ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ Η 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ

Επιτυχία σημείωσε η πανελλαδική 24ωρη απεργία στη VODAFONE, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου ενάντια στην ίδρυση της «νέας εταιρείας» και την μεταφορά του μεγαλύτερου μέρους του τεχνικού προσωπικού. Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκε Πανελλαδική 24ωρη απεργία και στη WIND με το ίδιο αίτημα και με εξίσου μεγάλη επιτυχία.

 Οι κτηριακές εγκαταστάσεις της Παλλήνης, που προορίζονται για έδρα της «νέας εταιρείας», παρέμειναν κλειστές όλη την μέρα καθώς η απεργία είχε καθολική συμμετοχή. Πολλοί ήταν οι συνάδελφοι που απείργησαν από τα τηλεφωνικά κέντρα της Πειραιώς και του Κηφισού, ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στα τμήματα που στεγάζονται στις εγκαταστάσεις του Χαλανδρίου.

 Πρωτοφανής ήταν η συμμετοχή στην Έκτακτη Καταστατική Γενική Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε το πρωί της ημέρας της απεργίας στην Παλλήνη. Το παρόν έδωσε η πλειοψηφία των εργαζομένων τεχνικών στην Παλλήνη, που εμπλέκονται άμεσα στο σχέδιο μεταφοράς στη νέα εταιρεία, και δεκάδες εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα. Η Συνέλευση διήρκησε δυόμιση ώρες, έγινε πλούσια συζήτηση και πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις με ομοφωνία ή συντριπτική πλειοψηφία. Εκτός από τις προτεινόμενες τροποποιήσεις του καταστατικού, που υπερψηφίστηκαν ομόφωνα, αποφασίστηκε:

 1) Η πραγματοποίηση δυο 24ωρων Πανελλαδικών Απεργιών στην VODAFONE την Παρασκευή 7 Μαρτίου και την Δευτέρα 10 Μαρτίου, ημέρες που η Διοίκηση σχεδιάζει την πραξικοπηματική μεταφορά των εργαζομένων στη νέα εταιρεία.

 2) Νέα Γενική Συνέλευση του Σωματείου την Δευτέρα 10 Μαρτίου για την εκτίμηση της κατάστασης και τον σχεδιασμό των επόμενων βημάτων μας.

 3) Κατάθεση στη Διοίκηση υπομνήματος στο οποίο ζητείται μέχρι την Τρίτη 4 Μαρτίου, έγγραφη εγγύηση των θέσεων εργασίας, των απολαβών και των συνθηκών εργασίας για όποιον συνάδελφο τεχνικό αποδεχτεί την μεταφορά του στη νέα εταιρεία.

 Σχετικά με το σημείο (3), το πλήρες κείμενο του υπομνήματος, όπως στάλθηκε στη Διοίκηση το απόγευμα της ημέρας της απεργίας, επισυνάπτεται. Την επομένη, Σάββατο 1 Μαρτίου, ο Διευθύνων Σύμβουλος Γλ. Περσιάνης ­απάντησε (για πρώτη φορά σε αίτημα του Σωματείου μας) ότι «θα επανέλθει την Τρίτη 4 Μαρτίου». Για οποιαδήποτε εξέλιξη θα ενημερώσουμε άμεσα όλους τους συναδέλφους.

Συνάδελφοι,

Εδώ κι έναν χρόνο το Σωματείο μας αντιστέκεται σταθερά και αταλάντευτα στην μεταφορά των τεχνικών στη «νέα» εργολαβική εταιρεία, καταγγέλλοντας ότι πρόκειται για ένα σχέδιο της Διοίκησης με μοναδικό σκοπό να διαιρέσει τους εργαζόμενους στην εταιρεία, να πλήξει τα κεκτημένα δικαιώματά τους, να αδυνατίσει το Επιχειρησιακό Σωματείο, να ξεδοντιάσει την Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Απαιτούμε το έργο του NetworkSharing, όπως και οποιοδήποτε έργο να υλοποιηθεί από τους εργαζόμενους σε Vodafone και Wind χωρίς outsourcing και εργολαβίες.

