Το ΣΩματείο Βάσης Ανέργων και επισφαλών εργαζομένων στηρίζει και καλεί στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας με αίτημα τη δωρεάν μετακίνηση των ανέργων με τα ΜΜΜ την Τετάρτη 03/12, και ώρα 11πμ, έξω από το Υπουργείο Εργασίας, Σταδίου 29.
Αρχείο κατηγορίας Ανεργία
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση:ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ VOUCHER Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ Η ΚΡΙΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ VOUCHER Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ Η ΚΡΙΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Τα τελευταία χρόνια ζούμε σε μια περίοδο συνολικής συστημικής κρίσης (οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, οικολογικής και γενικότερα αξιακής). Οι κρίσεις είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού, ο οποίος τις γεννά και προσπαθεί να τις διαχειριστεί και να αναπαραχθεί, βγαίνοντας από αυτές με ενδυναμωμένες τις δομές του. Στο πλαίσιο της διαχείρισης της παρούσας κρίσης από το κράτος, είναι και η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η υποτίμηση της μισθωτής εργασίας και η προσπάθεια για την πλήρη κατάτμηση της εργατικής τάξης. Και όλα αυτά πάντα προς όφελος του κεφαλαίου, δηλαδή την προστασία του και την ενίσχυσή του όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα όταν το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Παράλληλα με την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, ως αποτέλεσμα των παραπάνω, έχουμε και την εμφάνιση διαφόρων προγραμμάτων με στόχο την καταπολέμησής της (μόνο τέτοια δεν είναι). Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και τα πρόγραμματα “επιταγής επαγγελματικής κατάρτισης” (γνωστά και ως voucher).
Υπάρχουν τρία προγράμματα voucher και αφορούν τους άνεργους από 18 μέχρι 64 ετών. Μέσω αυτών, κατανέμονται οι άνεργοι-ες που θα επιλεγούν από τον ΟΑΕΔ βάσει μοριοδότησης, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και αφού πρώτα εκπαιδευτούν για 80 ώρες στο αντίστοιχο αντικείμενο στα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ). Η εργασία δεν ξεπερνά τους 5 μήνες (μέσω σύμβασης “ειδικού σκοπού”), ενώ ο “ωφελούμενος” πληρώνεται μέσω ΕΣΠΑ εν είδει επιδόματος, χωρίς να επιβαρύνεται ο εκάστοτε εργοδότης, το οποίο δίνεται σε 2 ή 3 δόσεις και πολλές φορές μήνες αφού έχει πάψει να εργάζεται. Σε περίπτωση δε καθυστέρησης καταβολής του επιδόματος ο “ωφελούμενος” δεν μπορεί νομικά να διεκδικήσει τα χρήματα που του ωφείλονται. Η αμοιβή του ανέργου μηνιαία κυμαίνεται στα 460 και 400 ευρώ για πτυχιούχους και μη αντίστοιχα, ενώ δε δικαιούται συντάξιμα ένσημα παρά μόνο του παρέχεται στοιχειώδης έως μηδαμινή ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Επιπλέον ως μη εργαζόμενος εξαιρείται από όλα τα εργασιακά δικαιώματα όπως άδειες, επιδόματα, δώρα κλπ και φυσικά αποκλείεται από το δικαίωμα συμμετοχής σε απεργία. Μπορεί να λείψει το 10% των συνολικών ωρών με σοβαρή αιτιολόγηση και το 20% των ωρών σε περίπτωση σοβαρού ιατρικού προβλήματος, αλλά δεν πληρώνεται για τις απουσίες του και απολύεται χωρίς καμία αποζημίωση ή πληρωμή των δεδουλευμένων σε περίπτωση υπέρβασης των παραπάνω ορίων.
Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και ο ρόλος των ΚΕΚ ως μεσαζόντων/δουλεμπόρων μέσω της επιδότησης που λαμβάνουν στα πλαίσια των προγραμμάτων αυτών. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλο το φαγοπότι, αφού από τα 7000 ευρώ που επιδοτούνται για κάθε “ωφελούμενο” τα 5400 πάνε κατευθείαν στα ΚΕΚ, ενώ μόλις τα 1600 πάνε στον “ωφελούμενο”. Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες σχετικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν τα ΚΕΚ ώστε να δεσμεύουν τους ανέργους και να καταρτιστούν εκεί. Υπάρχουν καταγγελίες ανέργων ότι δέχονται τηλεφωνήματα από ιδιωτικά ΚΕΚ με την πρόφαση ότι έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα (χωρίς να ισχύει κάτι τέτοιο) και να μπουν στη σελίδα τους για να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους με σκοπό να τα αποσπάσουν ή ότι μόνο μέσω των συγκεκριμένων ΚΕΚ μπορούν να αιτηθούν τη συμμετοχή τους.
Είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε την εμφάνιση ενός νέου οργανωμένου σχεδίου που περιλαμβάνει τη θεσμική κατηγοριοποίηση κυρίως των νέων ως μία κατηγορία εργαζομένων χωρίς εργασιακά δικαιώματα και τη δουλική εργασία ως κανονικότητα. Προφανώς τα voucher δεν αφορούν στην καταπολέμηση της ανεργίας, αντιθέτως την ανακυκλώνουν . Οι εργαζόμενοι στα προγράμματα αυτά έρχονται να καλύψουν τις θέσεις των απολυμένων από τον ιδιωτικό τομέα και τις θέσεις των υπο διωγμό δημοσίων υπαλλήλων. Από την άλλη πλευρά, η ρητορεία της κυριαρχίας περί ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας/ανταγωνιστικότητας αποτελεί την αφορμή για την στήριξη των αφεντικών και του κεφαλαίου μέσω της περαιτέρω μείωσης του εργασιακού κόστους στην παραγωγή.
Η πραγματική στόχευση αυτών των προγραμμάτων είναι η δημιουργία ενός ευέλικτου και απασχολήσιμου εργατικού δυναμικού που θα αναζητά πακέτα απασχόλησης και κατάρτισης χωρίς μόνιμη δουλειά και μισθό και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα προγενέστερων εποχών. Ταυτοχρόνως, ένα ζήτημα που προκύπτει από την εμφάνιση των προγραμμάτων voucher είναι το πώς η αναδιοργάνωση στον εργασιακό τομέα τείνει να δημιουργήσει μια συνθήκη στην οποία ο συνδικαλισμός θα είναι αδύνατος. Οι απασχολούμενοι στα προγράμματα αυτά τίθενται σε μια κατάσταση διαρκούς εξάρτησης, γεγονός που συντελεί στη διάσπαση των ενιαίων εργατικών στρωμάτων και στη δημιουργία ελαστικών εργαζομένων, μόνων απέναντι στο κεφάλαιο. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε μία προσπάθεια της κυριαρχίας να κατακερματίσει την εργατική τάξη και ο ταξικός αγώνας να μην γίνεται πλέον με όρους συλλογικούς (εργατική τάξη απέναντι στο κεφάλαιο) αλλά με ατομικούς όρους (μεμονωμένος εργάτης απέναντι στο κεφάλαιο), υποτιμώντας ακόμα περισσότερο την εργασία και απαξιώνοντας την κοινότητα των εργατών.
Σε αντίθεση λοιπόν με τις προπαγανδιστικές φανφάρες, θεωρούμε ότι η ένταση της εφαρμογής αυτών των προγραμμάτων και η διαφαινόμενη αναγωγή τους σε κεντρικό μοντέλο διαχείρισης της ανεργίας, αποτελεί ουσιαστικά την προσπάθεια της παραγωγικής αξιοποίησής της από το κεφάλαιο. Ένα σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή ήδη προ κρίσης και χτύπησε κόκκινο με την έλευση της και κυρίως μετά το 2010 και χαρακτηρίζεται από την επισφαλοποίηση/ελαστικοποίηση της εργασιακής διαδικασίας, ως μια επαναλαμβανόμενη ανά διαστήματα “κατάρτιση” (ή παροχή “κοινωφελούς έργου”) που απασχολεί την “ανενεργό” εργατική δύναμη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ζούμε μια νέα εργασιακή συνθήκη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους από τα κάτω και τους εκμεταλλευόμενους. Ενάντια στη διάσπαση, τη μερικοποίηση και τον κατακερματισμό της εργατική τάξης να απαντήσουμε με αυτοοργανωμένες και αδιαμεσολάβητες δομές συλλογικής δράσης. Με τη συμμετοχή σε σωματεία βάσης ανέργων και λαϊκές συνελεύσεις ώστε να οικοδομηθεί ένα μέτωπο αγώνα και αλληλεγγύης, ικανό να οργανώσει τις άμυνες στη νέα επίθεση της εξουσίας και των αφεντικών. Για την ανατροπή των σχέσεων εκμετάλλευσης και εξουσίας και το χτίσιμο ενός νέου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας όπου η εργασία δεν θα είναι μια συνθήκη εξαναγκαστικής επιβίωσης αλλά μια δημιουργική κοινωνική διεργασία.
