Την Τετάρτη 11/02, η εργοδοσία της MIGATO, υπό την πίεση του συλλογικού αγώνα που έδωσε η εργαζόμενη τεχνικός μέσω του Σωματείου και από το κίνημα αλληλεγγύης των τελευταίων εβδομάδων, αποδέχτηκε τα αιτήματα της. Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει ότι οι συλλογικοί αγώνες, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη των εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους.

Η συνάδελφος είχε απολυθεί από την εταιρία αμέσως μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, ενώ εργαζόταν υπό το άθλιο καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσιών. Η εργοδοσία παρέμενε αδιάλλακτη παρά τις συνεχείς και επίμονες κινητοποιήσεις του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και δεκάδων σωματείων, συνελεύσεων και εργατικών λεσχών που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα για δικαίωση της εργαζόμενης.

Μετά και από την ανακοίνωση παρέμβασης στα καταστήματα της MIGATO με τη στήριξη και την οργάνωση συλλογικοτήτων σε όλη την Ελλάδα, οι υπεύθυνοι της εταιρίας αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τα αιτήματα της εργαζόμενης, να αναγνωρίσουν την εξαρτημένη σχέση εργασίας και να καταβάλλουν ως αποζημείωση όλους τους μισθούς υπερημερίας για το διάστημα προστασίας λόγω εγκυμοσύνης και λοχείας (18 μήνες).

Η δικαίωση της εγκύου συναδέλφου είναι νίκη κάθε εργαζόμενου που αγωνίζεται, που στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στις απειλές και τον εκφοβισμό των αφεντικών, που διεκδικεί καλύτερους όρους εργασίας, που δε σκύβει το κεφάλι! Δίνει ακόμα το μήνυμα ότι η κοροιδία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και κάθε λογής μεθόδευση κράτους και εργοδοσίας ώστε να μας πείσουν ότι είμαστε «συνεργάτες», δεν έχουν κανένα αντίκρισμα όταν αντιπαλεύονται με συλλογικούς εργατικούς αγώνες!!!

Με όπλο την αλληλεγγύη και την οργάνωση, εργαζόμενοι και άνεργοι απαντάμε στο χτύπημα των δικαιωμάτων μας, στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στις απολύσεις και τη χειροτέρευση της ζωής μας.

Ένα εντυπωσιακό δίκτυο αλληλεγγύης δημιουργήθηκε με αφορμή την υπόθεση της εγκύου συναδέλφου. Πάνω από εικοσιπέντε (25) συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις είχαν οργανωθεί μέχρι σήμερα για την Παρασκευή 13/02, σε καταστήματα της MIGATO, στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα.

Η αλληλεγγύη και ο οριζόντιος συντονισμός που αναπτύχθηκε ας αποτελέσει οδηγό, για τις επόμενες σκληρές ταξικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας.

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών χαιρετίζει και ευχαριστεί όλες τις συλλογικότητες, τα σωματεία, τις εργατικές λέσχες, τις συνελεύσεις κατοίκων και τους εργαζόμενους που στήριξαν τον αγώνα της εργαζόμενης, εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους με καλέσματα στις κινητοποιήσεις της Παρασκευής 13/02 και εξέδωσαν ψηφίσματα:

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΓΝΗ

ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ & ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΕΛΜΕ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ-ΖΕΦΥΡΙΟΥ-ΦΥΛΗΣ

ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ «ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ»

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «ΔΟΜΙΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ»

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ»

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ «Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ»

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΟΥ ΙΝΤΡΑΚΟΜ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΟDATA

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΓΜΕ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΑΛ/ΩΝ ΕΜΠ. ΚΑΤΑΣΤ/ΤΩΝ & ΙΔ. ΕΠΙΧ/ΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧ/ΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ LIDL Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔ. ΥΠΑΛ/ΩΝ ΑΝ. ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ & ΓΡΑΦΕΙΩΝ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ PRAKTIKER HELLAS

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΑΤΡΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ/ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΥ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΜΠΡΑΧΑΜΙΟΥ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΒΟΛΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΣΕ ΠΑΤΗΣΙΑ – ΚΥΨΕΛΗ

