«Η κρίση είναι ένα αγγούρι που τ’ αφεντικά έχουν στον κ*λο τους και θέλουν να το χώσουν στον δικό μας».


Μπροστά στην νέα κατάσταση, σίγουρα δεν μπορεί ακόμα μια φορά η απάντηση να είναι η αδιέξοδη πολιτική του συμβιβασμού και της υποταγής, που όλα αυτά τα χρόνια αποδυνάμωσε το συνδικαλιστικό κίνημα. 

Από πού κι ως πού εξομοιώνεται ο καθημερινός Γολγοθάς των εργαζομένων, με τις τύχες Πηλαδάκηδων, Κοντομηνάδων, Αντζουλάτων…; 


Από το «χέρι-χέρι λαός και Κολωνάκι»  φτάσαμε στο «Μεσαίωνας για όλους»; 

Από την απλήρωτη εργασία ολοταχώς στις αναγκαίες απολύσεις για το καλό της επιχείρησης (δηλ. τα κέρδη του εργοδότη); 

Δυστυχώς η ηγεσία του Σωματείου Εργαζομένων Καζίνο Ρίο με την κάλυψη που παρέχει προς την εργοδοσία(τι έχει να κερδίσει το ΙΚΑ από τη σύλληψη…), ξεπερνάει ακόμα και τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ όταν εκείνη με τη σειρά της αιτούνταν για λογαριασμό του κεφαλαίου εκτεταμένες φοροαπαλλαγές και αθρόο κρατικό δανεισμό. Λες κι έχουν τσεπώσει λίγα τόσα χρόνια δανεικά κι αγύριστα ή δεν έχουν στείλει στον Καιάδα τα ασφαλιστικά ταμεία με το συνεχές μπήξιμό  τους.  

Η εποχή του  «πνεύματος ταξικής συνεργασίας» με πρόσχημα την «καλή» κατάσταση  της επιχείρησης τέλειωσε. Κανένα όφελος για τους εργαζόμενους δεν πρόκειται να υπάρξει, από την προσπάθεια απενεχοποίησης της εργοδοσίας. 

Ακολουθεί η ανακοίνωση του Δ.Σ του Σωματείου Εργαζομένων Καζίνο Ρίο:

“Πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ  το γεγονός της σύλληψης του ιδιοκτήτη τουΚαζίνο Ρίο και ιδιοκτήτη των συγγενών επιχειρήσεων Καζίνο Ξάνθης και Κέρκυρας, για ρυθμισμένα χρέη απέναντι σε ΙΚΑ και Ελληνικό Δημόσιο.

Όταν πληροφορηθήκαμε το γεγονός της σύλληψής του, για ρυθμισμένες μάλιστα οφειλές, πραγματικά διερωτηθήκαμε τι έχει να κερδίσει το Ελληνικό Δημόσιο και το ΙΚΑ από τη σύλληψη και ενδεχομένως το κλείσιμο επιχειρήσεων που πέρα από κουλοχέρηδες και επιτραπέζια τυχερά παιχνίδια (μηδαμινής αξίας) δεν έχουν κανένα άλλο περιουσιακό στοιχείο;

Στα παραπάνω ερωτήματα δεν αναμένουμε απάντηση. Ξέρουμε ότι ίσως καταλήξουμε να έχουμε και εμείς την τύχη όλων εκείνων των συναδέλφων που εργάζονταν στις 100.000 και πλέον επιχειρήσεις που έκλεισαν τα 4 τελευταία χρόνια. Σε πολλές απ’ αυτές ακόμα χρωστά το κράτος το Φ.Π.Α!!! Ένας ακόμα αριθμός στις στατιστικές τους; ΟΧΙ, θα το παλέψουμε, θα αγωνιστούμε και θα επιβιώσουμε. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ!!!

Πραγματοποιήθηκε στις 22/01 εκτεταμένη παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων σε όλα τα κτίρια που στεγάζουν υπηρεσίες της Περιφέρειας Ηπείρου και του Δήμου Ιωαννιτών, από την πρωτοβουλία εργαζομένων σε κοινωφελή προγράμματα μέσω ΟΑΕΔ “5μηνίτες δίχως ίχνος υπομονής…” και με τη στήριξη αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων.

