Αρχείο ετικέτας δράσεις παρεμβάσεις
Ανακοίνωση της πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών για τη ΔΕΘ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΔΕΘ
ΚΑΜΑΡΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 6/9, 530 μ.μ
Το αγωνιστικό και κινηματικό ραντεβού στην φετινή ΔΕΘ, είναι αναγκαίο να αποτελέσει σημείο εκκίνησης για την αλλαγή ρότας του εργατικού κινήματος. Σε αυτή την κατεύθυνση, το ζήτημα της πολιτικής ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος, από κράτος, κυβέρνηση, αφεντικά και συνδικαλιστική γραφειοκρατία που έθεσε εξαρχής η Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών με αφορμή την ΔΕΘ και η ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση και πορεία από την εργοδοτική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αποτελεί πρωταρχική και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση. Η μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης, την κατάργηση των μνημονίων, την μονομερή διαγραφή του χρέους, την διασφάλιση των δικαιωμάτων στην δουλειά, στην υγεία, στην στέγη, στην τροφή, είναι μια συνολική πολιτική μάχη, που αφορά το όλο της ζωής των εργαζόμενων.
Η κρίση δεν ανήκει στο χθες. Η καταστροφή είναι ήδη συντελεσμένη – και συνεχίζεται επ’ αόριστον. Η διεθνής ιστορική και δομική κρίση που παρέσυρε την υπερχρεωμένη Ελλάδα στην χρεοκοπία και ο ενώ ο βραχνάς του χρέους απειλεί να μας πνίξει η ύφεση χτυπά την ευρωζώνη όχι πια μόνο στην περιφέρεια αλλά και στον σκληρό πυρήνα, την Ιταλία, την Γαλλία και προπαντός την Γερμανία. Καμιά εθνική λύση ή λύση στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι εφικτή
Υπερβαίνοντας τα σύνορα, τις εθνικιστικές αυταπάτες, την εθνική περιχαράκωση. Αυτοί που σπέρνουν τον θάνατο στην Ουκρανία, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, αυτοί που ετοιμάζουν την Ευρώπη για ένα νέο πολεμικό σφαγείο δεν είναι άλλοι, δεν διαφέρουν από την μούρη του Σαμαρά. Είναι οι ίδιοι που καταδίκασαν τους εργάτες στην δική μας χώρα στην ανεργία, στην φτώχια, στον θάνατο. Κάθε σταγόνα αίμα στην Ουκρανία ή στην Παλαιστίνη είναι δικό μας αίμα. Κάθε μικρή νίκη των εργατών στην Ελλάδα θα είναι η σπίθα της επαναστατικής πυρκαγιάς των εργατών στον κόσμο.
Αυτό είναι που αντικατοπτρίζεται με τον πιο ωμό τρόπο, τόσο στο περιεχόμενο των διεκδικήσεων, όσο και στον τρόπο οργάνωσης του εργατικού κινήματος. Η περίοδος της “ειρηνικής” συνύπαρξης με τα αφεντικά, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η πάλη για την επιβίωση των εργαζόμενων, για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς, περνά μέσα από την διεθνιστική πάλη για την εργατική εξουσία στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Όχι ως θεωρητική δυνατότητα, αλλά ως καθημερινότητα αγώνα, όπου σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε μικρή ή μεγάλη αναμέτρηση θα προτάσσονται και θα επιβάλλονται τα εργατικά συμφέροντα.
Για αυτό ακριβώς, κάθε δυνατότητα χειραφέτησης του κόσμου της εργασίας, περνά μέσα από την σύγκρουση, πολιτική, ιδεολογική και σε επίπεδο κινήματος, από τον εσμό της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που παίζει ρόλο τροχοπέδης, στην ανάπτυξη νικηφόρων εργατικών αγώνων.
Παράλληλα όρο επιβίωσης της εργατικής τάξης, αποτελεί ο απεγκλωβισμός από τον συνδικαλισμό της υποταγής, στο κράτος και την εργοδοσία, που έχει οδηγήσει στον πλήρη εκφυλισμό των εργατικών αγώνων, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα, την αναγκαιότητα της ταξικής ανασυγκρότησης και αυτοοργάνωσης του εργατικού κινήματος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χαρίζουμε τα υπάρχοντα σωματεία στην εργοδοτική γραφειοκρατία. Αντίθετα, παλεύουμε για την δημιουργία νέων, και για τον διαρκή επαναστατικό μετασχηματισμό των υπαρχόντων, στην βάση της εργατικής δημοκρατίας, σε πλήρη σύγκρουση με τις επιταγές της κυβέρνησης, της Τρόικας και του κεφαλαίου.
Σε αυτή την πορεία, κυρίαρχο διακύβευμα είναι η πραγμάτωση της πιο αναγκαίας από ποτέ ταξικής ενότητας των εργαζόμενων. Καταργώντας στην πράξη των διαχωρισμό δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας, παλεύοντας ταυτόχρονα για το δικαίωμα στην δουλειά και σε ζωή με αξιοπρέπεια των ανέργων, που αποτελούν οργανικό κομμάτι της εργατικής τάξης. Απέναντι στον ταξικό εμφύλιο και στον κοινωνικό κανιβαλισμό που προωθεί η κυβέρνηση και το κεφάλαιο, αντιτάσσουμε την πιο πλατιά ενότητα εργαζομένων και ανέργων, στην βάση των κοινών υλικών συμφερόντων και αναγκών μας. Το Ενιαίο Μέτωπο των Εργαζόμενων, είναι μονόδρομος για την νίκη των εργατικών αγώνων και την ηγεμονία των εργατικών συμφερόντων. Συνιστά το κλειδί, ώστε να απελευθερωθούν οι δυνάμεις της εργασίας, από την φυλακή της συνθηκολόγησης. Είναι όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης, για να αναχαιτίσει τις επιλογές κυβέρνησης και αφεντικών, για να ανατρέψει και να συντρίψει την εξουσία τους.
Μετατρέποντας δηλαδή, την αναγκαιότητα της Γενικής Πολιτικής Απεργίας διαρκείας, σε υπαρκτή δυνατότητα, και σε μέσο καθολικής ανατροπής της εξουσίας κυβέρνησης, τρόικας, κεφαλαίου. Η ανεξάρτητη ταξική οργάνωση των εργαζόμενων είναι η προϋπόθεση. Η Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας είναι το μέσο που δημιουργεί τους όρους ανάδυσης της εργατικής εξουσίας. Ο στόχος, είναι η ανατροπή των αφεντικών και του πολιτικού προσωπικού τους, ως την μόνη λύση για να σπάσει ο κύκλος της εξαθλίωσης, της φτώχειας και της ήττας.