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική & Ταξική Αντεπίθεση
http://saktapatra.wordpress.com/2014/11/27/
Κάλεσμα του ΣΥΒΧΑ στην Γενική Απεργία [Πεμπτη 27/11, 10.30πμ, Πολυτεχνείο] και στη Γενική Συνέλευσή μας [Κυριακή 30/11, 11πμ]
[το ακόλουθο κείμενο σε pdf για εκτύπωση και μοίρασμα στους χώρους δουλειάς μας]
Γενική Απεργία :: Πέμπτη 27 Νοέμβρη 2014
Μία ακόμα επετειακή απεργία, μια άσφαιρη ντουφεκιά ή μια ακόμα αφορμή για μια ακόμα πραγματική μάχη στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης ταξικής μας πάλης, την οποία δίνουμε καθημερινά και την οποία καλούμαστε να δυναμώσουμε;
Δεν είναι η πρώτη φορά που στεκόμαστε με κάποια αμηχανία μετά από την εξαγγελία μιας απεργίας της ΓΣΕΕ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία χωρίς πραγματική σχέση με τους εργαζόμενους, χωρίς διάθεση πραγματικής σύγκρουσης και σχέδιο κλιμάκωσης των αγώνων, εξαγγέλει την καθιερωμένη απεργία για τον προϋπολογισμό. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ έχοντας αποδεχθεί τα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας, της εθνικής ανάπτυξης, της κερδοφορίας, ουσιαστικά υπηρέτησαν τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοτών, εκτόνωσαν και υπονόμευσαν κάθε δυνατότητα πραγματικού αγώνα.
Αυτή, πράγματι, είναι η μία πλευρά του νομίσματος…
Η άλλη πλευρά είναι ότι όσο δεν έχει ανάγκη η γραφειοκρατία τους απεργιακούς αγώνες, τόσο τους έχουμε εμείς… Και μάλιστα, μιας που δεν έχουμε την προσδοκία ή την αυταπάτη ότι κάποιοι άλλοι θα αγωνιστούν για τα δίκια και τις ανάγκες μας, εμείς είμαστε και αυτοί που έχουν και το χρέος να τους οργανώσουμε και να διεξάγουμε τους αγώνες αυτούς. Γιατί η έξοδος από την εργασιακή ζούγκλα στην οποία ζούμε, δεν θα έρθει απλώς με κυβερνητικές αλλαγές, με συν/πλην 180 βουλευτικές έδρες. Ήδη με τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος επαληθεύεται και πάλι το παλιό σύνθημα: όταν τα βρίσκουν στο κτίριο της Βουλής, η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς…
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι για τα αφεντικά η συμμετοχή στην απεργία είναι καρφί στο μάτι τους…
Η απεργία έχει ως αφορμή την κατάθεση και ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού. Γίνεται σε μια περίοδο που η «μαγική εικόνα» της δήθεν ανάπτυξης και του success story καταρρέει, αφού τρόικα και κυβέρνηση ομολογούν ότι τα μνημόνια θα συνεχιστούν. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι ζούμε σε συνθήκες πρωτοφανούς για τα μεταπολεμικά δεδομένα οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Την ίδια στιγμή προετοιμάζονται κι άλλα μέτρα «μνημονιακού» τύπου, τα οποία, για επικοινωνιακούς λόγους, βαφτίζονται «ενισχυμένη γραμμή προληπτικής χρηματοδοτικής στήριξης». Η σημερινή μνημονιακή συγκυβέρνηση ετοιμάζεται στην πραγματικότητα να βαθύνει και να μονιμοποιήσει τη σκληρή λιτότητα τα επόμενα χρόνια, προκειμένου να πληρώνονται οι τόκοι του δημόσιου χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους-δανειστές. Κι αυτό όταν ήδη στα μνημονιακά χρόνια έχουμε 1,5 εκατομμύριο άνεργους, εκατοντάδες χιλιάδες απλήρωτους «εργαζόμενους», ραγδαία αυξανόμενη μετανάστευση, φτωχοποιημένο το 60% της κοινωνίας μας. Όταν το μερίδιο των αμοιβών εργαζόμενων κι αυτοαπασχολούμενων έχει δραματικά μειωθεί στο ΑΕΠ σε σχέση με το ουσιαστικά άτρωτο μερίδιο των εσόδων για το κεφάλαιο (η αναλογία ανάμεσα στα δύο από 1:0,6 έφθασε ήδη μέσα σε 6 χρόνια το 1:0,9 σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ).
Θέλουν λοιπόν να προσθέσουν κι άλλα «συστατικά» στο μείγμα της συμφοράς των εργαζόμενων:
– θέλουν να ρίξουν νέο τσεκούρι στο ασφαλιστικό με αύξηση των ορίων ηλικίας, να ισοπεδώσουν ολοκληρωτικά τα ταμεία (κι άλλη κλοπή στα αποθεματικά που έχουν απομείνει), να εξαφανίσουν τις επικουρικές συντάξεις, ενώ στις κύριες θα δώσουν κρατική εγγύηση μόνο για τα 360 ευρώ.
– θέλουν να απελευθερώσουν τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, να προχωρήσουν σε νέες απολύσεις-διαθεσιμότητες στο δημόσιο, να ισοπεδώσουν εντελώς τους μισθούς (πρόσφατα ανέτρεψαν με τροπολογία ακόμη και απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που είχε εν μέρει αποκαταστήσει τη μνημονιακά καταργημένη δυνατότητα των συνδικάτων για προσφυγή στη διαιτησία).
– θέλουν να υπονομεύσουν τα βασικά εργατικά και συνδικαλιστικά δικαώματα, όπως το δικαίωμα στην απεργία μέσω της επαναφοράς του εργοδοτικού λοκ-άουτ, να διευκολύνουν τις διώξεις εργαζομένων, συνδικαλιστών και πολιτών που διεκδικούν τα δίκια τους, να υπονομεύσουν την ανεξάρτητη λειτουργία των συνδικάτων, ενώ μερικά παπαγαλάκια φτάνουν να μιλάνε ακόμη και για κατάργηση των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων οργανώσεων – ουσιαστικά επάνοδο στη δουλοκτητική κοινωνία…
– θέλουν να επιβάλλουν νέους φόρους και χαράτσια, να προχωρήσουν σε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και δημόσιων αγαθών στην ιδιωτική εκμετάλλευση, σε κατασχέσεις σπιτιών, ενώ καταδικάζουν την παιδεία, την υγεία, και όποια ίχνη κοινωνικού κράτους είχαν απομείνει, την ίδια στιγμή που χαρίζονται αμέτρητα δις στο κεφάλαιο.
Όλα αυτά τα μέτρα δεν σκοπεύουν στη δήθεν «σωτηρία της χώρας». Παίρνονται για να εξασφαλιστούν τόσο οι διεθνείς δανειστές όσο και τα κέρδη του εγχώριου κεφαλαίου που απαιτούν μεγάλη μείωση του εργατικού κόστους για να αντισταθμίσουν τις απώλειες των κερδών τους λόγω της ύφεσης. Για να εξασφαλιστεί η επιβίωση των τραπεζιτών, που επιβιώνουν μόνο χάρις σε κολοσσιαίες ενισχύσεις που τους εξασφαλίζουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, φεσώνοντας τους εργαζόμενους με το εξωπραγματικό δημόσιο χρέος. Είναι πια φανερό σε όλους ότι τα μέτρα της Τρόικας έχουν υποβολέα τους καπιταλιστές (ΣΕΒ κι Ένωση Τραπεζών, σε πλήρη σύμπνοια με τους μηχανισμούς των ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ). Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η τελευταία παρέμβαση ΣΕΒ και μεγαλοξενοδόχων στο Συμβούλιο της Επικρατείας υπέρ του ανοίγματος των καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο.
Δεν πάει λοιπόν παρακάτω… είναι ανάγκη να διεκδικήσουμε άμεσα…
– να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και να αναιρεθούν όλες οι περικοπές που επιβλήθηκαν από τον Γενάρη του 2010 με κεντρική αιχμή την υπογραφή νέας κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας
– να καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα όλων των απλήρωτων συναδέλφων μας
– να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας και να υπάρχει καταβολή του σε όλους τους άνεργους συναδέλφους μας για όσο διάστημα βρίσκονται εκτός δουλειάς
– να μειωθεί ο χρόνος εργασίας, να καταργηθούν όλες οι μορφές ελαστικής απασχόλησης, να μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης για να βρουν δουλειά οι άνεργοι συνάδελφοί μας
– να καταργηθούν οι νόμοι που απελευθέρωσαν τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή
– να μην περάσουν οι περικοπές, η φοροληστεία, τα χαράτσια, οι πλειστηριασμοί, η καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος, οι κατασχέσεις, ο ΕΝΦΙΑ.
– να σταματήσει η βία και αυταρχισμός των κρατικών μηχανισμών ενάντια στο εργατικό κίνημα και τους κοινωνικούς αγωνιστές.