Στόχος της παρέμβασης ήταν αφενός να δημοσιοποιηθεί το αίσχος των εργασιακών συνθηκών των 5μηνιτών και αφετέρου να δημιουργηθούν οι πρώτες ζυμώσεις μεταξύ των εργαζομένων με 5μηνη σύμβαση, ώστε να προκύψουν στο αμέσως επόμενο διάστημα δράσεις.

Tο κείμενο της παρέμβασης σε μορφή PDF –> ΕΔΩ

αναδημοσίευση από: http://radio-i.org/index.php/15-homepage/404-5.html

Παρέμβαση  από δεκάδες αλληλέγγυους πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή έξω από το μεζεδοπωλείο «Σαλαντίν» στον  Κεραμεικό, μετά την εκδικητική απόλυση ενός συναδέλφου και την ανακοίνωση των απολύσεων ακόμη δύο. Οι παραπάνω εργαζόμενοι διεκδικούσαν εξαρχής τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους και συμπαραστάθηκαν στο αίτημα επαναπρόσληψης του πρώτου απολυμένου.

Ακούγονται συνθήματα όπως «Για τα αφεντικά είναι νόμος της φύσης, πρώτα το ξεπούλημα μετά οι απολύσεις», «Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες και στα αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες», «Εσείς που τώρα κοιτάτε τη δουλειά σας, αύριο απολυμένα θα είναι τα παιδιά σας».

ΠΗΓΗ:http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2014/01/blog-post_9649.html

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1513033

Τις διαθέσεις τους δείχνουν με τον πλέον εμφανή τρόπο οι νεόκοποι ιδιοκτήτες των ραδιοσταθμών PEPPER και 88,6. Με το που εισήλθαν τους δυο ραδιοσταθμούς άρχισαν τις πιέσεις και τις «προτροπές» προς τους εργαζόμενους τεχνικούς για την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας επί ποινή απολύσεως. Ταυτόχρονα η διοίκηση των δύο ραδιοσταθμών προέβη σε εκδικητικές απολύσεις δύο συναδέλφων μας (ο ένας μάλιστα είναι και συνδικαλιστικός εκπρόσωπός μας στο μεικτό), επειδή ακριβώς δεν υπέγραψαν ατομικές συμβάσεις. Έτσι ξεσκεπάστηκαν πανηγυρικά οι πραγματικές προθέσεις της νέας ιδιοκτησίας.

Στις 15/01/2014, τα σωματεία σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, συνέλευση βάσης εργαζομένων οδηγών δικύκλου καθώς και η επιτροπή εργαζομένων στην pizza fan πραγματοποιήσαμε παρέμβαση έξω από το σώμα επιθεώρησης εργασίας στην οδό Αγησιλάου 10. Η παρέμβαση καλέστηκε στο πλαίσιο της προσφυγής μας στο συγκεκριμένο ΣΕΠΕ και της κωλυσιεργείας που αντιμετωπίσαμε. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

Σωματεία Βάσης και Επιθεωρήσεις Εργασίας

(με αφορμή το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας της οδού Αγησιλάου 10 στην Αθήνα)

Με το παρακάτω κείμενο το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου θέλουμε να δώσουμε μια νέα διάσταση, να διευρύνουμε το διάλογο των σωματείων βάσης με τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και να κοινωνικοποιήσουμε τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των δημόσιων υπηρεσιών. Γιατί, πολύ απλά, για εμάς ο συνδικαλισμός βάσης δεν είναι μια υπόθεση κάποιων ειδικών αλλά αφορά κάθε εργαζόμενο-η.

Στις 17 Ιανουαρίου του 2013, μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων κατήγγειλε επώνυμα στην Επιθεώρηση Εργασίας της οδού Αγησιλάου το κατάστημα της Pizza Fan που βρίσκεται στην οδό Σιώκου 5 στα Σεπόλια. Στόχος της καταγγελίας ήταν να διενεργηθεί έλεγχος στο συγκεκριμένο κατάστημα προκειμένου να διαπιστωθεί η καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας (γεγονός που αποτελεί τον κανόνα στο σύνολο σχεδόν των καταστημάτων της αλυσίδας εστίασης με τον διακριτικό τίτλο Pizza Fan). Τον Μάρτιο του 2013 τα σωματεία Σ.Σ.Μ και Σ.Β.Ε.Ο.Δ επισκέφθηκαν το Σ.ΕΠ.Ε της οδού Αγησιλάου για να ενημερωθούν για την εξέλιξη του ελέγχου που είχε ζητηθεί. Εκεί, η προϊσταμένη κα Αρετή Κατσιαούνη πληροφόρησε τους εκπροσώπους των σωματείων πως αρκετοί επιθεωρητές απέχουν από τους ελέγχους επειδή, λόγω περικοπών, η υπηρεσία δεν έχει τη δυνατότητα να τους καλύψει τα έξοδα κίνησης. Μετά τη λήξη της αποχής, οι εκπρόσωποι των σωματείων ήρθαν σε νέα, τηλεφωνική αυτή τη φορά, επικοινωνία με το Σ.ΕΠ.Ε και πήραν τη διαβεβαίωση πως ο έλεγχος θα προχωρήσει άμεσα.

