Η διαπραγμάτευση μεταξύ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ και των πιστωτών αφορά έναν ακόμα γύρο αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που θα επιβληθούν ως προϋπόθεση για την καταβολή της τελευταίας δόσης του τρέχοντος μνημονίου. Η  καταβολή της δόσης των 7,2 δις παρουσιάζεται ως επιτακτική, υπό το πρίσμα της αδυναμίας του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει τους δανειστές του, έχοντας προσφάτως εξαντλήσει, μέσω της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που υφάρπαξε τα αποθεματικά των δήμων, και τα τελευταία αποθέματα εσωτερικού δανεισμού. Έτσι, η ασφυκτική δημοσιονομική κατάσταση, που επιβαρύνεται στο έπακρο λόγω της εξυπηρέτησης του χρέους, αξιοποιείται από τους πιστωτές ως μέσο πίεσης για την εφαρμογή συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων. Τα νέα μέτρα, που αυτή τη στιγμή εκπονούνται ως προϋπόθεση για την καταβολή της δόσης, θα αποτελέσουν τελικά το βραχυπρόθεσμο εχέγγυο για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, μέχρι την τελειωτική σύναψη ενός νέου μνημονίου που θα οριστικοποιήσει την λεηλασία των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, αλλά, και την ολοκληρωτική υποταγή της συγκυβέρνησης στις αξιώσεις των δανειστών.

Το πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν οι διαπραγματεύσεις σκιαγραφείται μέσα από μια σειρά εκβιασμών, όμοιων με αυτούς που επικαλούνταν και η συγκυβέρνηση Σαμαρά–Βενιζέλου για να εφαρμόσει τα εκάστοτε αντιλαϊκά μέτρα, επαναλαμβάνοντας έτσι την πάγια τακτική της κοινωνικής τρομοκράτησης ώστε να παρουσιαστεί η όποια νέα συμφωνία ως ρεαλιστικό μέσο για την αποσόβηση της χρεοκοπίας. Όμως, οι ωμοί εκβιασμοί δεν αφορούν στενά την προετοιμασία της κοινωνίας για την αποδοχή ενός νέου μνημονίου, αλλά στοχεύουν και στην πολιτική απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων δυνάμει πολιτικών κομμάτων εξουσίας (πχ PODEMOS)  που επιδιώκουν μια ‘’φιλολαική’’ αλλαγή πλεύσης της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ.  Συγκεκριμένα, οι ευρωπαίοι και υπερατλαντικοί «εταίροι» υποχρεώνουν τη συγκυβέρνηση σε μια άτακτη οπισθοχώρηση, ακόμα και από τα ψήγματα των προεκλογικών υποσχέσεων που της έχουν απομείνει, στέλνοντας διεθνώς το μήνυμα της ‘’ταπεινωτικής συμμόρφωσης’’ που περιμένει όσους διανοούνται έστω και την παραμικρή υποψία απόκλισης από τις επιταγές της ΕΕ. Έτσι, με εργαλείο τις συμφωνίες που η ίδια η συγκυβέρνηση έχει υπογράψει με τους δανειστές, οι «εταίροι» υπονομεύουν την (υποτιθέμενη) διαπραγματευτική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ υποβαθμίζοντας τον υπουργό οικονομικών, διαρρέοντας σενάρια χρεοκοπίας, απειλώντας  μέσω της ΕΚΤ με εμπάργκο τις ελληνικές τράπεζες και απαιτώντας μέτρα για την καταβολή της δόσης.  Αυτοί οι ωμοί εκβιασμοί, που εκφράζονται αυτή τη στιγμή κυρίως μέσω της επαναφοράς των απειλών ενός GREXIT (το οποίο μπορεί πράγματι να αποτελεί ένα εναλλακτικό σχέδιο των ντόπιων και διεθνών ελίτ), λειτουργούν σε πρώτο χρόνο ως όχημα για τη «συμμόρφωση» αλλά και τον σταδιακό ανασχηματισμό της συγκυβέρνησης με συμμετοχή των ακραιφνώς μνημονιακών δυνάμεων εντός της  (΄΄κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης΄΄ με συμμέτοχους το ΠΟΤΑΜΙ και το ΠΑΣΟΚ), αφού το πολιτικό κόστος ενός νέου μνημονίου ενδεχομένως να δρομολογήσει κυβερνητικές ανακατατάξεις, αλλάζοντας άρδην το πολιτικό τοπίο της χώρας.

