Κι αφού στο όνομα της εθνικής κρίσης ξεχάσαμε τι σημαίνει 8ωρο, συμβάσεις, δώρα, ένσημα και επιδόματα ανεργίας, ήρθε λοιπόν, η ώρα, στο όνομα της «ανάκαμψης της οικονομίας», να ξεχάσουμε και την κυριακάτικη αργία. Ως πολιορκητικός κριός για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε η λειτουργία των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων για 7 Κυριακές το χρόνο. Στη συνέχεια, στο άκουσμα των γρυλισμάτων των μικροαφεντικών, τα οικονομικά επιτελεία ενσωματώνουν τις «αγανακτισμένες αντιδράσεις του κόσμου του εμπορίου», δίνοντας τη διακριτική ευχέρεια σε εμπορικούς συλλόγους και περιφερειάρχες να επιβάλλουν 3 επιπλέον εργάσιμες Κυριακές για όλες τις επιχειρήσεις, καθώς και να οργανώνουν προκλητικές καταναλωτικές φιέστες με απάνθρωπα διευρυμένα ωράρια, υπό τον τίτλο «Λευκές Νύχτες». Ό,τι κι αν κάνουν, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν, ότι ο μαγικός κόσμος του εμπορίου, πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες και τις φανταχτερές διαφημίσεις, κρύβει τη βίαιη πραγματικότητα για χιλιάδες εκμεταλλευόμενους: ωράρια-λάστιχο, απλήρωτοι εργάτες, μαύρη εργασία, απολύσεις χωρίς αποζημίωση, εργοδοτική τρομοκρατία.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ «ΔΟΥΛΙΤΣΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ».
Εξαρχής, η γλοιώδης συμμαχία των εργοδοτικών ενώσεων και των εμπορικών συλλόγων, των media, των κρατικών επιτελείων και των αφεντικών, επιστράτευσε τα αμίμητα επιχειρήματα: «απαραίτητο μέτρο για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας», «χτύπημα στην καλπάζουσα ύφεση», «διέξοδο στα υπερμεγέθη ποσοστά της ανεργίας». Πρόκειται για τους ίδιους που εφευρίσκουν success story και πρωτογενή πλεονάσματα ενώ οργανώνουν τη ληστεία εις βάρος μας, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους ανέργους, ενώ υπογράφουν την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και των «διαθεσιμοτήτων», που μετατρέπουν τον ΟΑΕΔ σε δουλεμπορικό γραφείο φτηνού εργατικού δυναμικού, που βαφτίζουν τους εργαζόμενους ωφελούμενους και το μισθό-επίδομα, προωθώντας την ανακυκλωσιμότητα των εργαζόμενων μέσα από τη συνεχή εναλλαγή ανεργίας-εργασίας, που παρουσιάζονται ως εγγυητές της δημοκρατικής ομαλότητας και επιβάλλουν την αστική νομιμότητα με επιστρατεύσεις, ειδικές νομοθεσίες, τρομονόμους κ.α. Είναι σαφές πως η βίαιη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μας, η δήθεν «απελευθέρωσή» του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρύτερης ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε και μας θέλει να πουλάμε την εργατική μας δύναμη άνευ όρων: φτηνά ή και τζάμπα, όποτε και για όσο μας χρειάζονται τα αφεντικά. Για εμάς, σκάνδαλο δεν είναι μόνο το 1 εκατομμύριο ανέργων ως συνεχής απειλή και εκβιασμός για όλους μας, αλλά και τα εκατομμύρια φτηνών και πειθαρχημένων, ντόπιων και ξένων, εργατών που τσακίζουν τις ζωές τους στα σύγχρονα κάτεργα.
ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ, ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.
