Οι πειραματισμοί τέλειωσαν. Εδω και χρόνια, οι εργοδότες και οι κρατικοί τους αυλικοί, προσπαθούσαν να ξεχειλώσουν με κάθε τρόπο το ωράριο εργασίας. Ξεκίνησαν με την διεύρηνση του ωραρίου στην αγορά πριν μερικά χρόνια, το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές κατα τις εορταστικές περιόδους και τώρα αποφασίζουν λόγω…μνημονιακής πίεσης, την ολοκληρωτική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Τα καταστήματα πλέον μπορούν να είναι ανοιχτά όλες τις Κυριακές του χρόνου αναλόγως τις αποφάσεις κάθε περιφέρειας, πέραν των επτά που θα είναι υποχρεωτικές. Όλα αυτά με την πρόφαση της ανάπτυξης,της αναζοωγόνησης της αγοράς και κυρίως της ανάγκης για δημιουργία θέσεων εργασίας. Ευτυχώς που οι προηγούμενες ρυθμίσεις για το ωράριο άνοιξαν δουλειές και βρεθήκαμε σήμερα με 1500000 ανέργους και τουλάχιστον 500000 απλήρωτους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Και είναι προφανές πως κανείς υπάλληλος δεν θα προσληφθεί, αντιθέτως οι ηδη υπάρχοντες θα ωφείλουν να δουλέυουν μια μέρα- την τελευταία που είχε απομείνει- παραπάνω.
Η απόφαση αυτη γυρνάει 700.000 εργαζόμενους στο εμπόριο, 103 χρόνια πίσω στο 1909, τότε που τα μαγαζιά δούλευαν και τις Κυριακές. Ο στόχος τους είναι διπλός, από τη μια να τσακίσουν ότι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και από την άλλη να ξαναμοιράσουν την αγορά σε περίοδο που οι τζίροι πέφτουν συνεχώς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και των πολυεθνικών.
Θέλουν η «θεά αγορά» να αποφασίζει για τα πάντα, θέλουν να μας κάνουν δούλους της, ακόμα και οι ζωές μας οι ίδιες να προσαρμοστούν σε αυτήν. Με απίστευτο θράσος σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου παλεύει να επιβιώσει, διατείνονται ότι είνα απαραίτητες περισσότερες μέρες και ώρες με τα μαγαζιά ανοιχτά για να μπορεί να ψωνίζει. Εμείς λέμε ότι ούτε στις «εποχές της αφθονίας» ούτε πολύ περισσότερο, στη σημερινή εποχή χρειάζεται τα καταστήματα να λειτουργούν περισσότερες ώρες και μέρες. Οι ώρες που λειτουργούν τα μαγαζιά είναι υπεραρκετές για να ψωνίσει όποιος θέλει. Αυτό που επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν συνειδήσεις καταναλωτών, καταναλωτών εμπορευμάτων, πολιτικής, διασκέδασης κ.λπ. Για να μπορούν όλοι αυτοί οι από πάνω να συνεχίσουν να θησαυρίζουν από τη δουλειά μας και να αναπαράγουν την εξουσία τους από την ανοχή μας.
Ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι οι χώροι του εμπορίου ήταν πάντα το «θερμοκήπιο» των νέων εργασιακών σχέσεων. Από εδώ ξεκίνησε το ωρομίσθιο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα σπαστά ωράρια, και σαν γάγγραινα απλώνονταν και στους άλλους κλάδους και χώρους δουλειάς. Ας μην έχει κανείς αυταπάτες ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι μια υπόθεση στενά του εμπορίου. Σύντομα όλοι οι εργαζόμενοι θα βρεθούν να αντιμετωπίζουν το ίδιο ζήτημα. Η διάχυση του 40ωρου σε 6 μέρες που ψηφίστηκε στο τελευταίο μνημόνιο, κρύβει τις απαιτήσεις Κράτους και αφεντικών (μικρών και μεγάλων) για 6 μέρες δουλειάς, δείχνουν ότι αυτή θα είναι η κατεύθυνση για όλους.
Ειδικά στην περιοχή μας, ο Καχριμάνης με το περιφερειακό του συμβούλιο, άφησε στην “καλή” προαίρεση των επιχειρηματιών, την δυνατότητά τους να ανοιγουν όσες Κυριακές το επιθυμούν. Ο εμπορικός σύλλογος απο την άλλη, σε απόφαση του (γενική συνέλευση όχι ΔΣ) στις 11 Οκτώβρη, αποφάσισε το άνοιγμα των μαγαζιών μόνο μια Κυριακή. Δεν γνωρίζουμε με ποιο τρόπο αυτη η απόφαση θα τηρηθεί όταν οι σύλλογοι των γειτονικών νομών κινούνται σε άλλη κατεύθηνση, ούτε μπορούμε σαν εργαζόμενοι να εμπιστευτούμε τις αποφάσεις των αφεντικών όταν εξ΄ορισμού τα συμφέροντά μας είναι αντιθετικά. Είναι σίγουρο πως αν η επιλογή είναι πιο συμφέρουσα ή πιεστούν απο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, θα ανοιξουν κυριακάτικα τα μαγαζιά τους αδιαφορώντας για τους εργαζόμενους. Δεν αποκλείται μάλιστα να δούμε ελαφρύνσεις για λογαριασμό των εργοδοτών που να αφορούν ασφαλιστικά ή φορολογικα έξοδα. Ο τρόπος να πετύχουν τις μεθοδεύσεις τους θα βρεθεί, χωρίς να υπολογίσουν καθόλου τους εργαζόμενους και τα ωράριά τους. Γεγονός όχι παράλογο, την στιγμή που ο κλάδος των εμπορουπαλλήλων δεν είναι οργανωμένος συνδικαλιστικά κι ακόμα χειρότερα όταν οι όποιες συνδικαλιστικές δομές είναι στριμωγμένες στα κομματικά γραφεία και τις πολιτικές φιλοδοξίες.
Τα αφεντικά, το Κράτος κι οι εργατοπατέρες δεν μας αφήνουν να ανασάνουμε!
Εχουμε αργήσει ήδη, μα δεν έχουμε άλλη επιλογή απο την αντίσταση σε τέτοιους σχεδιασμούς. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων και την αυτοργάνωση των συνδικάτων, όπλα που τσάκισαν πολλές φορες τα σχέδια των αφεντικών, κι ωφείλουμε να τα έχουμε πάντα στραμένα εναντίον τους. Ο αγώνας για την μη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, δεν είναι υπόθεση μόνο των εργαζομενων στο εμπόριο, ειναι υπόθεση όλων μας.
ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ
ΕΝΩΣΗ
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