Αρχείο κατηγορίας ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΙ

Ενημέρωση,βίντεο και φωτορεπορτάζ από τη διαδήλωση για την διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας (8/5)

Πηγή:παντιέρα

Φωτογραφίες: Σάκης Παπαδόπουλος

Κινητοποίηση για την ανεργία πραγματοποιήθηκε στην ΑΘήνα την Παρασκευή 8 Μάη. Στην κινητοποίηση καλούσαν το συντονιστικό για την διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας, πρωτοβάθμια σωματεία, σχήματα, εργατικές λέσχες, συνελεύσεις γειτονιών.

Βασικός στόχος της κινητοποίησης ήταν η διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας για όλους τους ανέργους και για όλο το διάστημα της ανεργίας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Το αίτημα αυτό αποτελεί άμεσο ζωτικό στόχο του εργατικού κινήματος, καθώς από τους πάνω από 1.000.000 ανέργους επίδομα λαμβάνει μόλις το 1/10. Παράλληλα στις ανακοινώσεις των συλλογικοτήτων, ξεχώριζαν και άλλα αιτήματα όπως: μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, κατάργηση των σύγχρονων προγραμμάτων δουλείας, απαγόρευση των απολύσεων, διαγραφή των χρεών των ανέργων κ.ά.

Το αρχικό ραντεβού δόθηκε  στην Ομόνοια και στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε πορεία στην Βουλή.

Στην κινητοποίηση συμμετείχαν με τα πανό τους ο συντονισμός για την διεκδίκηση επιδόματος ανεργίας, το Σωματείο Βάσης Ανέργων, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, η Attack στην ανεργία και στην επισφάλεια, Εργατικές Λέσχες (Ν. Ιωνίας, Περιστερίου, Νέας Σμύρνης, Καλλιθέας), η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου, οι Ενεργοί Άνεργοι,  η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση, η ΑΠ Ροσινάντε, η Ταξική Πορεία.

Στο Υπουργείο Εργασίας αναρτήθηκε πανό από την Attack που έγραφε «όχι άλλο αίμα των εργατών στο βωμό των αφεντικών» με αφορμή το εργατικό ατύχημα στα ΕΛΠΕ και γράφτηκαν συνθήματα.

 Στιγμιότυπα από την διαδήλωση:
8_5_4 8_5_9 8_5_8 8_5_208_5_6  8_5_17 8_5_19 8_5_16 8_5_7 8_5_13 8_5_2 8_5_5 8_5_12 8_5_18Και βίντεο με στιγμιότυπα από την διαδήλωση:

[youtube]https://youtu.be/LHLFtT3N-Vw[/youtube]

Πανό στο Υπ. Εργασίας με αφορμή το τραγικό  ατύχημα στα ΕΛΠΕ:

[youtube]https://youtu.be/eSf8bJM02O0[/youtube]

Σύντομη δήλωση της Ιωάννας από την Attack στην ανεργία και στην επισφάλεια:

[youtube]https://youtu.be/M9YYhXc2t8Y[/youtube]

Ο Δημήτρης Ζέρβας από την Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης:

[youtube]https://youtu.be/swHHRFfexO0[/youtube]

Ο Ν. Κατσίφης από τους Ενεργούς Ανέργους:

[youtube]https://youtu.be/R1DKcYjlhpA[/youtube]

δελτίο τύπου των ΕΝΕΡΓΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ για την διαδήλωση:δελτιο τυπου για πορεια 8.5

Οικονομική καμπάνια για να Χτίζουμε ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ στο ΚΟΜΠΑΝΙ!

ελευθερο κομπανι

 

Μια πρωτοβουλία που πήρε ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης “Αριστοτέλης” (περιοχή Σεπόλια, Κολωνός κλπ) και έχουν υποστηρίξει σωματεία εκπαιδευτικών και απευθύνει κάλεσμα για υποστήριξη σε εκπαιδευτικούς συλλόγους και εργατικά σωματεία και συλλογικότητες. Όπως αναφέρουν ” Οι εκπαιδευτικοί μαζί με άλλα εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, συμβάλλοντας με διεθνιστική αλληλεγγύη, θέτουν ως στόχο μια μεγάλη καμπάνια  για να δουν τα παιδιά από το Κομπάνι να χτίζεται στον τόπο τους ένα σχολείο: Το σχολείο της αλληλεγγύης, το σχολείο της ελευθερίας των λαών! Για το λόγο αυτό ξεκινούν μια μεγάλη αυτοτελή οικονομική καμπάνια με κουπόνια που θα εκδώσουν. Καλούμε να συμμετέχουν Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ από όλη την Ελλάδα, σωματεία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και όποιες συλλογικότητες ενδιαφέρονται να συμβάλλουν στην ενίσχυση μιας τέτοιας προσπάθειας.” Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω: redblack small

Η μαχόμενη εκπαίδευση ήταν πάντα στο πλάι όσων “άναβαν φωτιές” για να διώξουν το σκοτάδι του φασισμού, της βίας και των πολέμων. Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δείξει και στο παρελθόν την αλληλεγγύη του στους αγώνες των λαών για γη και ελευθερία και θα το κάνει για μια φορά ακόμα.

 

Οι εκπαιδευτικοί μαζί με άλλα εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, συμβάλλοντας με διεθνιστική αλληλεγγύη, θέτουν ως στόχο μια μεγάλη καμπάνια  για να δουν τα παιδιά από το Κομπάνι να χτίζεται στον τόπο τους ένα σχολείο: Το σχολείο της αλληλεγγύης, το σχολείο της ελευθερίας των λαών! Για το λόγο αυτό ξεκινούν μια μεγάλη αυτοτελή οικονομική καμπάνια με κουπόνια που θα εκδώσουν. Καλούμε να συμμετέχουν Σύλλογοι ΠΕ και ΕΛΜΕ από όλη την Ελλάδα, σωματεία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και όποιες συλλογικότητες ενδιαφέρονται να συμβάλλουν στην ενίσχυση μιας τέτοιας προσπάθειας.

 

Στα τέλη του Φλεβάρη μια αποστολή εκπαιδευτικών από Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε. και ΕΛΜΕ, επισκέφτηκαν την περιοχή του Σουρούτς, στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, παραδίδοντας ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες από το Κομπάνι (Ροζάβα-Δυτ. Συρία).

 

Στο Σουρούτς υπάρχουν αρκετοί καταυλισμοί που φιλοξενούν κυρίως παιδιά,  ηλικιωμένους και ηλικιωμένες. Όλοι οι καταυλισμοί λειτουργούν μέσα από το δίκτυο αλληλεγγύης του τοπικού πληθυσμού των Κούρδων της Τουρκίας και με τη στήριξη συλλογικοτήτων, κομμάτων και οργανώσεων που δραστηριοποιούνται εκεί.

 

Είναι εντυπωσιακό ότι σε κάθε καταυλισμό υπάρχει σχολείο, πολιτιστικό κέντρο και κέντρο γυναικών. Η εκπαίδευση έχει για αυτούς πρωταρχικό ρόλο, γιατί θεωρούν ότι μόνο έτσι οι άνθρωποι θα γίνουν ικανοί να μην τους εκμεταλλεύονται, θα μορφωθούν και θα αποκτήσουν κοινωνική συνείδηση. Παλεύουν να διατηρήσουν την κουλτούρα  και τον πολιτισμό τους και για πρώτη φορά διδάσκονται στα σχολεία τη μητρική τους γλώσσα.

 

Τα σχολεία των προσφύγων λειτουργούν μέσα σε αντίσκηνα, με ό,τι υλικά συγκέντρωσε ο ντόπιος πληθυσμός. Είναι ωστόσο γεμάτα με τα χαμόγελα και τη θέληση των παιδιών αυτών για μάθηση, γεμάτα με την πίστη των παιδιών ότι θα επιστρέψουν στις πόλεις τους, στο αυτόνομο καντόνι του Κομπάνι. Τα παιδιά στους καταυλισμούς πιστεύουν στη νίκη του αγώνα τους απέναντι στο φασισμό και τη βαρβαρότητα των ISIS.

 

Σιγά σιγά οι πρόσφυγες επιστρέφουν στο Κομπάνι και προσπαθούν να ξαναχτίσουν την πόλη τους, τις δομές, τα σχολεία τους. Κουβαλούν μαζί τους κυρίως τη θέληση και τη βεβαιότητα ότι θα ξαναχτίσουν τη ζωή τους σε συνθήκες ελευθερίας και ισότητας (ανεξάρτητα από φυλή, φύλο και θρήσκευμα), χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Την κοινωνία που είχαν αρχίσει να χτίζουν πριν από την εισβολή των ισλαμοφασιστών στο Κομπάνι και τη Ροζάβα.

 

Για να συμβάλλουμε στο ξαναχτίσιμο της πόλης, καλούμε τους Συλλόγους ΠΕ και ΕΛΜΕ από όλη την Ελλάδα, σωματεία από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και όποιες συλλογικότητες ενδιαφέρονται, να συμβάλλουν σε μια μεγάλη αυτοτελή οικονομική καμπάνια αλληλεγγύης για το χτίσιμο του ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ στο ΚΟΜΠΑΝΙ. Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα δοθούν απευθείας στο Κομπάνι, σε συνεργασία με το σωματείο εκπαιδευτικών της Τουρκίας, Egitim Sen και την Eπιτροπή για τη Ροζάβα-Rojava Dernegi. Για το σκοπό αυτό θα εκδοθούν κουπόνια και αφίσες.

 

1/4 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση-συζήτηση με θέμα “Κομπάνι-Ροζάβα : εκεί που ζεί και αναπνέει ο αγώνας για γη, ελευθερία και κοινωνική χειραφέτηση”.

Στην εκδήλωση μίλησαν εκπαιδευτικοί μέλη της αποστολής αλληλεγγύης στο Κομπάνι και δύο Κούρδοι δημοσιογράφοι της εφημερίδας Εβρενσέλ και της τηλεόρασης του Νεβρόζ.
Στη συζήτηση έγινε μια ιστορική αναδρομή της κατάστασης στο Κουρδιστάν και μετά μια αναφορά στις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε απο τους συναδέλφους μέλη της αποστολής στις συνθήκες που ζουν οι πρόσφυγες απο το Κομπάνι αλλά κυρίως για το αίσθημα της νίκης των κατοίκων του Κομπάνι. Την πεποίηθηση πως οι λαοί της Ροζάβα αφού κατάφεραν να στήσουν σε αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική, αντιρατσιστική βάση τα αυτόνομα καντόνια της περιοχής δεν θα αφήσουν σε κάνεναν να τους πάρει αυτήν την ελευθερία. Αυτή η πίστη στα κεκτημένα αλλά και στο δίκιο του αγώνα , είναι που οπλίζει γυναίκες και άντρες να υπερασπιστούν τη γη και την ελευθερία τους.

Στην χθεσινή εκδήλωση έγινε και ενημέρωση της νέας καμπάνιας που ξεκινούν σύλλογοι εκπαιδευτικών για την δημιουργία ενός σχολείου στο Κομπάνι. Το Κομπάνι που είναι αυτή τη στιγμή κατα 80% κατεστραμμένο απο τις επιθέσεις των ισλαμοφασιστών του ISIS χρειάζεται την διεθνιστική αλληλεγγύη όλων μας. Τα εργατικά σωματεία πρέπει να αγκαλιάσουν κάθε είδους έμπρακτης αλληλεγγύης στον υπερήφανο και ελεύθερο λαό του Κομπάνι.

Η καμπάνια χαιρετηθηκε και απο τους συντρόφους Κούρδους και όλοι μαζί δώσαμε ραντεβού στις επόμενες δράσεις για το σχολείο στο Κομπάνι.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sylaristotelis.com/products/oikonomiki-exormisi-gia-na-chtizoyme-to-scholeio-tis-eleytherias-ton-laon-sto-kompani/

Μια προσπάθεια αποτίμησης του αγώνα στο Κέντρο Υγείας Ζαγκλιβερίου

αναδημοσίευση από σκυα.

 

Πριν μερικά χρόνια κάποιες απόπειρες απολύσεων σε ένα Κέντρο Υγείας (Κ.Υ.) λίγα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη στέκονται αφορμή να ξεκινήσει ένας πολύχρονος αγώνας που καταφέρνει να θέσει στο κέντρο του το ζήτημα της υγείας μέσα από την δημιουργία μιας διαφορετικού τύπου σχέσης μεταξύ υγειονομικών και χρηστών υπηρεσιών υγείας. Ο αγώνας στο Ζαγκλιβέρι και στα γύρω χωριά, καταφέρνοντας να συνενώσει διαφορετικές κατηγορίες εργαζομένων του Κ.Υ. μαζί με κατοίκους της περιοχής ντόπιους και μετανάστες, αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους αγώνες στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, λόγω της ριζοσπαστικότητας και των αυτόνομων χαρακτηριστικών που έλαβε. Προκειμένου να κυκλοφορήσει η συγκεκριμένη κινητοποίηση συστάθηκε στην Αθήνα μια πρωτοβουλία αλληλεγγύης με σκοπό να κάνει γνωστά τόσο τα περιεχόμενα, όσο και να συμβάλλει στην έμπρακτη στήριξή του. Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης διοργάνωσε τον Ιανουάριο του 2007 δημόσια εκδήλωση με τους πρωταγωνιστές αυτού του αγώνα, την οποία εξέδωσε λίγο καιρό μετά σε μορφή μπροσούρας, προτού παύσει την δράση της. Παρόλα αυτά, τα γενικότερα συμπεράσματα από αυτήν την εμπειρία έμειναν σε εκκρεμότητα. Κάποιοι από τους συμμετέχοντες τότε στην πρωτοβουλία αυτή με την συλλογικότητα Νομάδες Αντιροής είχαμε αναλάβει να δημοσιεύσουμε ένα κείμενο συνολικής αποτίμησης πάνω τόσο στην σημασία του συγκεκριμένου αγώνα, όσο αναφορικά και με την εμπειρία εμπλοκής μας με την πρωτοβουλία αλληλεγγύης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβη αφού το κείμενο που είχε γραφτεί με σκοπό να έρθει προς συζήτηση ουδέποτε συζητήθηκε: η συλλογικότητα των Νομάδων έπαψε να υφίσταται μετά τον Δεκέμβρη του 2008 δίνοντας την θέση της στην δημιουργία της συνέλευσης που πήρε το όνομα για την κυκλοφορία των αγώνων. Το παρακάτω (εσωτερικό) κείμενο που γράφτηκε στις αρχές του 2009, αν και σε αρχικό στάδιο, έθετε κάποιες κατευθύνσεις που καθόρισαν μια στάση απέναντι σε επόμενους αγώνες και κινήσεις ανάλογης μορφής, πάνω σε ζητήματα που επανέρχονται και που μοιάζουν σήμερα αυτονόητα ή δεδομένα. Ένας αγώνας που έστω κι αν δείχνει μακρινός χρονικά, παραμένει κοντινός πρακτικά.

(Επιμέλεια: F.G.A.)

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ ΖΑΓΚΛΙΒΕΡΙ

Μετά την συμμετοχή μας στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης για τον αγώνα των κατοίκων και των υγειονομικών στο Ζαγκλιβέρι, θεωρήσαμε ότι έπρεπε να αποτιμήσουμε αυτή μας την εμπειρία, να βγάλουμε όποια πολιτικά συμπεράσματα ήταν δυνατόν και να τα καταγράψουμε για χρήση μελλοντική. Έχουμε σκοπό να το κάνουμε αυτό σε κάθε αγώνα που συμμετέχουμε με σκοπό να μένει σαν κριτική αποτίμηση που θα μας βοηθά να αντλήσουμε διδάγματα για μελλοντικές παρεμβάσεις και για να μπορούμε την πείρα μας να την μοιραζόμαστε και να την συζητάμε και με άλλους.

Α) Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΖΑΓΚΛΙΒΕΡΙ

Συζητώντας πάνω στα αίτια του αγώνα θελήσαμε καταρχήν να δούμε τα χαρακτηριστικά εκείνα που τον έκαναν ιδιαίτερο και που, συν τοις άλλοις, τράβηξαν και μας κοντά του.

Σε αυτά συγκαταλέγεται, καταρχήν, η κινητοποίηση για αρκετούς μήνες των κατοίκων από τα χωριά της περιοχής που μέσα από επιτροπές που έφτιαξαν, χωρίς την διαμεσολάβηση των συνήθων τοπικών παραγόντων, διεκδίκησαν μαχητικά τα αιτήματά τους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι οι επιτροπές δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που δεν είχαν καμία προηγούμενη ενασχόληση με τα κοινά, άνθρωποι δηλαδή χωρίς ιδιαίτερη πολιτική, ή και, κινηματική πείρα, γυναίκες αγροτικών περιοχών και ηλικιωμένοι, ως επί το πλείστον. Μια ομάδα ευάλωτη δηλαδή με την πρώτη ματιά και σχετικά “κλειστή” από ευρύτερα ερεθίσματα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που είναι ενδιαφέρον, όσο και προκλητικό σε επίπεδο ανάλυσης, ήταν η συνάντηση των εργαζόμενων στο κέντρο υγείας, με τους αποδέκτες των υπηρεσιών υγείας. Δηλαδή, από την μια εκείνων που υπόκεινται στην εργασιακή εκμετάλλευση και από την άλλη εκείνων που έχουν ανάγκη την εργασία των πρώτων για να επιβιώσουν. Είναι δηλαδή το δίπολο εργαζόμενου-πελάτη μόνο που τώρα οι τροχιές δεν είναι σύγκρουσης, αλλά αλληλεγγύης. Ο αγώνας στο Ζαγκλιβέρι είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που απέτυχε η παρέμβαση της εξουσίας του κεφαλαίου που σκοπό έχει πάντα να πολώνει αυτή τη σχέση ώστε να εμφανίζει ξένους τους μεν στους δε, να τους διαχωρίζει και τέλος να τους αντιπαραθέτει, μέσα στην αγορά σαν πωλητές υπηρεσιών-καταναλωτές και αντίστοιχα στην πολιτική σφαίρα σαν δημοσίους υπαλλήλους-πολίτες. Ακριβώς επειδή στις σύγχρονες συνθήκες έκρηξης του τριτογενή τομέα, σε πολλούς αγώνες ερχόμαστε αντιμέτωποι με την πόλωση αυτής της σχέσης γι’ αυτό είναι σημαντικό να εντοπίσουμε τους λόγους που στην συγκεκριμένη περίπτωση είχαμε την αξιοποίησή της προς όφελος του ανταγωνισμού.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο του αγώνα ήταν ότι έγινε γύρω από το ζήτημα της υγείας. Και αυτό όχι μόνο γιατί σπανίζουν σήμερα οι αγώνες με αιτήματα μη οικονομικά, αλλά και γιατί το ζήτημα της υγείας είναι εκ των πραγμάτων ένα “δύσκολο” ζήτημα. Ένα ζήτημα που εμπλέκει τεράστια συμφέροντα, που εμφανίζονται στους αποδέκτες της περίθαλψης, άλλοτε με τη μορφή της επιστημονικής αυθεντίας, άλλοτε με την μορφή του οικονομικού εκβιασμού, άλλοτε με την μορφή του μονοπωλίου του ελεγχόμενου από την κεντρική εξουσία. Είναι δύσκολο λοιπόν να αρθρώσεις λόγο ανταγωνιστικό ότι εξαρτάται απ’ αυτό η υγεία σου και των δικών σου ανθρώπων.

