Σημαντικά τμήματα της βιομηχανικής εργατικής τάξης της Νότιας Αφρικής βρίσκονται σε απεργία, με περισσότερες πιθανές απεργίες να ξεκινήσουν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.

Από τη Δευτέρα, 90.000 εργάτες στον τομέα των κατασκευών βρίσκονται σε μια απεργία η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, και άλλοι 72.000 σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και βενζινάδικα ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία από τις 9 Σεπτεμβρίου. Οι τεχνικοί της αεροπορικής εταιρείας South African ξεκίνησαν επίσης απεργία την περασμένη Δευτέρα.

Σύμφωνα με το Reuters,  η απεργία στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας κοστίζει 60 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα και επηρεάζει τις δραστηριότητες των μεγάλων εταιρειών, όπως είναι η Toyota, η Ford και η  BMW. Οι απαιτήσεις των εργαζομένων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας περιλαμβάνει μια αύξηση κατά 14% των απολαβών και επιδότηση στέγασης που ισοδυναμεί με περίπου 70 δολάρια. Οι εργοδότες αρχικά προσέφεραν 6 με 8% αύξηση των απολαβών. Την περασμένη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι απέρριψαν μια νέα προσφορά που περιλαμβάνει 10% αύξηση των απολαβών.

Την προηγούμενη χρονιά είδαμε μια απότομη κλιμάκωση των ταξικών εντάσεων στη χώρα, καθώς βίαιες  συγκρούσεις ξέσπασαν μεταξύ των εργατών, οι οποίοι είχαν  ξεκινήσει επαναλαμβανόμενες άγριες απεργίες, και τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας που στηρίχθηκαν από τα συνδικάτα και το Αφρικανικό  Εθνικό Κογκρέσο (African National Congress, ANC).

Ο Joseph Mathunjwa, πρόεδρος του AMCU, που έχει παρουσιαστεί ως το πιο ριζοσπαστικό συνδικάτο, αναγνώρισε ανοιχτά, μιλώντας στο Reuters την Δευτέρα, ότι τα συνδικάτα επιδιώκουν να παράξουν περισσότερους ευνοϊκούς όρους για τις διαπραγματεύσεις με τις επιχειρήσεις. «Δεν είναι η απεργία αυτό που επιδιώκουμε, είμαστε στριμωγμένοι στη γωνία» παραπονέθηκε.

Το σχόλιο του Mathunjwa καθιστά σαφές ότι ο πραγματικός στόχος των απειλών του περί απεργίας είναι να βελτιωθεί η ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ των συνδικάτων και των αφεντικών στα μεταλλεία, και αυτό, αν είναι δυνατόν, να γίνει  χωρίς την προσφυγή σε απεργιακή κινητοποίηση.

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο δεκαετιών, το Αφρικανικό Εθνικό Συνέδριο έχει αναδειχθεί ως το κύριο ανάχωμα του κεφαλαιοκρατικού κανόνα στη Νότια Αφρική, που διοικείται  από μαύρους εκατομμυριούχους που θανατώνουν μαύρους ανθρακωρύχους εκ μέρους του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Από την δική του πολιτική τροχιά , το εικονικό κόμμα του μαύρου εθνικισμού έχει αποδείξει την πτώχευση όλων των κομμάτων που βασίζονται σε εθνικιστικά προγράμματα.

Το ANC έχει την πλήρη υποστήριξη της ομοσπονδίας συνδικάτων του COSATU, συμπεριλαμβανομένου και του NUM. Το κρίσιμο ζήτημα επομένως παραμένει η οικοδόμηση μιας επαναστατικής ηγεσίας μέσα στη νοτιοαφρικανική εργατική τάξη που να μπορεί να ενώσει τους εργάτες απέναντι στα συνδικάτα και την κυβέρνηση. Ελλείψει μιας τέτοιας ηγεσίας, οι απεργίες θα απομονωθούν αναπόφευκτα και θα στραγγαλιστούν με τη συνεργασία των συνδικάτων.

Οι Φίλοι του Ντουρούτι δημιουργήθηκαν το 1937 αντιδρώντας στην πολιτική ταξικής συνεργασίας της αναρχικής ηγεσίας. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε στην εξορία και κυκλοφόρησε σ’ ολόκληρο τον κόσμο σε αναρχικές εφημερίδες και περιοδικά που είχαν έρθει  σε ρήξη με τη CNT – FAI.

