Η ανάληψη της εξουσίας από την «αριστερά της ελπίδας» και οι δεσμεύσεις περί κατάργησης των φυλακών τύπου Γ’, δεν αποτελούν εχέγγυο ούτε για μας, και σίγουρα ούτε για τους φυλακισμένους. Σε ένα πλαίσιο αποδοχής και αναπαραγωγής του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος που δεν στοχεύει, παρά στην περαιτέρω εξαθλίωση των υποτελών τάξεων, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά της, θα φροντίσει να διαμορφώσει τις απαραίτητες συνθήκες εξαίρεσης, εκβιασμού και καταστολής των αγωνιζόμενων, με στόχο την αποδυνάμωση της άμυνας των καταπιεσμένων, απέναντι στη συνεχή επίθεση που δέχεται από το κράτος και το κεφάλαιο.

Από την πλευρά μας, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τη νέα κυβέρνηση. Γνωρίζοντας ότι τίποτα δεν έχει παραχωρηθεί από την εξουσία χωρίς αγώνα, υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε έμπρακτα στην πάλη των πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι προτάσσουν το σώμα τους, ως έσχατο μέσο διεκδίκησης και απαιτούμε την άμεση δικαίωση των αιτημάτων τους.

Yιοθετούμε, λοιπόν, το πλαίσιο αιτημάτων των κρατουμένων, όπως εκφράστηκε από τις ανακοινώσεις έναρξης της απεργίας πείνας από 2/3, των Δ. Κουφοντίνα, Κ. Γουρνά, Ν. Μαζιώτη και του Δίκτυου Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ.).

Οι απεργοί πείνας απαιτούν την κατάργηση:
• του άρθρου 187
• του άρθρου 187Α
• της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμος»)
• του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’
• της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA
• της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων,

επίσης απαιτούν:
• την πρόσβαση και ανάλυση του γενετικού δείγματος από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης τους κατηγορουμένου, αν το επιθυμεί
• την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, προκειμένου να μπορεί να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται.

Αυτές oι διεκδικήσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ, καθώς όλες οι παραπάνω κατασταλτικές διατάξεις είχαν και εξακολουθούν να έχουν ως στόχο την εξόντωση και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων και στις δύο πλευρές του συρματοπλέγματος, καθώς ο τρομονόμος (187) και η επέκτασή του (187Α), υπάγοντας όλες τις επιμέρους κατηγορίες στο πλαίσιο συγκρότησης και συμμετοχής σε «τρομοκρατική οργάνωση», μεγιστοποιεί τις ποινές και επιτρέπει ακόμα και την ποινικοποίηση πολιτικών, φιλικών και συγγενικών σχέσεων.

Η επιβαρυντική διάταξη του «κουκουλονόμου», παρά τις υποσχέσεις των κατά καιρούς κυβερνήσεων για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως το βασικό εργαλείο για την αναβάθμιση των πλημμεληματικών κατηγοριών σε κακουργήματα. Είναι γεγονός ότι η συγκεκριμένη διάταξη έχει βρει εφαρμογή σε δεκάδες περιπτώσεις διαδηλωτών και κοινωνικών αγωνιστών.

Το αίτημα της οριοθέτησης της επεξεργασίας και της χρήσης του γενετικού υλικού, υπό την προϋπόθεση της συγκατάβασης του κρατουμένου και της επιστημονικής επίβλεψης από πραγματογνώμονα βιολόγο της εμπιστοσύνης του, αποβλέπει στην αποφυγή των, κατά τη συνήθη τακτική της αντιτρομοκρατικής, στημένων υποθέσεων με κατασκευασμένα αποδεικτικά στοιχεία (βλ. Τάσος Θεοφίλου), αλλά και στην αμφισβήτηση της θεώρησης της ανάλυσης του DNA ως επαρκούς στοιχείου ενοχοποίησης των κατηγορούμενων.

Οι φυλακές υψίστης ασφαλείας που αποτελούν το κατ’ εξοχήν σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης που χρησιμοποιεί το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, αποσκοπούν στον εκφοβισμό του κοινωνικού συνόλου, στην εκδίκηση, μέσω της τιμωρίας και της απομόνωσης των κρατουμένων. Επιπλέον, χαρακτηριστική είναι η αναβάθμιση του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ. σε όργανο επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Η παρατεταμένη κράτηση του Σάββα Ξηρού με διαγνωσμένη αναπηρία στο ποσοστό του 98% αποτελεί βασανιστήριο που αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα του κράτους και της εξουσίας.

Αντιλαμβανόμαστε την ένταση της καταστολής απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται και την αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του ελληνικού κράτους ως την άλλη πλευρά του νομίσματος των πολιτικών λιτότητας, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, των περικοπών σε όλες τις δημόσιες παροχές, δηλαδή της υποτίμησης και εξαθλίωσης της εργατικής τάξης.
Την ίδια στιγμή που η τάξη μας δέχεται την μεγαλύτερη επίθεση εδώ και χρόνια, το κράτος εξαπολύει την πιο σκληρή επίθεση απέναντι στα κομμάτια της που σηκώνουν το ανάστημα τους.

Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση τους οι αγωνιστές κρατούμενοι Κ. Γουρνάς και ο Δ. Κουφοντίνας: «Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.» Και γι’ αυτό πρέπει να την έχουν.

Η δικαίωση των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται σε απεργία πείνας,
θα είναι νίκη όλου του κινήματος.