Αυτά θα χαρακτηρίζαμε σαν πολύ ιδιαίτερα στοιχεία του αγώνα γύρω απ’ το κέντρο υγείας, αλλά παράλληλα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ξεκίνησε από μια συλλογικότητα που θέλησε να θέσει το ζήτημα της οργάνωσης στους χώρους δουλειάς αδιαμεσολάβητα και μακριά από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Έχουμε δηλαδή ουσιαστικά δύο αγώνες που διεξάγονται παράλληλα και αλληλοτροφοδοτούνται: ένας των εργαζομένων και ένας των κατοίκων, ο καθένας με τις δικές του οργανωτικές δομές που όμως συντονίζονται. Και αυτό το λέμε γιατί οι κινητοποιήσεις αφορούσαν πολλά ζητήματα και συνεχίζονται μάλιστα μέχρι σήμερα.

Εκτιμώντας λοιπόν την σημασία αυτού του αγώνα ερχόμαστε στο γιατί κρίνουμε ότι ξεκίνησε. Το ότι υπήρχαν τα προβλήματα που υπήρχαν στην περιοχή ασφαλώς ήταν η βάση που συσπείρωσε τους κατοίκους. Αυτό όμως που έχει σημασία από κινηματική σκοπιά είναι τα ιδιαίτερα στοιχεία που υπήρξαν και έκαναν δυνατό αυτό τον αγώνα σε αντίθεση με περιπτώσεις που και πάλι υπάρχουν χίλιες αιτίες, αλλά τίποτα συλλογικό δεν γίνεται. Οι αγώνες σαν κοινωνικά γεγονότα δεν υπάγονται ασφαλώς σε οποιαδήποτε απλοϊκή νομοτέλεια. Μπορούμε πάντοτε όμως να ψηλαφούμε παράγοντες καθοριστικούς, στάσεις υποκειμένων σημαντικές, επιλογές που πήγαν μπροστά τα πράγματα και κοινωνικοϊστορικές συνθήκες που λειτούργησαν προς όφελος του αγώνα.

Σε σχέση μ’ αυτό, λοιπόν, σίγουρα σημαντικό ρόλο έπαιξε η στάση των δύο συντρόφων που λειτούργησαν σαν αρχικός πυρήνας για την συσπείρωση, των εργαζομένων στο κέντρο υγείας αρχικά και στην συνέχεια με την όλη στάση τους κατάφεραν σε κρίσιμες καμπές του αγώνα να βοηθήσουν προς την ανάπτυξή του και την ποιοτική του βελτίωση. Έχει τεράστια σημασία να εντοπίσουμε ακριβώς τους τρόπους με τους οποίους έγινε αυτό, δεδομένου του, στην καλύτερη περίπτωση, ατυχούς τρόπου που συνηθίζουν τα πολιτικά υποκείμενα να παρεμβαίνουν στους κοινωνικούς αγώνες, προσπαθώντας στην καλύτερη περίπτωση να εξάγουν πολιτικές μεθόδους και στάσεις που μπορεί να έχουν κάποια αξία μόνο στα πλαίσια πολιτικών δράσεων –για να μην αναφερθούμε βέβαια στις περιπτώσεις που επιχειρείται το καπέλωμα των αγώνων προς όφελος πολιτικών επιδιώξεων.

Αντίθετα, στο Ζαγκλιβέρι οι σύντροφοι επέλεξαν καταρχήν τον δύσκολο δρόμο του να λειτουργήσουν συλλογικά, για ζητήματα που τους αφορούσαν και τους ίδιους, βλέποντας έτσι τους γύρω τους στην πράξη ως ίσους και όχι με τον αέρα εκείνου που “σαν ανώτερος άνθρωπος” έρχεται να ενδιαφερθεί για ζητήματα που τον ίδιο δεν τον επηρεάζουν, αλλά παρόλα αυτά κινητοποιείται “για το καλό των άλλων”. Πατώντας σε σχέσεις που είχαν αναπτυχθεί σε βάθος χρόνου, είχαν χτιστεί μέρα-την-μέρα, στιγμή την στιγμή, σχέσεις καθημερινής αλληλοεκτίμησης και σεβασμού. Παρεμβαίνοντας όχι σαν ειδήμονες ή “ιδεολογικά καθαροί” ή σαν οι “προχωρημένοι” της ιστορίας, ξεκαθαρίζοντας την θέση τους κάθε φορά, αλλά σεβόμενοι και την εκάστοτε θέση του κόσμου που συμμετείχε, αναγνωρίζοντας τελικά πως η κινηματικές διαδικασίες πλάθουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα και οι πειραματισμοί σ’ αυτό το επίπεδο ούτε καταστρέφουν τις διαδικασίες ούτε τις “λερώνουν”, αλλά αντίθετα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξή τους.

Εκεί θα πρέπει να εντοπίσουμε την ιδιαιτερότητα που έκανε δυνατό το ξεκίνημα των κινητοποιήσεων.

Αν η αρχή όμως είναι το ήμισυ του παντός θα πρέπει τώρα να μας απασχολήσει, τι ήταν το άλλο μισό που οδήγησε στην μεγέθυνση των συλλογικοτήτων, στην επέκταση του αγώνα και στην νικηφόρα έκβασή του, τουλάχιστον σε ότι αφορά στο πρώτο κεντρικό αίτημα που ήταν η μη απόλυση των γιατρών, δεδομένου ότι όπως προείπαμε οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και τι στάθηκε εμπόδιο στην παραπέρα μεγέθυνση του αγώνα, αφού για να έχουμε μια χρήσιμη κινηματικά εικόνα θα πρέπει να σκεφτόμαστε και τα μεν και τα δε.

Εκείνο που τροφοδότησε ασφαλώς τις διαδικασίες ήταν από την μια οι άθλιες συνθήκες εργασίας που σε μας είναι γνωστές συνήθως από την επαφή μας με το σύστημα υγείας σαν ασθενείς και από την άλλη οι προβληματικές συνθήκες περίθαλψης που μας είναι για τους ίδιους λόγους δυστυχώς, επίσης γνωστές. Αυτές οι συνθήκες τροφοδότησαν τον αγώνα, αυτές καθόρισαν την σύσταση των αγωνιζόμενων υποκειμένων, αυτές έθεσαν και τα όρια του.

Εκτός από τους εργαζόμενους στο κέντρο υγείας, που κινητοποιήθηκαν μέσω της «Σύσκεψης εργαζομένων» και που αποτελούνταν από άνδρες και γυναίκες διαφόρων ειδικοτήτων και κοινωνικών προφίλ, στις επιτροπές κατοίκων η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες με παιδιά, οι συγγενείς τους και ηλικιωμένοι. Εκείνοι δηλαδή ακριβώς που έχουν περισσότερο ανάγκη τις υπηρεσίες υγείας. Αλλά και αυτό είναι το προκλητικό για κάθε γραμμική ανάγνωση, που είναι επίσης εξαιρετικά ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και σε μειονεκτική θέση σε ένα περιβάλλον όπως αυτό της επαρχίας, τουλάχιστον όσον αφορά τις γυναίκες.

Από την άλλη, απουσιάζουν από τον αγώνα οι νέοι παρ’ ότι λόγω θέσης θα είχαν μεγαλύτερη ευχέρεια κινητοποίησης. Και εδώ φαίνεται πως υπάρχει και ένα όριο του αγώνα. Ότι δηλαδή μη καταφέρνοντας να ανοιχτεί στις μικρότερες ηλικίες, που είναι και οι πιο παραγωγικές και δραστήριες, δεν κατάφερε να πάει ακόμα παραπέρα και να γίνει αφορμή για ευρύτερες κινητοποιήσεις, αφού μην ξεχνάμε κάθε αγώνας διαμορφώνει σχέσεις και στάσεις που επηρεάζουν ευρύτερα το περιβάλλον που πραγματοποιείται και πάνε πολύ πιο μακριά από τους άμεσους στόχους που τίθενται. Γι’ αυτό και, παρεμπιπτόντως, η κινητοποίηση των γυναικών τις περιοχής, με ό,τι αυτό σημαίνει για τις συνθήκες της επαρχίας, δεν θα πρέπει να βλέπουμε ότι έπαιξε απλά το ρόλο του μέσου για την κατάκτηση της νίκης, αλλά και της διαδικασίας σπασίματος των συντηρητικών σχέσεων που υπήρχαν και δημιουργίας νέων πιο προοδευτικών. Διαδικασία που όσο ο αγώνας συνεχιζόταν, βάθαινε και έτσι εξηγείται ο πολλαπλασιασμός των αιτημάτων με το καιρό και η ποικιλομορφία τους.

Ένα άλλο στοιχείο που θεωρούμε ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα και θετικά και αρνητικά ήταν η έλλειψη πείρας των αγωνιζόμενων υποκειμένων. Αυτό, σίγουρα, στάθηκε αρκετές φορές εμπόδιο στην διάρκεια του αγώνα για προφανείς λόγους. Ήταν όμως και θετικό τελικά γιατί βοήθησε να διεξαχθεί ο αγώνας χωρίς τις στρεβλώσεις που εμφανίζονται συχνά σε κινητοποιήσεις που παρεμβαίνουν αγωνιστές με ισχυρές πολιτικές απόψεις.

Τέλος, ένα σημαντικό στοιχείο για την εξέλιξη των κινητοποιήσεων ήταν ότι ο αγώνας διεξήχθη σε ένα σύμπλεγμα επαρχιακών κοινοτήτων, αρκετά μακριά δηλαδή από την μητρόπολη. Αυτό τον περιόρισε κατά πολύ και ως προς το ότι βρισκόταν μακριά από συστάδες αγωνιστών που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν –αν και πάλι μπαίνει το ζήτημα ότι θα μπορούσαν και να τον βλάψουν–, αλλά κυρίως μακριά από τους μαζικούς κοινωνικούς χώρους των μεγάλων πόλεων, στους οποίους θα μπορούσαν να αναζητηθούν σύμμαχοι.

Αυτή η απόσταση από τις μεγάλες πόλεις και ο κίνδυνος της απομόνωσης του αγώνα ήταν που έκανε και απαραίτητη την ύπαρξη της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης.

Β) Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης ήταν το αποτέλεσμα της αυθόρμητης πρότασης από κάποιους συντρόφους, κατά την διάρκεια ενημέρωσης που πραγματοποιούσαν οι δύο σύντροφοι της «Σύσκεψης» σε ανοιχτή εκδήλωση. Δεν ήταν λοιπόν προσχεδιασμένη ενέργεια και δεν είχε γι’ αυτό τον λόγο κάποιο ιδιαίτερο σκεπτικό από πίσω, πέραν εκείνου που υποδήλωνε το όνομά της. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε όμως ότι για μερίδα αριστεριστών -κάποιοι απ’ τους οποίους συμμετείχαν στην πρωτοβουλία- είναι συνήθης πρακτική η δημιουργία επιτροπών αλληλεγγύης για διάφορα θέματα και επομένως η παραπάνω άποψη περί έλλειψης ιδιαίτερου σχεδίου γύρω απ’ το τι θα έκανε η πρωτοβουλία αφορά μάλλον τον υπόλοιπο κόσμο, μεταξύ των οποίων και τα μέλη της ομάδας μας που συμμετείχαν.

Το βέβαιο όμως είναι ότι δεν ήταν προσχεδιασμένη ενέργεια και γι’ αυτό ο κόσμος που την απάρτιζε ήταν εξαρχής ετερόκλητος τόσο πολιτικά όσο και από πλευράς κινήτρων ανάμιξής του στην πρωτοβουλία. Υπήρχαν, καταρχήν, οι φίλοι και παλιοί σύντροφοι των δύο συντρόφων της σύσκεψης, που κινητοποιήθηκαν αρχικά εξαιτίας της φιλικής σχέσης και του προσωπικού ενδιαφέροντος, υπήρχαν κάποιοι αριστεριστές και κάποιοι αναρχικοί που είδαν την πρωτοβουλία μέσα στα κλασικά, θα λέγαμε, πλαίσια αλληλεγγύης και τέλος τα μέλη των νομάδων που κινητοποιηθήκαμε με κίνητρο τον ιδιαίτερο ριζοσπαστισμό που εμφάνισε ο αγώνας.

Τα διαφορετικά κίνητρα που έφεραν τον κόσμο στην πρωτοβουλία οδήγησαν γρήγορα και σε διαφορετικές αντιλήψεις γύρω απ’ τους συγκεκριμένους στόχους που θα έπρεπε να έχει. Από την μια, εκείνοι που είχαν προσωπικές σχέσεις με τους συντρόφους, οι αριστεριστές και οι αναρχικοί έβλεπαν την πρωτοβουλία σαν ένα ακόμα μέσο για την επίτευξη των αιτημάτων που είχε θέσει ο αγώνας στο Ζαγκλιβέρι και έβλεπαν τον ίδιο τον αγώνα σαν συνέχεια των αγώνων που δίνονται γενικά στο χώρο της υγείας (δηλ. απεργίες, συγκεντρώσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας από συνδικαλιστές του κλάδου κτλ.). Από την άλλη, τα μέλη της ομάδας μας κυρίως και κάποιοι σύντροφοι ατομικά, χωρίς να έχουμε προσωπικές σχέσεις με τους συντρόφους απ’ την Θεσσαλονίκη στην πλειοψηφία μας και, έχοντας ήδη προβληματισμούς από τον τρόπο που έχουμε δει να λειτουργούν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στο παρελθόν, θεωρούσαμε ότι καλύτερες υπηρεσίες στους αγωνιζόμενους του Ζαγκλιβεριου, αλλά και συνολικά στον ανταγωνισμό θα προσφέρονταν με την διερεύνηση του αγώνα, με την ανάδειξη των νέων στοιχείων που έφερνε (δηλαδή του αδιαμεσολάβητου χαρακτήρα του, της συνάντησης διαφόρων κοινωνικών υποκειμένων, της ριζοσπαστικότητας κτλ.) και την όσο γινόταν πιο πλατιά προπαγάνδιση γύρω από αυτά, με λίγα λόγια την κυκλοφορία του. Ενώ δηλαδή οι πρώτοι θεωρούσαν ότι στόχος μας θα έπρεπε να είναι η διακίνηση ψηφισμάτων σε συνδικαλιστές, το μάζεμα υπογραφών, η χρήση των μήντια για να προκληθεί ντόρος γύρω απ’ το θέμα και έτσι να ασκηθεί πίεση στους διοικούντες για την ικανοποίηση των αιτημάτων, εμείς θεωρούσαμε ότι έπρεπε πρώτα να επεξεργαστούμε τα δεδομένα του αγώνα και στην συνέχεια να βρούμε τρόπους προώθησής του στους άμεσα ενδιαφερόμενους θεωρώντας ότι η καλύτερη εξέλιξη θα ήταν η δημιουργία με αφορμή τις κινητοποιήσεις στο Ζαγκλιβέρι και άλλων εστιών αντίστασης. Ενώ δηλαδή οι μεν έβλεπαν εργαλειακά την πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι έπρεπε κυρίως να διεκπεραιώνει, οι δε θεωρούσαμε ότι η πρωτοβουλία θα έπρεπε να είναι μια πλήρης διαδικασία που να συναντιέται τακτικά, να επεξεργάζεται τα ζητήματα που άπτονται του αντικειμένου της και να βάλει στόχους δράσης για την διεύρυνση του αγώνα και στην Αθήνα.

Αυτή η διάσταση σημάδεψε όλη την πορεία της πρωτοβουλίας, οδήγησε σε αποχωρήσεις και τριβές και κορυφώθηκε κατά την προετοιμασία της μοναδικής δημόσιας εκδήλωσης που οργάνωσε η πρωτοβουλία. Για να μην απαριθμήσουμε περιττές λεπτομέρειες θα πούμε μόνο ότι ενώ η άποψη των πρώτων ήταν ότι χρειαζόμαστε μια εκδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, που να απευθύνεται σε αγωνιστές και συνδικαλιστές, με προσκεκλημένους γνωστούς συνδικαλιστές του χώρου της υγείας, που να έχει σαν αντικείμενο την παρουσίαση των προβλημάτων της και να επικεντρώνει στις διώξεις που ασκούνταν στην σύσκεψη, η δεύτερη άποψη ήθελε εξαρχής μια διαφορετική εκδήλωση που να προσπαθεί να βάλει το ζήτημα του αγώνα στους άμεσα ενδιαφερόμενους δηλαδή σε υγειονομικούς και ασθενείς κατά βάση, που να μην θυματοποιεί τους αγωνιστές, αλλά αντίθετα να δείχνει τα σημεία της δύναμής τους, και αυτό για να προβληματίσει γύρω απ’ το περιεχόμενο του αγώνα. Γι’ αυτό και προτάθηκε η εκδήλωση να γίνει στο αμφιθέατρο της κατειλημμένης ιατρικής, γι’ αυτό υπήρξε η επιμονή τον κύριο και μοναδικό λόγο στην εκδήλωση να τον έχουν οι αγωνιζόμενοι, δηλαδή μέλη των επιτροπών κατοίκων και μέλη της σύσκεψης, γι’ αυτό και δόθηκε τόση σημασία απ’ την πλευρά μας στη προπαγάνδισή της.

Η αντίθεση που δημιουργήθηκε οδήγησε ουσιαστικά και στην διάλυση της πρωτοβουλίας. Η παραπάνω περιοδολόγηση δεν γίνεται όμως για να δείξουμε πόσο καλοί ήμασταν εμείς μέσα στην πρωτοβουλία, αλλά για να φανούν οι λόγοι που καταλήξαμε σήμερα στα συγκεκριμένα συμπεράσματα, τα οποία είναι:

Πρώτον ότι τα λάθη μας ήταν αποτέλεσμα και του ότι ήμασταν -οι Νομάδες- μια νέα διαδικασία, που μπήκε χωρίς προετοιμασία στην πρωτοβουλία. Μέσα όμως από την εμπειρία μας αυτή μας προέκυψε το πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα της κυκλοφορίας των αγώνων. Αποφασίσαμε λοιπόν ότι θα πρέπει να το επεξεργαστούμε πιο συγκεκριμένα και πιο συστηματικά, τι εννοούμε με αυτό και πώς επιτυγχάνεται.

Δεύτερον, ότι τα ζητήματα διαφορετικών αντιλήψεων που υπήρχαν δεν ήταν απλά δευτερεύοντα ζητήματα πάνω στα οποία διαφωνούσαμε επιδεικνύοντας σχολαστικισμό, αλλά ουσιαστικά ζητήματα που καθόρισαν την επιτυχία του εγχειρήματος. Η επιτυχία της εκδήλωσης στην οποία συνεισφέραμε στον μεγαλύτερο βαθμό αυτό αποδεικνύει. Αν είχαμε υπάρξει διαλλακτικοί σήμερα δεν θα υπήρχε το ντοκουμέντο της εκδήλωσης που αποτελεί χρήσιμο εργαλείο αγώνα με τις καταγραφές που περιέχει, αλλά ένα απονευρωμένο κείμενο κριτικής στο υπουργείο υγείας.

Τρίτον, ότι η προσπάθειά μας να λειτουργήσουμε συναινετικά στα πλαίσια της πρωτοβουλίας με σκοπό να διατηρηθεί η πολυσυλλεκτικότητα της πέρα από ιδεολογικοπολιτικές καθαρότητες, που ούτως ή άλλως αντιπαθούμε, αποδείχθηκε μάλλον προβληματική. Αυτό όχι όμως γιατί ήταν κακή σαν πολυσυλλεκτικότητα, αλλά γιατί δεν ήταν τέτοια. Γιατί με λίγα λόγια ήταν η συνάντηση αγωνιστών του α/α χώρου και όχι μια τυχαία συνάντηση αλληλέγγυων με κριτήρια ταξικά ή κοινωνικά. Έτσι το παρελθόν του καθενός βάραινε στις πράξεις του περισσότερο απ’ την λογική του. Καταλήγουμε επομένως ότι σε άλλες περιπτώσεις θα είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί σε σχέση με τις συμπράξεις που επιλέγουμε.

