Την Παρασκευή 13.2 θα πραγματοποιηθεί η συνέλευση της ATTACK στα γραφεία του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (Φωκίωνος 11, Ερμού Σύνταγμα). Στη συνέλευση μας θα συζητήσουμε και θα καταλήξουμε την πρόταση της ATTACK για πλαίσιο πάλης των εργαζόμενων στα προγράμματα ΟΑΕΔ ΕΣΠΑ. Πρόταση την οποία θέλουμε να συζητήσουμε και με άλλες εργατικές συλλογικότητες και σωματεία, ούτως ώστε να αναπτυχθεί ένα εργατικό μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης με κορμό αυτό το δυναμικό. Θα σχεδιάσουμε τις πρώτες μας παρεμβάσεις στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας που ξεκινάνε αυτό το μήνα που αφορούν 50.000 ανέργους. Τέλος θα αποτιμήσουμε την παρουσία της ATTACK σε μια σειρά από εργατικές μάχες που δώθηκαν το προηγούμενο διάστημα (π.χ. QCS, ΑΒ Βασιλόπουλος κτλ)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13.2 γραφεία ΣΜΤ 19.00

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ATTACK ΔΕΥΤΕΡΑ 16.3 γραφεία ΣΜΤ, 19.00

Εργαζόμενοι/Απολυμένοι στα Metropolis

Κορυφώνοντας τον αγώνα μας και πολλαπλασιάζοντας τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις μας προχωρήσαμε την περασμένη Τετάρτη (4/3) στην πραγματοποίηση μιας μαχητικής διαδήλωσης έξω από το νυχτερινό μαγαζί ΕΝΑΣΤΡΟΝ κατά τη διάρκεια της 3ης διοργάνωσης του ελληνικού Τελικού της Eurovision από το MAD του Ανδρέα Κουρή με τη δυναμική συμμετοχή αλληλέγγυων σωματείων, εργατικών συλλογικοτήτων  και μελών ανοιχτών λαϊκών συνελεύσεων και την συγκινητική και τιμητική για εμάς παρουσία των  απεργών  της  Coca Cola 3E που κατέβηκαν με δικό τους πανό, δίπλα στα πανό της διαδήλωσης.

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά διαδηλώσαμε δυναμικά  μαζί  με τους αλληλέγγυους ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία του Ανδρέα Κουρή που, μέσω του MAD, ανέλαβε τη διοργάνωση. Αλλά, αυτή τη φορά πλησιάσαμε πιο κοντά από κάθε άλλη φορά το χώρο που διεξαγόταν  το σόου αποκλείοντας περιμετρικά το σημείο της πρόσβασης και κλείνοντας το ένα ρεύμα της οδού Πειραιώς, παρ’ όλες τις προσπάθειες του επικεφαλή της αστυνομικής δύναμης περί του αντιθέτου και υπό το σύνθημα «Εσείς που χθες τον είχατε συλλάβει, τώρα την προστασία του έχετε αναλάβει».

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πρόσβαση του… φιλοθεάμοντος κοινού τηςEurovision να γίνεται  μέσω της διαδήλωσης ή πίσω από αυτήν. VIPs και μη, δέχτηκαν απευθείας στα αυτιά τους συνθήματα της ντουντούκας και των διαδηλωτών όπως: «Ο πολιτισμός τους προκαλεί τον τρόμο, πετάει εργαζόμενους απλήρωτους στο δρόμο», «Τρομοκρατία είναι τακούνια να φοράς, κάτω οι νόμοι της γκλαμουριάς», «Το δίκιο το έχουν οι απολυμένοι και όχι οι γκλαμουράτοι και οι ψωνισμένοι», «Εξω από το ΕΝΑΣΤΡΟΝ γεννιούνται συνειδήσεις, μόλις μέσα μπεις τον Κουρή να φτύσεις», «Πίσω απ’ τα φώτα και τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι φτώχεια κι ανεργία», «Εσείς που τώρα κοιτάτε τη δουλειά σας, αύριο απολυμένα θα είναι τα παιδιά σας».