Είναι αναγκαίο για τους μαχητές, τους επαναστάτες των εργατικών οργανώσεων, που γνώρισαν τη σκληρή ήττα και την ταπείνωση του πρόσφυγα, να δώσουν σοβαρή και επικεντρωμένη προσοχή στα μαθήματα του Ισπανικού πολέμου και επανάστασης, καθώς αυτοί το πλήρωσαν τόσο ακριβά με το αίμα τους και το αίμα των καλύτερων συντρόφων τους.
Σπάζοντας τη σιωπή που επέβαλε πάνω μας η τυραννία των Σταλινικών και των αντεπαναστατών, θα μιλήσουμε εδώ με την ίδια καθαρότητα, μ’ αυτήν που θα αναμενόταν να βρούμε στο όργανο της ομάδας μας «Οι Φίλοι του Λαού». Η ομάδα μας που είναι κάτω από το σύμβολο του Ντουρούτι, έχει μια σημαντική θέση στην Ισπανική Επανάσταση. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τις αιματηρές μέρες του Μάη του 1937, όταν σηκώσαμε το λάβαρο της εξέγερσης κατά των αντεπαναστατών (του Κομμουνιστικού Κόμματος, της Δημοκρατικής Κυβέρνησης κ.λ.π.) και κατά του ρεφορμισμού των ηγετών της CNT-FAI.
Είχαμε προβλέψει ότι η γραμμή που ακολουθήθηκε μετά τον Ιούλιο [1936], της αποσύνδεσης του πολέμου από την επανάσταση θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην καταστροφή. Η θέση μας έχει επιβεβαιωθεί από τα γεγονότα. Η Επανάσταση χάθηκε τον Μάιο του 1937 ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ. Σταδιακά οι ζώνες οικονομικής σημασίας χάθηκαν και το απόγειο αυτής της κατάστασης ήταν η πτώση της Αραγωνίας, η μεγάλη ήττα του Levant, τελειώνοντας με την καταστροφή της Καταλωνίας και την παράδοση της Μαδρίτης καθώς και την άνευ όρων παράδοση όλων των υπόλοιπων ζωνών.
Οι αιτίες της ήττας ήταν εμφανείς. Από τη στιγμή που το επαναστατικό πνεύμα των πολιτοφυλακών υπονομεύτηκε με την αντικατάσταση τους μ’ ένα στρατό που δεν είχε τον προηγούμενο ενθουσιασμό και δυναμισμό, σφυρηλατήθηκε και ο πρώτος κρίκος στην αλυσίδα που οδήγησε τελικά στην ήττα.
Οι πολλαπλές επιθέσεις και οι διαστρεβλώσεις του Επαναστατικού έργου του Ιουλίου του 1936, ήταν οι καρποί της τραγικής σοδειάς που μας οδήγησε στην αιματηρή εξορία, που δεν είναι δυνατό να κατανοήσουμε παρά μόνο αν κατανοήσουμε τις πρώτες κινήσεις της προδοσίας, ανικανότητας, τα πισώπλατα χτυπήματα και την ανηθικότητα που έλαβε χώρα.

ΔΥΟ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Δυο εμφανείς περίοδοι παρουσιάστηκαν στην Ισπανική επανάσταση: ο Ιούλιος του 1936 και Μάιος του 1937. Σ’ αυτές τις δυο περιπτώσεις, πραγματοποιήθηκε το ίδιο λάθος. Οι ηγέτες της CNT-FAI δεν επέβαλαν την εξουσία των οργανώσεων μας, που υποστηρίζονταν από τις μάζες στους δρόμους, στα εργοστάσια, στους αγρούς και στα εργαστήρια. Οι ηγέτες αυτοί λοιπόν ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι για την καταστροφή που έχει λάβει χώρα – την απώλεια της επανάστασης, την στρατιωτική ήττα στον πόλεμο και την αιματηρή υποχώρηση στη Γαλλία. Φοβόντουσαν την ξένη επέμβαση. Δεν ήθελαν να καταλάβουν τη χώρα και να τη διευθύνουν οικονομικά και πολιτικά φοβούμενοι την οργή των «δικτατόρων». Από τη στιγμή όμως που δεν καθοδήγησαν την επανάσταση, δεν την άφησαν και μόνη, άρχισαν να την οδηγούν στην ήττα. Ο φόβος τους ήταν υπεύθυνος για την αντεπανάσταση, καθώς οι Σταλινικοί πήραν τη γη από τους αγρότες και τους εργάτες και αυτός ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας για τη συντριβή της επαναστατική ενότητας των μαζών.
Οι ηγέτες της CNT-FAI δεν ήθελαν να επιβάλουν μια δικτατορία στα αντεργατικά κόμματα. Παρόλα αυτά όμως έγιναν βοηθοί των φιλελεύθερων αστών, της μικροαστικής τάξης του διεθνούς καπιταλισμού, που με τη μάσκα της δημοκρατίας, βοήθησαν το φασισμό, οδηγώντας μ’ αυτό τον τρόπο σε ήττα την Ισπανική επανάσταση.
Το τέλος του πολέμου ήταν καταστροφικό. Όλα χάθηκαν, τίποτα δεν κερδίσαμε. Πολλά θα μπορούσαν να είχαν σωθεί και να χρησιμοποιηθούν για να αποσοβήσουμε την τρομερή ήττα. Ο Νεγκρίν και όλοι οι λακέδες του είχαν τοποθετήσει όλα τα χρήματα και όλο το χρυσό σε ξένες τράπεζες. Έκαναν άλλωστε πολύ καλή δουλειά σφάζοντας τον Ισπανικό λαό.
Ο στρατός των εργατών δεν ήξερε γιατί πολεμούσε. Οι στρατιώτες δεν επιθυμούσαν να πολεμήσουν καθώς γνώριζαν ότι τη στιγμή που πολεμούσαν και σφαγιάζονταν στον Έβρο, στα μετόπισθεν, οι γραφειοκράτες της Δημοκρατίας φλέρταραν με όμορφες γυναίκες και οργίαζαν.
Οι άνθρωποι εργάζονταν και πέθαιναν από την πείνα. Στις ουρές για το ψωμί οι γυναίκες και ο πληθυσμός γενικά μισούσαν τον Νεγκρίν και την γεμάτη κόλακες αυλή του. Οι εργάτες και οι οικογένειες τους δεν είχαν ψωμί ενώ στα σπίτια και τις κατοικίες της κυβέρνησης οι γραφειοκράτες και οι αξιωματούχοι του ΚΚ έτρωγαν λευκό ψωμί. Ολόκληρος ο κόσμος είχε κάποια ιδέα για το ηθικό των κατοίκων της Βαρκελώνης. Ήταν οι εργάτες της Βαρκελώνης που υπέφεραν από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Δεν υπήρχε καταφύγιο γι’ αυτούς. Οι υψηλά αξιωματούχοι και οι γραφειοκράτες ήταν πάντα σε καταφύγια και οι οικογένειες τους ήταν μακριά σε απόμακρα χωριά.

