Παρέμβαση σε sites στο κέντρο της Αθήνας: Οι εργαζόμενοι στα sites δεν είμαστε αόρατοι!

Με παρέμβαση σε πέντε ειδησεογραφικά sites που στεγάζονται στο κέντρο της Αθήνας ξεκίνησε σήμερα η καμπάνια της Συνέλευσης εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ για την οργάνωση και ενημέρωση των εργαζομένων στα sites. Ύστερα από αφισοκολλήσεις έξω από «μαγαζιά», γραφεία σωματείων του κλάδου αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, μέλη της συνέλευσης επισκεφθήκαμε τα paraskinio.gr («Παρασκήνιο»), toxrima.gr («Το Χρήμα»), karfitsa.gr («Καρφίτσα») και τα γραφεία των ηλεκτρονικών εκδόσεων των free press εφημερίδων «Athens Voice» και «Lifo».
Εκεί μοιράστηκαν κείμενα της ανοικτής συνέλευσης στους εργαζομένους, με τους οποίους συζητήσαμε για τις συνθήκες εργασίας, την καμπάνια για τα sites και τις δράσεις της συνέλευσής μας, ενώ ακολούθησαν και «φιλικές» κουβέντες με διοικητικά στελέχη. Κατά την πενταπλή παρέμβασή μας διαπιστώθηκαν για μια ακόμη φορά οι αθλιότητες των αφεντικών στα sites, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει πραγματικά κάτεργα, στοιβάζοντας νέους – κατά κύριο λόγο – ανθρώπους με πενιχρές αμοιβές ακόμη και των 200 ευρώ το μήνα και δίχως ασφάλιση. Η απασχόλησή τους μπορεί να φτάνει 10ωρες και 12ωρες βάρδιες με δουλειά και τα Σαββατοκύριακα, ενώ κυριαρχούν το «μπλοκάκι», η «μαύρη» εργασία και η απόδειξη δαπάνης.
«Ξέρετε πως δουλεύουν οι δημοσιογράφοι εδώ; Αναλαμβάνουν μηνιαία πρότζεκτ. Σα να δούλευαν από το σπίτι τους. Μπορούν και να μας στέλνουν άρθρα από τις διακοπές τους», είχε το θράσος να απαντήσει κοστουμαρισμένο διευθυντικό στέλεχος στο «Παρασκήνιο», όταν ερωτήθηκε για την «καραμπινάτη» παρανομία της πληρωμής με απόδειξη δαπάνης. Αναφερόταν στους ίδιους δημοσιογράφους που απασχολεί καθημερινά σε συγκεκριμένο χώρο (τα γραφεία της εταιρείας) για 8 και 10 ώρες – ορισμός της εξαρτημένης εργασίας – δίχως ασφάλιση, με «χαρτζιλίκια» των 300 έως και 600 ευρώ για τους …τυχερούς, ή και «εθελοντές» στους οποίους απλά τάζει ότι κάποτε θα πληρωθούν. Αυτό όμως είναι το πεδίο που οι επαγγελματίες συνδικαλιστές της ΕΣΗΕΑ, και όχι μόνο, “άνοιξαν” στους κεφαλαιοκράτες, δια της απουσίας τους. Με ανούσιες συζητήσεις για αλλαγή Καταστατικού που επαναλαμβάνονται την τελευταία δεκαετία και με αστείες εξαγγελίες του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για δημιουργία μητρώου ΜΗ μελών (!), το πρόβλημα όχι μόνο δε λύνεται, αλλά διαρκώς θα οξύνεται.
Οι παρεμβάσεις της Συνέλευσης Εργαζομένων/Ανέργων/Φοιτητών σε sites και «παραδοσιακά» MME θα συνεχιστούν. Να είναι βέβαιοι οι εργοδότες στις «γαλέρες» του Τύπου πως θα μας βρίσκουν ξανά και ξανά μπροστά τους. Μόνος δρόμος για όλους εμάς τους επισφαλείς εργαζομένους είναι αυτός του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα. Όχι μόνο ως ζήτημα αξιοπρέπειας, αλλά πλέον και ως αγώνα για τη ζωή και την επιβίωσή μας απέναντι στον ολοκληρωτικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει τα αφεντικά.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε σήμερα:

