Σύλλογος μας θα συμμετέχει στη συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης χρυσού τηνΠέμπτη 16/4, 6μμ, στα Προπύλαια
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com
[παλιότερη σχετική ανακοίνωση του Συλλόγου μας
και συμμετοχή σε σχετική διαδήλωση πριν από 2 χρόνια]
![CCnI55MUgAAUbz0[1]](https://omniasuntcommunia.espivblogs.net/files/2015/04/CCnI55MUgAAUbz01.jpg)
Το αμερικάνικο πλαστικό όνειρο ξέφτισε. Αυτό θα μπορούσε να είναι το σύνθημα χιλιάδων εργαζομένων στις αλυσίδες γρήγορου φαγητού στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ενώ αγωνίζονται για να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό.
{Ο κατώτατος ομοσπονδιακός μισθός στις ΗΠΑ είναι 7,25 δολάρια την ώρα}
Για το λόγο αυτό, οι εργαζόμενοι από τα McDonald’s, τη Walmart, τα Burger King, τα KFC, τα Wendy’s, και τα Dunkin’ Donuts, καθώς και οι βρεφονηπιοκόμοι, όσοι παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας κατ’ οίκον και άλλοι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι προχωρούν σε μονοήμερη πανεθνική απεργία/διαδήλωση, από τις μεγαλύτερες εργαζομένων στις ΗΠΑ, με σκοπό να επιτύχουν υψηλότερες αμοιβές, καλύτερες παροχές και το δικαίωμα του συνδικαλισμού.
Συνέχεια ανάγνωσης ΗΠΑ: Aπεργία στα Mc Donald’s. Αντιδρούν στους μισθούς πείνας.
Λίγο μετά τις 22:00 περίπου 50 άτομα κινήθηκαν στην παλιά πόλη μοιράζοντας κείμενα των 5 εργαζομένων, αλλά και των “Αλληλέγγυων από το χώρο του επισιτισμού” , πετώντας τρικάκια και ενώ παράλληλα γινόταν και αφισοκόλληση. Κατέληξαν στο εν λόγω μεζεδοπωλείο και για μισή ώρα περίπου φώναζαν συνθήματα αλληλεγγύης, ενημέρωναν τους πελάτες και τους διερχόμενους για το ζήτημα. Κάποιοι μάλιστα από τους πελάτες στάθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων, αποχωρώντας επιδεικτικά από το κατάστημα. Ο κόσμος τέλος, συνέχισε την αφισοκόλληση και το μοίρασμα κειμένων στην παλιά πόλη των χανίων.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ
…συνεχίζεται
τα κείμενα που μοιραζόντουσαν:
το μεζεδοπωλείο “το κουτουρούκι” αλλάζει…
εκτός από μεζέδες και ρακές
σερβίρει και ομηρία εργαζομένων
“Το κουτουρούκι” είναι μία επιχείρηση που χρόνο με το χρόνο αυξάνει το τζίρο της και αυτό το ξέρουμε καλά εμείς οι εργαζόμενοι, αλλά και οι συχνοί πελάτες του, που είδαν την εξέλιξή του. Το ότι σε αυτήν την αύξηση συμβάλαμε τα μέγιστα εμείς οι σκληρά εργαζόμενοι, το γνωρίζουν και οι πέτρες. Παρόλα αυτά, η εργοδότρια προχώρησε τον Νοέμβριο που μας πέρασε σε αιφνίδια διακοπή της λειτουργίας της επιχείρησής της, χωρίς να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας και χωρίς να μας καταβληθούν οι αποζημιώσεις. Όσο για δώρα, επιδόματα, προσαυξήσεις κ.τ.λ., υπήρχε σιγή ιχθύος.
Κατά την διάρκεια της λειτουργίας του καταστήματος, δημιουργήθηκαν δεσμοί αλληλεγγύης και ισότητας μεταξύ των εργαζομένων, και μέσα από συλλογικές διαδικασίες έγιναν μικρές και μεγάλες διεκδικήσεις, από τα πουρμπουάρ και το ίδιο μεροκάματο για όλους, μέχρι το δικαίωμά μας στην απεργία. Στην τελευταία μας συνάντηση, η εργοδότρια δεσμεύτηκε για την επιστροφή όλων μας στην εργασία, κατά την επαναλειτουργία του καταστήματος. Όσο για το δώρο Χριστουγέννων η απάντηση που πήραμε ήταν ότι πάει διακοπές με δανεικά…Κατά την περίοδο που το κατάστημα παρέμεινε κλειστό, επιχειρήθηκε με πολλούς τρόπους η επικοινωνία με την εργοδότρια για να διευκρινιστεί η ημερομηνία επαναλειτουργίας της επιχείρησης, αλλά και για να μας καταβληθούν χρωστούμενα δεδουλευμένων, καθώς κανείς μας δεν δουλεύει από χόμπι, αλλά για να ζήσει. Αυτό δεν κατέστη εφικτό, καθώς η εργοδότρια απέφευγε με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί μας, ενώ ταυτόχρονα διέρρεε μέσω τρίτων, ότι δεν θα συνεχίσει να μας απασχολεί στην επιχείρηση της. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, οδηγηθήκαμε για πρώτη φορά στην επιθεώρηση εργασίας, για μία συνάντηση μαζί της με σκοπό την δέσμευσή της για την συνέχιση της απασχόλησής μας στο Κουτουρούκι. Η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αφού η ίδια έλειπε. Εντωμεταξύ η εργοδότρια μας και χωρίς προηγουμένως να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας καταβάλλοντας μας ταυτόχρονα και τις νόμιμες αποζημιώσεις μας, προχώρησε στην επαναλειτουργία του καταστήματος με άλλους εργαζόμενους που προσέλαβε στη θέση μας, αφήνοντας μας σε εργασιακή εκκρεμότητα, ενώ ούτε καν συζητά την εξόφληση των οφειλομένων αποδοχών μας. Μετά τη επαναλαμβανόμενη απαξίωση και κοροϊδία της, προσφύγαμε στην επιθεώρηση εργασίας, αυτή τη φορά για καταγγελία, διεκδικώντας όλα τα παρακάτω:
Την συνέχιση της απασχόλησής μας στην επιχείρηση.
Την άμεση εξόφληση των οφειλομένων δώρων εορτών, αδειών, επιδομάτων αδειών, προσαυξήσεων εργασίας Κυριακών, αργιών, νυχτερινής εργασίας και υπερεργασιακής απασχόλησης, καθώς και αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση.
