Προσαγωγές Καθαριστριών

BsMXVJdIMAAI3k8.jpg largeΈνταση την Πέμπτη στο ΥπΟικ με ξύλο και σύλληψη καθαριστριας.Με τις γελοίες και συνάμα ανυπόστατες κατηγορίες της εξύβρισης,αντίστασης κατά της αρχής και σωματική βλάβη σε αστυνομικό,προσήχθησαν 20 καθαρίστριες έξω από το Υπουργείο Οικονομικών και η μία απο αυτές της Βάσως Γκόβα μετατράπηκε σε σύλληψη.Τελικά με ασθενοφόρο η Βάσω Γκόβα διεκομίσθη στο νοσοκομείο Ελπις καθώς ένοιωθε δυσφορία και έντονο πόνο. Οι καθαρίστριες καλούν κόσμο στη ΓΑΔΑ τωρα για να απαιτήσουν την απελευθέρωση της συλληφθείσας.

Ολη η ειδηση εδω και εδω

Photos: ΔΡΟΜΟΓΡΑΦΟΣ εδω & εδω

Συγκέντρωση τώρα έξω απο την ΓΑΔΑ BsM4SERIUAApPou.jpg large

 

Γαλλία: Μια τεράστια νίκη για τους εργάτες του κατειλημμένου εργοστασίου Fralib

Οι εργάτες θα κρατήσουν το εργοστάσιο και θα το λειτουργήσουν μόνοι τους, υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, ενώ η Unilever θα τους καταβάλει 20 εκατομμύρια ευρώ: «Τα βάλαμε με τους δισεκατομμυριούχους, μας έλεγαν ότι είμαστε τρελοί, αλλά η τρέλα μας τελικά δικαιώθηκε»
Μετά από τριάμιση χρόνια αγώνα, οι εργάτες/τριες του εργοστασίου Fralib, κοντά στη Μασσαλία της Γαλλίας, πέτυχαν μια συμφωνία-θρίαμβο με το πρώην αφεντικό τους, την πολυεθνική Unilever.

Οι εργάτες θα κρατήσουν το εργοστάσιο και θα το λειτουργήσουν μόνοι/ες τους, υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, ενώ η Unilever θα τους καταβάλει 20 εκατομμύρια ευρώ.

Το ποσό αυτό περιλαμβάνει αποζημίωση των εργατών για την περίοδο της ανεργίας, την αξία των μηχανημάτων και της εγκατάστασης όσο και επιπλέον κεφάλαιο εκκίνησης και επένδυσης του νέου εργατικού συνεταιρισμού!

Το εργοστάσιο Fralib είναι μια μονάδα επεξεργασίας και συσκευασίας τσαγιού και βοτάνων, το οποίο από το 1896 παράγει το πασίγνωστο στη Γαλλία ρόφημα βοτάνων “Elephant”.

Όταν αγοράστηκε από την πολυεθνική Unilever, το εργοστάσιο άρχισε να συσκευάζει και το τσάι Lipton. Όμως, το 2010 η Unilever θεώρησε ότι το εργατικό κόστος στη Γαλλία είναι πολύ υψηλό και αποφάσισε το κλείσιμο του εργοστασίου και τη μετεγκατάστασή του στην Πολωνία, αφήνοντας στο δρόμο τους 182 εργάτες του.

Τότε ξεκινάει και ο μακρύς αγώνας των εργατών, με την κατάληψη του εργοστασίου και την απαίτηση να συνεχίσουν μόνοι/ες τους, υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης, τη λειτουργία του.

Με τη στήριξη του εργατικού συνδικάτου GGT, αλλά και πολλών άλλων συλλογικοτήτων και κινημάτων στη Γαλλία, οι εργάτες άντεξαν τριάμιση χρόνια σκληρών δικαστικών διαμαχών με την πολυεθνική, βάζοντας παράλληλα κατά καιρούς μπροστά τις μηχάνες και διακινώντας μέσω του δικτύου υποστήριξης το τσάι “Elephant” για να συντηρήσουν τον αγώνα τους αλλά και για να διαδόσουν την ιδέα της εργατικής αυτοδιαχείρισης.

Τελικά, τη Δευτέρα 26 Μαϊου 2014, υπεγράφη η συμφωνία που επισφραγίζει με τον πιο νικηφόρο τρόπο τις 1336 ημέρες αγώνα.

Τώρα οι 76 εναπομείναντες εργάτες/τριες ετοιμάζονται για να ξεκινήσουν από το Σεπτέμβρη το νέο τους παραγωγικό εγχείρημα, υπό τη μορφή του εργατικού συνεταιρισμού. Αναζητούν νέους προμηθευτές και αγοραστές, στα πλαίσια της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Πρώτα, όμως, το γιόρτασαν!

Στο πάρτι που έγινε στο εργοστάσιο την Τρίτη 27 Μαϊου, μια εργάτρια δήλωσε: “Τα βάλαμε με τους δισεκατομμυριούχους, μας έλεγαν ότι είμαστε τρελοί, αλλά η τρέλα μας τελικά δικαιώθηκε.”

Μετά τους εργάτες και τις εργάτριες του εργοστασίου Pilpa, που παράγει παγωτά, που νίκησαν την εργοδοσία και πλέον λειτουργούν υπό καθεστώς αυτοδιαχείρισης το “Εργοστάσιο του Νότου”, οι νικητές εργάτες και εργάτριες θα πρέπει τώρα να βρουν ένα νέο όνομα για τα προϊόντα τους και να φτιάξουν το δικό τους οικονομικό πλάνο.

Το “εμπορικό” ατού του νέου συνεταιρισμού θα είναι η απόλυτα φυσική και ποιοτική σειρά προϊόντων, χωρίς τα συνθετικά ενισχυτικά γεύσης που περιέχει το γνωστό Lipton.

Από τον μικρό εργατικό συνεταιρισμό Συν Άλλοις στην Αθήνα, τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία!
Αναδημόσιευση από : http://www.thepressproject.gr/article/65503
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=A3KqeXcgy4w[/youtube]

Στη Σκάλα Λακωνίας: “Δεν μας αφήνουν να καθίσουμε στις πλατείες, να περπατάμε στα πεζοδρόμια, να πιούμε καφέ” / Για την απεργία των μεταναστών εργατών στη Σκάλα Λακωνίας

metanasteyshΘύματα κακομεταχείρισης από εργοδότες, δημοτική αρχή, αστυνομία και ντόπιους πέφτουν καθημερινά οι 800 μετανάστες εργάτες στη Σκάλα Λακωνίας, που έχουν ξεκινήσει απεργία από τις 3 Ιουλίου. μετανάστες καταγγέλλουν ότι βιώνουν “την ελληνική εκδοχή απαρτχαϊντ. “Δεν μας αφήνουν να κάτσουμε στις πλατείες, να περπατάμε στα πεζοδρόμια, να πάμε για ένα καφέ. Μας λένε ότι δεν είναι χώρος για μας. Ο κόσμος εδώ δεν μας αφήνει να νοικιάσουμε κάποιο σπίτι. Μόνο το 10% μένει μέσα στην πόλη, οι υπόλοιποι ζούμε σε κοτέτσια στα χωράφια που δουλεύουμε και για τα οποία πληρώνουμε κιόλας τ’ αφεντικά μας, ενώ την ίδια ώρα μας χρωστάνε μηνιάτικα”, σημείωναν χθες εργάτες από τη Σκάλα σε συνέντευξη Τύπου. Το σκηνικό του καθημερινού τρόμου για τους μετανάστες συμπληρώνεται από εφόδους αστυνομικών, οι οποίοι, όπως καταγγέλλεται, σπάνε πόρτες, τραβολογούν κόσμο στο τμήμα, ακόμα κι αν έχει χαρτιά, ενώ λένε στους μετανάστες να μην εμφανίζονται στο χωριό, “γιατί η θέση τους είναι στα χωράφια και μόνο”.

