Άλλαξαν άραγε τόσα πολλά; Πάλι κάποιοι άλλοι ανέλαβαν να μιλήσουν για εμάς, να «διεκδικήσουν» για εμάς, να καθορίσουν το μέλλον για εμάς. Και εμείς;

Εκεί που τρώγαμε συνέχεια φάπες, τώρα γεμίσαμε με…υποσχέσεις. Η νέα κυβέρνηση, προεκλογικά και μετεκλογικά, τάζει συλλογικές συμβάσεις, κατώτερο μισθό στα 751, επαναφορά της κυριακάτικης αργίας και άλλα «όμορφα» στον κόσμο της εργασίας. Και ενώ πουλά ελπίδες ότι θα σταματήσει την μεγαλύτερη αφαίμαξη των εργαζομένων των τελευταίων δεκαετιών, ουσιαστικά κερδίζει χρόνο και συναίνεση χωρίς να υλοποιεί τίποτα. Σ’ ότι μας αφορά, ως εργαζόμενοι στον κλάδο του εμπορίου, πιστεύουμε ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά όλα κατακτιούνται. Κι αυτό γιατί κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για τους εργαζόμενους, αν οι ίδιοι δεν ενδιαφερθούν για τον εαυτό τους.

Η ελαστικοποίηση των συνθηκών εργασίας, τα προγράμματα voucher και η δωρεάν εργασία που προσφέρουν στους εργοδότες μας και το πετσόκομμα μισθών και αποζημιώσεων αποτελούν μερικά από τα ευεργετήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων που αποθράσυναν τις ορέξεις των εργοδοτών μας. Και να που η νέα κυβέρνηση μιλώντας και αυτή την γλώσσα των «αγορών και της ανάπτυξης» νομοθετεί την διαγραφή των «κόκκινων» χρεών των εργοδοτών μας είτε προς τράπεζες είτε προς ασφαλιστικά ταμεία! Δηλαδή, μεσολαβεί ευεργετικά για τους εργοδότες έναντι των εργατών χαρίζοντας τα χρέη τους στα ασφαλιστικά μας ταμεία! Φαίνεται ότι στο βωμό της εθνικής ανάπτυξης πάντα θυσιάζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αλλά πότε δεν ήταν έτσι;

Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και το γκρέμισμα του κατώτατου μισθού επέφεραν τη γενίκευση μισθών πείνας και στο χώρο του εμπορίου. Και ενώ η εξαγγελία της νέας κυβέρνησης έκανε λόγο για «άμεση επαναφορά» του κατώτατου μισθού στα 751, «αναβλήθηκε» σε ένα αόριστο μέλλον όπου οι «κοινωνικοί εταίροι», οι εκπρόσωποι εργατών και εργοδοτών θα επικυρώσουν προειλημμένες αποφάσεις. Ουσιαστικά, μιλάμε για έναν στημένο διάλογο όπου εμάς, τους εργαζομένους και τις εργαζόμενες στο εμπόριο, θα μας εκπροσωπήσει η συνδικαλιστική γραφειοκρατειά της ΟΙΥΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας) που όχι μόνο ελέγχεται από το κυβερνόν κόμμα αλλά στο παρελθόν δεν υπερασπίστηκε την κυριακάτικη αργία κηρύσσοντας έγκαιρα απεργίες στον κλάδο. Εντέλει, κυβερνητικές υποσχέσεις πλάι στην προοπτική του «κοινωνικού διαλόγου» μας κρατούν σε στάση αδράνειας και αναμονής. Μήπως, όμως, αυτός είναι ο σκοπός τους;

Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας αφότου ο υπουργός Ανάπτυξης Σταθάκης ανακοίνωνε από το βήμα της Βουλής ότι «τα μαγαζιά τις Κυριακές θα είναι κλειστά»! Κι όμως, πήρε μόλις λίγες μέρες ώστε να στοιχηθεί με την απαίτηση των εργοδοτών και των ενώσεών τους (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΣΕΛΠΕ) και να μιλά άλλοτε για 7, άλλοτε για 5, άλλοτε για 3 εργάσιμες Κυριακές τον χρόνο! Η άρνηση του υπουργείου να θεσμοθετήσει με νόμο την κυριακάτικη αργία αφήνει ανοιχτό το παράθυρο στη κατά περίπτωση καταστρατήγησή της από τους εργοδότες και κάθε κυβέρνηση (τους). Και όλα αυτά ενώ οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο εμπόριο, εργατικά σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις γειτονιών εδώ και ένα χρόνο κρατούν έχουν κάνει σαφές ότι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ. Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ!

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να πιστέψουμε κυβερνητικές εξαγγελίες ούτε και να περιμένουμε στημένους διαλόγους. Τις εργατικές ανάγκες και τα συμφέροντά μας τα γνωρίζουμε καλύτερα από όλους εμείς οι ίδιοι και γι’ αυτό πρέπει να τα υπερασπιστούμε συλλογικά και οργανωμένα μέσα στους χώρους δουλειάς. Μέσα από την συναδελφική συνεννόηση και αλληλεγγύη να σπάσουμε τον εργοδοτικό τσαμπουκά και τον φόβο στα πρόσωπα των συναδέλφων μας. Μέσα από τα σωματεία μας, μέσα από εργατικές συλλογικότητες, από ορατές ή «αόρατες» επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και την συλλογική μας αξιοπρέπεια.

http://proletconnect.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html