεις, δεν μας αρμόζει να μοιρολατρούμε και να περιμένουμε την “μεγάλη νύχτα” βουτηγμένοι στην μιζέρια μας. Υπάρχουν αγώνες που βρίσκονται μακρία απο τα φώτα της δημοσιότητας και τα προβεβλημένα ραντεβού των απεργιών της ΓΣΕΕ ή του ΠΑΜΕ, και χρειάζονται την αλληλεγγύη μας.Υπάρχουν μικρές αντιστάσεις, μικρές νίκες και κατακτήσεις που οφείλουμε να αναδεικνύουμε και να συντονίζουμε. Όποια σύγκρουση, όποια απειθαρχία στα σχέδια των αφεντικών και του Κράτους, ότι κι αν καταφέρνουμε να αρπάξουμε απο την υπεραξία που μας κλέβουν, είναι στις μέρες σημαντική και αναγκαία.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων
Στις 2 Νοέμβριου κηρύχθηκε πανελλαδική απεργία στον κλάδο του εμπορίου ενάντια στη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Σε διάφορες πόλεις απεργοί και αλληλέγγυοι περιφρούρησαν την απεργία, ώστε να μην φτάσουν ακόμα πιο κάτω τα εργασιακά μας δικαιώματα. Στη Θεσσαλονίκη ο “συντονισμός δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας” οργάνωσε πορεία και παρεμβάσεις σε μαγαζιά της πόλης που άνοιξαν την Κυριακή. Σκοπός ήταν να εκδηλωθεί η έμπρακτη αλληλεγγύη στους εργαζόμενους που αναγκάζονται να δουλέψουν τις Κυριακές υπό τον φόβο της απόλυσης.
Προσπάθησαν στην αρχή κάποιοι εξαγριωμένοι πελάτες, τσιράκια των αφεντικών και θιασώτες του καπιταλιστικού μοντέλου της ακραίας εκμετάλλευσης των εργαζομένων, να ψωνίσουν σπρώχνοντας και χτυπώντας εργαζόμενους. Αφού δεν κατάφεραν να εξασκήσουν το “ιερό δικαίωμα της κατανάλωσης”, ανέλαβαν οι δυνάμεις αποκατάστασης της οικονομικής τάξης να καθαρίσουν την είσοδο του Attica στη Τσιμισκή, αφήνοντας πίσω τους τραυματίες και χτυπημένους διαδηλωτές. Η εντολή από το πολυκατάστημα ήταν σαφής: έπρεπε να ξαναρρεύσει το χρήμα στα ταμεία του, να παραδειγματιστούν οι εργαζόμενοι του, να κολακευτούν οι κυριακάτικοι καταναλωτές. Η ανταπόκριση της αστυνομίας ήταν ανάλογη: προσπάθεια συλλήψεων, ξυλοδαρμός και ποδοπάτημα αγωνιστών και καταστολή κάθε συνδικαλιστικής δράσης.
Είναι γνωστό άλλωστε πως στον καπιταλισμό, και την δημοκρατία που αυτός έχει επιβάλει, η κατανάλωση είναι πάνω από κάθε εργασιακό δικαίωμα που έχει κατακτηθεί με αγώνες και αίμα. Το ξέρουμε πως τα αφεντικά φοβούνται κάθε φορά που αντικρίζουν οργανωμένη και αποφασιστική εργατική δράση και για αυτό το λόγο συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεινά της.
ΕΣΕ Θεσσαλονίκης
http://www.esethessalonikis.gr/
Τα νούμερα της ανεργίας, της φτωχειαςκαι της απλήρωτης εργασίας, που παρουσιαζονται καθε τρίμηνο απο την ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή), καταγράφονται απο εργαζόμενους-ερευνητές. Αυτοί οι εργαζόμενοι, παραμένουν απλήρωτοι,φτωχοί και ανα πάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν άνεργοι. Πληρώνουν οι ίδιοι τα έξοδα των μετακινήσεων που αφορούν τις έρευνες ενώ τους επιβάλλονται μόνο ατομικές συμβάσεις “Ιδιώτη Συνεργάτη” με την υπηρεσία, βρίσκονται πάντα να περιμένουν για μεγάλο διάστημα, την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Η εξατομίκευση στην φύση της συγκεκριμένης εργασίας, η γραφειοκρατία των μηχανισμών αλλά κυρίως η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και ανευθυνότητα του τοπικού γραφείου γραφείου της ΕΛΣΤΑΤ, ευθύνεται ώστε στα Γιάννινα, να οφείλονται στους εργαζόμενους χρήματα εδω και 13 μήνες!
