Η Εταιρεία Κοινωνικής και Πολιτιστικής Στήριξης Παλιννοστούντων Ομογενών «Νόστος» (Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ») είναι Μη Κυβερνητική Οργάνωση (MKO), η οποία υλοποιεί προγράμματα κοινωνικής αλληλεγγύης με έμφαση σε άνεργους, άστεγους και μετανάστες. Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγεται η δημιουργία Δημοτικού Λαχανόκηπου στο Δήμο Αχαρνών, με σκοπό την υποστήριξη της σίτισης 120 άπορων οικογενειών με οπωροκηπευτικά προϊόντα και την ενδυνάμωσή τους ώστε «να βοηθηθούν και να βγουν από τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται»1.

Η ίδια η ΜΚΟ διατείνεται πως «Ακόμη και αν ο ρόλος τους [των ΜΚΟ] δεν είναι θεσμικά αναγνωρισμένος στο μέγεθος που αντιστοιχεί στην προσφορά τους, ωστόσο οι ίδιοι οι αποδέκτες των υπηρεσιών τους, γυναίκες και άντρες, αλλά επίσης οικογένειες και παιδιά που βιώνουν τις πιο δύσκολες καταστάσεις που επιφυλάσσει η κοινωνία μας για τα μέλη της,  αποτελούν και τον σπουδαιότερο μάρτυρα της αποτελεσματικότητας της δουλειάς των ΜΚΟ…» (http://www.nostos.org.gr/site/gr/kainotomikes.html).  Ας δούμε, όμως, πώς  αντιλαμβάνεται η διοίκηση της ΝΟΣΤΟΣ «το έργο της κοινωνικής πρόνοιας» και τί «μαρτυρούν» οι εργαζόμενοί της και οι ωφελούμενοι, άνεργοι και άποροι!

Συνάδελφός μας εργαζόταν για περίπου δυο χρόνια στη ΜΚΟ Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ», απ’ όπου τελικά παραιτήθηκε για λόγους αξιοπρέπειας. Εργασία πέραν του ωραρίου και δουλειά τα Σαββατοκύριακα με αντάλλαγμα ρεπό (χωρίς τις προσαυξήσεις), πιέσεις για τη διεκπεραίωση εργασιών εκτός της ειδικότητας και του υποτιθέμενου καθηκοντολογίου αποτελούν τις βασικές εργασιακές συνθήκες στη ΝΟΣΤΟΣ. Ενδεικτικό είναι ότι οι προσληφθέντες ως μάγειρες αναγκάζονταν να οδηγούν οχήματα, μέχρι που απευθύνθηκαν στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία και απεφάνθη κατά του εργοδότη, ενώ άλλοι εργαζόμενοι να καθαρίζουν δημόσιους χώρους και αποχωρητήρια, παρόλο που δεν είχαν προσληφθεί ως υπάλληλοι καθαριότητας,

Συγχρόνως, κι ενώ η ΜΚΟ συνέχιζε να λαμβάνει χρηματοδότηση για τη λειτουργία του πιλοτικού προγράμματος που αφορούσε στην παροχή καλλιεργήσιμης γης σε άπορους, δύο εργαζόμενες μαζί με 18 ωφελούμενους προέβησαν σε καταγγελία τόσο στο Συνήγορο του Πολίτη όσο και στο συνεργαζόμενο Δήμο. Συγκεκριμένα, έχοντας στοιχεία και φωτογραφικό υλικό που επιβεβαιώνει ότι ο Δημοτικός Λαχανόκηπος δεν υλοποιήθηκε, κατήγγειλαν τη ΜΚΟ που άφηνε έκθετους εργαζόμενους και ωφελούμενους, μη δίνοντας εξηγήσεις για τη διάθεση της χρηματοδότησης που λάμβανε.

Η αντίδραση της επιχείρησης ήταν αυταρχισμός και παντός τύπου ψυχολογικοί εκβιασμοί, γεγονός που φανερώνει την εντύπωσή πολλών ΜΚΟ ότι οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι. Συγκεκριμένα, η διοίκηση της ΜΚΟ «ΝΟΣΤΟΣ» αρνούταν να δώσει στη συνάδελφο βεβαίωση εργοδότη για τα ένσημά της, όταν αυτή προσπάθησε να λάβει επίδομα ανεργίας, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες. Τελικά, τη Δευτέρα 10/11, ομάδα συνδικαλιστών από σωματεία και εργατικές συλλογικότητες επισκεφθήκαμε τα γραφεία της εν λόγω ΜΚΟ. Οι εκπρόσωποι της διοίκησης μας –αφού αρχικά αρνήθηκαν την έκδοση βεβαίωσης, παραβλέποντας τις σχετικές οδηγίες του ΟΑΕΔ- μας έδωσαν τελικά τη βεβαίωση, επιφυλασσόμενοι κάθε νόμιμου δικαιώματός τους!

