Αρχείο κατηγορίας ΑΝΕΡΓΟΙ-ΑΝΕΡΓΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
AΝΕΡΓΟΙ-AΝΕΡΓΕΣ ΑΠΌ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝIEΣ ΤΗΣ ΑΘHΝΑΣ:ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ/ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ/ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΑΠΌ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΌΤΗΤΑ ΆΝΕΡΓΟΙ/ΆΝΕΡΓΕΣ ΑΠΌ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ ΣΤΗ ΚΑΤΆΛΗΨΗ ΠΆΤΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΡΑΒΊΑ ΣΤΑ ΠΑΤΉΣΙΑ ΑΠΌ ΤΙΣ 18:30 ΧΑΡΙΣΤΙΚΌ ΠΑΖΆΡΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 21.00 ΠΡΟΒΟΛΉ ΤΑΙΝΊΑΣ ΚΑΘ' ΌΛΗ ΤΗ ΔΙΆΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΖΑΡΙΟΎ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΉΣ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊ ΚΑΦΕΝΕΊΟ συγκοινωνίες.... 1) στάση ηλεκτρικού κάτω πατήσια (απέναντι από το σταθμό είναι η Καραβία και την ανηφορίζουμε προς πατησίων) 2) από πατησίων τρόλλευ 3,13,11,5,14 στάση άγιος λουκάς (φοιτητική εστία πατησίων). Επίσης τα λεωφορεία Α8,Β8 -- ΆΝΕΡΓΟΙ-ΆΝΕΡΓΕΣ ΑΠΌ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΤΗΣ ΑΘΉΝΑΣ http://anergoigeitonion.espivblogs.net/ [1] Links: ------ [1] http://anergoigeitonion.espivblogs.net/
Παραμύθια προς αφελείς που ψήφισαν πάλι, γύρω από την ανεργία
κείμενο που μοιράζεται στους ΟΑΕΔ της Αθήνας
Τη στιγμή που ξεκινάς να διαβάζεις το παρόν κείμενο -αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει-έχουμε σωθεί! Η Ελλάδα έχει βγει στις αγορές, η Κομισιόν προβλέπει 0,6% ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας στο 26% (από 27,3%) το 2014 και τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά και τις Κυριακές ώστε να μπορέσει να ξοδευτεί το πρωτογενές πλεόνασμα που τρέχει απ” τα μπατζάκια μας.
Εν ολίγοις, επιβεβαιώνεται αργά αλλά σταθερά το όραμα του νυν πρωθυπουργού (και τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ο οποίος το Σεπτέμβριοτου 2011 από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης είχε ευχηθεί “να γιορτάσουµε σε 10 χρόνια, το 2021, στην επέτειο 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 την οικονοµική µας απελευθέρωση, ελεύθεροι από τους δανειστές, το ∆ΝΤ και τη «βοήθεια» των εταίρων”.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του πρωτόγνωρου εορταστικού κλίματος για την προγραμματισμένη επανάσταση και την απελευθέρωσή μας σε 7 χρόνια από τώρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να χαρούμε και εμείς οι άνεργοι/ες, μοιράζοντας 450 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ υπό τη μορφή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης-κοινωνικού μερίσματος.
Το μέρισμα ξεκινά από 500 ευρώ για τον άγαμο χωρίς παιδιά και φθάνει στα 833,30 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Μα πόσο ωραία είναι η ζωή των ανέργων! Πόσο λαμπρό διαγράφεται το μέλλον μας! Ένα ανοιξιάτικο αεράκι φέρνει την αισιοδοξία, τη χαρά και την ελπίδα σε όσους και όσες από εμάς είχαμε πιστέψει ότι κάποια στιγμή ήταν πιθανό να καταλήξουμε σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Ας κάνουμε “θετικές σκέψεις”, ας χαρούμε και ας γιορτάσουμε! Κι αφού γιορτάσουμε στον ύπνο μας, καλό θα ήταν να ξυπνήσουμε για ν” αντικρύσουμε -επιτέλους-την αλήθεια.
Τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο, έχουν εγκριθεί περίπου λίγο παραπάνω από το 1/4 των αιτήσεων για το κοινωνικό μέρισμα (περίπου 265 χιλιάδες σε σύνολο 800+χιλιάδων). Ως γνωστόν, οι αιτήσεις όσων δηλώνουν φιλοξενούμενοι, έχουν ήδη απορριφθεί-φανταζόμαστε με τη λογική ότι ο/η φιλοξενούμενος/η δεν έχει ανάγκη, εφόσον έχει τουλάχιστον ένα κεραμίδι πάνω απ” το κεφάλι του/της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός ότι το 1/3 των φορολογούμενων δηλώνουν ότι φιλοξενούνται, παρουσιάστηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως “νέο κόλπο φοροδιαφυγής”. Κουβέντα για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αμελητέος ο αριθμός και με κανέναν τρόπο δε σχετίζεται με τον υψηλό αριθμό φιλοξενούμενων. Βάσει της λογικής του κράτους και των καθεστωτικών ΜΜΕ, όσοι δηλώνουν φιλοξενούμενοι, είναι στην πραγματικότητα στυγνοί καπιταλιστές και κρυφολεφτάδες που προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να κρύψουν εισοδήματα. Μήπως όσοι και όσες φιλοξενούμαστε, όντας άνεργοι/ες, έχουμε λεφτά και δεν το έχουμε καταλάβει;
Μήπως το επίδομα ανεργίας -αν βέβαια το δικαιούμαστε- φτάνει και περισσεύει για ν” ανταπεξέλθουμε στο μηνιαίο κόστος ενοικίου και τρεχόντων εξόδων; Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να ζούμε στο δρόμο; Και πόσο, αλήθεια, θα βόλευε το κράτος να είμαστε άστεγοι/ες, καθώς αυτοί αποκλείονται εκ των πραγμάτων από το κοινωνικό μέρισμα, εφόσον δεν έχουν διεύθυνση μόνιμης κατοικίας!
Όμως ο τραγέλαφος της περίφημης “κοινωνικής πολιτικής και ευαισθησίας” του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το γεγονός ότι πολλοί/ές από εμάς είμαστε μακροχρόνια άνεργοι/ες, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην έγκριση του κοινωνικού μερίσματος. Ως αποτέλεσμα, συμβαίνει το εξής παράδοξο: κάποιος που είναι άνεργος π.χ. τα τελευταία 5 χρόνια, να μη δικαιούται το μέρισμα επειδή δηλώνει φιλοξενούμενος! Αναρωτιόμαστε λοιπόν: τα σαΐνια του Υπουργείου Οικονομικών και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (που όλα τα συνδυάζει και όλα τα ανακαλύπτει) δεν μπορούσαν να διασταυρώσουν τα δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων με τα αντίστοιχα -ψηφιακά- δεδομένα των μητρώων του ΟΑΕΔ; Ρητορικό το ερώτημα κι ακόμα και αν υπήρχε απάντηση αυτή θα ήταν αυτονόητη -και θετική.