Η πάλη γι’ αυτά τα αιτήματα δεν είναι υπόθεση κάποιων εκπροσώπων-εργατοπατέρων, δεν μπορεί να «ανατεθεί» σε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Χωρίς ένα ταξικό, μαχητικό, εργατικό κίνημα δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση της θέσης μας, πραγματική αλλαγή στα δικαιώματα του κόσμου της δουλειάς. Κι αυτό το εργατικό κίνημα πρέπει να το συγκροτήσουμε όλοι μας. Στη σημερινή δύσκολη εποχή, της σύγχρονης εργασιακής ζούγκλας, το εργατικό κίνημα, για να υπάρξει ως τέτοιο, είναι καταδικασμένο να οργανώνεται και να μάχεται διαμορφώνοντας ευνοϊκούς για τους αγώνες μας όρους. Κι αυτό προϋποθέτει την καταδίκη της προηγούμενης κυριαρχούσας κατάστασης του εργοδοτικού, γραφειοκρατικού συνδικαλισμού που ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Προϋποθέτει την αντίθεση με τα συμφέροντα των αφεντικών και των πολιτικών που τα υπηρετούν, τη χειραφέτηση των εργαζόμενων και όχι την υποταγή και το γλείψιμο (φαινόμενα που δυστυχώς βιώνουμε τον τελευταίο καιρό σε επιχειρήσεις του κλάδου μας). Προϋποθέτει την προσπάθεια (την οποία και ως Σωματείο εδώ και πολλά χρόνια επιδιώκουμε) να υπάρξει ένα δυναμικό, ταξικό, εργατικό κίνημα που θα στηρίζεται στην από τα κάτω οργάνωση των εργαζόμενων στους χώρους της δουλειάς, στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις αρχές της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας και του μαζικού και συντονισμένου αγώνα.
Ας δώσουμε όλοι μας τα αναγκαία δείγματα γραφής…
– Όλοι στην απεργία την Πέμπτη 27/11 και στη συγκέντρωση στοΠολυτεχνείο στις 10.30πμ για να διαδηλώσουμε στους δρόμους της Αθήνας
– Όλοι στη Γενική Συνέλευση την Κυριακή 30/11 στις 11πμ στα γραφεία του Συλλόγου μας για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τη δράση μας ενάντια στην εργασιακή ζούγκλα που μας έχουν επιβάλει και τα νέα μέτρα που προωθούν, ενάντια στο περαιτέρω χτύπημα της δυνατότητάς μας ως εργαζόμενοι για συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com
Προκήρυξη Της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗΣ ΦΡΑΞΙΑΣ Για Την Απεργία 27.11.2014
Αφεντικά,κυβέρνηση,κράτος,ΓΣΕΕ, τρόικα,Μπάτσοι,Φασίστες,ΜΜΕ
ΠΟΤΕ ΘΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΤΟΥΜΕ ;
Αφεντικά,κυβέρνηση,κράτος,ΓΣΕΕ, τρόικα,Μπάτσοι,Φασίστες,ΜΜΕ
Ο καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός και το κράτος – έκτακτης ανάγκης οξύνουν την επίθεση στην εργατική τάξη και στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Επίθεση και καταστολή απέναντι στην κοινωνία για να ξεπεράσει το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς την κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου και την υπερπαραγωγή.
Στα πλαίσια αυτά κυβέρνηση – τρόικα ανοίγουν νέο γύρο περιστολής μισθών, κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων….και από κοντά η συμβιβασμένη ΓΣΕΕ κηρύσσει μια «ντουφεκιά – απεργία» χωρίς συνέχεια, σχέδιο και οργάνωση. Το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε «λήθαργο» χρειάζεται ανασυγκρότηση, σχέδιο και διεκδικήσεις που θα έρθουν σε αντίθεση με τα σχέδια και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και του κράτους. Οι αποσπασματικοί αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας πρέπει να δημιουργήσουν ένα κοινό ΜΕΤΩΠΟ αγώνα.
Ενώ οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες κυριαρχούν στην κοινωνία και σε πλατιά λαικά στρώματα, περιμένοντας τον ΣΥΡΙΖΑ να έρθει στην κυβέρνηση για να «σωθεί», αυτή η αναμονή έχει πάει πίσω το κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής της αστικής πολιτικής. Δεν χρειαζόμαστε διαχειριστές του καπιταλισμού αλλά ανατροπή του.
Έχουμε ανοικτούς λογαριασμός με την κυβέρνηση, τρόικα, κεφάλαιο τώρα είναι η ώρα να αντιδράσουμε και να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας.
Καθήκον της επαναστατικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι να δημιουργήσει τους όρους και τις προυποθέσεις μέσα στις εργατικές και νεολαίστικες μάζες να κινητοποιήσει και να κτίσει ένα κίνημα αυτόνομο – ανεξάρτητο –ανατρεπτικό για να υπερασπίσουμε το ψωμί – δουλειά – ελευθερίες. Επίσης να ανιχνεύσει το εναλλακτικό όραμα για μια κοινωνία ισότητας – αλληλεγγύης –ελευθερίας, την κοινωνία του κομμουνισμού, την κοινωνία των εργατικών συμβουλίων.
Στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που έχει να προσφέρει πλέον φτώχεια, ανεργία, δυστυχία, αυτοκτονίες…στην καπιταλιστική κρίση που οδηγεί στην κοινωνική καταστροφή…μόνος δρόμος είναι η σύγκρουση, ο συλλογικός αγώνας, η ανατροπή, η όξυνση της ταξικής πάλης…να προβάλουμε πάνω από όλα τα εργατικά συμφέροντα…τάξη εναντίον τάξης.
- · ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
- · ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ – ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
- · ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ
Eleytheriakifraxia.blogspot.com
Η ζωή μετά την πτώχευση των Εκδόσεων Λυμπέρη
Οι ιστορίες τριών πρώην εργαζομένων
Είμαστε τρεις εργαζόμενοι των πρώην Εκδόσεων Λυμπέρη και θελήσαμε με τα κείμενα που ακολουθούν να καταθέσουμε τις εμπειρίες και τα συναισθήματα αυτών των δύο χρόνων που υπήρξαν καταστροφικά για τις ζωές μας. Επειδή δεν είμαστε απλοί αριθμοί στα δημοσιεύματα των εφημερίδων, ούτε ένα ακόμα χαρτάκι του ΟΑΕΔ. Είμαστε άνθρωποι με υπόσταση και αισθήματα και τα θύματα ενός άδικου συστήματος που στις πλείστες των περιπτώσεων ευνοεί τους δυνατούς (αν αυτό θεωρούμε δύναμη φυσικά).
Μπορεί τα βράδια να ξαγρυπνούμε ψάχνοντας τρόπους να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, όμως όταν πια μας πάρει ο ύπνος η συνείδηση είναι ήσυχη, καθαρή, ενός ανθρώπου που ξέρει ότι έπραξε το σωστό. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τους πρώην εργοδότες μας κ. Αντώνη Λυμπέρη και κυρία Έλενα Μακρή οι οποίοι 2 χρόνια μετά αρνούνται ακόμα να δουν την αλήθεια κατάματα και να επωμιστούν τις ευθύνες τους. Ο πρώτος κρύβεται και η δεύτερη συνεχίζει να περιφέρεται ρίχνοντας ευθύνες σ’ οποιοδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό της.
Αντιμετωπίσαμε πολλές αντιξοότητες και δυσκολίες αυτά τα χρόνια αλλά ένα είναι το μόνο σίγουρο, μας πείσμωσαν ακόμα περισσότερο και θα παλέψουμε μέχρι τέλους για να διεκδικήσουμε ότι μας αναλογεί.
Ιστορία Νο 1
Συγκαταλέγομαι στους 200 απολυμένους των εκδόσεων Λυμπέρη. Πολλά έχουν γραφτεί εδώ και δύο χρόνια για την πορεία μας στις “Εκδόσεις Λυμπέρη” και στους αγώνες που δώσαμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε μέχρι να δικαιωθούμε.
Αυτό που δεν έχει γραφτεί, είναι πως είναι η ζωή μας όλο αυτό το διάστημα και πως καταφέρνουμε να επιβιώσουμε. Να αναγκάζεσαι να αφήσεις το σπίτι σου επειδή δεν έχεις να πληρώσεις το ενοίκιο, να χρειάζεται να ζητήσεις βοήθεια από δικούς σου ανθρώπους για στέγη και τροφή. Να ζεις με την αβεβαιότητα του αν θα βρεις δουλειά και αν ο μισθός θα σου επιτρέπει να είσαι πάλι οικονομικά ανεξάρτητος, όπως είχες επιλέξει να ζεις όλα αυτά τα χρόνια.
Η μεγαλύτερη έκρηξη όμως γίνεται μέσα σου, όταν συνειδητοποιείς την μεγάληαπάτη.
Τη δοκιμασία που υποστήκαμε, με μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, υποσχέσεις για ξεπέρασμα της κρίσης αν βάζαμε πλάτη, και τα γνωστά, μπλα, μπλα μπλα, ενώ παράλληλα ενεργούσε για να βγουν αλώβητοι αυτός και οι οικείοι του από την κατάρρευση.