Οι μετανάστες ζητούν να απονεμηθεί δικαιοσύνη, έχουν καταθέσει σχετικές μηνύσεις σε βάρος δύο αστυνομικών, αλλά και του δημάρχου που νομιμοποιεί με τη στάση του τις απειλές και τη βία σε βάρος τους. Παράλληλα διαμηνύουν πώς θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις. Την Κυριακή οι απεργοί πραγματοποίησαν μεγάλη συγκέντρωση και πορεία από το δημαρχείο μέχρι το Αστυνομικό Τμήμα. Οι παρόντες στη διαδήλωση ανέφεραν ότι ο δήμαρχος έβριζε διαρκώς τους εργάτες και τη δικηγόρο τους, η οποία έχει προβεί σε σχετική καταγγελία στον Δικηγορικό Σύλλογο Σπάρτης.

Η στάση του δημάρχου είναι γνωστή από το παρελθόν. “Κάθε φορά που με πετύχαινε στον δρόμο, με χτυπούσε και μ’ απειλούσε. Μέχρι που με έστειλαν στην Κόρινθο”, κατήγγειλε ο Μοχάμεντ Ασίφ. Ο Μ. Ασίφ έμεινε στο στρατόπεδο συγκέντρωση της Κορίνθου για 18 μήνες. Πάνω από τους μισούς Πακιστανούς εκεί, όπως υπογράμμισε, προέρχονται από τη Σκάλα Λακωνίας, με την απειλή για τον εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να λειτουργεί ως μέτρο εκφοβισμού.

Η πολύτιμη συμβολή των μεταναστών στην περιοχή προκύπτει από την εξής απλή διαπίστωση. Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας να δουλέψει στη θέση τους. Παρ’ όλα αυτά οι εργοδότες θέλουν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Ατελείωτα ωράρια, που ξεκινούν από νωρίς το πρωί και φτάνουν μέχρι αργά το βράδυ, για μεροκάματο που δεν ξεπερνά τα 15 ευρώ. Ένας από τους εργάτες είπε: “Μου χρωστάνε 52.000 ευρώ. Μου δίνουν ακάλυπτες επιταγές.” Οι 800 εργάτες ζητούν να σταματήσει η ρατσιστική αντιμετώπιση σε βάρος τους, να τιμωρηθούν οι δράστες των επιθέσεων, ν’ αποκτήσουν χαρτιά για να δουλέψουν νόμιμα και να πληρωθούν τα δεδουλευμένα. Με απλά λόγια, “να ζήσουν σαν άνθρωποι”.

ΠΗΓΗ:

ATHENS INDYMEDIAlogo

 

 

(κάντε κλίκ στο εικονίδιο)

ΣΜΕΔ: Από την 4π στη ΣΕΛΕΝΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ… η απλήρωτη εργασία καλά κρατεί

Προειδοποίηση: Ακολουθεί διδακτικό success story «υγιούς επιχειρηματικής ανάπτυξης».
Τα θλιβερά πεπραγμένα της αλήστου μνήμης εταιρείας 4π Ειδικές Εκδόσεις Α.Ε. είναι γνωστά και απασχόλησαν πολλάκις τον Σύλλογο στο παρελθόν. Γνωστές είναι επίσης οι εξελίξεις που έφεραν την εργοδοσία της 4π, με επικεφαλής τον κ. Θ. Σπίνουλα, να συνεχίζει σκιωδώς τη δράση της κάτω από άλλον εταιρικό μανδύα, αυτόν της ΣΕΛΕΝΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. (http://www.selenapress.gr/), μεταφέροντας εκεί τις έντυπες εκδόσεις του πασίγνωστου περιοδικού National Geographic (σχετικά με όλη την υπόθεση, δείτε αναλυτικά εδώ: http://www.smed.gr/2011/06/4.html). Αυτό που, αν και αναμενόμενο (καθότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι τέτοιων «υγιών επιχειρηματιών»), δεν ήταν γνωστό μέχρι σήμερα είναι ότι οι ίδιες αισχρές τακτικές της 4π με τις οποίες έμειναν τελικά απλήρωτοι, με οφειλές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, πολλές δεκάδες εσωτερικοί και εξωτερικοί εργαζόμενοι της εταιρείας συνεχίζονται και στη ΣΕΛΕΝΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, αφήνοντας ζοφερές υπόνοιες για το μέλλον…
Αυτή τη φορά, η υπόθεση αφορά οφειλές χιλιάδων ευρώ προς τους «εξωτερικούς συνεργάτες», μεταφραστές και επιμελητές, της σειράς Εθνικό Ιστορικό Αρχείο(http://historyarchive.gr/) – έκδοσης του National Geographic, όπου εξακολουθούν να είναι υπεύθυνοι, όπως προαναφέραμε, οι γνωστοί μας από την 4π κ. Γ. Κοπελιάδης (ο οποίος εμφανίζεται ως διευθυντής) και Θ. Σπίνουλας (ο οποίος δεν εμφανίζεται πουθενά, αλλά εκτελεί καταφανώς χρέη… αρχιδιευθυντή). Οι συνάδελφοι εργάστηκαν επί μήνες χωρίς να πληρώνονται, περιμένοντας να αρχίσουν να λαμβάνουν τις, ούτως ή άλλως πολύ χαμηλές, αμοιβές τους με την ολοκλήρωση της δουλειάς τους. Ακόμα όμως και αυτή η εξαιρετικά δυσβάσταχτη συμφωνία δεν τηρήθηκε από τους εργοδότες τους, με αποτέλεσμα σήμερα, αρκετούς μήνες μετά την παράδοση της δουλειάς (και την έκδοση των έργων), να μην τους έχει καταβληθεί ακόμα ούτε ευρώ.
Δύο από αυτές τις συναδέλφους απευθύνθηκαν ήδη στον Σύλλογο. Μαζί τους, ήρθαμε σε επαφή με τους εργοδότες τους, αρχικά με τους κκ. Σπίνουλα και Κοπελιάδη, και κατόπιν με τη γραμματεία της προέδρου της ΣΕΛΕΝΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, της κ. Δ. Κορασίδη. Οι κκ. Σπίνουλας και Κοπελιάδης (με αυτή τη σειρά στην ιεραρχία, όπως δεν δυσκολευτήκαμε να διαπιστώσουμε) αρνήθηκαν να δεσμευτούν σε ημερομηνίες πληρωμής των συναδέλφων, παρά την αρχική τους υπόσχεση, με τον πρώτο μάλιστα να δίνει και ένα σόου εκνευρισμού, εμπάθειας, ακόμα και συνωμοσιολογίας («ποια συμφέροντα εξυπηρετείτε;»), όταν επιχειρήσαμε να τον συναντήσουμε εκ νέου για να τον ρωτήσουμε το αυτονόητο, γιατί αρνείται να τηρήσει, έστω, τον λόγο του. Τελικώς, η γραμματεία της προέδρου της ΣΕΛΕΝΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ όρισε ένα πρώτο χρονοδιάγραμμα πληρωμής των δύο συναδέλφων, ξεκινώντας από την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου, πριν κλείσει η εταιρεία για καλοκαίρι και παραπεμφθούν οι οφειλές στα πρωτοβρόχια και ακόμα παραπέρα.
Γνωρίζουμε ότι αρκετοί ακόμα συνάδελφοι βρίσκονται στην ίδια ακριβώς θέση, των απλήρωτων «εξωτερικών συνεργατών» ενός διδύμου που, αφού έβαλε λουκέτο σε μία (δική του) εταιρεία, λειτουργεί τώρα με τον ίδιο ακριβώς επαίσχυντο τρόπο κάτω από την προστασία μιας εταιρείας άλλων (η οποία, βέβαια, κάθε άλλο παρά άμοιρη ευθυνών είναι για τη σημερινή κατάσταση). Γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά ότι, στις παρούσες συνθήκες, απέναντι σε τέτοιους εργοδότες, όσοι συνάδελφοι δεν διεκδικήσουν σθεναρά τα δεδουλευμένα τους δεν αποκλείεται να βρεθούν αργά ή γρήγορα στην ίδια θέση με τους επί χρόνια πλέον απλήρωτους εργαζόμενους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, της 4π. Γι’ αυτό καλούμε όλους τους απλήρωτους συναδέλφους που εργάστηκαν για τη σειρά Εθνικό Ιστορικό Αρχείο της ΣΕΛΕΝΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, αλλά και για όποιους άλλους τίτλους σχετίζονται με τις εκδόσεις του National Geographic, να έρθουν άμεσα σε επαφή με τον Σύλλογο: είναι ζήτημα αξιοπρέπειας όλων μας.

[Παρ.11/7, 7μμ, Ερμού – πλ. Καπνικαρέας] συγκέντρωση-μικροφωνική ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

Την Παρασκευή 11 Ιούλη στις 7μμ στην πλατεία Καπνικαρέας επί της Ερμού το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια οργανώνει συγκέντρωση-μικροφωνικήαντιπληροφόρησης και διαμαρτυρίας.

Η πολυμέτωπη επίθεση εργοδοτών και κυβερνώντων προς τον κόσμο της εργασίας, στα εργατικά μας δικαιώματα, τις κατακτήσεις μας και την αξιοπρέπειά μας συνεχίζεται. Στον κλάδο του εμπορίου η επίθεση τους αυτή έχει ως μια από τις βασικές της αιχμές την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Αυτό καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την έως τώρα εφαρμογή του μέτρου, με επόμενο σταθμό την Κυριακή 20/7, αλλά κυρίως από τον -πλέον σε πλήρη εφαρμογή- σχεδιασμό της επέκτασής του για όλες τις Κυριακές. Ήδη από την Κυριακή 13/7 για ένα μεγάλο μέρος της Αθήνας, όπως και σε άλλες περιοχές, στο πλαίσιο της «πιλοτικής» εφαρμογής του μέτρου, τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά για 52 Κυριακές το χρόνο. Ενώ από την ερχόμενη άνοιξη αυτή η φρικιαστική πραγματικότητα θα έχει εξαπλωθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια. […]    

> από σχετική ανακοίνωση του Συντονιστικού δράσης που θα κυκλοφορήσει

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε
και με αγώνες θα την κρατήσουμε

Αν επιλέγεις να ψωνίζεις Κυριακή
ετοιμάσου να δουλεύεις και Κυριακή

Κάθε Κυριακή που θα ανοίγουν τα μαγαζιά
θα είναι αιτία πολέμου

Να καταργήσουμε τους νόμους που ορίζουν
την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Συντονιστικό δράσης
ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

* * *

H επόμενη συνέλευση του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια έχει οριστεί για την Τρίτη 15 Ιούλη στις 7μμ στα γραφεία του ΣΥΒΧΑ (Λόντου 6, Εξάρχεια)

Η Coca Cola απαιτεί να απαγορευθεί το μποϊκοτάζ, ώρα να πονέσουν…στην τσέπη

«Παλαιότερα, διατηρούσαμε εργοστάσια παραγωγής και στη Θεσσαλονίκη, στο Μεσολόγγι, την Κέρκυρα, τη Ρόδο, την Αθήνα και στην Πάτρα»

BrpqhupIIAAPyEn.jpg large

[Από την αίτηση της Coca Cola  για να απαγορευτεί η εκστρατεία του μποϊκοτάζ με έκδοση Προσωρινής Διάταξης]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=26XZTmv1G1I#t=15[/youtube]

Ύπουλη μεθόδευση: Η πανελλαδική εκστρατεία των απεργών της Coca Cola Θεσσαλονίκης και η έκκλησή τους στο καταναλωτικό κοινό να μποϊκοτάρουν τα προϊόντα της Coca Cola έχουν δημιουργήσει αμηχανία και πανικό στους σχεδιαστές της πολιτικής της εταιρίας.

Η αμηχανία και η ανημποριά της Coca Cola 3 Ε να αντιμετωπίσει το διογκούμενο κύμα του «μποϊκοτάζ» οδήγησε και στην κατάθεση στο μονομελές πρωτοδικείο Αθηνών αίτησης «με σωρευμένο αίτημα έκδοσης προσωρινής διάταξης» με την οποία η διεύθυνση της πολυεθνικής ζητάει, ούτε λίγο, ούτε πολύ τη διακοπή όλων των δραστηριοτήτων των απεργών για ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού.

Η υπόθεση συζητείται αύριο (εννοεί οτι συζητήθηκε στις 27 Ιουνίου αλλά πήρε αναβολή) στο μονομελές πρωτοδικείο της Αθήνας: στην πραγματικότητα ένας δικαστής καλείται να εκδώσει προσωρινή απόφαση με την οποία ουσιαστικά θα λογοκρίνονται οι απεργοί και θα τους απαγορευτεί να καλούν τους καταναλωτές σε μποϊκοτάζ  μετά από απαίτηση της πολυεθνικής εταιρίας– πέραν της επιλογής της συγκεκριμένης διαδικασίας από την πλευρά της Coca Cola, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι  το δικόγραφο κατατέθηκε την Τρίτη 24 Ιουνίου, επιδόθηκε από δικαστικό κλητήρα την Τετάρτη 25Ιουνίου στους «κατηγορούμενους» και θα συζητηθεί την Παρασκευή 27 Ιουνίου στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας (οι κατηγορούμενοι είναι όλοι κάτοικοι Θεσσαλονίκης). Είναι αξιοπρόσεκτη η ταχύτητα με την οποία αντέδρασε η ελληνική δικαιοσύνη στο αίτημα της Coca Cola: οι απεργοί μέσα σε δύο ημέρες καλούνται να συγκεντρώσουν το υλικό που θα απαντάει στις αιτιάσεις της πολυεθνικής που εμπεριέχονται σε ένα κείμενο πάνω από πενήντα σελίδες.