Τέταρτον, αποτιμώντας συνολικά την εμπλοκή μας στην πρωτοβουλία, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε θεωρούμε πως ήταν θετική. Και γιατί μας επέτρεψε να δούμε από πιο κοντά τον αγώνα και να γνωρίσουμε καλύτερα τα ίδια τα υποκείμενά του, προμηθεύοντάς μας εξαιρετικά σημαντικές εμπειρίες αγώνα, αλλά και γιατί αναγνωρίζουμε πως ήταν μια προσπάθεια που βοήθησε και τον ίδιο τον αγώνα, κυρίως ηθικά, αφού κατάφερε σε κρίσιμες στιγμές να στείλει το μήνυμα στους ίδιους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους ότι δεν είναι μόνοι, να τους ενθαρρύνει. Και επομένως παρότι ήταν εξαιρετικά επίπονη, δεν ήταν μια χωρίς νόημα προσπάθεια.

Νομάδες Αντιροής

Σχετικές δημοσιεύσεις

ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

εργατικά ατυχήματα.jpg3Η Πρωτοβουλία Οικοδόμων Γιαννίνων καταγγέλλει τη δολοφονία με τη μορφή του εργατικού ατυχήματος ενός ακόμη συναδέλφου, θύμα στο βωμό του κέρδους της εργοδοσίας που έγινε την Πέμπτη 11/12 στον υπο κατασκευή δρόμο Αμφιθέας – Κρανούλας.

Στο συγκεκριμένο έργο, που κατασκευάζει η εταιρεία ΑΚΤΩΡ τα μέτρα ασφαλείας είναι από πλημμελή έως ανύπαρκτα για όλο το μακρό χρόνο που εκτελείται και ήταν ζήτημα χρόνου για το πότε θα θρηνήσουμε το πρώτο θύμα, μιας και ο δρόμος παράλληλα με την εκτέλεση των έργων χρησιμοποιείται και ως οδικός άξονας.

Πρέπει δε, να σημειώσουμε πως ο συνάδελφος ήταν στη πρώτη μέρα εργασίας του μετά από μακρόχρονη ανεργία για 25 Ευρώ μεροκάματο.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε συν τοις άλλοις και την πλήρη εγκατάλειψη του συνάδελφου μετά το ατύχημα από την εταιρεία αφού όλοι την κοπάνησαν. Βρέθηκε από διερχόμενους οδηγούς και το ΕΚΑΒ έφτασε μετά από μεγάλη καθυστέρηση, αφού δεν ειδοποιήθηκε.

Η εταιρεία ΑΚΤΩΡ όχι μόνο δολοφόνησε το συνάδελφο αλλά τον εγκατέλειψε κιόλας για να ισχυριστεί ότι δεν δούλευε στο έργο σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει το συμβάν σαν τροχαίο.

Η ζωή μας, η ζωή των εργατών δεν κοστίζει τίποτα μπροστά στο κέρδος των εταιρειών και του κεφάλαιου, κι αυτό δυστυχώς το έχουμε δει πολλές φορές και πρόσφατα αλλά και όλα τα περασμένα χρόνια.

Και οι ευθύνες για όλα αυτά είναι συγκεκριμένες. Πέρα από τη δολοφονική αδιαφορία και απαξίωση της ανθρώπινης ζωής από την εργοδοσία, ακέραια φέρνουν την ευθύνη και ο Περιφερειάρχης καθώς και ο Δήμος που για χρόνια ανέχονται αυτή την κατάσταση, επειδή μερικοί από αυτούς εκτός από την πολιτική κάλυψη που δίνουν έχουν και προσωπικό συμφέρον.

Και στη βάση των δικών τους συμφερόντων, αντάμα εταιρείες και κράτος δια μέσου των εκφραστών του στέκονται ενάντια στην εργατική τάξη και το λαό.

Τα δικά τους συμφέροντα σημαίνουν πείνα, ανεργία, εξαθλίωση, θάνατο για τους εργαζόμενους. Για τα δικά τους συμφέροντα ο συνάδελφος το βράδυ δεν γύρισε στο σπίτι και την οικογένειά του, για τα δικά τους συμφέροντα παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από την ασιτία, για τα δικά τους συμφέροντα τα ΜΑΤ φτάσανε να βαράνε ακόμη και άτομα με ειδικές ανάγκες.

Με αφορμή αυτό το γεγονός απαιτείται να σημειώσουμε πως είνα ζήτημα χρόνου να έχουμε ανάλογα περιστατικά θανατηφόρων ατυχημάτων και στα εργοτάξια της Ιόνιας οδού. Εκεί οι εργαζόμενοι οικοδόμοι πληρώνονται με 25 ευρώ μεροκάματο, δουλεύοντας υποχρεωτικά 12ωρο και για να προσληφθούν πρέπει να περάσουν αποό το γραφείο του Περιφερειάρχη ή άλλου πολιτικού παράγοντα για την ανάλογη σύσταση.

Οι μεσαιωνικές συνθήκες είναι μπροστά στα μάτια μας.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου, εκτός από την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα τους, την τρομοκρατία, την κακοπληρωμένη ή και απλήρωτη εργασία, καλούνται να δώσουν και την ίδια τους τη ζωή, για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν, έστω και για μια ήμερα, το φαγητό για την οικογένεια τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι εργοδότες να αποθρασύνονται και οι εργαζόμενοι κάτω από την πίεση της μεγάλης ανεργίας που μαστίζει την μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης να αναγκάζονται να εργαστούν κάτω από αυτές τις συνθήκες για ένα μεροκάματο, το οποίο είναι στην κυριολεξία του τρόμου, όταν ο εργάτης πηγαίνει στην δουλειά του και δεν ξέρει αν θα γυρίσει πίσω.

Συνάδελφοι!

Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να πάει άλλο.

Η μόνη λύση είναι η συσπείρωση γύρω από το σωματείο μας με την ενότητα της τάξης και την ανάπτυξη κοινών αγώνων κόντρα στις συντεχνιακές λογικές και τις ατομικές λύσεις.

Το Σωματείο να σταματήσει το διαχωρισμό που επιβάλλεται από τη Διοίκηση ανάμεσα στους εργαζόμενους και να προβάλλει τα αιτήματα και τους στόχους που αφορούν την ίδια μας τη ζωή.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τη σημερινή γκρίζα πραγματικότητα που μας επιβάλλουν οι καπιταλίστες και η κυβέρνηση -Ε.Ε.

Όχι άλλες ζωές χαμένες στο βωμό του κέρδους!

Να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του συνάδελφου!

Πρωτοβουλία Οικοδόμων Γιαννίνων

πρωτοβουλία για την απελευθέρωση της εργασίας:απεργία 27/11 Βέροια

Την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου απεργούμε και βγαίνουμε στο δρόμο για να φρενάρουμε την επίθεση των αχόρταγων αφεντικών στα δικαιώματα μας. Είμαστε εργαζόμενοι στον κρατικό και ιδιωτικό τομέα, διανομείς, σερβιτόροι, δάσκαλοι, εργάτες γης και εργοστασίων, άνεργοι και άνεργες, με μπλοκάκι ή μεροκάματο, με ελάχιστα ένσημα ή και χωρίς. Είμαστε οι άνθρωποι πίσω από τις βιτρίνες της πλαστικής ευτυχίας, κάπου ανάμεσα στις κούκλες ενός συστήματος, που παράγει για να κερδίζουν κάποιοι ελάχιστοι από το κόπο μας. Δεν έχουμε καταγωγή, προέλευση, πατρίδα. Μιλάμε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ονειρευόμαστε σε αυτή τη γωνιά της γης μια άλλη ζωή χωρίς αφεντικά και δούλους, χωρίς πολιτικούς προστάτες και ανήμπορες πόρνες, χωρίς πόνο και φτώχεια.

 

Με τα χέρια και τα μολύβια μας σχεδιάζουμε και φτιάχνουμε αυτόν τον κόσμο, με βάση τις εντολές των από πάνω. Με τον ιδρώτα και μερικές φορές με το σώμα μας κινούμε τις μηχανές, που εμείς φτιάχνουμε αλλά με τη βία του νόμου και των δυνάμεων της τάξης αφαιρούν τα αφεντικά. Κι αν εμείς δημιουργούμε τον πλούτο αυτού του κόσμου, τα μεροκάματα μας όταν κι αν τα πάρουμε είναι της πείνας. Ακόμα κι αυτό τον κακό κλαδικό συνδικαλισμό που διασπά την τάξη μας, τον διαλύουν προκειμένου να περάσουν ανεμπόδιστα πάνω από τα σώματα μας. Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να τρομοκρατήσουν τις αντιστάσεις και τους αγώνες μας, γιατί ξέρουν καλά πως μέσα μας αιώνες ζυμώνουμε τον νέο κόσμο.

 

Στις κομμούνες μας, στα συμβούλια μας, τις αυτόνομες συνελεύσεις και τα σωματεία βάσης μας, τον μαχητικό συνδικαλισμό, στα κινήματα της άρνησης της εργασίας, τα σαμποτάζ και τις άγριες απεργίες μας, δυο αιώνες τώρα σιγοβράζει το πάθος των εργατών και των εργατριών για κοινωνική απελευθέρωση, για τη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς αφεντικά και εργάτες, χωρίς διευθυντές και διευθυνόμενους. Με αυτή τη φωτιά, με αυτές τις ιδέες, με αυτά τα όνειρα φτιάχνουμε τα όπλα μας, χτίζουμε ένα νέο εργατικό κίνημα, συμμετέχουμε στην ανάδυση μίας νέας τάξης εργατών, περισσότερο αποφασισμένων, περισσότερο ώριμων από ποτέ για την τελική αναμέτρηση, για το τελικό άλμα σε μια κοινωνία ελεύθερων και ίσων δημιουργών, όπου ο καθένας θα μετέχει στη συλλογική ευτυχία με τις επιθυμίες και τις ικανότητες του.

 

Είμαστε εμείς ο σπόρος που γίνεται δέντρο, είναι τώρα ο χρόνος, είναι εδώ ο τόπος.

Για μια κοινωνία αυτοδιεύθυνσης, χωρίς “από πάνω”, χωρίς “από κάτω”.