Αυτή η στενή επαφή της διαδήλωσης με τους συμμετέχοντες στο γκλαμουράτο σόου ανάγκασε τον Ανδρέα Κουρή και τους στενούς συνεργάτες του να αισθανθούν, πιο πολύ από ποτέ, ακόμη και την «αναπνοή» μας. Ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του MAD υποχρεώθηκε να υποδεχτεί τους VIPs στην είσοδο του ΕΝΑΣΤΡΟΝ ακούγοντας τις αποδοκιμασίες και τα συνθήματά μας και εισπράττοντας την οργή μας, όπως διακρίνεται και σε σχετικό βίντεο (στο 1:19) όπου ο Ανδρέας Κουρής με γκρι κοστούμι και γαλάζιο πουκάμισο εξέρχεται από την είσοδο του νυχτερινού… μεγάρου σε απόσταση μερικών μέτρων από εμάς.  Και ακούγοντας συνθήματα όπως: «Κουρή αν δεν μας δώσεις αυτά που μας χρωστάς, μπροστά σου θα μας βρίσκεις όπου και να πας», «Να κάνεις φιέστες ξέρεις και Eurovision πας, Κουρή δώσε μας τώρα αυτά που μας χρωστάς», «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή», «Ούτε στα Metropolis, ούτε και πουθενά, καμιά ειρήνη με τα’ αφεντικά», «Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών».

Από την άλλη, η φετινή μας διαδήλωση έξω από τον ελληνικό Τελικό της Eurovision έτυχε τη μεγαλύτερη από ποτέ προβολή από τα μέσα ενημέρωσης, γεγονός που υποχρέωσε ακόμη και κάποια από αυτά που κρατούν τον Ανδρέα Κουρή μονίμως στο απυρόβλητο να αναφερθούν γι’ αυτήν, έστω και με μερικές γραμμές. Από την πλευρά μας, θεωρούμε ότι πρόκειται για αποτέλεσμα του επίμονου αγώνα μας και όχι για τις γνωστές κολοτούμπες των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης που πληθαίνουν τελευταία. Όπως και να έχει, ευχαριστούμε όλους όσους συνέβαλαν στην προβολή της κινητοποίησης μας, δεδομένου ότι γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης η προβολή των εργατικών αγώνων είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη υπόθεση για κάποιους εργαζόμενους σε αυτά, όσο κι αν την επιδιώκουν.

Από αυτή την τελευταία διαδήλωση, εμείς οι απολυμένοι των Metropolisβγαίνουμε ακόμη δυνατότεροι και υποσχόμαστε ότι θα επανέλθουμε δυναμικά ασκώντας ακόμη μεγαλύτερη, ασφυκτική πίεση στον πρώην εργοδότη μας. Εισπράττουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι το ίδιο δυνατοί βγαίνουν από τις κινητοποιήσεις μας όσοι και όσες μας στηρίζουν, όσοι και όσες πιστεύουν ότι σε αυτό τον κόσμο και σε αυτή την κοινωνία, στην κατάσταση που έχει επέλθει, οι εργατικοί αγώνες δεν είναι ουτοπία.

Συνέλευση Απολυμένων από τα καταστήματα Metropolis

Ακολουθούν φωτογραφίες από την κινητοποίησή μας έξω από το ΕΝΑΣΤΡΟΝ:

Το Συντονιστικό για τη διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας καλεί σε παρέμβαση-μικροφωνική την Πέμπτη  12/03 και ώρα 18.00 στην πλατεία Αμερικής.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ, ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6 – Εξάρχεια, 10681 Αθήνα, τηλ: 210 – 3820537
e-mail: sylyp_vivliou@yahoo.gr, website: https://bookworker.wordpress.com

ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑΣ ΕΛΕΝΗΣ Σ.
από την επιχείρηση «ΑΒ Βασιλόπουλος»

Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. είναι μια απ’ όλους εμάς, που έχουμε βιώσει την εργοδοτική αυθαιρεσία, την καταπάτηση και λεηλασία των εργασιακών μας δικαιωμάτων, αλλά και έχουμε ζήσει την απουσία συνάδελφων μας στους εργασιακούς μας χώρους επειδή βρέθηκαν στη μέγγενη της ανεργίας. Μας είναι γνωστές οι τακτικές και μεθοδεύσεις, τόσο των ντόπιων όσο και των ξένων αφεντικών. Προκειμένου να μην διεκδικούμε ως εργαζόμενοι τα αυτονόητα εργασιακά μας δικαιώματα, επιδιώκουν πολλές φορές μέσω διευθυντών και παρατρεχάμενων τους να στοχοποιούν, να σπιλώνουν και να απολύουν όποιον/α εργαζόμενο/η δεν «συμμορφώνεται» στις επιταγές τους.

Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. απολύθηκε εκδικητικά από την επιχείρηση ΑΒ Βασιλόπουλος την Δευτέρα 16/2 μετά από ταπεινωτική συμπεριφορά εις βάρος της από τον διευθυντή καταστήματος Χολαργού. Η Ελένη εργαζόταν επί 15 συναπτά έτη ως 4ωρη (σε Αγ.Παρασκευή, Παπάγο, Χολαργό) και διεκδίκησε με αξιοπρέπεια τα δικαιώματά της: αντέδρασε στις απειλές που δεχόταν προσωπικά από τον διευθυντή καταστήματος, απαίτησε το 10λεπτο διάλειμμα που δικαιούνται οι 4ωροι εργαζόμενοι, διαμαρτυρήθηκε για τις απλήρωτες υπερωρίες (και την τακτική να χτυπούν οι προϊστάμενοι τις κάρτες της βραδινής βάρδιας και να την κρατούν ετσιθελικά άλλη μισή ώρα στο μαγαζί), υπερασπίστηκε ανοιχτά την κυριακάτικη αργία. Παρά τις συνεχείς πιέσεις από τον διευθυντή καταστήματος ώστε να παραιτηθεί (προσφιλής τακτική των εργοδοτών στο εμπόριο για ν’ αποφεύγουν το κόστος των αποζημιώσεων αλλά και για να νιώθουμε φοβισμένοι και αναλώσιμοι), η Ελένη Σ. δεν έκανε πίσω. Στις 16/2, απολύθηκε γιατί «έχει μεγάλη γλώσσα», σύμφωνα με τα λόγια του διευθυντή, κάνοντας σαφές ότι πρόκειται ξεκάθαρα για μια εκδικητική απόλυση. Η συναδέλφισσα κατήγγειλε την απόλυσή της ως καταχρηστική και ζητά την άμεση επαναπρόσληψή της καθώς και τις απλήρωτες υπερωρίες.

Εδώ και χρόνια, η εργοδοσία στον «ΑΒ Βασιλόπουλο» (που πλειοψηφικά ανήκει στον βελγικό όμιλο αλυσίδων supermarkets Delhaize) ακολουθεί πολιτική ανακύκλωσης των εργαζομένων ώστε να μειώνει το εργατικό κόστος (μισθούς, ένσημα, επιδόματα κ.α.) και να δημιουργεί συνθήκες κάτεργου με εντατικοποιημένη εργασία, περικοπές δικαιωμάτων και ταπεινώσεις. Πιο συγκεκριμένα, στο στόχαστρο μπαίνουν οι «παλαιότεροι» συνάδελφοι που έχουν κατακτήσει μερικά δικαιώματα παραπάνω και πιέζονται στην παραίτηση ώστε ν’ αντικατασταθούν από νέους συναδέλφους που προσλαμβάνονται με πιο ελαστικούς όρους εργασίας. Τα κάθε λογής επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ (voucher, κοινωφελής εργασία κ.α.) προσφέρουν ΔΩΡΕΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑ στους εργοδότες αφού οι μισθοί-ψίχουλα επιδοτούνται μέσω ΕΣΠΑ και οι ασφαλιστικές εισφορές από τον ΟΑΕΔ. Εν ολίγοις, τσάμπα, προσωρινή και ελαστική εργασία στο όνομα της «καταπολέμησης της ανεργίας»! Και έχουν το θράσος να διαφημίζουν εκπτώσεις και προσφορές 10% για όσους ψωνίζουν την Κυριακή ενώ πετσοκόβουν μισθούς και δικαιώματα! Ο όμορφος κόσμος των εργοδοτών, αγγελικά πλασμένος! Πίσω από τις φανταχτερές βιτρίνες και τα γεμισμένα ράφια, κυριαρχούν οι μισθοί-ψίχουλα και τα 4ωρα-6ωρα της πείνας, οι απλήρωτες υπερωρίες, οι τσαμπουκάδες/ταπεινώσεις από εργοδότες/διευθυντάδες (πολλές φορές μπροστά στους «αμέτοχους» πελάτες), η εξοντωτική ορθοστασία, η εντατικοποίηση και τα αλλεπάλληλα «ατυχήματα», οι καθυστερήσεις δεδουλευμένων και οι απολύσεις.