Γιατί δεν το έκαναν λοιπόν;
Για τον ίδιο λόγο που, με υπουργική απόφαση -όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενό μας- το επίδομα μακροχρόνια ανέργων ουσιαστικά καταργήθηκε, αφού πρώτα, παραπλανητικά και επικοινωνιακά, δήθεν διευρύνθηκαν τα ηλικιακά όρια των δικαιούχων από 20 έως 66 έτη. Το 70% των ανέργων είναι πλέον μακροχρόνια άνεργοι και καταλαβαίνουμε όλοι τους λόγους αυτής της απόφασης: πολύ λιγότερες δαπάνες για τους ανέργους, μεγαλύτερο πλεόνασμα για την κυβέρνηση και τα νούμερα της επιτυχίας που παρουσιάζει. Έτσι, το υποτιθέμενο επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το παίρνουν γύρω στα 15.000 άτομα από 418.000 που το δικαιούνταν.
Επομένως, οι κρατικές προεκλογικές κορώνες περί “κοινωνικής πολιτικής” υπέρ των ανέργων δεν μας ξεγελούν. Δεν αποτελούν παρά μέρος μιας ευρύτερης επικοινωνιακής στρατηγικής κενής νοήματος και ουσίας, που απλά εντείνεται στο πλαίσιο του προεκλογικού κλίματος. Την ίδια στιγμή που το κράτος, λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές, διακηρύσσει την “ευαισθησία” του απέναντι στις “ευπαθείς κοινωνικές ομάδες”, ο αριθμός των ανέργων, απόρων και αστέγων αυξάνεται σταθερά, οι υπηρεσίες υγείας καθίστανται προσβάσιμες σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια της κοινωνίας, ο ρυθμός απολύσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εξακολουθεί να είναι σταθερός, η καταστολή αυξάνεται εκθετικά, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών καλά κρατούν και δεκάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά γνωρίζουν καθημερινά την “ευαισθησία” του κράτους στον πάτο του Αιγαίου.
Ας μην είμαστε όμως άδικοι· υπάρχει και μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην οποία η ευαισθησία του κράτους είναι όντως ειλικρινής. Στις 9 Μαΐου 2014,75.000 ένστολοι έλαβαν εφάπαξ χρηματική ενίσχυση συνολικού ύψους 37 εκατομμυρίων ευρώ. Το καταλαβαίνουμε, είναι πράγματι κουραστικό να χτυπάς, να βασανίζεις και να σκοτώνεις. Τα κεφάλια δεν ανοίγουν εύκολα, οι κραυγές όσων βασανίζονται προκαλούν ηχορύπανση και πονοκέφαλο και αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν απειλούν την ευταξία και διώχνουν τους τουρίστες. Ως εκ τούτου τα παιδιά με τις στολές πρέπει να παραμείνουν ευχαριστημένα και χορτάτα για να συνεχίσουν το σημαντικό τους έργο. Εξάλλου, όσο η ρητορική περί ξεπεράσματος της κρίσης, ανάπτυξης και ευημερίας συνεχίσει να διαψεύδεται από την πραγματικότητα, τόσο το έργο των δυνάμεων καταστολής θα γίνεται όλο και σημαντικότερο. Και ας μην ξεχνάμε και τα ψηφαλάκια· ανέκαθεν ο θερμότερος υποστηρικτής, το πιστό σκυλί του φασιστικού κράτους, ήταν ο χορτάτος ένστολος.
Όμως κάποιοι και κάποιες από εμάς δε χορταίνουμε με παραμύθια περί μερισμάτων, επιδομάτων, ανάπτυξης, ευημερίας και ξεπεράσματος της κρίσης. Δε νανουριζόμαστε με ψέμματα και ούτε αποκοιμιόμαστε με προεκλογικές φανφάρες. Εξακολουθούμε να κοιτάμε το παρόν και το μέλλον με τα μάτια και τ” αυτιά μας ανοιχτά, γιατί οι εικόνες που βλέπουμε είναι πολύ σκληρές για να μας αποκοιμίσουν και τα ψέμματα που ακούμε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και μας εξοργίζουν. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όσα διεκδικούμε, με τον μόνο τρόπο που πιστεύουμε ότι αξίζει: με αλληλεγγύη, συλλογική δουλειά και το κεφάλι ψηλά, μακριά από παραμύθια για μια σαθρή πραγματικότητα “ευημερίας” και “δικαιοσύνης” που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ποτέ στον καπιταλισμό.
Μάϊος 2014
άνεργοι/άνεργες από τις γειτονιές της αθήνας http://anergoigeitonion.espivblogs.net/
Κείμενο που μοιράζεται στους ΟΑΕΔ : Πες μου ένα ψέμα ν” αποκοιμηθώ: Το κοινωνικό μέρισμα και λοιπά (προεκλογικά) νανουρίσματα
Τη στιγμή που ξεκινάς να διαβάζεις το παρόν κείμενο -αν δεν το έχεις ήδη καταλάβει-έχουμε σωθεί! Η Ελλάδα έχει βγει στις αγορές, η Κομισιόν προβλέπει 0,6% ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας στο 26% (από 27,3%) το 2014 και τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά και τις Κυριακές ώστε να μπορέσει να ξοδευτεί το πρωτογενές πλεόνασμα που τρέχει απ” τα μπατζάκια μας. Εν ολίγοις, επιβεβαιώνεται αργά αλλά σταθερά το όραμα του νυν πρωθυπουργού (και τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ο οποίος το Σεπτέμβριοτου 2011 από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης είχε ευχηθεί “να γιορτάσουµε σε 10 χρόνια, το 2021, στην επέτειο 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 την οικονοµική µας απελευθέρωση, ελεύθεροι από τους δανειστές, το ∆ΝΤ και τη «βοήθεια» των εταίρων”.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του πρωτόγνωρου εορταστικού κλίματος για την προγραμματισμένη επανάσταση και την απελευθέρωσή μας σε 7 χρόνια από τώρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να χαρούμε και εμείς οι άνεργοι/ες, μοιράζοντας 450 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ υπό τη μορφή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης-κοινωνικού μερίσματος.
Το μέρισμα ξεκινά από 500 ευρώ για τον άγαμο χωρίς παιδιά και φθάνει στα 833,30 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Μα πόσο ωραία είναι η ζωή των ανέργων! Πόσο λαμπρό διαγράφεται το μέλλον μας! Ένα ανοιξιάτικο αεράκι φέρνει την αισιοδοξία, τη χαρά και την ελπίδα σε όσους και όσες από εμάς είχαμε πιστέψει ότι κάποια στιγμή ήταν πιθανό να καταλήξουμε σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Ας κάνουμε “θετικές σκέψεις”, ας χαρούμε και ας γιορτάσουμε! Κι αφού γιορτάσουμε στον ύπνο μας, καλό θα ήταν να ξυπνήσουμε για ν” αντικρύσουμε -επιτέλους-την αλήθεια.
Τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο, έχουν εγκριθεί περίπου λίγο παραπάνω από το 1/4 των αιτήσεων για το κοινωνικό μέρισμα (περίπου 265 χιλιάδες σε σύνολο 800+χιλιάδων). Ως γνωστόν, οι αιτήσεις όσων δηλώνουν φιλοξενούμενοι, έχουν ήδη απορριφθεί-φανταζόμαστε με τη λογική ότι ο/η φιλοξενούμενος/η δεν έχει ανάγκη, εφόσον έχει τουλάχιστον ένα κεραμίδι πάνω απ” το κεφάλι του/της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το γεγονός ότι το 1/3 των φορολογούμενων δηλώνουν ότι φιλοξενούνται, παρουσιάστηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως “νέο κόλπο φοροδιαφυγής”. Κουβέντα για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους, αμελητέος ο αριθμός και με κανέναν τρόπο δε σχετίζεται με τον υψηλό αριθμό φιλοξενούμενων. Βάσει της λογικής του κράτους και των καθεστωτικών ΜΜΕ, όσοι δηλώνουν φιλοξενούμενοι, είναι στην πραγματικότητα στυγνοί καπιταλιστές και κρυφολεφτάδες που προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να κρύψουν εισοδήματα. Μήπως όσοι και όσες φιλοξενούμαστε, όντας άνεργοι/ες, έχουμε λεφτά και δεν το έχουμε καταλάβει;
Μήπως το επίδομα ανεργίας -αν βέβαια το δικαιούμαστε- φτάνει και περισσεύει για ν” ανταπεξέλθουμε στο μηνιαίο κόστος ενοικίου και τρεχόντων εξόδων; Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να ζούμε στο δρόμο; Και πόσο, αλήθεια, θα βόλευε το κράτος να είμαστε άστεγοι/ες, καθώς αυτοί αποκλείονται εκ των πραγμάτων από το κοινωνικό μέρισμα, εφόσον δεν έχουν διεύθυνση μόνιμης κατοικίας!
Όμως ο τραγέλαφος της περίφημης “κοινωνικής πολιτικής και ευαισθησίας” του κράτους, δε σταματάει εδώ. Το γεγονός ότι πολλοί/ές από εμάς είμαστε μακροχρόνια άνεργοι/ες, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην έγκριση του κοινωνικού μερίσματος. Ως αποτέλεσμα, συμβαίνει το εξής παράδοξο: κάποιος που είναι άνεργος π.χ. τα τελευταία 5 χρόνια, να μη δικαιούται το μέρισμα επειδή δηλώνει φιλοξενούμενος! Αναρωτιόμαστε λοιπόν: τα σαΐνια του Υπουργείου Οικονομικών και της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (που όλα τα συνδυάζει και όλα τα ανακαλύπτει) δεν μπορούσαν να διασταυρώσουν τα δεδομένα των φορολογικών δηλώσεων με τα αντίστοιχα -ψηφιακά- δεδομένα των μητρώων του ΟΑΕΔ; Ρητορικό το ερώτημα κι ακόμα και αν υπήρχε απάντηση αυτή θα ήταν αυτονόητη -και θετική.
Γιατί δεν το έκαναν λοιπόν;
Για τον ίδιο λόγο που, με υπουργική απόφαση -όπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενό μας- το επίδομα μακροχρόνια ανέργων ουσιαστικά καταργήθηκε, αφού πρώτα, παραπλανητικά και επικοινωνιακά, δήθεν διευρύνθηκαν τα ηλικιακά όρια των δικαιούχων
από 20 έως 66 έτη. Το 70% των ανέργων είναι πλέον μακροχρόνια άνεργοι και καταλαβαίνουμε όλοι τους λόγους αυτής της απόφασης: πολύ λιγότερες δαπάνες για τους ανέργους, μεγαλύτερο πλεόνασμα για την κυβέρνηση και τα νούμερα της επιτυχίας που παρουσιάζει. Έτσι, το υποτιθέμενο επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το παίρνουν γύρω στα 15.000 άτομα από 418.000 που το δικαιούνταν.
Επομένως, οι κρατικές προεκλογικές κορώνες περί “κοινωνικής πολιτικής” υπέρ των ανέργων δεν μας ξεγελούν. Δεν αποτελούν παρά μέρος μιας ευρύτερης επικοινωνιακής στρατηγικής κενής νοήματος και ουσίας, που απλά εντείνεται στο πλαίσιο του προεκλογικού κλίματος. Την ίδια στιγμή που το κράτος, λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές, διακηρύσσει την “ευαισθησία” του απέναντι στις “ευπαθείς κοινωνικές ομάδες”, ο αριθμός των ανέργων, απόρων και αστέγων αυξάνεται σταθερά, οι υπηρεσίες υγείας καθίστανται προσβάσιμες σε ολοένα και μικρότερα κομμάτια της κοινωνίας, ο ρυθμός απολύσεων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εξακολουθεί να είναι σταθερός, η καταστολή αυξάνεται εκθετικά, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών καλά κρατούν και δεκάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά γνωρίζουν καθημερινά την “ευαισθησία” του κράτους στον πάτο του Αιγαίου.
Ας μην είμαστε όμως άδικοι· υπάρχει και μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην οποία η ευαισθησία του κράτους είναι όντως ειλικρινής. Στις 9 Μαΐου 2014,75.000 ένστολοι έλαβαν εφάπαξ χρηματική ενίσχυση συνολικού ύψους 37 εκατομμυρίων ευρώ. Το καταλαβαίνουμε, είναι πράγματι κουραστικό να χτυπάς, να βασανίζεις και να σκοτώνεις. Τα κεφάλια δεν ανοίγουν εύκολα, οι κραυγές όσων βασανίζονται προκαλούν ηχορύπανση και πονοκέφαλο και αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν απειλούν την ευταξία και διώχνουν τους τουρίστες. Ως εκ τούτου τα παιδιά με τις στολές πρέπει να παραμείνουν ευχαριστημένα και χορτάτα για να συνεχίσουν το σημαντικό τους έργο. Εξάλλου, όσο η ρητορική περί ξεπεράσματος της κρίσης, ανάπτυξης και ευημερίας συνεχίσει να διαψεύδεται από την πραγματικότητα, τόσο το έργο των δυνάμεων καταστολής θα γίνεται όλο και σημαντικότερο. Και ας μην ξεχνάμε και τα ψηφαλάκια· ανέκαθεν ο θερμότερος υποστηρικτής, το πιστό σκυλί του φασιστικού κράτους, ήταν ο χορτάτος ένστολος.
Όμως κάποιοι και κάποιες από εμάς δε χορταίνουμε με παραμύθια περί μερισμάτων, επιδομάτων, ανάπτυξης, ευημερίας και ξεπεράσματος της κρίσης. Δε νανουριζόμαστε με ψέμματα και ούτε αποκοιμιόμαστε με προεκλογικές φανφάρες. Εξακολουθούμε να κοιτάμε το παρόν και το μέλλον με τα μάτια και τ” αυτιά μας ανοιχτά, γιατί οι εικόνες που βλέπουμε είναι πολύ σκληρές για να μας αποκοιμίσουν και τα ψέμματα που ακούμε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και μας εξοργίζουν. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όσα διεκδικούμε, με τον μόνο τρόπο που πιστεύουμε ότι αξίζει: με αλληλεγγύη, συλλογική δουλειά και το κεφάλι ψηλά, μακριά από παραμύθια για μια σαθρή πραγματικότητα “ευημερίας” και “δικαιοσύνης” που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ποτέ στον καπιταλισμό.