Με αφορμή τα περιστατικά στην Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ» ανοίγει εκ νέου το ζήτημα της φύσης και λειτουργίας των ΜΚΟ στην Ελλάδα. Την εποχή της κρίσης, οι ΜΚΟ, προβάλλοντας κίνητρα και σκοπούς ευγενείς προς το «συμφέρον» πάντα των κοινωνικά αποκλεισμένων και ευάλωτων ομάδων, φαίνεται να ξεχνούν αρχικά τα δικαιώματα των ίδιων των εργαζομένων τους, αυτών που φέρουν τελικά εις πέρας το έργο, όντας συχνά ανασφάλιστοι, για πολλούς μήνες απλήρωτοι ή -όπως στην περίπτωση της συναδέλφου- ενώ υπόκεινται σε παντός τύπου εξαναγκασμούς και πιέσεις.

Ταυτόχρονα, στην περίπτωση του Δημοτικού Λαχανόκηπου, βλέπουμε την εκμετάλλευση απόρων  και κοινωνικά αποκλεισμένων «ωφελούμενων», στο όνομα των οποίων δίνονται μεγάλες χρηματοδοτήσεις, χωρίς οι ίδιοι τελικά να «ωφεληθούν» ποτέ. Αναπάντητα μένουν ακόμα τα ακόλουθα ερωτήματα:

– Για ποιο λόγο δεν υλοποιήθηκε το έργο για τη δημιουργία και λειτουργία του Δημοτικού Λαχανόκηπου και πού διοχετεύθηκε η  σχετική χρηματοδότηση;

– Γιατί ο συνεργαζόμενος Δήμος δεν απάντησε ποτέ στις καταγγελίες των εργαζομένων και των ωφελούμενων σχετικά με τη μη υλοποίηση του έργου;

– Γιατί το αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας αγνόησε τις σχετικές καταγγελίες και μετά από ποιόν ακριβώς έλεγχο έκρινε ότι το έργο είχε υλοποιηθεί και δεν ζήτησε την επιστροφή της χρηματοδότησης;

Η στάση της συναδέλφου και των ωφελούμενων που αντέδρασαν στην εκμετάλλευσή τους έρχεται σε αντίθεση με το γενικότερο κλίμα ιδιώτευσης, κανιβαλισμού και του «φόβου μη χάσω τη δουλειά μου», που οδηγεί πολλούς στο «να κάνω ότι μου ζητήσουν» ή «να κάνω τα στραβά μάτια». Για αυτό και πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα αντίστασης ενάντια στην εργασιακή εκμετάλλευση.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αναγνωρίσουμε τη δική μας δύναμη, που κινεί τα πάντα και που μπορεί να αποτελέσει τη μεγαλύτερη ελπίδα για τη μελλοντική κοινωνία. Οι συλλογικότητες που υπογράφουμε το παρόν κείμενο στεκόμαστε αλληλέγγυες και στηρίζουμε τους αγώνες όλων των εργαζομένων για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Περιμένουμε να ανοίξει ευρύτερα από τους ίδιους τους εργαζόμενους το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων στις ΜΚΟ, καθώς και του ίδιου τους του ρόλου. Οι εργασιακές συνθήκες αλλάζουν μόνο όταν εργαζόμενοι και άνεργοι συσπειρώνονται και αγωνίζονται.

 1. Βλ. http://www.acharnes.gr/Contentfiles/59/Images/%CE%94%CE%95%CE%9A%CE%95%CE%9C%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A3%202012/laxanokhpos.doc

…………………………………………………………………………………

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΣΒΕΜΚΟ)

http://svemko.espivblogs.net/?p=508

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (ΕΣΕ Αθήνας)

Ε.Κ.ΠΟ.Σ.Π.Ο «ΝΟΣΤΟΣ»: Καταπολέμηση της φτώχειας ή εκμετάλλευση ανέργων; » Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση

Αναδημοσίευση από Praxis 

Το δίπολο της ταξικής ανισότητας και του κατασταλτικού κράτους

γράφει η Γεωργία Δούκουρη

Οι εργαζόμενοι «χαιρέτησαν» το 2014, και υποδέχτηκαν το νέο έτος με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με επίθεση του κράτους ως νομιμοποιημένου κατασταλτικού μηχανισμού διαχείρισης των συγκρούσεων για την αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων εξουσίας.

 Στις 28/12/2014, ο απεργιακός αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας[1], έξω από τον Ιανό, δέχτηκε την επίθεση εργοδοσίας και κράτους. Η αγριότητα της επίθεσης των δυνάμεων καταστολής με χρήση χημικών και βία, είχε τη «νομιμοποιητική» του βάση στη μήνυση που κατέθεσε η εργοδοσία του Ιανού. Ακολούθησαν συλλήψεις[2] ως απάντηση στην ενότητα της απεργιακής περιφρούρησης. Η καταστολή συνεχίστηκε έξω από το Α.Τ. Ακροπόλεως, όπου πλήθος είχε συγκεντρωθεί ως αλληλεγγύη στους προσαχθέντες, με νέες συλλήψεις αλλά και βιαιοπραγίες μάλιστα μπροστά στα μάτια δικηγόρων (ΑΔΕΔΥ, ΕΙΝΑΠ, κ.α.)[3].

Στις 5/1/2015 επαναλαμβάνεται η ιστορία, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές τους εργάτες της «Γενικής Ανακυκλώσεως Α.Ε.» Είναι δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, που οι εργάτες του εργοστασίου πραγματοποιούν δυναμικές κινητοποιήσεις, καθώς η εργοδοσία καθυστερεί την καταβολή δεδουλευμένων που μπορεί να φτάνει μέχρι και τους 8 μήνες, ενώ πάγια διεκδίκησή είναι τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας[4], η ανανέωση των συμβάσεων, η καταβολή δώρων, κ.α. Η απάντηση της εργοδοσίας στις κινητοποιήσεις, ίδια όπως στην περίπτωση του Ιανού: κατέθεσε μήνυση εναντίον των απεργών (αφού προηγουμένως είχε προσπαθήσει να λειτουργήσει απεργοσπαστικά, φέρνοντας άλλους εργάτες να δουλέψουν στο εργοστάσιο, οι οποίοι όμως αποχώρησαν μετά από συζήτηση με τους απεργούς), και τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στην περιφρούρηση. Συνελήφθησαν 33 άτομα, (απεργοί και αλληλέγγυοι/ες), ενώ στις 7/1 αστυνομικοί «επισκέφτηκαν» σπίτια απεργών[5].

 Οι δύο αυτές περιπτώσεις, αποτελούν παράδειγμα ενός δίπολου: της αύξησης της ανισότητας, και της οχύρωσης του κατασταλτικού κράτους. Ο κρατικός μηχανισμός εμφατικά τα τελευταία χρόνια, έχει εντείνει τα αντανακλαστικά αντιμετώπισης ενός εσωτερικού «εχθρού». Η εσωτερική καταστολή έχει στη φαρέτρα της τόσο τη σχετική νομιμοποίηση (απόφαση του ΣτΕ για παρακολούθηση με κάμερες πορειών κ.λπ, «κουκουλονόμος», απαγόρευση συναθροίσεων κ.ο.κ.), όσο και εκτελεστικές δυνάμεις κατασταλτικού μηχανισμού (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, ΔΙ.ΑΣ., ΔΕΛΤΑ.). Ο στόχος είναι ένας: η μη όξυνση της αντίδρασης απέναντι στην ραγδαία μεταβολή των κοινωνικών σχέσεων, αποτόκου της ανηλεούς αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης. Επιδίωξη είναι η αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων εκμετάλλευσης και η καθυπόταξη των διεκδικήσεων.

 Σε συνθήκες κοινωνικού ανταγωνισμού και σύγκρουσης αντιμαχόμενων κοινωνικών ομάδων, το αστικό κράτος ως όργανο του κεφαλαίου εντείνει απροκάλυπτα την καταστολή των εργατικών αγώνων. Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην εντατικοποίηση της δουλειάς, και την ελαστικοποίηση της εργασίας, τους πενιχρούς μισθούς, την κατάργηση κεκτημένων όπως η κυριακάτικη αργία, απαντήθηκαν με δακρυγόνα, χημικά, με επιθέσεις κατασταλτικών δυνάμεων κ.λπ. Οι Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης λειτουργούν, όπως νοηματοδοτεί η ονομασία τους: αποκαθιστώντας την κεφαλαιακή «τάξη», όταν αυτή διαρρηγνύεται από τη συλλογική διεκδίκηση, διασφαλίζοντας την εξουσία της αστικής τάξης κανονικοποιώντας την υφαρπαγή της εργατικής δύναμης και των εργατικών δικαιωμάτων.

 Η ποινικοποίηση του αγώνα σε τόπους δουλειάς, αλλά και σε συλλογικές εργατικές διεκδικήσεις, επιχειρούν τη διάσπαση της ενιαίας συλλογικής δράσης, με στρατηγικά μηνύματα, που είτε λοιδορούν τον εργατικό αγώνα (π.χ. η απάντηση του Ιανού για τα γεγονότα της 28ης/12 αναφέρεται σε «συνδικαλιστές ανταγωνιστικών βιβλιοπωλείων»), είτε περνούν στο συλλογικό φαντασιακό ότι η αντίσταση είναι και παράνομη, καταφεύγοντας στην αστική δικαιοσύνη με μηνύσεις. Αρωγός στην προσπάθεια αυτή, είναι και τα Μ.Μ.Ε. Για παράδειγμα και εξετάζοντας τις παραπάνω περιπτώσεις, τα ΜΜΕ, έχουν εξαρχής τοποθετηθεί υπέρ του αιτήματος του κεφαλαίου για την κυριακάτικη εργασία, και η όποια προσπάθεια αντίστασης σε αυτή αναπαράγεται ως «αντιδημοκρατικό χάπενινγκ»[6].

 Στην περίπτωση της καταστολής στη «Γενικής Ανακυκλώσεως Α.Ε.», τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. σιωπούν. Και η σιωπή λειτουργεί ενισχυτικά της αυταρχικής διαχείρισης των εργατικών αγώνων, καθώς η αποσιώπηση ή διαστρέβλωση για την καταστολή και ποινικοποίηση που αυτοί δέχονται, νοηματοδοτεί μια απόλυτη εξουσία, στην οποία οι διεκδικητές φαντάζουν «ανυπεράσπιστοι». Πώς άλλως να εξηγήσει κανείς τη δήλωση στις 16/1/2015, του απερχόμενου υπ. Δημοσίας Τάξης, κ. Β. Κικίλια, ότι «οι αστυνομικοί δεν οπλοφορούν στις πορείες»;

 Το κρατικό μονοπώλιο της βίας, λειτουργεί ως παράγοντας εκφοβισμού απέναντι στη συλλογικοποίηση, καθώς ασκώντας βία προκλητικά ενώ απρόκλητα, ταυτίζει τις διεκδικήσεις με τον «εσωτερικό εχθρό», ένα «εχθρό» που δεν βρίσκει συμμάχους είτε σε μια απολιτίκ κοινωνία ισχνής ταξικής συνείδησης, είτε στην τέταρτη εξουσία που κατά περίπτωση σιωπά, ή στοχοποιεί.

 Και όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο βαθαίνει και η καταστολή λειτουργώντας ως μηχανισμός διαχείρισης των εργατικών διεκδικήσεων. Και μιας και έχουμε μπροστά μας τις εκλογές της 25^ηςΓενάρη, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το ερώτημα, πως μια εν δυνάμει και αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση, θα διαχειριστεί το διαχρονικό δίπολο κοινωνική ανισότητα/καταστολή. Η θεσμική και υλικοτεχνική εξόπλιση των αστυνομικών και όχι ο αφοπλισμός[7], πως θα αντιμετωπίσει άραγε τους «περήφανους φασίστες»[8] των κλιμακίων της ελληνικής αστυνομίας; Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι, μια «αριστερή» κυβέρνηση προασπίζεται το δρόμο της συνέχειας και όχι της ρήξης, συνακόλουθα την αναπαραγωγή κοινωνικών σχέσεων ανισότητας. Και ο μόνος τρόπος επιβολής είναι η κατασταλτική διαχείριση των εργατικών διεκδικήσεων.

[1] Τον περασμένο Δεκέμβρη πέρασε ως τροπολογία μέσα στον νέο νόμο για το ΕΣΠΑ το άνοιγμα των καταστημάτων «κάθε τελευταία Κυριακή του χρόνου», νομιμοποιώντας έτσι το κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων αντί για 7 σε 8 Κυριακές του χρόνου, κατόπιν αιτήματος των επιχειρηματιών του κλάδου. Το ΣτΕ, με προσωρινή του απόφαση τον περασμένο Σεπτέμβριο (2307/14), κρίνει παράνομη την πιλοτική λειτουργία των καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του χρόνου σε 10 περιοχές της χώρας, την ακύρωση της οποίας ζήτησαν: ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΣΕΛΠΕ. Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στην Αθήνα, καλούνται πρωτίστως από το Συντονιστικό Δράσης Ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, που δημιουργήθηκε μετά από πρωτοβουλία – κάλεσμα του Συλλόγου Υπαλλήλων Χάρτου Αττικής.

[2] Πέντε προσαγωγές εκ των οποίων οι τέσσερις μετατράπηκαν σε συλλήψεις (δύο εκ των οποίων αφορούσαν απλούς περαστικών).

[3] Να σημειώσουμε ότι η εκδίκαση της υπόθεσης για τις 4 συλλήψεις έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός αναβλήθηκε για τις 18 Φεβρουαρίου 2015, ενώ η εκδίκαση της υπόθεσης για τις 3 συλλήψεις έξω από το ΑΤ Ακροπόλεως αναβλήθηκε επ’ αόριστο.

[4] Δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους στο εργοστάσιο τα τελευταία 4 χρόνια, ενώ παρά την ανθυγιεινή εργασία δεν παρέχεται ο κατάλληλος εξοπλισμός.

[5]  Μετά από την εξέταση της εργατικής διαφοράς στην Επιθεώρηση Εργασίας στα Άνω Λιόσια  μετά από προσφυγή των απεργών της Γενικής Ανακύκλωσης, της Ένωσης Μεταναστών Εργατών  και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ασπρόπυργου-Ελευσίνας, η εργοδοσία δεσμεύτηκε να αποσύρει τις μηνύσεις εναντίον των απεργών που «νομιμοποίησαν» την επίθεση των ΜΑΤ, και υποχώρησε σε αρκετές από τις εργατικές διεκδικήσεις. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε αναμονή της υλοποίησης των δεσμεύσεων της εργοδοσίας.

[6]Αναφορά στην έντυπη έκδοση της Καθημερινής, 30/12/2014 «Αντιδημοκρατικό χάπενινγκ στον «Ιανό» της Σταδίου». Και είναι επίκαιρο το ερώτημα του Μ. Μπρεχτ, «Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;».

[7] Σύμφωνα με το Δ.Τ.20/1/2015 για τη συνάντηση αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ με το προεδρείο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ).

[8] Η αναφορά αφορά στη γνωστή υπόθεση των Δοκίμων στη Σχολή της ΕΛ.ΑΣ. που ανέδειξε η καθηγήτρια εγκληματολογίας Αναστασία Τσουκαλά. 

Η εργαζόμενη εργάζεται σε ανώνυμη εταιρία που εδρεύει στο κέντρο του Ηρακλείου και τον τελευταίο καιρό δεχόταν φραστικές επιθέσεις   από το Διευθύνων Σύμβουλο της επιχείρησης, ο οποίος σύμφωνα με  καταγγελίες της,  την περασμένη εβδομάδα προχώρησε και σε βιαιοπραγίες.

Να σημειωθεί ότι τις παραπάνω καταγγελίες οι οποίες έγιναν στον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ τις επιβεβαίωσε και ο Πρόεδρος της Α.Ε. ο οποίος μάλιστα στηρίζει την εργαζόμενη, καταδικάζει το περιστατικό και το αποδίδει σε «ξέσπασμα» του συνεταίρου του λόγο των δικών τους διαφορών.

Παρόντες στο περιστατικό ήταν οι συνάδελφοι της παθούσας που χάρη στην παρέμβαση τους γλίτωσε  από τα χειρότερα.

Η εργαζόμενη ήδη έχει προχωρήσει σε μήνυση ενώ αναμένεται και το πόρισμα του ιατροδικαστή για τις σωματικές βλάβες που υπέστη.

Παρά το γεγονός ότι είναι τρομοκρατημένη από το παραπάνω περιστατικό  ανησυχεί να μην χάσει την δουλεία της,  αφού είναι η μοναδική εργαζόμενη στην οικογένεια της.

……. Την πρώτη ημέρα επιστροφής της εργαζόμενης στην δουλεία της μετά από την πολυήμερη αναρρωτική άδεια λόγω των σοβαρών σωματικών βλαβών που υπέστη, θα συνοδεύεται από τον Γεν. Γραμματέα του ΕΚΗ .

Πηγή: candianews.gr