Ο κλάδος του εμπορίου έχει γίνει πολλές φορές το πειραματικό εργαστήρι για την εφαρμογή νέων αντεργατικών πολιτικών που αφορούν το σύνολο των εργαζομένων με τρανταχτό παράδειγμα την επιχειρούμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!

Η συναδέλφισσα Ελένη Σ. διεκδικεί τα αυτονόητα και είναι υποχρέωση όλων των συναδέλφων, όλων των εργαζομένων που θίγονται από την βαρβαρότητα που επιβάλλεται γύρω μας να σταθούν στο πλάι της.

Ως σωματείο στεκόμαστε στο πλάι της συναδέλφισσας Ελένης Σ. που διεκδικεί τα αυτονόητα, δείχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας και απαιτούμε από την εργοδοσία να πάρει πίσω την απόλυση.

Ζητάμε από την επιθεώρηση εργασίας να μην επιτρέψει να μείνει η συναδέλφισσα χωρίς δουλειά.

Στο φόντο των δικαστικών εξελίξεων, που μπορείτε να διαβάσετε στην ανακοίνωση των εργαζομένων, την Τετάρτη 11/3/15 στις 19.00 στο Μικρόπολις θα πραγματοποιηθεί η νέα συνέλευση της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ.

Θέματα:

• Το δικαστήριο της 23ης Μάρτη
• Κινηματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, για την στήριξη της υπόθεσης του αγώνα
• Την διοργάνωση της συνέντευξης Τύπου και της ημέρας δράσης στο κέντρο της Θεσσαλονίκης

Η Ανακοίνωση:

Την Τρίτη 03/03/2015 και για μια ακόμα φορά εκδικάστηκε  σε δευτεροβάθμιο ποινικό δικαστήριο το από τριάμισι χρόνια αδικαίωτο αίτημά μας να πάρουμε τα δεδουλευμένα  μας. Αν και τυπικά το αποτέλεσμα αυτής της δίκης ήταν «καταδικαστικό» γι α την πρώην εργοδοσία, η ουσία αυτού του αποτελέσματος  άφησε εμάς τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. το λιγότερο κατάπληκτους. Ο λόγος γι αυτό είναι ότι ενώ η πρώην εργοδοσία είχε ήδη εις βάρος της μια συνολική ποινή από προηγούμενες  πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δίκες που ανέρχονταν σε 123 μήνες φυλάκιση, η προχτεσινή απόφαση του τριμελούς πλημμελειοδικείου μείωσε αυτή την ποινή σε μόλις 43 και μάλιστα με αναστολή!!!

Με άλλα λόγια, αντί να κάνει την ελάχιστη προσπάθεια να αναγκάσει την εργοδοσία να έρθει σε επαφή με μας τους εργαζόμενους για να δοθεί μια λύση,  το δικαστήριο αναγνωρίζει  ελαφρυντικά στην εργοδοσία και δεν αναγνωρίζει το δίκιο του αγώνα μας  και  το δικαίωμά μας να μπορέσουμε να ζήσουμε τις οικογένειες μας με στοιχειώδη αξιοπρέπεια.