Μάϊος 2014
άνεργοι/άνεργες από τις γειτονιές της αθήνας http://anergoigeitonion.espivblogs.net/
Επίσχεση εργασίας την εποχή της κρίσης. Tο παράδειγμα της PLEXACO
Αντί Προλόγου
Τον Ιούλιο του 2012 και ενώ οι εργαζόμενοι της PLEXACO βρίσκονταν σε επίσχεση εργασίας, ένας εξ αυτών επισκέφτηκε δικηγόρο-εργατολόγο στην Αθήνα. Ο εργαζόμενος μόλις είχε περιγράψει στον δικηγόρο το γενικό πλαίσιο των γεγονότων και είχε αρχίσει να εξιστορεί τα φλέγοντα ζητήματα των ημερών εκείνων όταν αυτός τον διέκοψε λέγοντας «εάν ακούσετε για επενδυτές που ζητάνε μειώσεις μισθών 20%, μειώσεις προσωπικού 10% και μερικό κούρεμα των δεδουλευμένων τότε να αν
ησυχείτε». Έκπληκτος ο εργαζόμενος του απάντησε «αυτά ακριβώς μας λέει ο πρόεδρος του σωματείου ότι ζητάει ο εργοδότης στις συναντήσεις διοίκησης και εργαζομένων, ως προαπαιτούμενα των επενδυτών». Η απάντηση του δικηγόρου «τότε πρέπει να τρέξετε».
Το παιγνίδι με τον επενδυτή
Όπως εξήγησε ο δικηγόρος στον εργαζόμενο με τη μέθοδο αυτή, τον υποτιθέμενο δηλαδή επενδυτή και τις απαιτήσεις του, οι εργοδότες κερδίζουν χρόνο και πολλές φορές διασπούν το μέτωπο των εργαζομένων, καθώς οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται σε μια διελκυστίνδα απόψεων και διαφωνιών για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν έναντι αυτών των απαιτήσεων.
Επενδυτές οι εργαζόμενοι της PLEXACO δεν έχουν δει έως σήμερα, όπως δεν είχαν δει τα δυόμιση χρόνια πριν την επίσχεση που η εταιρεία καθυστερούσε τις πληρωμές. Από τότε ο εργοδότης τους, για να κατευνάσει την αγανάκτησή τους αφού παρόλο που η εταιρία δεν προλάβαινε λόγω που όγκου τους να εκτελέσει τις παραγγελίες αυτοί παρέμεναν απλήρωτοι, αλλά και την ανησυχία τους για το μέλλον, μιλούσε για επενδυτές που θα έφερναν λεφτά και θα απογείωναν την εταιρία. Κάποιος ο οποίος εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος επίδοξου επενδυτή τον Ιούνιο του 2012 ήταν γνωστό λαμόγιο που παρείχε τέτοιου είδους υπηρεσίας σε αδίστακτους επιχειρηματίες.
Σύντομο ιστορικό
Η εταιρία PLEXACO είναι βιομηχανία παραγωγής εύκαμπτων πλαστικών σωλήνων. Το εργοστάσιο με 75 εργαζόμενους βρίσκεται στην ΒΙΠΕ Σχηματαρίου ενώ τα γραφεία με περίπου 20 εργαζόμενους βρίσκονται στα Μελίσσια Αττικής. Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της εταιρίας PLEXACO είναι σε επίσχεση εργασίας από τον Απρίλιο του 2012. Η επίσχεση αυτή είναι η κατάληξη μιας ακολουθίας απεργιακών κινητοποιήσεων στα τέλη του 2011, αλλά και μιας πρώτης ενός μηνός επίσχεση εργασίας, από τα μέσα Ιανουαρίου ως τα μέσα Φεβρουαρίου του 2012. Την επίσχεση αυτή οι εργαζόμενοι διέκοψαν αφού ο εργοδότης τους έδωσε έναν μισθό και μια έγγραφη βεβαίωση (κατά τη διάρκεια τριμερούς συνάντησης στην επιθεώρηση εργασίας της Θήβας) για την αποπληρωμή σταδιακά εντός διμήνου των τριών καθυστερούμενων μισθών. Τέτοιες έγγραφες διαβεβαιώσεις σε τριμερής συναντήσεις είχαν αθετηθεί τρις φορές κατά τη διάρκεια του 2011.
Αργότερα τον Μάιο του 2012 όταν πλέον ήταν φανερό ότι η εταιρία πνέει τα λοίσθια «μπήκαν» στην επίσχεση εργασίας και οι εργαζόμενοι στα γραφεία της εταιρείας.
Πρέπει να τονισθεί ότι στην απόφαση για τη επίσχεση δεν βάρυνε τόσο η καθυστέρησης των μισθών όσο κυρίως το γεγονός ότι η εταιρείας αδυνατούσε να προμηθευτεί πρώτες ύλες για την εκτέλεση των παραγγελιών. Ήταν φανερό ότι η εταιρία όδευε προς τα βράχια και ο ιδιοκτήτης της σαν γνήσιος καπιταλιστής έχοντας, αρμέξει την αγελάδα μέχρι αυτή να καταρρεύσει, μάζευε το χρήμα για να συνεχίσει αλλού τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Στο χρονικό διάστημα των δυο μηνών μεταξύ των δύο επισχέσεων και ενώ η εταιρία έκανε τσίρο πάνω από 1,5 εκατομμύριο ευρώ πλήρωσε ενάμιση μισθό περίπου 150 χιλ. ευρώ στους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή φόραγε φέσια σε όποιον έκανε το λάθος να την προμηθεύσει με πίστωση και φυσικά στο κράτος, κυρίως στο ΙΚΑ.
Τον Δεκέμβριο του 2013 και αφού οι εργαζόμενοι κέρδισαν τις δίκες με τις οποίες διεκδίκησαν δεδουλευμένα, υπερημερίες και αποζημιώσεις η εταιρία κατέθεσε αίτηση υπαγωγής της στο περίφημο άρθρο 99.
Οι εργαζόμενοι και το σωματείο
Οι εργαζόμενοι της PLEXACO δεν είχαν σωματείο πριν την έναρξη του αγώνα τους. Το σωματείο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων. Στο εργοστάσιο και στην εταιρία επικρατούσε ως το 2011 κοινωνική ειρήνη. Ο μέσος χρόνος που οι εργαζόμενοι βρίσκονταν στη PLEXACO υπερέβαινε τα δέκα χρόνια. Όπως είπε εργαζόμενος στο Διευθυντή του εργοστασίου, που προσπαθούσε να διαχειριστεί την κατάσταση την εποχή των κινητοποιήσεων «εμείς ούτε σωματεία, ούτε απεργίες ξέραμε, τα αφεντικά μας τα έμαθαν». Συνδικαλιστές βέβαια στο εργοστάσιο υπήρχαν ενταγμένοι σε κλαδικά-κομματικά σωματεία της περιοχής. Στην πορεία των κινητοποιήσεων οι κόντρες μεταξύ αυτών των σωματείων, λογικές παλαιοκομματικών επιδιώξεων στα κλαδικά σωματεία της Βοιωτίας και στο ΕΚ Θήβας μεταφέρθηκαν στο σωματείο της PLEXACO. Επικράτησε η λογική, αν δεν είσαι μαζί μου, με το κομματικό μου μαγαζί, είσαι εχθρός μου.