ATTACK ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ

ΦΥΛΟ ΣΥΚΗΣ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

ΡΗΓΜΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ – ΑΝΤΙ-ΘΕΣΕΙΣ

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΦΑΡΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΡΗΞΗΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ – ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΝΟΥ

ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΗ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΑΠ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

Δηλώνουμε ότι θα σταθούμε στο πλευρό κάθε εργαζόμενου που δεν σκύβει το κεφάλι, ότι θα συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα. Για να κατακτήσουμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς, αξιοπρεπή ζωή, μείωση των ωρών εργασίας, κανονικές προσλήψεις – κατάργηση του άθλιου καθεστώτος του Δελτίου παροχής υπηρεσιών, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, συνδικαλιστικές ελευθερίες στους χώρους δουλειάς.

Το επόμενο διάστημα θα διοργανώσουμε συνέντευξη τύπου σχετικά με την έκβαση αυτού του αγώνα, όπου θα καλέσουμε να συμμετέχουν, όλα τα σωματεία και τις συλλογικότητες που στήριξαν αυτό τον αγώνα.

 

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Μια πρώτη νίκη η ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου στην εταιρία QCS IKE (Quality Call Sales)!

Μετά από μαζική παράσταση διαμαρτυρίας που καλεσε το σωματείο και στήριξαν πολύ αγωνιστές και αλληλέγγυοι, η εργοδοσία της εταιρίες δήλωσε ότι συνάδελφος μπορεί να επιστρεψει στη δουλειά. Θυμίζουν ότι η εταιρία ανακοίνωση στο συνάδελφο την απόλυση του την Πέμπτη γιατί δεν ήταν παραγωγικός!

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών στηρίζει κάθε συνάδελφο απένταντι στις απειλές και τις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας.

Με αλληλεγγύη σπάμε την εργοδοτική αυθαιρεσία! Κανένας εργαζόμενος μόνος του!

 

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

Με νίκη έληξε η απεργία στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες!

Οι εργαζόμενοι πέτυχαν ανάκληση των τεσσάρων απολύσεων που είχε εξαγγείλει η διοίκηση και κατεβλήθησαν δεδουλευμένα 3 μηνών!

 

 

 

Η απεργία στο ΕΣΠ δεν ήταν απλώς η πρώτη σε έναν κλάδο, όπου μέχρι πρόσφατα οποιαδήποτε διεκδίκηση και συνδικαλιστική δράση ήταν αδιανόητες, όπου οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν «εθελοντές» ή «εργολάβοι», όπου η «μαύρη» ή απλήρωτη εργασία είναι καθημερινό φαινόμενο. Η απεργία των εργαζομένων στο ΕΣΠ αποτέλεσε την πρώτη συλλογική διεκδίκηση εργαζομένων σε ΜΚΟ και ήταν αποτέλεσμα της συντονισμένης δράσης του Σωματείου Εργαζόμενων ΕΣΠ και του ΣΒΕΜΚΟ.

 Δεν μας έπεισαν οι ισχυρισμοί της διοίκησης ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», δεν μας «έπεισε» η επίκληση του «συμφέροντος του πρόσφυγα», ενώ ταυτόχρονα ανακοινώνονταν απολύσεις εργαζομένων.  Δε μας πτόησαν οι προσπάθειες διάσπασης και η στοχοποίηση εργαζομένων και συνδικαλιστών. Αντιθέτως, οι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, που στάθηκαν αλληλέγγυοι στον αγώνα μας και οι επιθέσεις της διοίκησης κατάφεραν μόνο να μας δυναμώσουν. Μέσα από τον αγώνα μας καταλάβαμε ότι τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν δεν προήλθαν από οικονομική αδυναμία του ΕΣΠ, αλλά από διαχειριστική επιλογή και αυτό είναι κάτι που μας κάνει να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τους εργαζόμενους που διεκδικούν το δικαίωμά τους για διαβούλευση και συμμετοχή στη χάραξη πολιτικής.