Ενώ, δηλαδή, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε επιβάλει μια ποινή που ανάγκαζε την εργοδοσία να κάνει μια πρόταση προς τους εργαζόμενους για να βρεθεί κάποια λύση για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων, με τη στάση και την ποινή που της επέβαλε το δευτεροβάθμιο δικαστήριο στις 03/03/2015 απομακρύνει εντελώς μια τέτοια ενέργεια από μεριάς της εργοδοσίας.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, εμείς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. επιφυλασσόμαστε πλέον όσον αφορά  τις δικαστικές αποφάσεις που το μόνο που κάνουν είναι να αφήνουν τα προβλήματα να χρονίζουν χωρίς να δίνουν καμία λύση, τις δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν καν υπόψη τους ούτε την αμέσως προηγούμενη ποινή των 23 μηνών που επιβλήθηκε στην εργοδοσία σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο ούτε και τις δύο πρωτοβάθμιες καταδίκες της, τις δικαστικές αποφάσεις που δεν την αναγκάζουν να έρθει σε έναν συμβιβασμό για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων.

Επιφυλασσόμαστε για τις δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν υπόψη τους το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που η πρώην εργοδοσία δεν πλήρωνε τα μεροκάματά μας αλλά ούτε και τους προμηθευτές , αυτή κρατούσε επιταγές της επιχείρησης που τις εξαργύρωνε και μάζευε τα χρήματα αυτά, μάλλον για τις «δύσκολες μέρες της», που τώρα γίνονται πιο εύκολες με τη φροντίδα αυτής της ίδιας της ‘δικαιοσύνης’.  Επιφυλασσόμαστε για δικαστικές αποφάσεις που δεν παίρνουν υπόψη τους ότι  αυτή η εργοδοσία έχει καταστρέψει 300 περίπου οικογένειες, σπρώχνοντας  τες στη φτώχια και την εξαθλίωση. Επιφυλασσόμαστε, τέλος, για δικαστές που δεν λογαριάζουν ότι πίσω από τις αποφάσεις τους βρίσκονται ανθρώπινες ψυχές , βρίσκονται οικογένειες , βρίσκονται παιδιά που στερούνται και τα πλέον βασικά.

Κατόπιν αυτών, εμείς οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δε μπορούμε πια να έχουμε εμπιστοσύνη στις όποιες μελλοντικές αποφάσεις  της  δικαιοσύνης  σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα και τις ζωές μας, και αρνούμαστε να ενεργήσουμε σε συμφωνία με το περιεχόμενο τέτοιων αποφάσεων.  Αρνούμαστε να αφήσουμε το εργοστάσιο που το έχουμε κρατήσει ζωντανό και ενεργό παρά την πλήρη εγκατάλειψή του από την ιδιοκτησία. Αρνούμαστε να παραδώσουμε οτιδήποτε μας ζητηθεί από εκπροσώπους της δικαιοσύνης , αφού τριάμισι χρόνια τώρα αυτή δε μπορεί να βρει μια λύση για να πληρωθούμε τα μεροκάματα που δουλέψαμε.

Για όλους αυτούς τους λόγους, προειδοποιούμε ξεκάθαρα οποιουσδήποτε έχουν βλέψεις να βγάλουν εμάς, τους ανθρώπους που δώσαμε την ψυχή μας για να κρατήσουμε το εργοστάσιο αυτό  ζωντανό, μένοντας, παράλληλα, μακριά από τον κίνδυνο της κατάθλιψης και αντιμετωπίζοντας με αξιοπρέπεια την κάθε μας δυσκολία, ΝΑ ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

Προειδοποιούμε επίσης και κάθε επίδοξο αγοραστή πως εμείς δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε τον χώρο του εργοστασίου ακόμα κι αν είναι να αφήσουμε εκεί την ψυχή και  το αίμα μας , ακριβώς επειδή αυτό το εργοστάσιο που κρατάμε ανοιχτό και ζωντανό εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια είναι πλέον ο μόνος τόπος και τρόπος για τη διασφάλιση της επιβίωσης  των οικογενειών μας.

Το εργοστάσιο αυτό είναι πλέον η ζωή μας, η αξιοπρέπειά μας, η μεγάλη μας οικογένεια, και θα υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να παραμείνουμε και να παράγουμε μέσα σ’ αυτό με οποιοδήποτε κόστος .