Παρά την απειρία τους σε αγώνες οι εργαζόμενοι αρχικά έδειξαν σθένος, αποφασιστικότητα και διάθεση για αγώνα. ‘Όμως τόσο οι παραπάνω λογικές όσο η στάση της διοίκησης του σωματείου έστειλαν τον κόσμο σπίτι του περιμένοντας δικαίωση από τα δικαστήρια.
Ο ρόλος του σωματείου
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι στις μέρες που ζούμε τόσο οι διεκδικήσεις των εργαζομένων όσο και τα όπλα με τα οποία δίνουμε τους αγώνες μας δεν έχουν σχέση με αυτά που ξέραμε. Έτσι και οι τρόποι που δίνονταν οι εργατικοί αγώνες έως σήμερα είναι πλέον ανεπαρκείς και για το λόγο αυτό οι εμπειρίες κάθε μάχης, οι νίκες και οι ήττες κάθε σωματείου εργαζομένων πρέπει να δημοσιοποιούνται και να γίνονται μάθημα για τους υπόλοιπους. Για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι είναι μεγάλο λάθος των εργαζομένων της PLEXACO και κατά συνέπεια του ΔΣ του σωματείου τους το ότι θέλησαν να κρατήσουν τον αγώνα τους στα στενά όρια του εργοστασίου, έχοντας ως σύμμαχο μόνο το ΕΚ Θήβας, έναν γραφειοκρατικό κομματικοποιημένο μηχανισμό. Δεν θέλησαν και δεν επιδίωξαν να έρθει ο αγώνας τους σε επαφή με τα άλλα σωματεία της περιοχής που έδωσαν και δίνουν παρόμοιους αγώνες και να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Να μάθουν ο ένας από την εμπειρία του άλλου. To ΕΚ Θήβας με το θεσμικό του κύρος και τις δυνατότητες που το κύρος αυτό αποφέρει σίγουρα μπορεί να λειτουργήσει ως αρωγός του αγώνα των εργαζομένων, όμως δεν μπορεί να δώσει στον αγώνα τους την δυναμική και αποτελεσματικότητα που μπορεί να δώσει η κοινή δράση με άλλα σωματεία, αλλά και συλλογικότητες και φορείς της περιοχής. Όπως είπε ο εργατολόγος στον εργαζόμενο τον Ιούλιο του 2012 «εγώ μπορώ να κερδίσω δίκες, τους αγώνες τους κερδίζουν η δική σας προσπάθεια και η αλληλεγγύη των άλλων εργαζομένων».
Οι λάθος επιλογές
Οι εργαζόμενοι της PLEXACO μέσω της δικηγόρου τους κ. Φουντέα ήρθαν σε συμφωνία με το εργοδότη, ο οποίος τους παραχώρησε το στοκ του εργοστασίου. Ότι είχε εναπομείνει από το στοκ δηλαδή αφού στους δυο μήνες που μεσολάβησαν μεταξύ των δυο επισχέσεων η μεγαλύτερη ποσότητα του στοκ είχε ξεπουληθεί αποφέροντας στην τσέπη του εργοδότη εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Η συμφωνία προέβλεπε ότι οι εργαζόμενοι θα πάγωναν κάθε δικαστική διεκδίκηση των απαιτήσεων τους. Για την συμφωνία αυτή σήμερα οι εργαζόμενοι έχουν μετανιώσει πικρά. Το κέρδος των λίγων μισθών που τους απέφερε είναι δυσανάλογα μικρό σε σχέση με τα διεκδικούμενα από αυτούς ποσά. Ταυτόχρονα εγκλωβίστηκαν σε μια γκρίζα περιοχή μεταξύ εργασίας και ανεργίας, αφού ακόμα και σήμερα θεωρούνται εργαζόμενοι χωρίς όμως μισθό και χωρίς κανένα από τα δικαιώματα τις δυνατότητες που έχουν οι άνεργοι. Τα κέρδη που εργοδότη είναι για μας θολό τοπίο. Σίγουρα κέρδισε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ αφού δεν επέδεσε το ΦΠΑ των πωλήσεων στην εφορία. Κέρδισε όμως και σχεδόν ένα χρόνο εφησυχασμού των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι της PLEXACO δεν είναι ανόητοι. Είναι άνθρωποι του μεροκάματου που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στη μέγγενη των ημερών που ζούμε. Ξέρουν όπως ξέρει κάθε εργαζόμενος που μένει άνεργος στις μέρες μας ότι έχουν μηδαμινές πιθανότητες να βρουν σύντομα δουλειά. Έτσι η πίεση των καθημερινών αναγκών, η ανάγκη του να ακούσουν καλά νέα, η επιθυμία να γυρίσουν με καλά νέα σπίτι τους, σε συνάρτηση το κύρος των λεγομένων κάποιων που εξ ορισμού γνωρίζουν περισσότερα, τους κάνουν να αποδέχονται τα πιο απίθανα σενάρια που μπορεί να λέγονται σε συναδελφικές παρέες, σε συνελεύσεις και σε κάθε είδους συναντήσεις.
Ο ρόλος του δικηγόρου.
Η σωστή επιλογή δικηγόρου είναι όχι βέβαια ικανή αλλά σίγουρα αναγκαία συνθήκη για την νομική τουλάχιστον δικαίωση των εργαζομένων. Οι μάχες των εργατικών σωματείων με αυτού του μεγέθους τους αντιπάλους, αυτού του επιπέδου οι δικαστικοί αγώνες απαιτούν έμπειρους δικηγόρους με βοηθούς και συνεργάτες που να μπορούν να προλαβαίνουν τις δικονομικές ντρίπλες που ο νόμος δίνει το δικαίωμα στα αφεντικά. Να παρακολουθούν καθημερινά κάθε νομική κίνηση των εργοδοτών, όπως αιτήσεις πτώχευσης και να αντιδρούν άμεσα. Να αντιλαμβάνονται πίσω από τις νομικές ή άλλες κινήσεις τις βαθύτερες επιδιώξεις των αφεντικών και των νομικών τους συμβούλων, επιδιώξεις που πολλές φορές είναι θολές. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με την απογοήτευση των εργαζομένων και την απροθυμία τους να συνεχίσουν έναν αγώνα που είναι ψυχοφθόρος. Εδώ λοιπόν είναι σημαντικός ο ρόλος του δικηγόρου Να διαφωτίσει και να εμψυχώσει από κοινού βέβαια με την αλληλεγγύη και συμπαράσταση των άλλων εργαζομένων. Να τους δώσει να καταλάβουν δηλαδή ότι η λύση δεν είναι δικαστική αλλά πολιτική. Βέβαια στην περίπτωση της PLEXACO η δικηγόρος των εργαζομένων παίζει άλλο ρόλο.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν σαφή επιδίωξη. Πρέπει να ξέρουν τι θέλουν και τους τρόπους για να το πετύχουν. Εδώ σημαντικό ρόλο έχει ο δικηγόρος αλλά βεβαίως και το σωματείο. Οι επιλογές σε αυτές τις περιπτώσεις δύο. Η κατάληψη των μέσων παραγωγής από τους εργαζόμενους και η προσπάθεια επαναλειτουργίας του εργοστασίου υπό εργατικό έλεγχο όπως στην περίπτωση της ΒΙΟΜΕ ή η κατάσχεση της περιουσίας της εταιρείας και αλλά και του εργοδότη και πλειστηριασμός ώστε να πληρωθούν τα δεδουλευμένα και οι αποζημιώσεις των εργαζομένων Οι εργαζόμενοι δεν προστάτευσαν την περιουσία του εργοστασίου ουσιαστικά την δική τους περιουσία. Άφησαν τον μηχανολογικό και λοιπό εξοπλισμό στο έλεος πλιατσικολόγων της περιοχής με αποτέλεσμα το εργοστάσιο της PLEXACO σήμερα να είναι κουφάρι.
