Ένοχη για τα ρατσιστικά κατορθώματα των αφεντικών είναι η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης  που κάνει πλάτες στις πιο αδίστακτες εργοδοσίες για να καταπατούν κάθε συλλογική σύμβαση, να αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους, να τσαλαπατάνε τις ελευθερίες όλων μας. Είναι η πολιτική του ρατσισμού που με τις επιχειρήσεις σκούπα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, την επίθεση στο δικαίωμα στην ιθαγένεια για τα παιδιά και πάνω από όλα με την συντήρηση του καθεστώτος παρανομίας χιλιάδων μεταναστών και όχι την νομιμοποίηση τους, κάνει τους εργάτες βορά  στην μαύρη εργασία που δίνει τεράστια κέρδη στο κάθε εργοδότη.

Μετά την δολοφονική ρατσιστική αυτή επίθεση αντί να επικρατήσει ο φόβος ακολούθησε μια έκρηξή οργής. Οι μετανάστες εργάτες οργανώθηκαν, έφτιαξαν σωματείο, διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους και 6000 εργάτες γης της Μανωλάδας και εργαζόμενοι και νεολαίοι από την Ηλεία και την Αχαΐα διαδήλωσαν μέσα στα χωράφια μέχρι το Α.Τ.Βάρδας σε ένα τεράστιο ποτάμι αντιρατσιστικής και εργατικής δύναμης. Αυτή η μάχη για χαρτιά, μισθούς και αξιοπρέπεια στην ζωή και την εργασία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.