Αρχείο κατηγορίας διεθνη

Κείμενο από Αναρχική Επαναστατική Δράση, 4 Ιουνίου

179012_10200727637370653_1942918687_n  Πλατεία Ταξίμ/4 Ιουνίου
ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ!
Είδαμε την παραλία κάτω από τις πέτρες, σηκώσαμε τις μαύρες σημαίες της επανάστασης!

Στη λεωφόρο Ιστικλάλ, κοντά στο Γαλλικό προξενείο, 200 μέτρα μακρυά από την αστυνομία, κρατώντας στο ένα χέρι τις πέτρες της παραλίας και τη σημαία της εξέγερσης στο άλλο, συγκρουόμαστε με την αστυνομία. Ένα κομμάτι υφάσματος βρεγμένο με μαλόξ αποτελεί την μάσκα σου, η αστυνομία ψεκάζει πεπιεσμένο νερο, πετώντας  τα δακρυγόνα το ένα μετά το άλλο, έχεις απομείνει στη μέση των χημικών και υποχωρείς πετώντας πέτρες, δεν μπορείς να ανασάνεις, ασφυκτιείς , χωρίς πνοή για τη στιγμή, κάποιος τρέχει κοντά σου, σου ψεκάζει νερό με μαλόξ στο πρόσωπό σου, ρωτώντας ” πώς είσαι, εισαι καλά;” . Δεν είσαι καλά, όμως αμέσως επανέρχεσαι. Παίρνεις μια πέτρα της παραλίας στο ένα χέρι, πιάνοντας τη σημαία της εξέγερσης στο άλλο. Γέρνεις πάνω στα οδοφράγματα με κομμένη ανάσα. Η αναπνοή σου ανανεώνεται με την ελευθερία της εξέγερσης . Επειδή παντού υπάρχει αλληλεγγύη, αυτή η επανάσταση διαπνέεται από αλληλεγγύη, πέφτεις και σε βοηθούν να σηκωθείς, σε ρωτούν πότε θα φύγεις και εσύ αποδοκιμάζεις την ιδέα, την ίδια ώρα όταν η κρότου λάμψης εκρήγνυται, κρατάς την αναπνοή σου μαζί με τους άλλους όταν έρχεται το δακρυγόνο. Όταν οι δυνάμεις καταστολής απομακρύνονται τραγουδάς μαζί με τους άλλους και ξεφωνίζεις την επανάστασή σου. Ατελείωτο πεπιεσμένο νερό, χημικά και αντίσταση. Κουράστηκες και κάθεσαι στο πεζοδρόμιο να πάρεις μια ανάσα και  κάποιος έρχεται με ένα μπουκάλι  στο χέρι προσφέροντας σου νερό, κάποιος άλλος φέρνει ένα σάντουιτς. Δεν είσαι ούτε διψασμένος, ούτε πεινασμένος επειδή παντού οι άνθρωποι μοιράζονται, δεν υπάρχει “δικό μου”  ή “δικό μας”. Όλοι είναι μαζί. Δεν υπάρχουν χρονοτριβές, εάν πας να πέσεις, ο διπλανός σου δεν θα σ’ αφήσει. Δεν υπάρχει απογοήτευση, αν σε πάρει από κάτω ο σύντροφός σου δεν σ’ αφήσει. Διώχνεις το φόβο που έχει δημιουργήσει το σύστημα μέσα στα χρόνια και η τόλμη είναι  να κάνεις αυτό που φοβάσαι. Και αυτό το βιώνεις. Σπρώχνεις την αστυνομία και, καθώς σπρώχνεις, προχωράς . Η αστυνομία κάνει ότι μπορεί για να σε σταματήσει.  Αν και  μερικές φορές κόβεις ταχύτητα, ο ήχος των  άλλων συγκρούσεων ψιθυρίζουν στο αυτί σου: «Προχωράμε μπροστά». Ενθουσιάζεται και σπρώχνεις ξανά και ξανά. Στο τελευταίο χτύπημα βλέπεις την αστυνομία να υποχωρεί. Όχι, να φεύγει τρέχοντας. Ίσως να βιώνεις αυτό που περίμενες εδώ και καιρό. Συναντιέσαι με τους υπόλοιπους στην Πλατεία Ταξίμ, είσαι χαρούμενος που βλέπεις αυτούς που αγαπάς. Μετά  από τους μικρής διάρκειας  θερμούς εναγκαλισμούς , ξεκινάς το χτίσιμο των οδοφραγμάτων. Χωρίς να χάνεις χρόνο. Αυτοί που είναι μαζί σου ξεκινάν να σιγοτραγουδούν ένα τραγούδι της δεκαετίας του 1930, το τραγούδι των Ισπανών αναρχικών. Τους ακολουθείς: “Για το ψωμί, για τη δικαιοσύνη, για την ελευθερία όλοι στα οδοφράγματα…” Καθώς το τραγούδι ακούγεται πιο δυνατά χτίζονται τα οδοφράγματα: με αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα της αστυνομίας, με λεωφορεία της αστυνομίας, φράγματα “λεηλατημένων κατασκευών”. Ας έρθουν, ας έρθουν να δουν ότι η κοινότητα και η αλληλεγγύη μεγαλώνουν. Όλοι θέλουν να μείνουν μακριά από τον ατομισμό, από τον ανταγωνισμό. Τα τραπέζια στρώνονται, τα αντίσκηνα στήνονται . Μια ανθρώπινη πλατεία δημιουργείται. Υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους εμπιστεύεσαι, μα δε σε νοιάζει. Επειδή κάθε στιγμή, από παντού, από την Αγκυρα, από την Σμύρνη, από την Αττάλεια, από το  Dersim υπάρχει επανάσταση. Από την Αθήνα, από την Θεσσαλονίκη, από το Παρίσι, από τη Σόφια…Τα νέα από την αλληλεγγύη φθάνουν. Η αλληλεγγύη μεγαλώνει, αυτοί που τη μοιράζονται αυξάνονται.  Η εξέγερση εξαπλώνεται επειδή εμείς κερδίζουμε. Τώρα , μια εξέγερση μας μιλάει για τον εαυτό της, μια εξέγερση μας μιλάει για αυτά που είχαμε ξεχάσει. Μας μιλάει για την σπουδαιότητα της κοινότητας, της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και πάνω από όλα, της ελευθερίας. Τώρα στη στάχτη των χεριών μας λάμπει η επανάσταση. Τώρα μέσα στην επανάσταση κοιτάζουμε ο ένας τα λαμπερά μάτια του άλλου και λέμε άλλα λόγια. Κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου, χέρια που κρατήσανε τις πέτρες της παραλίας, που κρατήσανε τη σημαία της εξέγερσης, που καήκανε από τα δακρυγόνα. Αγκαλιάζουμε ο ένας το σώμα του άλλου, σώματα που στις καρδιές τους κουβαλούν την επανάσταση. Και παρόλο που δεν το λέμε δυνατά λέμε ευχαριστώ ο ένας στον άλλο με την ευτυχία να μοιραζόμαστε αυτή τη στιγμή. Αυτό το «ευχαριστώ» είναι προσωρινό και δεν εφησυχάζουμε  από την ευχαρίστηση. Χωρίς εφησυχασμό από σήμερα αναμένουμε το αύριο ο ένας δίπλα στον άλλο.