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η Coca Cola αιτείται τη διακοπή κάθε δραστηριότητας των εργαζομένων για την ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού, ενώ δεν έχει καταθέσει ακόμη ασφαλιστικά μέτρα: όλα δείχνουν ότι κάποιοι  μάλλον φαντάζονται πως μπορούν να εμπλέξουν την ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη σε ένα είδος «νομικού πραξικοπήματος».

Αναμένουμε την αυριανή απόφαση του δικαστή με μεγάλο ενδιαφέρον: εδώ επιχειρείται να υποσκαφθούν βασικά συνταγματικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών με φθηνά δικολαβίστικα επιχειρήματα και ύπουλες μεθοδεύσεις.

Η σιωπή: Δεν έχω κουραστεί να αναφέρω από τους πρώτους μήνες της οκτάμηνης απεργίας στην Coca Cola ότι αποσιωπάται συστηματικά από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ο αγώνας των εργαζομένων, και αυτό γίνεται σε αντίθεση με κάθε δημοσιογραφική δεοντολογία και ενάντια στην βασική αρχή λειτουργίας μιας δημοκρατίας, της «αρχής της δημοσιότητας».

Οι απεργοί στις συνεχείς επαφές που είχαν με εργαζόμενους στα ΜΜΕ λάμβαναν πάντοτε ως απάντηση ότι γίνεται λογοκρισία από τους προϊσταμένους τους: η Coca Cola  μέσω των διαφημίσεων (μόνο;) έχει επιβάλλει σιωπή σε έναν αγώνα που έχει διαρκώς αξία είδησης – και αυτή τη σιωπή επιθυμεί να την επιβάλλει τώρα και με δικαστική απόφαση για να μη μάθει η ελληνική κοινωνία τίποτε για τις απαράδεκτες πρακτικές της.

Επισήμανα σε αρκετά άρθρα μου τον ευτελισμό κάθε έννοιας ανοικτής δημοσιότητας σε σχέση με την ειδησεογραφία που αφορά τον αγώνα των απεργών της Coca Cola. Με καθυστέρηση μηνών αντέδρασε ένα συνδικαλιστικό δημοσιογραφικό όργανο: έστω και αργά φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμη εστίες αντίστασης – πρόκειται για την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), η οποία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση για το ζήτημα του «αποκλεισμού» των εργαζομένων της Coca Cola από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ: Το κείμενο της ΠΟΕΣΥ (είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης συνδικαλιστικής οργάνωσης), με ημερομηνία έκδοσης την Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014, αναφέρει τα εξής: «Οι εργαζόμενοι της Κόκα Κόλα Θεσσαλονίκης βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις από τον περασμένο Σεπτέμβριο, που ανακοινώθηκαν οι απολύσεις σχεδόν του συνόλου των εργαζομένων στο εργοστάσιο. Οι ίδιοι καταγγέλλουν ότι η επιχείρηση κλείνει τις παραγωγικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα και μεταφέρει την παραγωγή σε άλλες χώρες και κυρίως στην Βουλγαρία.

Από τότε έχουν ξεκινήσει μποϊκοτάζ στα προϊόντα της Κόκα Κόλα 3 Ε, ζητώντας με αυτό τον τρόπο τη συμπαράσταση των εργαζομένων. Πολλά εργατικά κέντρα και η ΓΣΕΕ στηρίζουν τον αγώνα τους με τη συλλογή υπογραφών στην καμπάνια «έλα στη θέση τους’.

Παρά τον εννεάμηνο αγώνα τους οι απεργοί της Κόκα Κόλα αντιμετωπίζουν αποκλεισμό από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Ακόμα και η πανευρωπαϊκή μέρα κατά της Κόκα Κόλα, που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή συνδικάτων από όλη την Ευρώπη στις 5 Μαΐου, δεν βρήκε δημοσιότητα στην Ελλάδα.

Η ΠΟΕΣΥ εκφράζει την πλήρη συμπαράστασή της σ ΄ αυτόν τον αγώνα και ζητά από τους συναδέλφους σε όλα τα ΜΜΕ να τον προβάλλουν όσο μπορούν. Καλεί, επίσης στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να συνυπογράψουν στην καμπάνια που βρίσκεται στο site www.elastithesitous.gr“.

Παρατήρηση: Η φράση-κλειδί για να κατανοήσουμε το μέγεθος του πλήγματος που υπέστη το δημοκρατικό μας πολίτευμα από τις ύπουλες πρακτικές της αμερικανικής πολυεθνικής είναι η έκκληση  της συνδικαλιστικής οργάνωσης των δημοσιογράφων προς τους συναδέλφους τους να προβάλλουν τον αγώνα των απεργών: «Η ΠΟΕΣΥ εκφράζει την πλήρη συμπαράστασή της σ΄ αυτό τον αγώνα και ζητά από τους συναδέλφους σε όλα τα ΜΜΕ να τον προβάλλουν όσο μπορούν» – μια αρχή της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος περιορίζεται μόνο στην καλή θέληση και προσπάθεια των δημοσιογράφων, οι οποίοι καλούνται να δράσουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον με κίνδυνο ακόμη και να χάσουν τη δουλειά τους.

Οι δημοσιογράφοι μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους «όσο μπορούν»: αλλά δικαιοδοσία στην απόκρυψη ειδήσεων δεν έχει κανείς σε μια δημοκρατία – η Coca Cola φαίνεται ότι επιφυλάσσει για τον «εαυτό» της αυτό το δικαίωμα που βρίσκεται υπεράνω ακόμη και του ελληνικού συντάγματος.

Η κατάσταση: Μελέτησα το κείμενο της «αίτησης» της Coca Cola που υπερβαίνει τις πενήντα σελίδες: είναι ένα μνημείο αντιδημοκρατικής νοοτροπίας και προσπάθειας χειραγώγησης του δικαστικού συστήματος – θα επανέλθω με άλλο άρθρο σε διάφορες ενδιαφέρουσες  λεπτομέρειες του κειμένου της πολυεθνικής, που αποκαλύπτουν τον αντικοινωνικό, κυνικό και ανήθικο χαρακτήρα της γενικότερης πρακτικής της.

Σημειώνω ότι σε είκοσι περίπου μέρες θα εκδικαστεί η προσφυγή των εργαζομένων για τη νομιμότητα ή όχι των απολύσεων στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης: αυτή τη στιγμή επέλεξε η Coca Cola να χειραγωγήσει με μεθοδεύσεις τη δικαιοσύνη της πατρίδας μας και  να εκφοβίσει τους εργαζόμενους με οικονομικά πρόστιμα και ποινές φυλάκισης – αυτές οι απειλές της είναι όμως πρωτίστως απειλές εναντίον της δημοκρατίας. Και δεν πρέπει να παραμείνουν αναπάντητες!

Το μποϊκοτάζ:  Από το κείμενο της «αίτησης» της Coca Cola προκύπτει ένα σημαντικό στοιχείο: το μποϊκοτάζ έχει μεγάλη επιτυχία σε τέτοιο βαθμό που οι συντάκτες του κειμένου μιλούν, χωρίς την στοιχειώδη αιδώ, για «εκβιασμό της εταιρείας μας να ανοίξει πάλι το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης» – και «εκβιαστές» κατά την Coca Cola  οι εργαζόμενοι που ζητούν να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο!