Ο ΛΑΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ

Η κυβέρνηση δεν εκπροσωπούσε το λαό (τους εργάτες) και υπερασπιζόταν συμφέροντα που στρέφονταν εναντίον τους. Αυτοί που έπρεπε να ακούσουν τα αιτήματα της Ισπανικής εργατικής τάξης, να τα υπερασπιστούν, αυτοί ήταν οι ηγέτες της CNT-FAI, που τους πρόδωσαν. Το γεγονός αυτό το έχουμε επιβεβαιώσει, ξεκάθαρα και χωρίς λεπτότητα και θα συνεχίζουμε πάντα να επαναλαμβάνουμε την κατηγορία μας.
Αποκάλεσαν τους «Φίλους του Ντουρούτι» προβοκάτορες και Φασίστες. Δυο φορές προσπάθησαν να μας διαγράψουν από τη CNT-FAI. Οι εργάτες όμως απέρριψαν αυτή τη διαταγή της διαγραφής, που προήλθε από το ρεφορμιστικό τμήμα.
Αφήσαμε την Ισπανία με το κεφάλι μας ψηλά. Μπήκαμε σε ξένες χώρες άφραγκοι. Πεινάσαμε και παγώσαμε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αρκετοί όμως από τους ρεφορμιστές που απαίτησαν την διαγραφή μας περνάνε καλά. Δεν μιλάμε για το Νεγκρίν και τους κομμουνιστές δολοφόνους του, που μας καταδίωξαν και μας φυλάκισαν. Οι άνθρωποι αυτοί κατέχουν σκανδαλώδη χρηματικά ποσά αλλά κάποια μέρα θα πληρώσουν για την προδοσία τους.
Τα γεγονότα απέδειξαν ότι είχαμε δίκιο. Τα ίδια προβλήματα που θέσαμε στην κρυφή εφημερίδα μας, μπορούν να τεθούν και σήμερα, όπως και αύριο. Δεν μας έκαμψαν και, αν και ζούμε μέσα σε αυτή την τραγωδία, πρέπει να εμμείνουμε στις αρχές μας και την κριτική μας. Ο ρεφορμισμός της CNT-FAI μας οδήγησε στην ήττα.
Η ηγεσία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνευ όρων παράδοση της Μαδρίτης στον Φράνκο. Οι Σταλινικοί με τις διαμαρτυρίες τους κατά της παράδοσης της Μαδρίτης μπόρεσαν να εμφανιστούν ως επαναστάτες. Δεν εξαπάτησαν όμως τους εργάτες, καθώς πάντα τους μισούσαν, πολύ πριν την πρωτοβουλία του Casado εναντίον τους. Τους μισούσαν από την πρώτη στιγμή της επανάστασης, ιδιαίτερα από τις μέρες του Μαΐου του 1937. Το μάθημα ήταν σκληρό και η τεράστια σημασία και εξουσία της Ισπανικής επανάστασης μπορεί να κριθεί από την επαναστατική επίδραση που είχε στις Ευρωπαϊκές; υποθέσεις.
Αν η Ισπανική επανάσταση είχε νικήσει, ο Φασισμός θα είχε ηττηθεί, με σημαντική συνέπεια την έναρξη της διεθνούς προλεταριακής επίθεσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία, το προλεταριάτο και ο καπιταλισμός έχουν αποδείξει ότι βρίσκονται σε μόνιμη και διαρκή πάλη ζωής και θανάτου. Ο καπιταλισμός έχει θριαμβεύσει αλλά γνωρίζουμε τους λόγους.
Η Δημοκρατία νίκησε τον Ισπανικό λαό και όχι ο Φασισμός, ο Φράνκο δεν θα είχε κερδίσει χωρίς το Κομμουνιστικό Κόμμα και τον Νεγκρίν. Και το διεθνές όμως προλεταριάτο είναι υπεύθυνο ή μάλλον οι ηγέτες που μετατράπηκαν σε προπύργια της καπιταλιστικής τάξης. Αν όμως δεν μιλούσαμε σε αργκό και με μια ασαφή γλώσσα, αν ήμασταν ειλικρινείς και σαφείς, ποιος ξέρει, ίσως να είχαμε αγγίξει τους εργάτες ολόκληρου του κόσμου.