Να είναι σίγουρος ο κ. Αντώνης Λυμπέρης, ότι θα μείνει στην ιστορία των εκδόσεων, σαν ο καπετάνιος που πέφτει πρώτος στη λέμβο για να σωθεί από το μισοβουλιαγμένο καράβι του.
Εμείς πάντως, δεν θα εγκαταλείψουμε, όσος χρόνος και αν χρειαστεί.
Οι 4 μήνες απλήρωτης εργασίας και οι αποζημιώσεις που μας οφείλει, δεν αντιπροσωπεύουν μόνο χρήματα, αλλά την ίδια μας την αξιοπρέπεια.
Ε.Κ.
Ιστορία Νο 2
Σ’ αυτά τα δύο χρόνια που πέρασαν από την πτώχευση των «Εκδόσεων Λυμπέρη» έψαξα να βρω το δικό μου μερίδιο ευθύνης για τη θέση που βρέθηκα ξαφνικά. Αυτός που είχε τη μεγαλύτερη ευθύνη αρνήθηκε να την αναλάβει, έβαλε την ουρά στα σκέλια και έβαλε πλώρη γι’ άλλες πολιτείες. Όμως, σ’ αυτή τη ζωή πας πραγματικά μπροστά όταν έχεις το θάρρος να αναγνωρίσεις τα λάθη σου, να αναλάβεις τις ευθύνες σου και να προχωρήσεις καθαρός μπροστά.
Αποφάσισα λοιπόν και εγώ να κάνω την αυτοκριτική μου. Γιατί βρέθηκα ξαφνικά χωρίς δουλειά, μ’ ένα δάνειο, με οικογενειακές υποχρεώσεις να τρέχουν και χωρίς λεφτά; Υπήρξαν μέρες που μέτραγα τα κέρματα για να πάρω ένα γάλα. Πως επέτρεψα στον εαυτό μου να φτάσει σ’ αυτό το σημείο; Σίγουρα όχι από σπατάλη, πάντα ξόδευα στο πλαίσιο των οικονομικών μου δυνατοτήτων.
Σε τι έφταιξα λοιπόν; Ποιο ήταν το λάθος μου; Το λάθος μου ήταν ότι εμπιστεύτηκα και εξαπατήθηκα. Το έβλεπα να έρχεται, είχα τις υποψίες και ενδείξεις, αλλά μέχρι και την τελευταία στιγμή πίστεψα ότι η προσπάθεια του εργοδότη μου να σώσει την επιχείρηση και τους εργαζόμενους της, ήταν ειλικρινής.
Αυτό λοιπόν ήταν το σφάλμα μου. Ότι πίστευα μέχρι πριν από δύο χρόνια ότι δεν μπορείς να βλέπεις τον άλλο στα μάτια και να τον κοροϊδεύεις.
Δεν είμαι αιθεροβάμων, η επιτυχία και η αποτυχία είναι μες τη ζωή. Επιχειρήσεις ανοίγουν και κλείνουν, άλλες πετυχαίνουν και άλλες όχι.Το πως διαχειρίζεσαι την αποτυχία σου κάνει τη διαφορά. Και όταν χάνεσαι από προσώπου γης, σημαίνει ότι η φωλιά σου είναι πολύ λερωμένη.
Οι επιχειρήσεις δεν είναι μόνο κτίρια, αριθμοί και καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Είναι μια μικρή κοινότητα ανθρώπων της οποίας ηγείσαι και έχεις την ευθύνη. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Αυτά υπάρχουν μόνο στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Κι’ όμως υπάρχουν παραδείγματα τέτοιων επιχειρήσεων, λίγα, αλλά υπάρχουν.
Τέλος πάντων για να μην μακρηγορώ, τελειώνοντας, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Ότι από εδώ και πέρα οφείλω να προστατεύω καλύτερα τον εαυτό μου από νεόπλουτους, στυγνούς, εγωκεντρικούς και αμετροεπείς επιχειρηματίες.
Μ.Ε.
Ιστορία Νο 3
Με ένα δακρύβρεχτο e-mail, την 7η Νοεμβρίου 2012, ο κ. Αντώνης Λυμπέρης μας ανακοίνωσε το κλείσιμο των εκδόσεων του και μας ευχαρίστησε για την αδιάκοπη προσφορά μας στον Όμιλο παρά τις περικοπές των μισθών που είχαμε υποστεί. Παράλληλα μας διαβεβαίωσε ότι η άμεση προτεραιότητά του θα ήταν να τακτοποιήσει τις οικονομικές εκκρεμότητες απέναντί μας και να εξασφαλίσει την πληρωμή των υποχρεώσεων της εταιρείας προς εμάς στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Από τότε, 2 ολόκληρα χρόνια μετά, τίποτα φυσικά από αυτά δεν έγινε, αφού ο κ. Λυμπέρης εξαφανίστηκε.
Δεν θα μιλήσω για τα επακόλουθα αυτού του γεγονότος, που για μένα τουλάχιστον σήμαινε και σημαίνει ανεργία, αγωνία για την πληρωμή του στεγαστικού δανείου και λογαριασμούς που τρέχουν, γιατί πιστεύω ότι δεν διαφέρω σε κάτι από τους υπόλοιπους, αλλά για το τι με δίδαξε όλη αυτή η ιστορία. Με δίδαξε λοιπόν, για το τι σημαίνει να είσαι άνανδρος, αφού ο πρώην εργοδότης μας δεν είχε το θάρρος να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας ανακοινώσει κατά πρόσωπο ότι ως εδώ ήταν. Γιατί τελικά η εξαπάτηση είναι αυτό που με ενόχλησε περισσότερο κι όχι ότι «έβαλα πλάτη» μάταια εγώ αλλά και όλοι οι συνάδελφοι για να σωθεί η επιχείρησή του.
Όμως εκείνος μπορεί να εξακολουθεί να ζει τη γεμάτη «γκλαμουριά» ζωούλα του, παρά το γεγονός ότι άφησε πίσω του απλήρωτους εργαζόμενους και πόσα άλλα. Εγώ τουλάχιστον κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια…
Α.Μ.
http://ergazomenoiliberi.blogspot.gr/2014/11/blog-post_22.html
Τζάμπα εργασία, με αντάλλαγμα τζάμπα θέατρο
Η απόλυτη ξεφτίλα με την υπογραφή του Γιάννη Βούρου.
Μνημείο σκοταδισμού είναι η ανακοίνωση που εξέδωσε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και φέρει την υπογραφή του καλλιτεχνικού διευθυντή του, του «σοσιαλιστή» ηθοποιού και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Βούρου.
Το ΚΘΒΕ ζητά νέους άνω των 18 που θα εργαστούν για τρεις μήνες απλήρωτοι, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ωράριο και χωρίς κανένα μα κανένα εργασιακό δικαίωμα. Γι’ αντάλλαγμα, θα μπορούν να δουν τζάμπα θέατρο, κάποιες «προκαθορισμένες παραστάσεις» στο χρόνο της θητείας του.
Στη σχετική πρόσκληση ενδιαφέροντος, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΚΘΒΕ αναφέρονται σημεία και τέρατα.ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Ο ρόλος του Εθελοντή προϋποθέτει άτομα που διαθέτουν:
Συνέπεια και ευγένεια προς τους υπαλλήλους του ΚΘΒΕ, τους λοιπούς εθελοντές, τους θεατές των παραστάσεων του ΚΘΒΕ.
Δεξιότητες επικοινωνίας.
Συνεργασία με τους υπόλοιπους εθελοντές και το προσωπικό του ΚΘΒΕ.
Καλή γνώση της ελληνικής και αγγλικής γλώσσας. Θα συνεκτιμηθεί η γνώση άλλων γλωσσών.
Γνώση χρήσης νέων τεχνολογιών θα συνεκτιμηθεί.
Ευπρεπή εμφάνιση και κόσμια συμπεριφορά.
Ο εθελοντής θα πρέπει να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όποιο τμήμα και σε όποια παράσταση του ζητηθεί. Ποιες υπηρεσίες; Να καθαρίζει τουαλέτες; Να σφουγγαρίζει σκάλες; Να κάνει τούμπες και υποκλίσεις;
Υποχρεώνεται επίσης να γίνει ζωντανή διαφήμιση των χορηγών, φορώντας όποιο «διαφημιστικό χορηγικό αξεσουάρ» του ζητηθεί (φουλάρι, καπέλο, μπλουζάκι κ.λπ.). Δηλαδή να διαφημίζει την Coca Cola ή σερβιέτες ή ακόμα κι επιχειρήσεις που απολύουν εργαζόμενους…
Προσβλητική για τους εργαζόμενους χαρακτήρισε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος αυτή την πρόσκληση ενδιαφέροντος:
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
“Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων που προωθεί η Ελληνική Κυβέρνηση ως πιστός εντολοδόχος της Τρόϊκα, βρίσκει την έκφρασή της στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το οποίο καλεί σε εθελοντική εργασία τους πολίτες προσφέροντας τους ως ελεημοσύνη μόρια και ελεύθερη είσοδο σε κάποιες από τις παραστάσεις του.
