Την Τετάρτη 16 Ιουλίου πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου στην εταιρεία Mediatel για να καταγγείλουμε τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα στο εν λόγω τηλεφωνικό κέντρο. Οι εργαζόμενοι τηλεφωνητ(ρι)ές επιβεβαίωσαν τα γραφόμενα του κειμένου και ανέφεραν ακόμα πιο έντονες πιέσεις που δέχονται για αύξηση της παραγωγής. Ας γνωρίζουν τα αφεντικά της Mediatel και του κάθε call center πως οπουδήποτε υφίστανται συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα θα είμαστε συλλογικά εκεί για να δίνουμε την ταξική απάντηση που τους πρέπει.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράσαμε:

Η ιστορία της Mediatel ή αλλιώς: το παραμύθι με τους μπόλικους δράκους.

Όσοι και όσες έχουν δουλέψει σε κάποιο call center, γνωρίζουν σίγουρα τις συνθήκες πίεσης, επιτήρησης και εντατικοποίησης του συγκεκριμένου είδους εργασίας. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, θα έχουν ακούσει για την εταιρεία Mediatel –μίας από τις μεγαλύτερες του κλάδου.

Αυτό όμως που δεν θα έχουν ακούσει -και που δεν πρόκειται να τους το πει ποτέ κανείς εκ της τηλε-επιχείρησης- είναι οι ακριβείς συνθήκες εργασίας στην εν λόγω εταιρεία.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά, μιας και σε τέτοιους καιρούς εντεινόμενης εργασιακής και κοινωνικής καταστροφής, από αυτά τα «βασικά» φαίνονται τα μαστίγια (χωρίς τα προσχηματικά καρότα, πλέον) στις πλάτες των τηλεφωνητών/τριών από τα αφεντικά των σύγχρονων τηλε-εργοστασίων τύπου Mediatel.

Ας πούμε για τις ατομικές μηνιαίες συμβάσεις εργασίας που αναφέρουν πως οι τηλεφωνητές θα είναι 4ήμερης και 3ωρης απασχόλησης με τα ψίχουλα των 2,93€ (καθαρά) ανά εργατοώρα ή ακόμα πως οι συμβάσεις τους θα είναι μέσω ενοικιαζόμενης εργασίας,δηλαδή χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα στον εργοδότη τους, αλλά θα υπενοικιάζονται μέσω εργολαβικών εταιρειών στην «τελική εταιρεία έργου» ακόμα και δύο ή τρεις φορές.

Ας πούμε και για την ίδια την εργατοώρα των ούτε 3 ευρώ κατά την οποία ως agent (όπως αποκαλείσαι) σου ασκείται τέτοιου είδους ψυχολογική πίεση που πολλές φορές καταντά αφόρητη από το είδος της ίδιας της παραγωγής και μόνο.

Ας αναφέρουμε και τις ωριαίες/καθημερινές/εβδομαδιαίες/μηνιαίεςαπαιτήσεις των στατιστικών της παραγωγικότητας του κάθε εργαζόμενου τηλεφωνητή/τριας, που στην προκείμενη εταιρεία κατέχουν υψηλότερη θέση και από την ίδια την Αγία Γραφή… (Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και την τάξη μας, τα αφεντικά της Mediatel όπως και κάθε όμοιός τους μία πίστη έχει: στα κέρδη τους και μόνο).

Ας πούμε ενδεικτικά πως στα τόσα τμήματα της Mediatel, εξερχόμενων και εισερχόμενων κλήσεων, ο στόχος είναι ένας και πάντα αυξανόμενος: η υπερπαραγωγή ανά ώρα κλήσεων, που τους τελευταίους μήνες έχει οδηγήσει στην απώλεια (λόγω πίεσης) πολλών θέσεων εργασίας αφού πολλοί τηλεφωνητές δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε τέτοια εντατικοποίηση της εργασίας. Όπως π.χ. στο έργο εισερχομένων της HOL που λιγότεροι από 30 συνάδελφοι που είχαν απομείνει τον Ιούνη, έβγαζαν τον ίδιο φόρτο εργασίας με 80 και παραπάνω συναδέλφους που ήταν στις θέσεις τους το Δεκέμβρη. Και για να εξαναγκάζονται εργαζόμενοι σε παραίτηση ή μη ανανέωση σύμβασης (μηνιαίας, μην ξεχνάμε…) σε αυτές τις εποχές που η ανεργία περιμένει με ανοιχτές αγκάλες και απειλητικές διαθέσεις, μπορεί εύκολα κανείς να συμπεράνει το μέγεθος των συντριπτικών συνθηκών και του εργασιακού καθεστώτος γαλέρας που επικρατεί.