Δυστυχώς, και παρόλες τις διαβεβαιώσεις, φτάσαμε στο Σεπτέμβριο του 2013 και ο έλεγχος δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί, οπότε οι εκπρόσωποι των σωματείων επισκέπτονται εκ νέου το Σ.ΕΠ.Ε προκειμένου να ενημερωθούν για το λόγο της οχτάμηνης πλέον κωλυσιεργίας. Η απάντηση που δόθηκε από την κα Κατσιαούνη ήταν πως η υπηρεσία έδινε προτεραιότητα στον έλεγχο επιχειρήσεων που χρωστάνε χρήματα (περίπτωση που ταίριαζε γάντι με την καταγγελία μας για το κατάστημα Pizza Fan των Σεπολίων!) Τελικά, ο έλεγχος έγινε σχεδόν εννέα μήνες μετά την μέρα καταγγελίας και μόνο κατόπιν αλλεπάλληλων πιέσεών μας. Δυστυχώς, όμως, ο έλεγχος διενεργήθηκε διαφορετική μέρα και ώρα από αυτή που είχε ζητηθεί και τηλεφωνικώς αλλά και κατ’ ιδίαν από τους εκπροσώπους των σωματείων. Έτσι, τα σωματεία δεν ενημερώθηκαν και η παρουσία τους στον έλεγχο κατέστη αδύνατη παρότι είχε συμφωνηθεί το ακριβώς αντίθετο. Στην αντίδρασή μας, η προϊσταμένη απάντησε πως η ενημέρωσή μας κατέστη αδύνατη γιατί είχαν καταγραφεί λάθος οι αριθμοί των τηλεφώνων μας!

Πλέον κι επειδή έχουμε επιδείξει απεριόριστη κατανόηση και υπομονή θα θέλαμε να επισημάνουμε μια σειρά από γεγονότα που θεωρούμε πως δεν τιμούν το Σ.ΕΠ.Ε Αγησιλάου καθώς και το σημαντικό έργο που καλείται να επιτελέσει. Από την πρώτη κιόλας επίσκεψη μελών μας, οι επιθεωρητές στο τμήμα καταγγελιών επέδειξαν απροθυμία να βοηθήσουν τους εργαζόμενους-ες της Pizza Fan Σεπολίων με κυνικά σχόλια του τύπου “αφού υπέγραψες τι ψάχνεις δώρα και συμβάσεις;” και “πληρωνόσουνα; ε, τι θέλεις τώρα;”. Δυστυχώς, μόνο όταν οι εργαζόμενοι-ες δήλωσαν μέλη των σωματείων οι επιθεωρητές έγιναν ελάχιστα συνεννοήσιμοι και στοιχειωδώς τυπικοί.

Επίσης, σε τριμερή συνάντηση για εργατική διαφορά που αφορούσε την Pizza Fan Σεπολίων ο επιθεωρητής χειρίστηκε την υπόθεση περισσότερο σαν ένας οποιοσδήποτε διεκπεραιωτικός γραμματέας και λιγότερο ως επιθεωρητής εργασίας. Για παράδειγμα, όταν πήρε στα χέρια του τους πίνακες προσωπικού για το 2011 και το 2012 δεν μπήκε καν στον κόπο να διερωτηθεί πως είναι δυνατόν ένα κατάστημα εστίασης να λειτουργεί επί δύο συνεχόμενα χρόνια χωρίς καθαριστές, λαντζιέρες και υπεύθυνους βάρδιας. Δεν έθεσε καν ζήτημα για το γεγονός ότι στο κατάστημα φαίνονταν να δουλεύουν μόνο ψήστες και διανομείς. Προφανώς, θεώρησε πως ο ίδιος ο εργοδότης καθάριζε τις τουαλέτες και τους λοιπούς χώρους, διεκπεραίωνε λάντζα και λοιπές εργασίες μόνος του και μάλιστα σε τρία καταστήματα ταυτόχρονα (τόσες Pizza Fan έχει στην κατοχή του ο ένας από τους δύο εργοδότες των Σεπολίων!) Οπότε, δεν μπορούμε παρά να συμπεράνουμε πως οι πίνακες προσωπικού ζητούνται από την επιθεώρηση για τυπικούς και όχι για ουσιαστικούς λόγους.