Η εκμετάλλευση της ανεργίας και η περιφρόνηση της αξιοπρέπειας των εργαζόμενων εκτός από προσβλητική είναι και ενδεικτική των προθέσεων της Κυβέρνησης των μνημονίων να απορρυθμίσει τις εργασιακές σχέσεις.
Αυτή η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζόμενων φτάνει μέχρι και την κατάργηση του δικαιώματος του μισθού.
Καλούμε την Διεύθυνση του Κ.Θ.Β.Ε. να ανακαλέσει άμεσα την προκήρυξη θέσεων εθελοντικής εργασίας.
Καλούμε τα Σωματεία και τους Φορείς του Πολιτισμού να καταδικάσουν την συγκεκριμένη απόφαση και να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα για την αποτροπή της εφαρμογής της.
Καλούμε επίσης την ηγεσία του ΥΠΠΟΤ να δώσει λύσεις στα συσσωρευμένα οικονομικά προβλήματα του Κ.Θ.Β.Ε. Να αυξήσει την επιχορήγηση στους φορείς του Πολιτισμού και να μην ενθαρρύνει παρόμοιες τακτικές.”
Πηγές: mao,potha1965
Αναρτήθηκε από Ταξική Πτέρυγα
Αγγελία εργασίας και αναζήτηση για καλούς σκλάβους….
Αναδημοσίευση από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ 
Η παρακάτω καταγγελία μας στάλθηκε από τον συνάδελφο Σπύρο Χαλικιά.
Άφραγκος και θα έλεγα απύθμενα, αν στο βάθος της τσέπης δεν υπήρχαν 70 λεπτά, ξεκίνησα με ρεζέρβα στη μοτοσικλέτα να πάω στη λεωφόρο Αλεξάνδρας 28 όπου στον 5ο όροφο βρίσκονται τα γραφεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΠΑΚΟΕ. Την προηγούμενη με είχαν ειδοποιήσει ότι είδαν το βιογραφικό μου και θέλουν να με δουν και από κοντά.
Χαλώ και εγώ ξυραφάκι να κόψω τα γένια να μην είμαι σαν το λήσταρχο Νταβέλη, αφού σε εκκολαπτόμενο εργοδότη θα πάω, σε άγνωστο σοβαρό άνθρωπο που με καλούσε για δουλεία.
Ανεβαίνω χτυπώ το κουδούνι, μπαίνω στο χώρο, ησυχία νεκροταφείου. Καλημερίζω, λέω το όνομα μου. “Καθίστε” μου λέει μια κοπέλα και πηγαίνει στον αρμόδιο επικεφαλής τον πρόεδρο να του αναγγείλει ότι ήρθα. “Ελάτε” μου λέει και περνώ στο γραφείο. Ένας βλοσυρός κύριος που δεν σήκωσε καν το κεφάλι να με κοιτάξει έχοντας στα χέρια του το βιογραφικό μου και μελετώντας το. «Κλείστε την πόρτα και καθίστε» προστάζει. Μάλιστα λέω και κλείνω και την πόρτα. Οι δυο μας, Τε α τετ.
Η προσφορά ξεκινά αμέσως με το αν είμαι διατεθειμένος να εργαστώ για 15 ημέρες και να τους βγάλω 7 θέματα… για να δουν πως θα τα πάω.. χωρίς να πάρω ούτε ένα ευρώ.
Μετά αν τα πάω καλά, θα δουν αν τους κάνω και μετά… θα αναλάμβανα μαζί με το στήσιμο της εφημερίδας 40 σελίδες και ένα 16σελίδο ένθετο (σύνολο 56 σελίδες) που θα έχει υλικό από τις έρευνες του πακοε + τα δικά μου ρεπορτάζ και τις έρευνες. Αααα, και επίσης θα δουλεύεις και στο σαιτ….μου είπε το μπός. Το οποίο θα το τροφοδοτούσα με τα θέματα του ΠΑΚΟΕ.
«Νομίζω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από ένα άτομο», λέω ευγενικά.
Νευριάζει. «Μέχρι τώρα το κάναμε με ένα άτομο και έβγαινε και μου λέτε ότι δεν μπορεί να γίνει? Σας εξηγώ Θα έχετε 7 μέρες ρεπορτάζ και 23 μέρες να κάνετε το στήσιμο και τα άλλα»
«Μα αυτό δεν μπορεί να γίνει σε λιγότερο από 15 ώρες», ξαναλέω (με βάση ότι μετά από κάποια στιγμή, όταν δουλεύεις συνέχεια απανωτά θέματα το μυαλό κουρκουτιάζει και δεν αποδίδει και κάνει και λάθη).
«Ε ναι 15 ώρες. Τόσες είναι. Έχετε διάθεση να το κάνετε?
Όχι, όχι δεν του πα να πάει να γαμηθεί γιατί δεν ψάχνει δημοσιογράφο αλλά για καλό σκλάβο και είπα να συνεχίσω το ίδιο ύφος για να δω το έργο μέχρι το τέλος. Μειλίχια τον ρώτησα «Και μετά; Το μετά από τις 15 μέρες;
«500 ευρώ μου λέει κατηγορηματικά»
Κουβέντα για ασφάλιση και ένσημα.
«Με δελτίο παροχής; Πως θα γίνεται η πληρωμή;» του ανταπαντώ
«Όχι, με απόδειξη του ΠΑΚΟΕ». Μου λέει.
«Θα μου δώσετε λίγο χρόνο να το σκεφτώ;»
«Μέχρι αύριο στις 10 να με έχετε πάρει τηλέφωνο γιατί περιμένουν άλλοι 12»
Υ.Γ Περιμένουν και άλλοι 12; Ε και! Ελπίζω να μη πει ΝΑΙ κανείς από τους άλλους 12 και να κάτσετε να το κάνετε εσείς κύριε καθηγητά Παναγιώτη Χριστοδουλάκη πρόεδρε του ΠΑΚΟΕ. Να μείνετε εσείς να κάνετε 7 θέματα το 15 πενθήμερο το στήσιμο της εφημερίδας και το σαϊτ, να δουλεύεται 15 ωρες την ήμερα και να παίρνεται 500 ευρώ με απόδειξη.
Γιατί κύριε καθηγητά, κύριε πρόεδρε της ΜΚΟ του ΠΑΚΟΕ σας, δεν ψάχνετε για δημοσιογράφους αλλά για καλούς σκλάβους…
Κάλεσμα Πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών: ΑΝΕΡΓΟΙ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ
Είμαστε κάποιοι από το ενάμισι εκατομμύριο άνεργους. Από τον 1 στους 3 που οι στατιστικές λένε πως δουλεύουμε με μερική εργασία λιγότερων των οχτώ ωρών. Αλλά και εργαζόμενοι με πλήρες ωράριο, που ζούμε καθημερινά με την απειλή από το αφεντικό, πως η όποια αντίστασή μας, η όποια διεκδίκησή μας, θα σημαίνει απόλυση γιατί οι άνεργοι είναι πολλοί. Τελικά, είμαστε εργαζόμενοι και άνεργοι, που έχουμε τον ίδιο αντίπαλο και εκμεταλλευτή, το ίδιο το κράτος με το πολιτικό του προσωπικό, αλλά και τα αφεντικά. Ξέρουμε τι σημαίνει να αγωνιάς για το πώς θα βγουν τα προς το ζην, γνωρίζουμε τη συνεχή απόρριψη από το κράτος. Για αυτό, και κουραστήκαμε πλέον, να διαβάζουμε και να ακούμε από τους μεγαλοεκδότες και τα κανάλια τους, για το πόσο άσχημα περνάμε.
Έταξαν χρυσά κουτάλια με την ΟΝΕ και το ευρώ, με τις Ολυμπιάδες και τα μεγάλα έργα, με το χρηματιστήριο. Ακόμα και τώρα, διηγούνται παραμύθια πως ότι περνάμε είναι προσωρινό, πως το σύστημα έχει προβλήματα που θα ξεπεραστούν. Ο κάθε ένας από εμάς, ξέρει πλέον από την εμπειρία του, πως το σύστημα δεν έχει προβλήματα. Το ίδιο το σύστημα είναι το πρόβλημα, ο ίδιος ο καπιταλισμός, που σε όλο τον κόσμο σαπίζει, παρακμάζει χωρίς καμιά θετική προοπτική.
Εμείς δεν επιλέγουμε την αναμονή απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Ως Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, καλούμε σε άμεση πάλη για τη μείωση του χρόνου που δουλεύουμε, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Να μη φορολογείται η εργατική τάξη, εργαζόμενοι και άνεργοι, με δωρεάν μετακίνηση, υγεία, στέγαση, παιδεία, με εργατικό έλεγχο, ώστε να μπορούμε να υποδείξουμε την απαλλοτρίωση σπιτιών, τον έλεγχο των ασφαλιστικών ταμείων κ.τ.λ. Να πάρουμε στα χέρια μας, να απαλλοτριώσουμε την περιουσία όσων κλείνουν δουλειές, όσων καταχρώνται δημόσιο χρήμα όπως και την εκκλησιαστική περιουσία. Την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό έλεγχο.