Η διεκδίκηση των παραπάνω αποτελεί για εμάς ζήτημα αξιοπρέπειας αλλά και επιβίωσης. Δεν αναγνωρίζουμε σε κανένα αφεντικό (εναλλακτικό και μη) να ‘απολύει’ εκδικητικά και καταχρηστικά εργαζόμενους για συνδικαλιστικούς λόγους. Σπάμε τη σιωπή και αντιδρούμε με δεσμούς αλληλεγγύης, μέσα από συλλογικές διαδικασίες για τα αυτονόητα.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ
ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
Χανιά, Απρίλης 2015
οι 5 εργαζόμενες/οι
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ: Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΏΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ
Όσοι από εμάς εργαζόμαστε στον επισιτισμό ξέρουμε πολύ καλά τι πάει να πει υποτίμηση της εργασίας και υποβάθμιση των ζωών μας. Να σε ρίχνουν συνεχώς στα φράγκα με κάθε τρόπο, να κάνεις απλήρωτες υπερωρίες, αργίες, νυχτερινά, να έχεις μισά ή καθόλου ένσημα, ευέλικτα ωράρια, ανύπαρκτα δώρα και επιδόματα, ακόμη και να σου βάζουν χέρι στα μπουρμπουάρ. Κι από συμπεριφορά άλλο τίποτα. Τις συνθήκες αυτές βιώνουμε όλοι μας, λίγο-πολύ εδώ και χρόνια. Η ”οικονομική κρίση” ας πούμε, για μας ήρθε νωρίτερα. Τώρα πια τα αφεντικά ρίχνουν κι άλλο τα μεροκάματα, και σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη επιδομάτων, συντίθεται ένα σκηνικό του στυλ ” τόσα στο χέρι και τίποτε άλλο”. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην πόλη των Χανίων το 2015, με τα μεροκάματα σε ορισμένες πιάτσες να αγγίζουν τα 20 ευρώ.
Όλοι το ξέρουν ότι, αν κατά τη διαδικασία της συνέντευξης, αρχίσεις και μιλάς για στοιχειώδη δικαιώματα, επιδόματα κτλ, απλά δε θα προσληφθείς. Πρόκειται για μια εκβιαστική διαδικασία που προσπαθεί με ύπουλους τρόπους να επιβάλλει τη θέληση του εργοδότη ώστε να δίνει όσο λιγότερα γίνεται. Συχνά μας κάνουν ερωτήσεις άσχετες με τη δουλειά όπως πού μένουμε, αν είμαστε ντόπιοι ή όχι, σκοπούς εγκυμοσύνης ή αν διαθέτουμε μεταφορικό μέσο.
Στην πράξη, δηλαδή, όταν ξεκινάμε να δουλεύουμε σε ένα μαγαζί καλούμαστε να κάνουμε μια ”συμφωνία” με το αφεντικό ή να δεχθούμε τους όρους που αυτός βάζει, μιας και η εργασία δεν αποτελεί για μας κάποιου είδους επιλογή αλλά αναγκαστική συνθήκη για να ζήσουμε. Θα παίρνεις τόσα – θα δουλεύεις τόσο – αυτή είναι η δουλειά. Συμφωνία, η οποία γίνεται πάντα υπό άνισους όρους λόγο της θέσης ισχύος του εργοδότη. Ένα ακόμα φαινόμενο που παρατηρείται, είναι η μερική ή και καθόλου ασφάλιση, με ωρομίσθιο 4 με 5 ευρώ, αφήνοντας έτσι την εντύπωση ότι ”ο εργοδότης πληρώνει καλά” ενώ στην πραγματικότητα εφόσον δεν πληρώνει δώρα, προσαυξήσεις ,άδειες, επιδόματα, νυχτερινά κτλ, το πραγματικό ωρομίσθιο πέφτει στα 2 με 3 ευρώ. Το εργασιακό πρότυπο της εποχής μας, δοκιμάζει τις αντοχές και ανοχές των εργαζομένων τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Συχνή είναι η ανάθεση υπέρογκων και ανέφικτων στόχων οι οποίοι πολλές φορές δημιουργούν ανταγωνισμούς μεταξύ των συναδέλφων.
Καλούμαστε λοιπόν όλοι εμείς που εργαζόμαστε ως σερβιτόροι, μάγειρες, διανομείς, λαντζιέρηδες κλπ να βάλουμε ”πλάτη” στο μαγαζί δουλεύοντας υποτιμημένοι. Οι δικαιολογίες πολλές. Έχει κρίση και το μαγαζί ”δε βγαίνει” (θαρρείς και όταν τα κέρδη ήταν μεγαλύτερα παίρναμε κάποιου είδους μέρισμα). Άλλες φορές επικαλούνται τις φιλικές σχέσεις με τον εργοδότη υποχρεώνοντάς μας συναισθηματικά “να βοηθήσεις το μαγαζί, για να σε βοηθήσει και αυτό”. Με τα αφεντικά δεν έχουμε κοινά συμφέροντα. Αυτοί κερδίζουν πολλά από όλους εμάς που “βγάζουμε” τη δουλειά. Καίγονται για να μη τους χαλάσει η μαγιά. Μας έχουν ανάγκη, ακόμη και αν χρειαστεί να μας δώσουν κατά καιρούς περισσότερα. Γνωρίζουν καλά τον ρόλο τους και μπορούν εύκολα να κλάψουν στον ώμο σου, όταν οι τζίροι τους μειώνονται. Άλλο τόσο εύκολα κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους όταν τα έσοδα τους αυξάνονται κατακόρυφα ,ενώ εσύ εξαντλείσαι δουλεύοντας για δύο.
Η επιχείρηση ”Το Κουτουρούκι” είναι μια ανάλογη περίπτωση η οποία εμφανίζεται με το πρόσωπο του ”καλού αφεντικού” δίνοντας στους εργαζόμενους “το πακέτο” των 5 ευρώ. Οι εργαζόμενοι, με τον καιρό, είχαν δημιουργήσει δεσμούς αλληλεγγύης και κατανόησης μεταξύ τους, μέσα από κοινές συνελεύσεις και αποφάσεις, ενισχύοντας έτσι τους δεσμούς τους, εξαλείφοντας το φόβο προς το αφεντικό και ξεπερνώντας την υποκριτική συμφωνία της πρόσληψης ζητώντας μέρος των δικαιωμάτων τους. Το ότι στο χώρο του επισιτισμού, μας θεωρούν αναλώσιμους, το απέδειξε ακράδαντα η στάση της εργοδότριας στην εν λόγω επιχείρηση, με την εκδικητική απόλυση σε πέντε εργαζομένους της. Ως εργαζόμενοι στον επισιτισμό θεωρούμε αξιοπρεπή την στάση των 5 εργαζομένων στο «Κουτουρούκι» και δίκαιο τον αγώνα τους.
