Αρχείο κατηγορίας Ταξική Πάλη

Παρέμβαση εργαζομένων στην παρουσίαση της Huffington Post στο μουσείο της Ακρόπολης

 
Ολοκληρώθηκε η παρέμβαση της Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών στα ΜΜΕ στο Μουσείο της Ακρόπολης όπου λάμβανε χώρα η εκδήλωση για τα εγκάινια της Huffington Post Greece. Αναλυτικά για την παρέμβαση και το κείμενο που μοιράστηκε διαβάστε εδώ.
 

Παρά τις συνεχής παρενοχλήσεις από τους σεκιουριτάδες της εκδήλωσης και του μουσείου, τα μέλη της Κατάληψης ΕΣΗΕΑ παρέμειναν στο χώρο, μοιράζοντας κείμενα και ενημερώνοντας για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν τόσο στη made in USA Huffington Post όσο και στις υπόλοιπες ηλεκτρονικές γαλέρες του διαδικτύου. Οι παρενοχλήσεις όμως δεν περιορίστηκαν στη χρήση των wannabe μπάτσων. 

Οι υπεύθυνοι της Huffington Post, σε μια επίδειξη μεταφοράς αμερικάνικης τεχνογνωσίας στον εργοδοτισμό, δασκάλεψαν τους εργαζόμενους της ιστοσελίδας να στέκονται μπροστά από το πανό προκειμένου να το κρύβουν (επιμελώς) ώστε να μη φαίνεται η διαμαρτυρία. 
Η Arianna Huffington φαίνεται πως προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα στα ήθη και έθιμα του συναφιού της, αντιγράφοντας πιστά τις πρακτικές των εγχώριων αφεντικών οι οποίοι σε κάθε κινητοποίηση ή απεργία είτε τρομοκρατώντας, είτε με την χρήση προθύμων, προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε φωνή που αντιστέκεται στην εκμετάλλευση τους.
 
 
Με την παρουσία υψηλών προσώπων και φυσικά με αυστηρή αστυνόμευση, επιχειρείται για άλλη μια φορά, να καλυφθεί πίσω από μια λαμπερή βιτρίνα η εργασιακή επισφάλεια που επιφυλάσσεται για τους συντάκτες/-ριες στις περισσότερες ιστοσελίδες.
 
 
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στην παρέμβαση. 
 
 
Huffington Post: πίσω από τη λάμψη, στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση

 

Η Huffington Post σε συνεργασία με την γνωστή από τα παλιά για τους ανασφάλιστους εργαζόμενους 24Media, ανοίγει την ελληνική ιστοσελίδα της σε κλίμα πανηγυρικό: φαίνεται πως το θεωρούν σπουδαία αναβάθμιση για τα εγχώρια δημοσιογραφικά πράγματα, αν όχι μεγάλη τιμή για όσους και όσες θα εργαστούν υπό την φωτεινή μαρκίζα του διεθνούς portal. Δεν είναι όμως πάντα όλα τόσο ρόδινα. Αληθεύει άραγε ότι οι εργαζόμενοί στην ελληνική έκδοση της Huffington Post υπογράφουν συμβάσεις για πενθήμερη εργασία, ενώ η συμφωνία που έχουν κάνει μαζί τους off the record αφορά σε 6 μέρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς επιπλέον πληρωμή; Δεν έχει γίνει βέβαια γνωστό πως και πόσο αποτιμούν οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας την εργασία της editorial director Σοφίας Παπαϊωάννου ή του συμβούλου έκδοσης Παύλου Τσίμα, αλλά για τους εργαζόμενους της νεότευκτης γαλέρας ο μισθός θα φτάνει στην καλύτερη περίπτωση αυστηρά τα 700 ευρώ. Δεν έχει γίνει επίσης γνωστό αν οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται τα προβλεπόμενα από το νόμο (υπερωρίες, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα) και αν θα ασφαλιστούν ως συντάκτες στα δημοσιογραφικά ταμεία και όχι ως υπάλληλοι γραφείου στο ΙΚΑ. Φαίνεται ότι κάποια από αυτά που δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της «βραβευμένης με Pulitzer πρωτοποριακής πλατφόρμας ειδήσεων και ψυχαγωγίας» θα τα πληρώνονται σε λάμψη και αίγλη.
 
Εκτός βέβαια αν δεν είναι όλα τόσο λαμπερά στα μοντέρνα γραφεία των απανταχού newsrooms που τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά για να προλάβουν τους φρενήρεις ρυθμούς κατανάλωσης της ψηφιακής είδησης. Στην, όχι πια και τόσο νέα, συνθήκη διαδικτυακής ενημέρωσης, όπου τα ψηφιακά μέσα δικτύωσης δίνουν το ρυθμό της εντατικοποιημένης παραγωγής περιεχομένου, οι πληροφοριακοί εργάτες σε γραμμή παραγωγής αντιγράφουν και επικολλούν σε ανελέητες βάρδιες για να μαζέψουν τα κλικ και τις ημερήσιες «μοναδικές επισκέψεις» που θα δώσουν στην ιστοσελίδα δικαίωμα στην διαφημιστική πίτα. Δεν είναι μόνο εξουθενωτική ώστε να μην επιτρέπει τον παραμικρό έλεγχο από τον συντάκτη, πενιχρά αμειβόμενη, μαύρη ή ανασφάλιστη, η εργασιακή συνθήκη των εγχώριων σάιτς, είναι επιπλέον καθοριστική για τον τρόπο της κατασκευής της αλήθειας. Την εποχή του οριοθετημένου διαδικτύου των social media ο διαμοιρασμός και το ατέλειωτο κλικάρισμα είναι αρκετά για να καταστήσουν το ανυπόστατο και ατεκμηρίωτο, αληθινό. Η πληροφορία σαν εμπόρευμα, το διαδίκτυο ελεγχόμενο και ακριβό έστω και αν φαινομενικά δωρεάν, το νέο ψηφιακό Εl-Dorado που στήνεται στις πλάτες των ελαστικών εργαζομένων («Πιστεύουμε πως η ψηφιακή οικονομία ήδη αποτελεί – και θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον ακόμα περισσότερο – έναν από τους βασικούς πυλώνες οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα. Επιθυμούμε να στηρίξουμε ενεργά επενδύσεις προς αυτή τη κατεύθυνση και αναμφισβήτητα η ελληνική Huffington Post συνιστά εξαιρετικό παράδειγμα καινοτόμου επιχειρηματικού εγχειρήματος και έμπρακτη απόδειξη της εξωστρέφειας που πρέπει να έχει η χώρα μας στη νέα εποχή[1]») και η απαξίωση των σωματείων τους, συνθέτουν την εικόνα του μιντιακού παραδείγματος όχι μόνο στην Ελλάδα που εισάγεται στον εργασιακό μεσαίωνα στη λογική του «μη χείρον βέλτιστον», αλλά όπου υπάρχει διαδικτυακή ενημέρωση.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι κάτι καινούριο για εμάς που δουλεύουμε σε sites και portals. Η συντριπτικη πλειοψηφια των sites λειτουργούν ως σύγχρονα κάτεργα και οι εργαζόμενοι ως οι δούλοι του 21ου αιώνα. Και οι παραπάνω λέξεις δε χρησιμοποιούνται μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά αφού όταν μιλάμε για εργασία σε sites κυρίως έχουμε να κάνουμε με μαύρη, ανασφάλιστη εργασία, 10ωρες και 12ώρες βάρδιες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και πενιχρούς μισθούς. Και υπάρχουν πάντα και οι μόνιμοι ανακυκλούμενοι, (αποτελούν κανόνα στα αθλητικά sites) οι «εθελοντές» που «μαθαίνουν» τη δουλειά, κάνουν την «πρακτική άσκησή» τους και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι αν πάρουν κανένα «μαύρο» χαρτζιλίκι πού και πού από το αφεντικό. Αυτές οι εργασιακές συνθήκες αποτελούν την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές εκδόσεις, ακόμα και πριν από την εποχή των μνημονίων. Με την εξάπλωση των διαδικτυακών μέσων και την επέλαση των μέτρων λόγω οικονομικής κρίσης, η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη.


Κάνοντας την κρίση ευκαιρία, ο καθένας πλέον που διαθέτει αρκετό θράσος και τομαρισμό, μπορεί να ξεκινήσει ένα site, μια start-up διαδικτυακή κοινότητα και να «χρειαστεί τη βοήθεια» κακοπληρωμένων και εξουθενωμένων από τα ωράρια εργαζόμενων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται τις νομοθεσίες των μνημονίων, τις χιλιάδες απολύσεις και τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους για να μας εκμεταλλευτούν ακόμα περισσότερο, για λιγότερα από τα βασικά και με σκυμμένο το κεφάλι.


Τον ίδιο δρόμο ακολουθούν και τα sites μεγάλων ομίλων με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα όσο γίνεται πιο φθηνό και απροστάτευτο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώ ματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς επιδόματα, χωρίς έστω αυτή την τυπική ιδιότητα του εργαζόμενου ή του ανέργου – μια ανερμάτιστη μάζα εξατομικευμένων «εφέδρων» που άλλοτε θα δουλεύουν, άλλοτε όχι, άλλοτε θα επιβιώνουν, άλλοτε όχι, πάντα όμως σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προδιαγραφές των αφεντικών.


Μπροστά σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ αν δεν είναι εντελώς εχθρικά προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στα sites, είναι αδύναμα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να προσπάθησουν να προστατεύσουν τους εργαζόμενους από την εργασιακή βαρβαρότητα.


Οι «αφανείς» εργαζόμενοι του διαδικτύου έχουμε περιθώρια αντίστασης και οργάνωσης. Υπάρχουν παραδείγματα όπου οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη συναδέλφων διεκδίκησαν και κατάφεραν να αποκτήσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Η δικαστική απόφαση που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι σε sites πρέπει να προσλαμβάνονται και να αμείβονται ως συντάκτες (βλ. http://katalipsiesiea. blogspot.gr/2012/03/sites.html), η ασφάλιση εργαζομένων μετά από παρεμβάσεις και η συλλογική δύναμη που προκύπτει από τους κοινούς αγώνες, είναι μερικές μόνο ενδείξεις ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι μπορούμε να κερδίσουμε τα πάντα.


Επιλέγουμε το δρόμο του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα, όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά. Πολεμάμε τη διάχυτη μοιρολατρία, τη δου λοπρέπεια και τις καριερίστικες αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι στα sites να πιάσουμε το νήμα των εργατικών διεκδικήσεων και να συζητήσουμε για τα εργατικά μας συμφέροντα και τις προοπτικές μας απέναντι στην εργασιακή ισοπέδωση που βιώνουμε. Ταυτόχρονα, να αυτοοργανωθούμε σε οριζόντιες δομές με τους συναδέλφους μας σε κάθε χώρο εργασίας, αλλά και διακλαδικά, και εργαζόμενοι/ες-άνεργοι/ες, με τη συναδελφική μας δύναμη και την ταξική μας αλληλεγγύη, να παλέψουμε από κοινού για


ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ


• Μισθό συντακτών, με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα


• Πενθήμερη εργασία με δυο ημέρες ρεπό την εβδομάδα και υπερωριακή αμοιβή για εργασία τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και τις νυχτερινές βάρδιες.


• Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα.


[1] Κοινή δήλωση των συντελεστών της ελληνικής έκδοσης της Huffington Post, Μαριάννας Λάτση, Πέτρου Παππά, Ευγενίας Χανδρή και Δημήτρη Μάρη.
 
Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2014/11/huffington-post.html#more

Ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ), καταγγέλλει ιδιοκτήτες που δηλώνουν,πως την ημέρα του Πολυτεχνείου θα λειτουργήσουν τα φροντιστήρια.

Ανακοίνωση
ΣΕΦΚ
“Η 17 Νοέμβρη δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα
Στο Σωματείο Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών φτάνουν όλο και περισσότερες καταγγελίες σχετικά με την πρόθεση ιδιοκτητών να λειτουργήσουν τα φροντιστήρια τη μέρα αυτή.
Απερίφραστα δηλώνουμε ότι η 17 Νοέμβρη δεν είναι μια απλή αργία για τα φροντιστήρια, είναι η μοναδική αργία αφιερωμένη στη μαθητική και σπουδάζουσα νεολαία, είναι ημέρα μνήμης και αγώνα.
Η προσπάθεια να μετατραπεί σε μια συνηθισμένη μέρα με τους μαθητές και τους καθηγητές μαντρωμένους στα φροντιστήρια, μακριά από τις εκδηλώσεις αγώνα και τιμής στιγματίζει ανεξίτηλα τους εμπνευστές της, είναι θλιβερή και θα αποτύχει.
Απαιτούμε άμεσα από τις εργοδοτικές ενώσεις (ΣΕΦΑ-ΟΕΦΕ) να πάρουν θέση και τα μέλη τους να κρατήσουν τα φροντιστήρια κλειστά.
Ζητάμε από τους καθηγητές να αντισταθούν στις προσπάθειες λειτουργίας τη μέρα αυτή, να μιλήσουν στους μαθητές τους για το νόημα της ημέρας και να τους διευκολύνουν με κάθε τρόπο στη συμμετοχή στις εκδηλώσεις.
Ζητάμε από γονείς και μαθητές να τιμήσουν τη μέρα αυτή, με τη μαζική συμμετοχή στις εκδηλώσεις ιστορικής μνήμης και την πορεία, αναδεικνύοντας την αξία του αγώνα της ανυπακοής και της αντίστασης στον φασισμό.
Η 17 Νοέμβρη είναι ημέρα αγώνα και ιστορικής μνήμης
Όλες/οι στις εκδηλώσεις και την πορεία.
Υ.Γ. Σε ό,τι αφορά τη δήθεν επίκληση της «νομιμότητας» και τα ψεύδη των εργοδοτών προς τις/τους συναδέλφους, υπενθυμίζουμε ότι η 17 Νοέμβρη αποτελεί ημέρα αργίας για όλα τα φροντιστήρια σύμφωνα με τη ΣΣΕ του κλάδου, αλλά και τις εγκυκλίους Δ5/5500/4.11.1983 και Δ5/3239/1.6.1989 του ΥΠΕΠΘ, όπως αυτές επικαιροποιήθηκαν με τις εγκυκλίους του προς τις περιφερειακές υπηρεσίες, οι οποίες καλούνται να ενημερώσουν σχετικά κάθε ενδιαφερόμενο Δ5/114487/1.11.06 & Δ5/139817/22.12.06.
Το παραμύθι της εργοδοσίας δεν μπορεί να συνεχίζεται.