Απέναντι σε αυτά τα δεδομένα, τα αντανακλαστικά της συγκυβέρνησης και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ, που διέγραψε μονομιάς τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για τη διαγραφή του χρέους ή έστω για την απαίτηση ρήτρας ανάπτυξης ως προϋπόθεση αποπληρωμής του, εκ των πραγμάτων δείχνουν να υποτάσσονται στις επιδιώξεις των πιστωτών, μέσω της σαφούς μετεκλογικής στροφής του στο θέσφατο της παραμονής στο ευρώ με κάθε κόστος. Με αφετηρία την κατάπτυστη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη, που αποτέλεσε τη θεσμική ανανέωση των όρων για την αμετάκλητη αιχμαλωσία της ελληνικής οικονομίας, δρομολογήθηκε η απόλυτη εποπτεία της συγκυβέρνησης και η σταδιακή της εναρμόνιση με τις επιταγές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου. Η συγκεκριμένη συμφωνία προλόγιζε ξεκάθαρα  αυτό που θα ακολουθούσε, αφού η δέσμευση της συγκυβέρνησης για έγκαιρη αποπληρωμή τoυ χρέους, όπου μόνο για το δεύτερο εξάμηνο του 2015 προβλέπονται περίπου στα 20 δις, αυτή τη στιγμή αποτελεί έναν απροσπέλαστο εκβιασμό εφόσον ο κρατικός προϋπολογισμός επαρκεί μετά βίας για την κάλυψη των εσωτερικών αναγκών. Με άλλα λόγια το ελληνικό κράτος δεν έχει πόρους να εξυπηρετήσει το χρέος του αν δεν πάρει νέα κεφάλαια από τους δανειστές του, τροφοδοτώντας έτσι έναν αέναο κύκλο πιστωτικής αιχμαλωσίας. Η ελληνική οικονομία είναι απόλυτα εξαρτημένη από τα δάνεια των «εταίρων», αφού η μη καταβολή των δόσεων ή η μη αποπληρωμή τους θα σημάνει, στο πλαίσιο των συμφωνιών που έχει συνάψει και αυτή η συγκυβέρνηση, μια ακαριαία χρεοκοπία με ανυπολόγιστες συνέπειες. Έτσι, ο φαύλος κύκλος της εξυπηρέτησης του χρέους που αναγνωρίζεται de jure από τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί το κύριο διπλωματικό χαρτί των «θεσμών», αφού μέσω αυτού απειλούν για κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας είτε μέσω ενός GREXIT (εσχάτως με το σχέδιο χρεοκοπίας εντός του ευρώ), είτε μέσω άρνησης καταβολής των δόσεων αν δεν παρθούν αντιλαϊκά μέτρα, άρα με σταδιακή εσωτερική στάση πληρωμών για την εξυπηρέτηση των χρεολύσιων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι ήδη ορατό ότι οι περίφημες «κόκκινες γραμμές» της συγκυβέρνησης ολοένα και θα σβήνουν μπροστά στη διαφαινόμενη αναδίπλωση για έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους δανειστές. Ήδη ασθμαίνουν και τα τελευταία προπύργια της «αριστερής» διαχείρισης, υπαναχωρώντας στην επαναφορά του βασικού μισθού στα 751, την επαναφορά του 13ου μισθού, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, τη μείωση του αφοπολόγητου στα 5000 ευρώ, και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Οι διαπραγματεύσεις που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην ουσία αφορούν την επικοινωνιακή διαχείριση μιας νέας σειράς αντιλαϊκών μέτρων ( με αιχμή το συνταξιοδοτικό,τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εργασιακές σχέσεις και τις φοροεπιβαρύνσεις ) που θα επισφραγιστούν με την επερχόμενη κεντρική συμφωνία για τη μεσοπρόθεσμη διευθέτηση του ελληνικού χρέους. Το eurogroup  της 11ης Μάη αποτελεί έναν κομβικό σταθμό πάνω σε αυτές τις εξελίξεις, αφού ένα νέο μνημόνιο είναι ήδη στα σκαριά και αυτό ακριβώς θα διευθετηθεί στη συνάντηση των ευρωπαίων ηγετών.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις οι όποιες αυταπάτες για τη σημερινή συγκυβέρνηση πρέπει να διαλυθούν, αντιλαμβανόμενοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλέει με τα συμφέροντα της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης, θυσιάζοντας τα λαϊκά συμφέροντα στο βωμό της διαχείρισης της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου. Μόνο η συγκρότηση ενός προλεταριακού-επαναστατικού μετώπου είναι ικανή να υπερασπιστεί τα δικά μας συμφέροντα, συσπειρώνοντας τις δυνάμεις κάτω από τα κεντρικά και επίκαιρα αιτήματα που μας διαχωρίζουν μαχητικά από την αστική τάξη και το «αριστερό» ή δεξιό προσωπικό της. Μας διαχωρίζουν από την παραίτηση, την ανάθεση και την υποταγή. Είναι λοιπόν καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως δεν μπορεί να υπάρξει καμιά φιλολαϊκή πολιτική εντός της ΕΕ και πως ο μόνος δρόμος για λαϊκή ευημερία περνά μέσα από τη σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

-ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΟΥΣ

-ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ

-ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ

-ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΕ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, ΔΕΥΤΕΡΑ 11ΜΑΪΟΥ,6μ.μ.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Το Σάββατο από τις 12:00 μέχρι τη 13:30 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον φούρνο “Χωριάτικο” που βρίσκεται στη λεωφόρο Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι. Κολλήθηκαν χαρτοπανό σε απέναντι διαφημιστικό ταμπλό και μοιράστηκε κείμενο μπροστά από το μαγαζί.

Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν μοιρασμένες. Αρκετοί επέλεγαν να μην μπουν μέσα αλλά πολλοί ήταν και αυτοί που απαντούσαν με ένα πνεύμα “έλα μωρέ, αυτά συμβαίνουν παντού” ή “εντάξει αλλά εγώ μια φραντζολίτσα ψωμί θέλω να πάρω μόνο”.

Το αφεντικό του μαγαζιού εμφανίστηκε κάποια στιγμή και με μάλλον απολογητικό ύφος άρχισε να μας εξηγεί ότι το μαγαζί είναι απλώς franchise, αυτός δεν ξέρει τίποτα και απλώς πριν δύο χρόνια αποφάσισε να αγοράσει τον φούρνο που υπήρχε πριν στο ίδιο σημείο και να κάνει τη συγκεκριμένη επενδυτική κίνηση.

Του επισημάναμε ότι στο site της επιχείρησης το μαγαζί του δεν εμφανίζεται ως franchise αλλά ως εταιρικό και ότι έτσι κι αλλιώς μικρή σημασία έχει αφού ξέρουμε ότι τα συγκεκριμένα αφεντικά-μαφιόζοι ακόμα και τα franchise δεν τα δίνουν απλώς σε “υγιείς επενδυτές” αλλά -για ευνόητους λόγους- σε άτομα του στενού τους κύκλου. Επιπλέον, όταν αποφάσιζε πριν δύο χρόνια να κάνει την επένδυσή του (των 250 χιλιάδων κατά δήλωσή του) δεν υπήρχε περίπτωση να μη γνώριζε ότι αυτοί που θα συνεργαστεί είναι υπόδικοι για σωματεμπορία και ξέπλυμα αλλά προφανώς δεν είχε πρόβλημα.