Το αποκορύφωμα αυτής της επικίνδυνης αντεργατικής λογικής του παραλόγου ήταν την Παρασκευή 30/5/2014, όταν στη μεσημεριανή βάρδια των τμημάτων ήρθε ειδοποίηση για απειλητικό τηλεφώνημα βόμβας με εντολή εκκένωσης του εμπορικού κέντρου Cosmos όπου, μαζί με άλλες επιχειρήσεις, βρίσκεται και η Mediatel. Και ενώ με εντολή αρχών εκκενώθηκε ολόκληρο το κτίριο, κάποιοι/κάπου/κάποτε (;!) αποφάσισαν για λογαριασμό των agents ορισμένων τμημάτων πως η παραγωγή θα συνεχιστεί κανονικά (!), με τους εργαζόμενους στις θέσεις τους, πλην όσων βρίσκονταν κοντά στα παράθυρα, τους οποίους απομάκρυναν εκτός κτιρίου, αφήνοντας όμως κάποιους τηλεφωνητές μέσα ώστε να μη διακοπεί η ροή εργασίας, δίχως να τους ενημερώσουν για το απειλητικό τηλεφώνημα και την εντολή εκκένωσης.

Το συμβάν αυτό δεν κοινοποιήθηκε σε κανέναν, κάποιοι το αντιλήφθηκαν μόνοι τους πάνω στην ώρα εργασίας τους. Η κοινοποίηση του πολύ επικίνδυνου αυτού γεγονότος έγινε από συνάδελφο της βάρδιας μέσω εσωτερικού mail προς όλο το τμήμα. Σε βραδινή βάρδια δε, όταν ρωτήθηκαν οι supervisors γιατί δεν είχε γνωστοποιηθεί το θέμα, η απάντηση ήταν «να μη σας νοιάζει, αφού δεν ήσασταν σε βάρδια και δεν σας αφορά»…

Όπως φαίνεται, τα αφεντικά της Mediatel αποφασίζουν κατά βούληση ακόμα και για τις ίδιες τις ζωές των εργαζομένων τους σε τέτοια περιστατικά, υποκαθιστώντας ακόμα και το ίδιο το ένστικτο της επιβίωσης.

Για να μη γελιόμαστε, λοιπόν, και για να βλέπουμε ξεκάθαρα τι μας περιμένει: όλες αυτές οι ενέργειες/πιέσεις των αφεντικών, ένα στόχο έχουν -και όχι πρωτίστως αυτόν της υπερπαραγωγικότητας: τη δημιουργία ενός (αρρωστημένου) κλίματος φόβου σε όλους και όλες που εργάζονται με ωρομίσθια πείνας σε άθλιες συνθήκες για την καθημερινότητά τους.

Φόβος για τα στατιστικά σου, τις αξιολογήσεις σου, την ανανέωση της σύμβασής σου, φόβος που σημαίνει πως ακόμα και αν δε σηκώσεις στιγμή το βλέμμα από την οθόνη ή ακόμα και αν το ακουστικό σού ‘χει γίνει σκουλαρίκι στη βάρδιά σου, υποκύπτοντας στην εντατικοποίηση χωρίς ανάσα, ανά πάσα στιγμή ως τηλεφωνητής/τρια για τα αφεντικά είσαι αναλώσιμος αφούγια εκείνους η εργασία ισοδυναμεί με επιβίωση και σου φωλιάζουν τον τρόμο της απόλυσης ή λήξης σύμβασης.

Κάτι που από θεωρία αυτού του «φόβου» έγινε και πράξη στις 30/6 όταν σε δύο συναδέλφους από διαφορετικά τμήματα της εταιρείας τους ανακοινώθηκε η μη συνέχεια της εργασίας τους (λήξη σύμβασης) όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά για το ότι είχαν αντιταχθεί στο ζήτημα της αξιολόγησης. Κυρίως δε, αναφέροντας το ζήτημα της υπάρχουσας μεγάλης πίεσης που δέχονταν οι εργαζόμενοι σε όλα τα τμήματα και παρόλα αυτά τους ζητήθηκε να ανεβάσουν την παραγωγή επιπλέον! 

Και για να δώσουμε μια ενδεικτική εικόνα στο τι είναι αυτή η περίφημη (αυτο)αξιολόγηση, ας πούμε πως εν ώρα εργασίας καλείσαι να γράψεις «τεστάκι» -όπως οι ίδιοι οι supervisors το βαφτίζουν- απαντώνταςμε κάτι σαν έκθεση ιδεών σε ερωτήσεις πάνω στο αντικείμενο της εργασίας σου(;) γραπτά, αντί να κάνεις το αυτονόητο, που είναι να συνεχίσεις να εργάζεσαι! Και ενώ μπορεί να μην έχεις κάνει καν (επαν)εκπαίδευση στο αντικείμενό σου -διότι σε 3 μέρες «εκπαίδευσης» σε βάζουν σε κλήσεις χωρίς να έχεις ιδέα για αυτό -σε έχουν ήδη καθισμένο στο «θρανίο»/κουβούκλιο, αλλά χωρίς «μάθημα» καλείσαι να γράψεις «διαγώνισμα τριμήνου» λες και ξαναπάς ενήλικας στο γυμνάσιο πάλι, με το άγχος του ότι «μπορεί και να κοπείς»…