Αναρχική Επαναστατική Δράση

ΠΗΓΗ:http://anarsistfaaliyet.org/kategori/english/

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1488859

Νότια Αφρική: Οι απεργίες στον βιομηχανικό τομέα εξαπλώνονται

Σημαντικά τμήματα της βιομηχανικής εργατικής τάξης της Νότιας Αφρικής βρίσκονται σε απεργία, με περισσότερες πιθανές απεργίες να ξεκινήσουν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.

Από τη Δευτέρα, 90.000 εργάτες στον τομέα των κατασκευών βρίσκονται σε μια απεργία η οποία ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα, και άλλοι 72.000 σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και βενζινάδικα ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία από τις 9 Σεπτεμβρίου. Οι τεχνικοί της αεροπορικής εταιρείας South African ξεκίνησαν επίσης απεργία την περασμένη Δευτέρα.

Οι μεταλωρύχοι χρυσού της Νότιας  Αφρικής οι οποίοι ειναι προσεταιρισμένοι στην Εθνική Ένωση Εργατών Ορυχείων (National Union of Mineworkers, NUM) και το Σύνδεσμο Εργατών Ορυχείων και της Κατασκευαστικής Ένωσης  (Association of Mineworkers and Construction Union, AMCU) είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν απεργία αυτή την εβδομάδα, σύμφωνα με  πολυάριθμες αναφορές των μέσων ενημέρωσης. Εργοτάξια που είναι υπό την διεύθυνση των AngloGold Ashanti, Gold Fields and Harmony πιθανόν να είναι μεταξύ αυτών που θα επηρεαστούν. Λαμβάνοντας υπόψη τις επικείμενες δράσεις  στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, της βενζίνης και των ορυχείων, πάνω από 200.000 επιπλέον εργαζόμενοι της Νότιας Αφρικής μπορεί να  ξεκινήσουν απεργία την επόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με το Reuters.Ενώ  ο τομέας της εξόρυξης έχει βρεθεί στο επίκεντρο της αναταραχής όσον αφορά τα εργασιακά τα προηγούμενα χρόνια, σημαντικές δράσεις ξεσπάνε σε άλλους τομείς. Πριν από δύο εβδομάδες, δεκάδες χιλιάδες εργάτες της Νοτίου Αφρικής του τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας άφησαν τα εργαλεία τους (αρνούμενοι να δουλέψουν), παραλύοντας εργοστάσια αυτοκινήτων στην Πρετόρια, στο Πορτ Ελίζαμπεθ, στο Τουρμπάν και το Ανατολικό  Λονδίνο.

Σύμφωνα με το Reuters,  η απεργία στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας κοστίζει 60 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα και επηρεάζει τις δραστηριότητες των μεγάλων εταιρειών, όπως είναι η Toyota, η Ford και η  BMW. Οι απαιτήσεις των εργαζομένων στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας περιλαμβάνει μια αύξηση κατά 14% των απολαβών και επιδότηση στέγασης που ισοδυναμεί με περίπου 70 δολάρια. Οι εργοδότες αρχικά προσέφεραν 6 με 8% αύξηση των απολαβών. Την περασμένη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι απέρριψαν μια νέα προσφορά που περιλαμβάνει 10% αύξηση των απολαβών.

Την προηγούμενη χρονιά είδαμε μια απότομη κλιμάκωση των ταξικών εντάσεων στη χώρα, καθώς βίαιες  συγκρούσεις ξέσπασαν μεταξύ των εργατών, οι οποίοι είχαν  ξεκινήσει επαναλαμβανόμενες άγριες απεργίες, και τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας που στηρίχθηκαν από τα συνδικάτα και το Αφρικανικό  Εθνικό Κογκρέσο (African National Congress, ANC).

Μόνο στον τομέα των ορυχείων, πάνω από 60 εργάτες δολοφονήθηκαν το προηγούμενο έτος, ως αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένης  της σφαγής των 34 ανθρακωρύχων της Νότιας Αφρικής από τις δυνάμεις  ασφαλείας κατά τη διάρκεια της απεργίας στο Marikana τον Αυγούστου του 2012. Η σφαγή των εργατών υποστηρίχθηκε από το ANC και της συνδικαλιστικής ομοσπονδίας COSATU, συμπεριλαμβανομένου του NUM.Η  όξυνση του ταξικού αγώνα στη Νότια Αφρική τροφοδοτείται από άγριες  επιθέσεις στην εργατική τάξη από τις εταιρείες, οι οποίες προσπαθούν να  μειώσουν το κόστος παραγωγής κάνοντας μαζικές απολύσεις. Η Anglo American Platinum  επιδιώκει να κάνει 3.300 απολύσεις τον επόμενο μήνα και έχει απειλήσει  να κλείσει μια σειρά των δραστηριοτήτων της στη Νότια Αφρική, λέγοντας  ότι δεν είναι πλέον κερδοφόρες.

Τα συνδικάτα της Νότιας Αφρικής συνεργάζονται με τους εργοδότες για να διαλύσουν την αντιπολίτευση και να περιχαρακώσουν τους αγώνες που προκύπτουν από την εργατική τάξη. Ελπίζουν ότι οι απεργίες θα αφήσουν απλά έναν ατμό, συγκρατώντας τους αγώνες των εργατών στο να αναπτυχθούν σε μια πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση ANC.

Ο Joseph Mathunjwa, πρόεδρος του AMCU, που έχει παρουσιαστεί ως το πιο ριζοσπαστικό συνδικάτο, αναγνώρισε ανοιχτά, μιλώντας στο Reuters την Δευτέρα, ότι τα συνδικάτα επιδιώκουν να παράξουν περισσότερους ευνοϊκούς όρους για τις διαπραγματεύσεις με τις επιχειρήσεις. «Δεν είναι η απεργία αυτό που επιδιώκουμε, είμαστε στριμωγμένοι στη γωνία» παραπονέθηκε.