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Από την καταστροφή πρέπει να βγάλουμε πολύτιμα μαθήματα. Ως Αναρχικοί πρέπει να διορθώσουμε μια σειρά τακτικών σημείων και θέσεων που εμποδίζουν την επιτυχία της επαναστατικής δράσης. Μέσα σε μια επανάσταση η βία είναι κάτι το υποχρεωτικό και θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί εναντίον των αντίδρασης. Επίσης είναι ξεκάθαρο πως όταν κάποιος κατέχει μια τέτοια προλεταριακή μαχητική δύναμη, είναι αναγκαίο να ξέρει πώς να τη χρησιμοποιήσει και πώς να τη διατηρήσει.
Είμαστε εχθροί της ταξικής συνεργασίας με την καπιταλιστική τάξη και με τις μεσαίες τάξεις. Η εργατική διαχείριση καθιστά αναγκαίο τον εργατικό έλεγχο. Η επανάσταση απαιτεί την απόλυτη κυριαρχία των εργατικών οργανώσεων όπως συνέβη τον Ιούλιο του 1936, όταν η CNT-FAI ήταν κύριοι της όλης κατάστασης. Υπάρχουν πολλές όψεις της κατάστασης και θα ήταν αναγκαίο να τις μελετήσουμε λεπτομερώς αλλά αυτό που δεν θα πρέπει να ξεχαστεί είναι ότι το εργατικό κίνημα πρέπει να ανοικοδομηθεί πάνω σε μια νέα βάση, πάνω σε μια νέα ηθική και με την εξαφάνιση των ηγετών που ήταν υπεύθυνοι για την καταστροφή.
Θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε μια Επαναστατική Συμμαχία, ένα Εργατικό Μέτωπο, όπου κανένας δεν θα επιτρέπεται να μπαίνει και να έχει θέση παρά μόνο πάνω σε μια επαναστατική βάση, εμποδίζοντας τους ρεφορμιστές, το κομμουνιστικό κόμμα, τους; Δημοκράτες καθώς; και όλους εκείνους τους μαχητές στην Ισπανική υπόθεση που βοήθησαν στην καταστροφή.
Στην αρχή αυτής της μετανάστευσης από τη χώρα μας, που ξεκίνησε πριν από 30 μήνες μαχών, οι «Φίλοι του Ντουρούτι» συνέχισαν να υπερασπίζουν τα συμφέροντα του προλεταριάτου με την ίδια ενέργεια και τιμιότητα, όπως και κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης.

Φίλοι του Ντουρούτι
(Ιούνιος-Ιούλιος 1939)

Η ACS “έκλεισε νύχτα” το κατάστημα στον Άλιμο αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζομένους-courier(χρωστά μισθούς και άδειες) και αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις απόλυσης. Επιπλέον τους προτείνει να παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους ώστε να τους επαναπροσλάβει στο “νέο” κατάστημα με νέα ατομική σύμβαση και μισθό 500 ευρώ.

Κάποιοι απο τους απολυμένους δεν κάτσαν με σταυρωμένα χέρια και δημιούργησαν την Επιτροπή Εργαζομένων ACS Αλίμου με σκοπό να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα, τις αποζημιώσεις και την αξιοπρέπεια τους.

Αυτές τις μέρες μαζί με την Συνελευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλων(ΣΒΕΟΔ) και με την βοήθεια συλλογικοτήτων της περιοχής(Αναρχική συλλογικότητα ναμούς, Ανοιχτή συνέλευση Ελληνικού Αργυρούπολης) πραγματοποιούν μικροφωνική(κάθε πρωί στις 8 30) έξω απο το νέο κατάστημα με παράλληλο μοίρασμα κειμένων. Οι μικροφωνικές θα συνεχιστούν τουλάχιστον μέχρι το τέλος της εβδομάδας.(θα ακολουθήσει νέα ενημέρωση)

Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων μας

..

Χθές το βράδυ πραγματοποιήθηκε γραφτική σε κεντρικούς και όχι μόνο δρόμους στην πόλη της κέρκυρας, ως ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης στις καταλήψεις και όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.

Οι καταλήψεις είναι ανάληψη ευθύνης για τις ζωές μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

αναρχικοί/ες

αλληλέγγυοι/ες

Πηγή:

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1488651

Αθωώθηκαν Σάββας Μιχαήλ και Κ. Μουτζούρης, ΕΕΚ και Indymedia, επί της ουσίας μια νίκη του εργατικού και αντιφασιστικού κινήματος.

Η πλατιά υποστήριξη τις 2 μέρες της δίκης με τη παρουσία πολλών αγωνιστών της αριστεράς και της αναρχίας, η μεγάλη υποστήριξη εντός και εκτός Ελλάδας, με ψηφίσματα υποστήριξης αλλά και κινητοποιήσεις στις ελληνικές πρεσβείες και τα προξενεία στο εξωτερικό, οδήγησαν το αστικό δικαστήριο να αθωώσει πανηγυρικά το αντιφασιστικό κίνημα αυτής της χώρας αλλά και διεθνώς.

Μια πρώτη νομική και πολιτική συντριβή των μηχανισμών του κράτους και των φασιστών.

Δήλωση: https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2Rt3sQl2b3c

Μια πρώτη μικρή ενημέρωση: http://tvxs.gr/news/ellada/athoothikan-oi-mixail-moyzoyris-itta-ton-neonazi

ΠΗΓΗ:http://ergatis.wordpress.com/

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1488654

Αυτή η φράση διατυπώθηκε από τον αστό
διανοούμενο Paul Valery πριν την έναρξη
του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν
γνωρίζουμε αν αυτό ήταν αποτέλεσμα
διαίσθησης, συστηματικής ανάλυσης ή
συνδυασμός και των δύο. Ξέρουμε όμως
ότι επαληθεύεται καθημερινά και
συγκεκριμένα. Μέσα σ’αυτήν λοιπόν την
καλπάζουσα και ορατή σε κάθε πτυχή της
ζωής μας απανθρωπιά εντάσσουμε την
κατακόρυφη άνοδο της εκλογικής
δύναμης και της επιρροής της ναζιστικής
συμμορίας η οποία αυτοαποκαλείται “Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή ”.
Κατά συνέπεια πληθώρα άρθρων, κειμένων και βιβλίων έχουν γραφτεί από
πολλές διαφορετικές σκοπιές για τον φασισμό και τους νεοναζί. Σκοπός μας δεν
είναι να προσθέσουμε ένα ακόμα λιθαράκι σε χιλιοειπωμένα και τετριμμένα
πράγματα τα οποία αναπαράγονται από τα Μ.Μ.Ε . Αυτό με μεγάλη μας χαρά
το αφήνουμε στην υποταγμένη εντελώς εξωνημένη εγχώρια “διανόηση” και σε
τσαρλατάνους δημοσιογράφους – χειραγωγούς οι οποίοι προωθούν λυσσαλέα
και επιδεικτικά τους “νέους αστέρες” του τηλεοπτικού στερεώματος, τους
βουλευτές της εν λόγω συμμορίας.
Ο φασισμός ορίζεται ως μια ριζοσπαστική, αυταρχική, εθνικιστική, πολιτική
ιδεολογία που έχει ως στόχο να θέσει το έθνος το οποίο ορίζει βάση
αποκλειστικών, βιολογικών, πολιτισμικών και ιστορικών συνθηκών υπεράνω
κάθε άλλης αξίας και να δημιουργήσει μια κινητοποιημένη εθνική ενότητα. Ο
όρος προέρχεται από το ιταλική λέξη “Fascio” (λατινικά: “fasces”) που
ονομαζόταν το ρωμαϊκό έμβλημα εξουσίας το οποίο απεικόνιζε “ράβδους
δεμένες γύρω από ένα πέλεκυ”, αποτελούσαν σύμβολο της εξουσίας των
δικαστών και συμβόλιζαν την “ισχύ δια της ενώσεως”. Στα ελληνικά μπορεί να
αποδοθεί ως “δεσμός”, τη συναντάμε επίσης στο όνομα της πολιτικής
οργάνωσης την οποία ίδρυσε ο B.Mussolini (Δεσμοί Επαναστατικής Δράσης)
αλλά και στη νεότερη ελληνική ιστορία -που αλλού (;)- στην παραστρατιωτική
προβοκατόρικη οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) εκ της
οποίας επιφανή στελέχη πρωτοστάτησαν στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου
1967. Σήμερα λοιπόν τη ξανασυναντάμε στο λεγόμενο “Λαϊκό Σύνδεσμο”.
Από την άλλη ο ναζισμός ή εθνικοσοσιαλισμός με γνωστότερο ηγέτη τον Adolf
Hitler αποτελεί μια μορφή φασισμού στην οποία ενσωματώνεται ο ρατσισμός
και ο αντισημιτισμός. Βασίζεται στην αρχή της κοινότητας με την έννοια της
εθνικής και βιολογικής ενότητας με επικεφαλή τον Φύρερ. Ο όρος
πρώτοχρησιμοποιήθηκε από τον Γάλλο Maurice Barres το 1898, κάπου εδώ
συναντάμε τον Τρότσκι ο οποίος διατυπώνει πολύ εύστοχα ότι ο A.Hitler
“μετέφρασε την ιδεολογία του φασισμού στη γλώσσα του γερμανικού
μυστικισμού”. Έτσι λοιπόν χωρίς να υποστηρίζουμε ότι κατέχουμε κάποια
απόλυτη ιστορική αλήθεια εντοπίζουμε τις ιδεολογικές ρίζες του φαινομένου
στις Μυστικές και Μαγικές Εταιρείες και στοές και συγκεκριμένα στην ίσως
πιο σημαντική φιγούρα του εσωτερισμού στην Γερμανία και Αυστρία, Γκουίντο
Βαν Λιστ. Ο αποκρυφιστής αυτός ίδρυσε μια φυλετική αντισημιτική θρησκεία
με σκοπό να αποτινάξει τον επιβεβλημένο, όπως πίστευε, Ιουδαιοχριστιανισμό
ώστε να επιτευχθεί η επιστροφή στον Παγανισμό των αρχαίων Τευτονικών
φυλών και στον εθνικισμό. Ανάμεσα σε άλλα έγραψε “Τα μυστικά των
Ρουνικών συμβόλων” τα οποία ενθουσίασαν τον Hitler και έπαιξαν
πρωταγωνιστικό ρόλο στα σύμβολα των ναζί και της ιεραρχίας των SS. Να
συμπληρώσουμε επίσης ότι η σβάστικα ήταν σύμβολο της “Κοινωνίας της
Θούλης” (μυστική εταιρεία) με την οποία ανέπτυξαν στενότατους δεσμούς ο
υπαρχηγός του Hitler, Rudolf Hess και ο θεωρητικός του Γ’ Ράιχ Alfred
Rosenberg. Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι ψάχνοντας την ιστορία
του μυστικισμού αναπόφευκτα συναντάμε και το “ερμητικό τάγμα της Χρυσής
Αυγής” αποκρυφιστική επίσης οργάνωση με τη μεγαλύτερη επιρροή σ’αυτούς
τους κύκλους τον 20ο αι. με γνωστότερους εκπροσώπους τον B.Stoker,
συγγραφέα του “Δράκουλα” και τον A. Crowley από την rock και heavy metal
υποκουλτούρα. Οι πολιτικές ρίζες απαντώνται στα κινήματα ενάντια στο
Διαφωτισμό στα τέλη του 18ου αι. και στις αρχές του 19ου αι. με εκπροσώπους
