Τα συστημικά ΜΜΕ έχουν κάνει θέμα σχετικά με τις αμοιβές και με την πραγματική θέση εργασίας που είχαν οι καθαρίστριες, ότι ενώ αρχικά τις προσέλαβαν για υπηρεσίες καθαριότητας στην συνέχεια έκαναν εργασίες γραφείου. Ναι μέχρι ενός σημείου έχουν δίκιο, το σύστημα αυτό έβαλε τις περισσότερες γυναίκες του μειωμένου ωραρίου και των 400-700 ευρώ τον μήνα να καλύψουν αρκετές θέσεις εργασίας και πολλές φορές διαφορετικές στην διάρκεια της ημέρας, ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας. Αλλά δεν μίλησαν για τις φορές, κατά δηλώσεις τους, που τις έβαζαν να καθαρίζουν τα πρεβάζια των παραθύρων έξω από το κτίριο, να κάνουν δουλειές γραφείου που δεν είχαν και τις απαιτούμενες γνώσεις όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι έφευγαν από την θέση τους, να κάνουν οποιαδήποτε εργασία προς όφελος της υπηρεσίας, και όλες πέραν του ωραρίου τους, και με τον ίδιο μισθό…
Τι να πούμε ότι ήταν ευνοούμενες? Όχι ήταν σκλάβοι του συστήματος, ήταν οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές με κίνδυνο ακόμα και για την ίδια τους την σωματική ακεραιότητα. Είναι πασιφανές ότι οι εργαζόμενες αυτές, γυναίκες ηλικίας 50+ δέχονται λάσπη από ένα σύστημα, που το ίδιο τις έβαζε και εργαζόντουσαν καταπατώντας όλα τα εργασιακά και θεσμικά δικαιώματα τους. Η καθαρίστρια για όλες τις δουλειές, το «παιδί» για όλα τα θελήματα, αυτή ήταν η πραγματικά περιγραφή της θέσης εργασίας τους. Αμοιβή τους από 400 έως 700 ευρώ το μήνα, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό ήταν το ποσό που καθόρησε το κράτος για να αποζημιώνει αυτούς τους ανθρώπους για τις υπηρεσίες που προσέφεραν. Το αποτέλεσμα, απόλυση, μετά από τόσα χρόνια, έγιναν αριθμοί και τις διέγραψαν από το υπουργείο. Ενώ στην θέση τους προσέλαβαν ιδιωτικές εταιρείες με εργαζόμενους σε συνθήκες άθλιες, κοστίζοντας περισσότερο στο δημόσιο. Ο καπιταλισμός, έδειξε το πραγματικό πρόσωπό του σε μια κατηγορία εργαζομένων, ενώ αφήνει όλους τους εγκάθετους να συνεχίζουν να έχουν ειδικά προνόμια. Ο αγώνας των απολυμένων καθαριστριών είναι δύσκολος και θα σταθούμε δίπλα τους, όπως θα στεκόμασταν σε κάθε εργαζόμενο που χάνει την θέση εργασίας του, το βασικό δικαίωμα για την επιβίωση.
Ο αγώνας των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ είναι αγώνας αξιοπρέπειας που έχει αφήσει ένα αποτύπωμα, ότι έχουν την δύναμη, αυτές οι λίγες γυναίκες να ενοχλούν και να τρομάζουν το κράτος, να έχουν το πείσμα ότι θα τα καταφέρουν, ότι δεν έχουν άλλο δρόμο, και δεν μπορούν να αντέξουν τον εξευτελισμό και ότι θα δώσουν την μάχη τους μέχρι τέλους. Γνωρίζουν καλά ότι πάνω στις πλάτες τους παίζονται αρκετά παιχνίδια, αλλά πρέπει να νικήσουν και η νίκη τους δεν θα είναι μόνο ένας μισθός των 700 ευρώ, μπορεί και μια αφετηρία που να ξυπνήσει και τους υπόλοιπους, γι αυτό και τις λοιδορούν με κατασκευασμένες «πληροφορίες». Στηρίζουμε και θα στηρίζουμε το δίκιο του κάθε εργαζόμενου, ειδικά δε με περισσότερο πάθος όσων αγωνίζονται.
Προς όλους τους παπαγάλους των ΜΜΕ τους υπενθυμίζουμε ότι καμιά «δουλειά» δεν είναι ντροπή. Η δουλεία και η υποταγή όμως είναι.
Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου
Ελληνικό Τμήμα
iww.org.gr
Tην Τετάρτη 18 Ιουνίου το σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού με την παρουσία αλληλέγγυων πραγματοποίησε μαζικό μοίρασμα κειμένου στην περιοχή της Ακρόπολης.
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με άλλη μια περίπτωση εργοδοτικής αυθαιρεσίας στο καφέ-εστιατόριο Athinai bistro, στην άκρως τουριστική περιοχή της Αθήνας, στον πεζόδρομο Μακρυγιάννη. Τα αφεντικά του μαγαζιού Πέτρος και Λευτερης Παυλής προχώρησαν σε εκδικητικές απολύσεις την Δευτέρα του Πάσχα αφού οι συνάδελφοι τόλμησαν να ζητήσουν το δώρο τους τη Μ. Τετάρτη. Μάλιστα, το εν λόγω κατάστημα δεν είναι πρώτη φορά που απολύει αφού μέσα σε ούτε ένα χρόνο λειτουργίας του έχει απολύσει 6 συνολικά άτομα.