Έτσι, το θράσος των αφεντικών της Mediatel ξεπέρασε κάθε όριο, όταν στην λήξη της βραδινής βάρδιας συναδέλφου του τμήματος της HOLτης ανακοινώθηκε «να μην έρθει για δουλειά την επόμενη γιατί δεν θα γίνει ανανέωση σύμβασης» και όταν η ίδια ρώτησε το λόγο αυτού, η απάντηση ήταν ευθαρσώς «για τα στατιστικά σου και κυρίως για το ότι δεν δεχόσουν  την αξιολόγηση». Η απάντηση της συναδέλφου ήταν άμεση και δήλωσε πως τα στατιστικά της ήταν μέσα στους προκαθορισμένους στόχους και πως ο λόγος της λήξης σύμβασης προφανώς και ήταν εκδικητικός καθώς και τρομοκρατικός για τους υπόλοιπους συναδέλφους αφού θα έβλεπαν από πρώτο χέρι τι τους περιμένει σε παραμικρή αντίσταση αξιοπρέπειας.

Τέτοιες κινήσεις λοιπόν γνωρίζουν να κάνουν τα αφεντικά στη σκακιέρα της τρομολαγνικής τους εργοδοσίας. Τέτοιες κινήσεις όμως μας βρίσκουν πάντα συνολικά και ενωμένα αντίθετους και ταξικά προετοιμασμένους ώστε συλλογικά να απαντάμε σε κάθε είδους εργοδοτική τρομοκρατία που μας θέλει ανυπεράσπιστες μονάδες στα τηλεφωνικά κάτεργα. Η συναδελφική αλληλεγγύη και η ταξική μας αντίσταση είναι τα δικά μας μέσα αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς.

Να μην αφήσουμε την υποβάθμιση της εργασίας μας να γίνει καθημερινότητα.

Ενάντια στην εκμετάλλευση και όσα βιώνουμε 

Να σπάσουμε τα τείχη της σιωπής, του φόβου και της αδιαφορίας με τους συλλογικούς μας αγώνες

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη σε όλα τα call centers

Proledialers – τηλεφωνητ(ρι)ές
proledialers.espivblogs.net
proledialers@espiv.net

Είμαστε μία συνέλευση εργαζομένων και ανέργων τηλεφωνητ(ρι)ών. Η συνέλευσή μας λειτουργεί οριζόντια, αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά. Συζητάμε και αποφασίζουμε το λόγο και τις δράσεις μας συνθέτοντας τις απόψεις μας, μακριά από κομματικές γραμμές και λογικές ανάθεσης. Η συνέλευσή μας διέπεται από τις διαδικασίες βάσης στοχεύοντας στην οργάνωση των αντιστάσεών μας στα τηλεφωνικά (και όχι μόνο) κάτεργα. Βρισκόμαστε κάθε 1η και 3η Τετάρτη του μήνα στο Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Εξάρχεια, Λόντου 6 και Μεσολογγίου, β’ όροφος) στις 20:00.

Παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου και μικροφωνική πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 4 Ιουνίου έξω από το τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας On Line Sales στον Κεραμεικό, με αφορμή κυρίως την πρόσφατη απόλυση δύο συναδελφισσών επειδή θέλησαν τα αυτονόητα (αντίγραφο των συμβάσεων και πληρωμή των υπερωριών). Έξω από το χώρο της εταιρείας μαζεύτηκαν περίπου 40 συνάδελφοι και αλληλέγγυοι οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν για τις άδικες απολύσεις αλλά και για τις άθλιες συνθήκες εργασίας μοιράζοντας εκατοντάδες κείμενα στους εργαζόμενους της εταιρίας και τους περαστικούς, ενώ η εργοδοσία είχε φωνάξει τους μπάτσους για προστασία, οι οποίοι παρέμειναν εκεί μέχρι το τέλος της συγκέντρωσης. Λίγες μέρες αργότερα, στις 16 Ιουνίου, είχε οριστεί η συζήτηση της εργατικής διαφοράς στην Επιθεώρηση Εργασίας. Ο δικηγόρος της εργοδοσίας δεν προσήλθε, με αποτέλεσμα αυτή να αναβληθεί για τις 14 Ιουλίου στις 09:00.

Μοίρασμα κειμένου πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 5 Ιουνίου έξω από τα γραφεία της εταιρείας 360 CONNECT στο Φάληρο, με σκοπό την ενημέρωση των εργαζομένων σχετικά με τις εξελίξεις για την εκδίκαση υπόθεσης η οποία είχε οριστεί για τις 10 Ιουνίου. Η υπόθεση αφορούσε τον αγώνα που έδωσαν εργαζόμενοι ενάντια στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας της εν λόγω νεοσύστατης εταιρείας στην οποία μεταφέρθηκαν όλοι οι απολυμένοι συνάδελφοι των τηλεφωνικών κέντρων της HOL το Δεκέμβρη του 2013. Οι συνάδελφοι υπέστησαν περαιτέρω απολύσεις, μειώσεις μισθών κι εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις. Ενάντια στην υποταγή στις παραπάνω προσταγές του “νέου” εργοδότη, μία μικρή ομάδα εργαζομένων προσέφυγε στη δικαιοσύνη με την απαίτηση να επανέλθουν οι αμοιβές τους στα προηγούμενα επίπεδα και να επαναπροσληφθεί απολυμένος συνάδελφος ο οποίος δεν είχε δεχτεί τη νέα σύμβαση. Το δικαστήριο αναβλήθηκε για 10 Noέμβρη.

Στην εταιρεία Ώθηση, η εργοδοσία έχει προχωρήσει σε πολλές αλλαγές το τελευταίο διάστημα, ίσως σαν κίνηση απελπισίας για να βελτιώσει την “πολυπόθητη” παραγωγή. Πολλοί εργαζόμενοι μετακινήθηκαν από τα πόστα τους κι άλλαξαν project χωρίς να έχουν ενημερωθεί προηγουμένως, ενώ παρατηρήθηκε ότι μάζεψαν όλους τους νέους και τους παλιούς με τη μικρότερη παραγωγικότητα σε έναν όροφο ενώ τους παλιούς με συμβάσεις αορίστου χρόνου και καλύτερη παραγωγικότητα τούς έβαλαν σε άλλον όροφο. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν απολύσεις συναδέλφων – της μίας με πρόφαση την παραγωγικότητα αλλά είναι πολύ πιθανό να σχετίζεται με τη συνδικαλιστική της δράση, και του άλλου συναδέλφου 3 ημέρες πριν κλείσει χρόνο στη δουλειά, υποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι τον έδιωξαν για να μην αποκτήσει δικαιώματα, τακτική η οποία έχει παρατηρηθεί και στο παρελθόν στη συγκεκριμένη εταιρεία.

Την Τετάρτη 4 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στη γειτονική μας Ιταλία απεργία των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, η οποία προκηρύχτηκε από τα ιταλικά συνδικάτα SLCCgil, FistelCisl και UilcomUil. H διαδήλωση που έγινε ήταν μεγαλειώδης. Η συμμετοχή στην απεργία ξεπέρασε στο σύνολο το 80%, ενώ σε κάποια τηλεφωνικά κέντρα έφτασε μέχρι και το 98%. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κατάσταση στα call centers της Ιταλίας είναι εξίσου άθλια με την αντίστοιχη ελληνική πραγματικότητα: ατομικές μηνιαίες ή εξάμηνες συμβάσεις καθώς οι συμβάσεις αορίστου χρόνου είναι “πολυτέλεια”, συνεχείς απολύσεις, παραγωγικοί στόχοι, εργοδοτική αυθαιρεσία. Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται καθόλου αν δεν προσεγγίσουν τον επιθυμητό στόχο, με άλλα λόγια δουλεύουν “τσάμπα”. Επίσης, μία άλλη πτυχή και κύριο αίτημα της απεργίας είναι το μπλοκάρισμα των μετεγκαταστάσεων, το οποίο αφορά στο γεγονός ότι πολλές εταιρείες αναθέτουν την εξυπηρέτηση πελατών σε χώρες του εξωτερικού όπως η Αλβανία, η Ρουμανία, η Τυνησία και το Μαρόκο, στις οποίες υπάρχει καλή γνώση της ιταλικής γλώσσας και τα μεροκάματα είναι πιο φθηνά. Το πρόβλημα είναι ότι το θέμα αυτό δημιουργεί έχθρα ανάμεσα στους φτωχούς εργαζόμενους και μπορεί εύκολα να οδηγήσει στο ρατσισμό.