Η απεργία στο ΕΣΠ απέδειξε ότι η συνδικαλιστική δράση και οι συλλογικοί αγώνες στους χώρους εργασίας είναι η μόνη αποτελεσματική απάντηση. Η ανάκληση των απολύσεων των τεσσάρων συναδέλφων και η καταβολή δεδουλευμένων δεν ήταν αποτέλεσμα «ευτυχούς συγκυρίας» ή «καλής διάθεσης» της εργοδοσίας. Ήταν, πάνω από όλα,  αποτέλεσμα του αγώνα των εργαζομένων και της άρνησής τους να επιστρέψουν στις θέσεις τους μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Η νίκη των συναδέλφων στο ΕΣΠ είναι νίκη όλων των εργαζομένων στις ΜΚΟ που βλέπουν τα εργασιακά τους δικαιώματα να καταστρατηγούνταιΔεν θα μπούμε σε λογικές ατομικής διεκδίκησης, δεν θα υποκύψουμε σε ψυχολογικούς εκβιασμούς, δεν θα επιτρέψουμε την εκμετάλλευση της εργασιακής μας δύναμης για την εξυπηρέτηση πολιτικών που δεν συνάδουν θεωρητικά με το πνεύμα και τους σκοπούς των ΜΚΟ.

Η νίκη της απεργίας στο ΕΣΠ ανοίγει το δρόμο για συλλογικές διεκδικήσεις των εργαζομένων στον κλάδο. Δεν επαναπαυόμαστε και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε όλους τους αγώνες των συναδέλφων για αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας τους και για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

Είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!

Σωματείο Εργαζομένων ΕΣΠ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ -ΣΒΕΜΚΟ

Αναδημοσίευση από : efsyn

Συντάκτης: Ντίνα Δασκαλοπούλου

Η προσεχής επαναπρόσληψη των αγωνιζόμενων καθαριστριών είναι μια δικαίωση, όχι μόνο για τις απολυμένες του υπουργείου Οικονομικών, αλλά για ένα ολόκληρο κίνημα που ζητά να φύγουν οι εργολάβοι της καθαριότητας από το Δημόσιο | ΕUROKINISSI/ ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

 

Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε ήταν χειμώνας, ήταν μούσκεμα απ’ τη βροχή κι είχαν φάει πάρα πολύ ξύλο. Βρίσκονταν ήδη πέντε μήνες στον δρόμο, αλλά την εποχή που η χώρα σαρωνόταν από άκρη σ’ άκρη, μια χούφτα μεσήλικες γυναίκες που διαμαρτύρονται δεν ήταν η μεγάλη είδηση. Ετσι λοιπόν συναντηθήκαμε εκείνη τη μέρα, όχι γιατί τις χτύπησαν -ποιον δεν χτυπούσε, άλλωστε, η αστυνομία εκείνο τον καιρό-, αλλά πιο πολύ γιατί μια κοινή μας φίλη επέμενε πως πρέπει να τις γνωρίσω. Μόλις μία ώρα μετά έπαιρνα τηλέφωνο στην εφημερίδα: «Πρέπει κι εσείς και οι αναγνώστες να τις γνωρίσετε».

Σε εκείνο το πρώτο δημοσίευμα, λοιπόν, η Λίτσα, η Δέσποινα, η Φωτεινή, η Αννα, η Βάσω και τα άλλα κορίτσια συστήθηκαν στον υπουργό Οικονομικών με τα ονοματεπώνυμά τους. Επί μήνες μαζεύονταν έξω από το υπουργείο, ζητώντας μια συνάντηση με τον πολύ κ. Στουρνάρα. Ο υπουργός τις προσπερνούσε, τα ΜΑΤ ενίοτε τις χτυπούσαν κι η ζωή συνεχιζόταν. Από εκείνη τη μέρα και μετά, η «Εφημερίδα των Συντακτών» στήριξε με κάθε τρόπο τον αγώνα των καθαριστριών: δεν καλύψαμε απλώς ειδησεογραφικά τον αγώνα τους, αλλά βγάλαμε και ψήφισμα συμπαράστασης.

Ηταν Μάιος και στις 18 του μήνα θα απολύονταν. «Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στις κινητοποιήσεις τους και θεωρούμε ότι όλοι πρέπει να σταθούμε δίπλα τους στην ύστατη μάχη για να μη χάσουν την εργασία τους», έγραφε η «Εφ.Συν.». «Οι καθαρίστριες με την επιμονή τους δείχνουν σε όλους μας τον δρόμο του αγώνα. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ».