Το σχόλιο του Mathunjwa καθιστά σαφές ότι ο πραγματικός στόχος των απειλών του περί απεργίας είναι να βελτιωθεί η ισορροπία των δυνάμεων μεταξύ των συνδικάτων και των αφεντικών στα μεταλλεία, και αυτό, αν είναι δυνατόν, να γίνει  χωρίς την προσφυγή σε απεργιακή κινητοποίηση.

Εκπρόσωπος της Εθνικής Συνδικαλιστικής Ένωσης Μεταλλουργών  της Νότιας Αφρικής (NUMSA) , ο Castro Ngobese, επιδίωξε να καθησυχάσει τους εργοδότες λέγοντας ότι η ένωσή του είναι αξιόπιστος συνεργάτης του νοτιοαφρικανικού κεφαλαίου. «Δεν είμαστε μια ένωση που έχει μανία με την απεργία, υποστηρίζουμε τη διαδικασία της εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης.» Με την «εποικοδομητική διαπραγμάτευση» o Ngobese εννοούσε ότι είναι διαθέσιμος να συνωμοτήσει με τη νοτιοαφρικανική κυβερνώσα ελίτ ενάντια στην εργατική τάξη.Σε ένα άρθρο την Δευτέρα, με τίτλο «Τα συνδικάτα στα ορυχεία, τα αφεντικά σε πόλεμο με τις λέξεις πριν από την απεργία στο χρυσό στην Νότια Αφρική» το Reuters προώθησε τον ισχυρισμό, ο οποίος επαναλαμβανόταν συνεχώς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης , ότι οι άγριες απεργίες που ταρακούνησαν  τη Νότια Αφρική κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους έγιναν από «  παιχνίδια εξουσίας μεταξύ της NUM και του AMCU.»

Αυτή η εξήγηση χρησιμεύει για να καλύψει τις πραγματικές κατευθυντήριες δυνάμεις πίσω από τις ταραχές, ιδιαίτερα την εκρηκτική αύξηση της κοινωνικής ανισότητας. Η Νότια Αφρική ταξινομείται σταθερά μεταξύ των κοινωνιών με την μεγαλύτερη ανισότητα στον κόσμο.

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο δεκαετιών, το Αφρικανικό Εθνικό Συνέδριο έχει αναδειχθεί ως το κύριο ανάχωμα του κεφαλαιοκρατικού κανόνα στη Νότια Αφρική, που διοικείται  από μαύρους εκατομμυριούχους που θανατώνουν μαύρους ανθρακωρύχους εκ μέρους του αμερικανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Από την δική του πολιτική τροχιά , το εικονικό κόμμα του μαύρου εθνικισμού έχει αποδείξει την πτώχευση όλων των κομμάτων που βασίζονται σε εθνικιστικά προγράμματα.

Το ANC έχει την πλήρη υποστήριξη της ομοσπονδίας συνδικάτων του COSATU, συμπεριλαμβανομένου και του NUM. Το κρίσιμο ζήτημα επομένως παραμένει η οικοδόμηση μιας επαναστατικής ηγεσίας μέσα στη νοτιοαφρικανική εργατική τάξη που να μπορεί να ενώσει τους εργάτες απέναντι στα συνδικάτα και την κυβέρνηση. Ελλείψει μιας τέτοιας ηγεσίας, οι απεργίες θα απομονωθούν αναπόφευκτα και θα στραγγαλιστούν με τη συνεργασία των συνδικάτων.

πηγή: https://www.wsws.org/en/articles/2013/09/03/soaf-s03.html
Μετάφραση: Athens Imc Translations Team

Ιταλία: Αφίσα για τους Nicola Gai και Alfredo Cospito*

Μετάφραση:Αναρχικό μεταφ./εκδοτ. εγχείρημαΈρεβος

 

«Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα περισσότερο από παράγωγα των θεσμών· αλλά αυτοί οι θεσμοί είναι αφηρημένες έννοιες που υπάρχουν μόνο όσο εκπροσωπούνται από ανθρώπους με σάρκα και οστά. Γι’αυτό υπάρχει μόνο ένας τρόπος να χτυπήσουμε τους θεσμούς, δηλαδή χτυπώντας τους ανθρώπους· και καλοδεχόμαστε με χαρά όλες τις γενναίες πράξεις εξέγερσης ενάντια στην αστική κοινωνία, καθώς έχουμε στο μυαλό μας πως η επανάσταση δε μπορεί παρά να είναι το αποτέλεσμα αυτών των συγκεκριμένων εξεγέρσεων». Emil Henry, 1892

Στις 7 Μαίου του 2012, ο διευθυντής της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, τραυματίζεται έξω από το σπίτι του. Όπως όλες οι επιθέσεις ενάντια στην κυριαρχία, έτσι και αυτή, είναι μια σπίθα που ανάβει τις καρδιές εκείνων, που λαχταρούν την καταστροφή της εξουσίας.

Η άμεση δράση γίνεται μια απαραίτητη πρακτική που διεκδικείται και αναπαράγεται από εκείνους που πιστεύουν πως η επίθεση είναι ο μόνος δρόμος που αξίζει να πάρει κανείς. Ας αφήσουμε τα διαφορετικά επίπεδα σύγκρουσης να πολλαπλασιαστούν και να εκραγούν στα χέρια αυτών που μας θέλουν εγκλωβισμένους στα συρματοπλέγματα της δημοκρατικής αγανάκτησης.

Στη βία της κυριαρχίας, αντιτάσσουμε την άνθιση της επαναστατικής βίας και αλληλεγγύης, της ανατροπής και της διάχυτης σύγκρουσης, εδώ και τώρα, χωρίς δισταγμούς, χωρίς να μας σταματούν τα αντίποινα του εχθρού.

Στις 30 Οκτώβρη θα ξεκινήσει στη Γένοβα η δίκη εναντίον του Nicola, του Alfredo και εναντίον της επαναστατικής βίας.

Δεν είμαστε και δε θα είμαστε ποτέ έτοιμοι να εγκαταλείψουμε όποιον σαλπάρει στις θάλασσες της εξέγερσης. Δεν είμαστε και δε θα είμαστε ποτέ έτοιμοι να παραδοθούμε στη θέα της καταστολής.

Γι’αυτό θα συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τους φυλακισμένους συντρόφους μας και να εφαρμόζουμε ξανά τις πρακτικές της κοινωνικής σύγκρουσης μέχρι το πικρό τέλος, καθώς γνωρίζουμε την αναγκαιότητα και τη χαρά της ανατροπής αυτής της κοινωνίας, των θεσμών και των ανθρώπων της,

Πάντα στο πλευρό των συντρόφων μας που ρίχνουν τους εαυτούς τους στους κυματοθραύστες της παραίτησης με την ώθηση της καταιγίδας.

Αναρχικοί

To pdf της αφίσας

Πηγή: Act for Freedom Now!