Δε θέλουμε να ταυτίσουμε τη ζωή μας με τα χαμένα 8ωρα μας στα σύγχρονα-κάτεργα. Δεν επιθυμούμε να δουλεύουμε για να βγάλουμε ψίχουλα που θα πετάμε στα βασικά για να μπορούμε απλά να επιβιώσουμε. Δε γουστάρουμε να αποδεχθούμε το ρόλο του ελεύθερου πολίτη-καταναλωτή και να πνιγούμε στον φαύλο κύκλο «δουλειά-κατανάλωση-ύπνος». Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, δεν είμαστε απλά νούμερα και ποσοστά. Έχουμε ανάγκες και επιθυμίες που δε χωράνε στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών για κέρδος. Έχουμε ανάγκη για πραγματικά ελεύθερο χρόνο που δεν μπορεί να αγοράζεται και να πουλιέται στους διαδρόμους των πολυκαταστημάτων. Γιατί όσο αρνούμαστε το ρόλο του πειθήνιου εργάτη άλλο τόσο μας αηδιάζει και ο ρόλος του μαστουρωμένου καταναλωτή που βρίσκει ευκαιρία για κυριακάτικη βόλτα στις βιτρίνες και τα μαγαζιά. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αν τώρα θεωρούμε μεγάλη ευκαιρία τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές, αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την κυριακάτικη λειτουργία του δημοσίου τομέα, την 24ωρη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων και άλλα τερατώδη που δεν βγαίνουν από την φαντασία μας. Ε, λοιπόν, τις Κυριακές (και όχι μόνο) μπορούμε και έχουμε πολύ καλύτερα πράγματα να κάνουμε απ’ το να δουλεύουμε ή να καταναλώνουμε.
ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!
Να μην επιτρέψουμε η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας να θεωρηθεί άλλο ένα αυτονόητο, που επιβάλλει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Αντί να καταπίνουμε αμάσητα τα αυτονόητα των αφεντικών, ας προτάξουμε τα δικά μας προλεταριακά αυτονόητα: ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι μια ακόμη αιτία πολέμου για όλους μας, ότι οι απλήρωτοι και ανασφάλιστοι εργάτες μπορούν συλλογικά και μαχητικά να σηκώσουν κεφάλι, ότι κανένας εργοδοτικός τσαμπουκάς δεν θα μείνει αναπάντητος…
Και όλα αυτά δε γίνονται, όσο κολλάμε στο βάλτο ενός γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, με αγωνιστικά λογύδρια, κομματική περιχαράκωση, ανάθεση και ιεραρχίες, σωματεία σφραγίδες , απεργίες-τουφεκιές. Εμείς οι ίδιοι, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, μπορούμε να απαντήσουμε πειστικά και αποτελεσματικά στην επίθεση των αφεντικών μέσα από την αυτοοργανωμένη και μαχητική ταξική μας δράση μέσα και έξω από τους εργασιακούς χώρους. Εμείς, να χτίσουμε την ενότητα και την αλληλεγγύη μέσα στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων, ντόπιων και ξένων, εργαζομένων και ανέργων. Να στήσουμε τα συλλογικά μας οδοφράγματα ενάντια στην επέλαση του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας. Στην υλική και πνευματική φτώχεια που επιβάλλουν οι «από πάνω», ν’ αντιπαραθέσουμε τον πλούτο που δημιουργούν οι κοινότητες των αγωνιζομένων ανθρώπων. Πλούτος που γεννιέται εκεί όπου η μαχητική περιφρούρηση μιας απεργίας συναντά την αλληλεγγύη απολυμένων ή απλήρωτων εργατών, εκεί όπου οι ουρές των ΟΑΕΔ ή των νοσοκομείων μετατρέπονται σε μαχητικές διεκδικήσεις, εκεί όπου οι επιβάτες ενός λεωφορείου αρνούνται αντίτιμα και αποκρούουν ελέγχους εφαρμόζοντας έμπρακτα την ελεύθερη μετακίνηση, εκεί όπου τα δίκτυα άμεσης δράσης ενάντια σε διακοπές ρεύματος/νερού συναντούν τις επιθέσεις σ’ όσους επιχειρούν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, εκεί όπου οι καταλήψεις στέγης συναντούν τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, εκεί όπου οι απαλλοτριώσεις εμπορευμάτων συναντούν τα πολύμορφα σαμποτάζ σε τράπεζες, εισπρακτικές εταιρείες και υπουργεία, εκεί όπου κάθε εγχείρημα αυτοοργανωμένου και οριζόντιου αγώνα μοιράζεται το δικό του επαναστατικό σχέδιο για την κοινή υπόθεση της κοινωνικής-ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί θέλουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν. Θέλουμε τις ζωές και τον πλούτο που παράγουμε στα χέρια μας! Για να τελειώνουμε με τον κόσμο των αφεντικών και του κεφαλαίου, της μισθωτής εργασίας και της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνία της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της αλληλεγγύης, της κοινοκτημοσύνης και της ελεύθερης ανθρώπινης δραστηριότητας.
Πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού
http://paapty.squat.gr/