τον Ι. Berlin και τον Zozeph De Maistre. Το κίνημα αυτό ήταν ενάντια στον
ορθολογισμό, στην παγκοσμιότητα των αξιών, της ανοχής και της αναγνώρισης
και υποστήριζε αυστηρά ιεραρχικά δομημένες κοινωνίες, μοναρχικά κράτη
όπου ο
βασιλιάς θα
ήταν η
επίγεια
εκπροσώπηση του Θεού. Παρατηρούμε λοιπόν κάτι κοινό: οι ρίζες του
φασισμού βασίζονται στον ανορθολογισμό, τον διάχυτο μυστικισμό και τη
συνομωσιολογία με εμμονή την προσήλωση σε σύμβολα και παγανιστικές
δοξασίες της αρχαιότητας εξ’ ου και η επιμονή πάνω στον μεταφυσικό δεσμό
αίματος, γης, φυλής και της ανωτερότητας των λευκών.
Στην πραγματικότητα όμως και πέρα από μύθους και δοξασίες αυτό που
συνέβη ανάμεσα σε άλλες κτηνωδίες όταν επικράτησαν τέτοια καθεστώτα ήταν
η πλήρης στρατικοποίηση κάθε πτυχής της ανθρώπινης δραστηριότητας, με τη
φτωχή μικροαστική τάξη να συναινεί “μεθυσμένη από τους μύθους για τα
ιδιαίτερα πλεονεκτήματα της φυλής της” όπως σημειώνει ο Τρότσκι.
Συνδιάζοντας μια κούφια αντικαπιταλιστική ρητορεία με σκοπό την καταστολή
και την εξόντωση των κοινωνικών κινημάτων τα οποία δρούσαν από τις αρχές
του 20ου αι. μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ουσιαστικά έσωσε τον
καπιταλισμό ο οποίος τότε βρισκόταν (όπως και σήμερα) σε κατάσταση
αποσύνθεσης και πολιορκίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στην
Ελλάδα με το καθεστώς της διαχρονικής ατιμωρησίας
των δοσίλογων και των παραστρατιωτικών οργανώσεων
όπως τα “Τάγματα (Ασφαλείας) Ευζώνων” και την
οργάνωση “Χ”, η Χ.Α αλωνίζει ανενόχλητη.
Μεταπολεμικά, οι προδότες συνεργάτες των Γερμανών
εμφανίστηκαν ως “αντικομουνιστές και εθνικόφρονες”
και ενσωματώθηκαν πλήρως στα σώματα ασφαλείας
καταδιώκοντας ως προδότες(!) αυτούς που πολεμούσαν
στα βουνά και τις πόλεις ενάντια στους κατακτητές. Ο
πιο διαβόητος από αυτούς Φον Γιοσμάς υπεύθυνος για
την κατάδοση και την εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων,
διέφυγε στη Γερμανία μετά την ήττα του Γ’
Ράιχ.Επέστρεψε θριαμβευτικά μετά από κάποια χρόνια
για να ενσωματωθεί ξανά στους παρακρατικούς μηχανισμούς και να σχεδιάσει
μάλιστα και τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ (Γ.Λαμπράκη). Ο γιος του
Φον Γιοσμά είναι σήμερα μέλος της Χ.Α φυσικά…
Οι νεοναζί εμφανίζονται δυναμικά στην Ελλάδα σε μια περίοδο όπου η αστική
δημοκρατία έχει απαξιωθεί πλήρως και επικρατεί η απουσία των κρατικών
δομών. Έτσι με τα συσσίτια τους και τα συντεχνιακά σωματεία αλληλεγγύης
“μόνο για Έλληνες” στοχεύουν να εμφανιστούν ως η αμόλυντη εθνική δύναμη,
υπεράνω των ξένων συμφερόντων, των τοκογλύφων του Δ.Ν.Τ και των
τραπεζιτών της θρησκείας του Μωυσή. Στοχεύοντας στα απωθημένα ένστικτα
της μεσαίας τάξης η οποία πολτοποιείται ταχύτατα υφιστάμενη την αμείλικτη
φορολογική επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους , βλέποντας μισθούς και
συντάξεις να περικόπτωνται, φοβούμενη τη διάχυτη κοινωνική βία,
παρατηρώντας ανήμπορη τα παιδιά της όντας κάτοχοι πτυχίων να παραμένουν
άνεργοι και να αδυνατούν να νοηματοδοτήσουν την ίδια τους την ύπαρξη, στο
σημείο αυτό εμφανίζονται ως σανίδα σωτηρίας εκμεταλλευόμενοι το μίσος των
μικροαστών για τη ληστρική συσσώρευση κεφαλαίου από τους σύγχρονους
ολιγάρχες. Στοχεύει όπως λέει ο Δ.Κωτσάκης “στη συγκρότηση πολιτικών,
γραφειοκρατικών, αστυνομικών και στρατιωτικών ομάδων σε κρατικούς
δεσμούς ολοκληρωτικής εξουσίας καθοριστικούς για την λειτουργία της
ολιγαρχίας, χρήση από το κράτος των αυτόνομα συγκροτούμενων εθνικών
δεσμών ολοκληρωτικής εξουσίας. Η χρήση αυτή επιδιώκει την καταστολή του
αναπτυσσόμενου στο υπερεθνικό κράτος κοινωνικού κινήματος με την
εσωτερική κλιμάκωση σε αυτό εθνικών διαφορών”. Συμπερασματικά λοιπόν “
η ταξική σύγκρουση κεφαλαίου-εργασίας υποκαθίσταται από την φασιστικά
διαμεσολαβημένη εθνική σύγκρουση εργασίας-εργασίας”.
Επιπλέον προσθήκες από το μέρος μας είναι περιττές, αρκεί να δηλώσουμε ως
πρώην εξαρτημένοι, “Έλληνες” και ξένοι, οροθετικοί, φορείς ηπατίτιδας, gay
και λεσβίες ότι νιώσαμε με το σκληρότερο τρόπο στο πετσί μας τον ρατσισμό,
τον κοινωνικό έλεγχο, το στίγμα και τις διακρίσεις, την καταστολή και την
κρατική βια και τώρα ως ενεργά μέλη αυτής της κοινωνίας με καθαρό μυαλό
και συνείδηση ενάντια στην απανθρωπιά των καιρών μας, είμαστε περήφανοι
που στελεχώνουμε τον μαχητικό αντιφασισμό της γενιάς μας.

Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης 18ΑΝΩ

[youtube]http://youtu.be/0yT6A9oZK8o[/youtube]

Τί θα βρούν τα λαγωνικά της αστυνομίας σε περίπτωση που εκκενώσουν την κατάληψη Σινιάλο; Σας δείχνουμε ένα προσεχώς από προαναγγελθέν σχετικό βίντεο πιστό στον πάντα «ευφάνταστο» αλλά και πάντα… ολίγον βαρύθυμο οπερατέρ της ΕΛΑΣ (είναι άραγε ένας πάντα ή υπάρχει σχολή;) Τηρήσαμε στα γυρίσματα με ευλάβεια την επιμονή  σε «ύποπτα στοιχεία» με πολλαπλές τρομολάγνες αναγνώσεις που εκφράζεται με το γνωστό ζοομ και την ολιγοδευτερόλεπτη στάση του πάνω σε συγκεκριμένα επίμαχα αντικείμενα. Απολαύστε για 5 πέντε περίπου λεπτά μια ακόμη εστία ανομίας… με τα όλα της. Αν, ωστόσο, θεωρείτε ότι λείπει κάτι πείτε μας! Έχουμε ακόμη χρόνο για να συμπληρώσουμε το ντεκόρ.

από το site της κατάληψης Σινιάλο

Μια εκατό χιλιάδες εκκενώσεις. Συνεχίζουν να επιτίθενται, με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση, δίχως να αισθάνονται καν την ανάγκη να δικαιολογηθούν πια. Θα μπορούσαν να φυτέψουν χίλια δυο κατά την εισβολή τους στις καταλήψεις, όμως θεωρούν πως η κοινωνία έχει εκφασιστεί τόσο, που δεν χρειάζεται. Και πράγματι, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αδιαφορεί πλήρως, κι ένα άλλο, μικρότερο, χειροκροτεί την αστυνομοκρατία, αφού «τηρείται το γράμμα του νόμου».

Αυτή τη στιγμή, είτε θα περιοριστούμε στο να κράζουμε Κράτος και «μικροαστούς», ή θα αναζητήσουμε τα δικά μας λάθη, αυτά τα οποία δεν άνοιξαν τις καταλήψεις και το χώρο γενικότερα σε μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας.