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 04/06 η τριμερής συνάντηση στην ΣΕΠΕ Αγησιλάου για την υπόθεση εργαζόμενης που διεκδικούσε τα δεδουλευμένα της από την εταιρεία ΙCOP. Στην συνάντηση συμμετείχαν και βοήθησαν σημαντικά  αλληλέγγυοι από το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων, το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων  Οδηγών Δικύκλου καθώς και μέλη της συνέλευσής μας. Η εργοδοσία εκπροσωπήθηκε με δικηγόρο, η οποία και κατέβαλε το μεγαλύτερο μέρος του διεκδικούμενου ποσού. Θεωρούμε αυτή την εξέλιξη ως μια ακόμη νίκη των συλλογικοτήτων και των σωματείων βάσης και των αγώνων που αυτά διοργανώνουν. Όσο για την εργοδοσία της ΙCOP που στην παρέμβασή μας στην εταιρεία  ευθαρσώς μας δήλωσε ότι πληρώνει όποτε γουστάρει και αν κάποιος εργαζόμενος έχει πρόβλημα ας τους κάνει μήνυση γιατί έτσι ορίζει ο νόμος (!!!), τους δηλώνουμε ότι δεν δεχόμαστε απειλές και υποδείξεις και δεν δουλεύουμε τζάμπα για κανένα μικρομέγαλο αφεντικό. Ξέρουμε καλά το περιβάλλον που κράτος και αφεντικά έχουν χτίσει για εμάς, και δε θα σταματήσουμε να οργανώνουμε την δράση και τους αγώνες μας συλλογικά.

Στις 4 Ιουνίου είχε προκηρυχτεί απεργία για τους εργαζόμενους των τηλεφωνικών κέντρων στη γειτονική μας Ιταλία. Στα ιταλικά call centers εργάζονται περίπου 80.000 άνθρωποι και σύμφωνα με τα συνδικάτα η πλειοψηφία των εργαζομένων στήριξε την απεργία. Ωστόσο, όπως και στα μέρη μας, έτσι και στην Ιταλία υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι που δεν μπορούν να απεργήσουν είτε λόγω της εργοδοτικής τρομοκρατίας είτε λόγω του εργασιακού τους καθεστώτος (πχ. επισφάλεια, ενοικιαζόμενη εργασία).

Βρήκαμε, μεταφράσαμε (ευχαριστούμε τον Α. για τη βοήθεια) και αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα clashcityworkers τη συνέντευξη μίας εργαζόμενης σε call center στη Νάπολη. Η ομοιότητα των καταστάσεων που περιγράφει με όσα βιώνουμε ως τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες εδώ στην Ελλάδα είναι τρομακτικά πανομοιότυπη. Εργοδοτική αυθαιρεσία, απολύσεις, επισφάλεια, στόχοι, μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα, ατομικισμός.

Τελικά, η εκμετάλλευση των αφεντικών είναι ίδια παντού. Καιρός είναι λοιπόν να συλλογικοποιήσουμε και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας και να απαντήσουμε και εμείς οι εργαζόμενοι με τον τρόπο που μας αρμόζει στις καθημερινές εργοδοτικές αυθαιρεσίες.

Απεργία των τηλεφωνικών κέντρων: συνέντευξη με μία εργαζόμενη της Accenture (Νάπολη).

Πέμπτη, 4 Ιουνίου 2014, Clash City Workers

http://www.clashcityworkers.org/lotte/interviste/1458-sciopero-call-center-intervista-lavoratrice-accenture-napoli.html

Η 4η Ιουνίου ήταν μία ημέρα γενικής κινητοποίησης για τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα (80.000 χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ιταλία). Τα συνδικάτα SLCCgil, FistelCisl, UilcomUil εξήγγειλαν μία μεγάλη διαδήλωση στη Ρώμη, από τις Θέρμες του Διοκλητιανού μέχρι την Πλατεία Σαντίσιμι Απόστολι, διεκδικώντας σαφείς κανόνες όσον αφορά τις συμβάσεις εργασίας και το μπλοκάρισμα των μετεγκαταστάσεων. Σύμφωνα με τα συνδικάτα η συμμετοχή στην απεργία ξεπερνάει το 80% και στη Ρώμη έφτασαν 7.000 εργαζόμενοι. Σύμφωνα με τον Saccone (SLCCgil): «Από την Almaviva μέχρι την Call&Call, από την Teleperformance μέχρι την Comdata, η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 87% αγγίζοντας σε ορισμένες εταιρείες και το 98%, με ολόκληρα τμήματα εξυπηρέτησης πελατών να σταματάνε τη λειτουργία τους».

Από την πορεία αναδύονται χιλιάδες ιστορίες, όλες διαφορετικές αλλά με μεγάλες ομοιότητες: ιστορίες εκμετάλλευσης, συμβάσεων έργου που ανανεώνονται κάθε 6 ή, συχνότερα, κάθε 2 ή 3 μήνες ή, ακόμα χειρότερα, με μηδενικό σταθερό μισθό: πληρώνεσαι μόνο εάν πιάσεις τους στόχους, διαφορετικά έχεις δουλέψει επί ματαίω, τζάμπα. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με συμβάσεις αορίστου χρόνου είναι αληθινές «λευκές μύγες» και τα πράγματα δεν είναι ρόδινα ούτε για αυτούς: εξαρτημένοι από τις παραγγελίες που σήμερα υπάρχουν και  ποιος ξέρει τι θα ξημερώσει αύριο, ακόμα και οι «προστατευμένοι» εργαζόμενοι είναι δυνατόν να μείνουν χωρίς δουλειά από τη μια στιγμή στην άλλη.