Αυτή μας την αποφασιστικότητα είναι καλό να την κατανοήσουν επίσης και όποιοι κρατικοί λειτουργοί νομίζουν πως είναι ποτέ δυνατό να υπάρχει κάτι ιερότερο  από το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, τη δικιά μας και των οικογενειών μας .

Επιπλέον, εμείς  οι απλοί εργαζόμενοι της αυτο-διαχειρζόμενης ΒΙΟ.ΜΕ. έχουμε ίσως και τη μόνη  πρόταση που θα δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους της Φίλκεραμ (που δεν έχουν τον ίδιο τρόπο σκέψης με εμάς) να πάρουν τα οφειλόμενα σ’ αυτούς χρήματα, και μάλιστα πολύ περισσότερα από αυτά που τους τάζουν οι επίδοξοι (real estate) συμπαραστάτες τους.

Όμως, αυτό που πρέπει να κάνουμε πιο ξεκάθαρο από ποτέ είναι πως κανείς κρατικός, δικαστικός , δημόσιος , δημοτικός, πολιτικός  ή πολιτειακός παράγοντας που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να αποτρέψει την καταστροφή των ζωών μας που βιώναμε πριν τριάμισι χρόνια -και που φυσικά δεν περιμένουμε να το κάνει ούτε και τώρα- δεν έχει πλέον το οποιοδήποτε δικαίωμα να μας επιβάλει  το τι θα κάνουμε από εδώ και στο εξής.

Επειδή τώρα πια έχουμε πάρει τις τύχες μας στα δικά μας χέρια, τώρα πια διαχειριζόμαστε μόνοι μας τη δουλειά και τις ζωές μας. Τώρα πια δεν θα αφήσουμε απολύτως κανέναν να τολμήσει να καταστρέψει αυτό που με τόσο κόπο καταφέραμε. Τώρα πια δεν θ’ αφήσουμε κανέναν από εκείνους που σκοπός τους είναι μόνο να καταστρέφουν να μπει εμπόδιο στη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.  Αν  το μόνο που ξέρουν και μπορούν κάποιοι είναι να καταστρέφουν, ας καταστρέψουν τις δικές τους ζωές. Εμείς δεν θα τους επιτρέψουμε πια να πειράξουν τις δικές μας και των οικογενειών μας.

Δεν μας έχουν ανάγκη για να καταστραφούν, δεν τους έχουμε ανάγκη για να σωθούμε.

ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ :

Η ΒΙΟ.ΜΕ. ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ.

Οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ.

Το καλοκαίρι του 2012 ο Ουαλίντ Τάλεμπ δούλευε σε ένα φούρνο στη Σαλαμίνα. Το αφεντικό του χρωστούσε δεδουλευμένα δύο μηνών και ο Ουαλίντ τα είχε ζητήσει. Επίσης κουβαλούσε μαζί του κάθε μέρα στη δουλειά μια τσάντα με λεφτά. Ήταν οικονομίες μηνών που είχε μαζέψει αυτός και κάποιοι συμπατριώτες του για να τα στείλουν στις οικογένειες τους στην Αίγυπτο.

Μια μέρα το ποσό είχε φτάσει στα 12.350 ευρώ. Επειδή το ποσό ήταν μεγάλο, για να αισθάνεται πιο ασφαλής, είπε στο αφεντικό του για την τσάντα. Το μεσημέρι το αφεντικό του ο Γιώργος Σγούρδος πήγε στο πίσω μέρος του φούρνου που δούλευε ο Ουαλίντ, τον ρώτησε κάτι για τα λεφτά που ζήταγε. Μετά τον χτύπησε. Ύστερα ήρθαν κι άλλοι στο δωμάτιο (ο γιος του αφεντικού που είναι μέλος της Χρυσής Αυγής  κι άλλοι δύο), οι οποίοι συμμετείχαν στο ξύλο. Το αφεντικό του πήρε την τσάντα με τα λεφτά και αφού τον χτύπησαν, τον έδεσαν με αλυσίδες χειροπόδαρα, έφεραν ένα φορτηγάκι και το πάρκαραν στην είσοδο του μαγαζιού. Αφού σιγουρεύτηκαν ότι δεν περνούσε κανείς, τον έβαλαν στο φορτηγάκι. Τον πήγαν σ’ ένα στάβλο και τον έδεσαν σε μία καρέκλα και άρχισαν να τον χτυπούν μέχρι που τον άφησαν αναίσθητο, ενώ έπιναν μπύρες και διασκέδαζαν με την ψυχή τους. Tα βασανιστήρια του διήρκησαν 18 ολόκληρες ώρες. Ο ίδιος έκλαιγε και τους παρακαλούσε να ξεσφίξουν την αλυσίδα, γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Φεύγοντας κάποια στιγμή, ο γιος του ιδιοκτήτη, του είπε ότι θα πάει να φέρει όπλο, θα τον σκοτώσουν και θα τον πετάξουν στη θάλασσα.