Η στάση μας 

αυτή έχει δικαιωθεί από κάθε άποψη. Έχει δικαιωθεί στην πράξη, αφού ήδη δεκάδες τεχνικοί από Vodafone και Wind συνεργάζονται εδώ και μήνες στην υλοποίηση του έργου. Έχει δικαιωθεί στη συνείδηση των συναδέλφων, που σε όλο και μαζικότερη κλίμακα, στηρίζουν εδώ και μήνες τις δράσεις/κινητοποιήσεις του Σωματείου μας γύρω από αυτό το ζήτημα.

Απέναντι στην ολοένα και μεγαλύτερη κινητοποίηση των εργαζομένων, η Διοίκηση δεν είχε άλλο τρόπο να απαντήσει παρά με πραξικόπημα. Δεν τόλμησαν να ζητήσουν την συναίνεση των εργαζομένων στην μεταφορά τους, γιατί ήξεραν την αρνητική απάντηση που θα εισέπρατταν. Κατέφυγαν έτσι στην «αυτόματη και αυτοδίκαιη» μεταφορά των συναδέλφων, χωρίς καμία συναίνεση ή αποδοχή από αυτούς, απλά με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που τους αποχαιρετά από την VODAFONE και ένα δεύτερο που τους καλωσορίζει στη VICTUS! Πρόκειται για μια μονομερή αυθαιρεσία, που «στηρίζεται» στην «ελεύθερη μετάφραση» του Π.Δ. 178/2002, ένα πραγματικό πραξικόπημα «τύπου ΕΡΤ» με τις πλάτες της χουντικής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Βέβαια, όπως κάθε «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», αυτή η στάση αποτελεί ανοιχτή ομολογία αδυναμίας, αποτυχίας και απομόνωσης, και σίγουρα δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ.

Γι αυτό καλούμε όλους τους συναδέλφους, ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο ενεργά, ακόμη κι αυτούς που μέχρι τώρα έμεναν αδρανείς, να καταδικάσουν έμπρακτα το πραξικόπημα που κάνει η Διοίκηση με την «αυτόματη και αυτοδίκαιη» μεταφορά των συναδέλφων τεχνικών στη «νέα» εργολαβική εταιρεία.

Να συμμετάσχουν στις δυο 24ωρες Πανελλαδικές Απεργίες στην VODAFONE, την Παρασκευή 7 Μαρτίου και την Δευτέρα 10 Μαρτίου, ημέρες που η Διοίκηση σχεδιάζει την έναρξη λειτουργίας της νέας εταιρείας. Η συμμετοχή μας είναι καθοριστική για να μην περάσει το πραξικόπημα της μεταφοράς, το σχέδιο της Διοίκησης να σπάσει την ενιαία αντίσταση και οργάνωση των εργαζομένων και τα Σωματεία τους, για να μείνουμε όλοι οι εργαζόμενοι ενωμένοι, οργανωμένοι και δυνατοί στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται.

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ

http://www.pasevodafone.gr/

 Ο χώρος αλληλεγγύης και δράσης ΥΠΟΣΤΕΓΟ, καλεί στην μοτοπορεία αλληλεγγύης στους απολυμένους της ACS Αλίμου και Γλυφάδας το Σάββατο 8/3 στις 11:00 π.μ. από την πλατεία Σουρμένων

 Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ACS 

 ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

http://ypostego.wordpress.com/

The power struggle between oligarchic clans in Ukraine threatens to escalate into an international armed conflict. Russian capitalism intends to use redistribution of Ukrainian state power in order to implement their long-standing imperial and expansionist aspirations in the Crimea and eastern Ukraine where it has strong economic, financial and political interests.

On the background of the next round of the impending economic crisis in Russia, the regime is trying to stoking Russian nationalism to divert attention from the growing workers’ socio-economic problems: poverty wages and pensions, dismantling of available health care, education and other social services. In the thunder of the nationalist and militant rhetoric it is easier to complete the formation of a corporate, authoritarian state based on reactionary conservative values and repressive policies.