Αφεντικά και κράτος προσπαθούν να εγκαταστήσουν μέσα μας και γύρω μας μια εργασιακή συνθήκη ξεκάθαρης βαρβαρότητας. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι εξουσιαστικές δομές οργανώνουν ,ελέγχουν και επιβάλουν την υποταγή κοιμίζοντας και εξαγοράζοντας συνειδήσεις. Ο στόχος τους είναι να δημιουργήσουν άτομα-αντικείμενα χωρίς καν λόγο. Όντα καχύποπτα, ανταγωνιστικά, φοβικά, δουλικά, άβουλα και απομονωμένα .Όντα προβλέψιμα και διαχειρίσιμα για ολική εκμετάλλευση. Να μην τους αφήσουμε. Να εναντιωθούμε στην εγωπάθεια, την υποκρισία και την απληστία των αφεντικών. Ο ρόλος μας εδώ είναι να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και να μην δεχόμαστε τα μισά νιώθοντας ότι μας κάνουν χάρη. Η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη είναι το όπλο των εργαζομένων απέναντι στην απληστία των αφεντικών. Τα συμφέροντά μας είναι κοινά και οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε για τους αγώνες που δόθηκαν και για αυτούς που θα δοθούν. Πλήρης ασφάλιση ,αξιοπρεπή μεροκάματα, ταξική συνείδηση στο χώρο εργασίας είναι μερικά από αυτά.
Αλληλέγγυοι/ες από το χώρο του επισιτισμού.
Σε συγκέντρωση στις 8 το πρωί στην πλατεία Δαβάκη, στο Περιβολάκι στη Νίκαια στις 20 Απρίλη, ημερομηνία έναρξης της δίκης της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο των φυλακών του Κορυδαλλού καλούν: το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών, το Συνδικάτο Εργαζομένων Γάλακτος, Τροφίμων και Ποτών, το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΒΓΑ, το Σωματείο Εργαζομένων της ΦΑΓΕ, το Σωματείο Εργαζομένων της Tasty, η ΕΛΜΕ Πειραιά, η ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης, το ΠΕΣ – ΝΑΤ, η Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», ΠΕΕΜΑΓΕΝ, ΠΕΠΡΝ, το σωματείο Εργατοϋπαλλήλων «Pepsico-Ήβη», και τελος, το Σωματείο Επαγγελματιών Οδηγών Αττικής – Βοιωτίας και νήσων Αργοσαρωνικού.
Εδώ και μερικά χρόνια διεξάγεται στην Χαλκιδική ένας κοινωνικός αγώνας ενάντια στη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής από διάφορες εταιρίες εξόρυξης χρυσού οι οποίες μπροστά στα κέρδη τους χρησιμοποιούν κάθε μέσο και είναι διατεθειμένες να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Από την άλλη ένα δυναμικό τοπικό κίνημα που δεν έχει πτοηθεί από τις 300 και πλέον διώξεις και συνεχίζει να παλεύει για τα αυτονόητα, για να ζουν και να δουλεύουν σε μια περιοχή που δεν θα τους σκοτώνει βιολογικά και δεν θα αποτελεί νεκρή γη μέσα σε λίγα χρόνια. Απέναντι τους έχουν από την αρχή την ίδια την Eldorado Gold, το κράτος με κάθε του μορφή, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του, καθώς και τους εργαζόμενους της εταιρίας.
Οι τελευταίοι λειτουργούν ως τσιράκια των αφεντικών τους αρνούμενοι την ταξική τους θέση που πρέπει πάντα να βρίσκεται ενάντια στους εκμεταλλευτές της εργατικής δύναμης και στους καταστροφείς της ίδιας μας της ζωής. Αυτοπροβάλλονται ως “εργατικός αγώνας” αλλά κανένα εργατικό κίνημα δεν μιλούσε ποτέ μόνο για το δικαίωμα στην εργασία χωρίς όρους και χωρίς το κοινωνικό πλαίσιο που την περιβάλλει. Ο αναρχοσυνδικαλισμός που ως εργαζόμενοι έχουμε επιλέξει να εφαρμόζουμε διατρανώνει πως η εργασία συνοδεύεται από μια ηθική για το σύνολο της ζωής μας και πως οι εργατικές διεκδικήσεις δεν είναι ξεκομμένες από τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Ως εργαζόμενοι ξέρουμε τον ταξικό μας εχθρό, ξέρουμε πως απέναντι μας έχουμε τα αφεντικά (μικρά ή μεγάλα), έχουμε τα τσιράκια τους (έμμισθα ή εθελοντικά) καθώς και τους υπερασπιστές τους (κυβερνήσεις και αστυνομίες).
Αντίστοιχα οι αγώνες ενάντια στην καταστροφή της φύσης οφείλουν να εναντιώνονται στον ίδιο τον καπιταλισμό (και την ιδεολογία της ανάπτυξης) που γεννά αυτή τη καταστροφή, στην υποβάθμιση της ζωής και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι κοινωνικοί αγώνες μάχονται ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και δεν καταφεύγουν σε καμία ανάθεση και αντιπροσώπευση, αντίθετα πρέπει να δικτυώνονται και να ενώνονται με άλλους αγώνες με σκοπό την συνολική δικαίωση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ
ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕλευθεριακΗ ΣυνδικαλιστικΗ Ενωση
Το Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης έφτασε στις αρχές της περασμένης εβδομάδας στην Αθήνα, ξεκινώντας από Θεσσαλονίκη, ενώ πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε Λάρισα, Βόλο, Λιβαδειά, Χαλκίδα. Θυμίζουμε ότι το Καραβάνι αποτελεί πρωτοβουλία των εργατών της ΒΙΟΜΕ, της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3 και των σχολικών φυλάκων Θεσσαλονίκης. Κεντρικό μήνυμα της δράσης είναι ότι «Τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κερδίζονται με αγώνα».