Κύμα αλληλεγγύης

 

Η αφίσα του αγώνα των καθαριστριών με το σκίτσο του «δικού μας» Γιάννη Καλαϊτζή, που έκανε τον γύρο του Διαδικτύου σε Ελλάδα και Ευρώπη |

 

Η ψυχούλα μας το ήξερε, κι εκείνων κι εμάς, αν μπορούν να νικήσουν, αλλά ποτέ καμιά τους δεν παραδέχτηκε την ήττα. Ούτε καν όταν απολύθηκαν. Ούτε όταν το δικαστήριο τις δικαίωσε και η κυβέρνηση αρνήθηκε να συμμορφωθεί με την απόφαση. Ούτε όταν ο καύσωνας τις έλιωνε. Ούτε όταν το κρύο τις περόνιαζε.

Εν τω μεταξύ, γύρω τους αναπτυσσόταν ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης από μια κοινωνία που, μετά από μεγάλους αγώνες και έντονες συγκρούσεις, έδειχνε σχεδόν παραιτημένη -σίγουρα ματαιωμένη. Οι φωτορεπόρτερ που ήταν καθημερινά δίπλα τους ανάγκασαν και τα καθεστωτικά ΜΜΕ να τις «δουν»: η εικόνα των γυναικών, που θα μπορούσαν να είναι οι μανάδες ή οι γιαγιάδες μας, να χτυπιούνται ανηλεώς σόκαρε μια ολόκληρη κοινωνία.

Γρήγορα ήρθαν και τα δημοσιεύματα από τον διεθνή Τύπο. Ηθικά, οι καθαρίστριες είχαν νικήσει. Επικοινωνιακά, η κυβέρνηση είχε χάσει -τόσο που και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, Φαήλος Κρανιδιώτης, αναγκάστηκε να γράψει δημόσια στον πρωθυπουργό να τις επαναπροσλάβει. Ομως, όπως απέδειξε ιλαροτραγικά πολύ καιρό αργότερα, ο κ. Σαμαράς δεν ήξερε να χάνει. Κι έτσι κι εκείνες έμεναν στον δρόμο.

Επινίκια

Σήμερα συναντιόμαστε για το αποχαιρετιστήριο ρεπορτάζ, το «επινίκιο», όπως λένε όλες γελώντας. Είναι πια θέμα ημερών η επαναπρόσληψή τους. Αναμένεται η νομοθετική ρύθμιση (που θα περάσει από τη Βουλή μετά τις προγραμματικές δηλώσεις), για να ξαναπιάσουν τα κορίτσια τις σφουγγαρίστρες και τους κουβάδες. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία πάντως δεν πρόκειται να αποχωρήσουν από την Καραγεώργη Σερβίας.

Είναι μια δικαίωση, όχι μόνο για τις απολυμένες του υπουργείου Οικονομικών, αλλά για ένα ολόκληρο κίνημα που από τα τέλη του 2008 και την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, ζητά να φύγουν οι εργολάβοι της καθαριότητας από το Δημόσιο. «Είναι μια μεγάλη νίκη για εμάς και μια μικρή νίκη για την κοινωνία που υποφέρει από την ανεργία», μας λέει η Ευαγγελία Αλεξάκη. «Δεν θα θεωρήσουμε ότι ο αγώνας μας έχει δικαιωθεί μέχρι κι ο τελευταίος άνεργος να βρει δουλειά. Διδαχτήκαμε τι σημαίνει αλληλεγγύη, ακόμα κι από άγνωστούς μας ανθρώπους. Τώρα πρέπει κι εμείς να παλέψουμε για τους άλλους».

«Νομίζω ότι πέρασα 10 τάξεις του σχολείου μέσα σε λίγους μήνες», λέει η Φωτεινή Νικηταρά. «Νιώθουμε δικαιωμένες και περήφανες. Κουβαλάμε τόσες εμπειρίες, τόσες αναμνήσεις. Οι ζωές μας άλλαξαν για πάντα μετά από αυτό». Δίπλα της κάθεται η Δέσποινα Κωστοπούλου: «Για πολλά χρόνια δεν είχα ιδεολογία, δεν ήξερα τι σημαίνει πολιτική. Ψήφιζα ΠΑΣΟΚ, γιατί τους ένιωθα υποχρεωμένη, επειδή μου είχαν δώσει δουλειά. Και, ξαφνικά, βρισκόμαστε στον δρόμο κι ανακαλύπτουμε έναν άλλο κόσμο: ανθρώπους που μας στήριζαν, όχι γιατί είχαν να κερδίσουν από εμάς, αλλά γιατί πίστευαν σε κάτι. Αυτό ήταν αποκάλυψη κι είμαι θυμωμένη με τον εαυτό μου που δεν το είχα δει νωρίτερα».