Πηγή:http://erevos.squat.gr/2013/09/03/%ce%b9%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%b1%cf%86%ce%af%cf%83%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-nicola-gai-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-alfredo-cospito/

 

 

Dj Stalingrand: Εμπειρίες και συμπεράσματα από τον αντιφασιστικό αγώνα στη Ρωσία

 

Ο Dj Stalingrand, ήταν ενεργό μέλος των Antifa Μόσχας, βρέθηκε στην Ελλάδα, για δυο παρουσιάσεις του αντιφασιστικού κινήματος στην Ρωσία τον περασμένο Απρίλιο. Είναι από τους πρωτεργάτες του κινήματος antifa, την εποχή που μια χούφτα νέων ξεκίνησαν έναν παράλογο πόλεμο εναντίον των ακροδεξιών σκίνχεντ, οι συμμορίες των οποίων μόνο στην Μόσχα ξεπερνούσαν τις 10.000 άτομα. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι καταγεγραμμένες δολοφονίες με ρατσιστικά κίνητρα, έφταναν τις εκατό το χρόνο. Αυτή την περίοδο ζει εκτός Ρωσίας, όντας καταζητούμενος από τις ρωσικές αρχές.
Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η Μόσχα είναι πλέον μια πόλη σχεδόν χωρίς φασίστες, αν και μέχρι τώρα στην Ελλάδα πιστεύαμε ακριβώς το αντίθετο. Είναι αλήθεια αυτό;
 

 

Γεια σας, στην παρουσίαση μου που είχατε παρακολουθήσει είχα περιγράψει εκτενώς τα αποτελέσματα της δράσης μας μέχρι το 2010. Μεταξύ αυτών είναι: 1)Η μεγάλη ναζιστική μουσική σκηνή (η οποία ήταν το πιο σημαντικό μέσο προώθησης των Ναζί ώστε να γίνουν η κύρια υποκουλτούρα της νεολαίας στη Μόσχα) λιγόστεψε. 2) Οι πιο σημαντικές ναζιστικές συμμορίες διασκορπίστηκαν. 3) Τα περισσότερα (ίσως όλα) συνδεδεμένα με τους ναζί καταστήματα και γραφεία έκλεισαν. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι πετύχαμε να καταστρέψουμε τη ναζιστική υποκουλτούρα του δρόμου, όπως αυτή εκπροσωπούνταν από τα πλήθη των σκίνχεντ και zing-heiling χούλιγκανς, στη Μόσχα έως τότε. Υπήρχαν όμως και άλλα αποτελέσματα, όπως ότι 4) το κέντρο του ναζιστικού κινήματος μετατοπίστηκε στα γήπεδα, όπου με επιτυχία φώλιασε ως «πατριώτες χούλιγκανς». Υπάρχουν ακόμη πολλοί από αυτούς, αλλά δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν πολιτική βία στο δρόμο, 5) κάποια σκληροπυρηνικά μέλη των διεσπαρμένων συμμοριών ναζί αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα σχηματίζοντας underground ομάδες, ως επί το πλείστον σχεδιασμένες για δολοφονίες.

 


Έτσι, η απάντηση είναι ότι υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί ναζί ανάμεσα στα 20 εκατομμύρια του πληθυσμού της Μόσχας, αλλά πιθανότατα δεν πρόκειται καν να τους παρατηρήσεις.

 

 

 

Οργανώνοντας την αντιφασιστική δράση

 

 

 

Τι σημαίνει αντιφασιστική δράση για σένα;Για μένα προσωπικά είναι η πράξη εκδίκησης κατά της κοινωνίας, η οποία επέλεξε εσκεμμένα την παρακμή και την υποβάθμιση. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, στην αρχή, η κοινωνία είχε ακόμη την ευκαιρία να επιλέξει το δικό της μέλλον – και μπορούμε να κατηγορήσουμε δίκαια τους πολιτικούς, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ίδια η κοινωνία αποδέχθηκε την ακροδεξιά προπαγάνδα τους και καλωσόρισε τον εθνικισμό, την ορθοδοξία, την εξαχρείωση, και την ηθική του “get rich or die trying”, ό,τι χειρότερο δηλαδή ο “σύγχρονος κόσμος” μπορούσε να προσφέρει. Οι Ναζί είναι μόνο το σημάδι της εν λόγω πανεθνικής διαδικασίας παρακμής, η ξεπεσμένη γενιά αυτοπροσώπως. Ήταν ευχαρίστησή μας να τους διώχνουμε, και με την πράξη μας αυτή δημιουργούσαμε τη δική μας εναλλακτική – η πραγματικότητα είναι ότι οι αντιφασίστες ήταν το μόνο οργανωμένο και γνωστό ενεργό αριστερό κίνημα εκείνη την εποχή.

 

 

 

Κατά τη γνώμη σου, και με βάση την εμπειρία σου, ποια είναι τα κύρια όπλα μίας επιτυχημένης αντιφασιστικής ομάδας ή κινήματος; Πώς θεωρείς ότι πρέπει να οργανώνονται;

 


Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το κοινωνικό και αστικό μας περιβάλλον. Εφόσον μιλάμε για “επιτυχημένες δράσεις”, θα ήθελα να επισημάνω ορισμένα σημεία. Η σωστή στόχευση των δράσεων – κερδίζεις πολιτικά μόνο όταν κερδίζεις τον σωστό εχθρό και καταστρέφεις ένα σημαντικό σημείο. Μη αναγκαία και ανεξέλεγκτη βία δεν θα αποφέρει ποτέ τα επιθυμητά πολιτικά αποτελέσματα και το σεβασμό από κανέναν – βασικά, γι’ αυτό έχασαν οι ναζί. Ένα άλλο πράγμα είναι να γνωρίζουμε πώς το νομικό μας σύστημα (και η αστυνομία) λειτουργεί και ποια είναι τα πιο αδύνατα σημεία τους, έτσι ώστε να μην καταλήξουμε στη φυλακή πολύ γρήγορα. Στη Ρωσία πάντα κάναμε ελιγμούς στην άκρη του ποινικού δικαίου, προσπαθώντας να διατηρηθούμε στη νόμιμη γκρίζα ζώνη. Διατηρούσαμε επίσης συλλογικό ταμείο για να είμαστε έτοιμοι για οποιαδήποτε απρόσμενα έξοδα άμεσα.