Συνεχίζουν τον αγώνα τους οι απεργοί της Coca Cola 3E στην Θεσσαλονίκη εδώ και 18 μήνες, διεκδικώντας την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Έτσι συλλογικά πέρασαν και την ημέρα του Πάσχα, συγκεντρωμένοι στο εργοστάσιο.
Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων αναδεικνύει ακόμα ένα εργασιακό κάτεργο στο χώρο της εστίασης. Πρόκειται για το σουβλατζίδικο Πανοραμίξ στα Εξάρχεια του οποίου η εργοδοσία αντιμετώπιζε ως σκλάβα την εργαζόμενη. Ενώ δούλεψε για 127 μεροκάματα, 492 ώρες βράδυ, 206 ώρες Κυριακή και 544 ώρες υπερωρία, είναι σήμερα αόρατη για τις αρμόδιες υπηρεσίες που απευθύνεται για να δικαιωθεί, αφού το αφεντικό δεν της κολλούσε ένσημα. Επιπλέον, όταν η εργαζόμενη απευθύνθηκε στο σωματείο δέχτηκε και την τρομοκρατία της εργοδοσίας, αλλά στον αγώνα της δεν είναι μόνη.
Σε επίσχεση εργασίας προχώρησαν οι εργαζόμενοι στο δημοτικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό στην Κω. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν δεδουλευμένα τουλάχιστον τριών μηνών.
Μετά από τρία σχεδόν χρόνια αγώνων και προσφυγών, ήρθε μια πρώτη δικαίωση για τους απολυμένους των Metropolis. Οι Ανδρέας και Αγγελική Κουρή καταδικάστηκαν από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών σε 32 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 14.600 ευρώ στον καθένα. Βέβαια υπήρχαν εξόφθαλμες παραλείψεις της αστικής δικαιοσύνης, που αφορούν στη καταβολή αποζημιώσεων που αναγνωρίζονται για μόλις 4 απολυμένους από τους 17. Οι απολυμένοι δηλώνουν ότι ο αγώνας τους συνεχίζεται μέχρι την τελική του δικαίωση, καθώς έπονται και νέες δικαστικές μάχες.
Καταδίκη όμως για τον Λεωνίδα Γεωργιάδη από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με απαλλαγή όμως του Αδώνι ο οποίος τη γλύτωσε μέσω του γνωστού κόλπου να σπάει η επιχειρηματική δραστηριότητα σε διάφορες εταιρείες. Τα γνωστά αδέρφια απέλυσαν εργαζόμενο παράνομα, και παρά τη δικαίωσή του αρνούνται να τον πληρώσουν. Επιπλέον, η απόφαση εύγλωττα περιγράφει την εργοδοτική αυθαιρεσία που επικρατούσε στις επιχειρήσεις των Αφων Γεωργιάδη: μονομερής μείωση μισθών κατά 50%, και μάλιστα εκβιάζοντας τους εργαζόμενους να υπογράφουν για άλλα ποσά από όσα τους κατέβαλλαν, εργατικό ατύχημα που ποτέ δεν καλύφθηκε με το ψέμα ότι ο εργαζόμενος υποχώρησε οικειοθελώς και άλλα.
Δεν έχει όρια η εργοδοτική αυθαιρεσία της εταιρείας ΒΙΚΟΣ. Απολύσεις των “παλιών” εργαζομένων με αντικατάσταση από νέους εργαζόμενους, φτηνούς και ευέλικτους, με ωράρια εργασίας όπως βολεύουν την παραγωγή, εξαντλώντας τους εργάτες και λοιπά. Πρόσφατα όμως, προχώρησε και σε εργοδοτική τρομοκρατία συνδικαλίστριας που μετά από την επιστροφή της στην εργασία ύστερα από ατύχημα, επιχειρήθηκε να οδηγηθεί με δόλιους τρόπους σε παραίτηση. Να σημειώσουμε επίσης, ότι η εν λόγω εργαζόμενη, λόγω έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, τραυματίστηκε εκ νέου, αυτή τη φορά στο χώρο δουλειάς.
Η συλλογικότητα V for Voucherades πραγματοποιεί σειρά παρεμβάσεων σε ΚΕΚ, που ενώ έχουν ολοκληρώσει τα προγράμματα κατάρτισης, εξακολουθούν να μην έχουν καταβάλει ούτε ευρώ στους συμμετέχοντες. Μετά την πρώτη παρέμβαση στα MasterΚΕΚ, την εβδομάδα που μας πέρασε, πραγματοποίησαν τη δεύτερη παρέμβασή τους στο New York Studies, το οποίο έχει καθυστερήσει δύο μήνες την καταβολή των χρημάτων στους συμμετέχοντες. Στην παρέμβαση η συλλογικότητα έλαβε τη διαβεβαίωση για άμεση καταβολή των οφειλών.
Η Μεταλλουργεία Βοιωτίας ΑΕΒΕ περηφανεύεται για την κερδοφορία της, την ίδια ώρα που αφήνει απλήρωτους τους εργαζόμενους. Οι εργοδοσία χρωστάει δεδουλευμένα τουλάχιστον έξι μηνών και επιδόματα. Παρά τις δεσμεύσεις της εργοδοσίας στις συναντήσεις στην επιθεώρηση εργασίας, συνεχίζει προκλητικά να εμπαίζει τους εργαζόμενους για το πότε θα καταβάλει επιτέλους τα χρωστούμενα.
Το σωματείο εργαζόμενων στη Vodafone καλεί καταναλωτές, εργαζόμενους και άνεργους να δείξουν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των εργαζομένων με ψηφίσματα αλληλεγγύης αλλά και με επικοινωνία με τη διοίκηση. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τις εξαγορές, τις απολύσεις, την ελαστική εργασία, την εντατικοποίηση, τους χαμηλούς μισθούς και την άρνηση υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. στα πλαίσια του συνεχούς αγώνα τους, παρεμβάσεις πραγματοποίησαν την περασμένη Δευτέρα και Πέμπτη έξω από καταστήματα της εταιρείας.
Συνεχίζονται επίσης οι παρεμβάσεις ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία της ΑΒ Βασιλόπουλος. Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε στις 5 Απρίλη στο κατάστημα του Χολαργού, με διττό στόχο : την πίεση για την επαναπρόσληψη της απολυμένης Ελένης που θυμίζουμε έχει δικαιωθεί από την επιθεώρηση εργασίας, αλλά και για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας. Παρέμβαση επίσης πραγματοποιήθηκε και στο κατάστημα στο Ελληνικό στις 2 Απρίλη, και στο Περιστέρι στις 4 Απρίλη.