Σε όλα αυτά το μόνο που είχε να απαντήσει είναι ότι αυτός είναι οικογενειάρχης που μεγαλώνει σωστά τα παιδιά του. Κερασάκι ήταν και το “ακλόνητο” επιχείρημα ότι δίνει δουλειά σε Έλληνες.

Η σιωπή και η αδιαφορία είναι συνενοχή!

Έξω οι μαφιόζοι από τις γειτονιές μας!

Κάτοικοι από Μπραχάμι και γύρω περιοχές

Αναδημοσίευση από athens.indymedia

Πηγή: efsyn

Συντάκτης:Αφροδίτη Τζιαντζή

«Οταν 14 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ χάνουν σπίτι και γη από τις τράπεζες, θα περίμενε κανείς 14 εκατομμύρια να βγουν στους δρόμους. Ομως δεν συμβαίνει αυτό, γιατί οι περισσότεροι δεν κατηγορούν το σύστημα της ανταλλακτικής αξίας, αλλά τον εαυτό τους».

Η φράση που είπε ο μαρξιστής γεωγράφος Ντέιβιντ Χάρβεϊ στο κατάμεστο αίθριο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου θα μπορούσε να ισχύει και για το 1,5 εκατομμύριο ανέργων της Ελλάδας, το 1 εκατομμύριο απλήρωτους, τις αόρατες στρατιές επισφαλώς εργαζομένων των 400 ευρώ, τους «ημιαπασχολούμενους» των 250 ευρώ, τους «voucher-άδες», τους ωφελούμενους.

«Ενας στους δύο νέους είναι άνεργος. Γιατί δεν βγαίνουν στους δρόμους;», είναι το ρητορικό ερώτημα που ακούγεται συχνά σε κινητοποιήσεις.

Κινητοποιήσεις μάλλον αναιμικές, που μοιάζει να επηρεάζονται και αυτές από το κλίμα αναμονής που καλλιεργείται, με τη δικαιολογία ότι «στις Βρυξέλλες γίνεται η μοιρασιά», άρα δεν θα μιλήσουν οι δρόμοι και οι πορείες, αλλά οι διαπραγματεύσεις στα Γιούρογκρουπ και τα Μπράσελσγκρουπ.

«Εφεδρική στρατιά»

Κάτω από τη φαινομενική παγωμάρα, ο κόσμος της ανεργίας και της επισφάλειας δεν είναι αόρατος, ούτε μένει με σταυρωμένα τα χέρια.

Συλλογικότητες ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων από όλη την Αθήνα συντονίζονται, οργανώνονται, διεκδικούν, έχοντας πάνω απ’ όλα συναίσθηση ότι αποτελούν κομμάτι της εργατικής τάξης, ίσως το πλέον πολυάριθμο, αυτό που χρησιμοποιείται ως «εφεδρική στρατιά», για να καθηλωθούν τα μεροκάματα, να σαρωθούν τα εργασιακά δικαιώματα, να μπουν στο χρονοντούλαπο οι κατακτήσεις -οκτάωρο, πενθήμερο, μόνιμη και σταθερή δουλειά.

«Οχι» στην ανάθεση

Ο Γιώργος και ο Πάνος είναι -και δεν είναι- οι άνεργοι της «διπλανής πόρτας». Η καθημερινότητά τους είναι κοινή με εκείνη χιλιάδων συνομηλίκων τους, που χτυπάνε πόρτες, στέλνουν βιογραφικά, στέκονται στις ουρές του ΟΑΕΔ. Ομως οι ίδιοι, μαζί με όλο και περισσότερους ανέργους που οργανώνονται σε συλλογικές δομές, έχουν αποφασίσει να μην αφεθούν στην ανάθεση ούτε να βουλιάξουν στην απομόνωση.

Συμμετέχοντας σε οργανώσεις, όπως οι «Ενεργοί Ανεργοι» και η πρωτοβουλία «Αttack στην Επισφάλεια και την Ανεργία», συγκεντρώνονται σήμερα στις 6.30 μ.μ. στην Ομόνοια και διαδηλώνουν στη Βουλή στην πρώτη κεντρική κινητοποίηση ανέργων, λίγο μετά τις πρώτες 100 μέρες της νέας κυβέρνησης. Μαζί με το «Σωματείο Βάσης Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων» και τον «Συντονισμό για το Επίδομα Ανεργίας» διεκδικούν ίσα δικαιώματα για όλους τους ανέργους. Ξεκινώντας με το να δίνεται επίδομα ανεργίας σε όλους, χωρίς προϋποθέσεις, για όλο το διάστημα της ανεργίας. Το στοιχειώδες επίδομα των 360 ευρώ, που σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ το παίρνει μόνο ο ένας στους δέκα καταγεγραμμένους ανέργους!

•Για περισσότερες πληροφορίες:

Eνεργοί Ανεργοι – energoianergoi.wordpress.com,

Attack στην Επισφάλεια και την Ανεργία – www.attack.org.gr,

Σωματείο Βάσης Ανέργων – swbanergwn.espivblogs.net.

Γιώργος Πασαλίδης, 32 ετών, συλλογικότητα «Ενεργοί Ανεργοι»

Ο υπερπροσοντούχος άνεργος

«Το πρώτο για το οποίο παλεύουμε δεν είναι ψίχουλα ελεημοσύνης, αλλά δικαίωμα στην εργασία. Σταθερή δουλειά, μόνιμη, αξιοπρεπή. Είμαστε ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες. Το αίτημά μας δεν είναι να φύγουν οι μόνιμοι για να έρθουμε εμείς, με τα μισά λεφτά, χωρίς δικαιώματα»

Με πτυχίο Μαθηματικών και μεταπτυχιακό στη Φυσική και την Πληροφορική, ο Γιώργος ανήκει στην πολυπληθή κατηγορία των ανέργων με υψηλή μόρφωση και ειδίκευση.

Δέχεται πιέσεις να μεταναστεύσει, έχει προτάσεις για δουλειές στο εξωτερικό. Ομως είναι αποφασισμένος να μείνει εδώ, να το παλέψει.

Τρία χρόνια γραμμένος στον ΟΑΕΔ, χωρίς να παίρνει επίδομα ανεργίας, δεν θυμάται καν πόσα βιογραφικά έχει στείλει: «Κάθε καλοκαίρι στέλνω 250-300 βιογραφικά στα φροντιστήρια. Είναι απαγορευτικό για έναν άνεργο να ξεκινήσει δουλειά σε φροντιστήριο με 4 ευρώ την ώρα, με ελάχιστες ώρες. Δεν βγάζει ούτε τα έξοδα μετακίνησης. Θες συγκεκριμένο παράδειγμα; Φροντιστήριο στο Περιστέρι, 4 ευρώ την ώρα, 3 ώρες την εβδομάδα, διαφορετικές μέρες. Δυόμισι ευρώ για συγκοινωνίες. Δεν θα πάρεις έναν καφέ; Δεν βγάζεις ούτε μισό ευρώ. Δουλεύεις τζάμπα και μαζεύεις μισό ένσημο την εβδομάδα. Ταμείο ανεργίας δεν θα πάρεις ποτέ».

Ο Γιώργος δέχτηκε τηλέφωνο από τον ΟΑΕΔ να καταθέσει τα χαρτιά του στο ΚΕΠ, για να ασφαλιστεί. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι βασικό αίτημα των ανέργων.

Αλλο ένα είναι η δωρεάν μετακίνηση: «Δεν έχουμε καν έκπτωση στα εισιτήρια. Ειδικά όσοι μένουν σε απομακρυσμένες περιοχές δεν μπορούν ούτε να κατέβουν Αθήνα να δώσουν βιογραφικά».

Ο Γιώργος συμμετέχει στη συλλογικότητα «Ενεργοί Ανεργοι» και τονίζει ότι «το πρώτο για το οποίο παλεύουμε δεν είναι ψίχουλα ελεημοσύνης, αλλά δικαίωμα στην εργασία. Σταθερή δουλειά, μόνιμη, αξιοπρεπή. Είμαστε ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες. Το αίτημά μας δεν είναι να φύγουν οι μόνιμοι για να έρθουμε εμείς, με τα μισά λεφτά, χωρίς δικαιώματα. Μέχρι να βρούμε δουλειά απαιτούμε επίδομα ανεργίας για όλους και μέτρα κοινωνικής προστασίας. Να μη βγαίνουν οι κατοικίες στο σφυρί. Να μην πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ και χαράτσια. Ενώ είμαι άνεργος με μηδενική φορολογική δήλωση πλήρωσα ΕΝΦΙΑ και επιπλέον φόρο 500 ευρώ, επειδή ο πατέρας μου μού έχει γράψει ένα δυάρι -με δάνειο που αποπληρώνει ακόμα».

Παναγιώτης Κουτσούκος, 27 ετών, πρωτοβουλία «Αttack στην Επισφάλεια και την Ανεργία»

Ο άνεργος εμποροϋπάλληλος

«Δουλεύω ως εμποροϋπάλληλος από 23 ετών. Η τελευταία μου δουλειά ήταν ένα χρόνο σε γνωστή αλυσίδα ηλεκτρικών ειδών. Απολύθηκα λόγω περικοπών και είμαι στον ΟΑΕΔ από τον Γενάρη. Ανήκω στο “τυχερό” 10% που παίρνει το επίδομα. Πέντε μήνες άνεργος, βασική μου προτεραιότητα είναι η αναζήτηση εργασίας. Δεν επαναπαύομαι στο επίδομα. Το ζητούμενο, ειδικά στη νεολαία, είναι το δικαίωμα στην εργασία. Με αυτό το αίτημα βγαίνουμε στον κόσμο μέσα από την πρωτοβουλία “Αttack στην Επισφάλεια και την Ανεργία”, στην οποία συμμετέχω».

Ο Παναγιώτης αναγνωρίζει τις δυσκολίες οργάνωσης των ανέργων: «Σίγουρα νιώθεις περιθωριοποιημένος. Αυτό που θέλουμε ως Attack να δώσουμε στον κόσμο να καταλάβει είναι ότι, είτε εργαζόμενος είτε άνεργος, δεν είναι κανείς μόνος του. Πρέπει να υπάρχει ένα μαζικό κίνημα, χθες, όχι σήμερα, με παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από τα υπουργεία, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις. Να δώσει ένα μήνυμα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. ότι οι άνεργοι δεν επαιτούν. Θέλουν δουλειά. Μόνιμη, σταθερή, αξιοπρεπή. Τα βάουτσερ δεν λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας. Οταν ένας άνεργος συμμετέχει για 6 μήνες σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, πάλι εν δυνάμει άνεργος είναι. Τα βάουτσερ βασίζονται σε χρήματα των ΕΣΠΑ, της Ε.Ε. δηλαδή, που η μόνη στάση που κρατάει είναι φιλική προς το κεφάλαιο, χρήματα που στα παίρνει πολλαπλάσια με τις πολιτικές των μνημονίων».

Η Αttack, μας λέει ο Παναγιώτης, παλεύει για όλα τα αιτήματα που θέτουν και άλλες συλλογικότητες ανέργων, από το επίδομα ανεργίας για όλους ώς τη διαγραφή των χρεών των ανέργων.

«Βασικό μέτρο για την καταπολέμηση της ανεργίας και για να μπορεί να ζει κάποιος όσο είναι άνεργος θεωρούμε τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, που είναι υπεύθυνο για την κατάσταση που έχει φτάσει ο εργαζόμενος. Να τον προσλαμβάνει με 400 ευρώ, προωθώντας την περιβόητη “ανάπτυξη”, κι ενώ το κεφάλαιο πλουτίζει, ο ένας στους δύο νέους είναι άνεργος. Αυτό μόνο ανάπτυξη δεν είναι».

Ο Παναγιώτης παραδέχεται ότι «ο κοινωνικός κανιβαλισμός και αυτοματισμός είναι ο κλασικός μηχανισμός του κεφαλαίου: να φέρνει σε αντιπαράθεση τους εργαζομένους μεταξύ τους. Ο βασικός λόγος που με απέλυσαν θεωρώ πως είναι ότι πήραν νεότερο, κάτω των 25 ετών, με 411 μικτά, 360 ευρώ καθαρά. Είναι αυτό που λένε “κοίτα τη δουλειά σου, μη σε νοιάζει τι συμβαίνει στον διπλανό, γιατί μπορεί να είσαι ο επόμενος”. Θέλουμε να πούμε σε εργαζόμενους και ανέργους ότι δεν έχουν λόγο να φοβούνται. Εχουν περισσότερη δύναμη απ’ ό,τι νομίζουν αν είναι όλοι μαζί. Οταν χτυπάς κάτι από δυο-τρεις πλευρές δεν θα πέσει ποτέ. Αν όλοι χτυπάνε από την ίδια μεριά, και ο πιο δυνατός πύργος θα καταρρεύσει».

Πηγή: efsyn

Συντάκτης: Τάσος Σαραντής

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει «ατύχημα» στο διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, καθώς και στο παρελθόν είχαν συμβεί περιστατικά κατά τα οποία έχασαν τη ζωή τους εργαζόμενοι σε αυτό, ενώ σε άλλες περιπτώσεις από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα με τις επιπτώσεις να περιορίζονται στην επιβάρυνση του περιβάλλοντος και της υγείας των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

►Στις 17/10/2000 μια βλάβη στο διυλιστήριο προκάλεσε ένα πυκνό μαύρο νέφος που σκέπασε ολόκληρο το Θριάσιο Πεδίο, αλλά και ολόκληρο τον Πειραιά. Η διακοπή του συμπιεστή αερίων είχε ως αποτέλεσμα την καύση υδρογονανθράκων στον πυρσό του διυλιστηρίου.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρίας Ελληνικά Πετρέλαια, «η διακοπή ήταν ολιγόλεπτη και έκτακτη και η καύση υδρογονανθράκων στον πύργο έγινε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το σχεδιασμό των συστημάτων ασφαλείας του διυλιστηρίου, τα οποία λειτούργησαν σύμφωνα με τις προδιαγραφές ασφαλείας και προστασίας του περιβάλλοντος».

Η ανακοίνωση της εταιρείας είχε διαψευστεί κατηγορηματικά από σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ. Σε αυτήν το υπουργείο Περιβάλλοντος ανέφερε ότι «υπήρξε έντονη και μεγάλη εκπομπή καπνού από τις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων Ασπροπύργου από τις 6.48 π.μ. έως και τις 7.24 π.μ.».

Κι ακόμη, ότι διενεργήθηκε αυτοψία από κλιμάκιο ειδικών κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι το προαναφερόμενο διάστημα «υπήρξε πρόβλημα στη λειτουργία της Μονάδας Καταλυτικής Πυρόλυσης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία υψηλής ρύπανσης στην ευρύτερη περιοχή, με ευθύνη της εταιρίας».

►Στις 27/2/2002 μια διαρροή υδρόθειου είχε ως αποτέλεσμα επτά εργαζόμενοι να χάσουν τις αισθήσεις τους και να μεταφερθούν επειγόντως στο Θριάσιο Νοσοκομείο, με τον έναν από αυτούς να εισάγεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

►Στις 13/9/2002 σημειώθηκε έκρηξη σε μονάδα αποθείωσης με διαρροή υδρόθειου και από τύχη γλίτωσε ένας εργαζόμενος. Η διοίκηση των ΕΛΠΕ διέψευσε τη διαρροή υδρόθειου, όχι όμως και την έκρηξη στον αγωγό.

Η είδηση για την έκρηξη και τη διαρροή έγινε γνωστή από μέλη της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ σύμφωνα με την οποία «στις μονάδες ανάκτησης θείου 3700 και 2750 σε γραμμή παραγωγής ατμού λόγω διαρροής που υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει στη συγκεκριμένη γραμμή εδώ και δύο μήνες περίπου, αποκολλήθηκε έλασμα συγκράτησης μόνωσης λόγω της ασκούμενης πίεσης και από τύχη δεν αποκεφάλισε συνάδελφο εργαζόμενο που εκτελούσε εργασία στη συγκεκριμένη μονάδα. Παράλληλα, συνολικά στο συγκρότημα των μονάδων ανάκτησης θείου εδώ και πέντε μήνες περίπου υπάρχουν συνεχείς διαρροές υδροθείου, με αποτέλεσμα η εργασία να εκτελείται με πολύ μεγάλες δυσκολίες και σε ορισμένες περιπτώσεις γίνεται και πολύ επικίνδυνη».

Στην ίδια ανακοίνωση επισημαινόταν ότι «το τελευταίο διάστημα η συντήρηση των εγκαταστάσεων των ΕΛΠΕ είναι πλημμελής ή παραχωρείται σε εργολάβους με άπειρο και άσχετο προσωπικό, οι οποίοι επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την ασφάλεια των εγκαταστάσεων και των εργαζομένων».

Επιπλέον, το ΔΣ του Σωματείου ανέφερε ότι «αν και κάλεσαν τη διοίκηση να πάρει άμεσα μέτρα και παρά την εντολή της επιθεώρησης εργασίας για άμεση αποκατάσταση, αυτή αρνείται να σταματήσει τη μονάδα, δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι οι εργαζόμενοι ψεύδονται».

►Στις 20/8/2009 ο 28χρονος εργαζόμενος στα διυλιστήρια Παναγιώτης Λίγκος έχασε τη ζωή του όταν έπεσε στο κενό, από ύψος περίπου 5 μέτρων, από πατάρι στη Μονάδα 210 όπου υπήρχαν βάνες που ρύθμιζαν την είσοδο του νερού που διοχετευόταν για αφαλάτωση.

►Στις 31/5/2010 ο 42χρονος δύτης Νίκος Καππές βρήκε τραγικό θάνατο μέσα σε δεξαμενή του διυλιστηρίου. Ο δύτης, ο οποίος απασχολούνταν σε εργολάβο, έκανε εργασίες καθαρισμού δεξαμενής νερού στον πύργο ψύξης μέσα στις εγκαταστάσεις του διυλιστηρίου.

►Στις 26/7/2013 το μεσημέρι, ύστερα από δυσλειτουργία της μονάδας καταλυτικής πυρόλυσης FCC (U-4100) του διυλιστηρίου των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο, εκατοντάδες τόνοι καπνού απελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα.

►Στις 10/9/2013 τις πρώτες πρωινές ώρες ξέσπασε μεγάλη φωτιά στην μονάδα καταλυτικής αναμόρφωσης νάφθας (U-3300) του διυλιστηρίου. Η φωτιά κατασβήστηκε, ωστόσο το συμβάν προκάλεσε αλλεπάλληλες δυσλειτουργίες στην εγκατάσταση οι οποίες διήρκεσαν μέχρι τις 8 το βράδυ.

Χιλιάδες τόνοι καυσαερίων ελευθερώθηκαν στην ατμόσφαιρα του Ασπροπύργου Τα ΕΛΠΕ δεν εξέδωσαν καμία ανακοίνωση για το ανησυχητικό για τους εργαζόμενους και τους κατοίκους συμβάν.

►Στις 12/6/2014 σημειώθηκε πτώση τάσεως (ολική διακοπή της λειτουργίας του διυλιστηρίου κατά την εταιρεία), λόγω μπλακ αουτ με αποτέλεσμα μεγάλη ποσότητα ρύπων να διοχετευθεί στην ατμόσφαιρα, εξαιτίας της καύσης υδρογονανθράκων στους πυρσούς του διυλιστηρίου, γεγονός που προκάλεσε την ανησυχία των κατοίκων του περιοχής του Θριάσιου, αλλά και των γειτονικών περιοχών. Οι μαύροι καπνοί λίγο πριν τις 2 το μεσημέρι ήταν ορατοί από το Χαϊδάρι, το Σχιστό, την Αττική Οδό.

Τα προηγούμενα χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι η ΕΕ είναι μια ισότιμη οικονομικοπολιτική ένωση των λαών. Το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και οι καταστραφικές της συνέπειες κυρίως για τις φτωχότερες χώρες του νότου έρχεται να αποκαλύψει σε όλο και περισσότερους τόσο τις σχέσεις ανισομετρίας μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ όσο και τη συμμαχία των εγχώριων αστικών τάξεων εις βάρος των προλεταριακών συμφερόντων. Άλλωστε η υποτίμηση της εργασίας σε όλες τις χώρες της ΕΕ είναι κεντρική στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για την έξοδο από την κρίση.

Μέσα σε αυτό το πολεμικό περιβάλλον, που δεσπόζει ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός, οι μηχανισμοί του ΔΝΤ και του ΝΑΤΟ, η θέση της Γερμανίας είναι κομβική. Αποτελώντας τον πυρήνα της ΕΕ έχει ειδικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων εκείνων που οδηγούν τους λαούς των χωρών της περιφέρειας στην απόλυτη εξαθλίωση, προκειμένου να παγιωθούν και να ενισχυθούν τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου, οι ορέξεις του γερμανικού ιμπεριαλισμού.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας συμβάλει, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, στην εμπέδωση του δόγματος ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ αποτελούν αναγκαίες συνθήκες για την ύπαρξη της Ελλάδας, υποσχόμενη παράλληλα το σκίσιμο των μνημονίων μέσω ενός εποικοδομητικού διαλόγου με τους «θεσμούς», έχει ήδη υποκύψει στην υπογραφή παράτασης του μνημονίου και την πλήρη αναγνώριση του χρέους.

Οι αυταπάτες περί φιλολαϊκής διαχείρισης της κρίσης εντός της ΕΕ κρατάνε αυτή τη στιγμή μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας σε θέση αναμονής. Μια στάση που αργά ή γρήγορα θα αποδειχθεί καταστροφική, καθώς μόνο η οργάνωση της τάξης μας και ο αγώνας με όλα τα μέσα μπορούν να θέσουν τους όρους για το γκρέμισμα των καπιταλιστικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, να ανοίξουν το δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ

Διαδηλώσεις:

Δευτέρα 11/5, 18:00, συγκέντρωση στα Προπύλαια, πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ

Σάββατο 23/5, 12:00, συγκέντρωση στην Ομόνοια, πορεία προς τη Γερμανική Πρεσβεία

Συνέλευση αναρχικών κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ

Τη Δευτέρα 16/2, άλλη μια εργαζόμενη απολύεται από την αλυσίδα supermarket «ΑΒ Βασιλόπουλος». Η Ελένη Σ. εργαζόταν επί 15 συναπτά έτη ως 4ωρη ταμίας στα καταστήματα της Αγ. Παρασκευής, του Παπάγου και του Χολαργού και διεκδικούσε με αξιοπρέπεια τα δικαιώματά της. Απαίτησε το 10λεπτο διάλειμμα που δικαιούνται οι 4ωροι εργαζόμενοι, διαμαρτυρήθηκε για τις απλήρωτες υπερωρίες (την τακτική δηλαδή, να χτυπούν οι προϊστάμενοι τις κάρτες της βραδινής βάρδιας και να κρατούν τους συναδέλφους ετσιθελικά άλλη μισή ώρα στο μαγαζί), υπερασπίστηκε ανοιχτά την κυριακάτικη αργία. Η Ελένη αντέδρασε στις απειλές αλλά και την αυταρχική και ταπεινωτική συμπεριφορά που δεχόταν προσωπικά από τον διευθυντή καταστήματος και από την προϊσταμένη των ταμείων.  Η συναδέλφισσα, όπως και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι, ήρθε αντιμέτωπη με την συνήθη τακτική των εργοδοτών να ωθούν τους εργαζόμενους σε παραίτηση (ώστε να μην τους καταβάλουν αποζημίωση), επιχειρώντας έναν πόλεμο νεύρων και φθείροντας τους ψυχολογικά σε καθημερινή βάση. Μια τακτική που συναρτάται με την πολιτική ανακύκλωσης των εργαζομένων και την αντικατάσταση των παλαιότερων (με κεκτημένα δικαιώματα λόγω «παλαιότητας» πχ. μισθούς, επιδόματα) από νέους μέσω επιδοτούμενων προγραμμάτων του ΟΑΕΔ (όπως τα Voucher) όπου παρέχεται  δωρεάν εργασία (αφού πληρώνονται μέσω ΕΣΠΑ) χωρίς δικαιώματα (ένσημα, δώρα, άδειες κλπ). Τέτοιου είδους προγράμματα αποτελούν όπλα στα χέρια των εργοδοτών με διττό σκοπό: αφενός τον διαχωρισμό των εργαζομένων και τον αντίστοιχο εκφοβισμό της απόλυσης και της αναλωσιμότητας, και αφετέρου, τη διεύρυνση και μεγιστοποίηση των κερδών τους.
Αφού  δεν τα κατάφεραν, μία στημένη από τη διεύθυνση ταμειακή διαφορά (ένα πλεόνασμα που μετατράπηκε σε έλλειμμα 2 μέρες αργότερα) έγινε η αφορμή για την εκδικητική απόλυση της, που συνοδεύτηκε από την προκλητική δικαιολογία της διεύθυνσης ότι η Ελένη Σ. έχει «μεγάλη γλώσσα» επειδή ζήτησε να ελέγξει η ίδια το πώς δημιουργήθηκε αυτή η ταμειακή διαφορά.

ΧΡΟΝΙΚΟ ΚΟΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ
Η συναδέλφισσα κατήγγειλε στην επιθεώρηση εργασίας την απόλυσή της ως καταχρηστική και ζητά την άμεση επαναπρόσληψή της καθώς και να της καταβληθούν οι απλήρωτες υπερωρίες. Εξαρχής, έρχεται σε επαφή με την εργατική συλλογικότητα «εργαζόμενοι-εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου» που δρα εδώ και 1 χρόνο περίπου στους εργασιακούς χώρους του εμπορίου. Δημιουργήθηκε άμεσα συνέλευση αλληλεγγύης στην απολυμένη συναδέλφισσα και πλαισιώνεται από εργατικά σωματεία βάσης, εργατικές ομάδες, συνελεύσεις κατοίκων, καταλήψεις και πολιτικές συλλογικότητες και στη συνέχεια ξεκινάει ο κύκλος κινητοποιήσεων. Πραγματοποιούνται παρεμβάσεις στο κατάστημα του Χολαργού απ’ όπου απολύθηκε η συναδέλφισσα γνωστοποιώντας την υπόθεση της Ελένης σε συναδέλφους και περίοικους ζητώντας την συμπαράστασή τους. Ακολουθεί συγκέντρωση στα κεντρικά γραφεία της Deleuze Group (ιδιοκτήτρια πολυεθνική εταιρεία της αλυσίδας ΑΒ Βασιλόπουλος) στον Γέρακα Αττικής και συνάντηση με τον διευθυντή προσωπικού Διαμαντόπουλο όπου του γνωστοποιείται η διεκδίκηση της συναδέλφισσας. Στις 9-15 Μάρτη καλείται εβδομάδα πανελλαδικών δράσεων με μια σειρά παρεμβάσεων σε καταστήματα ανά την Ελλάδα ενώ πραγματοποιείται και συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιθεώρηση εργασίας της Αγίας Παρασκευής κατά την διάρκεια της εργατικής διαφοράς. Επιπλέον, πραγματοποιούνται απεργιακοί αποκλεισμοί στα καταστήματα Χολαργού και Πατησίων την Κυριακή 5 Απριλίου, ημέρα απεργίας στον κλάδο του εμπορίου ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Συγκεκριμένα, οι συνάδελφοι που δουλεύουμε στον «ΑΒ Βασιλόπουλο» (όπως και όλοι οι συνάδελφοι στο κλάδο του εμπορίου) βιώνουμε συνθήκες εντατικοποίησης της εργασίας σε καθημερινό επίπεδο.  Η συνεχής πίεση των εργοδοτών να αυξάνουμε συνεχώς τους ήδη εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας ώστε να «βγει η δουλειά» πλάι στο μειωμένο προσωπικό αφού τα αφεντικά προσπαθούν να βγάλουν περισσότερα φράγκα με λιγότερο κόστος, μας μετατρέπουν σε πολυεργαλεία που δεχόμαστε ταυτόχρονα την ταπείνωση να μας λένε πως «δεν ιδρώνουμε αρκετά»… Τα διαλλείματα, το αν θα τα πάρουμε και το πόσο θα κρατήσουν, έχουν καταλήξει να είναι στο χέρι του εκάστοτε προϊσταμένου. Ενώ όσο κρατάει η βάρδια μας θα πρέπει να γινόμαστε πολυεργαλεία και να φέρουμε εις πέρας και άλλες εργασίες –κάποιες φόρες και εκτός καταστήματος- πέρα από αυτή για την οποία προσληφθήκαμε. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ, ΚΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΙΕΣ
Οι εργαζόμενοι στην αλυσίδα, υποβαλλόμαστε σε αξιολόγηση από τα τσιράκια των αφεντικών –τους προϊσταμένους μας- κάθε 6 μήνες. Αξιολογήσεις φτιαγμένες από την εταιρεία, όπου συμπυκνώνονται όλα τα παραπάνω περί εντατικοποίησης. Αν συμμορφώνεσαι με την βουλιμία του κεφαλαίου για υπερεργασία και δεν μιλάς, τότε είναι πιθανό να πάρεις «καλό βαθμό». Αν εκτός των άλλων είσαι και ρουφιάνος, τότε έχεις εξασφαλίσει τη θέση εργασίας σου. Αν από την άλλη, συνειδητά ή μη, στα πλαίσια της ταξικής πάλης, δεν συμμορφωθείς με τις επιταγές και τα θέλω των αφεντικών σε περιμένει «κακός βαθμός» και είσαι ένα βήμα πιο κοντά στο ταμείο ανεργίας.

ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ
Είμαστε σε θέση να πούμε με υπευθυνότητα ότι το σωματείο με την επωνυμία «ΕΝΩΣΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΤΡΟΦΙΜΩΝ & ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ ΑΘΗΝΩΝ-ΠΕΙΡΑΙΩΣ» που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει και εκφράζει τους εργαζόμενους στο σούπερ μάρκετ ΑΒ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, είναι ένα σωματείο «φάντασμα». Κανείς από τους συναδέλφους μας δεν έχει δει τα μέλη του Δ.Σ. σε καμία εργατική κινητοποίηση ή διεκδίκηση ενώ πρακτικά, το σωματείο παραμένει αόρατο και στο συγκεκριμένο αγώνα της συναδέλφισσας Ελένης. Για την ακρίβεια, μέλη του σωματείου αυτού αποτελούν υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη της εν λόγω εταιρίας καθώς και περιφερειάρχες και διευθυντές καταστημάτων. Παραδειγματικά αναφέρουμε τον κ.Σιαμπάνη, υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος στην διεύθυνση προσωπικού, και τον κ.Ξενουδάκη, περιφερειακό διευθυντή της αλυσίδας όπου ενώ αποτελούν «εκλεγμένα» μέλη του Δ.Σ του σωματείου, κατέχουν διοικητικές θέσεις που προωθούν την στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων και αποφασίζουν απολύσεις και βλαπτικές μεταβολές για τους συναδέλφους. Επίσης, η συμμετοχή των συναδέλφων στις εκλογές του σωματείου γίνεται καθ’ υπόδειξην των διευθυντών καταστημάτων ή των περιφερειακών διευθυντών. Η άρνηση της συναδέλφισσας Ελένης να συμμετάσχει σ΄ αυτό το «φιάσκο» που δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, αποτέλεσε αιτία στοχοποίησής της από την εργοδοσία.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Στις 01/04/15 η επιθεώρηση εργασίας γνωμοδότησε υπέρ της απολυμένης συναδέλφισσας. Συγκεκριμένα, τα φύλλα αξιολόγησης της Ελένης που  επικαλέστηκε  η εργοδοσία ως «επιβαρυντικά στοιχεία» εναντίον της, έπαιξαν ρόλο αποδεικτικών όσον αφορά τη συνέπεια  και την προθυμία της συναδέλφισσας να καλύψει όλα αυτά τα χρόνια τα καθήκοντά της πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς. Αυτό σε συνδυασμό με την άρνηση της εργοδοσίας να παρουσιάσει τον εσωτερικό κανονισμό της εταιρίας όπως και τον κατάλογο με τις απολύσεις-βλαπτικές μεταβολές των τελευταίων 2 χρόνων, έδωσαν στην επιθεώρηση μια σαφή εικόνα ότι πρόκειται για μια εκδικητική απόλυση και ως εκ τούτου καταχρηστική. Η επιθεώρηση  προτείνει την επαναπρόσληψη της συναδέλφισσας αλλιώς αρμόδια θα είναι τα δικαστήρια. Αξίζει εδώ να επισημάνουμε τον ενεργό ρόλο που έπαιξε ο αλληλέγγυος κόσμος που συμπαραστάθηκε εκείνη την ημέρα, ασκώντας πίεση στην εργοδοσία και δίνοντας κουράγιο στη συναδέλφισσά μας.
ΕΜΕΙΣ
Ως εργαζόμενοι-ες στο κλάδο του εμπορίου, πιστεύουμε πως αν οργανωθούμε στους χώρους εργασίας μας και συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες μας, μόνο τότε μπορούμε να βάλουμε φρένο στις αυθαιρεσίες των εργοδοτών μας. Μέσα από τα σωματεία μας, από εργατικές συλλογικότητες, από ορατές ή αόρατες επιτροπές εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, μπορούμε να σπάσουμε τον φόβο και να υπερασπιστούμε όσα μας ανήκουν, τα δικαιώματα και τη συλλογική μας αξιοπρέπεια ως εργαζόμενοι. Ο αγώνας που δίνεται με αφορμή την διεκδίκηση της συναδέλφισσας Ελένης αφορά όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, ειδικότερα όσους εργάζονται στον κλάδο του εμπορίου και μοιράζονται κοινά προβλήματα και αγωνίες.

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες που εργάζονται στα καταστήματα του «ΑΒ Βασιλόπουλου (ταμίες, αποθηκάριους, πωλητές κ.α.) σε συνάντηση-συζήτηση μακριά από τα βλέμματα των εργοδοτών και των ρουφιάνων τους στα γραφεία του Συλλόγου Βιβλίου – Χάρτου, Λόντου 6,
Στόχος μας να συζητήσουμε τα κοινά μας προβλήματα και να αναζητήσουμε τους τρόπους να απαντήσουμε σε αυτά.
AB