In Ukraine, the acute economic and political crisis has led to increased confrontation between “old” and “new” oligarchic clans, and the first used including ultra-rightist and ultra-nationalist formations for making a state coup in Kiev. The political elite of Crimea and eastern Ukraine does not intend to share their power and property with the next in turn Kiev rulers and trying to rely on help from the Russian government. Both sides resorted to rampant nationalist hysteria: respectively, Ukrainian and Russian. There are armed clashes, bloodshed. The Western powers have their own interests and aspirations, and their intervention in the conflict could lead to World War III.

Warring cliques of bosses force, as usual, force to fight for their interests us, ordinary people: wage workers, unemployed, students, pensioners… Making us drunkards of nationalist drug, they set us against each other, causing us forget about our real needs and interests: we don`t and can`t care about their “nations” where we are now concerned more vital and pressing problems – how to make ends meet in the system which they found to enslave and oppress us.

We will not succumb to nationalist intoxication. To hell with their state and “nations”, their flags and offices! This is not our war, and we should not go on it, paying with our blood their palaces, bank accounts and the pleasure to sit in soft chairs of authorities. And if the bosses in Moscow, Kiev, Lviv, Kharkiv, Donetsk and Simferopol start this war, our duty is to resist it by all available means!

NO WAR BETWEEN “NATIONS” – NO PEACE BETWEEN CLASSES!

KRAS, Russian section of the International Workers Association

Internationalists of Ukraine, Russia, Moldova, Israel, Lithuania, Romania, Poland

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής στέκεται αλληλέγγυος στους 3 απολυμένους συναδέλφους από το καφέ-εστιατόριο ΣΑΛΑΝΤΙΝ (Μεγ. Αλεξάνδρου 111 Κεραμεικός) και στο δίκαιο αγώνα τους για να ανακληθούν οι εκδικητικές απολύσεις και να επιστρέψουν στη δουλειά.

Οι εργαζόμενοι στο ΣΑΛΑΝΤΙΝ διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους και η εργοδοσία απάντησε με τη γνωστή μέθοδο τρομοκρατίας, τις απολύσεις. Οι εργαζόμενοι δούλευαν επί μήνες ανασφάλιστοι χωρίς ένσημα και σε εντατικές συνθήκες εργασίας. Μετά από την επιμονή τους κολλήθηκαν μισά ένσημα για κάθε μεροκάματο από τον περασμένο Μάη. Κανονικά ένσημα κολλήθηκαν μόνο από τον Οκτώβριο του 2013, επειδή τα αφεντικά φοβήθηκαν το νέο νόμο με τα αυξημένα πρόστιμα. Προσπάθησαν όμως να μειώσουν τα μεροκάματα επικαλούμενοι, όπως πάντα, το χαμηλό κέρδος που λένε πως έχουν, παρά τον μεγάλο τζίρο που κάνουν καθημερινά. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι αρνήθηκαν τα παραπάνω και οι μειώσεις πάρθηκαν πίσω. Στη συνέχεια τα αφεντικά προσπάθησαν να δώσουν και πετσοκομμένα δώρα Χριστουγέννων (για κάποιους 82 ευρώ για 4 ημέρες εργασίας την εβδομάδα), αλλά υπήρξε συλλογική άρνηση και η εργοδοσία έκανε λόγο για λάθη της λογίστριας.

Με τις απολύσεις η εργοδοσία θέλει να καταστείλει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και τη συνδικαλιστική τους συσπείρωση. Προσπαθεί να σπείρει το φόβο και να ενισχύσει τον εκβιασμό. Όμως οι απολυμένοι και το σωματείο τους (Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού) δίνουν τη μάχη για να μην περάσει η εργοδοτική αυθαιρεσία.

Ο Σύλλογός μας καταγγέλλει την αντεργατική στάση της εργοδοσίας, στέκεται αλληλέγγυος στους απολυμένους συναδέλφους και στηρίζει όπως μπορεί τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων του Σαλαντίν μαζί με το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΣΑΛΑΝΤΙΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