«Για μένα, που ήμουν από παιδί στην Αριστερά, αυτός ο αγώνας ήταν ένα στοίχημα», λέει η Αννα Πουλάκη. «Πάντα λέγαμε ότι χαμένοι είναι οι αγώνες που δεν δίνονται, αλλά δεν το είχαμε αποδείξει τα τελευταία πολλά χρόνια. Λέγαμε ότι μπορούμε να νικήσουμε κι έμοιαζε με ουτοπία, οι άλλοι χαμογελούσαν συγκαταβατικά. Μιλάγαμε για αξιοπρέπεια και την κερδίσαμε, στα μάτια μας, στα μάτια των παιδιών μας και της κοινωνίας».

 

 

ΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ ΝΟΜΙΚΑ – ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

    Εδώ και 2 εβδομάδες κάποιοι έσπευσαν βιαστικά να πανηγυρίσουν (στηρίζοντας με αυτό τον τρόπο την εργοδοσία στον Καφεναί – Μυρσίνη) με ανακοινώσεις στο διαδίκτυο για την δήθεν καταδίκη 2 συναδέλφων για συκοφαντική δυσφήμιση. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.

    Η αρχική κατηγορία ήταν πράγματι αυτή, αλλά στην δίκη που πραγματοποιήθηκε στις 17/11 αποδείχτηκε πως όλα όσα αναφέρονται στα κείμενα που μοιράζουμε είναι αληθή και δεν τίθεται θέμα συκοφαντικής δυσφήμισης. Το δικαστήριο όμως καταδίκασε τους συναδέλφους μας για εξύβριση για τους εξής λόγους:

            α) Ότι δεν μπορούμε να συνδέουμε την πολιτική που ακολουθούν η συγκυβέρνηση και η Τρόικα με την πολιτική που ακολουθούν οι εργοδότες του κλάδου μας!!!

      β) Οι λέξεις «τρομοκρατία», «εργασιακός μεσαίωνας», «δουλοπάροικοι» κ.λ.π. (ασχέτως αν είναι η πραγματικότητα) δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται, γιατί ο στόχος μας δεν είναι η ενημέρωση και η δημοσιοποίηση του προβλήματος, αλλά η δημιουργία μεγαλύτερης έντασης και κακού κλίματος ανάμεσα στους εργαζόμενους και την εργοδοσία (για τα οποία και προφανώς δεν είμαστε υπαίτιοι).

    Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η ίδια η εισαγγελέας δήλωσε πως είναι αναφαίρετο συνταγματικό μας δικαίωμα οι κινητοποιήσεις και οι παραστάσεις διαμαρτυρίας. Εμείς δηλώνουμε ότι ο εργασιακός μεσαίωνας που βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της συγκυβέρνησης και της Τρόικας οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια έχουν καταργήσει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα καθώς και συνδικαλιστικές- δημοκρατικές ελευθερίες.

    Στις 25/11 βγήκε η απόφαση που αφορούσε στην αγωγή για τα δεδουλευμένα μας η οποία μας δικαιώνει πλήρως:

           α) Αναγνωρίστηκε όλο το χρηματικό ποσό που διεκδικούσαμε: 23.000 Ευρώ που προκύπτουν από μη καταβολή επιδομάτων, δώρων, προσαυξήσεων Κυριακών- αργιών και νυχτερινής εργασίας.

          β) Όλα όσα υποστηρίζουμε για τις εργασιακές συνθήκες είναι αληθή (π.χ. oι συμβάσεις εργασίας που εκβιαστικά υπογράφαμε και δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, τα παράνομα προγράμματα εργασίας, κ.λπ.)