 


Η οργάνωση είναι ένα άλλο μεγάλο πράγμα – εφαρμόσαμε την εμπειρία των μικρών ομάδων συγγένειας στην τακτική μας. Μας έδωσε τη δυνατότητα να συγκεντρωνόμαστε πολλοί άνθρωποι άμεσα, να κυκλοφορούμε στην πόλη διακριτικά, να αποφεύγουμε τα λάθη της κεντρικής λήψης αποφάσεων και έτσι χρησιμοποιήσαμε τη συνωμοσία αρκετά αποτελεσματικά. Μέχρι τώρα η αστυνομία συνεχίζει να φυλακίζει συντρόφους μας, τον έναν μετά τον άλλο, σε αναζήτηση του “ηγέτη” μας – και την εκπλήσσει το γεγονός ότι τέτοιες ενέργειες δεν επηρεάζουν τη δράση μας καθόλου.

 

 

 

Οι ρίζες της φασιστικής ανόδου

 

 

 

Ποιες είναι κατά τη γνώμη σου οι αιτίες της αύξησης των φασιστικών/ακροδεξιών οργανώσεων στις χώρες του πρώην «ανατολικού μπλοκ», αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη στις μέρες μας;

 

 

 

Αυτό είναι πολύ ξεκάθαρο: η νέα καπιταλιστική ελίτ χρησιμοποίησε τον επί μακρόν κρυμμένο αντισοβιετισμό ως όπλο εναντίον της ελίτ της σοβιετικής περιόδου και γι’ αυτό επιστράτευσε μια μαζική προπαγάνδα εθνικισμού, και μάλιστα της πιο σκοτεινής μορφής του. Στη Ρωσία προωθείται το “αυτοκρατορικό πνεύμα” και το “ιερό βασίλειο”. Αντίθετα, στα κολέγια, σε μικρότερες δημοκρατίες, προμοτάρουν τη ρωσοφοβία – μίσος προς την ΕΣΣΔ και τους Ρώσους. Αυτό ήταν όλο τελείως κατασκευασμένο και γελοίο – αλλά ήταν ο μόνος δρόμος για να αποκτήσει την κληρονομιά της τεράστιας, πολυεθνικής, πολυγλωσσικής και θρησκευτικά αδιάφορης κοινωνίας, που κατοικούσε πριν στην ΕΣΣΔ.
Λοιπόν, το ίδιο ισχύει σε κάθε χώρα. Όσο περισσότερο οι πολιτικοί πρόκειται να κλέψουν, τόσο περισσότερο βάρος δίνουν στην “εθνική υπερηφάνεια”, όσο φτωχότερη είναι η κοινωνία, τόσο πιο υπερήφανη είναι για τις ελέω θεού πνευματικές/εθνικές ρίζες της.

 

 

 

Εργατικό κίνημα από το μηδέν

 

 

 

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση της εργατικής τάξης στη Ρωσία, τα δικαιώματά της, τους μισθούς της, πώς θα την περιέγραφες; Οργανώνονται σε σωματεία; Καλούν σε απεργίες;Κατά κάποιο τρόπο, ήταν η Σοβιετική Ένωση που σκότωσε την εργατική τάξη στη χώρα. Υπήρχε ένα ενιαίο, απόλυτα κρατικά ελεγχόμενο εργατικό συνδικάτο και με τελείως τυπικό ρόλο. Και λογικά, όταν η ΕΣΣΔ καταστράφηκε, αυτό το σύστημα παρέμεινε τυπικό και άχρηστο – και παραμένει έτσι μέχρι τώρα. Επιπλέον, τα τελευταία 20 χρόνια, οι περισσότεροι άνθρωποι κατέληξαν να πιστεύουν ότι η δουλειά είναι ντροπή – σε μια σωστή καπιταλιστική κοινωνία θα πρέπει να σκοτώνεις, να ληστεύεις, να κάνεις εμπόριο ναρκωτικών, εκβιασμούς, να γίνεις εγκληματίας ή αστυνομικός για να βγάλεις το ψωμί σου. Οι περισσότεροι νέοι πιστεύουν ότι η δουλειά είναι για τους αποτυχημένους. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε “τριτοκοσμική πλύση εγκεφάλου” και καθιστά οποιαδήποτε μορφή εργατικής αλληλεγγύης, με τέτοιες αξίες, αδύνατη.

 

 

 

Παρ ‘όλα αυτά, οι άνθρωποι εξακολουθούν να εργάζονται και κάθε χρόνο υπάρχουν περίπου εκατό (σύμφωνα με τις ανεξάρτητες στατιστικές) ειρηνικές απεργίες για διάφορα ζητήματα σε όλη τη χώρα. Συνήθως επικεντρώνονται σε βασικά οικονομικά ζητήματα μιας συγκεκριμένης επιχείρησης, π.χ. για μισθολογικά, και μερικές φορές προβάλλουν και πολιτικά αιτήματα. Ως επί το πλείστον προχωράνε ήσυχα, αλλά στην περίπτωση που τα πράγματα τείνουν να “ανάψουν”, η αστυνομία είναι πάντα έτοιμη για κάθε είδους αναγκαία επέμβαση. Ένα σκληρό παράδειγμα είναι η ιστορία του Valentin Urusov, ενός εργαζόμενου σε ένα ορυχείο διαμαντιών στη Σιβηρία, ο οποίος οργάνωσε ένα ανεξάρτητο σωματείο και ξεκίνησε μια επιτυχημένη εκστρατεία για τα βασικά δικαιώματα των ανθρακωρύχων – συνελήφθη με την κατηγορία της κατοχής ηρωίνης και πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή.

 

 

 

Αντιμέτωποι με την κοινωνική αφασία

 

 

 

Ποια ήταν η αποδοχή της δράσης σας από τη ρωσική κοινωνία και τα πολιτικά κόμματα; Σας υποστηρίξανε; Το εκπληκτικό γεγονός είναι ότι μετά τον έντονο πόλεμο με τους Ναζί, η πολυπληθής και μαχητική κοινότητά μας βρέθηκε ξαφνικά να είναι η πρώτη και η μόνη οργανωμένη ”αριστερή” ομάδα στη χώρα. Μέχρι τοτε σχεδόν δεν υπήρχε εναλλακτική αριστερή δραση για χρόνια, κυρίως λόγω του γενικευμένου αντισοβιετισμού της δεκαετίας του ’90 – ήμασταν από τους πρώτους και προφανώς οι πιο δημοφιλείς και ενεργοί. Έτσι δεν είχαμε ”μεγαλύτερα αδέρφια”, νόμιμα πολιτικά κόμματα και οργανώσεις να μας υποστηρίζουν – και αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν καλό για εμάς. Έχουμε καταλάβει ολόκληρο το πολιτικό πεδίο μέσα στην κοινωνία, το οποίο συνήθως μοιράζεται μεταξύ δεκάδων οργανώσεων στη Δυτική Ευρώπη – το όλο κομμάτι του να είσαι “νέος, ριζοσπαστικος, αριστερός”. Αυτό έχει τα υπέρ και τα κατά του, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι μέχρι το 2012, όταν οι μαζικές διαδηλώσεις άρχισαν, ήταν οι αντιφασίστες που ανέλαβαν ένα μεγάλο μέρος της διοργάνωσης, της δημοσίοποίησης και της εμπλοκής των ανθρώπων – ακόμα κι αν είναι λιγότεροι από χίλιοι στη Μόσχα, εξακολουθούν να είναι ένα απίστευτο πλήθος για την πολιτικά παθητική κοινωνία μας.