Η πρώτη απόλυση έγινε εντελώς απροειδοποίητα και μέσω τηλεφώνου σε συναδέλφισσα, η οποία τις προηγούμενες μέρες εν ώρα εργασίας ψυχολογικό πόλεμο για την ποιότητα της δουλειάς της. Μη έχοντας λάβει τα δεδουλευμένα , τα επιδόματα και δώρα που της αναλογούσαν προχώρησε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας όπου κατά τη διάρκεια των διαδικασιών η εργοδοσία προσφέρθηκε να δώσει τα χρήματα που διεκδικούσε η συναδέλφισσα .Ωστόσο, τις επόμενες μέρες η στάση της εργοδοσίας άλλαξε με αποτέλεσμα να μην καταβληθούν ποτέ τα δεδουλευμένα ενώ κατέληξαν μέχρι και να στέλνουν υβριστικά μηνύματα στο κινητό της συναδέλφου.
Αφού έγιναν και άλλες απολύσεις, κάποιοι συνάδελφοι που μπήκαν σε διαδικασία διεκδικήσεων, αποζημιώθηκαν με βάση αυτά που απαιτούσαν. Στη συνέχεια η εργοδοσία του athinai bistro απολύει και τους επόμενους δύο συναδέλφους τη Δευτέρα του Πάσχα, στη λήξη της βραδινής τους βάρδιας λέγοντας τους ότι λήγει η συνεργασία τους χωρίς μάλιστα να υπάρχει ο παραμικρός λόγος απόλυσης.
Οι συνάδελφοι, ξέροντας τον χαρακτήρα και τον τρόπο που λειτουργούν τα αφεντικά, κατάλαβαν ότι η απόλυσή τους ήταν καθαρά εκδικητική, αφού λίγες μέρες πριν είχαν ζητήσει το δώρο του Πάσχα, καθώς και τις συμβάσεις εργασίας που δεν είχαν πάρει ποτέ στα χέρια τους. Επιπλέον, είχαν ήδη ανακαλύψει πως η εργοδοσία κολλούσε λιγότερα από μισά ένσημα από την πρώτη μέρα εργασίας τους εν αγνοία των εργαζομένων ,ενώ η απάντηση των αφεντικών ήταν πως κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο για το μεροκάματο που έπαιρναν, παρόλο που οι ίδιοι είχαν προτείνει το μεροκάματο αυτό με ολόκληρα ένσημα.
Την ίδια στιγμή που η “βαριά βιομηχανία” της Ελλάδας, ο επισιτισμός-τουρισμός, υπερπολλαπλασιάζει τα έσοδά του, γνωρίζουμε πως το 42% αύξηση της απασχόλησης που ευαγγελίζεται για τα επόμενα χρόνια θα προέρχεται από εργαζόμενους που βιώνουμε τον πιο βάρβαρο εργασιακό μεσαίωνα. Μαύρη εργασία ή στην καλύτερη ένα ένσημο τετράωρου, όλο και μικρότερα μεροκάματα, χωρίς ωράρια, απλήρωτα δώρα, υπερωρίες, βραδινά και πάντα με το τσεκούρι της απόλυσης σε όποιον σκεφτεί να ζητήσει τα αυτονόητα. Αυτό είναι το succes story των αφεντικών και η «ανάπτυξή» τους θα έρθει μέσα από τη μεγαλύτερη καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και το ξεζούμισμά μας.
Οι συνάδελφοι από τη μέρα απόλυσής τους κινήθηκαν μαζί και θα διεκδικούν τα δικαιώματα τους μέχρι να δικαιωθούν. Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων προσπαθεί να είναι παρόν σε κάθε αγώνα που συμβαίνει, σε κάθε προσπάθεια να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας μας. Το σωματείο μας λειτουργεί με οριζόντιες διαδικασίες όπου όλα τα μέλη του έχουν λόγο και ευθύνη για τις κινήσεις, το λόγο και τις πράξεις του. Δουλεύουμε σε έναν κλάδο όπου η εργασιακή κατάσταση του κάθε μαγαζιού επηρεάζει και τα υπόλοιπα και για αυτό για εμάς ο αγώνας κάθε εργαζόμενου/ης είναι αγώνας όλων μας. Τα αφεντικά συνεχώς επικαλούνται την «πιάτσα», δηλαδή το τί συνθήκες επικρατούν στα γύρω μαγαζιά και είναι ώρα να επικαλούμαστε τους δικούς μας αγώνες, τους αγώνες που δημιουργούνται από τα κάτω, από εμάς τους ίδιους.
Από την συγκέντρωση για την ελεύθερη μετακίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς τη δευτέρα 23/6. Ακολούθησε πορεία αλληλεγγύης στις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών. Για την προπαγάνδιση της συγκέντρωσης, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη στάση Μετρό Συντάγματος το σάββατο 21 Ιουνίου, από τη συλλογικότητα μας και την Ανοιχτή Συνέλευση Ελληνικού Αργυρούπολης