Το κεφάλαιο δολοφονεί και σακατεύει εργάτες. Νέο εργατικό “ατύχημα” σημειώθηκε την Πέμπτη 9 Απρίλη στο Ορυχείο Καρδιάς και πάλι στο κάτεργο της ΔΕΗ στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας (ΛΚΔΜ) στην Κοζάνη. Ο 31χρονος εργάτης τραυματίστηκε σοβαρά, όταν κατά την διάρκεια των εργασιών γρασαρίσματος ενός εκσκαφέα, πιάστηκαν τα ρούχα του με αποτέλεσμα να στριμωχτεί ανάμεσα στα σίδερα και να υποστεί πολλαπλά κατάγματα.
Οι εργαζόμενοι/ες στο εμπόριο σε κείμενο – ανακοίνωσή τους αποδομούν την όποια λογική της ανάθεσης μπορεί να έχει σήμερα η εργατική τάξη σε μια ελπίδα που δεν θα έρθει παρά μόνο με εργατικούς αγώνες. Αγώνες ενάντια στις εργοδοτικές ορέξεις, και διεκδίκηση για τις συλλογικές συμβάσεις, για την κυριακάτικη αργία. Όπως τονίζουν: «Μέσα από τα σωματεία μας, μέσα από εργατικές συλλογικότητες, από ορατές ή «αόρατες» επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και την συλλογική μας αξιοπρέπεια.»
«Κάποιοι το βαφτίζουν κλοπή και αλητεία. Να μάθει να πληρώνει η εργοδοσία». Αυτό είναι ένα από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν στην παρέμβαση στις 2 Απρίλη ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία του μεζεδοπωλείου το Κουτουρούκι στα Χανιά. Η δυναμική παρουσία των αλληλέγγυων προκάλεσε τη συμπαράσταση και την άμεση αποχώρηση του κόσμου, ενώ δεν έλειψαν τα εμετικά και σεξιστικά σχόλια των αφεντικών.
Οι δημοσιογράφοι της ελεύθερης ΕΡΤ καταφέρονται εναντίον της ηγεσίας της ΠΟΣΠΕΡΤ. Οι ρουφιάνοι της εργοδοσίας και του κράτους, ουσιαστικά συμπράττουν με το μόρφωμα της ΝΕΡΙΤ, προκειμένου «να διαμορφώσουν εκείνες τις συνθήκες που θα επιτρέψει στο πιο απεχθές κομμάτι του συνδικαλισμού να επιβιώσει ακόμα και ως ζόμπι εις βάρος της ΕΡΤ και των εργαζομένων της».
Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων τους, οι συμβασιούχες – απολυμένες καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το υπουργείο διοικητικής μεταρρύθμισης στις 8 Απρίλη. Οι 300 εργαζόμενες συμβασιούχες στο ΥΠΟΙΚ διεκδικούν τα δικαιώματά τους, καθώς το καθεστώς εργασίας τους που πλέον έχει λήξει, εκτός του ότι τις έχει οδηγήσει στην ανεργία μετά από χρόνια ομηρείας μέσω των συμβάσεων, επιπλέον τους αφαιρεί βασικά εργασιακά δικαιώματα, και ούτε στο ταμείο ανεργίας δεν μπορούν να μπουν.
«Δεν είναι απολυμένες απλώς έληξε η σύμβασή τους». Με αυτή την ιταμή δήλωση μία εκ των 595 καθαριστριών απολυμένων του ΥΠΟΙΚ, φρόντισε να διαχωρίσει τη θέση τους από την άλλη κατηγορία αγωνιζόμενων καθαριστριών. Οι 595 καθαρίστριες όχι μόνο δεν στέκονται στο πλευρό των συναδέλφων τους, αλλά στέκονται απέναντί τους.
Σε ακριβώς αντίθετο πνεύμα, δηλαδή με αλληλεγγύη και με συλλογικό αγώνα, η αυτοοργανωμένη συλλογικότητα Νισάφι στη Σπάρτη, διοργάνωσε εκδήλωση αλληλεγγύης στις 8 Απρίλη για την κάλυψη ιατρικών εξόδων ανασφάλιστων συντροφισσών. Γιατί σε αυτό τον Αγώνα δεν υπάρχει εγώ αλλά ΕΜΕΙΣ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής;, το εποχικά διαρθρωμένο ποσοστό ανεργίας τον Γενάρη του 2015 ανήλθε στο25,7%, δηλαδή 1 στους 4 είναι άνεργος. Θερίζει δε η ανεργία στους νέους ηλικίας 15-24 ετών που ανήλθε στο 50,1%.
Θυμίζουμε ότι η Ειρήνη Διαμαντή που έφαγε πρόστιμο 5000 ευρώ για το μεγάλο της «έγκλημα» να πουλήσει κουλούρια χωρίς άδεια μετά από πέντε χρόνια ανεργίας, συλλέγει υπογραφές για να μπορέσει να βγάλει την άδεια που απαιτείται και να απαλλαγεί από το πρόστιμο. Το κείμενο μπορείτε να το βρείτε στη Νέα Σμύρνη σε συλλογικότητες και συνεργατικά εγχειρήματα.
Η αναρχοσυνδικαλιστική ένωση SAC, διοργανώνει 13-16 Αυγούστου συνέδριο στη Σουηδία στη μνήμη του Joe Hill, συνδικαλιστή και τροβαδούρου, μέλους των IWW. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της SAC το συνέδριο είναι «ευκαιρία για την μαυροκόκκινη οικογένεια να συναντηθεί σύμφωνα με τις διαμορφωμένες συνθήκες οργάνωσης και για την ανταλλαγή εμπειριών…. Ακόμη δουλεύουμε για τον διεθνισμό – για ένα κόσμο χωρίς σύνορα!»