Από την εμπειρία μας στους εργασιακούς χώρους και την κινηματική μας παρουσία γνωρίζουμε    πως το συλλογικό μας κέρδος επιτυγχάνεται κυρίως από τις δικές μας δυνάμεις, το δικό μας κόπο και τρέξιμο, με κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις, στάσεις εργασίας και απεργίες. Γνωρίζουμε, επίσης, πως οι Επιθεωρήσεις Εργασίας λειτουργούν και έχουν οργανωθεί με τέτοιο τρόπο από το κράτος, ώστε οι λιγοστοί έλεγχοι να γίνονται για τα μάτια του κόσμου, με ελάχιστες κυρώσεις και με ένα τεράστιο οπλοστάσιο αντεργατικών νόμων να προστατεύει τα αφεντικά και να διαιωνίζει την κοινωνική πανούκλα που ονομάζεται υποτίμηση της εργασίας, της ζωής και της ύπαρξής μας. Από την πλευρά μας και απέναντι στις κωλυσιεργίες της Επιθεώρησης Εργασίας, δεν θα επιτρέψουμε καμιά απροθυμία και καμιά ολιγωρία σε κανέναν, ούτε στους εαυτούς μας ούτε σε άλλους. Για μας κάθε απόφαση και κάθε έγγραφο έχει καθοριστική σημασία. Είτε στην προοπτική συναινετικών λύσεων είτε σε προδικαστικό επίπεδο, όσο πιο καλά δομημένη και εμπεριστατωμένη είναι μια εργατική διαφορά τόσο πιο σαφής είναι η εικόνα σε περίπτωση που οποιαδήποτε υπόθεση εργαζόμενου καταλήξει στη δικαστική αίθουσα. Δεν ζητάμε από κανένα να μεροληπτήσει υπέρ μας. Όμως, απαιτούμε τον σεβασμό και τη δίκαιη αντιμετώπισή μας απέναντι στη συνεχώς αυξανόμενη εργοδοτική ασυδοσία που εξευτελίζει και την εργασία και τους/τις εργαζόμενους-ες.

Αυτοοργανωνόμαστε σε σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες στους χώρους δουλειάς με σκοπό να δημιουργήσουμε τις δικές μας μη ιεραρχικές δομές και να παλέψουμε ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων μας και την υποτίμηση της εργασίας μας. Στηριζόμενοι πάντοτε στις δικές μας δυνάμεις και συνδικαλιστικές δομές και έχοντας συνείδηση της ταξικής μας θέσης, αποφασίζουμε οι ίδιοι συλλογικά, και όχι το κράτος και τα αφεντικά, τα χαρακτηριστικά μας, δίνουμε νέες σημασίες και οργανώνουμε τους αγώνες μας για να διαμορφώσουμε τους όρους και τις συνθήκες της εργασίας μας και της ζωής μας.

Δεν έχουμε σκοπό να συνεχίσουν να μην μας υπολογίζουν και αν μας αντιμετωπίζουν σαν μόνους-ες και κακομοίρηδες εργάτες-ριες. Και για αυτό προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε, και ας το γνωρίζουν τα αφεντικά της Pizza Fan και οι Επιθεωρήσεις Εργασίας.

Για το νικηφόρο μέλλον που κερδίζεται συλλογικά ενάντια στο παρόν που μας θέλει μόνους και ηττημένους.