Παλεύουμε για την πολιτική ανεξαρτησία των εργαζομένων και των ανέργων από το κράτος και τις κυβερνήσεις του, από τα αφεντικά και το κεφάλαιο, από τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.
Προτείνουμε την γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Κανένας εργατικός κλάδος μόνος δεν μπορεί να υπερασπιστεί το οποιοδήποτε δικαίωμά του. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να το κάνει με τις απεργίες της μιας ημέρας, χωρίς προοπτική. Στη γενική πολιτική απεργία διαρκείας, που μπορούν και οι άνεργοι να συντονίσουν τη δική τους δράση, και που θα είναι ταυτόχρονα και μια από τις μορφές που θα εκδηλώσουμε την εξέγερσή μας. Στην παρέμβαση στη γειτονιά, στην πόλη, πανελλαδικά, να δημιουργούμε εστίες σύγκρουσης με την πολιτική και το σύστημά τους, για κάθε εργατικό και λαϊκό πρόβλημα.
Η ανεργία μας, όπως και το ότι οι δουλειές όσων από εμάς τις έχουν ακόμα, συνεχώς κουτσουρεύονται μισθολογικά και ασφαλιστικά, δείχνουν ένοχο το χρέος, που με ότι έχουν υπογράψει εδώ και τέσσερα χρόνια θα καλούμαστε να το πληρώνουμε για δεκαετίες. Παλεύουμε για την άμεση και μονομερή διαγραφή του χρέους, μαζί με την ανατροπή της κυβέρνησης.
Η λύση του γόρδιου δεσμού της ανεργίας, της αφαίμαξης για το χρέος τους, η πάλη για εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργασίας για όλους μας, είναι συνδεδεμένη τελικά με την επαναστατική πάλη για την εξουσία των ίδιων των εργαζομένων, για την εξουσία μας, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Ταυτόχρονα, είμαστε εργαζόμενοι και άνεργοι, που δεν δίνουμε χώρο στους ναζί και τους φασίστες. Σε αυτούς που επανειλημμένα έχουν επιχειρήσει μέσα και έξω από τη Βουλή, να βάλουν πλάτη στις δουλειές των τραπεζιτών και των εφοπλιστών.
Έχουμε πρόσωπο και φωνή. Ας οργανώσουμε τα δικά μας ανεξάρτητα όργανα πάλης. Τις δικές μας συλλογικότητες αλληλεγγύης, τα κέντρα του αγώνα μας. Που μόνο έτσι, στην προσπάθεια αυτή, θα παρεμβαίνουμε στα άμεσα και ζωτικά προβλήματα επιβίωσης.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, 6μμ, Νίκης 4 στο Σύνταγμα
Αίθουσα εκδηλώσεων ΤΕΕ
Λίγα λόγια για το νέο πρόγραμμα voucher 29 έως 64 ετών
Σκανδαλώδες το νέο πρόγραμμα voucher…
1 – Μία αστεία ιστορία …
”ωφελούμενοι” vs ΚΕΚ
ή αλλιώς
”Μισθός” vs Επιδότηση
Τη Δευτέρα 13/10 άνοιξε το πρόγραμμα για τις ηλικίες 29 εώς 64 για να…ξανακλείσει μετά από λίγο,ξανάνοιξε την Τρίτη για να…ξαναπέσει η πλατφόρμα και να ξεκινήσει τελικά λίγες ώρες μετά.
Για το σύνολο των 400 ωρών (100 θεωρία και 300 πρακτική, οιεργαζόμενοι παίρνουν 1.600 €. Τα προηγούμενα προγράμματα ήταν της τάξης περίπου των 2.000-2.500 ευρώ για τους συμμετέχοντες (ήταν 100 ώρες παραπάνω). Επιπλέον, το ποσό δίνεται στο τέλος της πρακτικής, με αποτέλεσμα την πλήρη δέσμευση των εργαζομένων καθώς αν αυτοί αποχωρήσουν νωρίτερα για οποιαδήποτε αιτία χάνουν τα χρήματά τους.
Το ποσό που παίρνουν τα ΚΕΚ είναι 5.400 € ή 4.200 € (αναλόγως της επαγγελματικής κατηγορίας των συμμετεχόντων, τεχνικά επαγγέλματα και νέες τεχνολογίες αντίστοιχα). Το ποσό είναι τεράστιο. Στα προηγούμενα προγράμματα το ποσό αυτό αντιστοιχούσε σε 1.070-1.370 ευρώ. Είναι σχεδόν το 5πλάσιο από τα προηγούμενα προγράμματα.
2 – Δεσμεύσεις επιχείρησης
Επιπλέον πολύ προβληματικό στοιχείο είναι ότι δεν υπάρχει καμία δέσμευση για τις επιχειρήσεις αναφορικά με τους ήδη εργαζόμενους. Υπάρχει αναφορά στην προκήρυξη για υποχρέωση 2μηνης τουλάχιστον (50 ημερομίσθια) πρόσληψης του 25% των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα αλλά χωρίς ρήτρα έκπτωσης. Απλά θα πάρουν λιγότερα χρήματα ανά ωφελούμενο τα ΚΕΚ που έχουν συνάψει τα ιδιωτικά συμφωνητικά με αυτές τις επιχειρήσεις που δεν προχώρησαν στην 2μηνη πρόσληψη.
3 – Αριθμός επιδοτούμενων ανά επιχείρηση
Κάθε επιχείρηση μπορεί να συμμετέχει στο πρόγραμμα μέχρι το διπλάσιο του αριθμού των εργαζομένων της. Είναι εξαιρετικά μεγάλος αριθμός, ειδικά συγκριτικά με το προηγούμενο voucher που υπήρχε στοιχειώδης περιορισμός (Εταιρείες με 0-4 εργαζόμενους μπορούσαν να πάρουν 1 επιδοτούμενο. Οι εταιρείες που έχουν πάνω από 5 εργαζόμενους μπορούσαν να πάρουν ένα επιπλέον 30% μέσω voucher).
Η μόνη περίπτωση να υπάρχει κάποια προστασία για τους εργαζόμενους και κάποια επιπλέον όρια είναι να αναφέρονται στο ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ ΚΕΚ και επιχειρήσεων.
4 – Κόστολόγηση προγράμματος-θέσεις ”ωφελούμενων” -συμπεράσματα
Το συνολικό ποσό κοστολόγησης του προγράμματος είναι 112.000.000 ευρώ,το οποίο άνοιξε για 16.620 ανέγους-”ωφελούμενους”,το ποσό της επιδότησης των ΚΕΚ είναι τραγικά δισανάλογο σε σχέση με αυτό των ”ωφελούμενων”.Τα 5.400€ που θα δίνονται στα ΚΕΚ ανά κεφάλι σε σχέση με τα 1.600€ των εργαζόμενων μόνο σαν αστείο μπορεί να κατανοηθεί.Από την άλλη ο τρόπος με τον οποίο άνοιξε αυτό ο πρόγραμμα δείχνει με τον πλέον ακραίο τρόπο που στοχεύει και για ποιους δουλεύει.
Με μια απλή διαίρεση προκύπτει ότι αν δεν υπήρχε ο διαμεσολαβητής-ΚΕΚ κάθε άνεργος θα έπαιρνε πάνω από 6.500 ευρώ!
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι για να συμμετάσχει στο συγκεκριμένο πρόγραμμα κάποιο ΚΕΚ θα πρέπει να έχει αποδεδειγμένη εμπειρία είτε από υλοποίηση προγραμμάτων εγγυημένης απασχόλησης είτε από συμμετοχή σε προηγούμενο voucher (από το 2009) συνολικού αντικειμένου τουλάχιστον 1.200.000 ευρώ.
Εκτός, δηλαδή, των ερωτηματικών αναφορικά με τη διαφάνεια των ΚΕΚ και στα ανισομερώς ποσά της επιχορήγησεις σε σχέση με τους εργαζόμενους, στο συγκεκριμένο πρόγραμμα ”φωτογραφίζονται”συγκεκριμένα μεγάλα ΚΕΚ που θα αναλάβουν αυτά τα προγράμματα με τις υπέρογκες αμοιβές. Είναι προφανές ότι και σε αυτό το σημείο το πεδίο διαπλοκής διευρύνεται εξαιρετικά σημαντικά.
Πηγή: V for Voucherades
ΕΛΣΤΑΤ: Κάτω από το όριο της φτώχειας το 21% των πολιτών
Κάτω από το όριο της φτώχειας ζει το 21% του πληθυσμού, δαπανώντας λιγότερα από 5.253,77 ευρώ (κατώφλι φτώχειας), ενώ το 2012 το ποσοστό ήταν 21,2%, με ετήσια δαπάνη λιγότερο από 5.524,20 ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από την Έρευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών 2013, η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών διαμορφώθηκε στα 1.509,39 ευρώ, μειωμένη κατά 7,8% ή 127,71 ευρώ, σε σχέση με το 2012.Ενώ, μεταξύ 2013 και 2009 (τελευταίο έτος πριν από το πρώτο Μνημόνιο), η μέση μηνιαία δαπάνη μειώθηκε κατά 31,5% (από 2.203,55 ευρώ το 2009, σε 1.509,39 ευρώ το 2013).Τα νοικοκυριά περιέκοψαν κατά 7,8% τα χρήματα που δαπάνησαν το 2013 σε σχέση με το 2012, και τη «νύφη» πλήρωσε, λόγω του υψηλού ΕΦΚ και η κεντρική θέρμανση στα διαμερίσματα, ενώ περιορίστηκαν ακόμη και τα έξοδα για είδη διατροφής.Όπως αναφέρει η ΕΛΣΤΑΤ, το 2013 κεντρική θέρμανση στο σπίτι τους χρησιμοποίησαν 1.592.835 νοικοκυριά, 31,3% λιγότερα από το 2012.