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση οργάνωσε εκδηλώσεις-συζητήσεις με θέμα «ένας άλλος τρόπος να κάνεις συνδικαλισμό: σωματεία βάσης – πρωτοβάθμια σωματεία» σε Ρέθυμνο και Χανιά. Στις εκδηλώσεις μεταφέρθηκαν εμπειρίες από τη δράση των σωματείων βάσης, των πρωτοβάθμιων σωματείων, των συντονισμών δράσης, καθώς και την προσπάθεια για τη συγκρότηση ανεξάρτητης συνδικαλιστικής δομής από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ (Εργατική Ομοσπονδία Βάσης). Κόντρα στον φιλοεργοδοτικό και τον κομματικό συνδικαλισμό, η ΕΣΕ μάχεται για ένα συνδικαλισμό αντιγραφειοκρατικό, μαχητικό, αυτοοργανωμένο.
Τέλος, τα ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ και ο Χώρος Πολύμορφης Δράσης Αναρχικών (κατάληψη Ζαΐμη 11 Εξάρχεια) συλλέγουν ρούχα , σεντόνια κουβέρτες κτλ για να καλυφθούν ανάγκες αστέγων, συντρόφων και κρατουμένων στις φυλακές της χώρας. Κάθε Δευτέρα 18.00 – 23.00, κάθε Σαββάτο 19.00 – 23.00, κάθε Πέμπτη 18:00 -23:00.
[Το εργασιακό δελτίο από το blog omnia sunt communia μεταδίδεται καθημερινά από τα ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ]
Μπορείτε να ακούσετε το δελτίο όπως μεταδίδεται απο τα ΡΑΔΙΟΦΡΑΓΜΑΤΑ εδώ:
Μπορείτε επίσης να κατεβάσετε το αρχείο σε Mp3 εδώ
Σοβαρά τραυματίστηκε εργαζόμενος της ΔΕΗ στο ορυχείο Καρδίας της Κοζάνης, που φέρει πολλαπλά τραύματα στο θώρακα, στο κεφάλι και την κοιλιακή χώρα.
Στο «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο Θεσσαλονίκης νοσηλεύεται ο 34χρονος τεχνίτης μηχανολογικής συντήρησης, που τραυματίστηκε σοβαρά εν ώρα εργασίας.
Διακομίστηκε αρχικά στο «Μαμάτσειο» Νοσοκομείο Κοζάνης κι από εκεί στο «Ιπποκράτειο» της Θεσσαλονίκης, όπου νοσηλεύεται. Το περιστατικό συνέβη το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης.
Οι συνθήκες του ατυχήματος ερευνώνται από το αστυνομικό τμήμα της Κοζάνης.
Πηγή: efsyn
Διαδηλωτές συγκρούστηκαν με δυνάμεις της αστυνομίας στην πρωτεύουσα Μπραζίλια έξω από το Κογκρέσο της Βραζιλίας.
Τα εργατικά συνδικάτα επιχειρούν να αποτρέψουν τη ψήφιση νομοσχεδίου, που επιτρέπει την εκτεταμένη χρήση του outsourcing, δηλαδή της ανάθεσης εργασιών μιας επιχείρησης σε εξωτερικούς συνεργάτες.
Οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι η προοπτική αυτή θα οδηγήσει σε απολύσεις μόνιμου προσωπικού και προσλήψεις χαμηλόμισθων συμβασιούχων.
Στις κινητοποιήσεις έλαβαν μέρος περίπου 3000 άτομα. Σύμφωνα με τοπικά μέσα, δυνάμεις της αστυνομίας, με γκλομπς και εκτεταμένη χρήση σπρέι πιπεριού, επιχείρησαν να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους και να αποτρέψουν εισβολή στο Κογκρέσο.
Μετά από πρόταση κομμάτων της συμπολίτευσης το επίμαχο νομοσχέδιο αποσύρθηκε και θα επανεξεταστεί.
Επτά άτομα ανάμεσά τους και δυο αστυνομικοί τραυματίστηκαν μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο για να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.
Ανάλογες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε ακόμα έντεκα πόλεις της Βραζιλίας.
Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, εννέα στους δέκα Βραζιλιάνους αντιτίθενται στις πολιτικές λιτότητας που έχει εξαγγέλλει η πρόεδρος Ντίλμα Ρούσεφ.
https://athens.indymedia.org/post/1542730/
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=IHGm-vrf_AU[/youtube]
«ΠΑΝΟΡΑΜΙΞ» – ΑΠΛΗΡΩΤΙΞ – ΚΑΤΑΜΑΥΡΟΕΡΓΑΤΙΞ
Η συναδέλφισσα Σ. Ν. εργάστηκε στο σουβλατζίδικο «Πανοραμίξ» στην οδό Μεσολογγίου 4 στα Εξάρχεια, του αφεντικού Ιωάννη Γεωργατσώνα. Ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου 2014 και απολύθηκε στις 27 Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου. Εκείνη την ημέρα, αφού την έβαλε να κάνει την αναγκαία προετοιμασία για τη λειτουργία του μαγαζιού, την απέλυσε με ένα κλασσικό τέχνασμα: «Πήγαινε σπίτι σου να ξεκουραστείς και θα σου τηλεφωνήσω νά΄ρθεις για δουλειά». Η συναδέλφισσα δούλευε καθημερινά, χωρίς ένσημα, κάτι παραπάνω από 12 ώρες κατά μέσο όρο. Οι απαιτήσεις της, που αφορούν 57 απλήρωτα μεροκάματα, βραδινά, Κυριακές, υπερωρίες, δώρα και επιδόματα, υπολογίζονται συντηρητικά στο ύψος των 4.600 ευρώ περίπου! Από μια άλλη σκοπιά, βάσει των υπολογισμών του σωματείου, το αφεντικό έχει πληρώσει μέχρι σήμερα ποσά που αντιστοιχούν σε λιγότερο από 1,5 ευρώ την ώρα!!!! Παρόλα αυτά, το αφεντικό, είχε το απύθμενο θράσος να υποτιμήσει τα λεγόμενα της εργαζόμενης, να υπονοήσει ότι ψεύδεται και παραπλανά το σωματείο και να καυχηθεί ότι της έδινε 30 έως 40 ευρώ(προφανώς όταν θυμόταν να πληρώσει για τα εξαντλητικά μεροκάματα). Όλα αυτά, την ίδια στιγμή που παραδεχόταν, μπροστά σε μέλη του σωματείου, την «κουρεμένη» οφειλή του για τα απλήρωτα μεροκάματα, ύψους 800 ευρώ.
Στο ξεκίνημα της εργασίας της δούλευε από τις 3 το μεσημέρι έως τις 11 το βράδυ και με την υπόσχεση για ένσημα.