 

Απεργία – Συγκέντρωση Πλατεία Δημαρχείου, Πέμπτη 27/11 στις 10.30πμ

 

Πρωτοβουλία για την απελευθέρωση της εργασίας

 

ενημέρωση απο την παρέμβαση στην Ισπανική πρεσβεία στις 21/11 σε ένδειξη αλληλεγγύης στον ΑΛΦΟΝ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ TO SITE THΣ  ΕΣΕ-ΑΘΗΝΑΣ

 

Η παρέμβαση έγινε στις 21 Νοέμβρη, απο την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Αλφόν και συμμετείχαν περίπου 30 αλληλέγγυες αλληλέγγυοι.Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα στα Ελληνικά και στα Αγγλικά,καθώς η Ισπανική πρεσβεία βρίσκεται σε περιοχή με έντονη τουριστική παρουσία.Επίσης φωνάχτηκαν συνθήματα,ενώ οι  συγκεντρωμένοι,αποχώρησαν μετά από  περίπου 2 ώρες συντεταγμένα,φωνάζοντας συνθήματα.Είχε προηγηθεί εκτεταμένο μοίρασμα κειμένων έξω απο τον σταθμό του μετρό Ακρόπολης.

Δείτε το σχετικο βίντεο ΕΔΩ

 

Ακολουθούν φωτογραφίες απο την παρέμβαση:

 

index1 index2 index3 index4 index5

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον Αλφόν (υπόδικο διαδηλωτή στη Μαδρίτη)/ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ στην Ισπανική πρεσβεία (Διον. Αρεοπαγίτου 21) Παρασκευή 21 Νοέμβρη στις 6.00 μμ

10421399_646824552074435_6852380830971077625_nΟ Alfonso Fernandez Ortega είναι ένας νεαρός 22 χρονών, κάτοικος της εργατικής περιοχής Βαγιέκας στη Μαδρίτη, ο οποίος συνελήφθη την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του στις 14/11/2012. Η ημέρα εκείνη ήταν ημέρα γενικής παν-ευρωπαϊκής απεργίας. Συνελήφθη κατευθυνόμενος προς μια απεργιακή περιφρούρηση στη γειτονιά του. Η συμμετοχή του στην απεργία είχε να κάνει με τις διεκδικήσεις που προβάλλονταν: όχι άλλη ανεργία, όχι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, όχι περικοπές στα κοινωνικά αγαθά, όχι ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, εκπαίδευση κτλ.
 
Η αστυνομία προσπάθησε να του φορτώσει ένα σακίδιο με μολότοφ και να τον κατηγορήσει για κατοχή εκρηκτικών. Απ’ ό,τι φαίνεται και στην Ισπανία, όπως και στην Ελλάδα, αυτή είναι μια προσφιλής μέθοδος της αστυνομίας για να στήνει σκευωρίες σε βάρος διαδηλωτών. Στο σακίδιο που χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο δεν βρέθηκαν δαχτυλικά αποτυπώματα του Αλφόν. Παρ’ όλα αυτά προφυλακίστηκε.
 
Χάρη στη διεθνή αλληλεγγύη κα τις συντονισμένες διαμαρτυρίες που έγιναν, στις 28/12/2012 έσπασε η σιωπή των ΜΜΕ και ο Αλφόν βγήκε από τη φυλακή μετά από 56 ημέρες (στις 9/1/2013). Στις 18/9/2014 δικάζεται με την κατηγορία της κατοχής εκρηκτικών. Σε περίπτωση καταδίκης αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης πεντέμισι χρόνων.
 
Η καταστολή στην Ισπανία έχει σημειώσει σκανδαλώδη αύξηση φτάνοντας σε απίστευτο επίπεδο καταπάτησης των ελευθεριών. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν επιβαρυνθεί με πρόστιμα (πολλές φορές στη βάση στοιχείων που προκύπτουν -όπως ισχυρίζεται η αστυνομία- από κάμερες παρακολούθησης). Πάνω από χίλιοι είναι αυτοί που έχουν περάσει, ή θα περάσουν από δίκες. Εκατοντάδες είναι αυτοί που απειλούνται με ποινές φυλάκισης λόγω της συμμετοχής τους σε εργατικούς, πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Ιδιαίτερα μετά τις μεγάλες εργατικές απεργίες του 2010-2012 και το Κίνημα των Αγανακτισμένων, το κράτος ποινικοποιεί κάθε μορφή κοινωνικής δράσης, με λεπτομερή και εξαντλητικό τρόπο. Δεκάδες «απαγορεύεται» έχουν προστεθεί στο νομικό οπλοστάσιο καταστολής των απεργιών και των διαδηλώσεων. 
 
Η τρομοκρατική πραγματικότητα που βιώνουν οι κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες στην Ισπανία, δεν είναι κάτι άγνωστο για εμάς. Η επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι κοινή επιλογή των αφεντικών και των κυβερνώντων σε κάθε χώρα, όταν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται και διεκδικούν.
 
Η Πλατφόρμα για την Ελευθερία του Αλφόν έχει οργανώσει μια σειρά από κινητοποιήσεις τόσο στο Βαγιέκας και την Μαδρίτη, όσο και στο υπόλοιπο Ισπανικό Κράτος. Η δίκη του Alfon που είχε οριστεί στις 18/9/2014, αναβλήθηκε επειδή δεν παρουσιάστηκαν οι 3 αστυνομικοί μάρτυρες κατηγορίες. Και αυτό επίσης μας θυμίζει μια προσφιλή ταχτική της Ελληνικής αστυνομίας. Η δίκη ορίστηκε εκ νέου για τις 6/11/2014 και τελικά μετατέθηκε για τις 25/11/2014. Οι διαμαρτυρίες και οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για τον Alfon συνεχίζονται.

Οργανώσαμε διαμαρτυρία στην Ισπανική πρεσβεία της Αθήνας στις 16/9 ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά και συμπόρευσης. Οργανώνουμε νέα διαμαρτυρία μπροστά στην Ισπανική πρεσβεία την Παρασκευή 21/11 στις 6.00 μμ
 
 
Να σταματήσει η δίωξη του Alfonso Fernandez Ortega
Η σκευωρία σε βάρος του θα καταρρεύσει
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Αθήνα – Μαδρίτη – Λισαβόνα, όλοι στο δρόμο, όλοι στον αγώνα
Ελλάδα – Γαλλία – Ισπανία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και τα υπουργεία
 
 
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ αλληλεγγύης στον Alfonso Fernandez Ortega

Ο 22χρονος Alfonso Fernandez Ortega (Μαδρίτη) δικάζεται στις 6/11/2014 με την κατηγορία της κατοχής εκρηκτικών.
Πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση αστυνομικής σκευωρίας σε βάρος αγωνιστών του κοινωνικού κινήματος.
Ο Alfon συνελήφθη το 2011 την ημέρα της πανευρωπαϊκής πανεργατικής απεργίας. Προφυλακίστηκε για 56 ημέρες και παραμένει μετά από 3 χρόνια υπόδικος.

 10530776_646824702074420_2593760223911244835_n-300x100Είναι ανάγκη να δυναμώσει το κίνημα αλληλεγγύης στην Ισπανία και σε όλη την Ευρώπη
για να αθωωθεί ο Alfon,
για να μην περάσει η κρατική και αστυνομική τρομοκρατία.
Καλούμε σε συνάντηση – συζήτηση για να οργανώσουμε διαμαρτυρία στην Ισπανική πρεσβεία, μπροστά στη δίκη στις 6/11

Τετάρτη 8 Οκτώβρη στις 6 μμ
στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου
(Λόντου 6 Εξάρχεια)
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ  

SOLIDARITY TO ALFON (falsely accused demonstrator in Madrid)

 

10530776_646824702074420_2593760223911244835_nSOLIDARITY TO ALFON (falsely accused demonstrator in Madrid)
 
        PROTEST AT SPANISH EMPASSY (DION. AREOPAGITOU 21)                            MONDAY 15 SEPTEMBER AT 17.30 A.M.
 
   Alfonso Fernandez Ortega is a young man of 22, citizen of the working class neighborhood of Vagieka, Madrid, who was arrested as he was getting out of his house on 14/11/2012. On that date a general European strike was to take place. He was arrested as he was heading to a strike protection group in his neighborhood. As with all the rest, he was participating in the strike to demand no more unemployment, no more anti-labor reforms, no more cutbacks to social welfare, no privatization of health care or education.
  The police accused him of carrying a rucksack with Molotov bombs and charge him with possession of explosives. It seems that in Spain as is the case in Greece, this is a popular police practice for framing demonstrators. Although no fingerprints of Alfonso or other any other evidence was found on the rucksack, he was kept in custody.
  Thanks to international solidarity and coordinated protests  on 28/12/2012 the media were forced to report the incident and Alfon was released (after 56 days in jail) on 9/01/2013.  On the 18/9/2014 , he went on trial, charged with explosives possession. If he is found guilty he will face a five and a half year imprisonment.
  Repression in Spain has come to a scandalous increase, leading to an incredible violation of human rights and freedom. Fines have been imposed on thousands of people, very often based on surveillance camera images (as the police claim). More than thousands have been or are to be on trial. Hundreds of them are threatened to be imprisoned because of their participation in labor, political or trade-union struggles.
Particularly after the great strikes of 2010-2012 and the “Indignant movement” the government penalizes any kind of social action excessively and exhaustively. Many new prohibitions have been added to the legal “arsenal” to repress strikes and demonstrations.
  This terrorizing reality that social and labor struggles suffer in Spain is not unknown to us. The assault against human rights and freedom is the employers and governors common choice in every country when employers and the oppressed are stand up for themselves.
   The Coordination Group for Alfon’s freedom has organized a series of movements both in Vagiekas and Madrid as well as all around Spain. It calls for a day of international solidarity on 16th September. On this day protests will take place in many countries outside Spanish embassies and consulates.
We organize a protest outside the Spanish embassy in Athens as an act of solidarity to Alfon.