 

Αφίσες που κολλιούνται έξω από sites και ομίλους από τη συνέλευση εργαζόμενων/ανέργων/φοιτητών στα ΜΜΕ, στα πλαίσια εκστρατείας πληροφόρησης και οργάνωσης των εργαζομένων στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

 

O ιδεολογικός χειρισμός στην υπηρεσία της «καθαριότητας» & η ταξική αλληλεγγύη των εργαζομένων (Bιομηχανικοί Εργάτες Του Κόσμου)

iww-newΤα συστημικά ΜΜΕ έχουν κάνει θέμα σχετικά με τις αμοιβές και με την πραγματική θέση εργασίας που είχαν οι καθαρίστριες, ότι ενώ αρχικά τις προσέλαβαν για υπηρεσίες καθαριότητας στην συνέχεια έκαναν εργασίες γραφείου. Ναι μέχρι ενός σημείου έχουν δίκιο, το σύστημα αυτό έβαλε τις περισσότερες γυναίκες του μειωμένου ωραρίου και των 400-700 ευρώ τον μήνα να καλύψουν αρκετές θέσεις εργασίας και πολλές φορές διαφορετικές στην διάρκεια της ημέρας, ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας. Αλλά δεν μίλησαν για τις φορές, κατά δηλώσεις τους, που τις έβαζαν να καθαρίζουν τα πρεβάζια των παραθύρων έξω από το κτίριο, να κάνουν δουλειές γραφείου που δεν είχαν και τις απαιτούμενες γνώσεις όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι έφευγαν από την θέση τους, να κάνουν οποιαδήποτε εργασία προς όφελος της υπηρεσίας, και όλες πέραν του ωραρίου τους, και με τον ίδιο μισθό…

Τι να πούμε ότι ήταν ευνοούμενες? Όχι ήταν σκλάβοι του συστήματος, ήταν οι άνθρωποι για όλες τις δουλειές με κίνδυνο ακόμα και για την ίδια τους την σωματική ακεραιότητα. Είναι πασιφανές ότι οι εργαζόμενες αυτές, γυναίκες ηλικίας 50+ δέχονται λάσπη από ένα σύστημα, που το ίδιο τις έβαζε και εργαζόντουσαν καταπατώντας όλα τα εργασιακά και θεσμικά δικαιώματα τους. Η καθαρίστρια για όλες τις δουλειές, το «παιδί» για όλα τα θελήματα, αυτή ήταν η πραγματικά περιγραφή της θέσης εργασίας τους. Αμοιβή τους από 400 έως 700 ευρώ το μήνα, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό ήταν το ποσό που καθόρησε το κράτος για να αποζημιώνει αυτούς τους ανθρώπους για τις υπηρεσίες που προσέφεραν. Το αποτέλεσμα, απόλυση, μετά από τόσα χρόνια, έγιναν αριθμοί και τις διέγραψαν από το υπουργείο. Ενώ στην θέση τους προσέλαβαν ιδιωτικές εταιρείες με εργαζόμενους σε συνθήκες άθλιες, κοστίζοντας περισσότερο στο δημόσιο. Ο καπιταλισμός, έδειξε το πραγματικό πρόσωπό του σε μια κατηγορία εργαζομένων, ενώ αφήνει όλους τους εγκάθετους να συνεχίζουν να έχουν ειδικά προνόμια. Ο αγώνας των απολυμένων καθαριστριών είναι δύσκολος και θα σταθούμε δίπλα τους, όπως θα στεκόμασταν σε κάθε εργαζόμενο που χάνει την θέση εργασίας του, το βασικό δικαίωμα για την επιβίωση.