Στέκι στη Μόδη: 20/10 Βραδιά ενημέρωσης και αλληλεγγύης για τους εργαζόμενους του ΙΚΕΑ στην Piacenza Ιταλίας

clash-city-workers

’Η Διεθνής καμπάνια ενάντια στο ΙΚΕΑ στην Ιταλία’’

από τους ClashCityWorkers

 

‘’Ένα χτύπημα σε έναν από μας, είναι χτύπημα σε όλους μας’’

Πάρτε μια κλασσική απεργία, όπου κουνάς τη σημαία σου ή ανεβαίνεις σε μια στέγη για να διαμαρτυρηθείς.. μπορείς να περάσεις όλη σου τη ζωή εκεί και τίποτα δεν θα αλλάξει. Τέρμα πια στις απεργίες πείνας! Ήρθε η ώρα να πεινάσει ο εργοδότης! Όσο για εμάς, υποφέρουμε αρκετά καθημερινά στον χώρο εργασίας. Αυτός δεν είναι ο δικός μας αγώνας, είναι ο αγώνας όλων μέσα στην κρίση: αν κερδίσουμε σε ένα τόπο, οι συνθήκες γίνονται καλύτερες για όλους (Συνέντευξη του Μοχάμεντ Αραφάτ, εργαζόμενο στον τομέα των logistics, Uninomade.org, 01/11/2013)

‘’Ο εργαζόμενος στην αποθήκη δεν έχει τίποτα να φοβάται’’: αυτό είναι το σλόγκαν που στηρίζει την εθνική μέρα κατά του IKEA, που ξεκίνησε από τα δύο σωματεία βάσης S.I. Cobas και ADLCobas για τις 26 Ιούλη. Η καμπάνια εναντίον της γνωστής συναρμολόγησέ-το-μόνος-σου εταιρείας επίπλων εγγράφεται εντός ενός ευρύτερου κύκλου αγώνων στον τομέα των logistics, που ξεκίνησαν στις πικετοφορίες του 2008 με το μπλοκάρισμα της εισόδου της αποθήκης της εταιρείας Bennet στο Origio. Αυτοί οι αγώνες, που συμπεριλαμβάνουν αρκετές εταιρείες (όπως η TNT, η DHL, η Esselunga, η Granarolo) προέκυψαν από τις διεκδικήσεις των εργατών για καλύτερες συνθήκες εργασίας, δικαιότερους μιθούς και την προστασία της αξιοπρέπειας των εργατών, και έχουν θέσει στο στόχαστρο ένα διεστραμμένο σύστημα outsourcing που χρησιμοποιείται από τις εταιρείες προκειμένου να αποφύγουν να συμμορφωθούν με τις συλλογικές συμβάσεις και με τις εγγυήσεις που θα πρέπει να καταβάλλονται στους εργαζόμενους.

Ο τομέας των logistics στην Ιταλία έχει όντως την ιδιαιτερότητα να βασίζεται στο outsourcing των συμβάσεων σε εξωτερικές ‘’συνεργασίες’’[1], οι οποίες λειτουργώντας με αυτη την ιδιότητα, επιτρέπουν στους ‘’συνεργάτες’’ να μειώνουν τα εργατικά κόστη, αποφεύγοντας υποχρεώσεις των συμβάσεων και επι της ουσίας συγκροτώντας μια ενδιάμεση οντότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους και τον (πραγματικό) εργοδότη, ο οποίος μπορεί πλέον να κρύβεται πίσω από το άλλοθι του ‘’εγώ δεν γνώριζα’’.

Αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης επιδεινώνεται περαιτέρω από το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού στον τομέα των logistics αποτελείται από μετανάστες, το πιο ευάλωτο κομμάτι του εργατικού δυναμικού. Οι μετανάστες όχι μόνο αναγκάζονται να υφίστανται τις ίδιες απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες με τους Ιταλούς συναδέλφους τους, αλλά και να αντιμετωπίσουν ένα σύστημα λαϊκού και θεσμικού ρατσισμού, ενσωματωμένο στον μεταναστευτικό νόμο ‘’Bossi- Fini’’ του 2001. Σύμφωνα με αυτόν η άδεια παραμονής των μεταναστών στη χώρα υπόκειται στην σύμβαση εργασίας τους, κάνοντας τους εύκολα θύματα για τους εργοδότες.

Η περίπτωση του αγώνα των εργαζομένων του ΙΚΕΑ δεν αποτελεί εξαίρεση στο σύστημα που περιγράψαμε παραπάνω: οι εργαζόμενοι στις αποθήκες στο εργοστάσιο του ΙΚΕΑ στην Piacenza είναι κυρίως μετανάστες και δεν έχουν προσληφθεί απευθείας από την εταιρεία. Αντίθετα, προσλαμβάνονται μέσω της κοινοπραξίας της CGS. Στα μέσα Οκτώβρη το 2012 οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν απεργία ενάντια στους πενιχρούς μισθούς τους και για μια πιο ισότιμη κατανομή του φόρτου εργασίας. Αυτός ο αγώνας για την απλή συμμόρφωση με την συλλογική σύμβαση εργασίας και με τα πιο βασικά εργασιακά δικαιώματα συνάντησε άμεσα την αντίσταση της CGS και του IKEA, των οποίων η απόφαση ήταν να μην παραχωρήσουν κανένα δικαίωμα στους εργάτες και να μειώσουν την δύναμή τους μέσα από τιμωρητικές ενέργεις και απειλές για διαθεσιμότητα, μετάθεση ή απόλυση των εργατών που συμμετείχαν στον αγώνα. 107 εργάτες απολύθηκαν με την αιτιολόγηση ότι η απεργία είχε προκαλέσει ζημία για τις συνεργαζόμενες εταιρίες στις παραγγελίες που έρχονταν από το ΙΚΕΑ. ‘’ 107 δουλειές στον αέρα εξαιτίας των διαμαρτυριών των εργαζόμενων’’, ήταν ο τίτλος της τοπικής εφημερίδας ‘’IlPiacenza’’: δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να διαβάσουμε τα ψιλά γράμματα και να καταλάβουμε ότι οι εργάτες απολύθηκαν επειδή τόλμησαν να απαιτήσουν την τήρηση βασικών κανονισμών σύμβασης, εργασιακής υγείας και κανόνων ασφαλείας.

Μετά από μήνες αγώνα, οι εργαζόμενοι αποταστάθηκαν τον Ιανουάριο του 2013. Αλλά το ΙΚΕΑ δεν ήταν έτοιμο να υποχωρήσει: τον προηγούμενο Μάιο, 33 από τους πιο ενεργούς και συνδικαλιζόμενους εργάτες τέθηκαν σε διαθεσιμότητα και αργότερα 24 από αυτούς απολύθηκαν.

Σε αυτό το πλαίσιο η SICobas και η ADLCobas κάλεσαν σε εθνική μέρα αλληλεγγύης στις 26 Ιούλη. Η ανάγκη να ενισχυθεί η συμμαχία εναντίον του ΙΚΕΑ είναι άμεση, ειδικά δεδομένης της διστακτικότητας της εταιρείας να υποκύψει στα αιτήματα των εργαζομένων και να διαπραγματευτεί. Υπό αυτή την ανάγκη, πολλοί άλλοι υποστηρικτές (εναλλακτικά μέσα, συλλογικότητες φοιτητών, άλλα σωματεία κτλ.) στήριξαν την καμπάνια και οργάνωσαν διαδηλώσεις σε 13 πόλεις, εξαπλώνοντας την αλληλεγγύη και έξω από τα σύνορα της Ιταλίας, με διαμαρτυρίες στην Κόρδοβα, στο Βερολίνο, στη Βιέννη και στο Αμβούργο.

Η απάντηση του ΙΚΕΑ σε αυτή την μέρα δράσης δεν άλλαξε από την προηγούμενη μη-διαπραγματευτική γραμμή του. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι και οι αλληλέγγυοι σε αυτούς σταματάνε τον αγώνα. Η άρνηση του ΙΚΕΑ να υποχωρήσει δεν μας εκπλήσσει: η διοίκηση γνωρίζει ότι έχει πολλά να χάσει από την νίκη των εργαζομένων, πολύ πέρα από την Piacenza. Το λέμε και οι ίδιοι: ΄΄Ο αγώνας του ενός είναι αγώνας όλων’’. Η διοίκηση του ΙΚΕΑ ξέρει πως κάθε δικαίωμα που κερδίζεται στην Piacenza είναι μια νίκη για όλους τους εργαζόμενους του ΙΚΕΑ. Όπως ο AldoMilani, ο εθνικός συντονιστής για την SICobas έχει δηλώσει σε συνέντευξη με θέμα τους αγώνες στο Granarolo[2]: Στην Bartolini, την TNT, την DHL, την GLS κλπ έχουμε πετύχει κάποιες νίκες που θέτουν υπό αμφισβήτηση την συλλογική σύμβαση και προετοιμάζουν το έδαφος για την κατάργηση του συστήματος των εξωτερικών συνεργασιών[3].

Επιπλέον, η σημασία του αγώνα των εργαζομένων του ΙΚΕΑ στην Piacenza ταξιδεύει πέρα από τα εθνικά σύνορα: το ΙΚΕΑ είναι μια πολυεθνική εταιρεία που λειτουργεί παγκόσμια. Η αποθήκη στην Piacenza είναι μόνο ένας από πολλούς κόμβους που συνθέτουν μεγάλες αλυσίδες παραγωγής και προμήθειας που λειτουργούν εντός μιας διεθνούς κλίμακας. Έτσι, οι εργαζόμενοι στην Piacenza έχουν πολλά περισσότερα κοινά με τους εργαζόμενους στην Πολωνία, την Αργεντινή ,τις Η.Π.Α., την Κίνα ή οπουδήποτε αλλού απ’ ότι νομίζουν:

΄΄Έχει διατυπωθεί πως η παγκοσμιοποιημένη παραγωγή όχι μόνο δημιουργεί μια παγκόσμια εργατική τάξη που όλο και περισσότερο μοιράζεται κοινές συνθήκες ζωής και εργασίας, αλλά επίσης δημιουργεί ένα παγκόσμιας κλίμακας εργατικό δυναμικό που συχνά έχει απέναντί του τον ίδιο πολυεθνικό εταιρικό εργοδότη’’ (Silver 2003:9).

Από τη μία, αυτά τα παγκόσμια δίκτυα επιτρέπουν στο κεφάλαιο να μεταφέρει την παραγωγή όταν τα αιτήματα των εργαζομένων γίνονται ‘’απαιτητικά’’ ( και εν γένει όταν οι συνθήκες κερδοφορίας τίθενται σε κίνδυνο), κάνοντας την θέση του ‘’αγώνα για τον πάτο’’[4] μια πραγματική απειλή. Από την άλλη, αν απλά αντιστρέψουμε την οπτική μας μπορούμε να δούμε πώς η τοποθέτηση εντός διεθνών αλυσίδων παραγωγής και διανομής μπορεί να διευρύνει το πεδίο των εργατικών δράσεων.

Επιπλέον, η κινητικότητα του κεφαλαίου δεν είναι απεριόριστη: η ικανότητά του να μετακινεί την παραγωγή σε κάθε γωνιά του κόσμου- όπου τα κόστη εργασίας και τα επίπεδα εργατικής οργάνωσης είναι χαμηλά-  εξαρτάται έντονα από το δίκτυο μεταφοράς και αποθηκών που συγκροτούν τον τομέα των logistics , που επιτρέπει την παγκόσμια κίνηση των εμπορευμάτων. Αυτό το δίκτυο όμως, απαιτεί την δημιουργία χωρικών διαμορφώσεων που είναι σταθερές[5], όπως συγκεκριμένες περιοχές δραστηριότητας όπου τα εμπορεύματα στοκάρονται, ταξινομούνται και διανέμονται. Αυτό κάνει δύσκολη και δαπανηρή για το ΙΚΕΑ και άλλες εταιρείες την μεταφορά των επιχειρήσεων αλλού. Η αποθήκη του ΙΚΕΑ στην Piacenza είναι ένα παράδειγμα: παρά την αρχική αντίδραση του ΙΚΕΑ στις απεργίες του 2012, που ήταν να απειλήσει ότι θα μετακινηθεί κάπου αλλού, η κεντρικότητα που έχει ο πόλος των logistics στην Piacenza για την πολυεθνική εταιρεία[6] όχι μόνο ακύρωσε κάθε πλάνο μετακίνησης αλλά κινητοποίησε νέες επενδύσεις από την εταιρεία (και από άλλες πολυεθνικές όπως η Whirlpool και η Amazon).

Ότι έχει ειπωθεί μέχρι στιγμής αφορά τις αντικειμενικές συνθήκες εντός των οποίων συμβαίνει ο αγώνας μας: η παγκόσμια οικονομία διαρκώς ενσωματώνεται, όχι μόνο μέσα από τα οικονομικά αλλά και μέσω μεγάλων αλυσίδων παραγωγής και προμήθειας που διαπερνούν τα εθνικά σύνορα. Ο κόσμος, λοιπόν είναι ακόμα πιο ενοποιημένος. Τουλάχιστον απ’ την πλευρά του κεφαλαίου: δεν υπαρχει καμιά αμφιβολία ότι η αστική τάξη λειτουργεί σε παγκόσμιο επίπεδο, και μάλιστα επιτυχώς. Και ότι έχει απέναντί της ένα προλεταριάτο που, αντιθέτως, λειτουργεί στην καλύτερη περίπτωση εντός των εθνικών συνόρων. Το ζήτημα εδώ είναι υποκειμενικό.  Η μετατροπή σε πολιτικό υποκείμενο, ικανό να λειτουργεί σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο- από τους εργάτες της αποθήκης στην Ιταλία, στους εργαζόμενους στην Lear στην Αργεντινή, περνώντας από αυτούς που εκμεταλλεύεται η βιομηχανία fastfood στην Αμερική ή στα Κινέζικα εργοστάσια- τώρα περισσότερο από ποτέ.

Για αυτό τον λόγο, ο αγώνας στο ΙΚΕΑ στην Piacenza- ο οποίος ξαφνικά έχει λάβει διεθνείς διαστάσεις- μιλάει πιθανά σε όλους τους εργαζόμενους του κόσμου. Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι πρωταγωνιστές του είναι μετανάστες εργάτες, πολλοί απ΄τους οποίους έφτασαν στην Ιταλία μετά την συμμετοχή τους στην Αραβική Άνοιξη. Η στήριξη του αγώνα στο ΙΚΕΑ δεν σημαίνει μόνο την στήριξη των εργαζόμενων της Piacenza, αλλά μπορεί να βοηθήσει να μπουν τα θεμέλια για ένα πραγματικό διεθνισμό.