Μάλιστα, η μέση μηνιαία ποσότητα υγρών καυσίμων και φυσικού αερίου που καταναλώνεται στην κύρια κατοικία μειώθηκε κατά 46,1% και 3,2% αντίστοιχα, ενώ η μέση μηνιαία ποσότητα στερεών καυσίμων (καυσόξυλα, πέλλετ, πυρήνας κλπ), ηλεκτρικής ενέργειας και υγραερίου αυξήθηκε κατά 20,7%, 1,2% και 0,3% αντίστοιχα.
Επίσης, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η μεγαλύτερη μείωση στη μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών σε ευρώ καταγράφηκε στα υγρά καύσιμα (-17,56 ευρώ), στα εστιατόρια (-14,82 ευρώ) και στην κίνηση μεταφορικών μέσων (-9,74 ευρώ), δαπάνες που αποτελούν το 34% της συνολικής μείωσης της δαπάνης (- 127,71 ευρώ).
ΠΗΓΗ:http://stokokkino.gr/article/11444/ELSTAT-Kato-apo-to-orio-tis-ftoxeias-to-21-ton-politonrn#sthash.vcNavwiX.dpuf
Ταξικό Μέτωπο: ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Tα τελευταία χρόνια αποτελεί μόνιμο αίσθημα στο χώρο των συγκοινωνιών η ανασφάλεια και το άγχος για το τι μας ξημερώνει. Σε συνδυασμό με την ανυπαρξία, αδιαφορία και ανικανότητα των Δ.Σ των σωματείων, αυξάνεται η απογοήτευση και η ηττοπάθεια ανάμεσα στους εργαζομένους. Χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με την πιθανότητα της απόλυσης και της οικονομικής ανέχειας.
Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως στους δύσκολους αυτούς καιρούς που ζούμε, όπου τα προβλήματα και τα χτυπήματα για την εργατική τάξη δεν έχουν σταματημό, όπου ο μισός πληθυσμός της χώρας μας παλεύει με την ανεργία ή προσπαθεί να βρει κάποιο μεροκάματο ώστε να βγάλει έστω τα προς το ζην οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες θα αντιλαμβάνονταν την κοινή τους θέση με όλους τους εργαζόμενους, τους καταπιεσμένους, τους φτωχούς και τους παρίες. Δυστυχώς, όπως άλλωστε και σε πολλά κομμάτια της εργατικής τάξης επικρατεί ο κανιβαλισμός, η αντίληψη να σώσουμε την πάρτη μας και οι άλλοι να πάνε να πνιγούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς αποτελεί η πλειοψηφία όσων κάνουν έλεγχο εισιτηρίων. Θρασύδειλοι «συνάδελφοι» βγαίνουν και κυνηγούν τους “λαθρεπιβάτες”. Πολλές φορές χρησιμοποιούν ως πρόσχημα πως το κάνουν για το καλό της εταιρίας, που τόσο αγαπάνε και φροντίζουν (ενώ η εταιρία, που μας έχει γραμμένους, μας έχει πετσοκόψει μισθούς, θέσεις εργασίας και εργατικά δικαιώματα), ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ανασύρουν το πολυχρησιμοποιημένο επιχείρημα «εγώ δεν φταίω, εγώ κάνω απλώς τη δουλειά μου». Το μόνιμο αυτό επιχείρημα αποτελεί όχι μόνο το άκρων άωτον της ευθυνοφοβίας αλλά ακόμα χειρότερα είναι ο ορισμός της δουλοπρέπειας και της υποταγής. Στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει κράτος και αφεντικά η σιωπή και εφαρμογή των εντολών τους ισοδυναμεί με συνενοχή. Στις οξυμένες καταστάσεις που βιώνουμε οφείλουμε να πάρουμε θέση. Δεν μπορεί να υπάρξει ουδετερότητα. Στην πράξη η ουδέτερη στάση νομιμοποιεί τη Διοίκηση και την κυβέρνηση.
Αντί λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι να οξύνουν την ταξική τους συνείδηση και να διεκδικήσουν τα χαμένα ή έστω να κατανοήσουν την κατάσταση που επικρατεί, ενστερνίζονται τον ρόλο του προστιμοκυνηγού ή καλύτερα τον ρόλο του μπάτσου και όποιον βρουν χωρίς εισιτήριο του ετοιμάζουν ένα προστιματάκι, έτσι για να μάθει. Είναι προφανές πως την εταιρεία αυτό που την απασχολεί είναι να κοπούν όσο το δυνατόν περισσότερα πρόστιμα. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουμε αν σκεφτούμε τα bonus που δίνονται, τις παροτρύνσεις – πιέσεις για αυστηρότητα στον έλεγχο και την ασυλία που χαίρουν διάφοροι τραμπούκοι, καθώς οι διοικήσεις ουσιαστικά μόνο σε περιπτώσεις που εμπλέκονται ελεγκτές έχει κινηθεί προς υπεράσπισή τους.
Ίσως έχει σημασία να σταθούμε στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει ο έλεγχος στη ΣΤΑΣΥ και στην ΟΣΥ. Στη ΣΤΑΣΥ εξ αρχής υπήρχε συγκεκριμένο τμήμα που είχε την ευθύνη να κάνει έλεγχο εισιτηρίων. Αυτό σημαίνει πως στη συγκεκριμένη υπηρεσία υπήρξαν εργαζόμενοι που τοποθετήθηκαν εκεί χωρίς να το επιλέξουν είτε εξ αρχής είτε στις περιπτώσεις υποχρεωτικής μετακίνησης. Αυτή η σημείωση δεν γίνεται για να χαϊδέψουμε αυτιά, κυρίως αποσκοπεί να αναδείξει ακόμα περισσότερο ότι το κυνήγι του προστίμου αποτελεί στρατηγική επιλογής της διοίκησης καθώς η συγκεκριμένη υπηρεσία αυξάνει διαρκώς το προσωπικό της ενώ άλλες υπηρεσίες, διοικητικές, οδηγών, τεχνικών, υπεύθυνων σταθμών κλπ αντιμετωπίζουν τεράστιες ελλείψεις. Επίσης θέλουμε να απευθυνθούμε σε όλους και όλες αυτές που διατείνονται πως δεν συμφωνούν με όλα αυτά που γίνονται, πως δεν είναι τραμπούκοι και καταλαβαίνουν τον επιβάτη που δεν έχει τα χρήματα για ένα εισιτήριο. Συνάδελφοι το ξέρετε πολύ καλά πως όσο δεν παίρνετε θέση, όσο σιωπάτε για αυτά που βλέπετε να πράττουν άλλοι «συνάδελφοι» γινόσαστε συνυπεύθυνοι.