Ως Πρωτοβουλία για ένα Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών, αναζητούμε τους δρόμους απελευθέρωσης της εργατικής τάξης, μέσα στην ίδια την τάξη. Αγωνιζόμαστε ώστε στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, να γεννηθεί το φύτρο της χειραφέτησης των εργατών από το κράτος, τα αφεντικά και τον ξεπουλημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό. Παλεύουμε για την ταξική ενότητα των εργαζόμενων και για νικηφόρους εργατικούς αγώνες, που είναι η μόνη λύση για να ανατραπεί η κυβέρνηση και να απαλλαγούμε από μνημόνια, χρέος και Τρόικα.
Σε αυτό το πλαίσιο απευθύνουμε ανοικτό κάλεσμα συμπόρευσης στην ΔΕΘ, σε πλήρη ανεξαρτησία από την εργοδοτική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Επιπλέον καλούμε όλους τους αγωνιζόμενους εργάτες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ανέργους και νεολαία, στην εργατική συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 7/9 στις 11π.μ στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, μετάβαση με λεωφορεία του ΟΑΣΘ με αρ. 2,3,8 στάση ΣΑΣΘ (ή Ανοιξη).
Κυρίως όμως με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη ημέρα, επιδιώκουμε και θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, στην ανάπτυξη ενός νικηφόρου και μαζικού εργατικού κινήματος, που θα θέσει τους όρους ανατροπής των αφεντικών και της εξουσίας τους. Σε αυτή την προοπτική ο ορίζοντας είναι ανοικτός και η ταξική κοινή δράση επιβεβλημένη, για σπάσουμε τα δεσμά της καπιταλιστικής εξουσίας.
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ
Πρωτοβουλία για ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΤΩΝ
Εργατική Συνέλευση Κυριακή 7/9 στις 11 το πρωϊ
Στο κατειλημένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ
Λεωφορεία ΟΑΣΘ 2,3,8 στάση ΣΑΣΘ (ή άνοιξη)
Ανταπόκριση από τη Μοτοπορεία αλληλεγγύης στην ΒΙΟΜΕ και Αντιγόνη* στο εργοστάσιο
Μοτοπορεία στο κέντρο της πόλης πραγματοποίησαν αλληλέγγυοι στον αγώνα της ΒΙΟΜΕ, στον αγώνα των εργατών να συνεχίσουν την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από εργατική αυτοδιεύθυνση παρά τις συνεχιζόμενες επιθέσεις που δέχονται από πλευράς της εργοδοσίας. Αλληλέγγυοι από διάφορους κοινωνικούς χώρους φώναξαν συνθήματα ενώ παράλληλα στις μηχανές και στα αμάξια που συμμετείχαν στην μοτοπορεία αναρτήθηκαν πανό με συνθήματα με κυριότερο το «Κάτω τα χέρια από τη ΒΙΟΜΕ», «Η ΒΙΟΜΕ στα χέρια των εργατών –Αυτοδιεύθυνση παντού».
Να υπενθυμίσουμε ότι μετά την πρόσφατη ανεπιτυχή προσπάθεια της προηγούμενης εργοδοσίας του εργοστασίου -η οποία εγκατέλειψε στην κυριολεξία εργοστάσιο και εργαζόμενους πριν δύο χρόνια – να επανέλθει το εργοστάσιο στα χέρια της, οι εργαζόμενοι έχουν αντιμετωπίζουν σήμερα μια νέα επίθεση. Πρόκειται για την αίτηση πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ που κατέθεσε η ΑΓΕΤ Ηρακλής (ανήκει στην πολυεθνική Lafarge) για χρέη 130.000 ευρώ και η οποία έγινε δεκτή. Οι εργαζόμενοι αναμένεται να καταθέσουν μετά την καθαρογράφηση της απόφασης αίτημα τριτανακοπής ζητώντας την μη εφαρμογή της απόφασης μέχρι την εκδίκαση της .
Όπως τονίζει ο Χρ. Μανούκας, μέλος της Πρωτοβουλίας αλληλεγγύης η αποδοχή της αίτησης πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ συνιστά τεράστια αντίφαση σε σχέση με την απόρριψη από τα δικαστήρια της αίτησης της προηγούμενης διοίκησης να επανέλθει στο εργοστάσιο. «Το δικαστήριο ζητά από την μία να συσταθεί προσωρινή διοίκηση αποδεχόμενο το αίτημα των εργαζομένων και οικονομικό έλεγχο στα χρέη της εταιρείας και από την άλλη αποδέχεται την αίτηση πτώχευσης από την ΑΓΕΤ Ηρακλής για ένα γελοίο ποσό την στιγμή που τα χρέη της ΒΙΟΜΕ ανέρχονται στα 23 εκατ» συνεχίζει και προσθέτει «Η μοτοπορεία συνιστά μια πρώτη απάντηση στις προσπάθειες να κλείσει το εργοστάσιο. Κατά την γνώμη μας η προσπάθεια πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ εκ μέρους της ΑΓΕΤ Ηρακλής αποδεικνύει ότι η τελευταία παίζει το παιχνίδι της εργοδοσίας» καταλήγει ο Χρ. Μανούκας.
Οι εργαζόμενοι επισημαίνουν ότι αν προχωρήσει η αίτηση πτώχευσης της ΒΙΟΜΕ αυτό θα συνιστά απολύσεις χωρίς αποζημίωση και έξωση των εργαζομένων από το εργοστάσιο.
Σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε απαντάμε στα απανωτά χτυπήματα που δεχόμαστε, τονίζει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων» Μ. Αναγνώστου. «Χρησιμοποιούν δικαστικές μεθόδους γιατί έχουν την δύναμη και τα χρήματα να κάνουν πολλά δικαστήρια. Εμείς απαντάμε με πολιτικό τρόπο και υποσχόμαστε με τον ίδιο τρόπο να απαντάμε καις το μέλλον. Έχουμε κάνει όλα τα πολιτικά βήματα για να βρεθεί λύση και να λειτουργήσει ξανά το εργοστάσιο. Για ότι συμβεί από εδώ και πέρα υπεύθυνοι είναι αυτοί που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Δεν μας μένει άλλος δρόμςο από τον δρόμο του αγώνα και πιστεύουμε ότι θα νικήσουμε γιατί έχουμε την κοινωνία με το μέρος μας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης συνιστά την μοναδική λύση «για να μην πτωχεύσει η κοινωνία, για να επιβιώσουμε εμείς, οι οικογένειές μας και οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση»
Η μοτοπορεία κατέληξε στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ όπου στα πλαίσια του φεστιβάλ “Άμεσης Δημοκρατίας” ανέβηκε η θεατρική παράσταση «Αντιγόνη» από την ομάδα “Theatre de Votanique”, με ελεύθερη είσοδο.
Να υπενθυμίσουμε ότι με αφορμή την Αντιγόνη του Σοφοκλή, η θεατρική ομάδα “theatre de Votanique”, πατώντας πάνω στον γνωστό μύθο, προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει, διασκευάζοντας το κείμενο, τις σχέσεις ατόμου και κράτους στα πρόσωπα της Αντιγόνης και του Κρέοντα αντίστοιχα.