 

[1] Η ιδιαιτερότητα με τον τομέα των logistics στην Ιταλία δεν είναι η στρατηγική του outsourcing αυτή καθεαυτη, που υιοθετείται ευρέως, αλλά ο ρόλος που οι συνεργασίες έρχονται να παίξουν εντός αυτού. Το σύστημα των συνεργασιών έχει επεκταθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες εντός του Ιταλικού οικονομικού ιστού, συγκεκριμένα στα logistics, στο λιανικό εμπόριο και στον τομέα παροχής υπηρεσιών. Σαν μια μορφή συμμαχίας μεταξύ του κεφαλαίου και της εργασίας (προς όφελος της τελευταίας) και σύμφωνα με τις αρχές της αμοιβαιότητας και της δημοκρατικής συμμετοχής, οι συνεργατικές είναι σήμερα ‘’προσωρινές αντιπροσωπείες’’ που εγγυώνται ένα ευέλικτο εργατικό δυναμικό για ένα σύστημα παραγωγής και διανομής βασισμένο στη λογική ‘’πάνω στην ώρα’’.

[2] Οι εργαζόμενοι στην εταιρεία γαλακτοκομικών Granarolo ξεκίνησαν απεργία τον Απρίλιο του 2013 για να απαιτήσουν δικαιότερους μισθούς και την κατάργηση της παρακράτησης 35% του μισθού τους με την δικαιολογία μιας μονόπλευρα διαγνωσμένης ‘’κατάσταση κρίσης’’. Η Granolo απέλυσε 41 από τους εργαζόμενους που απεργούσαν και τους μήνυσε για την καταστροφή της δημόσιας εικόνας της εταιρείας. Αλλά οι εργαζόμενοι δεν παραιτήθηκαν απ’ τον αγώνα και πολύ πρόσφατα κατάφεραν να υποχρεώσουν την Legacop(η εν λόγω ‘’συνεργατική’’) να υπογράψει μια συμφωνία που προβλέπει την αποκατάσταση των εργαζομένων και την απόσυρση των κατηγοριών εναντίον τους.

[3]  Πηγή: sicobas.org/granarolo/1631-vincere-e-possibile-generalizzare-la-logistica-delle-lotte

[4] Η θέση αυτή εξηγεί την κρίση την οποία περνάει το εργατικό κίνημα τις τελευταίες δεκαετίες ρίχνοντας την ευθύνη στην υπερκινητικότητα του κεφαλαίου και την επακόλουθη δημιουργία ‘’μιας αγοράς εργασίας στην οποία όλοι οι εργαζόμενοι του κόσμου αναγκάζονται να ανταγωνιστούν’’ (Silver 2003:3-4)

[5] Για περισσότερα επάνω στην παραγωγή του ‘’αμετακίνητου κεφαλαίου’’, δείτε TheLimitstoCapital, DavidHarvey

[6] Η Piacenza είναι ένας στρατηγικός κόμβος που δίνει στο ΙΚΕΑ πρόσβαση στην αγορά της περιοχής της Μεσογείου.

 

Πηγή: Στέκι στη Μόδη

 

Θέλουν να κόψουν τη σύνταξη από μεγάλο κομμάτι εργαζόμενων

small_img_22381

 

Ψηλά στην ατζέντα των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», τις οποίες η κυβέρνηση συζητά με την τρόικα, βρίσκεται το Ασφαλιστικό. Η συζήτηση για το «δέον γενέσθαι», που θα πάρει τη μορφή προαπαιτούμενου, θα μπει στην τελική της φάση μόλις δημοσιοποιηθούν οι περιβόητες αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες θα δείξουν, ασφαλώς, ένα μαύρο μέλλον για τη «βιωσιμότητα» (με την αστική, λογιστική έννοια του όρου) των ασφαλιστικών ταμείων.

Βέβαια, σ’ ένα οιονεί προεκλογικό κλίμα, η συγκυβέρνηση θέλει ν’ αποφύγει το πικρό ποτήρι ενός ακόμη αντιασφαλιστικού νόμου. Θέλει να το μεταθέσει για την άνοιξη του 2015. Αν έχουν γίνει εκλογές, το ζήτημα θα μεταφερθεί ως καυτή πατάτα στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Αν όχι, τότε η συγκυβέρνηση, έχοντας συγκεντρώσει τους 180 βουλευτές για την προεδρική εκλογή, θα αισθάνεται πολιτικά ενισχυμένη για να περάσει και το νέο αντιασφαλιστικό νόμο.

Ο ανεκδιήγητος υπουργός Εργασίας Βρούτσης διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία, ότι δεν πρόκειται να μειωθούν οι συντάξεις και να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Ως προς το τελευταίο, το όριο έχει πάει στα 67 και τυπικά δεν μπορεί να πάει παραπάνω. Μπορούν, όμως, να γίνουν «μαζέματα» στα χαμηλότερα όρια, τα οποία ισχύουν υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις. Κι αυτό σχεδιάζεται ήδη, όπως αποκαλύφθηκε από τις διαρροές που ο ίδιος ο Βρούτσης φροντίζει να κάνει στα παπαγαλάκια του. Ως προς το ύψος των συντάξεων, στο στόχαστρο έχει μπει η κατώτερη σύνταξη, τμήμα της οποίας το εμφανίζουν ως «μπόνους» προς όσους συνταξιοδοτούνται με 4.500 ένσημα. Αναμένεται, λοιπόν, χτύπημα και στην κατώτερη σύνταξη.

Ομως, πυλώντας της σχεδιαζόμενης νέας αντιασφαλιστικής ανατροπής είναι η αύξηση κατά 33% των ελάχιστων ημερών ασφάλισης που πρέπει να έχει ένας εργαζόμενος για να μπορέσει να βγει στη σύνταξη, όταν πιάσει το όριο ηλικίας. Από 4.500 ασφαλιστικά ημερομίσθια (15 πλήρη χρόνια ασφάλισης) σκοπεύουν να αυξήσουν το όριο στα 6.000 ημερομίσθια (20 πλήρη χρόνια ασφάλισης)!

Αυτό το «φασούλι» δεν είναι καινούργιο. Είχε συζητηθεί όταν ετοιμαζόταν το τελευταίο αντεργατικό-αντιασφαλιστικό πολυνομοσχέδιο (νόμος 4093, Νοέμβρης 2012). Κρίθηκε, όμως, πως δεν έπρεπε να προωθηθεί σε εκείνη τη συγκυρία, γιατί κύριος στόχος ήταν η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Το κράτησαν καβάντζα για την επόμενη ανατροπή, αφού η αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67 θα οδηγούσε (όπως και έγινε) σε ανακοπή του ρυθμού εξόδου στη σύνταξη. Στο ΙΚΑ, για παράδειγμα, ο ρυθμός εξόδου στη σύνταξη έπεσε κατά 40%!

Αν μέχρι τώρα προσανατολίζονταν στη μείωση του ρυθμού εξόδου στη σύνταξη, μέσω της αύξησης των ορίων ηλικίας, τώρα προσανατολίζονται στοναποκλεισμό σημαντικού τμήματος εργαζόμενων από την ίδια τη σύνταξη. Αυτόν το στόχο υπηρετεί η αύξηση του ελάχιστου αριθμού ασφαλιστικών ημερομισθίων από 4.500 σε 6.000.

Μπορούμε να καταλάβουμε για τι «δολοφονικό» μέτρο πρόκειται, αν αναλογιστούμε ότι η πλειοψηφία των εργαζόμενων του ιδιωτικού καπιταλιστικού τομέα βγαίνει στη σύνταξη με ένα μέσο όρο γύρω στα 5.500 ένσημα. Αν μέχρι το 2010, με ανεργία που κυμαινόταν μεταξύ 8% και 13% υπήρχε αυτή η κατάσταση, μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί από τώρα και μετά, με την ανεργία να έχει «καρφωθεί» στο 27% και με προοπτική τα επόμενα τουλάχιστον 10 χρόνια να είναι σταθερά πάνω από 20%. Πρέπει ακόμη να συνυπολογίσουμε πως η αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67 θα λειτουργήσει συνδυαστικά με τα 6.000 ένσημα κατά τη μεταβατική περίοδο που συνήθως θεσπίζεται. Δηλαδή, κάποιοι θα έχουν τα 4.500 ένσημα, δε θα έχουν όμως το όριο ηλικίας των 67 και έτσι θα αποκλειστούν από τη σύνταξη, αφού δε θα μπορούν να μαζέψουν 1.500 ένσημα σε μια ηλικία 65-70 ετών.

ΚΟΝΤΡΑ – ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 4 ΟΚΤΩΒΡΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΝΤΡΟΣΚΥΛΟ ΤΟΥΣ Η ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Την Πέμπτη 18/9 συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εκτέλεση του Παύλου Φύσσα από τους δολοφόνους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Ο Π. Φύσσας ήταν μέλος του αγωνιστικού εργατικού κινήματος και αντιφασίστας και γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους στοχοποιήθηκε από τη συμμορία της χρυσής αυγής, η οποία ως μαντρόσκυλο των αφεντικών ανέλαβε να τον δολοφονήσει. Είναι η ίδια φασιστική συμμορία που οργάνωσε τη γνωστή δολοφονική επίθεση στο Πέραμα ενάντια σε μέλη του σωματείου της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης κι έκανε προσπάθεια για δημιουργία φιλοεργοδοτικού σωματείου εκεί, υπηρετώντας τα εφοπλιστικά συμφέροντα για τα οποία οι εργατικοί αγώνες στη ζώνη ανέκαθεν αποτελούσαν πρόβλημα. Είναι η ίδια φασιστική συμμορία που απείλησε ανοιχτά όσους απεργούν στη ζώνη. Είναι αυτό το μακρύ χέρι του συστήματος που όλα αυτά τα χρόνια ξεπετάγονταν από τις γραμμές της αστυνομίας με ρόπαλα και μαχαίρια κι επιτίθονταν σε κοινωνικούς αγωνιστές κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων, με τις δράσεις τους να χρηματοδοτούνται από εφοπλιστές.
Αποτελεί ιστορικό δεδομένο ότι ο φασισμός γεννάται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και αυτό γιατί όταν το Κράτος και τα αφεντικά αδυνατούν να διαχειριστούν την κατάσταση ενάντια στο φυσικό εχθρό τους, το εργατικό κίνημα, δημιουργούν, στηρίζουν και χρηματοδοτούν το κοινωνικό του αντίβαρο, τους φασίστες. Γι’ αυτούς τους λόγους ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά την υποτιθέμενη «αντιφασιστική» στροφή του Κράτους που δήθεν ξεκίνησε το περασμένο φθινόπωρο, ούτε είχαμε ποτέ την αυταπάτη ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται με το όργανο υπεράσπισης του συστήματος που το γεννά. Ως εργατική τάξη δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τις κινήσεις τακτικής του Κράτους-Κεφαλαίου που προφανώς δεν έχουν καμιά διάθεση να εμποδίσουν το μαντρόσκυλο τους, αλλά να σφίξουν τα «λουριά» περισσότερο σ’ αυτό με βάση τη δεδομένη στιγμή και τα συμφέροντα τους. Καθημερινά, άλλωστε, γινόμαστε μάρτυρες του πως το Κράτος για χρέος των οικονομικών μας δυναστών οργανώνει τον εκφασισμό της κοινωνίας με το μπαράζ επιστρατεύσεων απεργών, την καταστολή απεργιακών-εργατικών αγώνων και κοινωνικών αγωνιστών, τις συλλήψεις, τα ατέλειωτα χημικά για την καλλιέργεια ενός κλίματος τρομοκρατίας και η λίστα δεν έχει τέλος. Ταυτόχρονα, δεν ξεχνάμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες εργάτες και τις οικογένειες τους, τα κρατικά πογκρόμ της αστυνομίας και όλα εκείνα τα περιστατικά που συνθέτουν τον κρατικό φασισμό.
Κυρίως δεν ξεχνάμε ότι ο φασισμός δεν είναι τίποτα άλλο από ένοπλος κι επιθετικός καπιταλισμός σε κρίση. Εχθρός των φασιστών δεν είναι μόνο οι μετανάστες, οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, αλλά ολόκληρο το οργανωμένο εργατικό κίνημα και είναι αυτό ακριβώς που μπορεί να τσακίσει το φασισμό και τον «άρρωστο» πατέρα του, τον καπιταλισμό.
Σε μια περίοδο όπου η απεργία διαρκείας σε ΙΜΑΣ-ΣΥΡΜΑ εξελίσσεται και με το φασισμό να αποτελεί απειλή για την κοινωνία, το σωματείο των εργαζόμενων, όπως και κάθε πρωτοβάθμιο συνδικάτο είναι αναγκαίο να συμμετέχουν στην αντιφασιστική πορεία, γιατί η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι πρώτα και κύρια ταξική, δίνοντας, έτσι, αγώνες ενάντια στους εκμεταλλευτές μας και τα τάγματα εφόδου τους. Οργανώνουμε σε κάθε χώρο εργασίας, κάθε Πανεπιστήμιο και κάθε γειτονιά αντιφασιστικές επιτροπές λαϊκής αυτοάμυνας, ενισχύουμε και αλλάζουμε τα σωματεία. Δημιουργούμε νέες εργατικές δομές και συντονιστικά όργανα των συνδικάτων ενδυναμώνοντας την ταξική αλληλεγγύη.
Η Τοπική Ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε καλεί τα σωματεία, τις δυνάμεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος και τις εργατικές συλλογικότητες στην αντιφασιστική πορεία την Πέμπτη 18/9, 6μμ στην πλατεία Ελευθερίας. Στον ταξικό πόλεμο που εντείνεται, ο φασισμός αποτελεί το βασικό σύμμαχο των εκμεταλλευτών μας και για να ξεριζωθεί από την κοινωνία θα πρέπει να βρει απέναντι του ένα οργανωμένο αντικαπιταλιστικό κίνημα απεγκλωβισμένο από πολιτικές καθοδηγήσεις και κρατικές εξαρτήσεις. Η αντιφασιστική επιφυλακή του κόσμου της Εργασίας ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, εθνικότητας που θα έρθει σε ευθεία σύγκρουση με Κράτος-Κεφάλαιο, χτίζοντας τη νέα κοινωνία στο κέλυφος της παλιάς, αποτελεί τη μοναδική εγγύηση για την προάσπιση των ζωών μας.
-ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ «ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟ» ΚΡΑΤΟΥΣ, ΜΜΕ
-ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΚΑΘΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
-ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ροσινάντε βόλου

Η εργατική νομοθεσία τα χρόνια του μνημονίου

994718_584367158308833_958157906_nΤο παρακάτω αποσπασμα είναι από την ετήσια έκθεση 2014 του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ με τίτλο”Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση”, σχετικά με τις θεσμικές αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα κατά την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων.

 

 

Το παρακάτω αποσπασμα είναι από την ετήσια έκθεση 2014 του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ με τίτλο “Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση”, σχετικά με τις θεσμικές αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα κατά την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων (σελ. 303-314).

 

Ολόκληρη την έκθεση μπορείτε να τη βρείτε εδώ 

 

Η παραπάνω έκθεση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς, συμπεριλαμβάνει συγκριτικά στοιχεία για το δημόσιο χρέος, την ανεργία και την εξέλιξη του μοναδιαίου κόστους εργασίας . Οι τροποποποιήσεις στην εργατική νομοθεσία (όπου με μια γρήγορη ανάγνωση γίνεται ξεκάθαρο ποιος επωφελείται) αποτελούν μόνο ένα μέρος της συνολικής εικόνας, η οποία θα μπορούσε να αποτυπωθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια εάν αντιπαραβάλλονταν κωδικοποιημένες και οι τροποποιήσεις στη φορολογική νομοθεσία σε συνδυασμό με τις νομικές διεργασίες όσον αφορά την είσπραξη των οφειλών (φορολογικών και ασφαλιστικών) από το κράτος και τις δρομολογούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις για τη διευκόλυνση αναγκαστικής εκτέλεσης και πλειστηριασμών κατά των οφειλετών από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

“Οι αλλαγές στην ελληνική νομοθεσία αναφορικά με το περιεχόμενο των εργασιακών σχέσεων τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και της εφαρμογής των μνημονίων (2010-14) συμπυκνώνονται, με βάση την κωδικοποίηση των ληφθέντων μέτρων, στα ακόλουθα:

 

Α) Μέτρα με πριν από το πρώτο μνημόνιο (Μάρτιος 2010)

α) Ν.3833/2010

• Πάγωμα μισθών στο σύνολο του δημόσιου τομέα για το 2010 (αρ.3).

• Απαγόρευση και κατάργηση των ΣΣΕ και ατομικών συμβάσεων στον δημόσιο τομέα που ανατρέπουν την εισοδηματική πολιτική (αρ.3, παρ.1).

• Κατίσχυση των διατάξεων για τη μείωση των αποδοχών στο δημόσιο τομέα έναντι των ισχυουσών ΣΣΕ (αρ.1, παρ.5).

• Μείωση κατά 30% του 13ου και 14ου μισθού στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ.1,

παρ.2).

• Μείωση κατά 12% του συνόλου των επιδομάτων στο σύνολο του δημόσιου τομέα

(αρ.1, παρ.2).

• Μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 7% (αρ.1, παρ.7).

• Μείωση κατά 30% του ανώτατου ορίου των υπερωριών στον δημόσιο τομέα (αρ. 6).

• Αναστολή των προσλήψεων και των διορισμών στο δημόσιο για το 2010 με εξαίρεση την παιδεία, την υγεία και την ασφάλεια (αρ.10).

• Καθιέρωση της αρχής 1:5 για τις προσλήψεις και αποχωρήσεις στο Δημόσιο με εξαίρεση την παιδεία, την υγεία και την ασφάλεια (αρ.11, παρ.1,2).

• Μείωση κατά 30% των προσλήψεων προσωπικού με συμβάσεις αορίστου και ορισμένου χρόνου και έργου στο Δημόσιο για το 2010 (αρ.11, παρ.6).

β) Ν.3844/2010

• Θέσπιση γενικού πλαισίου για την απελευθέρωση των υπηρεσιών και των κλειστών επαγγελμάτων.

Β) Νομοθεσία στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου (2010-11)

α) Ν.3845/2010

• Επέκταση των μηδενικών αυξήσεων στο σύνολο του δημόσιου τομέα και για το 2011 (αρ. 3).

• Περαιτέρω μείωση των αποδοχών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 3% (αρ 3, παρ.4).

• Καθορισμός του 13ου και του 14ου μισθού σε 500 ευρώ αντίστοιχα για το σύνολο των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα που αμείβονται με μηνιαίες αποδοχές κάτω από τα 3.000 ευρώ (αρ. 3, παρ.6).

• Περαιτέρω μείωση των επιδομάτων κατά 8% στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 3, παρ.1).

• Απασχόληση στο Δημόσιο ηλικιωμένων ανέργων (55-64 ετών) μέσω γραφείων ενοικίασης προσωπικού που επιχορηγούνται από το κράτος (αρ. 2, παρ.5).

• Καθιέρωση της επιταγής επανένταξης των ανέργων με το ποσό της επιδότησης για την απασχόλησή τους από επιδοτούμενες επιχειρήσεις (αρ. 3, παρ. 3).

• Άρση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης υπέρ των μισθωτών σε περίπτωση συρροής στις ΣΣΕ με δυνατότητα αρνητικής απόκλισης των ειδικότερων ΣΣΕ έναντι των γενικών ακόμη και έναντι της ΕΓΣΣΕ (αρ. 2, παρ.7).

• Καθιέρωση της σύμβασης απόκτησης εργασιακής εμπειρίας στον ιδιωτικό τομέα, διάρκειας 1 έτους σε νέους ανέργους μέχρι 24 ετών με αμοιβή του 80% του γενικού κατώτατου μισθού και με απαλλαγή των εργοδοτών από τις ασφαλιστικές εισφορές (αρ .2, παρ.6).

β) Ν.3847/2010

• Επανακαθορισμός του 13ου και του 14ου μισθού σε 400 ευρώ αντίστοιχα για το σύνολο των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα με μηνιαίες αποδοχές κάτω από τα 2500 ευρώ (αρ. 1, παρ.1).

γ) Ν.3863/2010

• Καθιέρωση της ειδικής σύμβασης μαθητείας για νέους ηλικίας 15-18 ετών με αμοιβή το 70% του γενικού κατώτατου μισθού (αρ.74, παρ. 9).

• Καθιέρωση της δυνατότητας πρόσληψης νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας ηλικίας 18-24 ετών με αμοιβή το 84% του γενικού κατώτατου μισθού και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον ΟΑΕΔ (αρ. 74, παρ. 8).

• Μείωση κατά 20% του κόστους της υπερεργασίας και κάθε μορφής υπερωριακής απασχόλησης (αρ. 74, παρ. 10).

• Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τη μείωση μέχρι και κατά 3/4του χρόνου προειδοποίησης (από 24 σε 6 μήνες) που συνεπάγεται χαμηλότερο κόστος απόλυσης (αρ. 74, παρ. 2).

• Διευκόλυνση των ατομικών απολύσεων με τον περιορισμό του ποσού προκαταβολής της αποζημίωσης από 6 σε 2 μισθούς, με την επέκταση των δόσεων από 3 τριμηνιαίες κατά ανώτατο όριο σε διμηνιαίες και με την μείωση των ποσών των δόσεων από αντιστοιχία 3 μισθών σε 2 (αρ.74, παρ. 2).

• Αύξηση του ορίου για την ένταξη στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων από 4 σε 6 μηνιαίως για τις επιχειρήσεις από 20-150 εργαζόμενους, και από 2% στο 5% για τις επιχειρήσεις άνω των 150 εργαζόμενων (το όριο του 2% ίσχυε για τις επιχειρήσεις άνω των 200 εργαζόμενων (αρ.74, παρ.1).

• Εισαγωγή ειδικού ρυθμιστικού πλαισίου για το καθεστώς της εργολαβίας και της υπεργολαβίας (αρ. 68).

• Eισαγωγή πλαισίου μεταρρύθμισης του ΟΜΕΔ (αρ.73).

δ) Ν.3871/2010

• Κατάργηση του περιεχομένου των διαιτητικών αποφάσεων που για την περίοδο 2010-12 προβλέπουν μισθολογικές αυξήσεις πέραν των οριζόμενων από την ΕΓΣΣΕ της αντίστοιχης περιόδου (αρ. 51).

η) Ν.3899/2010

• Επέκταση της διάρκειας της σύμβασης δοκιμής που η λήξη της δεν συνεπάγεται καταβολή αποζημίωσης από τους 2 στους 12 μήνες και διευκόλυνση των  απολύσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου που καταγγέλλονται στους 12 μήνες (αρ.17, παρ.5α).

• Επέκταση της συνολικής ανώτατης διάρκειας δανεισμού εργαζομένων από τους 18 στους 36 μήνες (αρ. 17, παρ.4).

• Επέκταση της ανώτατης διάρκειας της επιβαλλόμενης εκ περιτροπής εργασίας από 6 σε 9 μήνες ανά ημερολογιακό έτος (αρ. 17, παρ.3).

• Κατάργηση της προσαύξησης στο ωρομίσθιο της μερικής απασχόλησης σε περίπτωση υπερωρίας και απασχόλησης με εβδομαδιαία εργασία κάτω των 20 ωρών (αρ. 17, παρ.1, 2).

• Εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ με περιεχόμενο διάβρωσης του κατώτατου κλαδικού μισθού (αρ.13).

• Καθιέρωση της (μη δεσμευτικής) γνωμοδότησης του Συμβουλίου Κοινωνικού Ελέγχου της Επιθεώρησης Εργασίας για την αναγκαιότητα υπογραφής ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ (αρ.13).

• Αναγνώριση της ίδιας δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και στον εργοδότη όπως και στην εργατική πλευρά (αρ.14).

• Επέκταση της αναστολής για 10 ημέρες του απεργιακού δικαιώματος και στην περίπτωση μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία από την εργοδοτική πλευρά (αρ.14).

• Η διαιτησία είναι πλέον αρμόδια μόνο για τους βασικούς μισθούς, αντί για το σύνολο, της συλλογικής διαφοράς (αρ.14).

• Επισήμανση της ιδιαίτερης έμφασης των αποφάσεων στο πλαίσιο του ΟΜΕΔ στην οικονομική κατάσταση, την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα του κρινόμενου πεδίου της συλλογικής διαφοράς (αρ.14).

• Καθιέρωση της ομοφωνίας ανάμεσα σε εργοδότες και συνδικάτα που συνθέτουν το ΔΣ του ΟΜΕΔ για την επιλογή των μεσολαβητών και των διαιτητών (αρ. 14).

• Προσαρμογή του δικαστικού ελέγχου των διαιτητικών αποφάσεων στο νέο πλαί σιο της τυπικής τους νομιμότητας (αρ.14).

• Επιβολή μηδενικών αυξήσεων στο σύνολο του δημόσιου τομέα (αρ. 3, παρ. 1).

• Μείωση κατά 10% των αποδοχών στις ΔΕΚΟ για όσους αμείβονται με αποδοχές άνω των 1.800 ευρώ μηνιαίως (αρ. 2, παρ, 18).

• Επιβολή μετατάξεων στις ΔΕΚΟ χωρίς την υποχρέωση διατήρηση των δικαιωμάτων της προηγούμενης θέσης απασχόλησης (αρ. 2, παρ.22).

• Κατίσχυση των μέτρων απορρύθμισης στον δημόσιο τομέα έναντι αντίθετου περιεχομένου ΣΣΕ και ΔΑ (αρ. 2, παρ.21).

• Κατάργηση όλων των εξαιρέσεων του κανόνα 1:5 για τη σχέση προσλήψεων και αποχωρήσεων στον δημόσιο τομέα (αρ. 3, παρ.1).

• Περιορισμός κατά 15%στις προσλήψεις στο Δημόσιο με σύμβαση ορισμένου χρόνου και έργου σε σχέση με το 2010 (αρ. 3, παρ.4).

• Μείωση κατά 10% των αποδοχών των εργαζομένων στον όμιλο της ΑΤΕ όσων υπερβαίνουν τα 1800 ευρώ μηνιαίως (αρ. 11).

ε) Ν.3907/2011

• Δυνατότητα χορήγησης άδειας εργασίας για απασχόληση υπηκόων τρίτων χωρών που βρίσκονται παράνομα στη χώρα και των οποίων έχει αναβληθεί η απομάκρυνσή τους, μετά από τον εντοπισμό και την προσωρινή στέγασή τους με φροντίδα του Δημοσίου. Χορήγηση της σχετικής άδειας παράλληλα με τον ορισμό των τομέων και των περιοχών απασχόλησης, του εργασιακού και ασφαλιστικού καθεστώτος που την συνοδεύουν διαμορφώνοντας όρους εργασιακού και κοινωνικού dumping (αρθρ.37, παρ.5).

στ) Ν.3920/2011

• Κατάργηση των ισχυουσών ΣΣΕ και των κανονισμών προσωπικού στους φορείς των αστικών συγκοινωνιών (αρ.12, παρ.1).

• Έναρξη διαδικασίας συλλογικών διαπραγματεύσεων στις αστικές συγκοινωνίες για νέο περιεχόμενο ΣΣΕ και κανονισμών προσωπικού (αρ. 12, παρ. 2,3).

• Απαγόρευση προσφυγής της εργατικής πλευράς στον ΟΜΕΔ σε περίπτωση αδιεξόδου των συλλογικών διαπραγματεύσεων για νέα ΣΣΕ και κανονισμούς προσωπικού στις αστικές συγκοινωνίες (αρ. 12, παρ. 6).

• Επιβολή με νόμο του περιεχομένου των εργασιακών σχέσεων σε περίπτωση αδιεξόδου των συλλογικών διαπραγματεύσεων στις αστικές συγκοινωνίες (αρ. 12, παρ.4).

• Επανεφαρμογή του νόμου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις με βάση το νέο εργασιακό καθεστώς που έχει συμφωνηθεί ή με νόμο επιβληθεί στις αστικές συγκοινωνίες (αρ. 12, παρ.7).

• Κατίσχυση των ρυθμίσεων για τις μετατάξεις του πλεονάζοντος προσωπικού στις αστικές συγκοινωνίες έναντι κάθε αντίθετου νόμου ή ΣΣΕ (αρ.12).

ζ) Ν.3979/2011

• Αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου στον δημόσιο τομέα από 37,5 σε 40 ώρες (αρ.41).