Όταν έφυγαν από το στάβλο, ο Ουαλίντ κατάφερε να δραπετεύσει, σπάζοντας την αλυσίδα που τον κράταγε δεμένο στο ξύλο, με μια πέτρα. Χωρίς να βλέπει καλά και με τις αλυσίδες ακόμη πάνω του, έτρεξε μέσα από χωράφια, μέχρι που κατέρρευσε μπροστά σ’ αυτό το δέντρο που είδαμε όλοι στη φωτογραφία.

Τον βρήκε ένας άνθρωπος, πήγαν στην αστυνομία. Τα κατήγγειλε όλα. Η αστυνομία τον άκουσε και τον κράτησε εκεί. Έμεινε ματωμένος, πρησμένος, με σκισμένο κεφάλι, χτυπημένο πόδι και το αριστερό του μάτι σε κακό χάλι για τρεις μέρες στο κρατητήριο. Δεν είχε χαρτιά βλέπεις. Αμέσως μετά μεταφέρθηκε  στο αλλοδαπών. Μετά από 5 μέρες τον πήγαν επιτέλους στο νοσοκομείο.

Απ’ τα 12.350 ευρώ το αφεντικό του επέστρεψε μόνο 5.920 ευρώ. Τα υπόλοιπα ,όπως ομολόγησε με μεγάλη κυνικότητα ο δράστης, τα χρησιμοποίησε για να πληρώσει το ενοίκιο του μαγαζιού και να καλύψει διάφορα έξοδα.

Ο Ουαλίντ δούλευε στο φούρνο 12 ώρες τη μέρα επί ένα χρόνο και τέσσερις μήνες. Από τις 4:30 το πρωί μέχρι το μεσημέρι ή το απόγευμα. Του έδιναν 800 ευρώ και δεν είχε ασφάλιση, γιατί δεν είχε χαρτιά. Του μιλούσαν συχνά άσχημα. Κορόιδευαν τη θρησκεία του, το χρώμα του, τη γλώσσα του.

Οι δράστες είναι ελεύθεροι και κατηγορούνται για ληστεία, αρπαγή και απρόκλητη σωματική βλάβη (κακουργήματα), καθώς και για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και απασχόληση αλλοδαπού χωρίς έγγραφα. Ο Ουαλίντ σήμερα είναι άνεργος. Δεν ξαναδούλεψε μετά το βασανισμό του. Δε βρίσκει δουλειά γιατί οι δυνατότητες του είναι πια πολύ περιορισμένες και οι καιροί ζόρικοι. Μπορεί πλέον τα σημάδια από τα χτυπήματα να έχουν φύγει αλλά του άφησαν κουσούρια. Έχασε την όραση του στο αριστερό μάτι, το αριστερό του πόδι δεν το πατάει καλά και έχει ακόμα αίμα στα νεφρά του.

Ο ιδιοκτήτης του φούρνου όποτε τον βρίσκει στον δρόμο τον βρίζει και τον απειλεί ενώ τον έχει τραμπουκίσει ακόμη και στα δικαστήρια. Η δίκη έχει πάρει τέσσερις φορές αναβολή.

Η νέα δικάσιμος είναι στις 10 Μάρτίου, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά στην Αίθουσα 310 (Σκουζέ 3-5). Ας είμαστε εκεί από τις 9 το πρωί για να μην είναι ο Ουαλίντ μόνος του.