Πολλές εταιρείες αναθέτουν την οργάνωση των τηλεφωνικών κέντρων σε εταιρείες του εξωτερικού. Η εξυπηρέτηση πελατών πηγαίνει σε χώρες όπως η Αλβανία, η Ρουμανία, η Τυνησία και το Μαρόκο στις οποίες η γνώση των ιταλικών είναι διαδεδομένη και όπου μπορούν να πληρώνουν ακόμα λιγότερο –και να εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο– τους τηλεφωνητές. Τοζήτημα των μετεγκαταστάσεων τέθηκε με επικίνδυνο τρόπο στο κέντρο της χθεσινής κινητοποίησης [εννοεί της 4ης Ιουνίου], κινδυνεύοντας να πάρει ανοιχτά ρατσιστικούς τόνους: αν και αληθεύει το γεγονός ότι η διάδοση ευαίσθητων προσωπικών στοιχείων –ονόματα, διευθύνσεις, τραπεζικοί λογαριασμοί, πιστωτικές κάρτες– στο εξωτερικό μπορεί να αποτελέσει έναν κίνδυνο για τους πελάτες και έτσι να χρησιμοποιηθεί σαν ένα ισχυρό επιχείρημα ώστε να πειστούν οι καταναλωτές να «εγκαταλείψουν» τις εταιρείες που θέλουν να μεταφέρουν τα τηλεφωνικά κέντρα τους στο εξωτερικό και να τις ωθήσουν να παραμείνουν στην Ιταλία, μία οπτική που βλέπει τους εργαζόμενους στις διάφορες χώρες να συγκρούονται μεταξύ τους σε έναν πόλεμο μεταξύ φτωχών δεν ωφελεί κανέναν πέρα από τα αφεντικά, όπως διδάσκει η ιστορία. Ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον των συνδικάτων για τον τομέα των τηλεφωνικών κέντρων, θα σήμαινε και μία μεγαλύτερη προσπάθεια εκ μέρους τους για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων, πέρα από το να επισείουν το φόβητρο του «ξένου». Ο τομέας αυτός είναι, και για αντικειμενικούς λόγους που οφείλονται στη μικρή διάρκεια των συμβάσεων και το διαρκή εκβιασμό που υφίστανται οι εργαζόμενοι, μία από τις λιγότερο συνδικαλισμένες κατηγορίες. Με την εξαίρεση του αυτο-οργανωμένου αγώνα στην Atesia, ήταν ελάχιστες οι νίκες σε έναν τομέα που η εκμετάλλευση και η επισφάλεια είναι τόσο έκδηλες ώστε οι τηλεφωνητές να αποτελούν πραγματικό σύμβολο της οπισθοδρόμησης –όσον αφορά το μισθό και τα δικαιώματα– του κόσμου της εργασίας στην εποχή μας.

Με αφορμή την κινητοποίηση στα τηλεφωνικά κέντρα, δημοσιεύουμε τη συνέντευξη μίας τηλεφωνήτριας της AccentureTechnologySolution από τη Νάπολη, η οποία μας προσφέρει μίαεικόνα της ζωής στα τηλεφωνικά κέντρα όσον αφορά τις αργίες, τις ασθένειες, το δικαίωμα στη μητρότητα. Όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί της που εργάζονται σαν ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, η εργαζόμενη που μας έδωσε τη συνέντευξη δεν μπόρεσε να συμμετάσχει στην απεργία.

Σε ποια εταιρία εργάζεσαι και σε ποια πόλη;

Εργάζομαι για την Accenture Technology Solution στη Νάπολη.

Πόσοι εργαζόμενοι είστε; Ποια είναι η αναλογία ανδρών-γυναικών στο χώρο εργασίας σου; Τι σύμβαση έχετε;

Αυτή τη στιγμή είμαστε περίπου 80 εργαζόμενοι, όταν έπιασα δουλειά ήμασταν περίπου 200, αλλά τους τελευταίους μήνες το προσωπικό μειώθηκε σημαντικά. Η εταιρεία αποφάσισε να μεταφέρει ένα τμήμα των δραστηριοτήτων της έξω από την Ιταλία (κατά μέσο όρο ένας εργαζόμενος της Accenture που εργάζεται στην Ιταλία κερδίζει περίπου 900 ευρώ το μήνα, ενώ ένας εργαζόμενος της  Accenture που εργάζεται στην Ινδία πληρώνεται περίπου 40 ευρώ το μήνα), επομένως φρόντισε να μειώσει το προσωπικό. Σήμερα εργάζονται στην εταιρεία πολλοί εργαζόμενοι με σύμβαση μαθητείας, η οποία λήγει το 2015, ημερομηνία στην οποία τελειώνει και το έργο. Οι ενοικιαζόμενοι/ες εργαζόμενοι/ες σήμερα είναι περίπου 30 και οι συμβάσεις τους ανανεώνονται ανάλογα με το δείκτη παραγωγικότητάς του προηγούμενου μήνα. Οι τελευταίες ανανεώσεις είχαν διάρκεια 12 ημερών.

Τι γνωρίζεις για την εταιρεία στην οποία εργάζεσαι;

Είναι μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές συμβούλων επιχειρήσεων στον κόσμο, παρέχουμε συμβουλές σε μεγάλες εταιρείες.

Ποια είναι η εργασία που κάνεις;

Εργάζομαι σε ένα έργο (πρότζεκτ) που διαχειρίζεται τα Κρατικά Μονοπώλια, απασχολούμαι στο γραφείο dataentry (εισροή στοιχείων). Παίρνω και καταχωρώ τις παραγγελίες που έρχονται για τις πωλήσεις ειδών καπνού και τιμολογώ τα εμπορεύματα που βρίσκονται στις αποθήκες πριν την παράδοσή τους.

Τι είδους σύμβαση έχεις;

Έχω μία σύμβαση ενοικιαζόμενης εργασίας, εργάζομαι σε μία εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων η οποία με αναγκάζει να εργάζομαι στην Accenture. Η σύμβασή μου είναι μερικής απασχόλησης, για τέσσερις ώρες την ημέρα, αλλά σχεδόν πάντα εργάζομαι έξι και, ορισμένες φορές, ακόμα και οκτώ ώρες. Οι υπερωρίες μου ανακοινώνονται πάντα στο τέλος της βάρδιας ή πολύ συχνά μου τηλεφωνούν λίγες ώρες νωρίτερα για να μου ανακοινώσουν ότι πρέπει να πιάσω δουλειά νωρίτερα.

Οι εργασίες που κάνεις, προβλέπονται από τη σύμβασή σου;

Με τον όρο «εξυπηρέτηση πελατών» υπονοούνται τα πάντα, οι εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις για την εξυπηρέτηση πελατών, οι λειτουργίες dataentry για την κατανομή των εμπορευμάτων στις αποθήκες και εξυπηρέτηση πελατών γενικότερα. Όσοι εργάζονται στην Accenture πρέπει να γνωρίζουν να εκτελούν αυτές τις εργασίες και στη διάρκεια της βάρδιας σε μετακινούν από θέση σε θέση ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής.

Τι προβλέπει η σύμβασή σου όσον αφορά άδειες, ασθένειες,διαλείμματα;

Η σύμβαση προβλέπει και άδειες και ασθένειες και διαλείμματα, αλλά στην πραγματικότητα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο αναρρωτικές άδειες, πληρωμένες από το ασφαλιστικό μας ταμείο. Προβλέπονται ημέρες άδειας, και για αυτόν το λόγο, θεωρητικά, θα μπορούσαμε να ζητήσουμε άδεια, αλλά δεν μας δίνονται σχεδόν ποτέ και, εδώ και κάποιους μήνες, αφαιρέθηκε από την ον-λάιν πλατφόρμα η δυνατότητα αυτή και επομένως δεν υπάρχει κανένας τρόπος να κανονίσουμε ημέρες διακοπών. Το γραφείο Ανθρωπίνων Πόρων λέει ότι υπάρχει έλλειψη προσωπικού, τη στιγμή που οι ίδιοι απέλυσαν εργαζομένους λόγω «επιλογών της εταιρείας».

Θα μπορούσες να μου πεις ποιον τύπο ατόμων είναι πιο εύκολο να συναντήσεις ως συναδέλφους στην εταιρεία που εργάζεσαι; Α) Νέους ή λιγότερο νέους; Β) Παντρεμένους/ες ή μη; Γ) Με παιδιά ή χωρίς; Δ) Τι τίτλο σπουδών διαθέτουν: Απολυτήριο γυμνασίου, λυκείου ή πανεπιστημιακό πτυχίο; Είναι δυνατόν να σκιαγραφήσειςένα προφίλ που συναντάμε πιο συχνά από τα άλλα;

Οι εργαζόμενοι της εταιρίας στην οποία εργάζομαι, είναι ως επί το πλείστον νέοι κάτω των 35, ορισμένοι από τους οποίους είναι παντρεμένοι και έχουν παιδιά. Οι γυναίκες και οι άντρες είναι μοιρασμένοι, αν και στον καταμερισμό των υπερωριών οι άντρες είναι περισσότερο ευνοημένοι, δεδομένου ότι τα ωράρια που κάνουμε προβλέπουν βάρδιες από τις 6 π.μ. μέχρι τις 10 μ.μ. και πολύ συχνά οι γυναίκες που έχουν παιδιά και οικογένεια δεν μπορούν να κάνουν μη προγραμματισμένες υπερωρίες. Η σύμβαση κάποιων συναδελφισσών δεν ανανεώθηκε επειδή, ως μητέρες και σύζυγοι, δεν ήταν «προδιατεθειμένες» να κάνουν υπερωρίες. Κατά μέσο κάνουμε σχεδόν 40 ώρες υπερωριών το μήνα, σε περιόδους όπως τα Χριστούγεννα, φτάνουμε σχεδόν τις 50.