* photo από παλαιότερη παρέμβαση του ΣΥΒΧΑ

http://bookworker.wordpress.com/

200 περίπου άτομα συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Εσταυρωμένου και γύρω στις 12.30’ ξεκινήσαμε την πορεία μας προς το Πράκτικερ. Ο κρύος και βροχερός καιρός μπορεί να έπαιξε τον ανασταλτικό του ρόλο για μια πιο μαζική προσέλευση αλλά όσοι και όσες πορευτήκαμε είχαμε την καλύτερη δυνατή παρουσία στο δρόμο. Δυνατή περιφρούρηση και πολλά συνθήματα κατοχύρωσαν για μια ακόμη φορά το σοβαρό πολιτικό και κοινωνικό εκτόπισμα του ανατρεπτικού προτάγματος στην πόλη. Διασχίσαμε την Ιερά Οδό με τη «διακριτική συνοδεία» της αστυνομίας που λίγο πριν φτάσουμε στο Πράκτικερ πήρε λιγότερο διακριτικό χαρακτήρα με δύο διμοιρίες των ΜΑΤ να παίρνουν θέση μπροστά από το κατάστημα. Το κατάστημα είχε κλείσει το μεγάλο υπόγειο πάρκινγκ και είχε απλώσει πλέγματα στην πρόσοψή του. Η πορεία διεκδίκησε το τράβηγμα των διμοιριών από την είσοδο και έτσι φτάσαμε ακριβώς μπροστά από το κατάστημα, το οποίο λειτουργούσε μόνο κατά το ήμισυ, αφού επιτρεπόταν η είσοδος στο σούπερ μάρκετ που συστεγάζεται αλλά οι πόρτες του Πράκτικερ εσωτερικά του κτιρίου ήταν κλειστές. Μείναμε περίπου 20 λεπτά φωνάζοντας συνθήματα και μοιράζοντας κείμενα μέσα κι έξω από το κτίριο και αποχωρήσαμε ρίχνοντας κόκκινες μπογιές στην πρόσοψή του καταστήματος. Στη συνέχεια μπήκαμε όλοι στο μετρό από το σταθμό τη Αγίας Μαρίνας που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Πράκτικερ και επιστρέψαμε στην πλατεία Εσταυρωμένου.

Αρκετός κόσμος επιδοκίμασε την πορεία αλλά χωρίς να φαίνεται ότι αυτή η επιδοκιμασία έχει τη διάθεση να ξεπεράσει την κουλτούρα της ανάθεσης. Το γεγονός της «αυτοκτονίας», έτσι κι αλλιώς, φέρει ένα συναισθηματικό βάρος τη στιγμή που επικοινωνείται και μάλιστα ιδιαίτερα σε αυτές τις γειτονιές. Πολλές «τριβές» στα μοιράσματα του κειμένου χωρίς κανένα ίχνος επιθετικότητας που επιβεβαιώνουν, όμως, είτε την ασφάλεια ενός «τι να κάνουμε», είτε την κυριαρχία μιας διάχυτης μοιρολατρίας. Ο κόσμος ιδιαίτερα μέσα στο Πράκτικερ σοκαρίστηκε από την αναπάντεχη γι’ αυτόν οργισμένη διαδήλωση στην είσοδο του μαγαζιού… χωρίς να προσδιορίζεται, ωστόσο, το πρόσημο του σοκ.

Η πορεία αυτή άφησε μια παρακαταθήκη αποφασιστικότητας και οργανωτικότητας υποδαυλίζοντας τους φόβους των αφεντικών του Πράκτικερ και της αστυνομίας αφού όλοι αυτοί θεωρούσαν ότι το «ταξικό μένος» είχε εξαντληθεί τόσο στην ανυπαρξία οποιουδήποτε αριστερού καθεστωτικού αντίλογου όσο και στην συγκέντρωση της προηγούμενης Πέμπτης η οποία είχε καλεστεί μόνο διαδικτυακά. Από τη μεριά μας δεν πρόκειται να αφήσουμε αυτή την ξεκάθαρη δολοφονία του Στέφανου Βαλαβάνη να χαθεί μέσα στην επιτηδευμένη λήθη αλλά θα επιδιώξουμε την συγκρότηση μια διαρκούς συλλογικής υποδομής για την περιστολή της εργοδοτικής ασυδοσίας –κι όχι μόνο της συγκεκριμένης- που θέλει να υποτιμήσει τις ζωές μας συνηθίζοντας τον θάνατο.

Περισσότερες φωτογραφίες στο site της κατάληψης Σινιάλο: https://sinialo.espiv.net/?p=14691