STOP ALFONSO FERNANDEZ ORTEGA’S PROSECUTION

THE FABRICATION AGAINST HIM WILL FALL DOWN
SOLIDARITY IS WORKER’S WEAPON

ATHENS-MADRIT-LISBON EVERYBODY OUT ON THE STREETS, EVERYBODY JOIN OUR
STRUGGLE.

GREECE- FRANCE- SPAIN OUR ENEMY IS BANKS AND MINISTRIES
 
SOLIDARITY INITIATIVE
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Send your protest messages in Spanish embassy
Notify the concerted group for Alfon’s freedom about your messages 
 SOLIDARIDAD con Alfon
Alfonso Fernandez Ortega es un joven de 22 años, vecino del barrio obrero Vallecas situado en Madrid, que fue detenido al salir de su casa cuando se dirigía al piquete unitario de su barrio por la huelga general europea del 14 de noviembre 2012 para reivindicar: no más paro, no a la reforma laboral, no a los recortes sociales, no a la privatización de la sanidad, la enseñanza…
Fue acusado falsamente de tenencia de una mochila con molotov y explosivos. Parece que en España, como en Grecia, este es un metodo popular de la policia contra  los manifestantes. En la mochila no se han encontrado huellas dactilares de Alfon. Sin embarco ha sido remitido.
Gracias a la solidaridad internacional y las protestas coordinadas del 28/12/2012 se rompió el silencio y Alfon salió de la carcel a los 56 dias de ingresar(el 9/1/2013). El juicio de Alfon será el 18/9/2014.y la fiscalia le pide 5 años y medio de prisión.
La represión en España ha ido en aumento de forma escandalosa hasta llegar a unos límites insospechados de falta de libertades.. Son varias decenas de miles con multas, más de mil las personas imputadas y muchísimos cientos con petición de cárcel por participar en las luchas sociales, políticas y sindicales. Especialmente después de las grandes huelgas de  2010-2012 y el Movimiento de los Indignados, el estado criminaliza todas las formas de acción social. Decenas «no se permite» se han añadido en el arsenal juridico para reprimir las huelgas y las manifestaciones.
Esta situación no es algo desconocido para nosotros y nosotras aqui en Grecia. El ataque a los derechos y las libertades es una opción común de los empleadores y los governantes cuando los trabajadores y los oprimidos están luchando y reivindican.
La Plataforma por la solidaridad de Alfon ha organizado una serie de protestas tanto en Ballecas y Madrid, como en el resto del Estado Español. Hace un llamamiento para un día nuevo de solidaridad internacional el 16 de Septiembre. Ese dia se realizarán acciones de protesta en varias ciudades fuera de las embajadas y los consulados Españoles.
Llamamos a una protesta frente a la embajada Española en Atenas para mostrar nuestra solidaridad y concurrencia.
Solidaridad con Alfon
Atenas – Madrid – Lisboa, todos a la calle, todos en la lucha
En Grecia – Francia – España, el enemigo está en los bancos y en los ministerios
 
INICIATIVA DE SOLIDARIDAD
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Pueden enviar mensajes de protesta a la embajada Española
y notificarlos a la Plataforma por la solidaridad de Alfon
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον Αλφόν (υπόδικο διαδηλωτή στη Μαδρίτη)
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ στην Ισπανική πρεσβεία (Διον. Αρεοπαγίτου 21)
Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη στις 5.30 μμ
 
Ο Alfonso Fernandez Ortega είναι ένας νεαρός 22 χρονών, κάτοικος της εργατικής περιοχής Βαγιέκας στη Μαδρίτη, ο οποίος συνελήφθη την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του στις 14/11/2012. Η ημέρα εκείνη ήταν ημέρα γενικής παν-ευρωπαϊκής απεργίας. Συνελήφθη κατευθυνόμενος προς μια απεργιακή περιφρούρηση στη γειτονιά του. Η συμμετοχή του στην απεργία είχε να κάνει με τις διεκδικήσεις που προβάλλονταν: όχι άλλη ανεργία, όχι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, όχι περικοπές στα κοινωνικά αγαθά, όχι ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, εκπαίδευση κτλ.
Η αστυνομία προσπάθησε να του φορτώσει ένα σακίδιο με μολότοφ και να τον κατηγορήσει για κατοχή εκρηκτικών. Απ’ ό,τι φαίνεται και στην Ισπανία, όπως και στην Ελλάδα, αυτή είναι μια προσφιλής μέθοδος της αστυνομίας για να στήνει σκευωρίες σε βάρος διαδηλωτών. Στο σακίδιο που χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο δεν βρέθηκαν δαχτυλικά αποτυπώματα του Αλφόν. Παρ’ όλα αυτά προφυλακίστηκε.
Χάρη στη διεθνή αλληλεγγύη κα τις συντονισμένες διαμαρτυρίες που έγιναν, στις 28/12/2012 έσπασε η σιωπή των ΜΜΕ και ο Αλφόν βγήκε από τη φυλακή μετά από 56 ημέρες (στις 9/1/2013). Στις 18/9/2014 δικάζεται με την κατηγορία της κατοχής εκρηκτικών. Σε περίπτωση καταδίκης αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης πεντέμισι χρόνων.
Η καταστολή στην Ισπανία έχει σημειώσει σκανδαλώδη αύξηση φτάνοντας σε απίστευτο επίπεδο καταπάτησης των ελευθεριών. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν επιβαρυνθεί με πρόστιμα (πολλές φορές στη βάση στοιχείων που προκύπτουν -όπως ισχυρίζεται η αστυνομία- από κάμερες παρακολούθησης). Πάνω από χίλιοι είναι αυτοί που έχουν περάσει, ή θα περάσουν από δίκες. Εκατοντάδες είναι αυτοί που απειλούνται με ποινές φυλάκισης λόγω της συμμετοχής τους σε εργατικούς, πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Ιδιαίτερα μετά τις μεγάλες εργατικές απεργίες του 2010-2012 και το Κίνημα των Αγανακτισμένων, το κράτος ποινικοποιεί κάθε μορφή κοινωνικής δράσης, με λεπτομερή και εξαντλητικό τρόπο. Δεκάδες «απαγορεύεται» έχουν προστεθεί στο νομικό οπλοστάσιο καταστολής των απεργιών και των διαδηλώσεων.
Η τρομοκρατική πραγματικότητα που βιώνουν οι κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες στην Ισπανία, δεν είναι κάτι άγνωστο για εμάς. Η επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι κοινή επιλογή των αφεντικών και των κυβερνώντων σε κάθε χώρα, όταν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται και διεκδικούν.
Το Συντονιστικό για την Ελευθερία του Αλφόν έχει οργανώσει μια σειρά από κινητοποιήσεις τόσο στο Βαγιέκας και την Μαδρίτη, όσο και στο υπόλοιπο Ισπανικό Κράτος. Καλεί σε μια νέα ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης στις 16 Σεπτέμβρη. Εκείνη την ημέρα θα πραγματοποιηθούν δράσεις διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις έξω από τις Ισπανικές πρεσβείες και τα προξενεία.
Οργανώνουμε διαμαρτυρία μπροστά στην Ισπανική πρεσβεία της Αθήνας, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά και συμπόρευσης.
Να σταματήσει η δίωξη του Alfonso Fernandez Ortega
Η σκευωρία σε βάρος του θα καταρρεύσει
Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών
Αθήνα – Μαδρίτη – Λισαβόνα, όλοι στο δρόμο, όλοι στον αγώνα
Ελλάδα – Γαλλία – Ισπανία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και τα υπουργεία 
 
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
 
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Στείλτε μηνύματα διαμαρτυρίας στην Ισπανική πρεσβεία (emb.atenas.info@maec.es, FAX: 210-9213090).
Κοινοποιείστε τα μηνύματά σας στο Συντονιστικό για την Ελευθερία του Αλφόν(alfon_libertad@hotmail.com)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον Αλφόν ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ στην Ισπανική πρεσβεία (Διον. Αρεοπαγίτου 21)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στον Αλφόν (υπόδικο διαδηλωτή στη Μαδρίτη)
 
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ στην Ισπανική πρεσβεία (Διον. Αρεοπαγίτου 21)
Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη στις 5.30 μμ
 
10530776_646824702074420_2593760223911244835_nΟ Alfonso Fernandez Ortega είναι ένας νεαρός 22 χρονών, κάτοικος της εργατικής περιοχής Βαγιέκας στη Μαδρίτη, ο οποίος συνελήφθη την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του στις 14/11/2012. Η ημέρα εκείνη ήταν ημέρα γενικής παν-ευρωπαϊκής απεργίας. Συνελήφθη κατευθυνόμενος προς μια απεργιακή περιφρούρηση στη γειτονιά του. Η συμμετοχή του στην απεργία είχε να κάνει με τις διεκδικήσεις που προβάλλονταν: όχι άλλη ανεργία, όχι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, όχι περικοπές στα κοινωνικά αγαθά, όχι ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, εκπαίδευση κτλ.
 
Η αστυνομία προσπάθησε να του φορτώσει ένα σακίδιο με μολότοφ και να τον κατηγορήσει για κατοχή εκρηκτικών. Απ’ ό,τι φαίνεται και στην Ισπανία, όπως και στην Ελλάδα, αυτή είναι μια προσφιλής μέθοδος της αστυνομίας για να στήνει σκευωρίες σε βάρος διαδηλωτών. Στο σακίδιο που χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο δεν βρέθηκαν δαχτυλικά αποτυπώματα του Αλφόν. Παρ’ όλα αυτά προφυλακίστηκε.
 
Χάρη στη διεθνή αλληλεγγύη κα τις συντονισμένες διαμαρτυρίες που έγιναν, στις 28/12/2012 έσπασε η σιωπή των ΜΜΕ και ο Αλφόν βγήκε από τη φυλακή μετά από 56 ημέρες (στις 9/1/2013). Στις 18/9/2014 δικάζεται με την κατηγορία της κατοχής εκρηκτικών. Σε περίπτωση καταδίκης αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης πεντέμισι χρόνων.
 