ΚΟΜΜΕΝΑ ΤΑ ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙΑ
ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΕΥΝΕΣ
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (ΕΣΕ) Αθήνας
Μέχρι πρότινος κοινώς αποδεκτή για όλους τους εργαζομένους, ήταν η θεσπισμένη κυριακάτικη αργία. Κανένα μαγαζί και κανένας εμποροϋπάλληλος δεν δούλευε για τους λίγους(;) ασυνείδητους καταναλωτές που επιθυμούσαν να βγουν για ψώνια στην αγορά. Σήμερα όμως το σκηνικό έχει αλλάξει άρδην. Τι κρύβεται όμως πίσω από τα ανοιχτά μαγαζιά την μόνη μέρα της βδομάδας που οι εργαζόμενοι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν καμιά επιτίμηση και υπόδειξη από τα αφεντικά τους και καμία εργασιακή καταπίεση;
Η κυριακάτικη εργασία δεν είναι παρά η κατάργηση ενός ακόμη πράγματος που θεωρούταν για τον κόσμο της εργασίας αυτονόητο(όπως αυτονόητες ήταν και οι συλλογικές συμβάσεις). Όμως γίνεται φανερό πως σήμερα πρέπει να κάνουμε αγώνα ακόμη και για τα αυτονόητα, να κάνουμε αγώνα για 1 ημέρα ξεκούρασης που πάνε να την στερήσουν από τον εργαζόμενο. Με το να χαμηλώνουμε όμως συνεχώς τον πήχη και να τους επιτρέπουμε σιγά σιγά να μας καθυποτάξουν, χάνουμε και κάθε δυνατή ελπίδα να οργανωθούμε και να επιτεθούμε σε αυτό που λέγεται μισθωτή σκλαβιά και ζωή χωρίς αξιοπρέπεια. Φτιάχνονται έτσι ανεμπόδιστα από τη μηχανή του συστήματος εργαζόμενοι με εντελώς απελευθερωμένα ωράρια, άνθρωποι μηχανές στην υπηρεσία των αφεντικών. Φυσικά ούτε λόγος για την καθιερωμένη προσαύξηση της τάξης του +75% και των ρεπό μέσα στη βδομάδα που θα πρέπει να δίνονται λόγω της εργασίας την Κυριακή. Γιατί για τα αφεντικά(μικρά και μεγάλα)σημαντικό είναι το υλικό κέρδος και όχι η ξεκούραση των εργαζομένων, οι οποίοι κάτω από τον τρόμο της απόλυσης μετατρέπονται σχεδόν αγόγγυστα σε εργαζόμενους “λάστιχο”.Εσένα λοιπόν που ψωνίζεις δεν σε αγγίζει τίποτα;ΕΣΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣesethessalonikis.gr
Η Ε.Σ.Ε. θα παρέμβει στο ΙΚΕΑ Κηφισού το Σάββατο 13/09 στις 15:00. ως δράση αλληλεγγύης στους εργάτες του ΙΚΕΑ στην Πιατσέντσα (Ιταλία), απ΄όπου έρχονται τα εμπορεύματα και στην Ελλάδα.13 Σεπτέμβρη: Πανευρωπαϊκή μέρα αλληλεγγύης στους εργάτες του ΙΚΕΑ στην Πιατσέντσα
«Ένα πλήγμα σε έναν είναι πλήγμα σε όλους»
«Πάρε μια παραδοσιακή απεργία στην οποία ανεμίζεις μια σημαία ή σκαρφαλώνεις σε μια στέγη για να διαμαρτυρηθείς. Μπορείς να περάσεις όλη σου τη ζωή εκεί, τίποτα δε θα αλλάξει. Όχι άλλες απεργίες πείνας! Είναι καιρός ο εργοδότης να πεινάσει! Όσο για μας, εμείς υποφέρουμε αρκετά καθημερινά στον χώρο εργασίας. Αυτός δεν είναι μόνο ο δικός μας αγώνας, είναι ο αγώνας του καθενός από μας μέσα στην κρίση: αν νικήσουμε σε ένα μέρος, τα πράγματα γίνονται καλύτερα για όλους μας» ( Από συνέντευξη του Μοχάμετ Αραφάτ, εργάτη στον κλάδο των logistics, 1/1/2013
Από το 2008 στην Ιταλία γίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις στον κλάδο των logistics (μεταφορά και συσκευασία). Στον κλάδο αυτό οι εργάτες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία μετανάστες, δουλεύουν για μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες μέσω ενός συστήματος υπεργολαβιών, που χρησιμοποιείται από τις εταιρίες για να αποφύγουν τη συμμόρφωση με τις συλλογικές συμβάσεις και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτές για τους εργάτες. Οι εργάτες με τους αγώνες τους διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας, δίκαιες αμοιβές, αξιοπρέπεια στην εργασία.