Υπάρχουν και διάφορα κωμικοτραγικά στο κείμενο: η Coca Cola ζητάει ακόμη και να αποσυρθούν τα μπλουζάκια που φορούν οι απεργοί  και γράφουν «μποϊκοτάζ μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο» – κατά τους δικηγόρους της Coca Cola  οι εργαζόμενοι δεν έχουν «κανένα δικαίωμα… να αξιώσουν την επαναλειτουργία του «εργοστασίου» μας στην Θεσσαλονίκη» και αυτό αποτελεί «ανεπίτρεπτη αυτοδικία», «αφού με το «έτσι θέλω» ζητούν να ξανανοίξει το «εργοστάσιό» μας στη Θεσσαλονίκη και με το «έτσι θέλω» μποϊκοτάρουν πανελλαδικά πλέον τα προϊόντα μας, καταλύοντας κάθε έννοια ΔΙΚΑΙΟΥ».

Τα  συνθήματα στα μπλουζάκια των απεργών κατάλυσαν κάθε έννοια δικαίου ή η συστηματική παρέμβαση της  Coca Cola στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να μη μάθει το καταναλωτικό κοινό τι πραγματικά συμβαίνει;
Υ.Γ.: Δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι το κείμενο της «αίτησης» υπογράφουν δύο δικηγόροι υπεράνω πάσης υποψίας και με «κοινωνική κουλτούρα»: ο ένας είναι συλλέκτης έργων τέχνης και ο άλλος μέλος του Ιδρύματος Μαραγκουδάκη και «σχετικός» με τα ανθρώπινα δικαιώματα: η Coca Cola  επιζητεί την έξωθεν καλή μαρτυρία και εμπλέκει (διαπλέκει ακούσια;) πρόσωπα υπεράνω πάσης υποψίας – το σύστημα Coca Cola  έχει τις «άκρες» του και προσπαθεί διαρκώς να δημιουργεί νέες.

 

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

http://gkatzios.blogspot.com/2014/06/coca-cola_26.html

 

-293 εκατομύρια ήταν τα κέρδη τους το 2013

-Να μην φοράνε μπλουζάκια οι απεργοί που λένε για μποϋκοτάζ, απαιτούν δικαστικά.

-250.000 € ζητάνε από τους απεργούς, θα εκδικαστεί τον Οκτώβρη.

-Πίεσαν τα ΜΜΕ να μη μιλήσουν για την παγκόσμια μέρα εναντίον τους, την 5η Μαίου.

www.elastithesitous.gr. Εδώ είναι η σελίδα της ΓΣΕΕ που υποστηρίζει το μποϋκοτάζ, αλλά δεν μιλάει γι αυτό.

–  16 χιλιάδες πολίτες έχουν υπογράψει ηλεκτρονικά το κείμενο των απεργών.

 

Η συγκεκριμένη παλιοεταιρεία, που έφτασε να χρηματοδοτεί ακόμη και χούντες στη Λατινική Αμερική, ενώ στηρίζει έμπρακτα το καθεστώς του Ισραήλ, διαφεντεύεται στα Βαλκάνια από την οικογένεια Δαυίδ, που τους χαρίστηκε από τον άκληρο πριν δεκαετίες Λεβέντη.

Οι πρακτικές της είναι απλά τραγικές, απολύσεις, μανατζάρισμα της αγοράς, σπρώξιμο των πλέον απίθανων αναψυκτικών με όλη τους τη χημεία παντού, δικαστικές διώξεις,  καβατζάρισμα ολόκληρων διαδρόμων ραφιών στα super market, με κάθε τρόπο αποκλεισμό ανταγωνιστών από την αγορά και κυρίως με ακριβές πωλήσεις. Το πλέον αντιπροσωπευτικό προϊόν τους η Coca Cola, πωλείται 1,30€ το λίτρο όταν μικρή ανταγωνιστική εταιρεία στην Ορεστιάδα πουλάει ακριβώς το ίδιο 0,46 €.

Πίσω από τα αναψυκτικά, μια σειρά εταιρειών που η “οικογένεια” αγόρασε για να κλείσει, όπως η αρτοβιομηχανία Κατσέλης, ή εταιρείες που φουντάρισαν επειδή δεν τις χρειάζονταν άλλο, όπως τη Frigoglass. Χωμενοι βαθιά στην αγορά χρήματος, με συμμετοχές σε ένα σωρό άσχετες άλλες εταιρείες, βρέθηκαν να κατέχουν ένα μεγάλο ποσοστό της Eurobank, τόσο που ξέχασαν να βάλουν λεφτά και τα πληρώσαμε όλοι εμείς με τα πακέτα διάσωσης.

 

Πίσω από τις επιχειρήσεις τους και τη χλιδή τους είναι αρκετές εκατοντάδες απολυμένοι που δεν βρίσκουν δουλειά πλέον.

Μην τους αγοράζετε, πονέστε τους στην τσέπη !

Η Coca Cola απαιτεί να απαγορευθεί το μποϊκοτάζ, ώρα να πονέσουν…στην τσέπη

Νίκησαν οι καθαρίστριες στο Δρομοκαΐτειο

ge45444tfile-350x196-300x167Εκπτωτη κρίθηκε η σύμβαση με την εταιρεία JCB, που τις είχε απειλήσει ότι «θα πάθουν ό,τι και η Κούνεβα».
Με δάκρυα χαράς και αγκαλιές υποδέχτηκαν οι καθαρίστριες του Δρομοκαΐτειου τη χθεσινή απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου να κηρυχθεί έκπτωτη η καταγγελλόμενη εταιρεία φύλαξης και καθαρισμού JCB, τόσο για την τρέχουσα σύμβαση όσο και για την επόμενη. Υστερα από μια επεισοδιακή τετράωρη συνεδρίαση του συμβουλίου, η πλειοψηφία του δέχτηκε έστω και καθυστερημένα τους ισχυρισμούς των καθαριστριών και της επιτροπής πιστοποίησης του έργου καθαρισμού. Στο θέμα που είχε αναδείξει η «Εφ.Συν.» (26/6/2014) οι εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας είχαν καταγγείλει σωρεία παραβάσεων: μαύρη, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, μη τήρηση όρων των συμβάσεων, απόδοση μειωμένου αριθμού ενσήμων, απόδοση απλών ενσήμων αντί βαρέων, εκβιασμό εργαζομένων, έκδοση ετήσιων εκκαθαριστικών για την Εφορία με ποσά που ποτέ οι εργαζόμενοι δεν εισέπραξαν, μη απόδοση δώρων και επιδομάτων. Ολα αυτά μαζί με απειλές και εκβιασμούς. Ετσι αντιλαμβανόταν, όπως φαίνεται, η εταιρεία -η οποία έχει αναλάβει αντίστοιχα έργα σε νοσοκομεία, σταθμούς μετρό, ιδιωτικές εταιρείες- τη «Διαρθρωτική Προσαρμογή Εργαζομένων και Επιχειρήσεων εντός της Οικονομικής Κρίσης», για την οποία μάλιστα η JCΒ επιδοτείται από ομώνυμο πρόγραμμα μέσω ΕΣΠΑ. Η χθεσινή απόφαση δικαιώνει τους εργαζόμενους αναδεικνύοντας παράλληλα τις ευθύνες της διοίκησης του νοσοκομείου, η οποία το προηγούμενο διάστημα καθυστέρησε να αντιδράσει, παρά τις έγγραφες εισηγήσεις της επιτροπής ελέγχου του έργου. Οπως εξηγούν οι εργαζόμενοι, ακόμα και την ύστατη ώρα έγιναν προσπάθειες να μη ληφθεί απόφαση, ο δε υποδιοικητής του νοσοκομείου έπαιζε «καθυστερήσεις», αμφισβητώντας τη γνησιότητα των τραπεζικών αποδείξεων (υπο)πληρωμής των καθαριστριών. «Ψεύτικες δεν είναι οι αποδείξεις, βαλτοί είναι οι διοικητές από τις κυβερνήσεις», ήταν το σύνθημα που φώναζε το συγκεντρωμένο πλήθος έξω από το γραφείο όπου συνεδρίαζε το διοικητικό συμβούλιο. Τελικά οι αντιρρήσεις κάμφθηκαν. «Αισθανόμαστε χαρά και δικαίωση. Παλέψαμε όλοι μαζί με τη στήριξη του σωματείου εργαζομένων για την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας, όσα δηλαδή μας έχουν απομείνει», δηλώνουν όλες μαζί στην «Εφ.Συν.». «Νίκησαν οι εργαζόμενοι, όλοι μαζί μπορούμε να τους ανατρέψουμε και να σπάσουμε τον φόβο», υπογραμμίζει δίπλα τους περιχαρής η Βλασία Δημητρακοπούλου από την ΠΕΚΟΠ, που από την πρώτη στιγμή συμπαραστάθηκε στις καθαρίστριες, μαζί με το σωματείο και την ΠΟΕΔΗΝ. Ο αγώνας των καθαριστριών δεν τελειώνει εδώ, καθώς στις περισσότερες από αυτές χρωστούν ακόμα χρήματα και ένσημα, ενώ στην εφορία φαίνονται να έχουν εισπράξει ποσά μεγαλύτερα από τα πραγματικά. Ελπίζουν ότι όποια εταιρεία αναλάβει το έργο θα τηρήσει τους όρους της σύμβασης, αλλά αντιλαμβάνονται πως στον κόσμο των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων υπηρεσιών καθαριότητας δεν υπάρχουν άγγελοι.

αναδημοσιεσυση απο το site της ΕΣΕ

Η περίπτωση της ΔΕΗ Ξεπούλημα μπιρ παρά

Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ αποφάσισαν επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες, η κυβέρνηση απειλεί με επιστράτευση (ο ίδιος ο Σαμαράς βγήκε μπροστά για να το παίξει βαρύς κι ασήκωτος), οι συνδικαλιστές τα μαζεύουν και υπόσχονται ότι δε θα υπάρξει μπλακ άουτ, ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει τους αντιπολιτευτικούς τόνους προσπαθώντας να αποκομίσει πολιτική υπεραξία (ΔΕΗ είν’ αυτή) και γενικώς ζούμε το γνωστό θέατρο που παίζεται κάθε φορά σ’ αυτές τις περιπτώσεις, με τα αστικά ΜΜΕ να μοιράζουν το παιχνίδι με το γνωστό τρόπο: «ακόμη κι αν έχουν δίκιο οι εργαζόμενοι που απεργούν, δεν μπορούν να κρατούν όμηρο έναν ολόκληρο λαό που δεν τους φταίει σε τίποτα» (η διαρκής ομηρία από τη βάρβαρη πολιτική των Μνημονίων δεν μετράει όσο μετράει μια ενδεχόμενη διακοπή ρεύματος για μια-δυο ώρες).

Μ’ αυτό το ψευτοπολεμικό σκηνικό, πάνω στο οποίο κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ ανταλλάσσουν άσφαιρα πυρά, η ουσία αυτού που επιχειρείται με τον τεμαχισμό και την πώληση του ενός τρίτου της ΔΕΗ παραμένει κρυφή. Για να καταλάβουμε τι ακριβώς μεθοδεύεται σήμερα, πρέπει να δούμε τι είναι η ΔΕΗ,  πώς δημιουργήθηκε και γιατί μεθοδεύεται σήμερα το συγκεκριμένο σχέδιο.

Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο και την ήττα του επαναστατικού στρατού το 1949, στο πλαίσιο της σχετικής ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, έπρεπε να δημιουργηθεί μια κεντρική επιχείρηση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με ένα δίκτυο διασύνδεσης των μονάδων της και διανομής του ρεύματος στην κατανάλωση, βιομηχανική, εμπορική και οικιακή. Μια τέτοια καπιταλιστική επιχείρηση δε συνέφερε κανέναν καπιταλιστικό όμιλο να την κατασκευάσει, γιατί έχει υψηλή οργανική σύνθεση κεφαλαίου, καθώς απαιτεί πολύ σταθερό κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να ρίχνει το ποσοστό του κέρδους.

Ετσι, το κράτος ανέλαβε να στήσει και να αναπτύξει βαθμιαία τη ΔΕΗ, ενώ οι καπιταλιστές, ντόπιοι και ξένοι, επέλεξαν το ρόλο του εργολάβου και του προμηθευτή, που τους επέτρεψε επί δεκαετίες να θησαυρίζουν στην πλάτη του ελληνικού λαού, με συνεχείς υπερτιμολογήσεις και του μηχανολογικού και λοιπού εξοπλισμού της επιχείρησης που πωλούσαν και των διάφορων εργολαβιών που αναλάμβαναν. Η ίδια η οικοδόμηση της ΔΕΗ, όπως και των άλλων μεγάλων κρατικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων, απετέλεσε ένα διαρκές σκάνδαλο. Αυτό το διαρκές σκάνδαλο δεν αφορά μόνο τον τομέα των προμηθειών και των εργολαβιών, αλλά και τον τομέα της κατανάλωσης. Οι καπιταλιστές απολάμβαναν πάντοτε φτηνά τιμολόγια για την ηλεκτρική ενέργεια που κατανάλωναν, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις οι συμβάσεις ήταν πραγματικά αποικιοκρατικές (π.χ. Πεσινέ). Και αναφερόμαστε σε ενεργοβόρες βιομηχανίες και όχι σε μικρομάγαζα. Φυσικά, το κόστος απ’ αυτό το πλιάτσικο το επωμιζόταν πάντοτε ο ελληνικός λαός, είτε άμεσα (πανάκριβα τιμολόγια οικιακής κατανάλωσης) είτε έμμεσα (βαριά φορολογία για να καλύπτονται οι «τρύπες» στον προϋπολογισμό της ΔΕΗ).

Οταν αυτή η τεράστια επιχείρηση, με τόσες παραγωγικές μονάδες, με την εκμετάλλευση κρατικών πλουτοπαραγωγικών πηγών (λιγνίτες και νερά) και με ένα δίκτυο διανομής που απλώθηκε και στο τελευταίο χωριό, στήθηκε στα πόδια της, ήταν ένα «ζουμερό φρούτο» που το λιγουρευόταν κάθε καπιταλιστής. Γιατί πλέον η επιχείρηση δεν απαιτούσε τις αρχικές τεράστιες επενδύσεις σταθερού κεφαλαίου, που είχαν ήδη γίνει, πληρωμένες με το αίμα του ελληνικού λαού. Τη δεκαετία του ‘90 άρχισε η κουβέντα για την ιδιωτικοποίηση (και) της ΔΕΗ, στο όνομα της «ανάπτυξης του ανταγωνισμού», που υποτίθεται ότι «θα βελτιώσει την ποιότητα και θα ρίξει τις τιμές». Κανένας καπιταλιστικός όμιλος, όμως, ξένος ή ντόπιος, δεν είχε διάθεση να αγοράσει μια τόσο μεγάλη εταιρία, διαθέτοντας για τη ΔΕΗ κεφάλαια που τα τζογάρει στα διεθνή χρηματιστήρια. Ετσι, η ιδιωτικοποίηση πήρε βαθμιαία τη μορφή του «φιλεταρίσματος».

Το μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ ανοίχτηκε για τη συμμετοχή και ιδιωτών καπιταλιστών, σε ιδιώτες καπιταλιστές επιτράπηκε να χτίσουν εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (με φυσικό αέριο), την οποία αγοράζει σε εξωφρενικά υψηλά τιμές η ΔΕΗ, ενώ αυτή η κατάτμηση ολοκληρώθηκε με την κατάτμηση της ΔΕΗ σε επιχειρήσεις (άλλη για την παραγωγή, άλλη για το δίκτυο υψηλής τάσης, άλλη για το δίκτυο χαμηλής τάσης). Σύμφωνα με τη φιλολογία των προηγούμενων χρόνων, το φιλέτο ήταν το δίκτυο υψηλής τάσης (ΑΔΜΗΕ), όμως ποτέ δεν εμφανίστηκε «επενδυτής» με πραγματικό ενδιαφέρον. Ηταν πολλά τα λεφτά που θα έπρεπε να επενδύσει και οι τιμές τότε δεν ήταν στα σημερινά επίπεδα. Ασε που η καπιταλιστική κρίση είχε αρχίσει να πλήττει τον παγκόσμιο καπιταλισμό και οι επενδύσεις σε σταθερό κεφάλαιο σταμάτησαν, ειδικά σε χώρες που έμπαιναν σ’ έναν κύκλο οικονομικής κρίσης και πολιτικής αστάθειας.

Η κρίση έφερε τα πράγματα εκεί που θέλει κάθε καπιταλιστής: έριξε τις τιμές στα τάρταρα. Και τότε γεννήθηκε το σχέδιο της «μικρής ΔΕΗ», όπως η Αθηνά μέσα από το κεφάλι του Δία. Το μαχαίρι του χασάπη παίρνει τώρα άλλη μορφή. Δεν κόβει οριζόντια , αλλά κάθετα. Στο πακέτο βάζουν μονάδες παραγωγής περίπου 2.318 MW (το 30% της ενέργειας που παράγει η ΔΕΗ), 3.000 εργαζόμενους και δίκτυο περίπου 2 εκατ. καταναλωτών, οικιακών και βιομηχανικών. Περιττεύει να θυμίσουμε ότι τη δημιουργία αυτού του πακέτου (με μονάδες παραγωγής και δίκτυο διανομής) την απαίτησαν οι δανειστές, μέσω της τρόικας, η οποία φρόντισε να συμπεριληφθεί η δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ» στα προαπαιτούμενα για τις δόσεις του Ιούνη και του Ιούλη. Γιατί τόση πρεμούρα, άραγε; Ρητορικό είναι, όπως καταλαβαίνετε το ερώτημα, γιατί την απάντηση την ξέρουμε όλοι: τώρα είναι η ώρα να πουληθεί κυριολεκτικά μπιρ παρά ένα μεγάλο φιλέτο της μεγαλύτερης κρατικής επιχείρησης. Τώρα είναι η ώρα το ένα τρίτο της ΔΕΗ να γίνει «ελκυστικό για τους επενδυτές».

Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντοτε σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η γαλαζοπράσινη κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι θα κατοχυρωθούν και τα συμφέροντα των καταναλωτών και τα συμφέροντα των εργαζόμενων που θα μεταφερθούν (και οι μεν και οι δε) υποχρεωτικά στην προς ξεπούλημα «μικρή ΔΕΗ». Δεδομένου ότι μέχρι τώρα μας παρουσίαζαν τη ΔΕΗ σαν ένα είδος φιλανθρωπικού ιδρύματος, που πουλάει «τζάμπα ρεύμα» στον ελληνικό λαό και δίνει «τεράστιους μισθούς», με αποτέλεσμα να έχει ελλείμματα, αναρωτιέται κανείς αν θα βρεθεί ηλίθιος καπιταλιστής να αγοράσει ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα! Ο καπιταλιστής επενδύει για το κέρδος, και μάλιστα όχι για ένα οποιοδήποτε κέρδος, αλλά για το μέγιστο κέρδος. Το μέγιστο κέρδος μπορεί να το βγάλει μόνο με ένα συνδυασμό τζάμπα εκμετάλλευσης των κρατικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, απομύζησης των οικιακών καταναλωτών και ξεζουμίσματος των εργαζόμενων. Εχει κανείς καμιά αμφιβολία γι’ αυτό;

Το νομοσχέδιο προβλέπει, για παράδειγμα, ότι «η νέα εταιρεία προμηθεύει τους πελάτες με ηλεκτρική Ενέργεια, σύμφωνα με τους όρους που προβλέπονταν», στη συνέχεια όμως μπορεί «να μεταβάλει τους όρους των συμβάσεων». Για να μη μπορούν να φύγουν οι πελάτες προβλέπεται ότι «η μεταβολή του προσώπου του προμηθευτή ηλεκτρικής Ενέργειας εξαιτίας της αποσχίσεως δε συνιστά από μόνη της σπουδαίο λόγο καταγγελίας της σύμβασης προμήθειας»! Είναι δε τόσο υπέρ του… ανταγωνισμού το κόψιμο της ΔΕΗ σε φέτες που προβλέπεται ότι η ΔΕΗ «υποχρεούται για χρονικό διάστημα έξι μηνών από την ολοκλήρωση της απόσχισης να απέχει από κάθε μορφής επιθετική εμπορική πρακτική με σκοπό την επαναπροσέλκυση των πελατών, οι συμβάσεις προμήθειας ηλεκτρικής Ενέργειας των οποίων εισφέρθηκαν στη νέα εταιρία»! Μπιρ παρά το ξεπούλημα, αλυσοδεμένοι οι πελάτες και η ΔΕΗ για ένα εξάμηνο να μην μπορεί να ρίξει τις τιμές για να χτυπήσει την ιδιωτική «μικρή ΔΕΗ»! Kι όχι μόνον αυτό, αλλά αν κάποιοι πελάτες φύγουν, προβλέπεται ότι «η ΔΕΗ ΑΕ δύναται να αρνηθεί τη σύναψη νέας σύμβασης προμήθειας με τους συγκεκριμένους πελάτες»!