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων

Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου

Επιτροπή εργαζομένων στην pizza fan

Ιανουάριος 2014

Περισσότερα: http://pizzafanworkers.wordpress.com/2014/01/15/%CF%84%CE%B9-%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CF%83%CE%B5%CF%80%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%B4%CF%8C-%CE%B1%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BF/#more-439

Κι αφού στο όνομα της εθνικής κρίσης ξεχάσαμε τι σημαίνει 8ωρο, συμβάσεις, δώρα, ένσημα και επιδόματα ανεργίας, ήρθε λοιπόν, η ώρα, στο όνομα της «ανάκαμψης της οικονομίας», να ξεχάσουμε και την κυριακάτικη αργία. Ως πολιορκητικός κριός για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε η λειτουργία των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων για 7 Κυριακές το χρόνο. Στη συνέχεια, στο άκουσμα των γρυλισμάτων των μικροαφεντικών, τα οικονομικά επιτελεία ενσωματώνουν τις «αγανακτισμένες αντιδράσεις του κόσμου του εμπορίου», δίνοντας τη διακριτική ευχέρεια σε εμπορικούς συλλόγους και περιφερειάρχες να επιβάλλουν 3 επιπλέον εργάσιμες Κυριακές για όλες τις επιχειρήσεις, καθώς και να οργανώνουν προκλητικές καταναλωτικές φιέστες με απάνθρωπα διευρυμένα ωράρια, υπό τον τίτλο «Λευκές Νύχτες». Ό,τι κι αν κάνουν, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν, ότι ο μαγικός κόσμος του εμπορίου, πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες και τις φανταχτερές διαφημίσεις, κρύβει τη βίαιη πραγματικότητα για χιλιάδες εκμεταλλευόμενους: ωράρια-λάστιχο, απλήρωτοι εργάτες, μαύρη εργασία, απολύσεις χωρίς αποζημίωση, εργοδοτική τρομοκρατία.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ «ΔΟΥΛΙΤΣΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ».

Εξαρχής, η γλοιώδης συμμαχία των εργοδοτικών ενώσεων και των εμπορικών συλλόγων, των media, των κρατικών επιτελείων και των αφεντικών, επιστράτευσε τα αμίμητα επιχειρήματα: «απαραίτητο μέτρο για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας», «χτύπημα στην καλπάζουσα ύφεση», «διέξοδο στα υπερμεγέθη ποσοστά της ανεργίας». Πρόκειται για τους ίδιους που εφευρίσκουν success story και πρωτογενή πλεονάσματα ενώ οργανώνουν τη ληστεία εις βάρος μας, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους ανέργους, ενώ υπογράφουν την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και των «διαθεσιμοτήτων», που μετατρέπουν τον ΟΑΕΔ σε δουλεμπορικό γραφείο φτηνού εργατικού δυναμικού, που βαφτίζουν τους εργαζόμενους ωφελούμενους και το μισθό-επίδομα, προωθώντας την ανακυκλωσιμότητα των εργαζόμενων μέσα από τη συνεχή εναλλαγή ανεργίας-εργασίας, που παρουσιάζονται ως εγγυητές της δημοκρατικής ομαλότητας και επιβάλλουν την αστική νομιμότητα με επιστρατεύσεις, ειδικές νομοθεσίες, τρομονόμους κ.α. Είναι σαφές πως η βίαιη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μας, η δήθεν «απελευθέρωσή» του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρύτερης ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε και μας θέλει να πουλάμε την εργατική μας δύναμη άνευ όρων: φτηνά ή και τζάμπα, όποτε και για όσο μας χρειάζονται τα αφεντικά. Για εμάς, σκάνδαλο δεν είναι μόνο το 1 εκατομμύριο ανέργων ως συνεχής απειλή και εκβιασμός για όλους μας, αλλά και τα εκατομμύρια φτηνών και πειθαρχημένων, ντόπιων και ξένων, εργατών που τσακίζουν τις ζωές τους στα σύγχρονα κάτεργα.

 ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ, ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.