το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το τρίτο τεύχος του εντύπου «εργατικός τύπος»
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ – KUHLE WAMPE – ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ – KUHLE WAMPE – ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;
30 Απριλίου , 20.30
κοινωνικό κέντρο τσαμαδού 15
Σκηνοθεσία: SLATAN DUDOW
Σενάριο: BERTOLT BRECHT, ERNST OTTWALD
Η ταινία μιλάει για τους Βερολινέζους εργάτες και ανέργους, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης που συγκλόνισε τον καπιταλιστικό κόσμο, στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Για την εξαθλίωση που φέρνουν οι καπιταλιστές στην εργατική τάξη, για τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, για τις «αξίες» του εκμεταλλευτικού συστήματος που σαπίζει αλλά και το δρόμο που έχει διαλέξει η εργατική τάξη, για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
καφενείο ανέργων απο τις 19.00 μεχρι αργά το βράδυ
Κείμενο απολογισμού για την παρέμβαση ανέργων και εργαζομένων στην Κεντρική Διοίκηση του ΟΑΕΔ στον Άλιμο
Θα ήταν πλεονασμός από πλευράς μας να τονίσουμε εκτενώς το πόσο σημαντικές θεωρούμε τέτοιου είδους παρεμβάσεις, ειδικά όταν αυτές πραγματοποιούνται μέσω του συνδυασμού δυνάμεων διαφορετικών συλλογικοτήτων, όπως η συνέλευση ανέργων/ εργαζομένων στην κοινωφελή εργασία και στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ΕΣΠΑ, των άνεργων από τις γειτονιές της Αθήνας, του ΣΩ.Β.Α., σωματείων, συνελεύσεων εργαζομένων/ανέργων και συνελεύσεων γειτονιών.
Μαζί με τους παραπάνω, πολιτικές ομάδες αλλά και μεμονωμένα άτομα -που συμμετείχαν στην παρέμβαση μέσω της σχετικής προπαγάνδισης που είχαμε πραγματοποιήσει το προηγούμενο διάστημα σε διαφορετικά καταστήματα του ΟΑΕΔ- συγκεντρωθήκαμε την Πέμπτη 27/2/14 στα γραφεία της Κεντρικής Διοίκησης του ΟΑΕΔ στον Άλιμο, προκειμένου, με αφορμή τα προγράμματα στην κοινωφελή εργασία, να διαμαρτυρηθούμε για το νέο μοντέλο του ανακυκλώσιμου εργαζομένου/ανέργου που επιχειρείται να παγιωθεί από το κράτος. Η ανταπόκριση στο κάλεσμα ήταν, κατά την άποψή μας, πολύ θετική και η πολυάριθμη παρουσία των παρευρισκομένων δυναμική -με πανό, συνθήματα και μαχητική διάθεση.
Όμως, και παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες για μια παρέμβαση με πολύ δυναμικό χαρακτήρα ήταν εξαιρετικά θετικές, θεωρούμε ότι η ευκαιρία αυτή χάθηκε στο πλαίσιο μιας -όπως εξελίχθηκε στη συνέχεια- απογοητευτικής διαδικασίας που δυστυχώς εξελίχθηκε σε διαπραγματευτική/συνδικαλιστική και όχι πολιτική.
Ο προϊστάμενος γραμματέας της διοίκησης Σ. Γκούνης, αντιμέτωπος με δεκάδες εργαζομένους και ανέργους, αποφάσισε να παίξει το ρόλο του “καλού”, “ευαίσθητου” και γεμάτου κατανόηση κρατικού υπαλλήλου. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε υψηλόβαθμους δημόσιους υπαλλήλους να παίζουν αυτό το ρόλο. Είναι αυτοί και αυτές που κάθε φορά με ύφος δήθεν αθώο και ενοχικό μας λένε “εγώ παιδιά είμαι μαζί σας, τη δουλειά μου κάνω”. Είναι αυτοί και αυτές που μας χαμογελούν φιλικά και μας καλούν να κάτσουμε μαζί τους να κουβεντιάσουμε, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι αν η κατάσταση ζορίσει, μπορούν πάντα να καλέσουν τους μπάτσους για να τους προστατεύσουν. Είναι αυτοί και αυτές που ανέκαθεν επιχειρούν να μας παραμυθιάσουν με τζίφρες, σφραγίδες και δήθεν “επίσημα” χαρτιά, με υποσχέσεις ότι θα μεταφέρουν στον πολιτικό τους προϊστάμενο τα αιτήματά μας, με βλέμμα όλο κατανόηση για αυτό που βιώνουμε. Και την επόμενη μέρα που εμείς δε θα είμαστε εκεί, οι ίδιοι ευαίσθητοι, καλοσυνάτοι και φιλικοί κρατικοί υπάλληλοι θα συνυπογράψουν άλλη μια απόφαση σε βάρος μας, θα σιωπήσουν και πάλι όταν χιλιάδες άνεργοι θα προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες χωρίς επίδομα και χωρίς ασφάλιση, θα σκύψουν το κεφάλι και θα σφυρίξουν αδιάφορα όταν πολλές και πολλοί από εμάς θα διαγραφούν από τα μητρώα ανέργων επειδή αρνούνται να κάνουν οποιαδήποτε “δουλίτσα” θέλουν τα αφεντικά.