Οι εργάτες που δουλεύουν για λογαριασμό του ΙΚΕΑ δεν αποτελόυν εξαίρεση. Δεν είναι άμεσα απασχολούμενοι από την εταιρία επίπλων, παρά δουλεύουν μέσω υπεργολαβιών. Στα μέσα Οκτώβρη 2012 οι εργάτες στις εγκαταστάσεις του ΙΚΕΑ στην Πιατσέντσα της Βόρειας Ιταλίας κατέβηκαν σε απεργία εναντίον των πενιχρών τους αμοιβών και για ίση κατανομή του φόρτου εργασίας. Η Πιατσέντσα αποτελεί για το ΙΚΕΑ έναν μεγάλο διαμετακομιστικό κόμβο μέσω του οποίου τα προϊόντα της εταιρίας διανέμονται σε όλη τη Μεσόγειο, και στην Ελλάδα.
Η αντίδραση της κοινοπραξίας των εργολάβων και του ΙΚΕΑ ήταν η άρνηση κάθε διαπραγμάτευσης, οι απειλές και τελικά η απόλυση 107 εργαζομένων.
Μετά από μήνες αγώνων, οι εργάτες επαναπροσλήφθηκαν τον Γενάρη του 2013. Αλλά το ΙΚΕΑ δεν ήταν διατεθειμένο να δεχτεί το χτύπημα. Τον περασμένο Μάη 33 από τους πιο ενεργούς συνδικαλισμένους εργάτες τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, και ύστερα οι 24 από αυτούς απολύθηκαν.
Ως απάντηση, τα μεγάλα συνδικάτα βάσης του κλαδου SI Cobas και ADL Cobas κήρυξαν την 26η Ιούλη ως εθνική μέρα αλληλεγγύης. Οργανώθηκαν μεγάλες συγκεντρώσεις σε 13 πόλεις εντός των ιταλικών συνόρων αλλά και στην Ισπανία, τη Γερμανία και την Αυστρία.
Μπροστά στην άρνηση του ΙΚΕΑ να υποχωρήσει οι εργαζόμενοι και οι αλληλέγγυοι συνεχίζουν τον αγώνα. Στις 13 Σεπτέμβρη οργανώνουν μια μεγάλη διαδήλωση στην Πιατσέτσα.
Την περίοδο της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου οι εργαζόμενοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι μας ενώνουν πολύ περισσότερα από όσα φανταζόμαστε με τους εργάτες όλου του κόσμου. Δε βιώνουμε απλά την ίδια εκμετάλλευση παρά, όλο και συχνότερα, έχουμε απέναντί μας τις ίδιες πολυεθνικές εταιρίες ως εργοδότες. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στον κλάδο των logistics είναι αναγκαίο να στηριχτούν από όλους μας, γιατί ο κλάδος αυτός έχει κομβικό ρόλο στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων και, συνεπώς, στην ολοκλήρωση αυτού που ονομάζουμε παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Η αντίσταση στην υποτίμηση της εργασίας μας προϋποθέτει την αλληλεγγύη μας στους αγώνες των εργατών, ντόπιων και μεταναστών, σε όλα τα μέρη του κόσμου. Κάθε νικηφόρος αγώνας σε κάθε μέρος του κόσμου είναι μια νίκη για όλους μας. Ας βάλουμε τα θεμέλια για έναν αληθινό διεθνισμό.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΙΚΕΑ ΣΤΗΝ ΠΙΑΤΣΕΝΤΣΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ
ΕΣΕ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Ο Alfonso Fernandez Ortega είναι ένας νεαρός 22 χρονών, κάτοικος της εργατικής περιοχής Βαγιέκας στη Μαδρίτη, ο οποίος συνελήφθη την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του στις 14/11/2012. Η ημέρα εκείνη ήταν ημέρα γενικής παν-ευρωπαϊκής απεργίας. Συνελήφθη κατευθυνόμενος προς μια απεργιακή περιφρούρηση στη γειτονιά του. Η συμμετοχή του στην απεργία είχε να κάνει με τις διεκδικήσεις που προβάλλονταν: όχι άλλη ανεργία, όχι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, όχι περικοπές στα κοινωνικά αγαθά, όχι ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, εκπαίδευση κτλ.
Η τρομοκρατική πραγματικότητα που βιώνουν οι κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες στην Ισπανία, δεν είναι κάτι άγνωστο για εμάς. Η επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι κοινή επιλογή των αφεντικών και των κυβερνώντων σε κάθε χώρα, όταν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται και διεκδικούν. PROTEST AT SPANISH EMPASSY (DION. AREOPAGITOU 21)
MONDAY 15 SEPTEMBER AT 17.30 A.M.
Alfonso Fernandez Ortega is a young man of 22, sitizen of the working
class ara Vagieka, Madrit, who was arrested as he was getting out of his
house on 14/11/2012. On that date a general european strike was to take
place.
He was arrested as he was heading to a strike protection group in his
neighbourhood. His participation in the strike
was about certain claims, no more unemployment, no more anti-labour
refermations, no more cut backs to social
welfare, no privatization in health care or education, e.c.t.
The police tried to blame him on carrying a rucksack with molotof in
and charge him with explosives possession.
It seems that in Spain as is the case in Greece, this is a police
popular fabrication method at the expense of demonstrations. Although no
fingerpints of Alfonso or other any other evidence was found on the
rucksack he was kept in custody.
Thanks to international solidarity and coordinated protests on
28/12/2012 the media were forced to report the incident and Alfon was
released from prison (after 56 days in jail) on 9/01/2013. On the
18/9/2014 he went on trial,
charged with explosives possession. If he is found guilty he will have
to face a five and a half year imprisonment.
Repression in Spain has come to a scandalous increase, leading to an
incredible violation of human rights and freedom. Fines have been
imposent on thousands of people, very often bassed on evidence arising from
surveillance cameras (as the police claim). More than thousands have
been or are to be on trial. Hundrends oh them are threatment to be sent
to prison because of their participation in laubor, political or
trade-union struggles.
Particulary after the great strikes of 2010-2012 and the “Indignant
movement” the goverment penalises any kind
of social action excessively and exhaustively. Many “forbitten” have
been added to the legal “arsenal” to repress
strikes and demonstrations.
The terroristic reality that social and labour struggles suffer in
Spain is not unknown to us. The assault against human rights and freedom
is the employers and gonernors common choice in every country when
employers and
the oppressed are aroused and claim.
The Concerted Group for Alfon’s freedom has organised a series of
movements both in Vagiekas and Madrit as
well as all around Spain. It calls for a day of international solidarity
on 16th September. On this day many actions
of protest will take place in many countries outside Spanish empassies
and consulates.
We organise a protest outside Spanish empassy in Athens as a minimum
proof of solidarity as well as agreement
to go along.
STOP ALFONSO FERNANDEZ ORTEGA’S PROSECUTION
THE FABRICATION AGAINST HIM WILL FALL DOWN
SOLIDARITY IS WORKER’S WEAPON
ATHENS-MADRIT-LISBON EVERYBODY OUT ON THE STREETS, EVERYBODY JOIN OUR
STRUGGLE
GREECE- FRANCE- SPAIN OUR ENEMY IS BANKS AND MINISTRIES
SOLIDARITY INITIATIVE
Send your protest messages in Spanish empassy (210-9213901)
Notify the concerted group for Alfon’s freedom about your messages
(alfon_libertad@hotmail.com)