 

 

 

Το βιβλίο σου, από ό,τι γνωρίζουμε, είχε πολύ καλή αποδοχή από το κοινό στη Ρωσία, και επίσης βραβεύτηκε. Πώς το εξηγείς αυτό, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι έχεις «εξοριστεί» από τη Ρωσία;Βασικά, δεν είμαι εξόριστος – είμαι καταζητούμενος στη Ρωσία. Το περιφερειακό δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα για μένα πριν από 3 χρόνια και θα είναι ενεργό για 12 χρόνια. Επίσης απευθύνθηκαν και στην Ιντερπόλ για να με συλλάβει, όπως και έγινε τον περασμένο Αύγουστο στην Ισπανία, όταν με συνέλαβε η αντιτρομοκρατική αστυνομία, πέρασα κάποιο χρονικό διάστημα στη φυλακή, αλλά αργότερα, τον Φεβρουάριο, κέρδισα την υπόθεση έκδοσης στο Εθνικό Δικαστήριο της Μαδρίτης κατά της Ρωσίας και όλες κατηγορίες εις βάρος μου αποσύρθηκαν – τουλάχιστον στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 


Το βιβλίο πήγε πολύ καλά στη Ρωσία επειδή στην πραγματικότητα είναι καλογραμμένο – σε φρέσκια και ποιοτική ρωσική γλώσσα, όπως είπαν. Αλλά κυρίως άρεσε σε παιδιά από κακόφημες γειτονιές, λόγω του ρεαλισμού του και του λεξιλογίου του- μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε χαρακτήρες της ιστορίας. Και ναι, οι περισσότεροι το επαίνεσαν διότι άλλα σύγχρονα ρωσικά πεζογραφήματα είναι πραγματικά σκουπίδια – μια νεκρή κοινωνία δεν μπορεί να παράγει ποιοτική μορφή τέχνης, αυτή είναι η αλήθεια.

 

 

 

Ξυπνώντας από το κώμα…

 

 

 

Πώς θα περιέγραφες τις τεράστιες διαδηλώσεις ενάντια στον Πούτιν πριν από ένα χρόνο; Ποια ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά τους;Φαινόταν σαν μετά από 20 χρόνια, η κοινωνία να ξύπνησε από βαθύ κώμα, αυτό ήταν πολύ εντυπωσιακό. Οι άνθρωποι απλά τόλμησαν να βγουν στους δρόμους. Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι για πολλούς από αυτούς, οι εικόνες των αντιφασιστών της Μόσχας να κλείνουν τους δρόμους και να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την αστυνομία, εικόνες που είχαν δει στο ίντερνετ, ήταν κίνητρο ενάντια στο φόβο. Δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό στόχο, η ρώσικη κοινωνία εξακολουθεί να είναι αδιάφορη για τέτοια ζητήματα – απλά βγήκε για να δείξει στις αρχές ότι έχει κουραστεί να φοβάται, και αυτό ήταν από μόνο του μια μεγάλη νίκη. Πολλοί τιποτένιοι πολιτικοί ήθελαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την απρόσμενη πνευματική άνοδο για να προωθηθούν οι ίδιοι, αλλά προφανώς απέτυχαν, επειδή και αυτοί, μαζί με τους ανθρώπους, δεν έχουν καμία εμπειρία πραγματικής πολιτικής δράσης στο δρόμο, ήταν απλά γελοίοι στις προσπάθειές τους.

 

 

 

Αντιθέτως, συγκριτικά μικρές ομάδες αριστερών και ιδιαίτερα αντιφασίστες/στριες ήταν πολύ καλά προετοιμασμένοι για αυτό το είδος της δράσης και ξαφνικά έγιναν ένας άτυπος πυρήνας αυτού του τεράστιου πλήθους. Το κίνημά μας, που ξεκίνησε με μία ομάδα 15 ατόμων, ήταν ξαφνικά στο κέντρο μιας ιστορικής πορείας, με περισσότερα από 200.000 άτομα να συμμετέχουν. Οι αρχές ήταν σοκαρισμένες, δεν τολμούσαν να διαλύσουν τον κόσμο κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων πορειών την άνοιξη του 2012, αλλά στις 6 Μαΐου, όταν ο Πούτιν τελικά κέρδισε στις προεδρικές εκλογές για 3η φορά, έχασαν την ψυχραιμία τους και απλά διέταξαν τα ρωσικά ΜΑΤ να τσακίσουν το πλήθος, με τον τρόπο που αντιμετώπιζαν την άθλια ρωσική αντιπολίτευση για πολλά χρόνια πριν. Σοκαρίστηκαν ακόμη περισσότερο, όταν αντί να τρέχουν οι άνθρωποι, μαζί με τους αντιφασίστες, άρχισαν να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους, με τις πρώτες διμοιρίες ΜΑΤ να διαλύονται εντελώς από αυτούς ενώ πάνω από 50 αστυνομικοί τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι αρχές αποφάσισαν να θέσουν τέλος στο κίνημα διαμαρτυρίας και άρχισαν να συλλαμβάνουν τυχαία τους συμμετέχοντες της εν λόγω πορείας – μέχρι τώρα 25 άτομα κρατούνται με ψεύτικες καταγγελίες και μεταξύ αυτών 4 μέλη του αντιφασιστικού κινήματος.

 

 

 

 

 

Τι θα ήθελες να πεις στους αντιφασίστες/ριες στην Ελλάδα;

 


Ήταν πολύ προφανές σε μένα, από την πρώτη μου επίσκεψη στην Ελλάδα το Νοέμβριο του 2008, ότι η ελληνική σκηνή έχει πολύ παρόμοια νοοτροπία με τη δική μας – λόγω των κοινωνικών ομοιοτήτων φυσικά. Φτώχεια, γενικευμένη δυσπιστία ως στάση απέναντι στους κυβερνώντες, συνολική διαφθορά του κοινωνικού συστήματος, υψηλό επίπεδο της βίας στο δρόμο, βάρβαρη καθημερινή ζωή, ένα σύμπλεγμα άλυτων κοινωνικών αντιθέσεων. Ένιωσα αληθινά σαν στο σπίτι μου. Από τότε υποστηρίζω τη στενή επικοινωνία ανάμεσα στους χώρους μας και ελπίζω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε περισσότερο στο μέλλον.