Οι αλληλέγγυοι έδωσαν νέο ραντεβού στις 6 του Σεπτέμβρη στην Καμάρα στις κινητοποιήσεις για την ΔΕΘ και στις 7 του Σεπτέμβρη, το πρωί της Κυριακής διοργανώνεται μεγάλη συνάντηση των κινημάτων στον χώρο του εργοστασίου.
Αναδημοσίευση από: http://www.alterthess.gr/content/motoporeia-allileggyis-stin-viome
Τέρμα στην ανακωχή! Ώρα να μιλήσουν τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας! Ανεξάρτητη πανελλαδική εργατική ταξική συγκέντρωση πορεία στη ΔΕΘ
ανταπόκριση από την κινητοποίηση της Κυριακής 10 Αυγούστου στην Ερμού ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
Την Κυριακή 10 Αυγούστου, μία ακόμη Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά (στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου των 52 εργάσιμων Κυριακών το χρόνο) το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια και οι “Εργαζόμενοι/ες από τον κλάδο του εμπορίου”βρεθήκαμε για μια ακόμη φορά, όπως και όλες τις περασμένες Κυριακές, με αγωνιστικές παρεμβάσεις στον πεζόδρομο της Ερμού.
Για άλλη μια Κυριακή που δεν έχει κηρυχτεί απεργία στο εμπόριο ήμασταν εκεί για την ανάδειξη και την υπεράσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και των αναγκών μας για ελεύθερο χρόνο και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς.
Η κινητοποίηση ξεκίνησε στις 11πμ από την αρχή της Ερμού και ολοκληρώθηκε στις 2.30μμ στη συμβολή της με την Αιόλου. Με συνθήματα,πανό, μοίρασμα σε εργαζόμενους και διάβασμα από ντουντούκα του ανοιχτού καλέσματος των «Εργαζόμενων από τον κλάδο του εμπορίου» (για μια νέα συνάντηση-συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στις 8μμ της ίδιας ημέρας στα γραφεία της ΟΛΜΕ στην Ερμού), βρεθήκαμε ξανά με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους σε όσα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, ενισχύοντας έτσι τους δεσμούς αλληλεγγύης και συμβάλλοντας στην αντιπληροφόρηση. Ταυτόχρονα κολλήθηκαν αφίσες του Συντονιστικού δράσης και χαρτοπανό σε όλη την Ερμού.
Και αυτή την Κυριακή υπήρξαν καταστήματα που δεν άνοιξαν έπειτα από συλλογική διεκδίκηση των συναδέλφων που όλο αυτό το διάστημα μαζί με το Συντονιστικό δράσης δίνουν κοινό αγώνα για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας.
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται.
Ενωμένοι είμαστε πιο δυνατοί!
Ούτε 52, ούτε κι 7, ποτέ την Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα»ωράρια
Εργαζόμενοι-ες από τον κλάδο του εμπορίου[επικοινωνία:orthostasia@yahoo.gr]
> ακολουθούν εικόνες από την παρέμβαση και το κείμενο που μοιραζόταν:
Πηγή: Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
μικροφωνική-παρέμβαση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας: Παρ. 25/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου
μπροστά στο νέο άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων σε επιλεγμένες “τουριστικές” περιοχές για την Κυριακή 27 Ιούλη:
μικροφωνική-παρέμβαση:
Παρασκευή 25/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου
Proledialers: Παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου στη Mediatel
Την Τετάρτη 16 Ιουλίου πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου στην εταιρεία Mediatel για να καταγγείλουμε τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα στο εν λόγω τηλεφωνικό κέντρο. Οι εργαζόμενοι τηλεφωνητ(ρι)ές επιβεβαίωσαν τα γραφόμενα του κειμένου και ανέφεραν ακόμα πιο έντονες πιέσεις που δέχονται για αύξηση της παραγωγής. Ας γνωρίζουν τα αφεντικά της Mediatel και του κάθε call center πως οπουδήποτε υφίστανται συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα θα είμαστε συλλογικά εκεί για να δίνουμε την ταξική απάντηση που τους πρέπει.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράσαμε:
Η ιστορία της Mediatel ή αλλιώς: το παραμύθι με τους μπόλικους δράκους.
Όσοι και όσες έχουν δουλέψει σε κάποιο call center, γνωρίζουν σίγουρα τις συνθήκες πίεσης, επιτήρησης και εντατικοποίησης του συγκεκριμένου είδους εργασίας. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, θα έχουν ακούσει για την εταιρεία Mediatel –μίας από τις μεγαλύτερες του κλάδου.
Αυτό όμως που δεν θα έχουν ακούσει -και που δεν πρόκειται να τους το πει ποτέ κανείς εκ της τηλε-επιχείρησης- είναι οι ακριβείς συνθήκες εργασίας στην εν λόγω εταιρεία.
Ας αρχίσουμε από τα βασικά, μιας και σε τέτοιους καιρούς εντεινόμενης εργασιακής και κοινωνικής καταστροφής, από αυτά τα «βασικά» φαίνονται τα μαστίγια (χωρίς τα προσχηματικά καρότα, πλέον) στις πλάτες των τηλεφωνητών/τριών από τα αφεντικά των σύγχρονων τηλε-εργοστασίων τύπου Mediatel.
Ας πούμε για τις ατομικές μηνιαίες συμβάσεις εργασίας που αναφέρουν πως οι τηλεφωνητές θα είναι 4ήμερης και 3ωρης απασχόλησης με τα ψίχουλα των 2,93€ (καθαρά) ανά εργατοώρα ή ακόμα πως οι συμβάσεις τους θα είναι μέσω ενοικιαζόμενης εργασίας,δηλαδή χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα στον εργοδότη τους, αλλά θα υπενοικιάζονται μέσω εργολαβικών εταιρειών στην «τελική εταιρεία έργου» ακόμα και δύο ή τρεις φορές.
Ας πούμε και για την ίδια την εργατοώρα των ούτε 3 ευρώ κατά την οποία ως agent (όπως αποκαλείσαι) σου ασκείται τέτοιου είδους ψυχολογική πίεση που πολλές φορές καταντά αφόρητη από το είδος της ίδιας της παραγωγής και μόνο.
Ας αναφέρουμε και τις ωριαίες/καθημερινές/εβδομαδιαίες/μηνιαίεςαπαιτήσεις των στατιστικών της παραγωγικότητας του κάθε εργαζόμενου τηλεφωνητή/τριας, που στην προκείμενη εταιρεία κατέχουν υψηλότερη θέση και από την ίδια την Αγία Γραφή… (Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και την τάξη μας, τα αφεντικά της Mediatel όπως και κάθε όμοιός τους μία πίστη έχει: στα κέρδη τους και μόνο).
Ας πούμε ενδεικτικά πως στα τόσα τμήματα της Mediatel, εξερχόμενων και εισερχόμενων κλήσεων, ο στόχος είναι ένας και πάντα αυξανόμενος: η υπερπαραγωγή ανά ώρα κλήσεων, που τους τελευταίους μήνες έχει οδηγήσει στην απώλεια (λόγω πίεσης) πολλών θέσεων εργασίας αφού πολλοί τηλεφωνητές δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε τέτοια εντατικοποίηση της εργασίας. Όπως π.χ. στο έργο εισερχομένων της HOL που λιγότεροι από 30 συνάδελφοι που είχαν απομείνει τον Ιούνη, έβγαζαν τον ίδιο φόρτο εργασίας με 80 και παραπάνω συναδέλφους που ήταν στις θέσεις τους το Δεκέμβρη. Και για να εξαναγκάζονται εργαζόμενοι σε παραίτηση ή μη ανανέωση σύμβασης (μηνιαίας, μην ξεχνάμε…) σε αυτές τις εποχές που η ανεργία περιμένει με ανοιχτές αγκάλες και απειλητικές διαθέσεις, μπορεί εύκολα κανείς να συμπεράνει το μέγεθος των συντριπτικών συνθηκών και του εργασιακού καθεστώτος γαλέρας που επικρατεί.
Το αποκορύφωμα αυτής της επικίνδυνης αντεργατικής λογικής του παραλόγου ήταν την Παρασκευή 30/5/2014, όταν στη μεσημεριανή βάρδια των τμημάτων ήρθε ειδοποίηση για απειλητικό τηλεφώνημα βόμβας με εντολή εκκένωσης του εμπορικού κέντρου Cosmos όπου, μαζί με άλλες επιχειρήσεις, βρίσκεται και η Mediatel. Και ενώ με εντολή αρχών εκκενώθηκε ολόκληρο το κτίριο, κάποιοι/κάπου/κάποτε (;!) αποφάσισαν για λογαριασμό των agents ορισμένων τμημάτων πως η παραγωγή θα συνεχιστεί κανονικά (!), με τους εργαζόμενους στις θέσεις τους, πλην όσων βρίσκονταν κοντά στα παράθυρα, τους οποίους απομάκρυναν εκτός κτιρίου, αφήνοντας όμως κάποιους τηλεφωνητές μέσα ώστε να μη διακοπεί η ροή εργασίας, δίχως να τους ενημερώσουν για το απειλητικό τηλεφώνημα και την εντολή εκκένωσης.
Το συμβάν αυτό δεν κοινοποιήθηκε σε κανέναν, κάποιοι το αντιλήφθηκαν μόνοι τους πάνω στην ώρα εργασίας τους. Η κοινοποίηση του πολύ επικίνδυνου αυτού γεγονότος έγινε από συνάδελφο της βάρδιας μέσω εσωτερικού mail προς όλο το τμήμα. Σε βραδινή βάρδια δε, όταν ρωτήθηκαν οι supervisors γιατί δεν είχε γνωστοποιηθεί το θέμα, η απάντηση ήταν «να μη σας νοιάζει, αφού δεν ήσασταν σε βάρδια και δεν σας αφορά»…
Όπως φαίνεται, τα αφεντικά της Mediatel αποφασίζουν κατά βούληση ακόμα και για τις ίδιες τις ζωές των εργαζομένων τους σε τέτοια περιστατικά, υποκαθιστώντας ακόμα και το ίδιο το ένστικτο της επιβίωσης.
Για να μη γελιόμαστε, λοιπόν, και για να βλέπουμε ξεκάθαρα τι μας περιμένει: όλες αυτές οι ενέργειες/πιέσεις των αφεντικών, ένα στόχο έχουν -και όχι πρωτίστως αυτόν της υπερπαραγωγικότητας: τη δημιουργία ενός (αρρωστημένου) κλίματος φόβου σε όλους και όλες που εργάζονται με ωρομίσθια πείνας σε άθλιες συνθήκες για την καθημερινότητά τους.
Φόβος για τα στατιστικά σου, τις αξιολογήσεις σου, την ανανέωση της σύμβασής σου, φόβος που σημαίνει πως ακόμα και αν δε σηκώσεις στιγμή το βλέμμα από την οθόνη ή ακόμα και αν το ακουστικό σού ‘χει γίνει σκουλαρίκι στη βάρδιά σου, υποκύπτοντας στην εντατικοποίηση χωρίς ανάσα, ανά πάσα στιγμή ως τηλεφωνητής/τρια για τα αφεντικά είσαι αναλώσιμος αφούγια εκείνους η εργασία ισοδυναμεί με επιβίωση και σου φωλιάζουν τον τρόμο της απόλυσης ή λήξης σύμβασης.
Κάτι που από θεωρία αυτού του «φόβου» έγινε και πράξη στις 30/6 όταν σε δύο συναδέλφους από διαφορετικά τμήματα της εταιρείας τους ανακοινώθηκε η μη συνέχεια της εργασίας τους (λήξη σύμβασης) όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά για το ότι είχαν αντιταχθεί στο ζήτημα της αξιολόγησης. Κυρίως δε, αναφέροντας το ζήτημα της υπάρχουσας μεγάλης πίεσης που δέχονταν οι εργαζόμενοι σε όλα τα τμήματα και παρόλα αυτά τους ζητήθηκε να ανεβάσουν την παραγωγή επιπλέον!
Και για να δώσουμε μια ενδεικτική εικόνα στο τι είναι αυτή η περίφημη (αυτο)αξιολόγηση, ας πούμε πως εν ώρα εργασίας καλείσαι να γράψεις «τεστάκι» -όπως οι ίδιοι οι supervisors το βαφτίζουν- απαντώνταςμε κάτι σαν έκθεση ιδεών σε ερωτήσεις πάνω στο αντικείμενο της εργασίας σου(;) γραπτά, αντί να κάνεις το αυτονόητο, που είναι να συνεχίσεις να εργάζεσαι! Και ενώ μπορεί να μην έχεις κάνει καν (επαν)εκπαίδευση στο αντικείμενό σου -διότι σε 3 μέρες «εκπαίδευσης» σε βάζουν σε κλήσεις χωρίς να έχεις ιδέα για αυτό -σε έχουν ήδη καθισμένο στο «θρανίο»/κουβούκλιο, αλλά χωρίς «μάθημα» καλείσαι να γράψεις «διαγώνισμα τριμήνου» λες και ξαναπάς ενήλικας στο γυμνάσιο πάλι, με το άγχος του ότι «μπορεί και να κοπείς»…
Έτσι, το θράσος των αφεντικών της Mediatel ξεπέρασε κάθε όριο, όταν στην λήξη της βραδινής βάρδιας συναδέλφου του τμήματος της HOLτης ανακοινώθηκε «να μην έρθει για δουλειά την επόμενη γιατί δεν θα γίνει ανανέωση σύμβασης» και όταν η ίδια ρώτησε το λόγο αυτού, η απάντηση ήταν ευθαρσώς «για τα στατιστικά σου και κυρίως για το ότι δεν δεχόσουν την αξιολόγηση». Η απάντηση της συναδέλφου ήταν άμεση και δήλωσε πως τα στατιστικά της ήταν μέσα στους προκαθορισμένους στόχους και πως ο λόγος της λήξης σύμβασης προφανώς και ήταν εκδικητικός καθώς και τρομοκρατικός για τους υπόλοιπους συναδέλφους αφού θα έβλεπαν από πρώτο χέρι τι τους περιμένει σε παραμικρή αντίσταση αξιοπρέπειας.
Τέτοιες κινήσεις λοιπόν γνωρίζουν να κάνουν τα αφεντικά στη σκακιέρα της τρομολαγνικής τους εργοδοσίας. Τέτοιες κινήσεις όμως μας βρίσκουν πάντα συνολικά και ενωμένα αντίθετους και ταξικά προετοιμασμένους ώστε συλλογικά να απαντάμε σε κάθε είδους εργοδοτική τρομοκρατία που μας θέλει ανυπεράσπιστες μονάδες στα τηλεφωνικά κάτεργα. Η συναδελφική αλληλεγγύη και η ταξική μας αντίσταση είναι τα δικά μας μέσα αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς.
Να μην αφήσουμε την υποβάθμιση της εργασίας μας να γίνει καθημερινότητα.
Ενάντια στην εκμετάλλευση και όσα βιώνουμε
Να σπάσουμε τα τείχη της σιωπής, του φόβου και της αδιαφορίας με τους συλλογικούς μας αγώνες
Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη σε όλα τα call centers
Proledialers – τηλεφωνητ(ρι)ές
proledialers.espivblogs.net
proledialers@espiv.net
Είμαστε μία συνέλευση εργαζομένων και ανέργων τηλεφωνητ(ρι)ών. Η συνέλευσή μας λειτουργεί οριζόντια, αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά. Συζητάμε και αποφασίζουμε το λόγο και τις δράσεις μας συνθέτοντας τις απόψεις μας, μακριά από κομματικές γραμμές και λογικές ανάθεσης. Η συνέλευσή μας διέπεται από τις διαδικασίες βάσης στοχεύοντας στην οργάνωση των αντιστάσεών μας στα τηλεφωνικά (και όχι μόνο) κάτεργα. Βρισκόμαστε κάθε 1η και 3η Τετάρτη του μήνα στο Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Εξάρχεια, Λόντου 6 και Μεσολογγίου, β’ όροφος) στις 20:00.
Μια πρώτη ανταπόκριση από την απεργία της Κυριακής 20 Ιούλη στο εμπόριο [Συντονιστικό δράσης, Αθήνα]
Στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και μιας ακόμα πανελλαδικής απεργίας στον κλάδο του εμπορίου, την Κυριακή 20 Ιούλη το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια προχώρησε σε μια σειρά δράσεων στο κέντρο της Αθήνας. Οι απεργιακές παρεμβάσεις μας που διήρκησαν για πάνω από 6 ώρες, περιλάμβαναν απεργιακές περιφρουρήσεις σε καταστήματα της Ερμού (zara, pull and bear,…) και της ευρύτερης περιοχής (wind, public & πλαίσιο), απεργιακούς αποκλεισμούς αρκετών καταστημάτων που άνοιξαν -και σε κάποιες περιπτώσεις τελικά και οριστικό κλείσιμο αυτών των καταστημάτων-, πορεία επί της Ερμού από μέρος των διαδηλωτών λίγο μετά τις 2μμ που κατέληξε στη συνάντηση όλων μας στο σημείο της Ερμού όπου γίνονταν οι αποκλεισμοί-κλεισίματα καταστημάτων, συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους από τα εμπορικά καταστήματα, τρικάκια που πετάγονταν σε όλη την περιοχή καιμοίρασμα κειμένων του συντονιστικού, κείμενα που διαβάζονταν και από την ηχητική εγκατάσταση στα γραφεία της ΟΛΜΕ.
2 μέρες πριν, την Παρασκευή 18/7 βρεθήκαμε και πάλι στην Ερμού και προχωρήσαμε σε παρέμβαση-μικροφωνική ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και για την προπαγάνδιση της απεργίας.
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7, ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται!
H επόμενη συνέλευση του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια έχει οριστεί για τηνΤρίτη 22 Ιούλη στις 7μμ στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ (Λόντου 6, Εξάρχεια)
>>> Στη συνέχεια θα υπάρξει εκτενέστερη και ολοκληρωμένη ανταπόκριση – ανακοίνωση του «Συντονιστικού δράσης»
Ακολουθούν κάποιες εικόνες από την όλη κινητοποίησή μας καθώς και το κάλεσμα του «Συντονιστικού δράσης» στην απεργία:
Κυριακή 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
απεργιακή συγκέντρωση:
Κυριακή 20/7, 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
> τις ημέρες αυτές στις εξορμήσεις στους διάφορους χώρους δουλειάς και στις σχετικές μας παρεμβάσεις μοιράζουμε και το ακόλουθο:
Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε
Κυριακή 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
μικροφωνική-παρέμβαση: Παρασκευή 18/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου
απεργιακή συγκέντρωση: Κυριακή 20/7, 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
Η Κυριακή 13 Ιούλη, πρώτη μέρα της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου της πλήρους κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, με τις απεργιακές περιφρουρήσεις σε αρκετά καταστήματα της Ερμού, την απεργία των συναδέλφων που απέκτησε και μαζικά χαρακτηριστικά σε κάποιες περιπτώσεις όπως στα marks & spencer και αλλού, τις διαδηλώσεις, τουςαπεργιακούς αποκλεισμούς και τα κλεισίματα καταστημάτων, υπήρξε ένας ακόμα σημαντικός σταθμός στο δύσκολο αυτό αγώνα μας, πουσυνεχίζεται και που είναι στο χέρι όλων μας, των εργαζομένων στα καταστήματα και όλου του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να καταστεί νικηφόρος.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν
την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
Δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε
μας λείπουν τα χρήματα και οι ώρες για να ζήσουμε
Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή
ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net
> ακολουθεί η πρόσφατη ανακοίνωση και η αφισα του “Συντονιστικού δράσης”:
Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε
Η πολυμέτωπη επίθεση εργοδοτών και κυβερνώντων προς τον κόσμο της εργασίας, στα εργατικά μας δικαιώματα, τις κατακτήσεις μας και την αξιοπρέπειά μας συνεχίζεται. Στον κλάδο του εμπορίου η επίθεση τους αυτή έχει ως μια από τις βασικές της αιχμές την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτό καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την έως τώρα εφαρμογή του μέτρου, με επόμενο σταθμό την Κυριακή 20/7, αλλά κυρίως από τον -πλέον σε πλήρη εφαρμογή- σχεδιασμό της επέκτασής του μέτρου για όλες τις Κυριακές. Ήδη από την Κυριακή 13/7 για ένα μεγάλο μέρος της Αθήνας, όπως και σε άλλες περιοχές, στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου, τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά για 52 Κυριακές το χρόνο. Ενώ από την ερχόμενη άνοιξη αυτή η φρικιαστική πραγματικότητα θα έχει εξαπλωθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Από τη μια η διαρκής μεθόδευση της υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης, προς όφελος του συνόλου των αφεντικών και από την άλλη ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα της πίτας της αγοράς προς όφελος των μεγαλύτερων δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο για τις ζωές μας πάνω από τις οποίες βλέπουμε να περνά ως οδοστρωτήρας η «πολυπόθητη» ανάπτυξή τους.
Απέναντι όμως στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα υπάρχουν και οι αγώνες μας, η προσπάθειά μας να οργανωθούμε ως εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς μας, οι μάχες που δίνουμε συλλογικά και στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες, η αλληλεγγύη που οικοδομούμε μεταξύ μας ως συνάδελφοι.Αγώνες που είναι ένα ανοιχτό στοίχημα για όλους εμάς τους εργαζόμενους να τους δυναμώσουμε. Όλοι εμείς που βρισκόμαστε πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, οι εξοντωμένοι από τα «απελευθερωμένα» ωράρια, την ορθοστασία, την εντατικοποίση, τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την απληρωσιά, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας. Να σπάσουμε το καθεστώς της απάθειας αλλά και του φόβου και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Να αντιτάξουμε τη συναδελφική αλληλεγγύη απέναντι στον επιβαλλόμενο μεταξύ μας ανταγωνισμό. Να αγωνιστούμε για τα εργατικά μας συμφέροντα, τα δικαιώματα & την αξιοπρέπειά μας.
Μέσα και από το «συντονιστικό δράσης», παίρνοντας κατά κάποιον τρόπο τη σκυτάλη από τις αντιστάσεις του παρελθόντος, έχουμε κατά τους τελευταίους μήνες ζήσει στιγμές αγώνα, απεργίες (13/4 & 4/5) και απεργιακές περιφρουρήσεις, διαδηλώσεις, συνελεύσεις, μοιράσματα κειμένων και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, τόσο στα καταστήματα του κέντρου όσο και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Στιγμές αγώνα με σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Και ήδη η συγκρότηση της πρωτοβουλίας «εργαζόμενοι – εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου» [orthostasia@yahoo.gr] στην οποία καλούνται να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι συνάδελφοι του κλάδου είναι ένα σημαντικό βήμα! Ωστόσο, πολλά και από περισσότερους είναι ακόμα αυτά που πρέπει να γίνουν…
Και όσο για τους καταναλωτές, δηλαδή στην ουσία για όλους εμάς που δουλεύουμε σε άλλους κλάδους ή που είμαστε άνεργοι, νεολαίοι ή και συνταξιούχοι, το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι κάτι έξω από τη ζωή μας και από τους αγώνες που δίνουμε ή που καλούμαστε να δώσουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι πολύ γρήγορα η επιλογή μας να ψωνίζουμε τις Κυριακές θα συντελέσει καταλυτικά στο να καταλήξουμε να δουλεύουμε κι εμείς και τις Κυριακές! Και όχι φυσικά στο να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, όπως οι «από πάνω» υποκριτικά διατείνονται. Είναι ξεκάθαρο επίσης, ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι οι επιπλέον ώρες για να ψωνίσουμε. Σε μια περίοδο που η ανεργία χτυπά κόκκινο, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται και η καθυστερημένη (ή και η μη) καταβολή μισθών γίνεται καθεστώς, αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι τα χρήματα για να ψωνίσουμε. Και βέβαια μας λείπει κι ο χρόνος για να Ζήσουμε. Επίσης, ως μια ελάχιστη ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι των εργαζομένων στα.μαγαζιά και στον αγώνα τους. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε ότι η επίθεση που δέχονται οι συνάδελφοι μας στο εμπόριο είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε όλοι εμείς οι «από κάτω». Και ότι μόνο παλεύοντας όλοι μαζί θα μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι δυνατό από τη μια να σιχτιρίζουμε και να καταδικάζουμε στα λόγια τους κυβερνώντες, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τις τράπεζες, τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και από την άλλη με τη στάση μας (πχ ψωνίζοντας τις Κυριακές) να παίζουμε το «παιχνίδι» όλων αυτών στις πλάτες.των,εργαζομένων.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net
ενημέρωση για την παρέμβαση-μικροφωνική ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας (Ερμού, Παρ.18/7) // Κυρ. 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
Μπροστά στο νέο κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων -σε όλη την ελληνική επικράτεια αυτή την φορά- και στη νέα αντίστοιχη κυριακάτικη απεργία μας της 20ης Ιούλη, την Παρασκευή 18/7 από τις 7μμ μέχρι τις 9μμ, όπως ακριβώς και την προηγούμενη Παρασκευή και σε συνέχεια της σταθερής παρουσίας μας μέσα κι έξω από τα καταστήματα της Ερμού, ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράριαπροχωρήσαμε σε παρέμβαση αντιπληροφόρησης και διαμαρτυρίας στην Ερμού. Το κύριο μέρος της παρέμβασης έλαβε χώρα στο ύψος της οδού Κορνάρου με πανό και μοίρασμα κειμένων στους διερχόμενους. Ταυτόχρονα, από την ηχητική εγκατάσταση στα γραφεία της ΟΛΜΕ (που βρίσκονται ακριβώς από πάνω) ακούγονταν τραγούδια και διαβάζονταν το σχετικό κείμενο του Συντονιστικού δράσης, το οποίο μια ημέρα πριν μοιράστηκε και στους εργαζόμενους μέσα στα καταστήματα της Ερμού. Την ώρα της παρέμβασης κολλήθηκαν επί της Ερμού και ορισμένα χαρτοπανό, ενώ για πάνω από τρεις βδομάδες πλέον επί της Ερμού και στους γύρω δρόμους παραμένουν τοιχοκολλημένες πάρα πολλές αφίσες του Συντονιστικού δράσης.
[ακολουθούν εικόνες από την παρέμβαση, το κάλεσμα του Συνονιστικού δράσης για την απεργία της Κυριακής 20 Ιούλη στο εμπόριο, η αφίσα και το τελευταίο κείμενο του Συντονιστικού δράσης]
Κυριακή 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
απεργιακή συγκέντρωση:
Κυριακή 20/7, 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
> τις ημέρες αυτές στις εξορμήσεις στους διάφορους χώρους δουλειάς και στις σχετικές μας παρεμβάσεις μοιράζουμε και το ακόλουθο:
Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε
Κυριακή 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
μικροφωνική-παρέμβαση: Παρασκευή 18/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου
απεργιακή συγκέντρωση: Κυριακή 20/7, 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
Η Κυριακή 13 Ιούλη, πρώτη μέρα της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου της πλήρους κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, με τις απεργιακές περιφρουρήσεις σε αρκετά καταστήματα της Ερμού, την απεργία των συναδέλφων που απέκτησε και μαζικά χαρακτηριστικά σε κάποιες περιπτώσεις όπως στα marks & spencer και αλλού, τις διαδηλώσεις, τουςαπεργιακούς αποκλεισμούς και τα κλεισίματα καταστημάτων, υπήρξε ένας ακόμα σημαντικός σταθμός στο δύσκολο αυτό αγώνα μας, πουσυνεχίζεται και που είναι στο χέρι όλων μας, των εργαζομένων στα καταστήματα και όλου του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να καταστεί νικηφόρος.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν
την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
Δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε
μας λείπουν τα χρήματα και οι ώρες για να ζήσουμε
Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή
ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net
> ακολουθεί η πρόσφατη ανακοίνωση και η αφισα του “Συντονιστικού δράσης”:
Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε
Η πολυμέτωπη επίθεση εργοδοτών και κυβερνώντων προς τον κόσμο της εργασίας, στα εργατικά μας δικαιώματα, τις κατακτήσεις μας και την αξιοπρέπειά μας συνεχίζεται. Στον κλάδο του εμπορίου η επίθεση τους αυτή έχει ως μια από τις βασικές της αιχμές την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτό καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την έως τώρα εφαρμογή του μέτρου, με επόμενο σταθμό την Κυριακή 20/7, αλλά κυρίως από τον -πλέον σε πλήρη εφαρμογή- σχεδιασμό της επέκτασής του μέτρου για όλες τις Κυριακές. Ήδη από την Κυριακή 13/7 για ένα μεγάλο μέρος της Αθήνας, όπως και σε άλλες περιοχές, στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου, τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά για 52 Κυριακές το χρόνο. Ενώ από την ερχόμενη άνοιξη αυτή η φρικιαστική πραγματικότητα θα έχει εξαπλωθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Από τη μια η διαρκής μεθόδευση της υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης, προς όφελος του συνόλου των αφεντικών και από την άλλη ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα της πίτας της αγοράς προς όφελος των μεγαλύτερων δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο για τις ζωές μας πάνω από τις οποίες βλέπουμε να περνά ως οδοστρωτήρας η «πολυπόθητη» ανάπτυξή τους.
Απέναντι όμως στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα υπάρχουν και οι αγώνες μας, η προσπάθειά μας να οργανωθούμε ως εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς μας, οι μάχες που δίνουμε συλλογικά και στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες, η αλληλεγγύη που οικοδομούμε μεταξύ μας ως συνάδελφοι.Αγώνες που είναι ένα ανοιχτό στοίχημα για όλους εμάς τους εργαζόμενους να τους δυναμώσουμε. Όλοι εμείς που βρισκόμαστε πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, οι εξοντωμένοι από τα «απελευθερωμένα» ωράρια, την ορθοστασία, την εντατικοποίση, τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την απληρωσιά, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας. Να σπάσουμε το καθεστώς της απάθειας αλλά και του φόβου και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Να αντιτάξουμε τη συναδελφική αλληλεγγύη απέναντι στον επιβαλλόμενο μεταξύ μας ανταγωνισμό. Να αγωνιστούμε για τα εργατικά μας συμφέροντα, τα δικαιώματα & την αξιοπρέπειά μας.
Μέσα και από το «συντονιστικό δράσης», παίρνοντας κατά κάποιον τρόπο τη σκυτάλη από τις αντιστάσεις του παρελθόντος, έχουμε κατά τους τελευταίους μήνες ζήσει στιγμές αγώνα, απεργίες (13/4 & 4/5) και απεργιακές περιφρουρήσεις, διαδηλώσεις, συνελεύσεις, μοιράσματα κειμένων και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, τόσο στα καταστήματα του κέντρου όσο και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Στιγμές αγώνα με σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Και ήδη η συγκρότηση της πρωτοβουλίας «εργαζόμενοι – εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου» [orthostasia@yahoo.gr] στην οποία καλούνται να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι συνάδελφοι του κλάδου είναι ένα σημαντικό βήμα! Ωστόσο, πολλά και από περισσότερους είναι ακόμα αυτά που πρέπει να γίνουν…
Και όσο για τους καταναλωτές, δηλαδή στην ουσία για όλους εμάς που δουλεύουμε σε άλλους κλάδους ή που είμαστε άνεργοι, νεολαίοι ή και συνταξιούχοι, το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι κάτι έξω από τη ζωή μας και από τους αγώνες που δίνουμε ή που καλούμαστε να δώσουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι πολύ γρήγορα η επιλογή μας να ψωνίζουμε τις Κυριακές θα συντελέσει καταλυτικά στο να καταλήξουμε να δουλεύουμε κι εμείς και τις Κυριακές! Και όχι φυσικά στο να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, όπως οι «από πάνω» υποκριτικά διατείνονται. Είναι ξεκάθαρο επίσης, ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι οι επιπλέον ώρες για να ψωνίσουμε. Σε μια περίοδο που η ανεργία χτυπά κόκκινο, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται και η καθυστερημένη (ή και η μη) καταβολή μισθών γίνεται καθεστώς, αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι τα χρήματα για να ψωνίσουμε. Και βέβαια μας λείπει κι ο χρόνος για να Ζήσουμε. Επίσης, ως μια ελάχιστη ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι των εργαζομένων στα.μαγαζιά και στον αγώνα τους. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε ότι η επίθεση που δέχονται οι συνάδελφοι μας στο εμπόριο είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε όλοι εμείς οι «από κάτω». Και ότι μόνο παλεύοντας όλοι μαζί θα μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι δυνατό από τη μια να σιχτιρίζουμε και να καταδικάζουμε στα λόγια τους κυβερνώντες, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τις τράπεζες, τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και από την άλλη με τη στάση μας (πχ ψωνίζοντας τις Κυριακές) να παίζουμε το «παιχνίδι» όλων αυτών στις πλάτες.των,εργαζομένων.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net
μικροφωνική-παρέμβαση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας: Παρ. 18/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου [Κυρ. 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!]
μπροστά στο νέο άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων σε όλη την ελληνική επικράτεια για την Κυριακή 20 Ιούλη:
μικροφωνική-παρέμβαση:
Παρασκευή 18/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου
Κυριακή 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
απεργιακή συγκέντρωση:
Κυριακή 20/7, 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
> τις ημέρες αυτές στις εξορμήσεις στους διάφορους χώρους δουλειάς και στις σχετικές μας παρεμβάσεις μοιράζουμε και το ακόλουθο:
Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε
Κυριακή 20/7 :: και πάλι απεργία στον κλάδο του εμπορίου!
μικροφωνική-παρέμβαση: Παρασκευή 18/7, 7μμ, Ερμού & Κορνάρου
απεργιακή συγκέντρωση: Κυριακή 20/7, 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
Η Κυριακή 13 Ιούλη, πρώτη μέρα της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου της πλήρους κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, με τις απεργιακές περιφρουρήσεις σε αρκετά καταστήματα της Ερμού, την απεργία των συναδέλφων που απέκτησε και μαζικά χαρακτηριστικά σε κάποιες περιπτώσεις όπως στα marks & spencer και αλλού, τις διαδηλώσεις, τουςαπεργιακούς αποκλεισμούς και τα κλεισίματα καταστημάτων, υπήρξε ένας ακόμα σημαντικός σταθμός στο δύσκολο αυτό αγώνα μας, πουσυνεχίζεται και που είναι στο χέρι όλων μας, των εργαζομένων στα καταστήματα και όλου του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να καταστεί νικηφόρος.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν
την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
Δεν μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε
μας λείπουν τα χρήματα και οι ώρες για να ζήσουμε
Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή
ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net
> ακολουθεί η πρόσφατη ανακοίνωση και η αφισα του “Συντονιστικού δράσης”:
Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε
Η πολυμέτωπη επίθεση εργοδοτών και κυβερνώντων προς τον κόσμο της εργασίας, στα εργατικά μας δικαιώματα, τις κατακτήσεις μας και την αξιοπρέπειά μας συνεχίζεται. Στον κλάδο του εμπορίου η επίθεση τους αυτή έχει ως μια από τις βασικές της αιχμές την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτό καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την έως τώρα εφαρμογή του μέτρου, με επόμενο σταθμό την Κυριακή 20/7, αλλά κυρίως από τον -πλέον σε πλήρη εφαρμογή- σχεδιασμό της επέκτασής του μέτρου για όλες τις Κυριακές. Ήδη από την Κυριακή 13/7 για ένα μεγάλο μέρος της Αθήνας, όπως και σε άλλες περιοχές, στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου, τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά για 52 Κυριακές το χρόνο. Ενώ από την ερχόμενη άνοιξη αυτή η φρικιαστική πραγματικότητα θα έχει εξαπλωθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Από τη μια η διαρκής μεθόδευση της υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης, προς όφελος του συνόλου των αφεντικών και από την άλλη ο ανταγωνισμός για το μοίρασμα της πίτας της αγοράς προς όφελος των μεγαλύτερων δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο για τις ζωές μας πάνω από τις οποίες βλέπουμε να περνά ως οδοστρωτήρας η «πολυπόθητη» ανάπτυξή τους.
Απέναντι όμως στη ζοφερή αυτή πραγματικότητα υπάρχουν και οι αγώνες μας, η προσπάθειά μας να οργανωθούμε ως εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς μας, οι μάχες που δίνουμε συλλογικά και στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες, η αλληλεγγύη που οικοδομούμε μεταξύ μας ως συνάδελφοι.Αγώνες που είναι ένα ανοιχτό στοίχημα για όλους εμάς τους εργαζόμενους να τους δυναμώσουμε. Όλοι εμείς που βρισκόμαστε πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, οι εξοντωμένοι από τα «απελευθερωμένα» ωράρια, την ορθοστασία, την εντατικοποίση, τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την απληρωσιά, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας. Να σπάσουμε το καθεστώς της απάθειας αλλά και του φόβου και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Να αντιτάξουμε τη συναδελφική αλληλεγγύη απέναντι στον επιβαλλόμενο μεταξύ μας ανταγωνισμό. Να αγωνιστούμε για τα εργατικά μας συμφέροντα, τα δικαιώματα & την αξιοπρέπειά μας.
Μέσα και από το «συντονιστικό δράσης», παίρνοντας κατά κάποιον τρόπο τη σκυτάλη από τις αντιστάσεις του παρελθόντος, έχουμε κατά τους τελευταίους μήνες ζήσει στιγμές αγώνα, απεργίες (13/4 & 4/5) και απεργιακές περιφρουρήσεις, διαδηλώσεις, συνελεύσεις, μοιράσματα κειμένων και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, τόσο στα καταστήματα του κέντρου όσο και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας. Στιγμές αγώνα με σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Και ήδη η συγκρότηση της πρωτοβουλίας «εργαζόμενοι – εργαζόμενες από τον κλάδο του εμπορίου» [orthostasia@yahoo.gr] στην οποία καλούνται να συμμετέχουν ενεργά όλοι οι συνάδελφοι του κλάδου είναι ένα σημαντικό βήμα! Ωστόσο, πολλά και από περισσότερους είναι ακόμα αυτά που πρέπει να γίνουν…
Και όσο για τους καταναλωτές, δηλαδή στην ουσία για όλους εμάς που δουλεύουμε σε άλλους κλάδους ή που είμαστε άνεργοι, νεολαίοι ή και συνταξιούχοι, το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι κάτι έξω από τη ζωή μας και από τους αγώνες που δίνουμε ή που καλούμαστε να δώσουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι πολύ γρήγορα η επιλογή μας να ψωνίζουμε τις Κυριακές θα συντελέσει καταλυτικά στο να καταλήξουμε να δουλεύουμε κι εμείς και τις Κυριακές! Και όχι φυσικά στο να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, όπως οι «από πάνω» υποκριτικά διατείνονται. Είναι ξεκάθαρο επίσης, ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι οι επιπλέον ώρες για να ψωνίσουμε. Σε μια περίοδο που η ανεργία χτυπά κόκκινο, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται και η καθυστερημένη (ή και η μη) καταβολή μισθών γίνεται καθεστώς, αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι τα χρήματα για να ψωνίσουμε. Και βέβαια μας λείπει κι ο χρόνος για να Ζήσουμε. Επίσης, ως μια ελάχιστη ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης οφείλουμε να σταθούμε στο πλάι των εργαζομένων στα.μαγαζιά και στον αγώνα τους. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε ότι η επίθεση που δέχονται οι συνάδελφοι μας στο εμπόριο είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε όλοι εμείς οι «από κάτω». Και ότι μόνο παλεύοντας όλοι μαζί θα μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι δυνατό από τη μια να σιχτιρίζουμε και να καταδικάζουμε στα λόγια τους κυβερνώντες, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τις τράπεζες, τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και από την άλλη με τη στάση μας (πχ ψωνίζοντας τις Κυριακές) να παίζουμε το «παιχνίδι» όλων αυτών στις πλάτες.των,εργαζομένων.
Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά θα είναι αιτία πολέμου
Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net