Πολλές φορές παρατηρήθηκαν ανταγωνισμοί μεταξύ συλλογικοτήτων, μικρότητες που δεν ταιριάζουν σε καμία περίπτωση σε ομάδες ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως ελευθεριακές. Με την ευθύνη όλων, ο χώρος κινήθηκε μέχρι σήμερα κατακερματισμένος σε πολλά μικρά κομματάκια, τα οποία είτε δεν κατάφερναν να συνυπάρξουν, είτε ακόμη και εχθρεύονταν το ένα το άλλο. Το φαινόμενο αυτό είναι απόρροια κυρίως του σχηματισμού κάποιων πυρήνων που ιδιοποιουνταν κατειλημμένους χώρους, θεωρώντας τους στην πράξη όχι ελεύθερους χώρους, αλλά τσιφλίκι μιας κλειστής παρέας. Αδιαφορία για την απεύθυνση στη γειτονιά ή την πόλη, αδυναμία λειτουργίας ως συλλογικό υποκείμενο με αντανακλαστικά, απουσία τακτικής επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με άλλες συλλογικότητες και καταλήψεις, ο αναρχικός χώρος βαδίζει, βάζοντας συνεχώς τρικλοποδιές στον εαυτό του.

Αντί να δημιουργήσουμε τα ανοιχτά αυτά πλαίσια που θα αναδείξουν την εκρηκτική φαντασία και τις εξαιρετικές πνευματικές/μαχητικές ικανότητες που υπάρχουν στο χώρο, κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να τις θάψουμε μέσα στη γενικευμένη μετριότητα. Ακολουθούμε τα χτυπήματα του Κράτους, περιορίζοντας τη δράση μας σε αναποτελεσματικές “απαντήσεις”, παίζουμε με τους όρους που θέτει η εξουσία και η Αριστερά, ακολουθώντας την παράδοση της βέβαιης ήττας.

Σύντροφοι/ισσες, η λυσσασμένη καταστολή θα πρέπει ν’ αποτελέσει το σημείο μηδέν του χώρου. Να συνειδητοποιήσουμε ως αναρχικοί/ές και ως καταπιεσμένοι αυτού του τόπου, πως δεν έχουμε τίποτε πια να χάσουμε, πως πρέπει να προσαρμόσουμε τη σκέψη και την πρακτική μας στο στόχο μας, όχι ώστε να προσφέρουμε θέαμα ή κι άλλους συντρόφους/ισσες στα κελιά, αλλά ωστε να επιτεθούμε αποτελεσματικά στο Κράτος και τους μηχανισμούς του, την άρχουσα τάξη και τα δουλικά της. Αποφασισμένοι να τα δώσουμε ΟΛΑ, αποφασιμένοι να κερδίσουμε ή να χασουμε, και όχι καταδικασμένοι στην καρμανιόλα των εξουσιαστών.

Σύντροφοι/ισσες στην Πάτρα και στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, στη Χιλή και την Κολομβία, στην Τουρκία και την Ισπανία, ήρθε επιτέλους η ώρα για μια μάχη που πράγματι θα είναι ΜΑΧΗ, και όχι φούμαρα γραμμένα στο χαρτί και σε τοίχο. Μάχη που θα διαχύσει τα προτάγματα μας στους δρόμους.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΡΕ!

★ Οι διώξεις των καταλήψεων κομμάτι της καταστολής ενάντια στη κυριαρχία : Ηγουμενίτσα : 2 /7/13, εισβολή των μπάτσων σε Εστία των ΤΕΙ στην Kατάληψη Κελί | Πάτρα : 5/8/13, εισβολή των μπάτσων και εκκένωση της κατάληψης «Στέκι ΤΕΙ – Ν.Γύζη», του κατειλημένου «Μαραγκοπουλείου» και της «Κατάληψης Παραρτήματος». | Αθήνα : 21/8/13 , εισβολή των μπάτσων στα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια του ΕΜΠ | Μεσολόγγι : 26/8/13 , εισβολή των μπάτσων στην κατάληψη Βαλβείου. | Ιωάννινα : 29/8/13 ,εκκένωση της Κατάληψης Αντιβίωσης. | Θεσσαλονίκη : 2/9/13,εισβολή και συλλήψεις στην κατάληψη Ορφανοτροφείου.

• ★ Η καταστολή δεν μας φοβίζει μας δυναμώνει…τίποτα δεν τελίωσε ολα συνεχίζονται… Ο αντιθεσμικός, αδιαμεσολάβητος και αυτοοργανωμένος χαρακτήρας των καταλήψεων, των στεκιών και κοινωνικών χώρων που απλώνεται σαν ιστός σε όλες τις πόλεις τρομάζει τον κυριαρχία γιατί αποτελούν σημεία αντίστασης στο υπάρχων σαθρό πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό σύστημα. Είναι τόποι οργάνωσης μιας κοινωνίας που τάσσεται ενάντια στη “λογική” του κέρδους, της ιδιοκτησίας , της εξατομίκευσης και του κτηνώδους ανταγωνισμού. Είναι η συλλογική απάντηση των ανθρώπων που δεν δέχονται να σφαχτούν μεταξύ τους για τος ποιος θα επιβιώσει, αλλά επιλέγουν το συλλογικό και την αυτοοργάνωση σαν πρόταση και πράξη.Ενάντια στην επέλαση του κοινωνικού εκφασισμού και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.Αλληλεγγύη στις Καταλήψεις,στα στέκια,στους αυτοοργανωμένους/αυτοδιαχειριζόμένους χώρους και σε όσους αγωνίζονται…
• Ηράκλειο 4/9/13 :Μικροφωνική Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις -ώρα :18:00 πλ.Λιονταριών – ώρα:20:00 -Κατάληψη Ευαγγελισμού -Συνέλευση για την οργάνωση δράσεων αλληλεγγύης .