Σε μια εποχή που τα εργασιακά δικαιώματα καταστρατηγούνται και οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, οι άνθρωποι πίσω από το έργο των ΜΚΟ είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια παραπάνω δυσκολία: να αποδείξουμε ότι είμαστε εργαζόμενοι! Για να απαντήσουμε σε αυτό και πλήθος άλλα οξύμωρα, τον Απρίλιο του 2010 ιδρύσαμε το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ).
Το εργασιακό τοπίο στις περισσότερες ΜΚΟ περιελάμβανε κυρίως «συνεργάτες» ή «ωφελούμενους», «ελεύθερους επαγγελματίες» με ωράριο 9-5 και αναλώσιμους εργαζομένους που εργάζονταν μέχρι και δεκαετία με τρίμηνες συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Η μη καταβολή υπερωριών ή αποζημίωσης απόλυσης και η πρόσθετη «εθελοντική» εργασία ήταν ο κανόνας.
Παράλληλα, τα αφεντικά μάς δίδασκαν πως οι ΜΚΟ δεν έχουν χρηματικό κέρδος, άρα δεν υφίσταται εργοδοσία και εκμετάλλευση. Εάν αρνούμασταν να δουλέψουμε όντας απλήρωτοι για μήνες, ανήθικοι και αναίσθητοι ήμασταν εμείς που δεν «ενστερνιζόμασταν» τον ευγενή σκοπό της οργάνωσης. Γιατί τα αφεντικά των ΜΚΟ σέβονται και υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αρκεί να μην είναι εργασιακά.
Τι άλλαξε τα τελευταία πέντε χρόνια; Όλα αυτά έπαψαν να θεωρούνται αυτονόητα!
Διεκδικήσαμε και σε όλες τις περιπτώσεις πετύχαμε την αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας. Δεν είναι πια δεδομένο ότι πρέπει να περιμένουμε να πληρωθούμε όταν λάβει η ΜΚΟ τη χρηματοδότηση και πλέον απαιτούμε έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων μας και υπογραφή συμβάσεων εργασίας. Καταγγέλλουμε τη «μαύρη» εργασία και επιλέγουμε εμείς πότε και αν θα εργαστούμε εθελοντικά. Αντιδράμε στις απολύσεις συναδέλφων που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης» και πετυχαίνουμε ανάκληση απολύσεων. Οι συνάδελφοι στο ΕΣΠ απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ μπορούν και να απεργήσουν!
Και μάλλον καλά τα πάμε, αν κρίνουμε από την αυξανόμενη «ανησυχία» των εργοδοτών μας. Τα αφεντικά που χρόνια μας απειλούν ότι ο «χώρος είναι μικρός και θα φροντίσουν να μην ξαναβρούμε ποτέ δουλειά», φτάνουν πλέον στο σημείο να μας υπαγορεύουν την πολιτική μας στάση, επιβάλλοντάς μας την απάθεια για να «κρατήσουμε τη δουλειά μας».
Οι ίδιοι που «κόπτονται» για την ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες (στο όνομα των οποίων λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις), θεωρούν αδιανόητη κάθε συλλογική διεκδίκηση και συνδικαλιστική δράση. Κάποιες ΜΚΟ δεν διστάζουν πλέον να στοχοποιούν συνδικαλιστές και να απειλούν, «προς παραδειγματισμό των υπολοίπων», ότι η επαφή με το Σωματείο ισοδυναμεί με απόλυση. Αλλά πάνω στον πανικό τους εκτίθενται.
Για να μην αναρωτιούνται (και χάνουν και το χρόνο τους με διερευνητικά τηλεφωνήματα σε άλλους εργοδότες), τους διαβεβαιώνουμε ότι από πλευράς μας θα φροντίσουμε στο εξής να απαντάται άμεσα και να καταγγέλλεται δημόσια η υποκρισία τους, καθώς και κάθε απειλή και απόπειρα τρομοκράτησης εργαζομένων. Επειδή ο χώρος είναι όντως μικρός.
Κι επειδή κανείς δεν θα το κάνει για εμάς, την 1η Μάη απεργούμε και διεκδικούμε:
-Σταθερή εργασία και ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους στις ΜΚΟ
-Έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων, ανεξάρτητα της ροής της χρηματοδότησης
-Να δοθεί τέλος στη «μαύρη», απλήρωτη και πρόσθετη «εθελοντική» εργασία
-Την κατάργηση των ιεραρχικών μοντέλων και των αδικαιολόγητων διακρίσεων στους όρους αμοιβής και εργασίας μας
-Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας με αγώνες στους χώρους δουλειάς και αυτο-οργανωμένες αντι-ιεραρχικές δομές
Σημείο συνάντησης στο πανό του ΣΒΕΜΚΟ,
11πμ, Πύλη Πολυτεχνείου, επί της Πατησίων
Είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!