Δε θέλουμε να ταυτίσουμε τη ζωή μας με τα χαμένα 8ωρα μας στα σύγχρονα-κάτεργα. Δεν επιθυμούμε να δουλεύουμε για να βγάλουμε ψίχουλα που θα πετάμε στα βασικά για να μπορούμε απλά να επιβιώσουμε. Δε γουστάρουμε να αποδεχθούμε το ρόλο του ελεύθερου πολίτη-καταναλωτή και να πνιγούμε στον φαύλο κύκλο «δουλειά-κατανάλωση-ύπνος». Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, δεν είμαστε απλά νούμερα και ποσοστά. Έχουμε ανάγκες και επιθυμίες που δε χωράνε στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών για κέρδος. Έχουμε ανάγκη για πραγματικά ελεύθερο χρόνο που δεν μπορεί να αγοράζεται και να πουλιέται στους διαδρόμους των πολυκαταστημάτων. Γιατί όσο αρνούμαστε το ρόλο του πειθήνιου εργάτη άλλο τόσο μας αηδιάζει και ο ρόλος του μαστουρωμένου καταναλωτή που βρίσκει ευκαιρία για κυριακάτικη βόλτα στις βιτρίνες και τα μαγαζιά. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αν τώρα θεωρούμε μεγάλη ευκαιρία τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές, αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την κυριακάτικη λειτουργία του δημοσίου τομέα, την 24ωρη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων και άλλα τερατώδη που δεν βγαίνουν από την φαντασία μας. Ε, λοιπόν, τις Κυριακές (και όχι μόνο) μπορούμε και έχουμε πολύ καλύτερα πράγματα να κάνουμε απ’ το να δουλεύουμε ή να καταναλώνουμε.

ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ

ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!

Να μην επιτρέψουμε η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας να θεωρηθεί άλλο ένα αυτονόητο, που επιβάλλει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Αντί να καταπίνουμε αμάσητα τα αυτονόητα των αφεντικών, ας προτάξουμε τα δικά μας προλεταριακά αυτονόητα: ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι μια ακόμη αιτία πολέμου για όλους μας, ότι οι απλήρωτοι και ανασφάλιστοι εργάτες μπορούν συλλογικά και μαχητικά να σηκώσουν κεφάλι, ότι κανένας εργοδοτικός τσαμπουκάς δεν θα μείνει αναπάντητος…
Και όλα αυτά δε γίνονται, όσο κολλάμε στο βάλτο ενός γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, με αγωνιστικά λογύδρια, κομματική περιχαράκωση, ανάθεση και ιεραρχίες, σωματεία σφραγίδες , απεργίες-τουφεκιές. Εμείς οι ίδιοι, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, μπορούμε να απαντήσουμε πειστικά και αποτελεσματικά στην επίθεση των αφεντικών μέσα από την αυτοοργανωμένη και μαχητική ταξική μας δράση μέσα και έξω από τους εργασιακούς χώρους. Εμείς, να χτίσουμε την ενότητα και την αλληλεγγύη μέσα στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων, ντόπιων και ξένων, εργαζομένων και ανέργων. Να στήσουμε τα συλλογικά μας οδοφράγματα ενάντια στην επέλαση του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας. Στην υλική και πνευματική φτώχεια που επιβάλλουν οι «από πάνω», ν’ αντιπαραθέσουμε τον πλούτο που δημιουργούν οι κοινότητες των αγωνιζομένων ανθρώπων. Πλούτος που γεννιέται εκεί όπου η μαχητική περιφρούρηση μιας απεργίας συναντά την αλληλεγγύη απολυμένων ή απλήρωτων εργατών, εκεί όπου οι ουρές των ΟΑΕΔ ή των νοσοκομείων μετατρέπονται σε μαχητικές διεκδικήσεις, εκεί όπου οι επιβάτες ενός λεωφορείου αρνούνται αντίτιμα και αποκρούουν ελέγχους εφαρμόζοντας έμπρακτα την ελεύθερη μετακίνηση, εκεί όπου τα δίκτυα άμεσης δράσης ενάντια σε διακοπές ρεύματος/νερού συναντούν τις επιθέσεις σ’ όσους επιχειρούν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, εκεί όπου οι καταλήψεις στέγης συναντούν τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, εκεί όπου οι απαλλοτριώσεις εμπορευμάτων συναντούν τα πολύμορφα σαμποτάζ σε τράπεζες, εισπρακτικές εταιρείες και υπουργεία, εκεί όπου κάθε εγχείρημα αυτοοργανωμένου και οριζόντιου αγώνα μοιράζεται το δικό του επαναστατικό σχέδιο για την κοινή υπόθεση της κοινωνικής-ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί θέλουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν. Θέλουμε τις ζωές και τον πλούτο που παράγουμε στα χέρια μας! Για να τελειώνουμε με τον κόσμο των αφεντικών και του κεφαλαίου, της μισθωτής εργασίας και της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνία της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της αλληλεγγύης, της κοινοκτημοσύνης και της ελεύθερης ανθρώπινης δραστηριότητας.

Πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού

http://paapty.squat.gr/