Ο αγώνας των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ είναι αγώνας αξιοπρέπειας που έχει αφήσει ένα αποτύπωμα, ότι έχουν την δύναμη, αυτές οι λίγες γυναίκες να ενοχλούν και να τρομάζουν το κράτος, να έχουν το πείσμα ότι θα τα καταφέρουν, ότι δεν έχουν άλλο δρόμο, και δεν μπορούν να αντέξουν τον εξευτελισμό και ότι θα δώσουν την μάχη τους μέχρι τέλους. Γνωρίζουν καλά ότι πάνω στις πλάτες τους παίζονται αρκετά παιχνίδια, αλλά πρέπει να νικήσουν και η νίκη τους δεν θα είναι μόνο ένας μισθός των 700 ευρώ, μπορεί και μια αφετηρία που να ξυπνήσει και τους υπόλοιπους, γι αυτό και τις λοιδορούν με κατασκευασμένες «πληροφορίες». Στηρίζουμε και θα στηρίζουμε το δίκιο του κάθε εργαζόμενου, ειδικά δε με περισσότερο πάθος όσων αγωνίζονται.

Προς όλους τους παπαγάλους των ΜΜΕ τους υπενθυμίζουμε ότι καμιά «δουλειά» δεν είναι ντροπή. Η δουλεία και η υποταγή όμως είναι.

Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου

Ελληνικό Τμήμα

iww.org.gr

contact@iww.org.gr

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ: Athinai Bistrot

ΣΣΜ

Tην Τετάρτη 18 Ιουνίου το σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού με την παρουσία αλληλέγγυων πραγματοποίησε μαζικό μοίρασμα κειμένου στην περιοχή της Ακρόπολης. 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ:
Athinai Bistrot

Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με άλλη μια περίπτωση εργοδοτικής αυθαιρεσίας στο καφέ-εστιατόριο Athinai bistro, στην άκρως τουριστική περιοχή της Αθήνας, στον πεζόδρομο Μακρυγιάννη. Τα αφεντικά του μαγαζιού Πέτρος και Λευτερης Παυλής προχώρησαν σε εκδικητικές απολύσεις την Δευτέρα του Πάσχα αφού οι συνάδελφοι τόλμησαν να ζητήσουν το δώρο τους τη Μ. Τετάρτη. Μάλιστα, το εν λόγω κατάστημα δεν είναι πρώτη φορά που απολύει αφού μέσα σε ούτε ένα χρόνο λειτουργίας του έχει απολύσει 6 συνολικά άτομα. 
 Η πρώτη απόλυση έγινε εντελώς απροειδοποίητα και μέσω τηλεφώνου σε συναδέλφισσα, η οποία τις προηγούμενες μέρες εν ώρα εργασίας ψυχολογικό πόλεμο για την ποιότητα της δουλειάς της. Μη έχοντας λάβει τα δεδουλευμένα , τα επιδόματα και δώρα που της αναλογούσαν προχώρησε σε καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας όπου κατά τη διάρκεια των διαδικασιών η εργοδοσία προσφέρθηκε να δώσει τα χρήματα που διεκδικούσε η συναδέλφισσα .Ωστόσο, τις επόμενες μέρες η στάση της εργοδοσίας άλλαξε με αποτέλεσμα να μην καταβληθούν ποτέ τα δεδουλευμένα ενώ κατέληξαν μέχρι και να στέλνουν υβριστικά μηνύματα στο κινητό της συναδέλφου. 
 Αφού έγιναν και άλλες απολύσεις, κάποιοι συνάδελφοι που μπήκαν σε διαδικασία διεκδικήσεων, αποζημιώθηκαν με βάση αυτά που απαιτούσαν. Στη συνέχεια η εργοδοσία του athinai bistro απολύει και τους επόμενους δύο συναδέλφους τη Δευτέρα του Πάσχα, στη λήξη της βραδινής τους βάρδιας λέγοντας τους ότι λήγει η συνεργασία τους χωρίς μάλιστα να υπάρχει ο παραμικρός λόγος απόλυσης. 
 Οι συνάδελφοι, ξέροντας τον χαρακτήρα και τον τρόπο που λειτουργούν τα αφεντικά, κατάλαβαν ότι η απόλυσή τους ήταν καθαρά εκδικητική, αφού λίγες μέρες πριν είχαν ζητήσει το δώρο του Πάσχα, καθώς και τις συμβάσεις εργασίας που δεν είχαν πάρει ποτέ στα χέρια τους. Επιπλέον, είχαν ήδη ανακαλύψει πως η εργοδοσία κολλούσε λιγότερα από μισά ένσημα από την πρώτη μέρα εργασίας τους εν αγνοία των εργαζομένων ,ενώ η απάντηση των αφεντικών ήταν πως κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο για το μεροκάματο που έπαιρναν, παρόλο που οι ίδιοι είχαν προτείνει το μεροκάματο αυτό με ολόκληρα ένσημα.
 Την ίδια στιγμή που η “βαριά βιομηχανία” της Ελλάδας, ο επισιτισμός-τουρισμός, υπερπολλαπλασιάζει τα έσοδά του, γνωρίζουμε πως το 42% αύξηση της απασχόλησης που ευαγγελίζεται για τα επόμενα χρόνια θα προέρχεται από εργαζόμενους που βιώνουμε τον πιο βάρβαρο εργασιακό μεσαίωνα. Μαύρη εργασία ή στην καλύτερη ένα ένσημο τετράωρου, όλο και μικρότερα μεροκάματα, χωρίς ωράρια, απλήρωτα δώρα, υπερωρίες, βραδινά και πάντα με το τσεκούρι της απόλυσης σε όποιον σκεφτεί να ζητήσει τα αυτονόητα. Αυτό είναι το succes story των αφεντικών και η «ανάπτυξή» τους θα έρθει μέσα από τη μεγαλύτερη καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και το ξεζούμισμά μας. 
 Οι συνάδελφοι από τη μέρα απόλυσής τους κινήθηκαν μαζί και θα διεκδικούν τα δικαιώματα τους μέχρι να δικαιωθούν. Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων προσπαθεί να είναι παρόν σε κάθε αγώνα που συμβαίνει, σε κάθε προσπάθεια να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας μας. Το σωματείο μας λειτουργεί με οριζόντιες διαδικασίες όπου όλα τα μέλη του έχουν λόγο και ευθύνη για τις κινήσεις, το λόγο και τις πράξεις του. Δουλεύουμε σε έναν κλάδο όπου η εργασιακή κατάσταση του κάθε μαγαζιού επηρεάζει και τα υπόλοιπα και για αυτό για εμάς ο αγώνας κάθε εργαζόμενου/ης είναι αγώνας όλων μας. Τα αφεντικά συνεχώς επικαλούνται την «πιάτσα», δηλαδή το τί συνθήκες επικρατούν στα γύρω μαγαζιά και είναι ώρα να επικαλούμαστε τους δικούς μας αγώνες, τους αγώνες που δημιουργούνται από τα κάτω, από εμάς τους ίδιους.

  ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ

Aπό τη συγκέντρωση για την ελεύθερη μετακίνηση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Από την συγκέντρωση για την ελεύθερη μετακίνηση στα μέσα μαζικής μεταφοράς τη δευτέρα 23/6. Ακολούθησε πορεία αλληλεγγύης στις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών. Για την προπαγάνδιση της συγκέντρωσης, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη στάση Μετρό Συντάγματος το σάββατο 21 Ιουνίου, από τη συλλογικότητα μας και την Ανοιχτή Συνέλευση Ελληνικού Αργυρούπολης

 https://anergoigeitonion.espivblogs.net/