Τη νύχτα της 17^ης Σεπτέμβρη ο έμμισθος μπράβος και στέλεχος της Χαυγής Ρουπακιάς δολοφονεί εν ψυχρώ και κατ’ εντολή του κόμματος, μπροστά στις ομάδες ΔΙΑΣ που βρίσκονταν στο σημείο, τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Δυστυχώς για τους κυρίαρχους αλλά και για τους χρυσαυγίτες, ο Παύλος δεν ήταν ένας ακόμα σκουρόχρωμος αλλοδαπός του οποίου η δολοφονία θα καταχωνιαζόταν στα αστυνομικά αρχεία. Ο Π. Φύσσας ήταν εργάτης, γνωστός αντιφασίστας μουσικός που βγήκε εκείνο το βράδυ να δει ποδόσφαιρο σε μια καφετέρια της γειτονιάς του. Η ίδια συμμορία που τον δολοφόνησε είχε επιτεθεί προ ημερών σε μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.

Οι αυθόρμητες και μαζικές αντιδράσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα με τις πολύωρες συγκρούσεις, τις επιθέσεις σε τράπεζες, σε μαγαζιά μαυραγοριτών και στο αστυνομικό τμήμα του Κερατσινίου ήταν μια πρώτη απάντηση. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν είναι λίγο πολύ γνωστές: Το κράτος αποφάσισε να επιπλήξει τον παρακρατικό μηχανισμό που εξέθρεψε στοργικά στον κόρφο του.

Με την κάλυψη και την προστασία της αστυνομίας, με τη συνδρομή αξιωματικών του στρατού, με την ανοχή της δικαστικής εξουσίας και με την αρωγή των μεγάλων καναλιών, μπράβοι, τραμπούκοι, εκβιαστές και μαχαιροβγάλτες,  συνεπικουρού-μενοι από διάφορα βλαμμένα άπλωσαν τα πλοκάμια τους σε όλη την επικράτεια. Η περίφημη προεκλογική εξαγγελία του Σαμαρά για ανακατάληψη των πόλεων έγινε πραγματικότητα. Τα τάγματα εφόδου της χαυγής έδρασαν παράλληλα με τις αστυνομικές επιχειρήσεις, τον «Ξένιο Δία». Το ρατσιστικό μίσος και η μισαλλοδοξία βρήκαν τον πολιτικό τους φορέα στους ναζί. Η Χρυσή Αυγή πήρε τη σκυτάλη μετά την αυτοδιάλυση του πιο λάιτ φασιστικού κόμματος του ΛΑΟΣ. Οι τελευταίοι αφού νομιμοποίησαν όλα τα μέτρα φτωχοποίησης και εξαθλίωσης συγκυβερνώντας στην προηγούμενη περίοδο, στη συνέχεια είτε αποσύρθηκαν είτε αφομοιώθηκαν στη δεξιά παράταξη.

Μέσα στο κλίμα κοινωνικής αναταραχής που φαίνονταν να παίρνουν αντισυστημικές κατευθύνσεις  στο προηγούμενο διάστημα, το σύστημα είχε την ανάγκη να καλλιεργήσει το αντίπαλο δέος. Η ηγεμονία της αριστεράς στις συνειδήσεις και στους ταξικούς αγώνες από τη μεταπολίτευση και μετά έπρεπε να τσακιστεί. Ειδικά μπροστά στο φάσμα της όξυνσης του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού, μπροστά στην επικείμενη ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων, η Χ.Α. αποτέλεσε άξιο στήριγμα των αφεντικών. Η Χ.Α. ήταν ο φυσικός εταίρος στις αντικομμουνιστικές κορώνες και στη δημιουργία ενός κλίματος πόλωσης και εμφυλιοπολεμικής σύρραξης.

Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας πρόθυμα ανέλαβαν τον εξωραϊσμό του κόπρου της χαυγής. Έτσι, σύντομα τα κατακάθια βρέθηκαν στο κυνοβούλιο, ποζάροντας μάλιστα ως «αντισυστημικοί». Ποιοι τώρα, αυτοί που στάθηκαν στο πλευρό του Μπόμπολα ενάντια στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής για τα ορυχεία χρυσού, αυτοί που συμμάχησαν με τον βιομήχανο Μάνεση ενάντια στους απεργούς της Χαλυβουργίας, αυτοί που ψήφισαν στη βουλή όλες τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, αυτοί που συναίνεσαν στο ξεπούλημα της Αγροτικής, αυτοί που μπαινοβγαίνουν στα τμήματα σα να είναι σπίτια τους, αυτοί που εφορμούν στις διαδηλώσεις δίπλα και σε συνεργασία με τα ΜΑΤ, αυτοί που έχουν δικούς τους στην ΕΥΠ και στο στρατό. «Αντισυστημικοί» αυτοί που χρηματοδοτούνται από εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, εκδότες, μητροπολίτες, ακόμα και από νονούς της νύχτας.