 

 

 

 

 

Συνέντευξη για την εργατική εφημερίδα Δράση στους Ε. και Χ.

 

http://efimeridadrasi.blogspot.gr/2013/09/dj-stalingrand.html?spref=fb

Το βιβλίο του Dj StalingrandΈξοδος κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις “εκδόσεις για τη μάθηση της ελευθερίας” – Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο, Θε

13

Ισπανία: Εργάτες απαλλοτριώνουν σχολικό υλικό απο τα Carrefour

Σήμερα το πρωί μέλη του Συνδικάτου Εργαζομένων Ανδαλουσίας απαλλοτρίωσαν  σχολικό υλικό που άνηκε στο  Carrefour της Σεβίλλης για να τα διανέμουν σε οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν το κόστος απόκτησης τους, πράξη που εντάσσετε σε μία προσπάθεια να ανοίξουν μία δημόσια συζήτηση για τις συνέπειες της κρίσης στην εργατική τάξη.

 

 

 

Με αυτή του την κίνηση το Ανδαλουσιανό συνδικάτο επαναλαμβάνει τις δράσεις που πραγματοποίησε το περασμένο καλοκαίρι όταν μέλη του εισέβαλαν σε διάφορα σουπερ μάρκετ της Mercadona και του Carrefour, και αφού απαλλοτρίωναν τρόφιμα τα μοίραζαν σε οικογένειες  που τα είχαν ανάγκη.

 

 

 

Η δράση πραγματοποιήθηκε στις 11 η ώρα  το πρωί, χωρίς να σημειωθούν συμπλοκές ούτε συλλήψεις. Κατά την διάρκεια της απαλλοτρίωσης εκπρόσωποι των συνδικαλιστών ήρθαν σε επαφή με τους εργαζόμενους του σούπερ μάρκετ για να βγουν τα απαλλοτριωμένα προϊόντα χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα και σε δεύτερο χρόνο παραχώρησαν συνέντευξη τύπου όπου εξήγησαν τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτή την πράξη.

 

 

 

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ SAT:

 

 

 

Σε μία συμβολική πράξη υπεράσπισης των ίσων δικαιωμάτων, 200 συνδικαλιστές του Συνδικάτου Εργατών της Ανδαλουσίας, απαλλοτρίωσαν γύρω στις 11 το πρωί σήμερα στην πόλη της Σεβίλλης σχολικό υλικό από τον χώρο εμπορικών εγκαταστάσεων. Είναι σχολικό υλικό (μολύβια, γόμες, τετράδια, μαρκαδόροι κλπ) που θα παραδοθεί τις επόμενες μέρες σε οικογένειες που το έχουν ανάγκη. Με αυτή την πράξη το συνδικάτο θέλει να τραβήξει την προσοχή στην κατάσταση που βιώνουν εκατομμύρια Ανδαλουσιανοί/ές  που ζουν σε συνθήκες φτώχιας και στις 400.000 οικογένειες που στερούνται οποιασδήποτε στήριξης ή βοήθειας και που όλα τους τα μέλη είναι άνεργοι και εξ αιτίας αυτού αδυνατούν να πληρώσουν τα 100-150 ευρώ που χρειάζονται για να αποκτηθούν τα αναγκαία υλικά για την φοίτηση των παιδιών τους.

 

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:rebelian

ΠΗΓΗ:http://kaosenlared.net/component/k2/item/66909-el-sat-vuelve-a-incidir-en-el-debate-sobre-las-consecuencias-de-la-crisis-expropiados-10-carros-de-material-escolar-en-un-carrefour-de-sevilla-para-repartirlo-entre-familias-necesitadas.html

ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1488038

Βραζιλία: 20 καταλήψεις γης σε 2 μήνες, μία από αυτές η «Λωρίδα της Γάζας»

Την νύχτα της 23 Αυγούστου το ΜΤSΤ κατέλαβε περισσότερα από 10.000 τμ στον νότιο τομέα της πόλης του Σάο Πάολο. Το οικόπεδο βρίσκετε ακριβός στην περιοχή που χωρίζει τις λαϊκές συνοικίες με τις βίλες του Morumbi, μία από τις ακριβότερες περιοχές της χώρας

Το οικόπεδο ανήκει στο  FINEP (μία δημόσια επιχείρηση), και είναι εγκαταλειμμένο για περισσότερα από 15 χρόνια, αποτελώντας το μήλο της έριδας για τις κατασκευαστικές εταιρείες και τους μεγαλοϊδιοκτήτες του Μοrumbi.

Οι 700 οικογένειες που είναι συνδεδεμένες με το MTST και το Κίνημα Δραστήρια Περιφέρεια, κατοικούν στην περιοχή σε κάκιστες συνθήκες, πληρώνοντας δυσβάσταχτα νοίκια σε σπίτια που δεν διαθέτουν ούτε τις βασικές παροχές υγιεινής. Πολλοί από αυτούς έχουν συνήθως να επιλέξουν ανάμεσα στην πληρωμή του ενοικίου ή στην αγορά τροφίμων. Ανάμεσα στους καταληψίες υπάρχουν και περισσότερα από 200 παιδιά.

Οι καταληψίες ζητάνε σε πρώτη φάση να οριστεί συνάντηση με τον νομαρχιακό εκπρόσωπο ή κάποιον που να εκπροσωπεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και προειδοποιούν για κινητοποιήσεις αν αυτό δεν γίνει αποδεκτό.

Η κατάληψη πήρε το όνομα «Λωρίδα της Γάζας» , λόγω του ότι αποτελεί μια λωρίδα γης που χωρίζει την φαβέλα  Παραδεισόπολη με την πανάκριβη συνοικία  Morumbi. «Είναι μία πολεμική ζώνη…. στην άλλη πλευρά του τοίχου της κατάληψης υπάρχει μία βίλα με πισίνα και γήπεδο τένις».

«Η κατάσταση ακόμα είναι δύσκολη. Οι άνθρωποι είναι ακόμα σε πολύ μικρές σκηνές από μουσαμά και προσπαθούμε να οργανώσουμε την παροχή νερού. Προς το παρόν έχει στηθεί μια συλλογική κουζίνα με τρόφιμα που δωρίστηκαν από τους γείτονες για να εξυπηρετούνται οι βασικές ανάγκες»

Από τις 25 Ιουλίου πραγματοποιήθηκαν περίπου 20 καταλήψεις σε εγκαταλειμμένες εκτάσεις στο νότιο τμήμα του Σάο Πάολο που ζεί στην απόλυτη φτώχια.. Οι δράσεις αναλαμβάνονται από τους εκεί κατοίκους σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για την καθυστέρηση των προγραμμάτων στέγασης που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση και ενάντια στο διαρκώς αυξανόμενο κόστος αγοράς τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης όπως και των τιμών των ενοικίων.