    Με αυτήν την απόφαση κατέρρευσαν πλήρως οι συκοφαντικές και ψευδής κατηγορίες της εργοδοσίας πως είμαστε συμμορία εκβιαστών, μπράβοι και τραμπούκοι που μόνο στόχο έχουμε την εξόντωση και διαπόμπευση των εργοδοτών του κλάδου με σκοπό την απόσπαση μεγάλων χρηματικών ποσών για προσωπικό μας όφελος. Φυσικά η «αριστερή» εργοδοσία στον Καφεναί – Μυρσίνη έχει «ξεχάσει» ότι οι εργαζόμενοι έχουμε δικαιώματα και ότι μπορούμε να τα διεκδικούμε και με νομικά αλλά και με συνδικαλιστικά μέσα. Φαίνεται ξεκάθαρα πως η εργοδοσία αφενός χρησιμοποιεί τα εργαλεία της κυβέρνησης και της Τρόικας για να μη δώσει λύση στο πρόβλημα που αυτή δημιούργησε και αφετέρου να χρησιμοποιήσει τον εργατικό μας αγώνα ως Δούρειο ίππο για να στοχοποιήσει εργαζόμενους και συνδικαλιστές και να ποινικοποιήσει μορφές πάλης τις οποίες χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους εδώ και δεκαετίες. 

    Εμείς οι απολυμένοι εργαζόμενοι στον Καφεναί και πλέον Μυρσίνη συνεχίζουμε τον αγώνα μας με την ίδια μαχητικότητα και επιμονή μέχρι την τελική δικαίωση.  Καλούμε την εργοδοσία να συμμορφωθεί στην απόφαση του δικαστηρίου, αφού τόσο καιρό υποστηρίζει ότι πιστεύει στην ελληνική δικαιοσύνη και την χρησιμοποιεί με κάθε ευκαιρία (αγωγές, μηνύσεις, ασφαλιστικά μέτρα).

-Να δοθούν άμεσα τα δεδουλευμένα μας.

-Να αποσυρθούν οι ψευδομηνύσεις και οι αγωγές της εργοδοσίας.

-Να επιστρέψουμε στην εργασία μας

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Σημειώνουμε ότι πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση την Παρασκευή 5/11 και ώρα 21.00 από απολυμένους εργαζόμενους και αλληλέγγυους/ες 

Πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης δικαιώνει τον Γιάννη Γκλαρνέτατζη εργαζόμενο στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (και πρόεδρο του Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης) στην αγωγή που είχε υποβάλλει εναντίον της εργοδοσίας. Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη μετά τη μετακίνησή του από το κεντρικό κατάστημα της εταιρίας στην πλατεία Αριστοτέλους στο κατάστημα της οδού 25ης Μαρτίου, μετακίνηση που έγινε μετά από καταγγελία του στην Επιθεώρηση Εργασίας για μη πληρωμή κυριακάτικης εργασίας. Σε πρώτο βαθμό η αγωγή του είχε απορριφθεί, αλλά τώρα το εφετείο ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση, καθώς θεώρησε ότι η ενέργεια της επιχείρησης ήταν καταχρηστική εφόσον την έλαβε «κινούμενη αποκλειστικά από λόγους εκδίκησης προς το πρόσωπο του ενάγοντος για την προηγούμενη διεκδίκηση νόμιμων δικαιωμάτων, τόσο του ιδίου όσο και των συναδέλφων του, που δεν ήταν αρεστή στην εναγομένη».