Η καταστολή στην Ισπανία έχει σημειώσει σκανδαλώδη αύξηση φτάνοντας σε απίστευτο επίπεδο καταπάτησης των ελευθεριών. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν επιβαρυνθεί με πρόστιμα (πολλές φορές στη βάση στοιχείων που προκύπτουν -όπως ισχυρίζεται η αστυνομία- από κάμερες παρακολούθησης). Πάνω από χίλιοι είναι αυτοί που έχουν περάσει, ή θα περάσουν από δίκες. Εκατοντάδες είναι αυτοί που απειλούνται με ποινές φυλάκισης λόγω της συμμετοχής τους σε εργατικούς, πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Ιδιαίτερα μετά τις μεγάλες εργατικές απεργίες του 2010-2012 και το Κίνημα των Αγανακτισμένων, το κράτος ποινικοποιεί κάθε μορφή κοινωνικής δράσης, με λεπτομερή και εξαντλητικό τρόπο. Δεκάδες «απαγορεύεται» έχουν προστεθεί στο νομικό οπλοστάσιο καταστολής των απεργιών και των διαδηλώσεων. 
 
10421399_646824552074435_6852380830971077625_nΗ τρομοκρατική πραγματικότητα που βιώνουν οι κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες στην Ισπανία, δεν είναι κάτι άγνωστο για εμάς. Η επίθεση στα δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι κοινή επιλογή των αφεντικών και των κυβερνώντων σε κάθε χώρα, όταν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται και διεκδικούν.
 
Το Συντονιστικό για την Ελευθερία του Αλφόν έχει οργανώσει μια σειρά από κινητοποιήσεις τόσο στο Βαγιέκας και την Μαδρίτη, όσο και στο υπόλοιπο Ισπανικό Κράτος. Καλεί σε μια νέα ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης στις 16 Σεπτέμβρη. Εκείνη την ημέρα θα πραγματοποιηθούν δράσεις διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις έξω από τις Ισπανικές πρεσβείες και τα προξενεία.
 
Οργανώνουμε διαμαρτυρία μπροστά στην Ισπανική πρεσβεία της Αθήνας, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά και συμπόρευσης.
 
Να σταματήσει η δίωξη του AlfonsoFernandezOrtega
Η σκευωρία σε βάρος του θα καταρρεύσει
Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών
Αθήνα – Μαδρίτη – Λισαβόνα, όλοι στο δρόμο, όλοι στον αγώνα
Ελλάδα – Γαλλία – Ισπανία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και τα υπουργεία
 
 
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
 
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Στείλτε μηνύματα διαμαρτυρίας στην Ισπανική πρεσβεία (emb.atenas.info@maec.es, 210-9213090).
Κοινοποιείστε τα μηνύματά σας στο Συντονιστικό για την Ελευθερία του Αλφόν (alfon_libertad@hotmail.com)
Κάλεσμα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΘΗΝΑΣ για κοινή δραση:
Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ) Αθήνας καλεί σε:
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ Τρίτη 9/9 στις 17:00, στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου (Μεσολογγίου & Λόντου 6 Εξάρχεια)
για να διερευνήσουμε τη δυνατότητα πραγματοποίησης διαμαρτυρίας στην Ισπανική πρεσβεία, ζητώντας να σταματήσει η δίωξη του διαδηλωτή Αλφόν.
Στις 18 Σεπτέμβρη δικάζεται ο Αλφόν, ο οποίος σε περίπτωση καταδίκης αντιμετωπίζει ποινή πεντέμιση χρόνων φυλάκισης.
Ο Αλφόν είναι ένας νεαρός 22 χρονών, κάτοικος της εργατικης γειτονιάς Βαγιέκας στη Μαδρίτη, ο οποίος συνελήφθη την ώρα που έβγαινε από το σπίτι του στις 14/11/2012. Η ημέρα εκείνη ήταν ημέρα γενικής παν-ευρωπαϊκής απεργίας. Συνελήφθη κατευθυνόμενος προς μια απεργιακή περιφρούρηση στη γετιονιά του. Η συμμετοχή του στην απεργία είχε να κάνει με τις διεκδικήσεις που προβάλλονταν: όχι άλλη ανεργία, όχι αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, όχι περικοπές στα κοινωνικά αγαθά, όχι ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, εκπαίδευση κτλ.
Χάρη στη διεθνή αλληλεγγύη κα στις συντονισμένες διαμαρτυρίες που έγιναν στις 28/12/2012, έσπασε η σιωπή των ΜΜΕ και ο Αλφόν βγήκε από τη φυλακή μετά από 56 ημέρες (στις 9/1/2013).
Η καταστολή στην Ισπανία έχει σημειώσει σκανδαλώδη αύξηση φτάνοντας σε απίστευτο επίπεδο καταπάτασης των ελευθεριών. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν επιβαρυνθεί με πρόστιμα (πολλές φορές στη βάση στοιχείων που προκύπτουν -όπως λένε- από κάμερες παρακολούθησης). Πάνω απο χίλιοι είναι αυτοί που έχουν περάσει ή θα περάσουν από δίκες. Εκατοντάδες είναι αυτοί που απειλούνται με ποινές φυλάκισης λόγω της συμμετοχής τους σε εργατικούς, πολιτικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Ιδιαίτερα μετά τις μεγάλες εργατικές απεργίες του 2010-2012 και το Κίνημα των Αγανακτισμένων, το κράτος ποινικοποιεί κάθε μορφή κοινωνικής δράσης, με λεπτομερή και εξαντλητικό τρόπο (δεκάδες «απαγορεύεται» έχουν προστεθεί στο νομικό οπλοστάσιο καταστολής των απεργιών και των διαδηλώσεων).
Το «Συντονιστικό για την Ελευθερία του Αλφόν» έχει οργανώσει μια σειρά από κινητοποιήσεις τόσο στο Βαγιέκας και την Μαδρίτη, όσο και στο υπόλοιπο Ισπανικό Κράτος. Καλεί σε μια νέα ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης στις 16 Σεπτέμβρη. Εκείνη την ημέρα θα πραγματοποιηθούν δράσεις διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις έξω από τις Ισπανικές πρεσβείες και τα προξενεία.
Νομίζουμε ότι, η τρομοκρατική πραγματικότητα που βιώνουν οι κοινωνικοι και εργατικοί αγώνες στην Ισπανία, δεν είναι κάτι άγνωστο και για εμάς. Η επίθεση στα διακιώματα και τις ελευθερίες είναι κοινή επιλογή των αφεντικών και των κυβερνώντων σε κάθε χώρα, όταν οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι ξεσηκώνονται και διεκδικούν.
Πιστεύουμε ότι, μπορεί και πρέπει να οργανωθεί διαμαρτυρία στην Ισπανική πρεσβεία της Αθήνας, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης, αλλά και συμπόρευσης. Δεν είναι κενά περιεχομένου τα συνθήματα των διαδηλώσεων, «Αθήνα – Μαδρίτη – Λισαβόνα, όλοι στο δρόμο, όλοι στον αγώνα» και «Ελλάδα – Γαλλία – Ισπανία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και τα υπουργεία».
Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών
Λευτεριά στον σύντροφο Αλφόν
SOLIDARITY TO ALFON (demonstrator in custody in Madrit)

PROTEST AT SPANISH EMPASSY (DION. AREOPAGITOU 21)

MONDAY 15 SEPTEMBER AT 17.30 A.M.

Alfonso Fernandez Ortega is a young man of 22, sitizen of the working
class ara Vagieka, Madrit, who was arrested as he was getting out of his
house on 14/11/2012. On that date a general european strike was to take
place.
He was arrested as he was heading to a strike protection group in his
neighbourhood. His participation in the strike
was about certain claims, no more unemployment, no more anti-labour
refermations, no more cut backs to social
welfare, no privatization in health care or education, e.c.t.
The police tried to blame him on carrying a rucksack with molotof in
and charge him with explosives possession.
It seems that in Spain as is the case in Greece, this is a police
popular fabrication method at the expense of demonstrations. Although no
fingerpints of Alfonso or other any other evidence was found on the
rucksack he was kept in custody.
Thanks to international solidarity and coordinated protests on
28/12/2012 the media were forced to report the incident and Alfon was
released from prison (after 56 days in jail) on 9/01/2013. On the
18/9/2014 he went on trial,
charged with explosives possession. If he is found guilty he will have
to face a five and a half year imprisonment.
Repression in Spain has come to a scandalous increase, leading to an
incredible violation of human rights and freedom. Fines have been
imposent on thousands of people, very often bassed on evidence arising from
surveillance cameras (as the police claim). More than thousands have
been or are to be on trial. Hundrends oh them are threatment to be sent
to prison because of their participation in laubor, political or
trade-union struggles.
Particulary after the great strikes of 2010-2012 and the “Indignant
movement” the goverment penalises any kind
of social action excessively and exhaustively. Many “forbitten” have
been added to the legal “arsenal” to repress
strikes and demonstrations.
The terroristic reality that social and labour struggles suffer in
Spain is not unknown to us. The assault against human rights and freedom
is the employers and gonernors common choice in every country when
employers and
the oppressed are aroused and claim.
The Concerted Group for Alfon’s freedom has organised a series of
movements both in Vagiekas and Madrit as
well as all around Spain. It calls for a day of international solidarity
on 16th September. On this day many actions
of protest will take place in many countries outside Spanish empassies
and consulates.
We organise a protest outside Spanish empassy in Athens as a minimum
proof of solidarity as well as agreement
to go along.

STOP ALFONSO FERNANDEZ ORTEGA’S PROSECUTION

THE FABRICATION AGAINST HIM WILL FALL DOWN

SOLIDARITY IS WORKER’S WEAPON

ATHENS-MADRIT-LISBON EVERYBODY OUT ON THE STREETS, EVERYBODY JOIN OUR
STRUGGLE

GREECE- FRANCE- SPAIN OUR ENEMY IS BANKS AND MINISTRIES

SOLIDARITY INITIATIVE

Send your protest messages in Spanish empassy (210-9213901)

Notify the concerted group for Alfon’s freedom about your messages
(alfon_libertad@hotmail.com)