Στην περίπτωση της ΟΣΥ δεν μπορούμε να μιλάμε για συναδέλφους. Εδώ μιλάμε για τύπους που έχουν επιλέξει να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα στις πλάτες των υπολοίπων. Για εργαζόμενους που επιλέγουν πέρα από τη δουλειά που ήδη έχουν, δηλαδή αυτή του οδηγού λεωφορείων ή τρόλεϊ, διοικητικούς ή τεχνίτες, να επιδοθούν σε κυνήγι κεφαλών. Διαβάζοντας τη συλλογική σύμβαση που υπέγραψαν οι εργαζόμενοι με τη διοίκηση διαπιστώνουμε πως προβλέπεται να καταβάλλεται, επίσημα πλέον, το 50% του πληρωθέντος προστίμου στον ελεγκτή. Για ποιον λόγο να φωνάξει και να διεκδικήσει τα χαμένα του δικαιώματα όταν μπορεί να κόψει μερικές κλήσεις και να πληρώσει το δάνειο που χρωστάει;
Πέρα από τις όποιες διαφορές η κοινή συνισταμένη στο σύνολο των συγκοινωνιών είναι πως ο επιβάτης δεν αντιμετωπίζεται από τους ελεγκτές ως εργαζόμενος αλλά ως πελάτης και επομένως όποιος τολμά να μην πληρώνει το αντίτιμο πρέπει να κυνηγηθεί. Όλοι και όλες μας έχουμε δει ελεγκτές να κυνηγάνε όποιον γύρισε να αποφύγει τον έλεγχο, να τραβολογάνε κόσμο που επιχείρησε να περάσει χωρίς να σταματήσει, να απειλούν όποιον τους φαίνεται του χεριού τους και πολλά άλλα. Σε αυτό το κλίμα τρομοκρατίας πέρσι το καλοκαίρι σκοτώθηκε ο Θανάσης Καναούτης ύστερα από έλεγχο που έγινε στο τρόλεϊ που βρισκόταν. Την Τρίτη 13 Αυγούστου του 2013, Ο Θανάσης, ένας 19χρονος περιστεριώτης, βρέθηκε πεταμένος από το τρόλεϊ στο δρόμο χτυπημένος θανάσιμα… Λίγο πριν είχε δεχτεί τη βία του κεφαλοκυνηγού ελεγκτή και του οδηγού «που ασκούσαν με ζήλο το καθήκον τους»… Ο λόγος του τραμπουκισμού ήταν ότι ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ. Η κηδεία του Θανάση μετατράπηκε σε πορεία διαμαρτυρίας και κοινωνικής οργής. Πάνω από 2000 διαδηλωτές από το Περιστέρι και από άλλες γειτονιές συμμετείχαν στην πορεία, η οποία στο τέλος χτυπήθηκε από ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ και ασφαλίτες. Ακολούθησε ένα όργιο κρατικής βίας και καταστολής με ξύλο, κυνηγητό στους δρόμους της πόλης, με 10 προσαγωγές (οι περισσότεροι ανήλικοι μαθητές) από τις οποίες η μία μετατράπηκε σε σύλληψη. Το σημείο που έπεσε ο νεκρός φυλασσόταν συνεχώς από τα ΜΑΤ.Ένα χρόνο μετά στις 12 Σεπτέμβρη καλείται πορεία από τη Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου όπου όπως αναφέρουν και στην αφίσα που καλεί στην πορεία «Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΝΑΟΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ, ΑΛΛΑ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ». Η παρουσία μας σε αυτή την πορεία είναι ταξικό μας καθήκον. Η σύνδεση και η αλληλεγγύη με όσους αγωνίζονται ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, στο διαρκή έλεγχο και στην καταστολή είναι απλά αυτονόητο.
Το γεγονός δεν δημιούργησε κανένα αίσθημα ενοχής ούτε στους διοικούντες ούτε στους ελεγκτές. Όλοι τους καλυμμένοι πίσω από τα συμφέροντά τους και την εξουσία τους βρήκαν τις κατάλληλες δικαιολογίες για να συνεχίσουν το έργο τους. Το γεγονός πως δεν έχουν υπάρξει και άλλοι νεκροί είναι καθαρά θέμα τύχης. Αρκεί να αναφέρουμε περιστατικό που συνέβη στο σταθμό των Αμπελοκήπων με ελέγκτρια να καλεί επειγόντως τον ειδικό φρουρό να κυνηγήσει δύο άτομα που τόλμησαν να αποφύγουν τον έλεγχο, ευτυχώς το αποτέλεσμα ήταν ο ειδικός φρουρός να γλιστρήσει και να μετρήσει τα σκαλοπάτια. Επίσης άλλο ένα περιστατικό συνέβη στο λεωφορείο 750 επί της λεωφόρου Καβάλας. Στην περίπτωση αυτή κατά τον έλεγχο που πραγματοποιούνταν μέσα στο λεωφορείο ένας επιβάτης, τον οποίο παράτυπα οι ελεγκτές κρατούσαν εντός του λεωφορείου, πήδηξε τελικά από το παράθυρο χωρίς να πάθει ευτυχώς τίποτα. Είναι τραγικό και εξοργιστικό ταυτόχρονα να βλέπεις τους ελεγκτές να κυνηγάνε τον «ΠΑΡΑΒΑΤΗ», ταυτιζόμενοι πλήρως με τις εντολές των αφεντικών. Όταν λοιπόν ο έλεγχος εισιτηρίων τείνει να ταυτιστεί με την καταστολή και η απειλή της αστυνομίας είναι μόνιμη επωδός των ελεγκτών, είναι λογικό οι αντιδράσεις των επιβατών να οδηγούνται στα άκρα.
Καθώς οι συνθήκες επιβίωσης της εργατικής τάξης δυσχεραίνουν διαρκώς, αυξάνονται οι ευθύνες που φέρουμε εμείς οι ίδιοι στο κατά πόσο υπερασπιζόμαστε την τάξη μας και βοηθάμε με όποιο τρόπο μπορούμε τους διπλανούς μας, επίσης καταπιεσμένους. Είναι σημαντικό να μην λησμονούμε ότι είμαστε εργάτες και όχι τσιράκια του υπουργείου. Στις συγκοινωνίες πρώτιστα εκτελούμε κοινωνικό έργο συμβάλλοντας στην μετακίνηση κυρίως λαϊκών στρωμάτων, εργατών, ντόπιων και μεταναστών. Δεν είμαστε τα μαντρόσκυλα του κάθε υπουργού που θέλει να παρουσιάσει “θετικούς οικονομικούς δείκτες” ακόμα και αν το κόστος είναι η ανθρώπινη ζωή. Η ανυπακοή σε τέτοιου είδους λογικές είναι ταξικό μας καθήκον. Διαφορετικά η οργή των επιβατών απέναντι μας θα είναι όχι μόνο δεδομένη αλλά και δικαιολογημένη.
ΠΟΡΕΙΑ 12/9 πλ. Περιστερίου, 6:30 μ.μ
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Ταξικό Μέτωπο
Πρωτοβουλία εργαζομένων στις Συγκοινωνίες
Taxikometopo.wordpress.com
taxikometopo@gmail.com
Αύξηση της ανεργίας κατά 1,84% το μήνα Ιούλη καταγράφουν τα επίσημε στοιχεία του ΟΑΕΔ
Αύξηση της ανεργίας κατά 1,84% το μήνα Ιούλη καταγράφουν τα επίσημε στοιχεία του ΟΑΕΔ, με μόλις 1 στους 9 ανέργους λαμβάνει το επίδομα ανεργίας.Η αύξηση αφορά την εγγεγραμμένη και όχι την πραγματική ανεργία τον Ιούλη του 2014 έναντι τον Ιούνη του ίδιου χρόνου κατά 1,84%, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ
το μπλογκ
Ακολουθεί η είδηση όπως την “αλιεύσαμε στο διαδίκτυο”
Αυξημένη παρατηρείται η εγγεγραμμένη και όχι η πραγματική ανεργία τον Ιούλη του 2014 έναντι τον Ιούνη του ίδιου χρόνου κατά 1,84%, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ. Ως συνολικός αριθμός οι εγγεγραμμένοι άνεργοι το μήνα Ιούλη ανέρχονται σε 835.282 άτομα έναντι 820.156 που ήταν τον Ιούνη, που σημαίνει ότι οι άνεργοι που εγγράφηκαν στον ΟΑΕΔ αυξήθηκαν μέσα σε ένα μήνα κατά 15.126. Και μάλιστα σε θερινή – τουριστική περίοδο που παρατηρείται αύξηση της απασχόλησης λόγω εποχιακών επαγγελμάτων.
Από την επεξεργασία των στοιχείων προκύπτουν:
- Από το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων οι 446.665 (ποσοστό 53,47%) είναι εγγεγραμμένoi στο μητρώο
του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και περισσότερο των 12 μηνών, γεγονός που φανερώνει ότι τουλάχιστον 1 στους 2 ανέργους ψάχνει για δουλειά, αλλά χωρίς να τα καταφέρει για πάνω από ένα χρόνο. - Από το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων οι 324.518 είναι άνδρες (ποσοστό 38,85%) και οι 510.764 είναι γυναίκες (ποσοστό 61,15%). Παρατηρείται ότι και σε αυτή την κατηγορία οι γυναίκες κατέχουν τη «θλιβερή πρωτιά».
- Τη θλιβερή πρωτιά της ανεργίας κατέχει επίσης η ηλικιακή ομάδα από 30 έως 54 ετών σε ποσοστό 62,99% ή 526.155 άτομα και ακολουθεί η ηλικιακή ομάδα κάτω των 30 ετών με το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων αυτής της κατηγορίας να ανέρχεται σε 205.030 άτομα ή ποσοστό 24,55%.
- Τα σκήπτρα της ανεργίας, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για την εγγεγραμμένη ανεργία, κατέχει η κατηγορία στο εκπαιδευτικό επίπεδο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με 398.768 άτομα ή ποσοστό 47,74% και ακολουθούν αυτοί της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης με 266.804 άτομα ή ποσοστό 31,94% και στη συνέχεια αυτοί της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με 155.583 άτομα ή ποσοστό 18,63%.
- Τέλος, από τα στοιχεία προκύπτει ότι διαρκώς αυξάνεται ο αριθμός των ανέργων και κατ’ επέκταση των οικογενειών τους που παραμένουν χωρίς κανένα πλαίσιο προστασίας, έρμαια στην καπιταλιστική ζούγκλα. Πιο συγκεκριμένα από τους 835.282 εγγεγραμμένους ανέργους, επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ λαμβάνουν μόλις και μετά βίας οι 89.850, δηλαδή …μόλις 11% ή μόλις …1 στους 9 άνεργους. Και μιλάμε πάντα για την εγγεγραμμένη και όχι την πραγματική ανεργία, η οποία είναι σαφώς πολλαπλάσια.