Μπαγκλαντές: εργαζομένοι στο κλάδο της ένδυσης κερδίσαν 77% μισθολογική αύξηση

μεταφραση Athens Imc Translations Team:Μπαγκλαντές

Μετά από μια διακοπή τεσσάρων ημερών των απεργιών από τις εκατοντάδες των εργοστασίων και μια σειρά από βίαιες συγκρούσεις με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι εργαζόμενοι του κλάδου της ένδυσης στο Μπαγκλαντές ανάγκασαν τα αφεντικά σε μια αύξηση της τάξης του 77% στον κατώτατο μισθό, αν και εξακολουθεί να είναι ο χαμηλότερος κατώτατος μισθός στον κόσμο. Αυτή η νίκη ελπίζουμε να αποτελέσει τον καταλύτη για άλλους εργαζομένους στον κλάδο της ένδυσης στην Ινδία,την Κίνα,την Καμπότζη και το Λάος, οι οποίοι διστάζουν να κάνουν κάτι για την αντιμετώπιση του ζητήματος εξαιτίας των απειλών των αφεντικών για μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων και απολύσεις.Εκατομμύρια εργαζόμενοι που απασχολούνται σε ολόκληρη την περιοχή στη βιομηχανία την ένδυσης υπολογίζονται ότι είναι πάνω από το 75% του ΑΕΠ πολλών χωρών. Έτσι τα αφεντικά δεν μπορούν να είναι υπέρ ενός κλεισίματος για περισσότερο από λίγες ημέρες. Όλη η δύναμη στους εργάτες!

Η βιομηχανία ένδυσης βρίσκεται κάτω από τα διεθνή φώτα της δημοσιότητας κατά το τελευταίο έτος. Η τεράστια πυρκαγιά του εργοστασίου τον Απρίλιο που είχε ως αποτέλεσμα  το θάνατο 1.100 ανθρώπων επισήμανε τους άθλιους μισθούς, τις συνθήκες και την ανύπαρκτη περίθαλψη και ασφάλεια που επικρατούν στο εμπόριο ενδυμάτων.

Παρά τις τεράστιες πολυεθνικές μάρκες που ισχυρίζονται ότι θα πιέσουν την κυβέρνηση του Μπαγκλαντές να αλλάξει τα στανταρ , ελάχιστα πράγματα είχαν αλλάξει. Η αύξηση του μηνιαίου βασικού μισθού από 38 σε 68 δολάρια έχει κερδηθεί από τους εργαζόμενους οι οποίοι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Παρόλο τον ”μισθό φτώχειας” κατά τα διεθνή στάνταρ, θα βελτιωσει πιθανον τις ζωες τεσσάρων εκατομμυρίων από το Μπαγκλαντές οι οποίοι εργάζονται στον τομέα της ένδυσης.

Η αύξηση μισθού δεν έχει ακόμη επίσημως επικυρωθεί από την  κυβέρνηση (η οποία αναμένεται να το κάνει αργότερα αυτή την εβδομάδα), αλλά τα αφεντικά των εργοστασίων δεν θέλουν να δώσουν καμία αύξηση στις αμοιβές υποστηρίζοντας ότι:

Απόσπασμα:

”Ο προτεινόμενος μισθός για έναν ανειδίκευτο νεοπροσληφθέντα εργάτη θα αυξήσει το κόστος παραγωγής σημαντικά και θα καταστρέψει τη βιομηχανία σε μία έντονα ανταγωνιστική παγκόσμια αγορά.”

Κατανοώ τις ανησυχίες τους – η αύξηση του κόστους παραγωγής ενός  t-shirt από $ 1 σε $ 2, το οποίο στη συνέχεια πουλιέται χονδρικά στο Gap για $ 10 και το οποίο στη συνέχεια πωλείται από το GAP για $ 50, πρόκειται να προκαλέσει μια καταστροφική κάμψη στα περιθώρια κέρδους τους. Δυστυχώς για τα αφεντικά μια πτώση της τάξης του 20% της εθνικής παραγωγής κατά τη διάρκεια της διαμάχης έχει χτυπήσει τα περιθώρια κέρδους τους πιο σκληρά από ό,τι μια μισθολογική αύξηση, και έχουν αποσύρει την εναντίωσή τους στην άνοδο της τάξης του 77% στους μισθούς.

Υπάρχει ακόμα μεγάλος αριθμός ανθρώπων που απαιτούν μια πολύ μεγαλύτερη αύξηση των μισθών, και εξακολουθούν να αρνούνται να  επιστρέψουν στην εργασία τους. Αλληλεγγύη!

Πηγή:http://libcom.org/blog/bangladeshi-garment-workers-win-77-pay-rise-14112013

Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1501903

Γράμμα αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Στρατούλη

9682_4089096273274_1082423813_nΕμείς, οι κρατούμενοι της Φυλακής Τρικάλων, στεκόμαστε στο πλευρό του απεργού πείνας και συγκρατούμενου μας στη Φυλακή Λάρισας,  Σπύρου Στρατούλη, ο οποίος διαμαρτύρεται με αυτό τον τρόπο  για το άθλιο κατηγορητήριο που κατασκεύασε η μπατσία και  χρησιμοποιήθηκε  ως  πρόσχημα για να του κόψουν τις άδειες εξόδου που έπαιρνε κανονικά για δύο χρόνια και να επηρεάσει, κατά συνέπεια,  και την υφ΄όρον απόλυση του.

Εμείς, οι φίλοι και συγκρατούμενοι του Σπύρου, ξέρουμε ότι ο πραγματικός λόγος αυτής της εκδικητικής δίωξης είναι οι αγώνες που έχει δώσει ο Σπύρος εντός των τειχών.

Δηλώνουμε ότι είμαστε δίπλα του σε αυτό τον αγώνα που έχει ξεκινήσει από 11 Νοεμβρίου.

Του στέλνουμε μια τεράστια αγκαλιά, το σεβασμό μας, την αλληλεγγύη μας και μια υψωμένη γροθιά.

Σήμερα ο Σπύρος, αύριο εμείς.

Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να παίζει με την ελευθερία μας.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

 

Οι κρατούμενοι της Φυλακής Τρικάλων

Αλληλεγγύη στο Σπύρο Στρατούλη από Κώστα Γουρνά

1001327_10151689098479510_612962083_nΚαμιά φορά αρκεί να κοιτάξεις το βλέμμα ενός ανθρώπου για να καταλάβεις αν είναι «εντάξει». Πόσο μάλλον στη φυλακή όπου τα καθάρια βλέμματα είναι μετρημένα. Ο Σπύρος Στρατούλης είναι η ενσάρκωση του πάθους για τη λευτεριά. Βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 11/11 γιατί μετά από 21 χρόνια στις φυλακές-κολαστήρια, του στέρησαν το δικαίωμα στις τακτικές άδειες που μόλις εδώ και ένα χρόνο άρχισε να παίρνει, λόγω ενός στημένου κατηγορητηρίου που τον εμπλέκει με τη γνωστή υπόθεση των στεκιών της Θεσσαλονίκης. Ο Σπύρος εδώ και καιρό έχει μπει στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών για την παθιασμένη αγωνιστική του στάση μέσα στις φυλακές. Η μεθόδευση αυτή δείχνει την εκδικητικότητα των μηχανισμών της εξουσίας που τον θέλουν δια βίου κρατούμενο. Να μην αφήσουμε τον αγωνιστή Σπύρο Στρατούλη όμηρο στα χέρια των αστυνομικών-δικαστικών μηχανισμών.

Κώστας Γουρνάς Φυλακές Κορυδαλλού

κείμενο αλληλεγγύης – δίκτυο αναρχικών κρατουμένων

521998_10200817467656354_1545533963_nΣτις 2 Ιουλίου 2012 , προσαγάγονται 25 άτομα από διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης και τους ανακοινώνεται πως βρίσκονται κατηγορούμενοι για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και ένα πλήθος άλλων βαριών κατηγοριών. Παραμένουν υπό κράτηση στα κρατητήρια της Γ.Α.Δ.Θ. μέχρι να περάσουν ανακριτή, όπου και τελικά αφήνονται ελεύθεροι. Στο διάστημα της κράτησης τους , αποκαλύπτεται πως η ογκοδέστατη δικογραφία έχει σχηματιστεί αποκλειστικά από τηλεφωνικές συνομιλίες, οι οποίες αφού μαγειρεύτηκαν από την αστυνομία, αποτέλεσαν τη βάση από την οποία υποτίθεται προκύπτουν παραβατικές πράξεις και οργανωμένη συμμετοχή των κατηγορούμενων σε αυτές.
Παρόλες τις ιδιαιτερότητες της, ιδιαίτερότητες που αφορούν το εσωτερικό του α/α χώρου, η υπόθεση αυτή έχει και μια πειραματική διάσταση για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Είναι η πρώτη φορά που διώκονται αναρχικοί με μοναδικό στοιχείο αναφορές σε τηλεφωνικές κλήσεις. Μια πρακτική που στηριζόμενη στη σκόπιμη ασάφεια του άρθρου 187 ή αλλιώς τρομονόμου, έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές σε άσχετες με τον αναρχικό χώρο υποθέσεις. Επιχειρείται να δημιούργηθεί ένα προηγούμενο όπου πρόσωπα και καταστάσεις (άσχετες μεταξύ τους πολλές φορές) ομαδοποιούνται σε εγκληματικές οργανώσεις, προκειμένου να διευκολυνθεί το κατασταλτικό έργο.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση οι επιπτώσεις είναι φαινομενικά μικρές για τη συντριπτική πλειοψηφία των κατηγορούμενων, αλλά όχι για όλους.
Στις 10 Απριλίου 2013 ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης παραλαμβάνει, από την υπηρεσία της φυλακής Λάρισας, μια κλήση για να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για την εν λόγω υπόθεση στις 23 Απριλίου στον ανακριτή που τη χειρίζεται, στα πλαίσια δευτεροβάθμιας κλήσης ατόμων που εμφανίζονται στη δικογραφία. Κατά τη διαδικασία δεν προφυλακίζεται και εκ τότε παραμένει υπόδικος.
Η περίπτωση του Σπύρου Στρατούλη στη συγκεκριμένη υπόθεση, έχει μια ιδιαίτερη σημασία καταρχήν λόγο των επιπτώσεων που ενέχει αυτή η υποδικία για τον ίδιο. Όντας φυλακισμένος , το ότι εκρεμούν εις βάρος του κακουργηματικές κατηγορίες, τον τοποθετεί σε μια δικαστική ομηρία, καθώς αναιρούνται τόσο οι άδειες τις οποίες έπερνε τακτικά, όσο και η ίδια η αποφυλάκιση του με αναστολή. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως θα μείνει στη φυλακή για τριάμισι ακόμη χρόνια, ως ότου συμπληρώσει τη μέγιστη ποινή που μπορεί να εκτίσει κάποιος, δηλαδή τα 25 χρόνια.
Ταυτόχρονα η δικαστική αυτή ομηρία του συντρόφου έχει σημασία και για έναν ακόμη πού σημαντικό λόγο. Η εμπλοκή του στη συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί μια ξεκάθαρη έκφραση της εκδικητικότητας των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι σε αυτούς που δεν υποτάσονται από τις φυλακές τους. Το γεγονός ότι ο Σπύρος όχι μόνο δεν “σωφρονίστηκε” μετά από 22 χρόνια έγκλειστος στα δημοκρατικά κελιά, διάστημα το οποίο πέρασε αγωνιζόμενος σηκώνοντας και τις επιπτώσεις, φτάνει να τον καταστήσει στόχο των κατασταλτικών μηχανισμών και μόνιμο ύποπτο των διαφόρων υπηρεσειών των μπάτσων.

Από τις 11 Νοεμβρίου ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε απεργία πείνας απαιτώντας την παύση της εκδικητικής διωξής του.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του και θα είμαστε μαζί του μέχρι τη νίκη.
Κανένας σύντροφος μόνος στα χέρια του κράτους.
Άμεση παύση της διωξης του.

δίκτυο αναρχικών κρατουμένων δομοκός-κορυδαλλός-κέρκυρα

Η Νύχτα πέφτει στο Παλέρμο… Ξημέρωσε. Ο ρουφιάνος ανοίγει τα μάτια.

nihilism-chaosΕπιλέξαμε συνειδητά να μην τοποθετηθούμε για τα γεγονότα της εκτέλεσης και την ακατάσχετη προβοκατορολογία που ακολούθησε και αντ’ αυτού να αναμείνουμε τη δημοσίευση της προκήρυξης. Τώρα, λοιπόν, που το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει, είναι η στιγμή όσοι φωτογραφίζοντας τη μηδενιστική τάση έκλειναν το μάτι στην καταστολή, να το βουλώσουν και να χωθούν και πάλι στις τρύπες τους  και τα μικρομάγαζα των Εξαρχείων, το μοναδικό μετερίζι από το οποίο είναι ικανοί να διεξάγουν τον ασφαλίτικο αγώνα τους. Μετά την εκτέλεση, ως έτοιμοι από καιρό, έσπευσαν να μιλήσουν για νεομηδενιστικό φασισμό, να αποδελτιώσουν τα χαρακτηριστικά του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης, να αποστασιοποιηθούν από τους «δολοφόνους και τους τρομοκράτες».

  Φυσικά, δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ενότητας και συντροφικότητας, εμείς πρώτοι κόβουμε τους δεσμούς με τη σήψη του χώρου και την πολιτικάντικη λογική του. Δεν έχουμε καμία επαφή με ένα χώρο που ερμηνεύει την πραγματικότητα και πορεύεται με βάση τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς  και τον παλμό του κοινωνικού κοπαδιού. Η μεταξύ μας διαφορά είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ. Αντίθετα από τους αναρχολακέδες και τους πατεράδες των συνελεύσεων, εμάς δε μας βαραίνει καμιά αλυσίδα υποκατάστασης του Κράτους και επίδειξης της πολιτικής μας πραμάτειας στην –ούτως ή άλλως αδιάφορη- μάζα. Η λογική των ρεφορμιστών ταιριάζει στις συνήθειες ενός μικροαστού μαγαζάτορα ρουφιάνου και όχι τυχαία. Είναι κατανοητό πως κάποιοι έχουν από καιρό επιλέξει να βαδίσουν μαζί με την κοινωνία και για να το πετύχουν αυτό, επιστρατεύουν κάθε πρόσφορο μέσο επιρροής, αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες, αλλά σε καμία περίπτωση τη διάθεση, της πλέμπας.

  Κοινωνικά ιατρεία, αυτοοργανωμένα μαθήματα, παιδικοί σταθμοί και καταλήψεις στέγης είναι μερικές μόνο από τις εκφάνσεις της ρεφορμιστικής προσπάθειας για δημοσκοπική άνοδο και αλλαγή των ενδοεξουσιαστικών συσχετισμών. Είναι λογικό, λοιπόν, το νέο αναρχικό αντάρτικο το οποίο ούτε συνδιαλέγεται με την κοινωνία, ούτε ενδιαφέρεται για τη γνώμη της, αλλά αντίθετα επιτίθεται στα σύμβολα και τις αξίες της, να προκαλεί με κάθε του χτύπημα σύγχυση στους θιασώτες της άμεσης δημοκρατίας και των αμφιθεατρικών παρεμβάσεων. Η μηδενιστική κριτική στα φαντάσματα του υπάρχοντος, το Κράτος, την Κοινωνία, την Ηθική και τη Δημοκρατία ούτε από αυτοοργανωμένα εργαστήρια βιτρό έχει ανάγκη, ούτε από τη συμπάθεια του βάλτου. Υπάρχει και πραγματώνεται στο εδώ και το τώρα και εκφράζεται πολύμορφα και επιθετικά. Και είναι ακριβώς αυτή η έκφραση που ανατρέπει τους σχεδιασμούς των ρεφορμιστών και προκαλεί τις επακόλουθες εναντίον της επιθέσεις.

  Ας έρθουμε, όμως, στους πολιτικάντηδες της καθεστωτικής αναρχίας, εκείνους που σε ρόλο μπάτσου και ρουφιάνου ξεκίνησαν με τα κείμενα-σκουπίδια που δημοσίευσαν λίγες ώρες μετά τις εκτελέσεις και χωρίς καν να περιμένουν τη δημοσίευση μιας προκήρυξης, να φωτογραφίζουν ή και να μιλούν ανοιχτά για νεομηδενιστικό φασισμό. Και επειδή οι ρουφιάνοι έχουν όνομα και υπόσταση, το κείμενο αναφέρεται στις ανακοινώσεις των αρλεκίνων του Αυτόνομου Στεκιού, του Αντιφασιστικού Μετώπου Γερανείων, το κείμενο του Λάμπε Ρατ  και τους παραλημένους της Συσπείρωσης Αναρχικών που έσπευσαν μία μέρα μετά από το γεγονός να ξεθάψουν τον ασύρματο και να μιλήσουν για ανθρώπους που προδίδουν τις ιδέες για τις οποίες μάχονται. Περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τους χαφιέδες και τους λασπολόγους των συνελεύσεων ; Όχι. Ήρθε, όμως, η στιγμή να σταματήσει το θέατρο σκιών και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Καθένας κάνει τις επιλογές του. Κάποιοι έκαναν τη δική τους όταν έτρεξαν να πετάξουν από τις πλάτες της αναρχίας την ευθύνη, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει τίποτα ακόμη. Έκαναν τη δική τους επιλογή όταν προσέφεραν απλόχερα σε κάθε ενδιαφερόμενο πολιτική και ηθική νομιμοποίηση με τη στοχοποίηση ενός ρεύματος. Έκαναν τέλος τη δική τους επιλογή όταν μετέτρεψαν τους εαυτούς τους σε θλιβερούς δημοσιογραφίσκους και προβοκατορολόγους.

  Και τώρα που δημοσιεύτηκε η ανάληψη και είναι φανερό πως καμία σχέση με τη μηδενιστική τάση και το νέο αναρχικό αντάρτικο δεν έχει, αλλά αντίθετα αποθεώνει τον αντιφασισμό, τις καταλήψεις και τον κοινωνικών αγώνα της ρεφορμιστικής αναρχίας μέσα στο γενικότερο διαλεκτικό χάος της, οι γραφειοκράτες σιγούν. Όλοι εκείνοι που τόσες μέρες μιλούσαν ανοιχτά για νεομηδενιστές και φετιχιστές της βίας ας κάνουν τον κόπο να εξέλθουν των τρυπών τους και να τοποθετηθούν. Ας τοποθετηθούν, επίσης, οι φιόγκοι της κατάληψης Σινιάλο που έσπευσαν να προβοκατορολογήσουν, φοβούμενοι την κοινωνική αντίδραση.

  Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να γίνει μια αναφορά στο κείμενο του Αυτόνομου Στεκιού. Οι «σύντροφοι» γράφουν (οι επισημάνσεις δικές μας) :

Δεν θα πέσουμε στον -ισχυρό είναι αλήθεια- πειρασμό να κάνουμε υποθέσεις για την πατρότητα της συγκεκριμένης δολοφονικής ενέργειας. Εμείς δε θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι εμπνευστές και οι φυσικοί αυτουργοί της, εάν πρόκειται για «χρήσιμους ηλίθιους», για φετιχιστές της βίας και του νεομηδενισμού, για πράκτορες ή επαγγελματίες δολοφόνους, για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή εσωτερικές διαφορές.  Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι ποιοι δεν είναι. Δεν είναι όλες και όλοι αυτοί που κατεβαίνουν σε πορείες, που υπερασπίζονται «γη και ελευθερία» όπως στις Σκουριές, που αγωνίζονται μαζί με τους μετανάστες, τους άνεργους, τους απολυμένους, που δημιουργούν και στηρίζουν δομές κοινωνικής αλληλεγγύης όπως κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, αυτοδιαχειριζόμενες βιβλιοθήκες.. Δεν είναι αυτοί κι αυτές που κόντρα στον αυξανόμενο εκφασισμό ολοένα και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας, λειτουργούν σε κοινωνικούς χώρους αυτοοργάνωσης και ελευθερίας, σε στέκια και καταλήψεις, που συναποφασίζουν τις όποιες δράσεις τους μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και οριζόντιες διαδικασίες. Οι δολοφόνοι και οι τρομοκράτες δεν είμαστε όλες και όλοι εμείς που συνειδητοποιούμε ότι ο πήχης της βίας ανεβαίνει ανεξέλεγκτα και εις βάρος μας, που ξέρουμε ότι είμαστε οι πιθανοί στόχοι μελλοντικών φασιστικών αντιποίνων αλλά παρόλα αυτά αρνούμαστε να στρατιωτικοποιηθούμε και συνεχίζουμε τον κοινωνικό μας αγώνα χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω.

  Η τελευταία περίοδος καταδεικνύει την τρομακτική ολίσθηση των γραφειοκρατών προς την πολιτική διαχείριση, τη νομιμότητα και την πλήρη απαξίωση κάθε εξεγερτικής διεργασίας. Δεν εκπλήσσεται κανείς για την επίδειξη της κοινωνικής πραμάτειας που γίνεται παραπάνω, αλλά η ξεκάθαρη αποστασιοποίηση από τους «δολοφόνους» και τους «τρομοκράτες», συμβάλλει σε αυτό ακριβώς που σημειώθηκε παραπάνω, στη ρουφιανιά –πολιτική και προσωπική- και το κλείσιμο του ματιού στους συναδέλφους τους στην Αλεξάνδρας και την Κατεχάκη. Τρομοκρατείστε «σύντροφοι» ; Ε, τότε ας στείλουμε στο διάολο όχι μόνο τους εκτελεστές των ναζιστών (οι οποίοι με τη δική σας προσπάθεια σχετίζονται), αλλά και όλους τους ένοπλους αντάρτες. Ευτυχώς, αρκετοί από τους άλλους, τους νεομηδενιστές του φετιχισμού της βίας είναι κλειδωμένοι στα κάτεργα της Δημοκρατίας ! Οι σηψαιμικές καταληψούλες, τα στέκια και οι δανειστικές σας βιβλιοθήκες δεν κινδυνεύουν άμεσα από τα φρικτά «φασιστικά αντίποινα»…

  Για το υπόλοιπο του αποσπάσματος, η απάντηση είναι ξεκάθαρη, όχι επειδή ταυτιζόμαστε με τους ΟΠΛΑτζήδες εκτελεστές (θυμάστε ρουφιάνοι ποιος έχει τις αναφορές του στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ;), αλλά επειδή το κείμενό σας είναι το ιδανικότερο επιστέγασμα του επιχειρήματος περί διαφορετικών κόσμων.  Πράγματι, δεν είμαστε αυτοί πως στεγάζουν τη μιζέρια τους στις καταλήψεις της γειτονιάς, δεν είμαστε αυτοί που στήνουν νηπιαγωγεία για να τους συμπαθήσει η πλέμπα, δεν είμαστε αυτοί που αναγνωρίζουν επαναστατικά υποκείμενα και στέκονται δίπλα σε μετανάστες ανεξαρτήτως επιλογών και τοποθέτησης καθαγιάζοντας μια ταυτότητα. Για εμάς, ούτε ανάγκη για μαζική απεύθυνση υπάρχει, ούτε για άμβλυνση της κριτικής και της επίθεσης. Οι αγκυλώσεις, οι ελιγμοί και ο χαφιεδισμός είναι προνόμιο μόνο των γραφειοκρατών και των πολιντικάντηδων. Η μηδενιστική επίθεση στο υπάρχον δεν ενδιαφέρεται να μετρήσει απώλειες χειροκροτητών, δεν αναπαράγει στερεοτυπικές μπούρδες περί αντιποίνων και όξυνσης της καταστολής. Εναντιώνεται σε κάθε αλυσίδα εδώ και τώρα, δεν αναμένει αντικειμενικές συνθήκες, ούτε λαϊκά πανηγύρια και επαναστάσεις λοβοτομημένων ανδραπόδων. Οπότε, οι λογικές κινηματικής λογιστικής ανήκουν στον ίδιο ρεφορμιστικό βούρκο στον οποίο κατοικοεδρεύουν οι συνειδήσεις και οι πράξεις σας.

 Screenshot_1Ας γίνει εδώ κάτι ξεκάθαρο. Όποιος αισθάνεται το βάρος ασήκωτο, ας αποχωρήσει και ας κλείσει το στόμα του μια και καλή. Εάν οι ρεφορμιστές θέλουν, μπορούν να συνεχίσουν απερίπαστοι τις μίζερες υπάρξεις τους στα πεδία βολής των εξαρχειώτικων καφενείων. Όταν, όμως, γλοιώδη ανθρωπάκια αποφασίζετε να παίξετε το ρόλο του ρουφιάνου και του εκκολαπτόμενου αντιτρομοκρατικάριου, να έχετε στο μυαλό σας ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Και η ευθύνη για αυτές ανήκει στον ίδιο…

nihilism-chaosNiger Lupus Negationis και Parabellum (In gladi veritas)

από τη διαχειριστική ομάδα του Parabellum

και το Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

http://theparabellum.squat.gr/

Ιατρική γνωμάτευση για απεργό πείνας, Σπύρο Στρατούλη

1001327_10151689098479510_612962083_n15/11/2013. Εξέτασα σήμερα τον Σπυρίδωνα Στρατούλη, 40 ετών, που βρίσκεται κρατούμενος στη φυλακή της Λάρισας.

Διανύει την 5η ημέρα απεργίας πείνας. Έχει συνολικά απωλέσει 5 Kgr σωματικού βάρους, που αντιστοιχεί σε 7% του σωματικού βάρους που είχε, όταν ξεκίνησε την αποχή από την σίτιση.

Έχει έντονη καταβολή, αδυναμία και ήπια αδυναμία συγκέντρωσης. Κατά την κλινική εξέταση διαπίστωσα σημαντική πτώση της αρτηριακής πίεσης ( κατά 15 mmHg ) και σημαντική αύξηση της καρδιακής συχνότητας ( κατά 20 bpm ) στην όρθια θέση. Διαπίστωσα επίσης, κλινικά σημεία ήπιας προς μέτριας βαρύτητας αφυδάτωσης. Τα ευρήματα αυτά είναι κατά την εκτίμηση μου, πολύ σοβαρά για τη μικρή διάρκεια αποχής από τη σίτιση ( 5 ημέρες ). Ως εκ τούτου εκτιμώ πως η συνέχιση της απεργίας πείνας από τον κύριο Στρατούλη είναι πιθανόν να οδηγήσει σύντομα σε μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία του. Είναι γνωστό ότι η πιθανότητα εμφάνισης μη αναστρέψιμων βλαβών αυξάνεται εκθετικά όσο η αποχή από τη σίτιση παρατείνεται, σύμφωνα δε, με τη σχετική βιβλιογραφία, ο κίνδυνος ενισχύεται έντονα μετά από την παρέλευση της 10ης μέρας και μετά από την απώλεια του 10% του σωματικού βάρους.

Δημήτριος Μπαμπαλής                                                                   

 Παθολόγος Επιμελητής Β ΕΣΥ  


Ανυπακοή στον πολυεθνικό έλεγχο των σπόρων

monsantoΚινητοποιήσεις ενάντια στη Μονσάντο σε πολλές χώρες του πλανήτη

Στις 12 Οκτωβρίου έγιναν κινητοποιήσεις ενάντια στη Μονσάντο σε πολλές χώρες του πλανήτη (και στην Ελλάδα), ενταγµένες σε µια εβδοµάδα κινητοποιήσεων από 2 έως 16 Οκτωβρίου, που καλέστηκε απο τη γνωστή Ινδή περιβαλλοντολόγο ακτιβίστρια Βαντάνα Σίβα και πάµπολλες οργανώσεις σε όλο τον κόσµο. Η συντεταγµένη αυτή προσπάθεια αποσκοπούσε να γίνει ορατό σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες το κρίσιµο ζήτηµα της προσπάθειας ελέγχου της τροφής και των σπόρων από ελάχιστες πολυεθνικές, µέσω της επιβολής νοµοθεσιών για το φυτικό αναπαραγωγικό υλικό, για τις πατέντες (πνευµατική ιδιοκτησία –κυρίως µέσω γενετικής τροποποίησης), για την υποχρεωτική καταγραφή ποικιλιών κ.ο.κ

Το κάλεσµα για την εβδοµάδα δράσης ήταν κάλεσµα πολιτικής ανυπακοής σε νόµους που περιορίζουν την ελεύθερη χρήση των σπόρων και στρέφονται κατά της βιοποικιλότητας προς όφελος των πολυεθνικών εταιρειών.

monsanto-protection-senate-budget.siΟι σπόροι είναι κοινό αγαθό και κοινή κληρονοµιά. Σήµερα σε όλες σχεδόν τις χώρες γίνεται προσπάθεια να περάσουν νοµοθεσίες που θα καταστήσουν παράνοµες τόσο τη διατροφική κυριαρχία των κοινωνιών όσο και την κυριαρχία τους στους σπόρους, τις ποικιλίες και τις καλλιέργειες που χρησιµοποιούν. Πρόσφατα, στην Κολοµβία έγιναν απεργίες και µαχητικές διαδηλώσεις –που στοίχισαν και νεκρούς– µεταξύ αγροτών και κυβέρνησης, η οποία προσπάθησε, δεσµευόµενη απο τις συµφωνίες που έχει υπογράψει µε τις ΗΠΑ, να περάσει νόµο που θα επιβάλλει πατέντες στους σπόρους και υποχρεωτική αγορά τους απο τις εταιρείες.

Και στην Ευρωπαϊκή Ένωση όµως επιχειρείται να περάσει νοµοθεσία που θα καθιστά παράνοµο να υπάρχουν, να διακινούνται και να καλλιεργούνται ντόπιοι σπόροι. Η πρόθεση αφορά στο να γίνει αποδεκτό ένα κλειστό, «µαύρο κουτί» νοµοθεσιών και τεχνολογικών λεπτοµερειών που θα υιοθετηθεί χωρίς την ψήφισή του από την Ευρωβουλή. Το περιεχόµενό του θα καθοριστεί αργότερα µε διάφορες εξουσιοδοτικές πράξεις και θα διαµορφώνει ένα άλλο τοπίο για τη γεωργία, τους αγρότες, τη διατροφική κυριαρχία. Στις 13 Ιουνίου, δεκατρείς οργανώσεις από όλη την Ευρώπη ήδη κατήγγειλαν µε κοινή δήλωσή τους προς τα µέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εξηγώντας τις αντιρρήσεις τους στην προτεινόµενη νοµοθεσία.
MONSANTOsmall Σε όλο τον κόσµο επιχειρείται να επιβληθούν συγκεκριµένες σκληρές νοµοθεσίες γύρω από το θέµα αυτό. Η συµφωνία TRIPS του Παγκόσµιου Οργανισµού Εµπορίου, η συµφωνία δηλαδή που αφορά ζητήµατα πνευµατικής ιδιοκτησίας που συνδέονται µε το εµπόριο, προσπαθεί να επιβάλλει τη λεγόµενη εναρµόνιση στη νοµοθεσία όλων των κρατών που υπογράφουν τη συµφωνία. Η «εναρµόνιση», σηµαίνει συµµόρφωση µε τη νοµοθεσία που επιθυµούν οι εταιρείες των ισχυρών χωρών και αφορά είτε τα δικαιώµατα των βελτιωτών των ποικιλιών, είτε τις πατέντες (πνευµατική ιδιοκτησία), είτε την υποχρεωτική καταγραφή των ποικιλιών. Το άµεσο αποτέλεσµα αυτής είναι η οµογενοποίηση της πολιτικής γι’ αυτά τα ζητήµατα ανεξάρτητα από τις ανάγκες των χωρών, η αφαίρεση του δικαιώµατος των αγροτών στη σποροπαραγωγή και τη χρήση των δικών τους σπόρων (και άρα στην ανεξαρτησία από εταιρείες), αλλά και η αφαίρεση του δικαιώµατος των ανθρώπων να γνωρίζουν τι τρώνε.

Απένατι στη µάχη των κρατών και των εταιρειών για έλεγχο της τροφής, οι διοργανωτές της καµπάνιας θέτουν το ερώτηµα της δηµοκρατίας και υπογραµµίζοντας ότι δεν υπάρχει δηµοκρατία όταν διακυβεύονται τόσο βασικά ανθρώπινα δικαιώµατα. Για το λόγο αυτό η 2η Οκτωβρίου ήταν µια γιορτή ανυπακοής στους νόµους για τους σπόρους και δήλωσης ότι δεν θα υπακούσουµε σε άδικους νόµους για το θέµα αυτό. Η 12η Οκτωβρίου ήταν µια µέρα διαδηλώσεων ενάντια στη Μονσάντο. Την κορυφαία εταιρεία που προσπαθεί σε όλο τον κόσµο να ελέγξει την τροφή µέσω της γενετικής τροποποίησης και του πατενταρίσµατος των σπόρων, σέρνοντας ταυτόχρονα στα δικαστήριο οποιονδήποτε θεωρεί ότι παραβιάζει τους νόµους και καλλιεργεί τους δικούς του σπόρους – ενώ αυτό απαγορεύεται από το νόµο για τις πατέντες. Οι διαδηλώσεις ήταν η δήλωση των κινηµάτων και των πολιτών ότι δεν φοβούνται και η δήλωση ότι δεν θα επιτρέψουν να κυριαρχήσουν οι νόµοι της Μονσάντο που θέλει να διαµορφώσει ένα τοπίο στην παγκόσµια γεωργία που θα βολεύει τα κέρδη της εξοντώνοντας ταυτόχρονα τους µικρούς αγρότες –που παράγουν όµως το µεγαλύτερο ποσοστό της τροφής στον κόσµο– τη βιοποικιλότητα και την ποιοτική διατροφή.

MONSANTO-3Η Μονσάντο και οι άλλες εταιρείες του είδους ισχυρίζονται πως τα γενετικά τροποποιηµένα θα σώσουν τον κόσµο απο την πείνα. Η πραγµατικότητα είναι ότι τα γενετικά τροποποιηµένα για τη Μονσάντο είναι άλλη µια εµπορική δραστηριότητα µε δισεκατοµµύρια κέρδη. Γι’ αυτό και τροποποιεί γενετικά τα φυτά (και στη συνέχεια τα πατεντάρει) για να αντέχουν περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα στα χηµικά που η ίδια εταιρεία πουλά. Αυτό έγινε µε το γνωστό Round Up της Μονσάντο –που χρησιµοποιείται ως ζιζανιοκτόνο απο τους περισσότερους αγρότες– οπότε η εταιρεία έφτιαξε γενετικά τροποποηµένα φυτά (µε πρώτη τη σόγια) που να αντέχουν στις τεράστιες ποσότητες του ζιζανιοκτόνου που απαιτούνται στις καλλιέργειες. Και έτσι δηµιουργεί υποχρεωτικά έναν τεράστιο κύκλο εξάρτησης και αµύθητων κερδών επιβάλλοντας τις καλλιέργειες και άρα και την τροφή που αυτή επιθυµεί.

Η µάχη για την ελευθερία των σπόρων, όπως την αποκαλούν οι ακτιβιστές/στριες, είναι τόσο ουσιαστική όσο και η επιβίωση. Και σε θεσµικό και σε κινηµατικό πεδίο φαίνεται να συντάσσονται δυνάµεις που επιθυµούν να σταµατήσουν την εφιαλτική προοπτική του ελέγχου της τροφής της ανθρωπότητας από πέντε εταιρείες αγροχηµικών.
πηγή:left.gr::Ανυπακοή στον πολυεθνικό έλεγχο των σπόρων

Πολυτεχνείο 2013 κείμενο της ΕΣΕ Αθήνας

cropped-cropped-customLogo.gif1

Από την πρώτη μέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, από το πρώτο βράδυ της κατάληψης, δημιουργήθηκε εργατική συνέλευση, που συντέλεσε με την προσφορά της στη σύνδεση των αγώνων και στη γενίκευση της εξέγερσης, στο να μην μείνει φοιτητική και να αποκτήσει χαρακτηριστικά γενικής εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς της καταπίεσης και της κυριαρχίας.

 
Στα επόμενα  χρόνια προσπάθησαν να μας  χρυσώσουν το χάπι και να εξιδανικεύσουν το καθεστώς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της «ελευθερίας της έκφρασης». Φρόντισαν όμως να πνίξουν κάθε μορφή απελευθερωτικής έκφρασης, είτε με την καταστολή είτε με  την απονοηματοδότηση των λέξεων και το μπέρδεμα και τον εκφυλισμό που αυτή επιφέρει. Έτσι λοιπόν τώρα πια οι κυβερνώντες μπορούν με ευκολία να μιλάνε για «δύο άκρα», για «τρομοκρατία», για «δικαιοσύνη»  κλπ.
 
Συγχρόνως, στις μέρες μας οι νοσταλγοί της επταετίας πλήθυναν (με κάθε βοήθεια από τα ΜΜΕ) και κατάφεραν να αποκτήσουν μεγαλύτερη δύναμη, ενδυναμώνοντας ουσιαστικά την επίθεση του κεφαλαίου και την κρατική καταστολή. Το νόημα άλλωστε της φράσης «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» το βρίσκει κανείς σε όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια που ψηφίζονται στη βουλή, με τα οποία, νόμος είναι το συμφέρον του εργοδότη.
 
Σαράντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κοινοβουλευτική δημοκρατία δείχνει τα δόντια της. Δεν έχει αφήσει κανένα κομμάτι της κοινωνίας που αντιστέκεται, χωρίς να του χαρίσει τη γεύση της καταστολής. Από τις καταλήψεις και τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους ως, τις διώξεις συνδικαλιστών, τα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, την άγρια επίθεση σε εργατικούς αγώνες, την απαγόρευση πάρτι οικονομικής ενίσχυσης από σωματεία βάσης, ως εκεί που δεν πάει άλλο……
 
…… Ως εκεί όμως που η επιβολή της κυριαρχίας θα βρει την οργανωμένη αντίδραση του κόσμου της  εργασίας, που δεν θα φροντίσει απλώς για την ανάκτηση των κεκτημένων, που δεν θα σταθεί σε μια απλή βελτίωση των συνθηκών εργασίας, αλλά θα βγει μπροστά με επιθετικούς διεκδικητικούς αγώνες για την ανατροπή αυτού του συστήματος.
 
Σήμερα οι αγώνες της εργατικής τάξης, όντας ασύνδετοι μεταξύ τους, δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν μια κόκκινη γραμμή ανάσχεσης της «λαίλαπας» και η ταξική αλληλεγγύη  δεν μπόρεσε να νικήσει τους ψευτο-διαχωρισμούς και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι καιροί και οι ανάγκες όμως, μας επιβάλλουν να παλέψουμε  μέσα από ένα μαχητικό αυτό-οργανωμένο συνδικαλισμό για να: ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
 
ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΟΛΟΙ στην πορεία Κυριακή 17 Νοέμβρη 2.30 μ.μ. πλατεία Κλαθμώνος
 
eseΕλευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)
http://ese.espiv.net    mail: ese-ath@espiv.net     τηλ: 6941507846

ΗΠΑ: Η απολογία του πολιτικού κρατούμενου Jeremy Hammond

http://www.sparrowmedia.net/2013/11/jeremy-hammond-sentence/

«Στόχευσα τα συστήματα επιβολής του νόμου, λόγω του ρατσισμού και της ανισότητας με την οποία το ποινικό δίκαιο έχει επιβληθεί. Στόχευσα τους κατασκευαστές και τους  διανομείς του στρατιωτικών και αστυνομικού εξοπλισμού που επωφελούνται από τα όπλα που χρησιμοποιούνται για την προώθηση των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των  ΗΠΑ στο εξωτερικό και για να κατασταλούν  οι άνθρωποι στην χώρα. Στόχευσα τις επιχειρήσεις  ασφάλειας και πληροφοριών, επειδή εργάζονται  μυστικά, για την προστασία των κρατικών και εταιρικών συμφερόντων σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων, την υπονόμευση και απαξίωση ακτιβιστών, δημοσιογράφων και άλλων ατόμων που αναζητούν την αλήθεια, και στη διάδοση της παραπληροφόρησης». jeremy hammond by molly crabapple

Ο Jeremy Hammond, είναι ένας 28χρονος πολιτικός ακτιβιστής.  Καταδικάστηκε σήμερα σε 10 χρόνια στη φυλακή μετά την αποδοχή του  για την συμμετοχή στους Anonymous και σε επιθέσεις ενάντια σε υπολογιστές της ιδιωτικής εταιρείας πληροφοριών Strategic Forecasting (Stratfor).  . Η ακρόαση στην Αίθουσα Συνεδριάσεων στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο για τη Νότια Περιφέρεια της Νέας Υόρκης γέμισε  σε ένα ξέσπασμα  υποστήριξης από  δημοσιογράφους, ακτιβιστές και άλλους πολίτες,  οι οποίοι βλέπουν τις δράσεις Jeremy Hammond ως μια μορφή πολιτικής ανυπακοής, και ως κίνητρο στην επιθυμία τους να διαμαρτυρηθούν και να εκθέσουν τις μυστικές δραστηριότητες των ιδιωτικών εταιρειών πληροφοριών.

Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ JEREMY HAMMOND ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ | 15/11/2013

Καλημέρα. Σας ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία.

Το όνομά μου είναι ο Jeremy Hammond και είμαι εδώ για να καταδικαστώ για hacking δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με Anonymous. Είμαι φυλακισμένος  στο MCC για τους τελευταίους 20 μήνες και είχαν πολύ χρόνο για να σκεφτώ για το πώς θα ήθελα να εξηγήσω τις πράξεις μου. Πριν ξεκινήσω, θέλω να αφιερώσω μια στιγμή για να εξάρω το έργο των ανθρώπων που με στήριξαν.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους δικηγόρους και όλους όσους εργάστηκαν για την περίπτωσή μου: τους Elizabeth Fink, Susan Kellman, Sarah Kunstler, Emily Kunstler, Margaret Kunstler και Grainne O’Neill. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τους National Lawyers Guild, the Jeremy Hammond Defense Committee and Support Network, Free Anons, the Anonymous Solidarity Network, Anarchist Black Cross , και όλους τους άλλους που με έχουν βοηθήσει με το γράψιμο επιστολών υποστήριξης, που μου στέλνουν γράμματα, που είναι παρόντες στο δικαστήριο , καθώς εκείνους που στηρίζουν την διάδοση της υπόθεσής μου.. Θέλω επίσης να απευθυνθώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου πίσω από τα κάγκελα και εκείνους που είναι ακόμα εκεί έξω και αγωνίζονται ενάντια στην εξουσία.
Οι πράξεις πολιτικής ανυπακοής και η άμεση δράση για τις οποίες απολογούμαι σήμερα είναι σύμφωνα με τις αρχές του κοινωνικού δικαίου και της ισότητας που καθοδήγησαν πάντα τη ζωή μου. Μπήκα σε δεκάδες εταιρείες υψηλού προφίλ και  κυβερνητικά όργανα, κατανοώντας ξεκάθαρα ότι αυτό που έκανα ήταν αντίθετο προς το νόμο, και ότι οι ενέργειές μου θα μπορούσαν να με οδηγήσουν στην ομοσπονδιακή φυλακή.
Αλλά ένιωθα ότι είχα την υποχρέωση να χρησιμοποιήσω τις ικανότητές μου για να εκθέσω και να συμβάλω στην αντιμετώπιση της  αδικίας και της ανάδειξης την αλήθειας στο φως. Θα μπορούσα να επιτύχω τους ίδιους στόχους με νομικά μέσα; Έχω δοκιμάσει τα πάντα από την υπογραφή αναφορών έως την συμμετοχή μου σε ειρηνικές διαμαρτυρίες και έχω διαπιστώσει ότι οι έχοντες την εξουσία δεν θέλουν η αλήθεια να φανεί. Όταν μιλάμε για την αλήθεια στην εξουσία, μας αγνοούν στην καλύτερη περίπτωση και μας καταστέλλουν βίαια, στη χειρότερη. Αντιμετωπίζουμε μια δομή εξουσίας που δεν σέβεται το δικό της σύστημα ελέγχου και ισορροπιών, και που αδιαφορεί για τα δικαιώματα των πολιτών  ή για την γνώμη της διεθνής κοινότητας. Την εισαγωγή μου στην πολιτική έγινε όταν ο Τζορτζ Μπους έκλεψε τις προεδρικές εκλογές το 2000, τότε, εκμεταλλεύτηκαν τα κύματα του ρατσισμού και του πατριωτισμού μετά την 11/9 για να ξεκινήσουν τους απρόκλητους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κατά του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Πήρα τους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας αφελώς πιστεύοντας ότι οι φωνές μας θα ακουστούν στην Ουάσιγκτον και θα μπορούσαμε να σταματήσουμε τον πόλεμο.
Αντ ‘αυτού, χαρακτηριστήκαμε ως προδότες, ξυλοκοπηθήκαμε και συληφθήκαμε. Έχω συλληφθεί για πολλές πράξεις πολιτικής ανυπακοής στους δρόμους του Σικάγο, αλλά δεν ήταν μέχρι το 2005 που  χρησιμοποιούσα τις δεξιότητες του υπολογιστή μου για να αμφισβητήσω  το νόμο στην πολιτική διαμαρτυρία.
Συνελήφθηκα από το FBI για hacking στα συστήματα πληροφορικής της δεξιάς και  υπέρ του πολέμου ομάδας που ονομάζεται Πολεμιστής διαμαρτυρίας, μια οργάνωση όπου πωλούνται ρατσιστικές t-shirts στην ιστοσελίδα τους και παρενοχλούνται αντιπολεμικές ομάδες. Κατηγορήθηκα βάση του νόμου Ηλεκτρονικής Απάτης και κατάχρησης, καταδικάστηκα σε δύο χρόνια φυλάκιση. Στη φυλακή είδα την άσχημη πραγματικότητα για το πώς το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, καταστρέφει τις ζωές των εκατομμυρίων ανθρώπων που κρατούνται σε αιχμαλωσία πίσω από τα κάγκελα.
Η εμπειρία αυτή ενδυνάμωσε την αντίθεσή μου στις κατασταλτική μορφές  και τη σημασία του να εξεγείρεται  κανείς για αυτό που πιστεύει. Όταν βγήκα, ήμουν πρόθυμος να συνεχίσω τη συμμετοχή μου στους αγώνες για κοινωνική αλλαγή. Δεν ήθελα να πάω πίσω στη φυλακή, γι ‘αυτό επικεντρώθηκα στην στα πλαίσια του νόμου, οργάνωση της κοινότητας. Αλλά με την πάροδο του χρόνου,  απογοητεύτηκα με τους περιορισμούς, που επιβάλει η ειρηνική διαμαρτυρία, θεωρώντας ότι είναι ρεφορμιστική και αναποτελεσματική. Η κυβέρνηση Ομπάμα συνεχίζει τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, κλιμάκωσε τη χρήση των drones, και απέτυχε να κλείσει το Γκουαντάναμο. Αυτή την περίοδο παρακολουθούσα τις δράσεις  των ομάδων, όπως Wikileaks και Anonymous. Ήταν πολύ ενθαρρυντικό να βλέπουμε τις ιδέες του hactivism  να αποδίδουν καρπούς. Ήμουν ιδιαίτερα συγκινημένος από την ηρωική δράση της Τσέλσι Manning, ο οποίος είχε αποκαλύψει τις αγριότητες που διαπράχθηκαν από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Πήρε ένα τεράστιο προσωπικό ρίσκο να διαρρεύσει αυτές τις πληροφορίες – πιστεύοντας ότι το κοινό είχε το δικαίωμα να γνωρίζει  και ακόμα ελπίζει ότι οι αποκαλύψεις της θα είναι ένα θετικό βήμα για να σταματήσουν αυτές οι κακοποιήσεις.
Είναι συγκινητικό να μαθαίνουμε για την απάνθρωπη μεταχείριση της στις στρατιωτικές φυλακές. Σκέφτηκα πολύ και σκληρά για την επιλογή αυτής της πορείας και πάλι. Έπρεπε να ρωτήσω τον εαυτό μου, αν ήμουν ικανός να ακολουθήσω το παράδειγμα της Chelsea Manning που έπεσε σε αυτόν τον  αβυσσαλέο εφιάλτη της φυλακή για την αλήθεια,;
Πίστεψα ότι ο καλύτερος τρόπος για να επιδείξω την  αλληλεγγύη που αισθανόμουν προς εκείνη ήταν να συνεχίσω το έργο της δημοσιοποιώντας   και  αντιμετωπίζοντας την διαφθορά. Εντάχθηκα στους  Anonymous, γιατί πιστεύω στην αυτόνομη, αποκεντρωμένη άμεση δράση. Εκείνη την περίοδο οι Anonymous είχαν εμπλακεί σε δράσεις για τη στήριξη της Άνοιξης των αραβικών εξεγέρσεων , κατά της λογοκρισίας, καθώς και για την υπεράσπιση των Wikileaks. Είχα πολλά να συνεισφέρω, συμπεριλαμβανομένων των τεχνικών δεξιοτήτων, και του πώς να αρθρωθούν καλύτερα οι ιδέες και οι στόχοι. Ήταν μια συναρπαστική στιγμή – η γέννηση ενός κινήματος ψηφιακής αντίστασης , όπου οι θέσεις και οι δυνατότητες του χακτιβισμού είχαν οριοθετηθεί. Ενδιαφερόμουν ιδιαίτερα για το έργο των χάκερ της LulzSec οι οποίοι είχαν καταφέρει να χτυπήσουν ορισμένους σημαντικούς στόχους και γινόταν όλο και περισσότερο πολιτικοί. Αυτή την περίοδο, για πρώτη φορά άρχισα να μιλάω με τον Sabu, ο οποίος ήταν πολύ ανοικτός για τα χτυπήματα που υποτίθεται ότι διέπραξε, και ενθάρρυνε τους χάκερ για να ενωθούν και να επιτεθούν σε μεγάλα κρατικά και εταιρικά συστήματα κάτω από το λάβαρο της αντι-Ασφαλείας.
Αλλά πολύ νωρίς κατά την αρχή της συμμετοχής μου, οι άλλοι hackers Lulzsec συνελήφθησαν, αφήνοντας σε εμένα το έργο του σπασίματος των συστημάτων και της γραφής των  τα δελτίων τύπου. Αργότερα, θα μάθαινα ότι ο Sabu ήταν ο πρώτος που συνέλαβε η αστυνομία, και ότι όλη την ώρα που μιλούσα με τον ίδιο αυτός ήταν ένας πληροφοριοδότης του FBI.
Οι Ανώνυμος συμμετείχαν επίσης στα πρώτα στάδια του Occupy Wall Street.  Συμμετείχα τακτικά στις κινητοποιήσεις στους δρόμους ως μέρος του Occupy Chicago και ήμουν πολύ ενθουσιασμένος να βλέπω την γέννηση ενός παγκόσμιου μαζικού κινήματος ενάντια στις αδικίες του καπιταλισμού και του ρατσισμού. Σε αρκετά σύντομο διάστημα, οι «καταλήψεις» ήρθαν στο τέλος τους, έκλεισαν κάτω από το βάρος της αστυνομικής καταστολής  και τις μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών που τους ώθησαν  έξω από τα δημόσια πάρκα.

Η καταστολή των Anonymous και του κίνημα Occupy αποτέλεσε το επίκεντρο για το AntiSec και τους επόμενους μήνες – η πλειοψηφία των δράσεών  μας εναντίον στόχων της αστυνομίας ήταν σε αντίποινα για τις συλλήψεις των συντρόφων μας. Στόχευσα τα συστήματα επιβολής του νόμου, λόγω του ρατσισμού και της ανισότητας με την οποία το ποινικό δίκαιο έχει επιβληθεί.
Στόχευσα τους κατασκευαστές και τους  διανομείς του στρατιωτικών και αστυνομικού εξοπλισμού που επωφελούνται από τα όπλα που χρησιμοποιούνται για την προώθηση των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των  ΗΠΑ στο εξωτερικό και για να κατασταλούν  οι άνθρωποι στην χώρα. Στόχευσα τις επιχειρήσεις  ασφάλειας και πληροφοριών, επειδή εργάζονται  μυστικά, για την προστασία των κρατικών και εταιρικών συμφερόντων σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων, την υπονόμευση και απαξίωση ακτιβιστών, δημοσιογράφων και άλλων ατόμων που αναζητούν την αλήθεια, και στη διάδοση της παραπληροφόρησης.
Η κυβέρνηση γιορτάζει την καταδίκη και τη φυλάκιση μου, ελπίζοντας ότι θα κλείσει την πόρτα για την πλήρη ιστορία. Πήρα την ευθύνη για τις ενέργειές μου, με ομολόγησα την «ενοχή» μου, τώρα πρέπει η κυβέρνηση να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά της.
Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησε την απειλή των χάκερ, προκειμένου να δικαιολογήσει το ξόδεμα δισεκατομμυρίων δολαρίων  για την κυβερνο-ασφάλεια  του βιομηχανικού συμπλέγματος, αλλά είναι επίσης υπεύθυνη για την ίδια συμπεριφορά που διώκει επιθετικά και ισχυρίζεται ότι εργάζονται για την πρόληψη.
Η υποκρισία του “νόμου και της τάξης» και οι αδικίες που προκαλεί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να θεραπευτούν με τη θεσμική μεταρρύθμιση, αλλά μέσω της πολιτικής ανυπακοής και την άμεση δράση. Ναι, παρέβησα το νόμο, αλλά πιστεύω ότι μερικές φορές οι νόμοι πρέπει να ξεπεραστούν ώστε να δημιουργηθεί χώρος για αλλαγή.

Οι πράκτορες και οι προβοκάτορες…της 17 Νοέμβρη 1973

panspoudastiki40χρονια “παρεξηγησης”-σημειωμα της συνταξης:

Ολα τα μεταπολιτευτικα χρονια -40 χρονια λασπης-υπαρχει μια “παρεξηγηση”.Παρεξηγηση ηταν η τοποθετηση του κκε οτι 100 προβοκατορες ηταν αυτοι που ξεκινησαν το πολυτεχνειο με εντολες της ΚΥΠ και του Ρουφογαλη ισως και της ΕΑΤ-ΕΣΑ.Παρεξηγηση οτι το κκε αρχικα δεν ηταν μεσα στο πολυτεχνειο-πως αλλωστε θα μπορουσε να ειναι μαζι με προβοκατορες- ασχετα οταν ειδε τελικα να μαζικοποιειται και να παιρνει εξεγερσιακα χαρακτηριστικα εσπευσε οχι μονο  να το εναγκαλιστει ασφυκτικα αλλα να το καπελλωσει σε σημειο προσβλητικο ακομα και σημερα.Παρεξηγηση ειναι αυτο που λενε πολλοι που σπευδουν με σταλινικες μεθοδους προπαγανδισης  να υπερασπιστουν το κκε οτι η ανακοινωση αφορουσε την καταληψη της νομικης λιγους μηνες πριν το πολυτεχνειο -η οποια εγινε απο ΚΥΠ& Ρουφογαλη-για να παγιδεψει τους αγνους και ασπιλους νεολαιους αντιστασιακους.Ολα ειναι μια παρεξηγηση που στοχο εχει το κομμα του λαου και τον πρωτοπορο ρολο του ανα την ιστορια.Μονο που τα ιδια τα ντοκουμεντα που υπαρχουν σημερα-οπως το φυλλο της εφημεριδας της πανσπουδαστικης “καρφωνουν” την ηγεσια του κομματος και την εκθετουν για αλλη μια φορα για τις λανθασμενες επιλογες της.Τις καταπτυστες επιλογες της απο την επαναληψη της ιδιας ακριβως  επιχειρηματολογιας λιγα χρονια αργοτερα στη Πατρα,μεχρι τις συλληψεις απο μελη της ΕΣΑΚ-Σ(γνωστη και ως ΕΣΑ των εργατων) και την παραδοση τους στους μπατσους την δεκαετια του ΄80 η την δημοσιοποιηση των στοιχειων τους απο τον Ριζοσπαστη,ως πρακτορων του καθεστωτος(chic)

Ακολουθει ενα κειμενο για ακριβως αυτη την επιλογη της ηγεσιας του κκε να μιλησει για προβοκατορες στο πολυτεχνειο αλλα και για τον θανασιμο στραγγαλισμο στην προσπαθεια του-εκ των υστερων- να οικοιοποιιηθει  την εξεγερση.

Και μην ακουστουν γελοια επιχειρηματα οτι ηταν και η Μ.Δαμανακη μεσα στο πολυτεχνειο-στον παρανομο ραδιοσταθμο- γιατι εχουμε χεσμενους ολους αυτους που ανηκουν στην γενια του πολυτεχνειου και πως ξεπουλησαν τον αγωνα αυτον με θεσεις,χρημα,λαμογιες.

Οχι το πολυτεχνειο δεν ηταν αυτοι οι δεκα “επιφανεις” ξεπουλημενοι.Ηταν οι χιλιαδες νεολαιων,εργατων,απλου κοσμου που βρεθηκε εκει και δεν διστασε να δωσει ακομα και την ζωη του- και να πανε να γαμηθουνε οι αναθεωρητες της ιστοριας που λενε οτι δεν υπηρξαν νεκροι η οτι η χουντα θα επεφτε ουτως η αλλως-.
Αυτους τιμαμε σημερα και κανεναν αλλο._

omnia sunt communia.

 

 

Το πρώτο κείμενο, έχει την αξία του επίσημου απολογισμού του ΚΚΕ για τα γεγονότα, νηφάλιο και χωρίς πίεση, αφού γράφτηκε τους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης. Ωστόσο, η μνήμη είναι ακόμη νωπή για να επιτρέπει απόλυτη διαστρέβλωση των γεγονότων. Το δεύτερο αποτελεί το περίφημο εκείνο φύλλο του παράνομου έντυπου της  
Α/Ε, της φοιτητικής νεολαίας δηλαδή του ΚΚΕ. Γραμμένο αμέσως μετά την ήττα του Πολυτεχνείου, τις ημέρες της σφοδρής καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα του Ιωαννίδη, έχει την αξία της αυθεντικής αποτύπωσης των θέσεων που είχε τότε το ΚΚΕ για τα γεγονότα.


Ποιοι είναι οι πράκτορες

«Στο Πανεπιστήμιο συνεχίζεται η Παμφοιτητική συγκέντρωση, στη Νομική. Κάποιος πετάει την είδηση ότι στο Πολυτεχνείο γίνονται γεγονότα και καλεί όλους να πάνε εκεί. Τα στελέχη της Α/Ε (ακολουθώντας τη γραμμή αποφυγής απρογραμμάτιστων ενεργειών) αντιτάσσονται και, για μια στιγμή, καταφέρνουν να συνεχιστεί η συγκέντρωση. Αλλά, σε λίγο, κι άλλος (γνωστός αριστεριστής τώρα) ξαναρίχνει, με «δραματικό» τρόπο το σύνθημα, λέγοντας πως η αστυνομία χτυπάει τους σπουδαστές του Πολυτεχνείου και ζητά από τη συνέλευση να πάρει θέση. Στελέχη της Α/Ε ανησυχούν. Ξεκινούν αρκετές εκατοντάδες φοιτητών για το Πολυτεχνείο». (Έκθ & Συμπ, σελ 29)

Panspoudastiki8-Full

Πράγματι, κάπως έτσι ξεκίνησε η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Το μεσημέρι της Τετάρτης 14/11 πάνω από 1000 διαδηλωτές ξεκίνησαν από τη Νομική, στη διαδρομή συνεπλάκησαν με την αστυνομία, και οι μισοί από αυτούς ενώθηκαν στο Πολυτεχνείο με τους εκεί σπουδαστές ξεκινώντας την κατάληψη. Αυτοί οι 500 είναι που καταγγέλθηκαν από το ΚΚΕ σαν προβοκάτορες. Στην πίεση της καταστολής της χούντας του Ιωαννίδη, η γραμμή άμυνας του ΚΚΕ ήταν να κάνει τον κινέζο, λέγοντας πως η ιστορία του Πολυτεχνείου ήταν μια «καθαρά φοιτητική» (επομένως νόμιμη) διαμαρτυρία, που προσπάθησαν να την πολιτικοποιήσουν οι διάφοροι «πράκτορες».

 

«Σαν υπεύθυνη Συντονιστ. Επιτρ. Αγώνα του Πολυτεχνείου καταγγέλλουμε σ’ όλο το σπουδαστικό κόσμο, τη νεολαία και το λαό τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν απ’ την αρχή της μεγαλιωδικης εκδήλωσής μας του Πολ/χνείου, τη πορεία και το περιεχόμενό της. Καταγγέλλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολ/χνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη – Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικάνικης CIA, με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσω τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα και συνθήματα που δεν εκφράζανε τη στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις». (Πανσπουδαστική, σελ 4)

 

 

Μια μικρή λεπτομέρεια «προσωπικών δεδομένων»

 


Αυτοί οι πράκτορες δεν είναι ανώνυμοι, κάθε άλλο. Αυτός που μίλησε στη Νομική πείθοντας τους φοιτητές να πάνε στο Πολυτεχνείο (ο «γνωστός αριστεριστής» σύμφωνα με την ‘Έκθεση & Συμπεράσματα’) ήταν ο φοιτητής Φυσικομαθηματικής ο Δ. Μαυρογένης. Ειδικά σε αυτόν η ‘Πανσπουδαστική’ αφιερώνει ξεχωριστό άρθρο:

 


«Πέρισυ, μετά τους αγώνες μας για ελεύθερες εκλογές, όταν το φοιτητικό μας κίνημα ασυγκράτητο απλωνόταν σε όλες τις σχολές έκανε την εμφάνισή του στους παν/κους χώρους ένα άγνωστο μέχρι τότε υποκείμενο ονόματι Διονύσης Μαυρογέννης. Παρουσιάστηκε σαν αγωνιστής με υπερεπαναστατική ταχτική και δήθεν φλογερή αποφασιστικότητα. Στην πραγματικότητα ήταν όπως αποδείχτηκε πράχτορας της ΚΥΠ και της ασφάλειας και η εμφάνισή του συνέπιπτε με τη νέα μέθοδο που ανέπτυσσε από τότε η χούντα για να διασπάσει και να προβοκάρει από τα μέσα το κίνημά μας».
(Πανσπουδαστική, σελ 2)

 


Μάλιστα, για να μην έχουν αμφιβολία οι αναγνώστες, τα λαγωνικά της πρακτόρικης σχολής, επιχειρούν να «τεκμηριώσουν» την κατηγορία. Κατασκευάζουν λοιπόν ολόκληρο το βιογραφικό της «χαφιέδικης» δράσης του.

 


«Υπηρέτησε στην ΕΣΑ και παράλληλα σπούδασε «Μαρξισμό Λενινισμό» στο κέντρο Βαλκανικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη (που ελέγχεται από την ΚΥΠ και τη CIA) καθώς και ειδικές ανακριτικές μέθοδες και μέθοδες εξάρθρωσης αντιδικτατορικών οργανώσεων».
(Πανσπουδαστική, σελ 2)

 

Για να μην κουράζουμε, συνεχίζει σε τρεις παραγράφους με την μετεκπαίδευσή του στην Ιταλία –ήταν σπουδαστής στην Μπολώνια- και συνεχίζει μέχρι το ρόλο του στο Πολυτεχνείο, να οργανώσει τους «350 πράκτορες του Ρουφογάλη».

 

Η χαφιέδικη δράση 

 


Αφού οι «πράκτορες» καταδείχθηκαν στο κίνημα και ονομάστηκαν, θα πρέπει να δούμε τώρα και τι ακριβώς έκαναν, την ουσία δηλαδή της κατηγορίας. Δηλαδή, όχι γενικά και αόριστα τι σκέφτονταν ή επιδίωκαν, αλλά συγκεκριμένα τι έκαναν. Μήπως επιτέθηκαν σε σπουδαστές, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας κάποιον; Μήπως άνοιξαν την πόρτα του Πολυτεχνείου στις δυνάμεις καταστολής; Μήπως παρέδωσαν κανέναν αγωνιστή στη χούντα; Όσο προσεχτικά και να διαβάσει κανείς τα κείμενα αυτά δεν θα βρει τίποτα τέτοιο. Η δράση των χαφιέδων με τόσες σπουδές και μεταπτυχιακά στην επιστήμη της διάλυσης των οργανώσεων, περιορίστηκε στο… να φωνάζουν συνθήματα.

 


Τα συνθήματα ήταν πεδίο σφοδρής αντιπαράθεσης. Το ΚΚΕ προσπαθούσε να τα περιορίσει σε αμιγώς φοιτητικά, αλλά δεν ήταν δυνατόν. Σίγουρα λοιπόν θα πρόκειται για έργο «πρακτόρων» που θέλουν να αλλοιώσουν το νόημα της φοιτητικής συγκέντρωσης πολιτικοποιώντας το. Ευτυχώς, οι συγγραφείς της Πανσπουδαστικής διέσωσαν τα συνθήματα των χαφιέδων για τις νεώτερες γενιές και στη σελ 2 παρουσιάζουν τη λίστα τους:

 


«Πρέπει να δούμε ότι τα συνθήματα «Γενική Απεργία», «επανάσταση λαέ», «λαέ ή τώρα ή ποτέ», «κάτω το κεφάλαιο», «θα γίνει Ταϋλάνδη», «λαέ γιατί τους προσκυνάς» κλπ, που προβλήθηκαν από αυθόρμητα στοιχεία με την έμπνευση και τη βοήθεια των χαφιέδων δεν ανταποκρίνονταν στο χαρακτήρα της εξέγερσης».

 


Αυτή λοιπόν είναι η χαφιέδικη δράση. Το ίδιο κόμμα, λίγους μήνες μετά (αλλά νόμιμο τώρα, χωρίς το βάρος της χουντικής καταστολής πάνω από το κεφάλι του) δίνει άλλη εξήγηση σε σχέση με τα «χαφιέδικα» συνθήματα:

 


«Το απόγευμα της Πέμπτης φτάνει στους συνδικαλιστές [σ.σ. συνδικαλιστές φοιτητές της Α/Ε] μια γραμμή που ζητούσε να ρίχνονται βασικά φοιτητικά αιτήματα, η οποία δεν «πιάνει» ούτε στα μέλη μας. Και όπου την υπερασπίστηκαν έτσι απόλυτα, ζημίωσε και είχε σαν αποτέλεσμα ορισμένα στελέχη της Α/Ε να αποτύχουν στις εκλογές των φοιτητικών συνελεύσεων. Το βράδυ της Πέμπτης ρίχνεται το σύνθημα «Απεργία Γενική», που υποστηρίχθηκε από το Ρήγα Φεραίο και τους αριστεριστές. Πολλοί Κνίτες, και απ’ αυτούς που συμμετείχαν σε καθοδηγητικά όργανα, το υιοθέτησαν αργότερα για να το εγκαταλείψουν όλοι την Παρασκευή το πρωί, αν και, παρόλα αυτά, το σύνθημα επανήλθε και αργότερα».
(Ε & Σ, σελ. 37).

 


Το κατηγορητήριο χτίζεται λοιπόν κομμάτι-κομμάτι. Έχουμε την κατονομασία των χαφιέδων, το βιογραφικό τους, το εγκληματικό τους έργο. Δεν μένει παρά να βρούμε και το κίνητρό τους.

 

 

Ο τελικός στόχος των πρακτόρων  

 


Τα κείμενα στο θέμα των κινήτρων είναι σαφέστατα: όλα ετούτα έγιναν «Για να μπορέσουν έτσι να απομονώσουν το κίνημά μας και την εκδήλωσή μας του Πολυτεχνείου απ’ το σύνολο του λαού και της νεολαίας. Για να μπορέσουν παραπέρα να κατασκευάσουν με τη βοήθεια και των χουντικών μέσων ενημέρωσης την εικόνα μιας μεμονωμένης εξτρεμιστικής, επαναστατικοαναρχικής εξέγερσης [… κλπ, κλπ, και τελικά…] για να δικαιολογήσουν την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας». (Πανσπουδαστική, σελ 4).

 


Αν αυτός ήταν ο στόχος τους, είναι σίγουρα βρωμερός και το κίνημα θα έπρεπε όχι απλώς να «απομονώσει» τους προβοκάτορες, αλλά και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά. Κάπως έτσι φαίνεται να έγινε σύμφωνα με την ‘Πανσπουδαστική’. Στην αμέσως παρακάτω παράγραφο μας ενημερώνει ότι το κίνημα εξουδετέρωσε τη δράση και ματαίωσε τα σχέδιά τους: «Το σχέδιο όμως του Ρουφογάλη, Καραγιαννόπουλου Παπαδόπουλου, CIA απέτυχε παταγωδώς. Το οργανωμένο φοιτητικό μας κίνημα δίνοντας την πιο αποφασιστική μάχη του απομόνωσε και σύντριψε τους προβοκάτορες. Η επίθεση του συρφετού των χαφιέδων και των ψευτοεπαναστατών που σαν τα κοράκια πολιορκούν χρόνια τώρα τις φοιτητικές ιδιαίτερα δυνάμεις βρήκε αντιμέτωπο τον σπουδαστικό κόσμο».

 


Αλλά όποιος δεν είναι εντελώς ηλίθιος, ξέρει πολύ καλά ότι τελικά η χούντα κατέστειλε το Πολυτεχνείο και κατάφερε «να δικαιολογήσει την επαναφορά του στρατιωτικού νόμου και το δυνάμωμα της αιματηρής τρομοκρατίας». Συνεπώς, μόνο δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν: είτε οι πράκτορες πέτυχαν το στόχο τους, είτε η χούντα για να πετύχει τα σχέδιά της δεν είχε καθόλου ανάγκη από πράκτορες. Είχε ανάγκη απλά και μόνο από την καταστολή του κινήματος.

 

Συμπεράσματα και καθήκοντα 

 


Σε άλλο άρθρο του ίδιου φύλλου της ‘Πανσπουδαστικής’ υπάρχει το άρθρο που θέτει τους άμεσους στόχους μετά την καταστολή του Πολυτεχνείου. Έχει τίτλο «Τι επιβάλλεται να κάνουμε», στη σελ. 3. Είναι ένα άρθρο 6 σημείων: Το 1ο καλεί «Να προχωρήσουμε αμέσως στη συνεργασία όλων ανεξαίρετα των αντιδικτατορικών φοιτ. δυνάμεων» και το 2ο «Να οργανωθούν οι φοιτητές στις επιτροπές αγώνα». Ο πολιτικός στόχος αυτών των δύο οργανωτικών προτάσεων είναι το σημείο 3: «Να επιμείνουμε στη συγκροτημένη και οργανωμένη επιστροφή μας στα μαθήματα και στους πανεπιστημιακούς χώρους σε πρώτη φάση, για την καλύτερη και πιο στέρεη επέκταση της οργάνωσης του φοιτητικού μας κινήματος με βάση την καθημερινή ζύμωση». Το εμπόδιο σε όλα αυτά, που πρέπει να τσακιστεί είναι –τι άλλο;- οι πράκτορες. Στο σημείο 4 λοιπόν βάζει την ανάγκη «Να καταπολεμήσουμε κάθε αυθόρμητη ή πριμοδοτούμενη από τη χούντα τάση για απρογραμμάτιστες, βιαστικές και χωρίς την επεξεργασία του οργανωμένου κινήματός μας ενέργειες» και για να το εμπεδώσει ο κόσμος το επαναλαμβάνει στο σημείο 5: «Να απομονώσουμε τους προβοκάτορες και τους ψευτοσυνδικαλιστές που κυκλοφορούν ανενόχλητοι στους πανεπ. χώρους». Το κείμενο κλείνει με εκκλήσεις του στυλ «Να σμπαραλιάσουμε  τη χουντική τρομοκρατία, ψωμί – παιδεία – ελευθερία – εθνική ανεξαρτησία, κλπ».

 


Η πυροσβεστική γραμμή «να γυρίσουμε στα μαθήματά μας» είναι τόσο δεξιά, που για να σταθεί, έχει ανάγκη να παρουσιάζει την κριτική από τα αριστερά σαν έργο χαφιέδων. Στους χαφιέδες δεν χρειάζεται να απαντήσεις πολιτικά, χρειάζεται να τους απομονώσεις. Και έτσι καθαρίζεις μια χαρά. Αυτή είναι όλη η ουσία του πράγματος.


 

Βορά στην καταστολή

 


Αφού όμως είδαμε το θέμα των πρακτόρων από την μεριά του ΚΚΕ, ας το δούμε και από την ανάποδη, από την πλευρά δηλαδή των ίδιων. Ένας αγωνιστής στην πίεση των διωκτικών μηχανισμών μπορεί να βρει υποστήριξη μόνο στην αλληλεγγύη του κινήματος. Από τη στιγμή όμως που έχει βαφτιστεί «χαφιές», «πράκτορας» και τα ρέστα αντιμετωπίζει την καταστολή ατομικά. Οι μέρες είναι πολύ δύσκολες, είναι οι μέρες διωγμού που έχει εξαπολύσει ο Ιωαννίδης μετά την καταστολή του Πολυτεχνείου, ενάντια στις αριστερές οργανώσεις. Σε αυτό το διωγμό, ο Ιωαννίδης βρήκε χρήσιμο βοηθό την ‘Πανσπουδαστική’ που κατονόμαζε τους «πράκτορες» και στοιχειοθετούσε για χάρη του εισαγγελέα τις κατηγορίες. Βέβαια, από μέσα του μπορεί να γέλαγε διαβάζοντας για τα «βιογραφικά» τους και την «εκπαίδευσή» τους, αλλά η δουλειά, έγινε και αυτό μετράει. Πράγματι, ο Εισαγγελάτος της εποχής, ο ρουφιάνος της χούντας ο Μαστοράκης, είχε βγάλει στο γυαλί κάποιους φοιτητές, γραμμή από τα κελιά της ΕΣΑ, για να τους ανακρίνει μπροστά στο γυαλί. Το κατηγορητήριο του Μαστοράκη, ήταν ακριβώς το ίδιο: τι συνθήματα φωνάζονταν, αν ήταν καθαρά φοιτητικά, ποιος είχε συμφέρον να πολιτικοποιήσει τον καθαρά φοιτητικό αγώνα, κλπ, κλπ. Ας τα βγάλουν μόνοι τους πέρα. Απέναντι στην όξυνση της καταστολής το ΚΚΕ είχε καθαρίσει: μη μας μπλέκετε εμάς με αυτά, αυτά είναι έργα χαφιέδων.

 

Τα πράγματα αλλάζουν, η πρακτορολογία όχι


Στη συνέχεια ήρθε η Κύπρος, ήρθε η μεταπολίτευση και η νομιμότητα για το ΚΚΕ και τις οργανώσεις της αριστεράς. Χωρίς την πίεση της καταστολής πια, βγάζει διαφορετικά συμπεράσματά του στην «Έκθεση & Συμπεράσματα» που προαναφέραμε. Εδώ είναι αναγκασμένο να παραδεχτεί: «Δεν μπορεί να υποστηριχτεί ότι υπήρξε μελετημένο σχέδιο (προβοκάτσια) της αντίδρασης για να εξωθήσει σε μια τέτοια μορφή [σ.σ. δηλ. την κατάληψη του Πολυτεχνείου] και να πετύχει ορισμένους σκοπούς. Αυτό προκύπτει από τη μελέτη όλων των στοιχείων, που ως τώρα έχουν συγκεντρωθεί και μελετήθηκαν. Αλλά προκύπτει και λογικά». (Ε & Σ, σελ 31). Φυσικά, καμιά αυτοκριτική, ούτε μια λέξη για τη στάση που είχε το ίδιο κόμμα όταν τα γεγονότα ήταν νωπά, τότε που κατάγγελνε τους καταληψίες του Πολυτεχνείου για πράκτορες. Όλα μέλι γάλα λοιπόν; Όχι! Στις αμέσως επόμενες σειρές, το θέμα επανέρχεται:

«Είναι άλλο το θέμα, σε ποιο βαθμό η αντίδραση προσπάθησε να εκμεταλλευτεί με προβοκάτσιες τον αγώνα αυτόν. Και πραγματικά, αυτό το προσπάθησε, όσο της ήταν δυνατό». (Ε & Σ, σελ 31). Επομένως, όχι μόνο αρνείται να κάνει αυτοκριτική για τη χυδαία και κατάπτυστη θέση που είχε πάρει τότε, αλλά ακόμα παραπέρα προσπαθεί να την κουκουλώσει και να τη δικαιώσει έμμεσα. Και μάλιστα χρησιμοποιώντας μια πολύ βρώμικη μέθοδο, τη μέθοδο της αοριστολογίας. Όταν κατηγορούσε η ‘Π’ για πράκτορες τους αγωνιστές έπρεπε να φέρει στοιχεία και, αφού δεν είχε, τα κατασκεύαζε. Όταν αυτά έχουν καταπέσει, καλό είναι τα μαζεύουμε σιγά-σιγά, να μην ξεφτιλιστούμε κιόλας, αλλά είναι πάντα χρήσιμο να αφήνουμε τη θεωρία της προβοκάτσιας να αιωρείται στον αέρα και όποιον πάρει η μπάλα. 

Τι πετυχαίνουμε με αυτό; Πρώτον δικαιολογούμε έμμεσα την αρχική χυδαία στάση για τους χαφιέδες και βγάζουμε τους εμπνευστές της λάδι. Δεύτερον, συνεχίζουμε να συντηρούμε το θέμα και μάλιστα απρόσωπα, ώστε κάθε αγωνιστής να στέκεται καχύποπτος σε όποιον ακούσει να φωνάζει ας πούμε «Γενική Απεργία» και να αναρωτιέται: «είναι ή δεν είναι χαφιές»; Κάπου εκεί θα τον συναντά και ο συντρ. από το κόμμα και θα του κλείνει το μάτι: «να είσαι προσεχτικός, πάντα είχαμε υποψίες». Και τρίτον, όλα αυτά γίνονται ανώνυμα, στη βάση φημών και αέρα κοπανιστού, όπου δεν θα πρέπει ο κατήγορος να αποδείξει την κατηγορία του, αλλά θα πρέπει ο κατηγορούμενος να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Πρόκειται για μια στάση τρεις φορές χυδαία. Μια στάση που επανέρχεται ξανά και ξανά σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, όσο η πρακτορολογία θα χρησιμοποιείται σαν μέθοδος επίλυσης των πολιτικών διαφορών, όσο υπάρχουν συλλογικότητες που την αναπαράγουν δηλητηριάζοντας το κίνημα. 

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:

http://kokkinostupos.blogspot.gr/2013/11/17-1973.html

 

ΠΗΓΗ:

http://avantgarde2009.wordpress.com/2009/11/12/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%82%E2%80%A6-%CF%84%CE%B7%CF%82/

 

Αυτοδιαχείριση στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας KAZOVA της Τουρκίας

Μετά από 180 μέρες διαμαρτυρίας και έπειτα από περίπου 50 μέρες κατάληψης του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας, οι εργαζόμενοι της KAZOVA στη περιοχή του Σισλί της Πόλης, ξεκίνησαν να παράγουν μόνοι τους, χωρίς μεσάζοντες.

Το εργοστάσιο της KAZOVA έκλεισε πριν από περίπου 7 μήνες χωρίς να αποζημιωθούν οι 94 εργάτες αλλά και μη έχοντας καταβληθεί οι τελευταίοι τους μισθοί. Οι εργοδότες Ümit Somuncu και Mustafa Umut Somuncu έδωσαν εντολή, εν μια νυχτί, να αδειάσει το εργοστάσιο και εξαφανίστηκαν.  Έκτοτε έχουν μείνει 10 εργάτες οι οποίοι αντιστέκονται, έστησαν καταυλισμούς μπροστά στο χώρο εργασίας τους και διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα. Η εξέγερση του Γκεζί τους «ενθάρρυνε να κάνουν ένα βήμα παραπάνω» και έτσι στις 28 Ιουνίου κατέλαβαν το εργοστάσιο.

Ο Dursun Ceylan, εργάτης στην KAZOVA δήλωσε «Τεθήκαμε σε διαθεσιμότητα στις 31 Ιανουαρίου και μας υποσχέθηκαν ότι κατά την επιστροφή μας στη δουλειά θα μας καταβάλανε την αποζημίωσή. Γυρίσαμε στις 8 Φλεβάρη και αντικρίσαμε κλειστό το εργοστάσιο με τα εμπορεύματα να έχουν ήδη ξεπουληθεί. Οι δικηγόροι του Somuncu πρότειναν να μας ξεπληρώσουν σε γραμμάτια. Σκεφτήκαμε ότι θα υπογράψει ο εργοδότης για να πληρωθούμε, αλλά ούτε και αυτό έγινε, μας κορόιδεψαν.  Έτσι λοιπόν 94 εργάτες βρεθήκαμε άνεργοι και χωρίς χρήματα». Όταν ξαναήρθαμε την επόμενη μέρα το εργοστάσιο ήταν κλειδωμένο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν είχαμε πληρωθεί για τους προηγούμενους 3-4 μήνες,  καθώς μας δίνανε μονάχα ορισμένα χρήματα για τα έξοδα της ημέρας. Δουλεύαμε 4 μήνες δεν μας πληρώσανε και εδώ και 10 μήνες, προσπαθούμε να επιβιώσουμε χωρίς μισθό».

Όσο για την απόφαση κατάληψης του εργοστασίου ο Ceylan συμπληρώνει:

kazovada-patronsuz-somurusuz-uretim-basliyor-1«Η εξέγερση του Γκεζί μας άλλαξε όλους. Βλέπαμε εξάλλου ότι οι μέχρι τότε προσπάθειες μας δεν έφερναν αποτέλεσμα, δεν εισακούστηκαν ποτέ τα αιτήματά μας. Είμαστε εδώ από τις 28 Ιουνίου. Ο εργοδότης, δεν είχε πατήσει καν το πόδι του και τώρα δηλώνει πως «δεν μπορώ να μπω στο εργοστάσιό μου.  Έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα λόγω του Γκεζί… Για παράδειγμα θέλαμε να κάνουμε ανακοίνωση τύπου μπροστά από το σπίτι του πρωθυπουργού την πρώτη μέρα του Ραμαζανιού. Μπήκαμε σε λεωφορείο με σκοπό να κατευθυνθούμε εκεί, αλλά η αστυνομία σταμάτησε το λεωφορείο και μας ζήτησε να κατέβουμε». Αντικρίσαμε κάτι το οποίο δεν είχαμε ξανασυναντήσει πριν. Όλο το λεωφορείο μας συμπαραστάθηκε, μπήκε μπροστά και δεν άφησε κανέναν να μας πειράξει. Αυτοί που τις πρώτες μέρες μας γύριζαν την πλάτη, τώρα στέκονται δίπλα μας».

 Οι εργάτες ξεκίνησαν την παραγωγή το περασμένο Σάββατο (1/9) με τους εξοπλισμούς και τα υλικά που είχαν απομείνει. Επισκεύασαν δύο από τις μηχανές και έτσι προς το παρόν μπορούν και παράγουν μονάχα ζακέτες. Αυτή τη στιγμή έχουν τη δυνατότητα να παράγουν έως και 200 την ημέρα, ποσότητα την οποία σκοπεύουν να αυξήσουν. Η τιμή είναι περίπου 10 φορές χαμηλότερη, από τη τιμή του αντίστοιχης ποιότητας προϊόντος που μπορεί να εντοπίσει κανείς στα εμπορικά κέντρα. Να σημειωθεί ότι οι πρώτες από αυτές θα σταλούν σε μια γυναίκα και ένα παιδί που βρίσκονται στη φυλακή.

Σύμφωνα με καταγγελίες των εργατών, ο εργοδότης επικοινωνεί τακτικά με συναδέλφους και τους αποκαλεί «τρομοκράτες», ενώ σε ορισμένες πορείες, οι αστυνομικοί τους  φωνάζανε «εθνοπροδότες».

Στόχος των εργαζομένων είναι να φτιάξουν κάποια στιγμή συνεταιρισμό.

«Θέλουμε μια ζωή χωρίς αφεντικά. Να δουλεύουμε ως εργάτες, αλλά σε συνθήκες ανθρώπινες, με κανονικό μεροκάματο και σε ωράριο που δεν θα υπερβαίνει τις 6 ώρες. Ένα κομμάτι από τα κέρδη μας θα το δίνουμε σε άλλους εργαζόμενους για να συνεχίσουν τον αγώνα τους» δήλωσε σχετικά ένας άλλος εργάτης, ο  Bülent Ünal. Επίσης τόνισε ότι δεν υπήρξε εξαρχής καμία στήριξη εκ μέρους των συνδικάτων, πλην του σωματείου ταχυμεταφορών.

Η πρώτη προσπάθεια προώθησης των προϊόντων τους θα γίνει μέσω των λαϊκών συνελεύσεων.

Καταδίκη του Jeremy Hammond

Ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νεάς Υόρκης καταδίκασε σε πάνω από 10 χρόνια φυλάκιση τον Jeremy Hammond, μέλος των χάκερ Anonymous, ο οποίος είχε δηλώσει ένοχος νωρίτερα αυτή τη χρονιά για κατηγορίες που αφορούν εισβολή σε υπολογιστικά συστήματα εταιριών και κρατικών υπηρεσιών.

Ο 28χρονος περιέγραψε τις πράξεις του σαν “πράξεις ανυπακοής” ενάντια στον έλεγχο και τις παρακολουθήσεις του κράτους και των ιδιωτικών εταιριών που συνεργάζονται με αυτό.

Ενώ με τη γνωστή υπόθεση της Stratfor πάρθηκαν περίπου 700.000 δολάρια από πιστωτικές κάρτες, των οποίων τα στοιχεία υπέκλεψαν, και δωρήθηκαν σε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις.

Είχε συλληφθεί εξαιτίας του πρώην χάκερ Hector Xavier Monsegur, ο οποίος συνεργάστηκε με το FBI.

Κατά την αποχώρησή του από την αίθουσα, όταν αναγνώστηκε η ποινή, φώναξε “Ζήτω οι Anonymous! Ζήτω η Αναρχία!”.

Δημοσιεύτηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣΦΥΛΑΚΕΣ.jpg..νεο