η) Ν.3986/2011

• Άρση του σπουδαίου λόγου σε περίπτωση πρόωρης καταγγελίας στις μακροχρόνιες συμβάσεις ορισμένου χρόνου (πχ. τράπεζες) (αρ. 40).

• Επέκταση της ανώτατης διάρκειας των συμβάσεων ορισμένου χρόνου μετά από 3 διαδοχικές ανανεώσεις από τους 24 στους 36 μήνες (αρ.41, παρ.3).

• Καθιέρωση της χωρίς όρια δυνατότητας ανανέωσης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε περίπτωση αντικειμενικού λόγου όπως αυτός προκύπτει από μια ευρύτατη ενδεικτική απαρίθμηση (αρ. 41, παρ.1,2).

• Εισαγωγή της δυνατότητας πρόσληψης νέων ηλικίας 18-25 ετών για απόκτηση επαγγελματικής εμπειρίας με αμοιβή το 80% του γενικού κατώτατου μισθού για διάστημα μέχρι 2 ετών (αρ. 43).

• Επέκταση του χρόνου υπέρβασης του ημερήσιου ωραρίου από 4 σε 6 μήνες σε περίπτωση ετήσιας ελαστικής διευθέτησης του χρόνου εργασίας (αρ. 42).

• Παροχή της δυνατότητας συμφωνιών για ελαστική διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στις επιχειρήσεις, όταν απουσιάζουν τα συνδικάτα και τα συμβούλια εργαζομένων, και με ενώσεις προσώπων στις οποίες συμμετέχει το 20% των εργαζομένων για τις επιχειρήσεις άνω των 20 εργαζομένων και το 15% αντίστοιχα για τις επιχειρήσεις κάτω των 20 εργαζόμενων (αρ. 42, παρ. 6).

• Καθιέρωση της εθελοντικής μετατροπής της πλήρους απασχόλησης σε μερική στον δημόσιο τομέα με μείωση έως και 50% του ωραρίου για διάστημα 5 ετών (αρ. 37, παρ. 5).

• Εισαγωγή του καθεστώτος της εργασιακής εφεδρείας στον δημόσιο τομέα με καταβολή του 60% του βασικού μισθού για το πλεονάζον προσωπικό (αρ. 37, παρ. 7).

• Καθιέρωση της δυνατότητας αποχώρησης με εθελούσια έξοδο των υπαγόμενων στο καθεστώς της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο (αρ. 37, παρ. 7).

• Επέκταση της σχέσης 1:5 προσλήψεων και αποχωρήσεων στο Δημόσιο μέχρι το 2015 (αρ. 37. παρ. 3).

• Καθιέρωση της σχέσης 1:10 μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων στο Δημόσιο για το 2011 (αρ. 37, παρ. 3).

• Περιορισμός των προσλήψεων με σύμβαση ορισμένου και έργου στο Δημόσιο κατά 50% για το 2011 και κατά 10% για την περίοδο 2012-15 (αρ. 37, παρ. 3).

• Μείωση της επιδότησης των ανέργων σε 450 ημερήσια επιδόματα ανά 4ετία από το 2011 και σε 400 από το 2012-15.

θ) Ν.3996/2011

• Καθιέρωση της σύμβασης εργασίας ειδικού σκοπού για τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας στο Δημόσιο μέσω τρίτων (έμμεσος δανεισμός), 5μηνης διάρκειας και με αμοιβές κάτω από τα γενικά κατώτατα όρια μέχρι 625 ευρώ μηνιαίως μέσω (αρθρ. 89, παρ.Α, εδ.1-3).

ι) Ν.4024/2011

• Εισαγωγή της προσυνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας με το 60% του βασικού μισθού σε περίπτωση κατάργηση των οργανικών θέσεων στο Δημόσιο και αυτοδίκαιη απόλυση για όσους συμπληρώνουν τα 55 έτη και 35 χρόνια προϋπηρεσίας στο τέλος του 2013 (αρ. 33).

• Ειδική ρύθμιση της εργασιακής εφεδρείας στο Δημόσιο για εργαζόμενους με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου για διάστημα 1-2 χρόνων πριν από την οριστική αποχώρηση και με την καταβολή του 60% του βασικού μισθού (αρ. 34).

• Μετακίνηση εργαζομένων υπό καθεστώς διαθεσιμότητας στο Δημόσιο για την πλήρωση θέσεων τακτικού προσωπικού κατά 10% και κατά 30% για θέσεις προσωρινής απασχόλησης (αρ.34, παρ.1).

• Εισαγωγή του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο με όρους συνολικής υποβάθμισης (αρ. 12-32).

• Κατίσχυση των επιχειρησιακών έναντι των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ σε περίπτωση συρροής και ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους με την τυπική κατάργηση αλλά την ουσιαστική διατήρηση του περιεχομένου αρνητικής απόκλισης των ειδικών επιχειρησιακών ΣΣΕ (αρ. 37, παρ. 5).

• Αναγνώριση της δυνατότητας υπογραφής επιχειρησιακών ΣΣΕ σε περίπτωση απουσίας σωματείου και από ένωση προσώπων που εκπροσωπεί τα 3/5 του προσωπικού της επιχείρησης (αρ. 37, παρ.1).

• Αναστολή της επέκτασης εφαρμογής των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών ΣΣΕ μέχρι το τέλος του 2013 (αρ. 37, παρ.6).

Γ) Νομοθεσία στο πλαίσιο του δευτέρου μνημονίου(2012-14)

α) Ν.4046/2012 (ΠΥΣ ως εφαρμογή του αρθρ. 1, παρ.6)

• Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 22% με νόμο και κατάργηση της ΕΓΣΣΕ 2010-12 (ΠΥΣαρ.1, παρ.1).

• Μείωση του γενικού κατώτατου μισθού κατά 32% με νόμο για τους νέους μέχρι 25 ετών και για τους μαθητευόμενους (ΠΥΣαρ.1, παρ. 2).

• Άμεση προσαρμογή στα νέα γενικά κατώτατα όρια των μισθών χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου (ΠΥΣ αρ. 1, παρ.3).

• Προσαρμογή της ΕΓΣΣΕ από τον Ιούλιο του 2012 για τον κατώτατο μισθό με ευθυγράμμισή τους με τα επίπεδα των συγκρίσιμων με την Ελλάδα χωρών (αρ.1, παρ.6 Ν. 4046/12).

• Μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά 15% κατά τη διάρκεια ισχύος του μνημονίου (αρ.1, παρ.6 Ν.4046/12).

• Μείωση του χρόνου μετενέργειας της ΣΣΕ, μετά από τη λήξη της, από 6 σε 3 μήνες, με διατήρηση πλέον μόνο του βασικού μισθού και των επιδομάτων ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας και με δυνατότητα διαπραγμάτευσής τους με ατομικές συμβάσεις και κατάργηση όλων των υπολοίπων ρυθμίσεων της προηγούμενης ΣΣΕ χωρίς τη συναίνεση του εργαζόμενου (ΠΥΣ αρ. 2, παρ. 4).

• Κατάργηση του δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία μετά από την άρνηση της πρότασης του μεσολαβητή και καθιέρωση της από κοινού προσφυγής σε αυτήν (ΠΥΣ αρ. 3, παρ.1).

• Περιορισμός της διαιτητικής απόφασης στον καθορισμό του βασικού μισθού και ημερομισθίου με βάση τις οικονομικές συνθήκες, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάγκη μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας κατά την περίοδο του δεύτερου μνημονίου (ΠΥΣ αρ. 3, παρ. 2,3).

• Κατάργηση των ρητρών που διατηρούν τους κανονιστικούς όρους προηγούμενων ΣΣΕ και ΔΑ (επιδόματα, παροχές) σε περίπτωση προσφυγής στη διαιτησία (ΠΥΣαρ. 3, παρ.2).

• Πάγωμα των αυξήσεων σε μισθούς και ωριμάνσεις μέχρι τη μείωση του ποσοστού ανεργίας στη χώρα κάτω από το 10%, από το 21% που βρίσκεται κατά την περίοδο της σχετικής ρύθμισης και με τάσεις συνεχούς ανόδου (ΠΥΣ αρ. 4).

• Καθιέρωση της 3ετίας ως ανώτατης διάρκειας των ΣΣΕ (ΠΥΣ αρ. 2, παρ.1).

• Λύση των συμβάσεων με βάση το όριο ηλικίας ή συνταξιοδότησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με βάση τα ισχύοντα ως προς τη λύση των συμβάσεων αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα (ΠΥΣ αρ. 5, παρ.1).

• Κατάργηση των νόμων, των κανονιστικών αποφάσεων, των ΣΣΕ, των κανονισμών εργασίας, των οργανισμών προσωπικού και των αποφάσεων διοίκησης που καθιερώνουν όρους ή ρήτρες μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ΠΥΣ αρ. 5, παρ.2).

β) Ν. 4052/2012

• Επαναρρύθμιση των ιδιωτικών γραφείων εύρεσης εργασίας με όρους απελευθέρωσης της λειτουργίας τους (αρ. 98-112).

• Επαναρρύθμιση του δανεισμού εργαζομένων μέσω γραφείων προσωρινής απασχόλησης με όρους απελευθέρωσης της λειτουργίας τους (αρ.113-133).

γ) Ν. 4093/2012 (αρθρ. 1)

• Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο σύνολο του δημόσιου τομέα (υποπαρ. Γ1, εδ.1).

• Περικοπές ειδικών μισθολογίων του δημόσιου τομέα (υποπαρ. Γ1, εδ.13-39).

• Εισαγωγή του θεσμού της διαθεσιμότητας ετήσιας διάρκειας και με καταβολή του 75% του μισθού στον δημόσιο τομέα λόγω κατάργησης θέσεων για μόνιμο προσωπικό και για προσωπικό με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και με κατάληξη την απόλυση σε περίπτωση μη ένταξης του προσωπικού σε άλλη θέση απασχόλησης εντός του δημόσιου τομέα (υποπαρ. Ζ .2).

• Εφαρμογή της υποχρεωτικής μετάταξης σε περίπτωση κατάργησης θέσεων στο Δημόσιο και σε θέσεις κατώτερου εργασιακού περιεχομένου για τους μετατασσόμενους υπαλλήλους (υποπαρ. Ζ.1).

• Καθιέρωση της αργίας στον δημόσιο τομέα στο πλαίσιο πειθαρχικής και ποινικής διαδικασίας με όρους επιβαρυντικούς για την εργασία (υποπαρ. Ζ3).

• Κατάργηση θέσεων εργασίας για συμβάσεις αορίστου χρόνου στον δημόσιο τομέα (υποπαρ. Ζ.4).

• Καθιέρωση της σχέσης προσλήψεων και αποχωρήσεων (1:5) στον δημόσιο τομέα στο σύνολό του με παράλληλη περαιτέρω μείωση των θέσεων προσωρινής απασχόλησης στο Δημόσιο (υποπαρ. Ζ.5).

• Πρόσθετοι περιορισμοί στις προσλήψεις με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και έργου στο Δημόσιο (υποπαρ. Ζ.5).

• Απελευθέρωση των όρων σύστασης γραφείων ενοικιάσεως εργασίας (υποπαρ. ΙΑ.8)

• Περιορισμός του χρόνου ανανέωσης της ενοικίασης προσωπικού από τις 45 στις 23 ημέρες για τη μετατροπή της σύμβασης σε σχέση αορίστου χρόνου με τον έμμεσο εργοδότη (υποπαρ. ΙΑ. 8, εδ. 4).

• Απελευθέρωση των όρων σύστασης των ιδιωτικών γραφείων εύρεσης εργασίας και διεύρυνση του ρόλου τους (υποπαρ. ΙΑ.9.).

• Καθορισμός του γενικού κατώτατου μισθού με υπουργική απόφαση και κατάργηση της σχετικής αρμοδιότητας της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ.1).

• Κατάργηση της καθολικότητας εφαρμογής της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας ως προς τους μισθολογικούς όρους οι οποίοι εφαρμόζονται μόνο στις επιχειρήσεις / μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που την προσυπογράφουν (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 2α).

• Δυνατότητα διάβρωσης του περιεχομένου των μισθολογικών ορίων της εθνικής συλλογικής σύμβασης με ειδικότερες συλλογικές συμβάσεις μέχρι τα όρια του γενικού κατώτατου μισθού που προσδιορίζεται με νόμο (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 2β,2ζ).

• Περιορισμός των τριετιών κατά ανώτατο όριο σε τρείς με ποσοστό 10% για κάθε τριετία (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. 3γ).

• Αναστολή των αυξήσεων των επιδομάτων τριετίας έως ότου η ανεργία υποχωρήσει κάτω από το 10% (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ.στ).

• Κατάργηση των επιδομάτων για τους κατώτατους μισθούς εκτός από τα επιδόματα τριετίας που χορηγούνται υπό προϋποθέσεις (υποπαρ. ΙΑ. 11, εδ. ε).

• Μείωση του χρόνου προειδοποίησης για τις απολύσεις στην περίπτωση των συμβάσεων αορίστου χρόνου με ανώτατο όριο τους 4 μήνες (υποπαρ. ΙΑ.12. εδ. 1).

• Μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης σε 12 μισθούς για προϋπηρεσία 16 ετών με ένα επιπλέον μισθό, υπό προϋποθέσεις, ανά επιπλέον έτος προϋπηρεσίας με ανώτατο μηνιαίο όριο τα 2000 ευρώ (υποπαρ. ΙΑ.12, εδ.2-3).

• Κατάργηση του πενθήμερου στα καταστήματα και ρύθμιση της 5ήμερης και 6ήμερης εβδομαδιαίας εργασίας για συνολικό χρόνο 40 ωρών με συλλογικές συμβάσεις (υποπαρ. ΙΑ.14, εδ.1).

• Μείωση του χρόνου ημερήσιας ανάπαυσης σε 11 συνεχείς ώρες σε συνολικό χρονικό διάστημα 24 ωρών (υποπαρ. ΙΑ. 14,εδ.2).

• Δυνατότητα αναγγελίας της υπερωριακής απασχόλησης προς την Επιθεώρηση Εργασίας και 2 ημέρες μετά από την πραγματοποίησή της (υποπαρ. ΙΑ 13, εδ.2).

• Αναστολή των προσλήψεων στους ΟΤΑ μέχρι το 2016 (υποπαρ.ΣΤ1. εδ.3).

δ) Ν. 4147/13

• Εφαρμογή συμβάσεων ορισμένου χρόνου και μίσθωσης έργου για κάλυψη αναγκών στους ΟΤΑ μέσω τρίτων (αρ. 4).