Ποιες είναι οι χειρότερες πτυχές αυτής της εργασίας, κατά τη γνώμη σου;

Δεν μπορείς να προγραμματίσεις την ημέρα σου, γνωρίζεις πότε θα μπεις, αλλά δεν γνωρίζεις πότε θα βγεις. Εάν δεν κάνεις υπερωρίες σε κοιτάνε με μισό μάτι. Καθώς η σύμβασή σου παρατείνεται για μικρό χρονικό διάστημα, σε εκβιάζουν για να δεχθείς τις υπερωρίες και τρελά ωράρια εργασίας. Έχω δει συναδέλφους που ξέχασαν να φύγουν στο τέλος της βάρδιάς τους, επειδή δεν θυμόντουσαν τι ώρα είχαν πιάσει δουλειά. Όσοι εργάζονται στη φάση της καταχώρησης των παραγγελιών, πρέπει να το κάνουν μέσα σε καθορισμένο χρόνο. Μία παραγγελία πρέπει να καταχωρηθεί μέσα σε χρόνους καθορισμένους από την εταιρεία (ο χρόνος υπολογίζεται στα 4 λεπτά και σαράντα δευτερόλεπτα)· όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να λογοδοτούν για ορισμένες επιδόσεις τους κάθε εβδομάδα και οι ανανεώσεις των συμβάσεων όπως και η κατανομή των υπερωριών γίνονται βάσει αυτών των επιδόσεων. Το γεγονός ότι πρέπει να εργαστείς μέσα σε προκαθορισμένους χρόνους σου δίνει μία διαρκή αίσθηση άγχους, για να μη μιλήσουμε καλύτερα για την αλλοτρίωση που αισθάνεσαι όντας αναγκασμένη να σέβεσαι τα στάνταρτ της εταιρείας. Οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσές μου που ασχολούνται με τις εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις εργάζονται διαρκώς με τα ακουστικά και αυτό σου προκαλεί προβλήματα στην ακοή. Το να εργάζεσαι σε βάρδιες όπως οι δικές μου σου καθιστά δύσκολη τη διαχείριση του ύπνου. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω στις 4 και 30 το πρωί για να πιάσω δουλειά στις 6 και ημέρες που τρώω βραδινό μετά τις 10 το βράδυ και το σώμα αισθάνεται τις συνέπειες αυτής της συνήθειας. Μετά από οκτώ μήνες που εργάζομαι σε αυτή την εταιρεία, ξυπνάω όλες τις ημέρες στις 4 και 30, ακόμα και όταν δεν χρειάζεται, και υποφέρω από διαταραχές του ύπνου.

Υπάρχουν συνδικάτα στην εταιρεία σου; Εάν ναι, ποια; Τι σχέση έχουν με εσάς, τι λειτουργίες εκτελούν;

Στους οκτώ μήνες που εργάζομαι σε αυτή την εταιρεία, δεν ήταν ποτέ παρών κάποιο συνδικάτο, ούτε καν την περίοδο των απολύσεων. Παρά τις μαζικές απολύσεις που πραγματοποιήθηκαν, κανένα συνδικάτο δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για το ζήτημα. Επ’ ευκαιρίας της Πρωτομαγιάς πάρθηκε μία πρωτοβουλία στην οποία συγκεντρώθηκαν οι εργαζόμενοι για να συζητήσουν τη μετεγκατάσταση των τηλεφωνικών κέντρων, αλλά μου φάνηκε μια προπαγανδιστική πρωτοβουλία.

Σήμερα είναι η ημέρα της απεργίας στα τηλεφωνικά κέντρα, έχετε πληροφορηθεί για αυτήν τη διαμαρτυρία; Απεργήσατε;

Κανένα από τα συνδικάτα που εξήγγειλαν την απεργία δεν επικοινώνησε μαζί μας για να συμμετάσχουμε σε αυτή την απόφαση, μολονότι εργαζόμαστε σε ένα από τα μεγαλύτερα τηλεφωνικά κέντρα στη Νάπολη. Εγώ γνωρίζω ότι είχε προκηρυχθεί απεργία για σήμερα, αλλά κανένας από τους συναδέλφους μου δεν συμμετείχε. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, όντας μία ενοικιαζόμενη εργαζόμενη, δεν μπορώ να απεργήσω.

http://proledialers.espivblogs.net/2014/06/23/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD/