Μπορεί να είναι ανεξήγητο για μερικούς, η άδικη δικαστική εμπλοκή του συγκρατούμενου μου Σπύρου Στρατούλη, ο οποίος έπαιρνε τις άδειες κανονικά και χωρίς να παραβιάσει τους όρους, έτσι ξαφνικά, από υποκλοπή τηλεφωνικής συνομιλίας, έχασε το δικαίωμα των αδειών που πολεμούσε, για 21 συναπτά έτη, με σκληρούς αγώνες μέσα από τα τείχη, αγώνες που δόθηκαν για όλους εμάς.

Για όλους εμάς που είναι δυνατό να καταλάβουμε, πως αυτοί οι αγώνες μες τις φυλακές είναι που στοχοποίησαν τον Σπύρο και « έκοψαν » τις άδειες του, μέσα από το πλέγμα ενός στημένου από κάποιους και ψεύτικου κατηγορητηρίου…

Έχει την άμεση συμπαράσταση μου στον δίκαιο αγώνα που ξεκίνησε τη Δευτέρα 11η Νοεμβρίου με απεργία πείνας και θα είμαι μαζί του, μέχρι να δικαιωθεί.

Μανώλης Καραγιάννης

Κρατούμενος  γ’ πτέρυγας Κορυδαλλού

Ξημερώματα Δευτέρας 18 Νοέμβρη, μία ημέρα μετά την ολοκλήρωση του 9ου αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ και το βράδυ ουσιαστικά της επετείου της 17 Νοέμβρη, τοποθετείται αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός μικρής εμβέλειας έξω από τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο adelante. Ευτυχώς δεν προκλήθηκε καμία ζημιά στο χώρο και η φωτιά σβήστηκε γρήγορα. Για άλλη μια φορά στοχοποιούμαστε από τους εχθρούς τις ελευθερίας, το παρακράτος της νύχτας. Θα συνεχίσετε όμως να μας βρίσκετε μπροστά σας. Περαιτέρω ενημέρωση για δράσεις από αύριο.

ΠΗΓΗ:Αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός έξω από τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο adelante(Κομοτηνή)

Τις τελευταίες δύο μέρες το καμπανάκι της καταστολής της απεργίας των εργαζομένων των σχολών έχει αρχίσει να χτυπάει επίμονα. Η κυβέρνηση, οι manager των Συμβουλίων Διοίκησης, οι εταιρείες που καραδοκούν πέριξ των ιδρυμάτων,τα Μ.Μ.Ε, αφού επιστράτευσαν ό,τι μέσο είχαν για να εκβιάσουν τους εργαζόμενους να λήξουν την απεργία και δεν φάνηκε να τα καταφέρνουν,  απειλούν πως αν δεν συμμορφωθούμε, την δουλειά του «ανοίγματος» των Πανεπιστημίων θα την αναλάβουν τα Μ.Α.Τ. .

Τίποτα απ’όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Το Κράτος θα κάνει τα πάντα προκειμένου να εγγυηθεί την ομαλή εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και την εγκαθίδρυση του νέου πανεπιστημίου με δίδακτρα, με εντατικοποιημένα προγράμματα σπουδών, με εργολαβίες και επισφαλή  εργασία.

Εδώ και 11 εβδομάδες οι διοικητικοί απεργώντας και οι φοιτητές καταλαμβάνοντας τις σχολές μας, στήνουμε εμπόδια στα σχέδια υποτίμησης των ζωών μας. Τον αγώνα αυτόν, δεν κατάφεραν να σπάσουν ούτε τα δελτία ατομικών απογραφών προσόντων, ούτε οι απειλές για χάσιμο των εξεταστικών και του εξαμήνου, ούτε οι απειλές για πειθαρχικές διώξεις εργαζομένων και φοιτητών. Ο αγώνας συνεχίζεται με άλλη μία βδομάδα απεργιών, καταλήψεων, και απεργιακών δράσεων και θα συνεχιστεί μέχρι να παρθούν πίσω όλες οι αποφάσεις για απολύσεις.

Να σπάσουμε τον κρατικό τσαμπουκά.

Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τις απεργίες και τις καταλήψεις των σχολών και των κτηριακών μονάδων των ιδρυμάτων, μπλοκάρουμε κάθε εκπαιδευτική ή ερευνητική διαδικασία και καλούμε σε αγωνιστικές αποφάσεις των συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων προς αυτήν την κατεύθυνση.

Συμμετέχουμε στο κάλεσμα των απεργιακών επιτροπών στις περιφρουρήσεις των ιδρυμάτων και καλούμε με τη σειρά μας τα σωματεία, τις συνελεύσεις εργαζομένων, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις συλλογικότητες της γειτονιάς και όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας να στηρίξουν τις απεργιακές περιφρουρήσεις και συνολικά τον αγώνα των διοικητικών μέχρι τη νίκη, απέναντι στις κατασταλτικές απειλές του κράτους.

• Αναστολή και ακύρωση της Κ. Υ. Α. Ακύρωση της οριζόντιας κατάργησης κλάδων  (φύλακες, προσωπικό Η/Υ)
• Να αρθούν οι πειθαρχικές διώξεις των απεργών

Καλούμε την Τρίτη στις 7.00 πμ στην Πύλη της Πανεπιστημιούπολης (Ούλωφ Πάλμε) και στην Ιατρική Σχολή (Μ. Ασίας 75)

Κλαδική Ένωση Εκπαίδευσης της Αναρχοσυνδικαλιστικής πρωτοβουλίας ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ

μεταφραση Athens Imc Translations Team:

”Ο προτεινόμενος μισθός για έναν ανειδίκευτο νεοπροσληφθέντα εργάτη θα αυξήσει το κόστος παραγωγής σημαντικά και θα καταστρέψει τη βιομηχανία σε μία έντονα ανταγωνιστική παγκόσμια αγορά.”

Κατανοώ τις ανησυχίες τους – η αύξηση του κόστους παραγωγής ενός  t-shirt από $ 1 σε $ 2, το οποίο στη συνέχεια πουλιέται χονδρικά στο Gap για $ 10 και το οποίο στη συνέχεια πωλείται από το GAP για $ 50, πρόκειται να προκαλέσει μια καταστροφική κάμψη στα περιθώρια κέρδους τους. Δυστυχώς για τα αφεντικά μια πτώση της τάξης του 20% της εθνικής παραγωγής κατά τη διάρκεια της διαμάχης έχει χτυπήσει τα περιθώρια κέρδους τους πιο σκληρά από ό,τι μια μισθολογική αύξηση, και έχουν αποσύρει την εναντίωσή τους στην άνοδο της τάξης του 77% στους μισθούς.

Υπάρχει ακόμα μεγάλος αριθμός ανθρώπων που απαιτούν μια πολύ μεγαλύτερη αύξηση των μισθών, και εξακολουθούν να αρνούνται να  επιστρέψουν στην εργασία τους. Αλληλεγγύη!

Πηγή:http://libcom.org/blog/bangladeshi-garment-workers-win-77-pay-rise-14112013

Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1501903

Εμείς, οι κρατούμενοι της Φυλακής Τρικάλων, στεκόμαστε στο πλευρό του απεργού πείνας και συγκρατούμενου μας στη Φυλακή Λάρισας,  Σπύρου Στρατούλη, ο οποίος διαμαρτύρεται με αυτό τον τρόπο  για το άθλιο κατηγορητήριο που κατασκεύασε η μπατσία και  χρησιμοποιήθηκε  ως  πρόσχημα για να του κόψουν τις άδειες εξόδου που έπαιρνε κανονικά για δύο χρόνια και να επηρεάσει, κατά συνέπεια,  και την υφ΄όρον απόλυση του.

Εμείς, οι φίλοι και συγκρατούμενοι του Σπύρου, ξέρουμε ότι ο πραγματικός λόγος αυτής της εκδικητικής δίωξης είναι οι αγώνες που έχει δώσει ο Σπύρος εντός των τειχών.

Δηλώνουμε ότι είμαστε δίπλα του σε αυτό τον αγώνα που έχει ξεκινήσει από 11 Νοεμβρίου.

Του στέλνουμε μια τεράστια αγκαλιά, το σεβασμό μας, την αλληλεγγύη μας και μια υψωμένη γροθιά.

Σήμερα ο Σπύρος, αύριο εμείς.

Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να παίζει με την ελευθερία μας.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Οι κρατούμενοι της Φυλακής Τρικάλων

Καμιά φορά αρκεί να κοιτάξεις το βλέμμα ενός ανθρώπου για να καταλάβεις αν είναι «εντάξει». Πόσο μάλλον στη φυλακή όπου τα καθάρια βλέμματα είναι μετρημένα. Ο Σπύρος Στρατούλης είναι η ενσάρκωση του πάθους για τη λευτεριά. Βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 11/11 γιατί μετά από 21 χρόνια στις φυλακές-κολαστήρια, του στέρησαν το δικαίωμα στις τακτικές άδειες που μόλις εδώ και ένα χρόνο άρχισε να παίρνει, λόγω ενός στημένου κατηγορητηρίου που τον εμπλέκει με τη γνωστή υπόθεση των στεκιών της Θεσσαλονίκης. Ο Σπύρος εδώ και καιρό έχει μπει στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών για την παθιασμένη αγωνιστική του στάση μέσα στις φυλακές. Η μεθόδευση αυτή δείχνει την εκδικητικότητα των μηχανισμών της εξουσίας που τον θέλουν δια βίου κρατούμενο. Να μην αφήσουμε τον αγωνιστή Σπύρο Στρατούλη όμηρο στα χέρια των αστυνομικών-δικαστικών μηχανισμών.

Κώστας Γουρνάς Φυλακές Κορυδαλλού

Στις 2 Ιουλίου 2012 , προσαγάγονται 25 άτομα από διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης και τους ανακοινώνεται πως βρίσκονται κατηγορούμενοι για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και ένα πλήθος άλλων βαριών κατηγοριών. Παραμένουν υπό κράτηση στα κρατητήρια της Γ.Α.Δ.Θ. μέχρι να περάσουν ανακριτή, όπου και τελικά αφήνονται ελεύθεροι. Στο διάστημα της κράτησης τους , αποκαλύπτεται πως η ογκοδέστατη δικογραφία έχει σχηματιστεί αποκλειστικά από τηλεφωνικές συνομιλίες, οι οποίες αφού μαγειρεύτηκαν από την αστυνομία, αποτέλεσαν τη βάση από την οποία υποτίθεται προκύπτουν παραβατικές πράξεις και οργανωμένη συμμετοχή των κατηγορούμενων σε αυτές.
Παρόλες τις ιδιαιτερότητες της, ιδιαίτερότητες που αφορούν το εσωτερικό του α/α χώρου, η υπόθεση αυτή έχει και μια πειραματική διάσταση για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Είναι η πρώτη φορά που διώκονται αναρχικοί με μοναδικό στοιχείο αναφορές σε τηλεφωνικές κλήσεις. Μια πρακτική που στηριζόμενη στη σκόπιμη ασάφεια του άρθρου 187 ή αλλιώς τρομονόμου, έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές σε άσχετες με τον αναρχικό χώρο υποθέσεις. Επιχειρείται να δημιούργηθεί ένα προηγούμενο όπου πρόσωπα και καταστάσεις (άσχετες μεταξύ τους πολλές φορές) ομαδοποιούνται σε εγκληματικές οργανώσεις, προκειμένου να διευκολυνθεί το κατασταλτικό έργο.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση οι επιπτώσεις είναι φαινομενικά μικρές για τη συντριπτική πλειοψηφία των κατηγορούμενων, αλλά όχι για όλους.
Στις 10 Απριλίου 2013 ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης παραλαμβάνει, από την υπηρεσία της φυλακής Λάρισας, μια κλήση για να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για την εν λόγω υπόθεση στις 23 Απριλίου στον ανακριτή που τη χειρίζεται, στα πλαίσια δευτεροβάθμιας κλήσης ατόμων που εμφανίζονται στη δικογραφία. Κατά τη διαδικασία δεν προφυλακίζεται και εκ τότε παραμένει υπόδικος.
Η περίπτωση του Σπύρου Στρατούλη στη συγκεκριμένη υπόθεση, έχει μια ιδιαίτερη σημασία καταρχήν λόγο των επιπτώσεων που ενέχει αυτή η υποδικία για τον ίδιο. Όντας φυλακισμένος , το ότι εκρεμούν εις βάρος του κακουργηματικές κατηγορίες, τον τοποθετεί σε μια δικαστική ομηρία, καθώς αναιρούνται τόσο οι άδειες τις οποίες έπερνε τακτικά, όσο και η ίδια η αποφυλάκιση του με αναστολή. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως θα μείνει στη φυλακή για τριάμισι ακόμη χρόνια, ως ότου συμπληρώσει τη μέγιστη ποινή που μπορεί να εκτίσει κάποιος, δηλαδή τα 25 χρόνια.
Ταυτόχρονα η δικαστική αυτή ομηρία του συντρόφου έχει σημασία και για έναν ακόμη πού σημαντικό λόγο. Η εμπλοκή του στη συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί μια ξεκάθαρη έκφραση της εκδικητικότητας των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι σε αυτούς που δεν υποτάσονται από τις φυλακές τους. Το γεγονός ότι ο Σπύρος όχι μόνο δεν “σωφρονίστηκε” μετά από 22 χρόνια έγκλειστος στα δημοκρατικά κελιά, διάστημα το οποίο πέρασε αγωνιζόμενος σηκώνοντας και τις επιπτώσεις, φτάνει να τον καταστήσει στόχο των κατασταλτικών μηχανισμών και μόνιμο ύποπτο των διαφόρων υπηρεσειών των μπάτσων.

Από τις 11 Νοεμβρίου ο σύντροφος Σπύρος Στρατούλης ξεκίνησε απεργία πείνας απαιτώντας την παύση της εκδικητικής διωξής του.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του και θα είμαστε μαζί του μέχρι τη νίκη.
Κανένας σύντροφος μόνος στα χέρια του κράτους.
Άμεση παύση της διωξης του.

δίκτυο αναρχικών κρατουμένων δομοκός-κορυδαλλός-κέρκυρα

Επιλέξαμε συνειδητά να μην τοποθετηθούμε για τα γεγονότα της εκτέλεσης και την ακατάσχετη προβοκατορολογία που ακολούθησε και αντ’ αυτού να αναμείνουμε τη δημοσίευση της προκήρυξης. Τώρα, λοιπόν, που το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει, είναι η στιγμή όσοι φωτογραφίζοντας τη μηδενιστική τάση έκλειναν το μάτι στην καταστολή, να το βουλώσουν και να χωθούν και πάλι στις τρύπες τους  και τα μικρομάγαζα των Εξαρχείων, το μοναδικό μετερίζι από το οποίο είναι ικανοί να διεξάγουν τον ασφαλίτικο αγώνα τους. Μετά την εκτέλεση, ως έτοιμοι από καιρό, έσπευσαν να μιλήσουν για νεομηδενιστικό φασισμό, να αποδελτιώσουν τα χαρακτηριστικά του νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης, να αποστασιοποιηθούν από τους «δολοφόνους και τους τρομοκράτες».

  Φυσικά, δεν έχουμε ψευδαισθήσεις ενότητας και συντροφικότητας, εμείς πρώτοι κόβουμε τους δεσμούς με τη σήψη του χώρου και την πολιτικάντικη λογική του. Δεν έχουμε καμία επαφή με ένα χώρο που ερμηνεύει την πραγματικότητα και πορεύεται με βάση τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς  και τον παλμό του κοινωνικού κοπαδιού. Η μεταξύ μας διαφορά είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ. Αντίθετα από τους αναρχολακέδες και τους πατεράδες των συνελεύσεων, εμάς δε μας βαραίνει καμιά αλυσίδα υποκατάστασης του Κράτους και επίδειξης της πολιτικής μας πραμάτειας στην –ούτως ή άλλως αδιάφορη- μάζα. Η λογική των ρεφορμιστών ταιριάζει στις συνήθειες ενός μικροαστού μαγαζάτορα ρουφιάνου και όχι τυχαία. Είναι κατανοητό πως κάποιοι έχουν από καιρό επιλέξει να βαδίσουν μαζί με την κοινωνία και για να το πετύχουν αυτό, επιστρατεύουν κάθε πρόσφορο μέσο επιρροής, αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες, αλλά σε καμία περίπτωση τη διάθεση, της πλέμπας.

  Κοινωνικά ιατρεία, αυτοοργανωμένα μαθήματα, παιδικοί σταθμοί και καταλήψεις στέγης είναι μερικές μόνο από τις εκφάνσεις της ρεφορμιστικής προσπάθειας για δημοσκοπική άνοδο και αλλαγή των ενδοεξουσιαστικών συσχετισμών. Είναι λογικό, λοιπόν, το νέο αναρχικό αντάρτικο το οποίο ούτε συνδιαλέγεται με την κοινωνία, ούτε ενδιαφέρεται για τη γνώμη της, αλλά αντίθετα επιτίθεται στα σύμβολα και τις αξίες της, να προκαλεί με κάθε του χτύπημα σύγχυση στους θιασώτες της άμεσης δημοκρατίας και των αμφιθεατρικών παρεμβάσεων. Η μηδενιστική κριτική στα φαντάσματα του υπάρχοντος, το Κράτος, την Κοινωνία, την Ηθική και τη Δημοκρατία ούτε από αυτοοργανωμένα εργαστήρια βιτρό έχει ανάγκη, ούτε από τη συμπάθεια του βάλτου. Υπάρχει και πραγματώνεται στο εδώ και το τώρα και εκφράζεται πολύμορφα και επιθετικά. Και είναι ακριβώς αυτή η έκφραση που ανατρέπει τους σχεδιασμούς των ρεφορμιστών και προκαλεί τις επακόλουθες εναντίον της επιθέσεις.

  Ας έρθουμε, όμως, στους πολιτικάντηδες της καθεστωτικής αναρχίας, εκείνους που σε ρόλο μπάτσου και ρουφιάνου ξεκίνησαν με τα κείμενα-σκουπίδια που δημοσίευσαν λίγες ώρες μετά τις εκτελέσεις και χωρίς καν να περιμένουν τη δημοσίευση μιας προκήρυξης, να φωτογραφίζουν ή και να μιλούν ανοιχτά για νεομηδενιστικό φασισμό. Και επειδή οι ρουφιάνοι έχουν όνομα και υπόσταση, το κείμενο αναφέρεται στις ανακοινώσεις των αρλεκίνων του Αυτόνομου Στεκιού, του Αντιφασιστικού Μετώπου Γερανείων, το κείμενο του Λάμπε Ρατ  και τους παραλημένους της Συσπείρωσης Αναρχικών που έσπευσαν μία μέρα μετά από το γεγονός να ξεθάψουν τον ασύρματο και να μιλήσουν για ανθρώπους που προδίδουν τις ιδέες για τις οποίες μάχονται. Περιμέναμε κάτι διαφορετικό από τους χαφιέδες και τους λασπολόγους των συνελεύσεων ; Όχι. Ήρθε, όμως, η στιγμή να σταματήσει το θέατρο σκιών και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του. Καθένας κάνει τις επιλογές του. Κάποιοι έκαναν τη δική τους όταν έτρεξαν να πετάξουν από τις πλάτες της αναρχίας την ευθύνη, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει τίποτα ακόμη. Έκαναν τη δική τους επιλογή όταν προσέφεραν απλόχερα σε κάθε ενδιαφερόμενο πολιτική και ηθική νομιμοποίηση με τη στοχοποίηση ενός ρεύματος. Έκαναν τέλος τη δική τους επιλογή όταν μετέτρεψαν τους εαυτούς τους σε θλιβερούς δημοσιογραφίσκους και προβοκατορολόγους.

  Και τώρα που δημοσιεύτηκε η ανάληψη και είναι φανερό πως καμία σχέση με τη μηδενιστική τάση και το νέο αναρχικό αντάρτικο δεν έχει, αλλά αντίθετα αποθεώνει τον αντιφασισμό, τις καταλήψεις και τον κοινωνικών αγώνα της ρεφορμιστικής αναρχίας μέσα στο γενικότερο διαλεκτικό χάος της, οι γραφειοκράτες σιγούν. Όλοι εκείνοι που τόσες μέρες μιλούσαν ανοιχτά για νεομηδενιστές και φετιχιστές της βίας ας κάνουν τον κόπο να εξέλθουν των τρυπών τους και να τοποθετηθούν. Ας τοποθετηθούν, επίσης, οι φιόγκοι της κατάληψης Σινιάλο που έσπευσαν να προβοκατορολογήσουν, φοβούμενοι την κοινωνική αντίδραση.

  Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να γίνει μια αναφορά στο κείμενο του Αυτόνομου Στεκιού. Οι «σύντροφοι» γράφουν (οι επισημάνσεις δικές μας) :

Δεν θα πέσουμε στον -ισχυρό είναι αλήθεια- πειρασμό να κάνουμε υποθέσεις για την πατρότητα της συγκεκριμένης δολοφονικής ενέργειας. Εμείς δε θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι εμπνευστές και οι φυσικοί αυτουργοί της, εάν πρόκειται για «χρήσιμους ηλίθιους», για φετιχιστές της βίας και του νεομηδενισμού, για πράκτορες ή επαγγελματίες δολοφόνους, για ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή εσωτερικές διαφορές.  Αυτό που γνωρίζουμε με σιγουριά είναι ποιοι δεν είναι. Δεν είναι όλες και όλοι αυτοί που κατεβαίνουν σε πορείες, που υπερασπίζονται «γη και ελευθερία» όπως στις Σκουριές, που αγωνίζονται μαζί με τους μετανάστες, τους άνεργους, τους απολυμένους, που δημιουργούν και στηρίζουν δομές κοινωνικής αλληλεγγύης όπως κοινωνικά ιατρεία, συλλογικές κουζίνες, αυτοδιαχειριζόμενες βιβλιοθήκες.. Δεν είναι αυτοί κι αυτές που κόντρα στον αυξανόμενο εκφασισμό ολοένα και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας, λειτουργούν σε κοινωνικούς χώρους αυτοοργάνωσης και ελευθερίας, σε στέκια και καταλήψεις, που συναποφασίζουν τις όποιες δράσεις τους μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις και οριζόντιες διαδικασίες. Οι δολοφόνοι και οι τρομοκράτες δεν είμαστε όλες και όλοι εμείς που συνειδητοποιούμε ότι ο πήχης της βίας ανεβαίνει ανεξέλεγκτα και εις βάρος μας, που ξέρουμε ότι είμαστε οι πιθανοί στόχοι μελλοντικών φασιστικών αντιποίνων αλλά παρόλα αυτά αρνούμαστε να στρατιωτικοποιηθούμε και συνεχίζουμε τον κοινωνικό μας αγώνα χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω.

  Η τελευταία περίοδος καταδεικνύει την τρομακτική ολίσθηση των γραφειοκρατών προς την πολιτική διαχείριση, τη νομιμότητα και την πλήρη απαξίωση κάθε εξεγερτικής διεργασίας. Δεν εκπλήσσεται κανείς για την επίδειξη της κοινωνικής πραμάτειας που γίνεται παραπάνω, αλλά η ξεκάθαρη αποστασιοποίηση από τους «δολοφόνους» και τους «τρομοκράτες», συμβάλλει σε αυτό ακριβώς που σημειώθηκε παραπάνω, στη ρουφιανιά –πολιτική και προσωπική- και το κλείσιμο του ματιού στους συναδέλφους τους στην Αλεξάνδρας και την Κατεχάκη. Τρομοκρατείστε «σύντροφοι» ; Ε, τότε ας στείλουμε στο διάολο όχι μόνο τους εκτελεστές των ναζιστών (οι οποίοι με τη δική σας προσπάθεια σχετίζονται), αλλά και όλους τους ένοπλους αντάρτες. Ευτυχώς, αρκετοί από τους άλλους, τους νεομηδενιστές του φετιχισμού της βίας είναι κλειδωμένοι στα κάτεργα της Δημοκρατίας ! Οι σηψαιμικές καταληψούλες, τα στέκια και οι δανειστικές σας βιβλιοθήκες δεν κινδυνεύουν άμεσα από τα φρικτά «φασιστικά αντίποινα»…

  Για το υπόλοιπο του αποσπάσματος, η απάντηση είναι ξεκάθαρη, όχι επειδή ταυτιζόμαστε με τους ΟΠΛΑτζήδες εκτελεστές (θυμάστε ρουφιάνοι ποιος έχει τις αναφορές του στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ;), αλλά επειδή το κείμενό σας είναι το ιδανικότερο επιστέγασμα του επιχειρήματος περί διαφορετικών κόσμων.  Πράγματι, δεν είμαστε αυτοί πως στεγάζουν τη μιζέρια τους στις καταλήψεις της γειτονιάς, δεν είμαστε αυτοί που στήνουν νηπιαγωγεία για να τους συμπαθήσει η πλέμπα, δεν είμαστε αυτοί που αναγνωρίζουν επαναστατικά υποκείμενα και στέκονται δίπλα σε μετανάστες ανεξαρτήτως επιλογών και τοποθέτησης καθαγιάζοντας μια ταυτότητα. Για εμάς, ούτε ανάγκη για μαζική απεύθυνση υπάρχει, ούτε για άμβλυνση της κριτικής και της επίθεσης. Οι αγκυλώσεις, οι ελιγμοί και ο χαφιεδισμός είναι προνόμιο μόνο των γραφειοκρατών και των πολιντικάντηδων. Η μηδενιστική επίθεση στο υπάρχον δεν ενδιαφέρεται να μετρήσει απώλειες χειροκροτητών, δεν αναπαράγει στερεοτυπικές μπούρδες περί αντιποίνων και όξυνσης της καταστολής. Εναντιώνεται σε κάθε αλυσίδα εδώ και τώρα, δεν αναμένει αντικειμενικές συνθήκες, ούτε λαϊκά πανηγύρια και επαναστάσεις λοβοτομημένων ανδραπόδων. Οπότε, οι λογικές κινηματικής λογιστικής ανήκουν στον ίδιο ρεφορμιστικό βούρκο στον οποίο κατοικοεδρεύουν οι συνειδήσεις και οι πράξεις σας.

 Ας γίνει εδώ κάτι ξεκάθαρο. Όποιος αισθάνεται το βάρος ασήκωτο, ας αποχωρήσει και ας κλείσει το στόμα του μια και καλή. Εάν οι ρεφορμιστές θέλουν, μπορούν να συνεχίσουν απερίπαστοι τις μίζερες υπάρξεις τους στα πεδία βολής των εξαρχειώτικων καφενείων. Όταν, όμως, γλοιώδη ανθρωπάκια αποφασίζετε να παίξετε το ρόλο του ρουφιάνου και του εκκολαπτόμενου αντιτρομοκρατικάριου, να έχετε στο μυαλό σας ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Και η ευθύνη για αυτές ανήκει στον ίδιο…

Niger Lupus Negationis και Parabellum (In gladi veritas)

από τη διαχειριστική ομάδα του Parabellum

και το Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη Διάχυση του Αρνητικού

http://theparabellum.squat.gr/

15/11/2013. Εξέτασα σήμερα τον Σπυρίδωνα Στρατούλη, 40 ετών, που βρίσκεται κρατούμενος στη φυλακή της Λάρισας.

Διανύει την 5η ημέρα απεργίας πείνας. Έχει συνολικά απωλέσει 5 Kgr σωματικού βάρους, που αντιστοιχεί σε 7% του σωματικού βάρους που είχε, όταν ξεκίνησε την αποχή από την σίτιση.

Έχει έντονη καταβολή, αδυναμία και ήπια αδυναμία συγκέντρωσης. Κατά την κλινική εξέταση διαπίστωσα σημαντική πτώση της αρτηριακής πίεσης ( κατά 15 mmHg ) και σημαντική αύξηση της καρδιακής συχνότητας ( κατά 20 bpm ) στην όρθια θέση. Διαπίστωσα επίσης, κλινικά σημεία ήπιας προς μέτριας βαρύτητας αφυδάτωσης. Τα ευρήματα αυτά είναι κατά την εκτίμηση μου, πολύ σοβαρά για τη μικρή διάρκεια αποχής από τη σίτιση ( 5 ημέρες ). Ως εκ τούτου εκτιμώ πως η συνέχιση της απεργίας πείνας από τον κύριο Στρατούλη είναι πιθανόν να οδηγήσει σύντομα σε μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία του. Είναι γνωστό ότι η πιθανότητα εμφάνισης μη αναστρέψιμων βλαβών αυξάνεται εκθετικά όσο η αποχή από τη σίτιση παρατείνεται, σύμφωνα δε, με τη σχετική βιβλιογραφία, ο κίνδυνος ενισχύεται έντονα μετά από την παρέλευση της 10ης μέρας και μετά από την απώλεια του 10% του σωματικού βάρους.

Δημήτριος Μπαμπαλής                                                                   

 Παθολόγος Επιμελητής Β ΕΣΥ