Όμως η οσκαρικών προδιαγραφών ερμηνεία του Σ. Γκούνη και της κουστωδίας του στην παρέμβαση της 27/2 έπιασε τόπο. Τα πολιτικά αιτήματα παραμερίστηκαν από την περιπτωσιολογία και την προσωπική υπόθεση του καθενός. Μεγάλο μέρος της διαδικασίας αναλώθηκε στη “σωστή” επαναδιατύπωση της εγκυκλίου για τη διαγραφή των ανέργων σε περίπτωση άρνησης θέσης σε πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας, σε συζήτηση φιλολογικού περιεχομένου για κόμματα, τελείες και σωστή χρήση της ελληνικής. Οι επανειλημμένες προσπάθειες μελών όχι μόνο της συλλογικότητάς μας αλλά και άλλων να βάλουμε δυναμικά στο τραπέζι τα πολιτικά μας αιτήματα, απέβησαν άκαρπες.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να διευκρινίσουμε το εξής: σε καμία περίπτωση δε θεωρούμε ήσσονος σημασίας τις προσωπικές υποθέσεις όλων όσων παλεύουμε με τρόπο συλλογικό, οριζόντιο και αδιαμεσολάβητο -το αντίθετο. Όμως αυτές αποτελούν απλά την κορυφή του παγόβουνου ως προς τα πολιτικά ζητήματα που πρέπει να αναδειχθούν και κάλλιστα μπορεί να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά σε αντίστοιχες παρεμβάσεις. Μπορεί να αποδυναμώσoυν το μαχητικό χαρακτήρα της παρέμβασης και ακυρώνουν (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) την πολιτική της στόχευση.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ρόλος του κρατικού υπάλληλου ως καλόβολου εξυπηρετητή των αδύναμων, εκπληρώθηκε σε απόλυτο βαθμό. Ταυτόχρονα, οι παρευρίσκοντες-αιτούντες ίσως αποκόμισαν την ψευδή αίσθηση ότι εκείνη τη μέρα κάναμε αυτό που έπρεπε και ότι όλα πήγαν καλά -γεγονός όμως που, κατά την άποψή μας, δεν ισχύει.
Όπως έχουμε υποστηρίξει ξανά σε εισηγήσεις, μπροσούρες και κείμενά μας, τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας και τα αντίστοιχά τους δεν αποτελούν μεμονωμένες, “κακές στιγμές” στο πλαίσιο της κρίσης. Δεν είναι καλά ή κακά ανάλογα με το αν παίρνουμε τα ψίχουλα που είναι να πάρουμε στην ώρα μας ή αν δουλεύουμε σε θέσεις “ανάλογα με τα προσόντα μας”. Αυτού του είδους τα προγράμματα αποτελούν προεικόνιση του μοντέλου εργασίας που μας περιμένει όλους και όλες στο -μάλλον άμεσο- μέλλον, γι” αυτό και είναι θεμελιώδες μας αίτημα η άμεση κατάργησή τους. Και αυτό το αίτημα είναι βαθύτατα πολιτικό ακριβώς γιατί συνδέεται με την άρνησή μας να δεχτούμε στωϊκά και ήσυχα την πραγματικότητα που ετοιμάζουν για εμάς τα αφεντικά. Αντίστοιχα, όταν απαιτούμε επίδομα ανεργίας και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας, δεν το κάνουμε μόνο επειδή πολλοί/ές από εμάς δεν έχουμε ασφάλιση και δεν παίρνουμε κάποιου είδους επίδομα (οπότε αν έχει αίσιο τέλος η δική μας υπόθεση, θα είμαστε ευχαριστημένοι/ες), αλλά επειδή αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά ότι ο καπιταλισμός μας αντιμετωπίζει ως περιττό βάρος, ως φύρα που συστηματικά πρέπει να εκλείψει -και εμείς δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη.
Ακριβώς λοιπόν επειδή το διακύβευμα των καιρών έχει να κάνει κυριολεκτικά με τους όρους ύπαρξής (ή μη ύπαρξής) μας, αρνούμαστε να μπούμε σε οποιαδήποτε διαδικασία περιπτωσιολογικής και συνδικαλιστικής διαπραγμάτευσης με κρατικούς υπαλλήλους. Αντ” αυτού θεωρούμε ότι όσες και όσοι παλεύουμε για τα δικαιώματα των ανέργων και των εργαζομένων, όσοι και όσες έχουμε αντιληφθεί τις πραγματικές προθέσεις του κράτους και των αφεντικών, θα πρέπει να προτάσσουμε αιτήματα πολιτικά που θεωρούμε αδιαπραγμάτευτα και που αποτελούν το μόνο τρόπο να διασφαλίσουμε και τα επί μέρους. Κι αυτό γιατί η ίδια μας η ύπαρξη και οι όροι με τους οποίους θέλουμε να υπάρχουμε είναι αδιαπραγμάτευτοι και δεν πρόκειται ν” αφήσουμε κανέναν να μας τους υπαγορεύσει ή να μας σερβίρει την ψευδαίσθηση ότι “κάτι θα κάνουμε για την υπόθεσή σας” -οι μόνοι που μπορούμε να κάνουμε κάτι για την υπόθεσή μας, είμαστε εμείς.
Βάσει λοιπόν αυτής της λογικής θα συνεχίσουμε να είμαστε στο δρόμο. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τη συνδιοργάνωση παρεμβάσεων και δράσεων και να συνευρισκόμαστε με άλλες συλλογικότητες που μοιράζονται τους προβληματισμούς και τους πολιτικούς μας στόχους. Ταυτόχρονα όμως θα συνεχίσουμε ν” ασκούμε γόνιμη κριτική και να αναστοχαζόμαστε τα αποτελέσματα της δράσης μας, ακριβώς γιατί ως πολιτικά υποκείμενα μπορούμε και πρέπει να το κάνουμε.
Άνεργοι/Άνεργες από τις Γειτονιές της Αθήνας, Μάρτιος 2014
Κι’αν χιονιζει και αν βρεχει, ο ανεργος αντεχει…
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ- ΑΝΕΡΓΟΥ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Η ανάκαμψη ήρθε και η ανεργία ήδη άρχισε να μειώνεται. Οι περισσότεροι “αναλυτές” εκτιμούν ότι θα μειωθεί τουλάχιστον κατά 1% με 2%. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι όσοι υποστηρίζουν τα παραπάνω είτε είναι τσιράκια της κυβέρνησης είτε αφελείς.
Αυτή η μείωση της ανεργίας προκύπτει από μαθηματικά μαγειρέματα της κυβέρνησης και από ένα νέο τρόπο εξαφάνισης ανέργων από τα μητρώα του ΟΑΕΔ. Σύμφωνα με την τελευταία έκδοση του οδηγού εφαρμογής του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας ο ΟΑΕΔ θα διαγράφει όσους αρνηθούν να πάνε στην θέση που τους ορίστηκε. Πριν λίγο καιρό ένας αριθμός “κοινωφελών” εργαζομένων παραλίγο να διαγραφεί λόγω του ότι αρνήθηκαν να εργαστούν ως ελεγκτές στα ΜΜΜ ενώ είχαν προσληφθεί ως διοικητικό προσωπικό. Φραγμός στάθηκε η μαζική παρουσία και διαμαρτυρία των ίδιων των ανέργων στον ΟΑΕΔ.
Το επίδομα μακροχρόνια ανέργων με υπουργική απόφαση (Κ.Υ.Α.αρ.πρωτ.: 44137/613/18.12.2013) επί της ουσίας καταργείται, αφού πρώτα, παραπλανητικά και επικοινωνιακά, δήθεν διεύρυναν τα ηλικιακά όρια των δικαιούχων από 20 έως 66 έτη. Έκαναν το εξής τέχνασμα: όρισαν ότι οι άνεργοι για να πάρουν την επιδότηση των 200 ευρώ για 12 μήνες θα πρέπει να ασκήσουν το δικαίωμα αυτό μέσα σε διάστημα 2 μηνών από την λήξη της 12μηνης τακτικής επιδότησης, που σημαίνει ότι οι πραγματικά μακροχρόνια άνεργοι όσοι έχουν 2,3 και άνω έτη ανεργίας δεν λαμβάνουν κανένα βοήθημα. Το 70% των ανέργων είναι πλέον μακροχρόνια άνεργοι και καταλαβαίνουμε όλοι τους λόγους αυτής της απόφασης: Πολύ λιγότερες δαπάνες για τους ανέργους, μεγαλύτερο πλεόνασμα γι’ αυτούς και τα νούμερα της επιτυχίας που παρουσιάζουν. Έτσι, το υποτιθέμενο επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας το παίρνουν γύρω στα 15.000 άτομα από 418.000 που το δικαιούνταν.