Ακόμα και τώρα, σε αυτό το επικοινωνιακό σόου διώξεων που έχει στήσει η κυβέρνηση με τα συνεργαζόμενα μμε και ενώ η ηγετική ομάδα κατηγορείται για εγκληματική οργάνωση και σωρεία αδικημάτων, οι φασίστες βουλευτές στην πλειοψηφία τους αφήνονται ελεύθεροι με μια ελαφριά επίπληξη. Αντίθετα, βέβαια, σε περιπτώσεις δίωξης ατόμων από τον αναρχικό ή τον αριστερό χώρο, έχουμε  προφυλακίσεις που παρατάθηκαν αντισυνταγματικά στους 30 μήνες χωρίς στοιχεία και δίκη. Οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια είναι κοινός τόπος σε συλληφθέντες που προέρχονται από τον κομμουνιστικό και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Πέρσι τέτοιον καιρό, 15 αντιφασίστες που συνελήφθησαν για τη συμμετοχή τους σε μηχανοκίνητες αντιφασιστικές περιπολίες, βασανίστηκαν άγρια μέσα στην Ασφάλεια και ο υπουργός προστασίας της οικονομικής ελίτ Δένδιας απείλησε με μηνύσεις τον Guardian που το δημοσιοποίησε, ενώ διέψευσε κατηγορηματικά σχέσεις της αστυνομίας με τη χαυγή. Ένα χρόνο αργότερα ξετυλίγεται το κουβάρι της διαπλοκής με τα σώματα ασφαλείας αποδεικνύοντας περίτρανα ότι ο υπουργός έλεγε ψέματα. Φυσικά, έχουν άλλη μεταχείριση τα άτακτα παιδιά του  κράτους που ξεστράτισαν λίγο και άλλη, οι άνθρωποι που πολεμάνε στ’ αλήθεια  την ηθική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία στην οποία μας βυθίζουν. Η «δικαιοσύνη» δεν είναι τυφλή, είναι ταξική και υπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες, γι’ αυτό κανείς υπεύθυνος δεν πρόκειται να πληρώσει για τη σημερινή κατάντια στην οποία μας έχουν φέρει.

Η Χρυσή Αυγή δεν διώκεται ουσιαστικά, υφίσταται μια επικοινωνιακή επίθεση που αντανακλά τις εσωτερικές διαμάχες μέσα στο ίδιο το σύστημα. Οι αντικομμουνιστικές υστερίες των χρυσαυγιτών στο Μελιγαλά και οι τυχοδιωκτισμοί της ηγεσίας τους έδεσαν με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα κι έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για τις μετέπειτα εξελίξεις. Τώρα τι θα προκύψει από αυτές τις ενδοσυστημικές διενέξεις θα το δούμε στην πορεία. Ούτως ή άλλως ο φασισμός και η Χ.Α. έχουν αφήσει μια σκοτεινή παρακαταθήκη μέσα στην κοινωνία αφού ενεργοποίησαν τα πιο συντηρητικά και αντιδραστικά της αντανακλαστικά. Σε μια περίοδο λεηλασίας των από κάτω, η παρουσία των φασιστών ενίσχυσε τον ολοκληρωτισμό του κράτους. Οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν μετατραπεί σε στρατό κατοχής. Οι διαδηλωτές διαπομπεύονται και αντιμετωπίζονται σαν αιχμάλωτοι πολέμου, οι απεργοί χαρακτηρίζονται τρομοκράτες κι επιστρατεύονται, οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα καταστέλλονται, η αστυνομική βία και η ποινική μεταχείριση διαδηλωτών και αγωνιστών είναι εξοντωτική. Οι μετανάστες βασανίζονται και φυλακίζονται σε απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τα ντόπια και υπερεθνικά αφεντικά -Ε.Ε., Δ.Ν.Τ, Ε.Κ.Τ.,- αυτοί δηλαδή που έχουν θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο διάλυσης και εξανδραποδισμού της κοινωνίας, έχουν ενδυθεί το μανδύα του σωτήρα από τη νεοναζιστική απειλή. Οι ίδιοι που έχουν υιοθετήσει στο έπακρο τη στρατηγική της έντασης, αλλά και όλη την ακροδεξιά ατζέντα,  εμφανίζονται σήμερα σαν οι μοναδικοί εγγυητές της δημοκρατικής ομαλότητας και σταθερότητας. Η θεωρία των δυο άκρων, το εφεύρημα αυτό του ακροδεξιού think tank της κυβέρνησης, αποβλέπει σε διαφορετικά σκοπούμενα. Η εξομοίωση των άκρων του πολιτικού φάσματος, από τη μια των φασιστών οπαδών του μίσους και της ανελευθερίας και από την άλλη του πολιτικού χώρου που οραματίζεται κοινότητες ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης προωθεί την ιδεολογική θολούρα, τη λήθη και το φόβο. Από την άλλη είναι κι ένα εργαλείο για τη νομιμοποίηση του κράτους και των πολιτικών του διαχειριστών, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα να οριοθετούν το επίπεδο και τη μορφή του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού.

«Διατρανώνουν» τάχα  τα αντιφασιστικά τους φρονήματα όλοι αυτοί που έθρεψαν το φασιστικό παρακράτος της χρυσής αυγής, όπως εξέθρεψαν παλιότερα τους γκοτζαμάνηδες και άλλα τέτοια αποβράσματα.

Τι κι αν τραβάνε λίγο το αυτί στη χρυσή τους εφεδρεία; Δεν πρόκειται  να την αποσύρουν. Τα παιχνίδια τους και η υποκρισία τους μας εξοργίζουν γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μπροστά στο νέο πλιάτσικο που ετοιμάζονται να στήσουν σε βάρος της κοινωνίας, θα επιτεθούν με αγριότητα σε όσους τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι.