αφίσα αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της απεργιακής περιφρούρησης στο βιβλιοπωλείο Ιανός που δικάζονται τετάρτη 18 φλεβάρη. Από το εγχείρημα αυτόνομων εργατών «καφενείο των ανέργων».
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=1IozrSK0eN4#t=35[/youtube]
Αναδημοσίευση από: εργαζόμενοι/ απολυμένοι Metropolis
ΑΜΕΣΗ ΠΑΛΗ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ &
ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΟΑΣΘ
Τα Μ.Μ.Μ. πρωτοεμφανίσθηκαν την εποχή της πρώτης Βιομαχανικής Επανάστασης στις αρχές του 19ου αιώνα, παράλληλα με την έντονη εκβιομηχάνιση των αστικών κέντρων. Η ανάγκη για τα Μ.Μ.Μ. προέκυψε με σκοπό την εξυπηρέτηση των σύγχρονων βιομηχανικών εργατών παραμένοντας ανέκαθεν μέσα προορισμένα για τα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Πιο συγκεκριμένα το 1957 πραγματοποιείται η σκανδαλώδης ίδρυση του Ο.Α.Σ.Θ. παράλληλα με την κατάργηση του τραμ, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως «αναχρονιστικό». Ο Ο.Α.Σ.Θ είναι η πρώτη και μοναδική εταιρία πανευρωπαϊκά, που κατέχει μονοπώλιο υπηρεσίας κοινής ωφέλειας με κρατική επιχορήγηση (για τη διατήρηση των κομίστρων σε χαμηλό επίπεδο) χωρίς να είναι υπόλογος για τις πρακτικές του στο κράτος. Οι μεγαλομέτοχοι του Ο.Α.Σ.Θ. είναι ταυτόχρονα μισθωτές και εκμισθωτές του και σε αρκετές περιπτώσεις και υπάλληλοι του ίδιου του οργανισμού με τεράστια κέρδη σε βάρος του και σε βάρος των κρατικών επιχορηγήσεων (οι μεγαλομέτοχοι είναι ιδιοκτήτες των εγκαταστάσεων του Ο.Α.Σ.Θ και τις επινοικιάζουν στον οργανισμό). Η τιμολογιακή πολιτική καθορίζεται από το εκάστοτε Υπουργείο Μεταφορών και ο οργανισμός υποχρεούται σε εφαρμογή της (η επιχορήγηση επικυρώνεται με Κ.Υ.Π.). Ενδεικτικά το ετήσιο λειτουργικό κόστος ανέρχεται στα 190 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τα έσοδα στα 60εκ. και το αντιστάθμισμα καλείται να καταβληθεί από το κράτος (ο Ο.Α.Σ.Θ. λαμβάνει τετραπλάσια κρατική επιχορήγηση συγκριτικά με τον Ο.Α.Σ.Α.).
Τα τελευταία χρόνια ο Ο.Α.Σ.Θ. έχει προβεί σε δικαστικές διαμάχες με το κράτος, ώστε να μην του επιβληθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων, ενώ παράλληλα διατηρεί πελατειακά συστήματα ( μίζες , βίσματα ) σε κοινό προσανατολισμό με το κράτος. Μέσα στην ερχόμενη τριετία η κρατική επιχορήγηση θα πέσει σταδιακά κάτω από το υποδιπλάσιο (από 102 εκατομμυρια ετησίως σε 44) και τη μείωση των επιχορηγήσεων θα κληθούν παραδοσιακά να την πληρώσουν οι επιβάτες. Αναφορικά από το 2001 μέχρι σήμερα, η αύξηση των κομίστρων ανέρχεται στο 400% (από 0,30 €/100 δραχμές σε 1,20 € για δύο μετακινήσεις).Συν τοις άλλοις, όποιος δεν καταβάλλει το προβλεπόμενο κόμιστρο και εντοπιστεί από ελεγκτή, καλείται να πληρώσει πρόστιμο ύψους 80 €, το οποίο σε διάστημα μερικών μηνών (αν δεν αποπληρωθεί εγκαίρως) σχεδόν πενταπλασιάζεται και μπαίνει στον Τειρεσία.
Ο Ο.Α.Σ.Θ. ακολουθώντας τα χνάρια του κράτους προβαίνει σε παθητική και ενεργητική έμμεση και άμεση τρομοκρατία των επιβατών (έμμεσα βομβαρδίζει τον επιβάτη με οπτικοαουστικά μηνύματα για την επικύρωση εισιτηρίου και πιθανότητα ελέγχου, ενώ άμεσα οι ελεγκτές και ενίοτε οι οδηγοί παίζουν το ρόλο του μπάτσου). Σε περιπτώσεις που ο επιβάτης δεν κατέχει νόμιμο επικυρωμένο εισιτήριο και αρνείται να επιδείξει τα στοιχεία του, παρατηρούνται φαινόμενα παράνομης παρακράτησης του επιβάτη, όπως και περιπτώσεις κοινωνικού, φυλετικού κ.λπ. ρατσισμού. Από πλευράς των σεκουριτάδων-ελεγκτών-οδηγών παρατηρείται εξαναγκαστική αποβίβαση του παραβάτη (Θανάσης Καναούτης 19χρονος νεκρός σε τρόλεϊ της Αθήνας). Στα πλαίσια αυτής της τρομοκρατίας, παρατηρείται κοινωνικός κανιβαλισμός μεταξύ των επιβατών (από ρουφιανέματα μέχρι επίκριση, κατάδειξη και εξύβριση). Στα πλαίσια του καπιταλισμού και στο σύγχρονο νεοφιλελευθερισμό, καλείται και πάλι να πληρώσει τη νύφη ο κόσμος της εργασίας. Ιδιαίτερα σε μία πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη, όπου έχει καταγραφεί το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας πανελλαδικά, προσθέτοντας σε όλα αυτά την κατακόρυφη μείωση των εισοδημάτων και την αύξηση της φορολογίας. Ουσιαστικά οι αυξήσεις των εισιτηρίων και το σύστημα ελέγχου του Ο.Α.Σ.Θ. οδηγούν σε κοινωνικούς αποκλεισμούς και κοινωνικό δαρβινισμό.
Να βάλουμε φρένο στα σχέδια κράτους-κυβέρνησης και των αφεντικών του ΟΑΣΘ. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες δεν αντέχουν το βάρος του κόστους μετακίνησης. Να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις να οργανώσουμε την αντίσταση. Εδώ και τώρα να μειωθούν τα κόμιστρα σε αντιστοιχία με την πραγματική κατάσταση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Να απελευθερωθεί η μετακίνηση για τις κοινωνικά και οικονομικά ευπαθείς ομάδες, (μαθητες/φοιτητές, χαμηλόμισθοι, άνεργοι, Α.Μ.Ε.Α., συνταξιούχοι κλπ). Κατάργηση των ελέγχων και της εταιρικής τρομοκρατίας. Οι συνεπιβάτες/αγωνιστές προωθούμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας με απώτερο σκοπό την ενίσχυση της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης και της εξάλειψης του κοινωνικού κανιβαλισμού. Έξω οι σεκιουριτάδες από τα λεωφορεία, καμία κράτηση επιβάτη. Να τιμωρήσουμε τους δολοφόνους του Θ. Καναούτη που τον «αποβίβασαν» από τη ζωή για 1,30Ε.
Οι μεταφορές, όπως και άλλες υπηρεσίες (υδροδότηση, ηλεκτροδότηση, παιδεία, υγεία) είναι δημόσια αγαθά, δεν είναι και δεν πρέπει να είναι επικερδείς επιχειρήσεις στα χέρια λίγων και εκλεκτών, οι οποίοι θα εντείνουν τους αποκλεισμούς των κοινωνικά αδύναμων. Οριστική λύση στο ζήτημα των μεταφορών μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από την πάλη ώστε αυτές να γίνουν πραγματικά δημόσιες συγκοινωνίες. Η ίδρυση ενός δημόσιου φορέα μετακίνησης που θα περάσει εξολοκλήρου στους εργαζόμενους, με κοινωνική εποπτεία, οι συγκοινωνίες στο σύνολό τους να κοινωνικοποιηθούν ώστε να καλύψουν την βασική τους λειτουργία την εξυπηρέτηση δηλαδή των κοινωνικών αναγκών και όχι τα κέρδη των εργολάβων της μετακίνησης.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΥΡΙΟ
Οι αγώνες μας συνεχίζονται!
Ενάντια στην καταστολή, την ποινικοποίηση και την κατατρομοκράτηση των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!
site: https://ergova.wordpress.com/
Με μέλη τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων & λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού (ΣΣΜ) και τη Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών στα ΜΜΕ, η Εργατική Ομοσπονδία Βάσης είναι αποτέλεσμα πολύχρονων διαδικασιών της τακτικής συνέλευσης σωματείων βάσης, εργατικών συνελεύσεων, ομάδων και συλλογικοτήτων.
Η συνέλευση ξεκίνησε αρχικά με αφορμή τη διοργάνωση συγκεκριμένων δράσεων (π.χ. εργατική Πρωτομαγιά) και αργότερα έγινε φανερό ότι ήταν αναγκαία η από κοινού δράση πάνω στη βάση της αυτοοργάνωσης στους χώρους εργασίας, στη βάση των οριζόντιων δομών από τα κάτω και των συλλογικών διαδικασιών. Η ζύμωση με τους συναδέλφους, οι διαδικασίες συνελεύσεων βάσης, οι από κοινού αποφάσεις και η συμμετοχή όλων των εργαζομένων στη διαμόρφωση και την πραγματοποίηση δράσεων και διεκδικήσεων, είναι χαρακτηριστικά κοινά σε όλες τις συλλογικότητες που συμμετέχουν.
Η συνέλευση αυτή των σωματείων και συνελεύσεων, έχοντας πραγματοποιήσει κοινές δράσεις (παρεμβάσεις, κοινά μπλοκ σε απεργιακές πορείες, μοιράσματα) προσπαθεί να ανιχνεύσει κοινούς τόπους και τρόπους δράσης στο πεδίο των ταξικών αγώνων και ταυτόχρονα προσπαθεί να διαμορφώσει εκείνες τις συνθήκες που θα επιτρέψουν αυτός ο συντονισμός και η δικτύωση να πάνε ένα βήμα παραπέρα.Το βήμα παραπέρα για εμάς δεν είναι ένας απλός συντονισμός δράσεων αλλά η πραγματική αλληλεγγύη και οργάνωση στη βάση, όλων όσοι συμμετέχουμε σε εργατικούς αγώνες.
Η δημιουργία μιας εργατικής ομοσπονδίας είναι για μας βασικός στόχος στην πορεία των ταξικών αγώνων.Έτσι θα συμβάλουμε πληρέστερα και εμείς με τις δυνάμεις μας στην οργάνωση των ταξικών αγώνων από τα κάτω, στην αυτοοργάνωση της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και κάθε λογής εξουσία. Προχωράμε προτείνοντας ένα νέο δομικό μοντέλο, οριζόντιο και αντιιεραρχικό που προτίθεται να συνθέσει το μωσαϊκό των ακηδεμόνευτων εργατικών αντιστάσεων σε μια ομοσπονδία βάσης.
Η 28η του Δεκέμβρη ήταν άλλη μια στιγμή κορύφωσης της καταστολής από την πλευρά του κράτους και των αφεντικών απέναντι στον διαρκή αγώνα της εργατικής τάξης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ένας αγώνας που μετράει πολλούς μήνες στην πλάτη του, με επιμονή και συνέπεια δίνεται κάθε φορά που τα αφεντικά και το κράτος επιτίθενται στην κατάκτηση αυτή, με πολλαπλά οφέλη και στόχους για τα ίδια.
Η ιστορία βέβαια αυτού του αγώνα φτάνει πολύ πίσω στις αρχές του 20υ και στους αγώνες της εργατικής τάξης τότε. Σε αυτό τον αγώνα συμπυκνώνεται χαρακτηριστικά η πάλη των εργατών ενάντια στον απόλυτο έλεγχο και την εκμετάλλευσή τους από τα αφεντικά. Με πολλούς σταθμούς στα 100 και πλέον χρόνια ιστορίας του εργατικού κινήματος.
Το 1910 το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε υπό τους αγώνες της εργατικής τάξης για το ωράριο, να θεσμοθετήσει για πρώτη φορά την υποχρεωτική κυριακάτικη αργία για όλους τους εργάτες. Το 2012 το κράτος επανεκκίνησε αποφασιστικά την κατάργηση της , ξεκινώντας από τον κλάδο των εμπορουπαλλήλων.
Είναι χαρακτηριστικό πως αυτός ο κλάδος και οι συνθήκες εργασίας των εργατών, όπως το ωράριο και η διάρκεια της εργάσιμης εβδομάδας, ήταν πάντα στο στόχαστρο των αφεντικών. Προεξάρχοντα του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας στην αντεργατική αυτή πολιτική, ήδη από τις αρχές του 20ου. Είναι, επίσης χαρακτηριστικό, πως η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές του χρόνου γύρω από τα χριστούγγενα (κάτι που ισχύει ακόμα) καθώς και ο διαχωρισμός του ωραρίου των καταστημάτων και του ωραρίου των εργατών είναι μέτρα που εφάρμοσε η χούντα το 1971.
Ξεκινώντας από τη σφαίρα της κυκλοφορίας των προϊόντων, τον κλάδο του εμπορίου, το κεφάλαιο θέλησε να εφαρμόσει μια αντεργατική πολιτική που σχετίζεται τόσο με ακόμα μεγαλύτερη εντατική εκμετάλλευση των εργατών όσο και με ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο στη ζωή της εργατικής τάξης συνολικά. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του κλάδου αυτού. Τόσο λόγο σημαντικότητας στο συνολικό κύκλο του κεφαλαίου, όσο και του κοινωνικού αντίκτυπου που επιφέρουν, οι αλλαγές στον κλάδο του εμπορίου, λειτουργούν ως πολιορκητικός κριός για συνολικότερες και βαθύτερες που αφορούν την εργατική τάξη. Τα ευέλικτα και απελευθερωμένα ωράρια, η αλα-κάρτ εργασία, οι εξαιρετικά χαμηλοί μισθοί, τα φέσια και οι απληρωσιές, η ελαστικοποίηση και ο συνολικός περαιτέρω καθορισμός της κοινωνικής ζωής των εργατών γύρω από τις ορέξεις και τα συμφέροντα των αφεντικών- κάθε μεγέθους, είναι ένας διαρκής στόχος για το κεφάλαιο στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.
Σαφώς, αυτές οι ευέλικτες σχέσεις έχουν ιστορία και σε ένα ορισμένο βαθμό καθιερώθηκαν (επιβλήθηκαν από τα αφεντικά) σε προηγούμενες περιόδους. Αλλά, τα τελευταία χρόνα, η επιτακτική ανάγκη του κεφαλαίου να αντιμετωπίσει κερδοφόρα την κρίση και να βγει αλώβητο (ως οικοδόμημα) μέσα από αυτή, το οδήγησε σε σφοδρή ταξική επίθεση στα συμφέροντα των εργατών. Το 2012 ξεκίνησε η διαδικασία κατάργησης κάποιων αργιών το χρόνο και σιγά-σιγά αυτό επεκτάθηκε με σταθερό στόχο την ολική κατάργησή της. Παρ’ όλα αυτά, σε αυτή τους την προσπάθεια τα αφεντικά και το κράτος δεν έπαιξαν χωρίς αντίπαλο. Σε κάθε ”ραντεβού” βρήκαν απέναντι τους μια μικρή μεν, συγκροτημένη και δυναμική δε, εργατική δύναμη αποφασισμένη να μη περάσει από πάνω της αυτό το ”μέτρο ανάπτυξης”.
Τη Τετάρτη 18/2 δικάζονται οι συλληφθέντες της απεργίας της 28/12. Δικάζονται οι εργάτες που έφαγαν χημικά και ξύλο από τα ματ, στην απεργιακή περιφρούρηση στο κατάστημα του Ιανού, καθώς και μέσα και έξω από το Α.Τ Ακροπόλεως. Δικάζεται ένας σημαντικός αγώνας των εργατών ενάντια στην σφοδρή υποτίμηση των ζώων μας. Μόνο αμέριστη αλληλεγγύη και πρακτική στήριξη στους συναδέλφους.
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης.
Τετάρτη 18/2/15, 9πμ, δικαστήρια Ευελπίδων
Συγκέντρωση αλληλεγγύης
στους συλληφθέντες συναδέλφους μας από την απεργιακή περιφρούρηση έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός, έπειτα από την επίθεση που δεχθήκαμε από την εργοδοσία και τα ΜΑΤ, την Κυριακή 28 Δεκέμβρη 2014, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου.
Μίσος Ταξικό
http://www.provo.gr/kyriakatikh-argia-taksikos-agwnas-enantia-sthn-ergatikh-ypotimhsh/