Παράλληλα, γίνονται ακόμα ποιο αυστηρές οι προϋποθέσεις για το τακτικό επίδομα ανεργίας. Αν o/η οποιοσδήποτε άνεργoς/η τα τελευταία 4 χρόνια έχει πάρει επίδομα ανεργίας για 400 ημέρες χάνει πλέον το δικαίωμα στην επιδότηση. Αν έχει επιδοτηθεί για λιγότερες από 400 ημέρες, δικαιούται επιδότησης τόση όση είναι η διαφορά με τις ημέρες που έχει ήδη επιδοτηθεί (ν.3986/2011).
Έτσι, οι άνεργοι/ες που είναι γραμμένοι στον ΟΑΕΔ βρίσκονται μπροστά σε έναν εκβιασμό. Είτε θα δεχτούν να μπουν σε κάποιο από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αποδεχόμενοι τους χαμηλούς μισθούς στο ύψος του παλιού επιδόματος ανεργίας και την απουσία οποιουδήποτε εργατικού δικαιώματος, είτε θα διαγραφούν από τα μητρώα του ΟΑΕΔ χάνοντας ό,τι επίδομα μπορεί να έπαιρναν από αυτόν.
Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ (κοινωφελής, voucher επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας) δεν αφορούν στην καταπολέμηση της ανεργίας. Αφορούν στην ριζική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, έτσι όπως τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, σε δημόσιο, ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. H πρόθεση της κυβέρνησης, με σχεδιαζόμενη υπουργική απόφαση, να τοποθετούνται οι άνεργοι στα “κοινωφελή” σε άλλους φορείς, ακόμα και σε περίπτωση που οι επιβλέποντες φορείς αρνούνται την “πρόσληψη” ανέργων, δηλώνει ανοιχτά τη προσπάθεια επιβολής με κάθε μέσο του εργασιακού μεσαίωνα που οραματίζονται.
Οι εξελίξεις στα ζητήματα της ανεργίας δεν αφορούν μόνο όσες άνεργες βρίσκονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ ή στα κοινωφελή προγράμματα. Αφορούν το σύνολο του εργατικού κινήματος. Οι εργαζόμενοι στα «κοινωφελή» καλύπτουν θέσεις που ανοίγουν λόγω των απολύσεων που πραγματοποιεί και θα πραγματοποιεί η κυβέρνηση. Σε μια χώρα 1.500.000 ανέργων με την μισή σχεδόν εργατική τάξη να είναι άνεργη (το εργατικό δυναμικό το πρώτο τρίμηνο του 2013 ανέρχονταν σε 3.595.900 άτομα), και την άλλη μισή να είναι απλήρωτη ή υπό καθεστώς μερικούς απασχόλησης, τα θεσμικά και οριοθετημένα από το κράτος σωματεία και οι τυπικές συνδικαλιστικές διαμαρτυρίες δεν αρκούν για να αντιδράσουμε.
Χαρακτηριστική απόδειξη είναι η στάση της ΓΣΕΕ όπου όταν οι μνημονιακές κυβερνήσεις της αφαίρεσαν την δυνατότητα υπογραφής γενικής συλλογικής σύμβασης δε δίστασε να μετατραπεί ανοιχτά σε αφεντικό συμμετέχοντας στα προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας και σε όλα τα προγράμματα του ΟΑΕΔ.
Όσοι ελπίζουν σε μια «υγιή επιχειρηματικότητα» και επιστροφή σε έναν «καλό» και «υγιή» καπιταλισμό (που δεν υπήρξε ποτέ) προ κρίσης αυταπατώνται. Η ανατροπή των νέων εργασιακών σχέσεων περνάει αναγκαστικά από την ανατροπή των μνημονίων. Και η ανατροπή των μνημονίων και κάθε είδους κυβέρνησης, περνάει μέσα από τη ριζική κοινωνική αλλαγή, έτσι ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, και οι ίδιοι να διαχειριστούν τα μέσα παραγωγής, τις θέσεις εργασίας και τον παραγόμενο πλούτο σύμφωνα με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Ό,τι αλλαγές (θετικές ή αρνητικές), πραγματοποιούνται σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων είναι πάντα αποτέλεσμα της έντασης, της χρονικής πυκνότητας και της ριζοσπαστικότητας των αγώνων της εργατικής τάξης ή της απουσίας αυτών. Συνεπώς, η δικιά μας απάντηση ως άνεργοι και εργαζόμενοι για να είναι νικηφόρα πρέπει να είναι συλλογική, πολιτική και αντιθεσμική.
Κανείς δεν θα αντιμετωπίσει την ανεργία για λογαριασμό μας, κανείς δεν θα φροντίσει για τα εργατικά συμφέροντα πάρα μόνο εμείς οι ίδιοι που παράγουμε την αξία και έχουμε κάθε συμφέρον να αλλάξουμε την κοινωνία μέχρι τα θεμέλια της.
Απαιτούμε:
-
Κατάργηση των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας και όλων των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ που προωθούν την ενοικιαζόμενη και επισφαλή εργασία.
-
Καμία διαγραφή από τα μητρώα του ΟΑΕΔ λόγω άρνησης θέσης στην κοινωφελή εργασία.
-
Πλήρη εργασιακά δικαιώματα σε όσους εξαναγκάζονται να εργαστούν στα παραπάνω προγράμματα.
-
Να μην μηδενιστεί ο χρόνος ανεργίας για όσους συμμετέχουν στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας.
-
Επίδομα, χωρίς προϋποθέσεις, για όλους τους ανέργους, για όλο το χρονικό διάστημα της ανεργίας.
-
Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας
-
Ελεύθερη μετακίνηση με τα ΜΜΜ.
-
Ο χρόνος ανεργίας να προσμετράται στα συντάξιμα χρόνια χωρίς χρηματικό αντίτιμο.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΕΜΠΤΗ 27/2, 11.30 πμ
ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΤΟΥ ΟΑΕΔ
ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ 8 , ΣΤΑΣΗ ΜΕΤΡΟ ΑΛΙΜΟΥ
Άνεργοι/Άνεργες από τις Γειτονιές της Αθήνας
http://anergoigeitonion.espivblogs.net/
Αφίσα της Συνέλευσης ανέργων/εργαζομένων στη κοινωφελή εργασία και στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ΕΣΠΑ
ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ
ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΟ ΑΝΕΡΓΩΝ
1,500.000 άνεργοι… Τις πταίει;
1.500.000 άνεργοι τις πταίει; σε pdf αρχείο
εναλλακτικό λινκ:1.500.000_anergoi_tis_ptaiei_.pdf (application/pdf)