Όμως, τα δικαιολογητικά που προσκόμισε στο αφεντικό για την πρόσληψή της παρέμεναν για 2 μήνες πάνω στον πάγκο με τις χαρτοπετσέτες. Μετά τη διαμαρτυρία της εργαζόμενης για τα ένσημά της, παραπέμφθηκε στον ΟΑΕΔ για να βγάλει κάρτα ανεργίας ώστε να προσληφθεί με κάποιο (πιθανό) επιδοτούμενο πρόγραμμα, ενώ όταν έφερε την κάρτα ανεργίας πήρε την απάντηση: «Τώρα που την έβγαλες, δεν υπάρχει το πρόγραμμα». Λες και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ή θα είναι επιδοτούμενα ή δεν θα υπάρχουν καθόλου!
Σε ότι αφορά στο ωράριό της άλλαξε σύντομα προς το χειρότερο, εφόσον, συχνά πλέον η Σ, έπρεπε να ανοίγει το μαγαζί στις 12 το μεσημέρι και να μένει, τις περισσότερες φορές, μέχρι το μεταμεσονύχτιο κλείσιμο. Κάπως έτσι προέκυψαν για την εργαζόμενη τα 10ώρα και τα 14ώρα εργασίας, τα οποία φυσικά δεν συγκινούσαν το αφεντικό, καθώς ενίοτε, της έκανε παρατήρηση όταν καθόταν και δυσφορούσε μαζί της όταν συζητούσε με πελάτες την πολύωρη παραμονή της στο μαγαζί. Το αποκορύφωμα της εκμετάλλευσης συνέβη μία από τις ημέρες που η εργαζόμενη έκλεινε μόνη της το μαγαζί και χάλασε το ρολό της πόρτας. Όταν έφτασε το αφεντικό και είδε ότι δεν μπορεί να φτιαχτεί, εξύβρισε την Σ. και της είπε να κάτσει να φυλάξει το μαγαζί μέχρι να φτιαχτεί η πόρτα το επόμενο πρωί! Έτσι, η εργαζόμενη εξαναγκάστηκε να παραμείνει μέχρι το επόμενο μεσημέρι στις 12 όπου και ξεκίνησε η επόμενη 16ωρη βάρδιά της. Με λίγα λόγια, η Σ. παρέμεινε στο κάτεργο «Πανοραμίξ» υπό καθεστώς «ομηρίας» επί 40,5 ώρες συνεχόμενα!
Το σωματείο, με τη φυσική παρουσία πολλών μελών του, ήρθε σε επικοινωνία με το αφεντικό στο χώρο του μαγαζιού για να του εκθέσει τις νόμιμες διεκδικήσεις της εργαζόμενης(καταβολή των δεδουλευμένων και καταχώρηση ενσήμων στο ΙΚΑ). Το ίδιο βράδυ, το αφεντικό τηλεφώνησε στην συναδέλφισσα αποκαλώντας το σωματείο «νταβατζήδες» και εκφράζοντας απειλές του τύπου «θα δεις τι θα πάθεις». Έτσι, το σωματείο παρενέβη ξανά, κάνοντας ξεκάθαρο στο αφεντικό ότι η εργαζόμενη δεν είναι μόνη και δεν εκφοβίζεται από κανέναν!
Η εργαζόμενη έχει προσφύγει στην επιθεώρηση εργασίας. Στα δύο πρώτα ραντεβού δεν προσήλθε το αφεντικό και έτσι ορίστηκε νέα τριμερής συνάντηση για την Τρίτη 28 Απριλίου στις 10 πμ.
Συνάδελφοι/ισσες, η εργασιακή εμπειρία της Σ. αποτελεί την καθημερινή συνθήκη ζωής για πολλούς/ές εργαζόμενους/ες στον κλάδο του επισιτισμού. Στην «εναλλακτική» περιοχή των Εξαρχείων συμβαίνουν οι ίδιες πρακτικές εκμετάλλευσης της εργασίας όπως και αλλού: εντατικοποίηση της εργασίας, χαμηλά μεροκάματα, λειψά ή ανύπαρκτα δώρα, μισά ή καθόλου ένσημα, ατομικές συμβάσεις εργασίας. Η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, η αντίσταση στους χώρους δουλειάς και η συλλογικοποίηση των αγώνων μας μέσα από διαδικασίες βάσης είναι ο τρόπος που μπορούμε να αλλάξουμε την παραπάνω κατάσταση και να διεκδικήσουμε ξανά την αξιοπρέπειά μας.
Η εργαζόμενη στο «Πανοραμίξ», ενώ δούλεψε για 127 μεροκάματα, 492 ώρες βράδυ, 206 ώρες Κυριακή και 544 ώρες υπερωρία, είναι σήμερα αόρατη για τις αρμόδιες υπηρεσίες που απευθύνεται για να δικαιωθεί, αφού το αφεντικό δεν της κολλούσε ένσημα.Καλούμε τους εργάτες και τις εργάτριες του επισιτισμού της περιοχής να σταθούν έμπρακτα στο πλευρό της Σ. και να επικοινωνήσουν με το σωματείο για να θέσουν τις μαρτυρίες τους στην διάθεση της εργαζόμενης.
Για να καταστήσουμε τη Σ. και πάλι ορατή!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ,
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.gr/2015/04/k.html
ε 32 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 14.600 ευρώ στον καθένα είναι η ποινή που επέβαλε στις 30 Μαρτίου το δεύτερο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στον Ανδρέα Κουρή και τη μητέρα του Αγγελική για οφειλές προς τους απολυμένους των καταστημάτων Metropolis. Σύμφωνα με ανακοίνωσή των εργαζομένων, η ποινή επιβλήθηκε έπειτα από καταγγελίες των απολυμένων των καταστημάτων Metropolis κατά του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου καταστημάτων Metropolis Ανδρέα Κουρή και της μητέρας του Αγγελικής, ως μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου, στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) το 2012, δηλαδή σχεδόν μετά από 3 ολόκληρα χρόνια, για μη καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων.«Η καταδίκη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία ως προς τη βαρύτητά της, καθώς ο Ανδρέας Κουρής καταδικάστηκε με την ιδιότητα του εργοδότη ως φυσικό πρόσωπο και όχι ως Ανώνυμη Εταιρεία και εξαιτίας του γεγονότος ότι χωρίς αναστολή θα είναι και οι τυχόν επόμενες ποινές που θα επιβληθούν από δω και πέρα στον Ανδρέα Κουρή» αναφέρουν μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή τους και επισημαίνουν ότι: «Επιπλέον, αν συνυπολογιστεί η εξαγορά της ποινής φυλάκισης, τότε το συνολικό ποσό που θα πρέπει να καταβάλουν τα δύο μέλη της οικογένειας των Κουρήδων έπειτα από αυτή την καταδίκη ανέρχεται σε περίπου 80 χιλιάδες ευρώ. Ένα σεβαστό χρηματικό ποσό που ο Ανδρέας Κουρής είναι υποχρεωμένος να καταβάλει στο κράτος, αντί να το δώσει στους απλήρωτους απολυμένους ως μέρος των οφειλών του, δεδομένου ότι τα χρέη του προς αυτούς ξεπερνούν τα 600 χιλιάδες ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι οι απαιτήσεις των απολυμένων είναι κατοχυρωμένες με αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από τα αστικά δικαστήρια, ερήμην του Ανδρέα Κουρή κατά δική του επιλογή».