Αυτό θυμίζει το colpo grosso με την κινητή τηλεφωνία. Ηρθαν η Panafon και η Τelestet, πήραν τις δυο άδειες και ο ΟΤΕ (που ήταν πανέτοιμος και μπορούσε να διαλύσει κάθε ανταγωνιστή) υποχρεώθηκε για ένα διάστημα να μη φτιάξει εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Τα αρπακτικά κονόμησαν και σηκώθηκαν και έφυγαν, αφήνοντας τις εταιρίες να περνούν από χέρι σε χέρι, ενώ ο ΟΤΕ με τη δική του εταιρία «τους πήρε τα σώβρακα» κι ας μπήκε τελευταίος στο χορό. Τότε ήρθε η ώρα να πουλήσουν και τον ΟΤΕ, πανίσχυρο πλέον και στον τομέα της κινητής τηλεφωνίας και του Ιντερνετ, που πέρασε μπιρ παρά στα χέρια της γερμανικής Deutsche Telekom.

Αυτή είναι, με όσο γίνεται πιο απλά λόγια και πιο σύντομα, η ιστορία της αποκοπής του φιλέτου της «μικρής ΔΕΗ». Γι’ αυτό και πρέπει να σταθούμε όλοι «απέναντι».

http://www.eksegersi.gr/issue/783/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1

Σκάλα Λακωνίας: Απεργία διαρκείας και συγκλονιστικές μαρτυρίες των εργατών γης

Απίστευτες συνθήκες ρατσιστικής βίας και αστυνομικής αυθαιρεσίας κατήγγειλαν οι εργάτες γης στην συνέντευξη τύπου της Ένωσης Μεταναστών Εργατών και της ΚΕΕΡΦΑ την Τρίτη 8/7. Όπως ανέφεραν οι ομιλητές:”Οι μετανάστες εργάτες γης της Λακωνίας έχουν ξεκινήσει απεργία διαρκείας από τις 3 Ιούλη ενάντια στις ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας που γίνονται συστηματικά κάθε Παρασκευή συλλαμβάνοντας κόσμο που τον στέλνουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου και αφού οι εργάτες έχουν δουλέψει ολόκληρη την εβδομάδα.

Ζητάνε νομιμοποίηση και χαρτιά για όλους, να σταματήσει η αυθαιρεσία της ΕΛ.ΑΣ, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ζητάνε την παραδειγματική τιμωρία του ρατσιστή δημάρχου και των αστυνομικών που επιτίθενται σε μετανάστες, και να πληρωθούν μέχρι και το τελευταίο ευρώ όλα τα δεδουλευμένα.

Οι εργάτες γης που δουλεύουν χωρίς ωράρια από το πρωί στις 6 μέχρι το βράδυ στις 9, για 26 λεπτά την κάθε κλούβα των 20-25 κιλών, μη ξεπερνώντας τα 18 με 20 ευρώ τη μέρα συνεχίζουν για 5η μέρα την απεργία τους. Με καθημερινές συνελεύσεις αποφασίζουν για την συνέχεια, ενώ μετά και την επίσκεψη του επικεφαλής της Πακιστανικής Κοινότητας και προέδρου της Ένωσης Μεταναστών Εργατών Τζαβέντ Ασλάμ την Κυριακή 6/7 έκαναν εκλογές φτιάχνοντας Εργασιακή Επιτροπή. Η απεργία τους έχει μπλοκάρει το 100% της συγκομιδής, της διαλογής, της συσκευασίας καθώς και της διανομής των πορτοκαλιών.

Τους απαγορεύουν να κάτσουν στην πλατεία και στις καφετέριες, τους απαγορεύουν να πάνε στην παραλία για μπάνιο, να πάνε σε ένα κουρείο ή να νοικιάσουν σπίτια. Οι ίδιοι που τους βρίζουν βρωμιάρηδες τους αναγκάζουν να ζουν κατά δεκάδες σε κοτέτσια, σε αποθήκες και ερείπια ενώ ταυτόχρονα τους ζητάνε να πληρώνουν 50 ευρώ το μήνα νοίκι για αυτές τις άθλιες συνθήκες ζωής”, ανέφερε ο Ετζάζ Άχμεντ που είναι διερμηνέας στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα και έχει συνολική εικόνα για τη ζωή των 1.000 και πάνω μεταναστών που ζουν στην περιοχή και προέρχονται κυρίως από το Πακιστάν, αλλά και από το Μπαγκλαντές, το Αφγανιστάν και τις αραβικές χώρες.

Όπως κατήγγειλε ο Μοχάμεντ Ασίφ ο ίδιος ο Δήμαρχος τον χτύπησε πριν από 18 μήνες και μετά έβαλε και τον έστειλαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κόρινθο. “Αφού βγήκα μετά από 18 μήνες γύρισα στην Σκάλα ο δήμαρχος με είδε ξανά και έτρεξε να με ξαναχτυπήσει και άρχισε να με απειλεί.  Τώρα με την απεργία πήραμε θάρρος και θέλω να κάνω μήνυση στον Δήμαρχο για να ζητήσω το δίκιο μου”.

Θύμα ρατσιστικής αστυνομικής βίας έπεσε τρεις βδομάδες πριν και ο Ναντίμ Ασίφ ο οποίος είχε ξεχάσει τα χαρτιά και τα κλειδιά του στο σπίτι του όταν τον σταμάτησαν για έλεγχο τέσσερις αστυνομικοί με στολή. “Οι αστυνομικοί άρχισαν να με χτυπάνε και μου έσπασαν το χέρι”, τόνισε ο Ναντίμ που ακόμα είναι με επιδέσμους και δυσκολεύεται να δουλέψει.

Τον αστυνομικό Φώτη Μανωλάκο κατήγγειλε ονομαστικά ο Ιμπράρ Χουσεΐν που είναι παντρεμένος και έχει και παιδί. “Πήγα στο αστυνομικό τμήμα για να κάνω το γνήσιο της υπογραφής. Εκεί ήταν ο Φώτης Μανωλάκος ή Μπάμπης και άρχισε να με βρίζει, μου είπε να φύγω από εκεί και με κλώτσησε. Κανένας δεν τολμάει να πάει στο τμήμα είτε έχει χαρτιά είτε δεν έχει γιατί ξέρει πως ο Μπάμπης θα τον χτυπήσει, θα τον βρίσει και μπορεί να τον στείλει και σε στρατόπεδο”.

Τον αστυνομικό με το ψευδώνυμο “Μήτσος” από το ΑΤ Βλαχιώτη κατήγγειλε ο Ροζουάν Άχμεντ. “Μου έβαλε χειροπέδες και με πήγε στο τμήμα  παρά του ότι έχω νόμιμα χαρτιά πάρα πολλά χρόνια. Μετά από ώρα με άφησε αφού με κλώτσησε και μου είπε να μην με ξαναδεί ποτέ μπροστά του. Μόνο στο χωράφι θα είσαι εσύ, μου λέει. Αυτό το κάνει ένα χρόνο τώρα σε πάρα πολλά παιδιά”.

Δεκάδες είναι και τα κρούσματα απλήρωτης εργασίας. Οι εταιρίες Αντώνης Κυριακάκος και ΣΙΑ Ο.Ε. και του Γιώργου Μπυράκου χρωστάνε για πάνω από 3 χρόνια μεροκάματα που ξεπερνάνε τα 50.000 ευρώ μοιράζοντας ακάλυπτες επιταγές, όπως κατήγγειλε ο Ζετ Άουλα που μένει από το 1998 στη Σκάλα Λακωνίας”.

http://www.ertopen.com/