ε) Ν. 4152/13 (αρθρ. 1)

• Έμμεση διάβρωση του νόμιμου γενικού κατώτατου μισθού για 5μηνη κοινωφελή εργασία στο Δημόσιο μέσω τρίτων φορέων (δανεισμός) με αμοιβές μέχρι 490 ευρώ μηνιαίως (και μέχρι 427 ευρώ για τους νέους έως 25 ετών) για τους «ωφελούμενους» ανέργους (παρ. ΙΔ. υποπαρ.5).

• Άμεση απόλυση των εργαζόμενων με σχέση ιδιωτικού δικαίου σε ΝΠΙΔ του Δημοσίου σε περίπτωση κατάργησης των θέσεων στις οποίες υπηρετούν (παρ. ΣΤ, υποπαρ.12).

στ) Ν. 4172/13

• Επαναρρύθμιση του καθεστώτος διαθεσιμότητας με την κατάργηση θέσεων εργασίας στο σύνολο του δημόσιου τομέα διάρκειας 8 μηνών και με την καταβολή του 75% των αποδοχών, και συνεπαγόμενη απόλυση μετά από τη λήξη της (αρθρ.90).

• Εφαρμογή της κινητικότητας στο σύνολο του δημόσιου τομέα με μετατάξεις και μεταφορά προσωπικού υπό την προϋπόθεση της πλήρωσης των προβλεπόμενων προϋποθέσεων ώστε σε αντίθετη περίπτωση να απολύεται (αρθρ.91).

• Θεσμοθέτηση των όρων διαμόρφωσης του γενικού κατώτατου μισθού με υπουργική απόφαση μετά από 3μερή διαβούλευση (αρθρ.103).

ζ) Ν. 4177/13

• Κατάργηση της Κυριακής αργίας στα εμπορικά καταστήματα για 7 Κυριακές ανά έτος και με τη δυνατότητα περαιτέρω διεύρυνσης με απόφαση του αρμόδιου αντιπεριφερειάρχη (αρθρ.16).

η) Ν. 4254/14

• Πιλοτική εφαρμογή της κατάργηση της Κυριακής αργίας για τα καταστήματα για ολόκληρο το έτος σε 3 τουριστικές περιοχές με απόφαση του Υπουργού ανάπτυξης (αρ.1, παρ.ΣΤ,υποπαρ.ΣΤ.5, εδ.1α).

• Καθιέρωση αποζημίωσης απόλυσης και ένταξης σε καθεστώς επιδότησης λόγω ανεργίας για τους μόνιμους υπαλλήλους και τους εργαζόμενους με σχέση αορίστου χρόνου στο Δημόσιο που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα λόγω κατάργησης θέσης. Το ποσό της αποζημίωσης υπόκειται σε μερικό συμψηφισμό με τις αποδοχές κατά την διάρκεια της διαθεσιμότητας και δεν μπορεί να υπερβαίνει το όριο των 15.000 ευρώ (αρ. 1, παρ. Θ, υποπαρ.Θ1, εδ.2,4α).

• Περαιτέρω μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά 3,9 μονάδες (αρ. 1, παρ. ΙΑ, υποπαρ.ΙΑ.3,εδ.1).

• Μείωση των περιορισμών σχετικά με την απαγόρευση ατομικών απολύσεων από τους 6 στους 3 μήνες για οικονομοτεχνικούς λόγους και ομαδικών απολύσεων από τους 12 στους 6 μήνες για την προσφυγή των επιχειρήσεων στον δανεισμό εργαζομένων της ίδιας ειδικότητας (αρ.1,παρ.ΙΑ, υποπαρ.ΙΑ4, εδ.1β).

• Εφαρμογή του δανεισμού εργαζομένων οικοδόμων σε έργα προϋπολογισμού άνω των 10 εκ ευρώ του στενού και ευρύτερου Δημοσίου (αρ. 1, παρ. ΙΑ,υποπαρ.ΙΑ4, εδ.2ε).

• Κατάργηση των περιορισμών περί εκτάκτων, πρόσκαιρων και εποχικών αναγκών για τη χρήση δανειζόμενου προσωπικού (αρ. 1, παρ. ΙΑ, υποπαρ.ΙΑ4, εδ.3).

• Μείωση στο ήμισυ του ποσού των τριετιών για προηγούμενη προϋπηρεσία των προσλαμβανόμενων μακροχρόνια ανέργων άνω των 25 χρόνων που αμείβονται με τον γενικό κατώτατο μισθό (αρ.1, παρ.ΙΑ, υποπαρ.ΙΑ7, εδ.1γ)”.

 

Η έκθεση του ΙΝΕ εδώ

πηγή: athens.indymedia

Τέρμα στην ανακωχή! Ώρα να μιλήσουν τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας! Ανεξάρτητη πανελλαδική εργατική ταξική συγκέντρωση πορεία στη ΔΕΘ

10570561_487485668055462_6995666382882643883_n

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΔΕΘ: 5 ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΑΝΤΙ ΜΙΑΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ 78 ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ

Το κάλεσμα για ανεξάρτητη -από κράτος, αφεντικά και εργοδοτικό γραφειοκρατικό συνδικαλισμό- συγκέντρωση και πορεία, που κάνει η Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών στη φετινή Δ.Ε.Θ. μαζί με άλλες δυνάμεις και συλλογικότητες του εργατικού κινήματος, είναι το ελάχιστο αλλά και αναγκαίο μήνυμα που μπορεί να δοθεί στα εκατομμύρια εργαζόμενους και άνεργους, για την έναρξη ενός νέου γύρου αναμέτρησης με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους τροικανούς εντολοδότες της πολιτικής της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από αυτή τη σκοπιά χαιρετίζουμε την πρόθεση και των 78 ταξικών συνδικαλιστών, να συγκεντρωθούν και να πορευτούν και αυτοί, έξω από τις «φτερούγες» της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, την πρόταση των οποίων λάβαμε, και η οποία θέτει ένα γενικότερο σκεπτικό για το χαρακτήρα της φετινής Δ.Ε.Θ., αλλά και τις μάχες του επόμενου διαστήματος.

Ως Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, θεωρούμε εξαιρετικά αναγκαία και κρίσιμη την κοινή συζήτηση των πρωτοποριών του εργατικού κινήματος για το πώς αυτό θα παλέψει το αμέσως επόμενο διάστημα. Θα προσθέταμε μάλιστα πως αυτή η συζήτηση είναι αναγκαία όχι μόνο και όχι κυρίως για τη διαμόρφωση ενός ακόμα συντονισμού δράσεων στο εργατικό κίνημα, αλλά για την αναζήτηση των απαραίτητων προγραμματικών απαντήσεων και του αντίστοιχου πολιτικού σχεδίου που μπορεί να δώσει τη μάχη κάθε εργαζόμενος και άνεργος. Για τη διαμόρφωση ενός Ενιαίου Μετώπου Εργατών, που θα εκφράζει τη δυνατότητα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αμφισβητήσουν έμπρακτα την αστική εξουσία, και έτσι να λύσουν το γόρδιο δεσμό της κοινωνικής καταστροφής που σοβεί εδώ και 4 τουλάχιστον χρόνια στην Ελλάδα.

Ως συμβολή μας σε αυτή την συζήτηση, καταθέτουμε σε κάθε πρωτοπόρο εργαζόμενο, σε κάθε αγωνιστή του εργατικού κινήματος, σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο και νεολαίο που προβληματίζεται με ποια πολιτική πρόταση θα δώσει τις μάχες του, την απαραίτητη -κατά τη δική μας άποψη- ατζέντα συζήτησης και δράσης. Αυτό ακριβώς θα είναι και το ζήτημα που θα μας απασχολήσει στην συνέλευση που θα πραγματοποιήσει η Πρωτοβουλία την Κυριακή 7 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη. Αυτήν καταθέτουμε, αντί απάντησης, με τη μορφή κάποιων κρίσιμων για εμάς ερωτημάτων,  και προς τους ταξικούς συνδικαλιστές που μας απευθύνθηκαν. Με όλους αυτούς, και πρώτα από όλα με την ίδια την εργατική τάξη και ευρύτερα τους εργαζόμενους, θα επιδιώξουμε να συνομιλήσουμε και την επομένη της Δ.Ε.Θ. 

1)    Διεθνώς και στην Ελλάδα, βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο της βαθύτερης  ιστορικής, συστημικής κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού. Mιας κρίσης που ενσωματώνει και ξεπερνά την Mακρά Ύφεση του 1895-1895 και την Bαθειά Ύφεση του 1929, που «λύθηκε» με μια τρομακτική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων έμψυχων και άψυχων, με τη φρίκη του Φασισμού και τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Eπτά χρόνια μετά την εμβληματική χρεοκοπία της Λήμαν Mπράδερς η παρούσα κρίση όχι μόνο δεν ξεπερνιέται αλλά επιδεινώνεται, με την ύφεση να πλήττει, πέραν των χρεοκοπημένων χωρών της νότιας Eυρώπης, τον ίδιο τον ιμπεριαλιστικό πυρήνα της, την Γαλλία, που αντιμετωπίζει και τεράστια πολιτική κρίση, αλλά και την Γερμανία που το α’ εξάμηνο του 2014 βρίσκεται σε ύφεση.

Eπτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της παρούσας κρίσης, τα γεγονότα στην Oυκρανία με τους ναζιστές σε κυβερνητικές θέσεις υπό την αιγίδα της E.E., και το φασισμό να σηκώνει κεφάλι στη Δυτική Eυρώπη και στην Eλλάδα, κάνουν σαφές ότι η εποχή της βαρβαρότητας είναι παρούσα, όχι μόνο στη Mέση Aνατολή αλλά στον πυρήνα της γηραιάς Eυρώπης. Mόνο η εργατική τάξη μπορεί να βάλει τέλος στην καπιταλιστική – ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα με την διεθνή σοσιαλιστική επανάσταση. 
Είναι φανερή η απουσία όποιου θετικού ιστορικού ορίζοντα για τον καπιταλισμό. Είναι ένα σύστημα σε παρακμή. 
Η ίδια η ελληνική κυβέρνηση έχοντας πίσω της μια εκλογική ήττα στις προηγούμενες ευρωεκλογές, αναπαράγει όλες τις αντιφάσεις και τα προβλήματα της σε ανώτερο επίπεδο. Από αυτή τη σκοπιά, δεν έχουμε εδώ άλλη μια δέσμη μέτρων, μια επιχείρηση αύξησης κερδοφορίας του κεφαλαίου με όχημα μια κίβδηλη ανάπτυξη. Τα μέτρα που κάθε φορά παίρνει η κυβέρνηση είναι όρος ζωής της. Η οικονομική και βιολογική καταστροφή εργατικής δύναμης είναι τα λύτρα που πληρώνουμε καθημερινά ως τάξη, στην προσπάθεια επιβίωσης του ίδιου του συστήματος. Η αντιπαράθεση λοιπόν με την κυβέρνηση ενάντια στα μνημόνια και τα μέτρα που αυτά συνεπάγονται, μπορεί να είναι αποτελεσματική αν δεν είναι εξαρχής δεμένη με την πάλη για την ανατροπή της ίδιας της κυβέρνησης; Μπορεί να δώσει προοπτική αυτή η πάλη, αν δεν πούμε ευθέως στους εργαζόμενους την αλήθεια, πως κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο με την επαναστατική πάλη των ίδιων; Πως η αυταπάτη της ανατροπής της επίθεσης, αποκομμένη από τις αναγκαίες συνολικές πολιτικές επιλογές, αφήνει περιθώριο σε οποιαδήποτε πολιτική διαχείρισης του ίδιου συστήματος; 

2)    Το χρέος και η ρύθμισή του, θα είναι το κεντρικό ζήτημα αυτού του φθινοπώρου. Αυτό επιδιώκει η ίδια η κυβέρνηση προκειμένου να δείξει σε όλους τους εργαζόμενους, πως ότι ζούμε αυτά τα χρόνια, είναι η αναγκαία πολιτική και των επόμενων χρόνων. Το ίδιο θα επιδιώξει και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να εμφανίσει πως μπορεί να διαπραγματευτεί διαφορετικά, και να διαγράψει ένα μέρος του χρέους. Για εμάς είναι αναγκαία η χωρίς όρους μονομερής διαγραφή του χρέους, μαζί με όλα τα μέτρα που είναι αναγκαία (εθνικοποίηση τραπεζών και των βασικών τομέων παραγωγής χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο ). Προκύπτει το ερώτημα: Υπάρχει άλλη εξουσία και κυβέρνηση, πλην της εργατικής, που θα επιδιώξει και θα μπορέσει να υλοποιήσει κάτι τέτοιο; Υπάρχει άλλη εξουσία πλην της εργατικής, που θα καταφέρει να καλέσει σε διεθνή βοήθεια για τη διάλυση όλων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών; Αν δεν απαντήσουμε καθαρά σε αυτό, τότε είμαστε έκθετοι σε οποιαδήποτε αστική διαπραγμάτευση για το χρέος, πολύ περισσότερο αριστερής προέλευσης, που θα δημιουργήσει νέες καταστροφές αλλά και απογοητεύσεις.

3)    Από αυτή τη σκοπιά για εμάς η πάλη για εργατική εξουσία είναι η πλέον αναγκαία και ρεαλιστική πολιτική προγραμματική πρόταση για την ιστορική εποχή που διανύουμε. Δεν είναι ένα απλό σύνθημα. Για αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς, η πάλη που δίνει η εργατική τάξη, και ευρύτερα οι εργαζόμενοι για την αυτοοργάνωσή της, για την έμπρακτη ανεξαρτησία της από το κράτος, τα αφεντικά και τον αστικό, εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. 4 χρόνια μνημονίων η τάξη μας έχει δώσει δείγματα γραφής. Προσπάθειες αυτοδιαχείρισης βιομηχανικών μονάδων, η πάλη των ανέργων για αξιοπρεπή ζωή και οι αντίστοιχες προσπάθειες αλληλεγγύης πέρα από τη λογική της φιλανθρωπίας, εργατικές επιτροπές αγώνα ανεξάρτητες από τους γραφειοκράτες, αγώνες όπως των καθαριστριών, των διοικητικών υπαλλήλων κ.τ.λ. που έδειξαν πως οι εργαζόμενοι μπορούν να επιμένουν αγωνιστικά όταν οι γραφειοκρατίες τους γυρίζουν την πλάτη. Θέτουμε λοιπόν το ερώτημα, πως μπορούν προγραμματικά και οργανωτικά να ενοποιηθούν όλες αυτές οι προσπάθειες, χωρίς να αναπαράγουν συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες χωρίς προοπτική; Αυτή η προσπάθεια δεν αφορά μόνο τα τμήματα που βρίσκονται σε αγώνα εντός της εργασίας, ούτε καν μόνο τους συνδικαλισμένους εργαζόμενους. Η πολυδιάσπαση της εργατικής τάξης, που επέτεινε η κρίση, σε εργαζόμενους και ανέργους, σε μόνιμους αλλά και σε λαοθάλασσα ελαστικά εργαζομένων χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, σε διαθέσιμους, απολυμένους και μελλοντικά απολυμένους, απαιτεί την ενότητα και την κοινή δράση τους σε μορφές αυτοοργάνωσής τους που θα ενσωματώνουν και θα επιδρούν και στο μαχητικό συνδικαλιστικό κίνημα. 