Η όλη ιστορία ξεκίνησε με τη μη καταβολή της προσαύξησης για κυριακάτικη εργασία η οποία πραγματοποιήθηκε στις 19.6.2011, κάτι που η επιχείρηση «αμελούσε» να κάνει σε παρόμοιες περιπτώσεις εδώ και χρόνια. Ο Γ. Γκλαρνέτατζης (τότε αντιπρόεδρος του Σωματείου), ζήτησε την καταβολή των νομίμων κι όταν πήρε αρνητική απάντηση προσέφυγε την Επιθεώρηση Εργασίας. Η διεύθυνση, αφού πρώτα αναγκάστηκε να πληρώσει την προσαύξηση σ’ όλους όσοι εργάστηκαν κυριακάτικα, συγκάλεσε συναντήσεις των εργαζομένων όπου τους καλούσε να καταδικάσουν τις ενέργειες του συναδέλφου τους και του σωματείου, απάντησε στην ανακοίνωση του σωματείου «εν’ ονόματι» των εργαζομένων, μετακίνησε τον συνδικαλιστή από το τμήμα Μελετών στην Αριστοτέλους (όπου εργαζόταν για έξι σχεδόν χρόνια από την πρόσληψή του) στο μικρότερο από τα υποκαταστήματά της στην πόλη, κι όταν το σωματείο προχώρησε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από το κεντρικό κατάστημα της επιχείρησης, έβγαλε νέο κείμενο με τις υπογραφές σχεδόν όλων των εργαζομένων στην επιχείρηση που δήλωναν πόσο «όμορφα, ηθικά κι αγγελικά πλασμένα» είναι όλα στην εταιρία. Το γεγονός αυτό κάνει τους παραλληλισμούς με «δηλώσεις νομιμοφροσύνης» εξόχως ταιριαστούς. Παράλληλα η επιχείρηση στράφηκε και εναντίον δυο άλλων μελών του δ.σ. του Σωματείου (του προέδρου και του εφόρου) απευθυνόμενη στους εργοδότες τους με προφανή σκοπό να τους δημιουργήσει προβλήματα στην εργασία τους. Η υπόθεση της συνδικαλιστικής δίωξης του Γ. Γκλαρνέτατζη έφτασε στην Επιθεώρηση Εργασίας που την εξέτασε στις 10.10.2011 και δικαίωσε τον εργαζόμενο, καθώς η απόφασή της έλεγε: «συστήνουμε στην επιχείρηση να προχωρήσει στην επαναμετακίνηση του προσφεύγοντος στο κατάστημα της Αριστοτέλους», ενώ απέρριπτε και τον ισχυρισμό της εργοδοσίας ότι είναι αναρμόδια. Καθώς η επιχείρηση δεν συμμορφώθηκε ο εργαζόμενος προσέφυγε στη δικαιοσύνη.

Τώρα, λοιπόν, το εφετείο με την απόφαση 1676/2014 δικαίωσε τον εργαζόμενο. Πιο συγκεκριμένα το δικαστήριο αποφάσισε πως: «Ήταν […] η μετακίνηση αυτή βλαπτική για τον ενάγοντα, με την […] έννοια της πρόκλησης άμεσης ηθικής ζημίας σ’ αυτόν και περαιτέρω, έγινε κατά κατάχρηση του διευθυντικού δικαιώματος της εναγομένης, δηλαδή για σκοπούς άσχετους με την κατά το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση της εργασίας του ενάγοντος και την προσφορότερη οργάνωση της επιχείρησής της. Ειδικότερα, με τη μετακίνησή του ο ενάγων δεν υπέστη μεν υλική βλάβη […]. Υπέστη όμως ηθική βλάβη ως εργαζόμενος αλλά και ως συνδικαλιστής, αφού αφενός μεν τοποθετήθηκε σε σαφώς υποδεέστερη θέση, και συγκεκριμένα σε κατάστημα με πολύ λιγότερους εργαζόμενους (3 αντί για 40), με πολύ λιγότερες βιβλιοθήκες (1,5 αντί για 15), κάτι που επηρέασε αρνητικά τη φήμη του ως εργαζομένου, αλλά και ως ανθρώπου που ασχολείται με το βιβλίο (ο ενάγων έχει πολυετή συγγραφική και μεταφραστική παρουσία στο χώρο του βιβλίου, καθώς και σε διάφορα έντυπα της Θεσσαλονίκης). Την ηθική βλάβη του ενάγοντος επέτεινε το γεγονός ότι πριν από τη μετακίνησή του η εναγομένη προέβη στις […] δύο έγγραφες επιπλήξεις της προ αυτόν, που κατά την κρίση του Δικαστηρίου ήταν εντελώς προσχηματικές […]. Ακόμη, επειδή η εναγομένη προέβη στη μετακίνηση του ενάγοντος εξαιτίας της προηγούμενης προσφυγής του στην Επιθεώρηση Εργασίας, που δεν αφορούσε μόνον τον ίδιο, αλλά και τους λοιπούς συναδέλφους του […] η μετακίνησή του, που έγινε μετά τις προηγούμενες προσχηματικές επιπλήξεις προς αυτόν, τον δυσφήμησε και ενώπιον των συναδέλφων του, τα συμφέροντα των οποίων είχε επιχειρήσει να υπερασπισθεί μαζί με τα δικά του. Περαιτέρω, είναι ολοφάνερο ότι η εναγομένη προέβη στην επίμαχη μετακίνηση του ενάγοντος κινούμενη αποκλειστικά και μόνον από λόγους εκδίκησης προς το πρόσωπό του, λόγω της προηγούμενης μη αρεστής συμπεριφοράς του, και συγκεκριμένα λόγω της προηγούμενης προσφυγής του στην Επιθεώρηση Εργασίας για την διεκδίκηση νομίμων δικαιωμάτων (από την κυριακάτικη εργασία) όχι μόνον του ιδίου, αλλά και των συναδέλφων του (κάτι που ο ενάγων είχε υποχρέωση να κάνει λόγω ακριβώς της συνδικαλιστικής του ιδιότητας), αλλά και με σκοπό να περιορίσει την επιρροή του ενάγοντος (προς την κατεύθυνση της νόμιμης –όπως είχε αποδειχθεί μετά την προηγούμενη προσφυγή του στην Επιθεώρηση Εργασίας– διεκδίκησης δικαιωμάτων) στους κατά πολύ λιγότερους εργαζόμενους του καταστήματος της 25ης Μαρτίου από εκείνους του μεγαλύτερου κεντρικού καταστήματος». Τέλος η δικαστική απόφαση υποχρεώνει την εταιρία «να παύσει τη μονομερή βλαπτική μεταβολή που υφίσταται ο ενάγων λόγω της παραπάνω μετακίνησής του και να τον επανατοποθετήσει στη θέση εργασίας που είχε στο κατάστημα της πλατείας Αριστοτέλους πριν την παραπάνω απόφασή της, καθώς και να του καταβάλει για χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την προσβολή της προσωπικότητάς του, το ποσό των 2.000 Ευρώ με τους νόμιμους τόκους».

Με την απόφαση αυτή καταδεικνύεται η εκδικητική και ουσιαστικά φεουδαρχική συμπεριφορά της αλυσίδας πολιτισμού Ιανός. Άλλωστε το τελευταίο διάστημα η εταιρία έχει επιβάλλει τα περίφημα «μηχανάκια» που καταμετρούν τις πωλήσεις, προσπαθώντας να καλλιεργήσει κλίμα κανιβαλισμού μεταξύ των υπαλλήλων της. Στις σχετικές ανακοινώσεις και διαμαρτυρίες των σωματείων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη η επιχείρηση απάντησε με ψεύδη, ενώ κυκλοφόρησε και πάλι κείμενο εναντίον του συνδικαλισμού στο οποίο πίεζε τους εργαζόμενους να βάλουν την υπογραφή τους (όπως ακριβώς είχε κάνει και τρία χρόνια πριν στην υπόθεση του Γ. Γκλαρνέτατζη). Και για να υπογραμμίσει την αυταρχικότητά της απέλυσε ορισμένους από τους υπαλλήλους της που δεν υπέκυψαν κι αρνήθηκαν να υπογράψουν το σχετικό κείμενο αποκήρυξης των συνδικαλιστικών φορέων. Ήδη στην Αθήνα έγινε τριμερής συνάντηση στην επιθεώρηση εργασίας μετά από προσφυγή δύο από τους απολυθέντες, ενώ στη Θεσσαλονίκη εκκρεμεί άλλη προσφυγή εργαζομένης για τη μη χορήγηση των ρεπό τα οποία όμως δηλώνονταν ως τέτοια στην επιθεώρηση. Επίσης το καλοκαίρι η επιχείρηση επέβαλλε στην πλειοψηφία των εργαζομένων της «οικειοθελή» παραίτησή τους από τη θεσμικά κατοχυρωμένη αργία του Αγ. Πνεύματος.

Η απόφαση αυτή αποτελεί νίκη, έστω και μικρή, μέσα στη συνολική υποβάθμιση της θέσης των εργαζομένων σε δουλοπάροικους, κάτι που επιδιώκουν το (ελληνικό και ξένο) κεφάλαιο, η κυβέρνηση κι οι διακυβερνητικοί οργανισμοί που θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα να διαφεντεύουν τις ζωές μας. Μόνο ο δρόμος της αντίστασης κι όχι η υποταγή μπορούν να έχουν αποτελέσματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.