Στην ίδια ανακοίνωση η συνέλευση των απολυμένων των καταστημάτων Metropolis εκφράζουν την απορία τους για «το πώς ενώ οι κατηγορίες κατά του Ανδρέα Κουρή στο συγκεκριμένο δικαστήριο αφορούσαν τη μη καταβολή δεδουλευμένων για το σύνολο των 17 απολυμένων που κλήθηκαν να καταθέσουν, μόνο για 4 από αυτούς αφορούσαν και τη μη καταβολή των αποζημιώσεων, παρόλο που αυτές δεν έχουν καταβληθεί ούτε και στους υπόλοιπους. Πως, δηλαδή, συνέβη μια τέτοια παράλειψη από τον εισαγγελέα που χειρίστηκε την υπόθεση;».
Ενημερώνουν ακόμη ότι εκκρεμεί ανάλογο δικαστήριο στις 14 Μαΐου, έπειτα από καταγγελία στο ΣΕΠΕ από μια ακόμη ομάδα απολυμένων των καταστημάτων Metropolis.
«Σε ότι μας αφορά, δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε ότι στις 30 Μαρτίου 2012 καλέσαμε για πρώτη φορά τον Ανδρέα Κουρή στην Επιθεώρηση Εργασίας. Τρία χρονιά μετά, αποδεικνύουμε ότι η υπόσχεση που του δώσαμε ότι στο δρόμο και τα δικαστήρια θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά του τηρείται στο έπακρο. Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την τελική του δικαίωση» καταλήγει η ανακοίνωση.
Σε 32 μήνες φυλάκιση χωρίς αναστολή και χρηματικό πρόστιμο 14.600 ευρώ έκαστος, συν 10 ευρώ για κάθε ημέρα φυλάκισης και χωρίς αναστολή καταδικάστηκαν την προηγούμενη εβδομάδα ο Ανδρέας Κουρής και η μητέρα του Αγγελική για οφειλές προς τους απολυμένους των καταστημάτωνMetropolis.
Η βαριά «καμπάνα» επιβλήθηκε από το 2ο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στις 30/3, έπειτα από καταγγελίες απολυμένων των καταστημάτωνMetropolis κατά του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του ομίλου καταστημάτων Metropolis Ανδρέα Κουρή και της μητέρας του Αγγελικής, ως μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου, στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) το 2012, δηλαδή σχεδόν μετά από 3 ολόκληρα χρόνια, για μη καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων.
Η καταδίκη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία ως προς τη βαρύτητά της, καθώς ο Ανδρέας Κουρής καταδικάστηκε με την ιδιότητα του εργοδότη ως φυσικό πρόσωπο και όχι ως Ανώνυμη Εταιρεία και εξαιτίας του γεγονότος ότι χωρίς αναστολή θα είναι και οι τυχόν επόμενες ποινές που θα επιβληθούν από δω και πέρα στον Ανδρέα Κουρή.
Επιπλέον, αν συνυπολογιστεί η εξαγορά της ποινής φυλάκισης, τότε το συνολικό ποσό που θα πρέπει να καταβάλουν τα δύο μέλη της οικογένειας των Κουρήδων έπειτα από αυτή την καταδίκη ανέρχεται σε περίπου 80 χιλιάδες ευρώ. Ένα σεβαστό χρηματικό ποσό που ο Ανδρέας Κουρής είναι υποχρεωμένος να καταβάλει στο κράτος, αντί να το δώσει στους απλήρωτους απολυμένους ως μέρος των οφειλών του, δεδομένου ότι τα χρέη του προς αυτούς ξεπερνούν τα 600 χιλιάδες ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι οι απαιτήσεις των απολυμένων είναι κατοχυρωμένες με αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από τα αστικά δικαστήρια, ερήμην του Ανδρέα Κουρή κατά δική του επιλογή.
Για εμάς παραμένει άξιο απορίας το πώς ενώ οι κατηγορίες κατά του Ανδρέα Κουρή στο συγκεκριμένο δικαστήριο αφορούσαν τη μη καταβολή δεδουλευμένων για το σύνολο των 17 απολυμένων που κλήθηκαν να καταθέσουν, μόνο για 4 από αυτούς αφορούσαν και τη μη καταβολή των αποζημιώσεων, παρόλο που αυτές δεν έχουν καταβληθεί ούτε και στους υπόλοιπους. Πως, δηλαδή, συνέβη μια τέτοια παράλειψη από τον εισαγγελέα που χειρίστηκε την υπόθεση;
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύντομα αναμένεται και νέα «καμπάνα» για τον Ανδρέα Κουρή καθώς στις 14 Μαΐου θα διεξαχθεί ανάλογο δικαστήριο, έπειτα από καταγγελία στο ΣΕΠΕ από μια ακόμη ομάδα απολυμένων των καταστημάτων Metropolis.
Σε ότι μας αφορά, δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε ότι στις 30 Μαρτίου 2012 καλέσαμε για πρώτη φορά τον Ανδρέα Κουρή στην Επιθεώρηση Εργασίας. Τρία χρονιά μετά, αποδεικνύουμε ότι η υπόσχεση που του δώσαμε ότι στο δρόμο και τα δικαστήρια θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά του τηρείται στο έπακρο.
Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την τελική του δικαίωση.
Συνέλευση Απολυμένων από τα καταστήματα Metropolis