4)    Η πάλη για ανεξάρτητη δράση από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι επείγουσα. Όχι ως ένα άλμα στο κενό έξω από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων. Υπερασπίζοντας τις αντιστάσεις των ίδιων, ακόμα και αν δεν υπερβαίνουν τα  πολιτικά όρια που θέτουν οι γραφειοκράτες. Μπαίνοντας στο πλάι κάθε καταπιεσμένου για την υπεράσπιση του βιοτικού επιπέδου του, για μια αξιοπρεπή ζωή. Η πρότασή μας και τα ερωτήματα που θέτουμε είναι εντός της εμπειρίας και των παραστάσεων της ίδιας της τάξης. Η λογική της πίεσης προς τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που καταλήγει σε 24ωρες απεργίες χωρίς καμιά προοπτική, έχει κουράσει και απογοητεύσει τους εργαζόμενους. Αξίζει κανείς να δει το τι έχει συμβεί στις τελευταίες δύο απεργίες της ΓΣΕΕ, όπως και της ΑΔΕΔΥ, που ήταν αναντίστοιχες των αναγκών. Ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων, προβληματίζεται πάνω στην αναγκαιότητα της γενικής πολιτικής απεργίας διαρκείας. Πως θα μπορούσαμε να γεφυρώσουμε το παρόν με αυτή την ανάγκη; Δεν είναι πλέον ώριμη η ανάληψη πρωτοβουλίας, μέσα στους εργαζόμενους πρώτα του δημόσιου τομέα, αλλά και του ιδιωτικού, για την κήρυξη απεργίας παρά και ενάντια στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό; Αλλά και πριν από αυτό, πως μπορούμε να δυναμώσουμε την ανεξάρτητη δράση των εργαζομένων, έξω από τα πλαίσια της γραφειοκρατίας και της ήττας;

5)    Η αναγκαία πάλη μας τέλος, δεν αρκεί να ξαναπροτείνει προς την τάξη γενικά πορείες, κινητοποιήσεις, απεργίες κ.τ.λ. Η τάξη 4 χρόνια τώρα τα έχει κάνει όλα αυτά, δοκίμασε να συγκρουστεί. Κρίσιμο είναι να καταδειχτούν οι απαραίτητες προγραμματικές πολιτικές για την ενοποίηση όλων αυτών των αγώνων, και την υπέρβαση των αδυναμιών και των ορίων τους. Το Ενιαίο Μέτωπο είναι απαραίτητο για να σπάει η επιχείρηση της εξουσίας, έτσι ώστε να επιμερίσει την ενοχή γύρω από την κρίση, πως υποτίθεται κάποιοι εργαζόμενοι, ή και όλοι μας περάσαμε καλά στην πλάτη κάποιων άλλων. Αν δεν εντοπίσουμε αυτή την ανάγκη, τότε όλοι οι εργαζόμενοι θα τσακιστούμε στα ερείπια αυτού του συστήματος. Για να αρχίσει η προσπάθεια για την οργάνωση της κοινωνίας από την ίδια την τάξη, με τα όργανα της δικής της εξουσίας, με την επαναστατική πάλη.

Με αυτό το σκεπτικό ας πορευθούμε προς τη Δ.Ε.Θ. Από την επόμενη μέρα, οι εργαζόμενοι ήδη έχουν εξαγγείλει μια σειρά κινητοποιήσεων και αγώνων. Οι απαντήσεις που θα δοθούν  σε αυτό το νέο γύρο αναμέτρησης με το κεφάλαιο, την τρόικα και το πολιτικό τους προσωπικό, θα καθορίσουν την ίδια τη ζωή μας για την επόμενη περίοδο.  

28/8/2014 
Πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών

ACTUS: ΑΝΕΡΓΙΑ : “ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ”

ανα
Η ανεργία είναι δισυπόστατο μέγεθος. Τόσο ποσοτικό όσο και ποιοτικό. Το αριθμητικό ποσοστό της ανεργίας είναι απόρροια ποιοτικών και ποσοτικών μεταβολών στο πεδίο της παραγωγής, που αποκρυσταλλώνονται με πολυδιάστατο τρόπο στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Δεν αρκεί μια θετική ποσοτική μεταβολή -υπέρ της εργασίας- σε ένα κλάδο ή περισσότερους της οικονομίας, για να αναστραφεί η εξελικτική πορεία καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων και συντριβής της ισορροπίας των παραγωγικών σχέσεων, που είχε επιτευχθεί πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. 
Ακριβώς για αυτό, ούτε τα προγράμματα τύπου voucher, ούτε το “κύμα” τουριστικής ανάπτυξης είναι σε θέση να ανακόψουν μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη. Η παραγωγική δομή της ελληνικής οικονομίας έχει πλήρως αποσαθρωθεί, η ιδιοκτησία δεν παράγει πια πλούτο για τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα, το κράτος έχει απολέσει κάθε δυνατότητα χάραξης οικονομικής πολιτικής όπως και κάθε μέσο δημιουργίας θέσεων εργασίας που σε ένα βαθμό θα τόνωναν την ζήτηση. Αντίθετα η κρατική φορολογία άμεση και έμμεση, συντρίβει την μισθωτή εργασία και εκποιεί την ιδιωτική περιουσία προς όφελος του πολυεθνικού και πολυκλαδικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και αναρωτιέται κανείς : “Είναι τρελοί ή προδότες αυτοί που ασκούν την συγκεκριμένη οικονομική πολιτική ;” . Ούτε το ένα , ούτε το άλλο.

Η οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει τους δικούς της νόμους και την δική της έλλογη δομή. Ο μόνος τρόπος έστω προσωρινής ανάκαμψης για τον κόσμο του κεφαλαίου (τράπεζες, πολυεθνικές εταιρείες κοκ) διαμεσολαβείται από την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Τόσο και πρώτιστα της εργασίας, όσο και εκείνων των μικρομεσαίων κεφαλαίων που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κρίση και είτε οδηγούνται στην καταστροφή είτε στην εξαγορά, από υπέρτερα αυτών. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει εισέλθει σε μια μη αναστρέψιμη πορεία καταστροφής που αποτελεί απαράβατο όρο για την αναγέννησή του. Μοιάζει με πλοίο που είναι έτοιμο να βουλιάξει και πετάει τα “έρμα” για να διασωθεί. Αναπόφευκτα θα χαθεί και σημαντικό μέρος του πληρώματος… 

Σε αυτή την βραδεία και βασανιστική πορεία, δημιουργούνται στρατιές ανέργων, που εξοβελίζονται στο περιθώριο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Είναι το “άχρηστο πλήρωμα” που έχει πεταχτεί στην άβυσσο της εξαθλίωσης, και που απεγνωσμένα προσπαθεί να “ανέβει πάλι στο πλοίο”. Σε ένα πλοίο που βουλιάζει. Πότε , πότε, τους πετούν από μέσα κανένα “σάπιο κομμάτι γαλέτας”. Εξάμηνη μαθητεία, επανακατάρτιση ανέργων, ή εποχική θέση εργασίας, το ονομάζουν συνήθως. Έτσι το πολιτικό σύστημα κερδίζει χρόνο, για να προετοιμάσει το “Βατερλό” του κόσμου της εργασίας. 

Γιατί αυτοί το ξέρουν, η ανεργία στο σύστημά τους, λύνεται μόνο με ένα τρόπο : “Με θάνατο και καταστροφή”.

Υπάρχει και άλλος τρόπος φυσικά. Υπάρχει και άλλος δρόμος. Ο δρόμος της εξέγερσης, απέναντι στους καταστροφείς και στους σφετεριστές του δικαιώματος, σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. 

Κάτι τέτοιο ωστόσο, δεν είναι δουλειά των “πάνω”. 

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα και αυτονόητο καθήκον , των “κάτω”. 

 
Της καταπιεζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, που δεν έχει να χάσει, απολύτως τίποτα. Αντίθετα, μπορεί να κερδίσει ένα κόσμο ολόκληρο. 
Αναδημοσίευση από ACTUS 

Δυσήνιος Ίππος : ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ… ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ … αφίσα και βίντεο

10580171_689425641134312_875240202939230750_n

 

 

5 Αυγούστου 2013

3 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΚΚΕΝΩΘΗΚΑΝ (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ, ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ, ΣΤΕΚΙ ΤΕΙ)

“Όλα αλλάζουν”

Πλέον όλοι κυκλοφορούν ασφαλείς…

5 Αυγούστου 2014

Τίποτα δεν άλλαξε.

Ο φόβος, ο ολοκληρωτισμός, η καταστολή, ο έλεγχος και η ασφάλεια “εδραιώνονται” στην πόλη . Η φτώχεια, η εξαθλίωση και η ανέχεια συνεχίζουν και κυκλοφορούν ελεύθερες για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Ο ρατσισμός και ο κανιβαλισμός παραμένουν τα όπλα του κράτους και των αφεντικών για το διαχωρισμό και την εξόντωση των καταπιεσμένων. Η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση, η αντίσταση και η ταξική αντεπίθεση είναι ακόμα τα όπλα μας για να τους ανατρέψουμε…

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης κι ελευθερίας,

για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό….

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος”

ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: 

Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της κατάληψης Παραρτήματος.

Μια σύντομη αναδρομή σε 40 χρόνια ιστορία.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=W3tLpKzh5eg[/youtube]

ΕΜΠ: Ταφόπλακα σε κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών και το καθηγητικό κατεστημένο του ΕΜΠ βάζουν ταφόπλακα σε κατακτήσεις γενεών του φοιτητικού κινήματος. Το φοιτητικό κίνημα οφείλει να τους σταματήσει. Οπως έδειξε πολύτιμα αντανακλαστικά στην αλληλεγγύη του στους απολυμένους διοικητικούς τον Ιούνη, κλείνοντας το ΕΜΠ, έτσι πρέπει να σταματήσει την αξιολόγηση τον Ιούλη.

Το καθηγητικό κατεστημένο του ΕΜΠ, σε αγαστή συνεργασία με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών υπαλλήλων του ιδρύματος, καλωσορίζει τους αξιολογητές της κυβέρνησης! Οι υπάλληλοι της ιδιωτικής εταιρίας που έλαβε γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό κορβανά, συγκεκριμένα 142.065 ευρώ, προκειμένου να πραγματοποιήσει αξιολόγηση με ανταγωνιστικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σε 36 ανώτατα ιδρύματα, βάσει του νόμου Διαμαντοπούλου και του νόμου Αρβανιτόπουλου, σουλατσάρουν ανενόχλητοι στο Πολυτεχνείο! Μάλιστα, είναι το πρώτο ίδρυμα που επισκέπτονται κατόπιν δημόσιας πρόσκλησης της ίδιας της συγκλήτου του! Εφαρμόζοντας την αντιδραστική μεταρρύθμιση πρώτα στο ΕΜΠ, ανοίγουν το δρόμο άμεσα για όλα τα ιδρύματα της χώρας.

Συγχωνεύσεις τμημάτων, σημαντική μείωση των δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό, νέες απολύσεις υπαλλήλων των πανεπιστημίων και ένα πλαίσιο «εύρυθμης» λειτουργίας επιχειρήσεων που θα μπαίνουν ανενόχλητες πλέον στα πανεπιστήμια, αξιοποιώντας τις εργαστηριακές υποδομές και διευρύνοντας το εργασιακό καθεστώς γαλέρας στους μεταπτυχιακούς και ερευνητές, που σήμερα δουλεύουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία μόνο με μπλοκάκι, θα είναι τα πρώτα αποτελέσματα της αξιολόγησης. Στο εγγύς μέλλον, έχοντας διαμορφώσει μια ζοφερή κατάσταση για τη λειτουργία των πανεπιστημίων, θα επιβάλλουν δίδακτρα και εξέταστρα σε όλους τους φοιτητές, ιδιωτικοποιώντας πλήρως την ανώτατη εκπαίδευση, υλοποιώντας την αντιδραστική μεταρρύθμιση που οδηγεί τα πανεπιστήμια πίσω ολοταχώς στη δεκαετία του 60.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών εντελώς προκλητικά παρουσιάζει σε ψιθύρους, στα πηγαδάκια, στο παρασκήνιο -δημόσια ούτε που τολμά να βγάλει μια ανακοίνωση- το αποτέλεσμα της συμφωνίας που έκανε πριν τα Χριστούγεννα με τον Αρβανιτόπουλο, προκειμένου να σπάσει την απεργία και να αφήσει μόνους τους απεργούς στο ΕΚΠΑ, ως νίκη! Εμφανίζουν ως νίκη το γεγονός ότι ένας στους δυο συναδέλφους τους ρίχνεται στο Καιάδα της ανεργίας! 

Τώρα, ακόμη και μετά από αυτή την εξέλιξη, που δικαιώνει πλήρως όσους συναδέλφους τους θεωρούσαν ότι η απεργία έπρεπε να συνεχιστεί, μιας και η κυβέρνηση ήταν στριμωγμένη στο καναβάτσο και με ένα δυνατό χτύπημα θα οπισθοχωρούσε, αποσύροντας τις απολύσεις, συνεχίζουν να πατάνε πάνω σε «πτώματα» συναδέλφων τους, προκειμένου να υλοποιήσουν μια από τις πιο αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έχει εφαρμοστεί ποτέ στο δημόσιο πανεπιστήμιο, προσφέροντας ολοφάνερα πλέον εκδούλευση στους κυβερνώντες. Υπόσχονται στους διαθέσιμους υπαλλήλους, που έχουν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους, ότι με αυτόν τον τρόπο, επιδεικνύοντας δουλικότητα στην κυβέρνηση και συνεργώντας στην εφαρμογή των αντιδραστικών νόμων, θα τους «σώσουν», επαναφέροντάς τους μέσω της «ενδοϊδρυματικής κινητικότητας», εξασφαλίζοντας για το ΕΜΠ μια προνομιακή μεταχείριση από το υπουργείο, έναντι των διαθέσιμων από άλλα ιδρύματα.

Το σχέδιο αυτό το υλοποιούν εδώ και εφτά μήνες. Από την πρώτη στιγμή που έληξε η απεργία, καλούσαν τους διαθέσιμους να προσέρχονται στην εργασία τους «εθελοντικά», δηλαδή ως δούλοι, προκειμένου να βάλουν πλάτη στο σχηματισμό του οργανισμού του ιδρύματος. Κάθε χρονική στιγμή που εμφανιζόταν κάποιο ορατό νομικό ή πολιτικό εμπόδιο στην υποτιθέμενη συμφωνία με την κυβέρνηση, που δήθεν διασφάλιζε όλες τις θέσεις των διαθέσιμων στο ΕΜΠ, οι κοσμήτορες των σχολών καθησύχαζαν τους δύσπιστους. Εφτασαν στο σημείο να εμφανίσουν μέχρι και την αντιπρύτανη του ΕΜΠ στη συνέλευσή των διοικητικών, προκειμένου να πει το παραμύθι, ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι δεν χρειάζονται καθόλου… δυναμικές ενέργειες (δηλαδή απεργία, κατάληψη του ιδρύματος κτλ.).

Ολα αυτά γίνονταν μέχρι το «πλήρωμα του χρόνου», τη λήξη της διάρκειας των διαθεσιμοτήτων στα μέσα του Ιούνη και την έναρξη των απολύσεων. Τη στιγμή δηλαδή που κάθε αποτέλεσμα αγωνιστικής κινητοποίησης θα είχε μηδαμινό αντίκτυπο συγκριτικά με μια δυναμική κινητοποίηση μήνες πριν, τη στιγμή που η πλειοψηφία των διαθέσιμων πίστευε σε ένα «θαύμα» και ξαφνικά επικράτησε η απόλυτη απογοήτευση. Τότε, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών σήκωσε δήθεν τα λάβαρα του… ξεσηκωμού! Οι φοιτητές του ΕΜΠ, εφαρμόζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους απολυμένους διοικητικούς, ήταν αυτοί που έκλεισαν το ΕΜΠ και νυχθημερόν εξασφάλιζαν την περιφρούρησή του. Δεν ήταν οι διαθέσιμοι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΜΠ, πολύ περισσότερο δεν ήταν συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών.

Στη διάρκεια αυτής της κινητοποίησης, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των διοικητικών παρουσίαζε στους φοιτητές την επικείμενη αξιολόγηση ως… νίκη του κινήματος! Οτι δήθεν οι διοικητικοί κατάφεραν να πραγματοποιηθεί αξιολόγηση στο ΕΜΠ, όχι σύμφωνα με τους αντιδραστικούς νόμους (!), αλλά με βάση τα οργανογράμματα και μόνο για την υπαλληλική στελέχωση των σχολών, που έφτιαξαν οι διοικητικοί. Με αυτόν τον τρόπο θα εμφανιστούν δήθεν ανάγκες για επιπλέον προσωπικό και, μέσω της «ενδοϊδρυματικής κινητικότητας», τμήμα των διαθέσιμων που προοριζόταν για απόλυση θα επιστρέψει ξανά στο ΕΜΠ, διασφαλίζοντας τις θέσεις εργασίας.

Από την πλευρά της, η αντιπρύτανης του ΕΜΠ εκδίδει την εξής προκλητική ανακοίνωση: «Σήμερα, Παρασκευή 11.07.2014, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη συνάντηση μελών της Ομάδας Διοίκησης Εργου για την ολοκλήρωση των μεταρρυθμιστικών δράσεων στο ΕΜΠ και αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων με τους αξιολογητές του Εργου ‘’Τεχνική Υποστήριξη για την Αξιολόγηση των Σχεδίων των Οργανισμών των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης’’ του ΥΠΑΙΘ. Στη συνάντηση καταγράφηκαν τα στοιχεία του ΕΜΠ αναφορικά με τιςεκπαιδευτικές, ερευνητικές και διοικητικές του δομές και αναγνωρίστηκε η ανάγκη εκτίμησης αντικειμενικών δεικτών με βάση τη διεθνή πραγματικότητα, στην κατεύθυνση της προώθησης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών Πανεπιστημίων. Μεταξύ άλλων συζητήθηκαν δυνατότητες καταγραφής της εξωστρέφειας των Ιδρυμάτων, της διαχείρισης του διοικητικού φόρτου από την αύξηση του φοιτητικού πληθυσμού λόγω μεταγραφών, της υποστήριξης των μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών, της εργαστηριακότητας, της ερευνητικότητας και της περαιτέρω άντλησης ερευνητικών πόρων και διασύνδεσης με την παραγωγική δραστηριότητα, καθώς και της ενίσχυσης της δημιουργίας απασχόλησης»!

Το καθηγητικό κατεστημένο δεν προσπαθεί να κρυφτεί. Οι φοιτητές πρέπει να πάρουν ξανά την πρωτοβουλία στα χέρια τους. Κατέγραψαν, ως όφειλαν, την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους διοικητικούς, τώρα όμως πρέπει να βάλουν κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Οσοι διοικητικοί χάβουν το παραμύθι που συνεχίζει να τους σερβίρει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, βάζοντας πλάτη στην εφαρμογή του νόμου, έχουν επιλέξει πλευρά. Είναι ξεκάθαρα με την πλευρά του αντιπάλου. Στο χέρι του φοιτητικού κινήματος είναι να επαναφέρει τους ταλαντευόμενους διοικητικούς, καταγγέλλοντας αρχικά και στη συνέχεια αποτρέποντας το έγκλημα που συντελείται αυτή τη στιγμή. Με τη σιωπή των φοιτητικών συλλόγων δικαιώνονται οι εχθροί του φοιτητικού κινήματος.

Από το 2006, τα συνθήματα ενάντια στην αξιολόγηση δονούν τα αμφιθέατρα, τις καταλήψεις, τις μαζικές πορείες των φοιτητών. Είναι χρέος των σημερινών φοιτητών να διατηρήσουν ως κόρη οφθαλμού τις κατακτήσεις των προγενέστερων γενεών και να στραπατσάρουν τα σχέδια όσων επιβουλεύονται το δημόσιο πανεπιστήμιο.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014
Αναδημοσίευση από ΚΟΝΤΡΑ

Η “Επανάσταση” στην ΑΣΟΕΕ ή τζάμπα δουλειά για τον ΟΤΕ με εκμετάλλευση των φοιτητών;

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα που έκαναν την εμφάνιση τους στην εφημερίδα το “Βήμα”, επανάσταση αποτελούν οι επαφές του πανεπιστημίου με τον όμιλο του ΟΤΕ για την συνεργασία των δύο παραπάνω.

Η παραπάνω συνεργασία παρουσιάζεται από τους φορείς της ως ένα βήμα προς τον δρόμο της ανάπτυξης και του successstory που εδώ και καιρό ευαγγελίζεται η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου σαν τσιράκια του ιμπεριαλισμού. Έτσι φαίνεται από τις δηλώσεις του πρύτανη Γάτσιου όταν μιλάει για επίτευξη κοινωνικής ευημερίας και οικονομικής ανάπτυξης μέσω αυτής της συμφωνίας. Παρόμοια συμφωνία υπάρχει και με τον όμιλο της Interamerican… Άραγε από πότε η ανάπτυξη μιας εταιρείας μέσω της χρησιμοποίησης φοιτητών για να βγάλουν δική της δουλειά συμβαδίζει ή μάλλον επιφέρει την συνολική ευημερία του κοινωνικού συνόλου;

Για να περάσουμε λοιπόν στην ουσία του πράγματος…Το περιεχόμενο της συμφωνίας αναλώνεται στην εκμετάλλευση φοιτητών προκειμένου να βγάλουν τζάμπα δουλειά για τον ΟΤΕ στα πλαίσια πάντα της εργαστηριακής εκπαίδευσης και ειδίκευσης. Με άλλα λόγια το αντικείμενο εργαστηρίων φοιτητών που βρίσκονται σε επίπεδο πρακτικής ή και μεταπτυχιακού θα είναι η βελτίωση της διαχείρισης της βάσης δεδομένων του ΟΤΕ.

Προφανώς και οι δυο πλευρές έσπευσαν να τονίσουν την αναγκαιότητα του να επιτευχθεί αυτή η συμφωνία υπερτονίζοντας τα θετικά της. Ο μεν πρύτανης υποστηρίζει πως αυτή η σύμπραξη θα ανεβάσει το κοινωνικό status του ιδρύματος θέλοντας να κουκουλώσει την παραπάνω συνθήκη εκμετάλλευσης. Επιπλέον αναφέρει πως είναι μια επικερδής συμφωνία η οποία φέρνει πόρους στο ίδρυμα. Όπως άλλωστε ζητάει κι ο νόμος πλαίσιο, τα πανεπιστήμια πρέπει να βρουν χρηματοδότηση πέραν του κρατικού προϋπολογισμού…Λες και την ώρα που κόβεται οποιαδήποτε παροχή στους φοιτητές κι ενώ  καταργούνται τα δικαιώματα των φοιτητών σε σίτιση, στέγαση και δωρεάν σύγγραμμα, πρόκειται να πιστέψει κανείς πως αυτά τα χρήματα θα αξιοποιηθούν για τις ανάγκες μας…Την ίδια ώρα που θεσμοί όπως η αξιολόγηση, στην οποία συμφωνεί ο Πρύτανης, προωθούν την ήδη υπάρχουσα υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων! Ταυτόχρονα και με όχημα την υποχρηματοδότηση το σύστημα προσπαθεί να πείσει τη νεολαία και το λαό ότι είναι αναγκαίο να βρίσκει το πανεπιστήμιο “εναλλακτικούς” τρόπους χρηματοδότησης, ένας από τους οποίους είναι και τα…δίδακτρα! 

Από την άλλη ο όμιλος ΟΤΕ υπόσχεται θέσεις εργασίας όταν υπάρχουν εργαζόμενοί του οι οποίοι μένουν μήνες απλήρωτοι ή δουλεύουν σε συνθήκες εξαθλίωσης (μισθοί πείνας, μηνιαίες συμβάσεις, εργασιακή επισφάλεια)· όταν είναι από τους πρώτους που έχει εκμεταλλευτεί το σύνολο των αντεργατικών νόμων για να πλήξει τα δικαιώματα των εργαζομένων και να “βγάζει” από την απλήρωτη δουλειά που θα προσφέρουν οι φοιτητές. Παράλληλα, τάζει πιθανή αποκατάσταση στους αποφοίτους της ΑΣΟΕΕ σε μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι στην άνεργη νεολαία που αφού μόχθησε να πάρει το πτυχίο, πετιέται στα μητρώα του ΟΑΕΔ.  Επιπλέον  μιλάει για ανάπτυξη έρευνας (ανάθεμα τι έρευνα αποτελεί η βελτίωση υπηρεσιών του ΟΤΕ) και για μελλοντική πρόσβαση σε ξένα (ευρωπαϊκά) ερευνητικά προγράμματα που θα βοηθήσουν τόσο τους φοιτητές όσο και την ανάπτυξη της κοινωνίας μας. Μάλλον τα ξένα αστικά κέντρα θα ευνοηθούν, αν λάβουμε υπόψιν μας ότι ακόμη και τα αποτελέσματα οποιασδήποτε μηδαμινής έρευνας διεξάγεται στην χώρα μας εφαρμόζονται πρακτικά στα αστικά κέντρα των ιμπεριαλιστών στους οποίους είναι εξαρτημένη η ελληνική αστική τάξη…Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μιλάμε για μία εταιρεία κατά το ήμισυ…γερμανική!

Στην βάση λοιπόν της υποτέλειας της ελληνικής αστικής κυβέρνησης στα ξένα αφεντικά των ΕΕ-ΔΝΤ αλλά και της παραρτημοποιημένης οικονομίας υπό τις επιταγές των παραπάνω, δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για το ρόλο του Πανεπιστημίου, είτε τώρα είτε σε μία προηγούμενη περίοδο, καθώς και για το ποιον εξυπηρετεί η όποια έρευνα διεξάγεται σε αυτό! Πολλοί θα τρέξουν να πουν ότι ξαφνικά μπαίνουν οι επιχειρήσεις στις σχολές παραβλέποντας το γεγονός ότι κι ο ίδιος ο όμιλος ΟΤΕ παραδέχεται πως συνεργάζεται χρόνια με τους καθηγητές της ΑΣΟΕΕ. Πολλοί θα φωνάξουν ότι ξαφνικά η έρευνα στα πανεπιστήμια γίνεται προς όφελος του κεφαλαίου.  Οι ίδιοι βέβαια δεν μας λένε αν και πότε η έρευνα εξυπηρετούσε κάποια άλλα συμφέροντα μέσα στον καπιταλισμό πέρα από αυτά των επιχειρήσεων… Είναι λοιπόν γεγονός ότι υπήρχε και υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα μες στα πανεπιστήμια ειδικά σήμερα που το σύστημα προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση του εντείνοντας την εκμετάλλευση των λαϊκών μαζών και της νεολαίας… Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως οι φοιτητές είναι εργάτες ή ότι το πανεπιστήμιο γίνεται επιχείρηση.

Ωστόσο, στο σήμερα και το τώρα, ως ανάγκη τίθεται το να παλέψουν οι φοιτητές για την υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, για το δικαίωμα δηλαδή όλων στις σπουδές με την αναγκαία φοιτητική μέριμνα προκείμενου κανείς να μην αναγκάζεται να παραιτηθεί από τις σπουδές του. Στόχο πάλης πρέπει να αποτελεί επίσης η εξασφάλιση δουλειάς μέσω της απόκτησης ενός πτυχίου. Να αντισταθούμε λοιπόν στην προσπάθεια ντόπιου και ξένου κεφαλαίου να δημιουργήσει το πανεπιστήμιο των ταξικών φραγμών και των μνημονίων…Να παλέψουμε για να ανατραπεί το μέλλον της ανεργίας, της μισθωτής δουλείας και της εκμετάλλευσης!

 

Αναδημοσίευση από: 

http://agonistikeskiniseis.org/main/index.php/2014-02-22-19-12-47/2014-06-21-11-24-08/item/164-%CE%B7-%E2%80%9C%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%E2%80%9D-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%B5%CE%B5