φωτογραφείες απο τις νέες καταλήψεις: 1ª Fotos – Ocupação Esperança em Osasco | 2ª Fotos – Ocupação Esperança em Osasco | 3ª Fotos – Ocupação Esperança em Osasco | 4ª Fotos – Ocupação Esperança em Osasco | 5ª Fotos – Ocupação Esperança em Osasco | 6ª Fotos – Ocupação Esperança em Osasco

μεταφραση:rebelian

πηγη:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1487910

Νεοναζί κατά προσφύγων στο Βερολίνο

Νέες αψιμαχίες σημειώθηκαν μεταξύ ακροδεξιών εξτρεμιστών και φιλελεύθερων στο Βερολίνο με αφορμή τη δημιουργία καταφύγιου για πρόσφυγες που αναζητούν πολιτικό άσυλο στη Γερμανία. Η αστυνομία απέτρεψε έναν δεύτερο κύκλο επεισοδίων στη συνοικία Χέλεσντορφ του ανατολικού Βερολίνου.

Με αφορμή τη δημιουργία ενός νέου ασύλου για μετανάστες στην περιοχή, το ακροδεξιό Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (NPD) πραγματοποίησε διαδήλωση που προσέλκυσε περίπου 150 άτομα.

Περισσότεροι από 700 διαδηλωτές αντιτέθηκαν στην κίνηση των ακροδεξιών, ανάμεσα τους και εκπρόσωποι του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), της Αριστεράς (Linke) και των Πρασίνων. Μετά τα επεισόδια της προηγούμενης βδομάδας που κατέληξαν και σε τραυματισμούς οι δυνάμεις αστυνόμευσης στην περιοχή διπλασιάστηκαν.

Αρκετοί από τους πρόσφυγες που είχαν μετακομίσει στο καταφύγιο έχουν ήδη τραπεί σε φυγή φοβούμενοι για τη ζωή τους.

Το NPD, σύμφωνα με το Spiegel, εκμεταλλεύεται την κατάσταση προκειμένου να προσελκύσει ως ψηφοφόρους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι διατηρούν επιφυλάξεις σχετικά με τη εγκατάσταση περίπου 200 προσφύγων από τη Συρία, το Αφγανιστάν και άλλες χώρες στο νέο καταφύγιο.

Η βουλευτής των Πρασίνων Ρενάτε Κούναστ δήλωσε ότι η παρουσία όλων είναι σημαντική, καθώς έτσι αποδεικνύουν στους ακροδεξιούς εξτρεμιστές ότι δεν έχουν καμία θέση εκεί.

«Το κίνημα αυτό κατά των προσφύγων είναι ανεπίτρεπτο» δήλωσε προσθέτοντας ότι «είναι ανησυχητική η απήχηση των συνθημάτων που χρησιμοποιεί η ακροδεξιά στους κατοίκους της περιοχής».

Πηγή:tvxs.gr/node/136800

Ρώσοι νεοναζιστές εξευτελίζουν έφηβο ομοφυλόφιλο (βίντεο)

Ρώσοι νεοναζιστές εξευτελίζουν έφηβο ομοφυλόφιλο (βίντεο)Το συγκεκριμένο βίντεο έκανε τον κύκλο του διαδικτύου ακριβώς τον δεκαπενταύγουστο.Και επειδή τότε οι πιο πολλοί έλειπαν διακοπές, το Resist-gr αποφάσισε να το αναρτήσει ξανά, μετά από δύο εβδομάδες.

Στο βίντεο λοιπόν που ακολουθεί, βλέπουμε νεαρούς νεοναζιστές να
ασκούν τρομερή ψυχολογική βία και εκβιασμό σε συνομήλικο τους, έφηβο ομοφυλόφιλο.Προσπαθούν να τον πείσουν ότι δεν κάνει φυσιολογική ζωή, ότι είναι γελοίος και τον αναγκάζουν να αποκαλύψει το ονοματεπώνυμο του, την διεύθυνση του σπιτιού και του σχολείου του, καταγράφοντας τον με κάμερα, με σκοπό τον δημόσιο εξευτελισμό του.

Γελάνε χυδαία εις βάρος του, τον μειώνουν υπερβολικά και του κάνουν προσωπικές ερωτήσεις με ανακριτικό στυλ.Στη συνέχεια τον γονατίζουν λέγοντας του “Τώρα θα θεραπεύσουμε την ομοφυλοφιλία σου απλά μείνε ακίνητος”. Μετά του δείχνουν ένα μπουκάλι και τον ρωτάνε αν έχει ακουστά την θεραπεία ούρων (Urine Therapy) απαντάει αντιφατικά και τους λέει “μην το κάνετε αυτό”,  μια κοπέλα από την ομάδα φωνάζει “αποτελειώστε τον” και το βίντεο σταματάει όταν το παιδί προσπαθεί να αποφύγει τα ούρα που του ρίχνουν στο κεφάλι και οι νεοναζί να του ρίχνουν μερικές κλοτσιές για να τον ακινητοποιήσουν.Δεν ξέρουμε τι ακολούθησε μετά…

Και επειδή ένα βίντεο ισούται με χιλιάδες συμπεράσματα, δείτε το και κρίνετε μόνοι σας, το πόσο απάνθρωπα μπορεί να είναι ένα τσούρμο 15χρονα:

 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=H3XEiSiKy-Q&feature=player_embedded[/youtube]

 

Πηγή:http://resist-gr.blogspot.gr/2013/08/blog-post_28.html

German nazi terrorism update

[youtube]http://youtu.be/sYMJaluCDD8[/youtube]

This video is called The Real Terror: Germany’s Tolerated & Supported Next Nazi Generations.

By Christoph Dreier in Germany:

German parliamentary committee covers up NSU affair

24 August 2013

The German parliament’s investigative committee published its concluding report on the neo-Nazi terror organisation National Socialist Underground (NSU) on Wednesday. It was signed by representatives of all parliamentary fractions and was aimed at drawing a line under the NSU affair, while covering up the gang’s close links to the intelligence services.

In the autumn of 2011, it was revealed that the NSU was responsible for at least ten murders between 2000 and 2007. Since then, an increasing number of links between the ultra right terrorist organisation and the German intelligence services have come to light, including direct links to the three main suspects, Uwe Mundlos, Uwe Böhnhardt and Beate Zschäpe.

The investigative committee was established by all parliamentary fractions on January 26, 2012. From the beginning, its aim was not to investigate the illegal intrigues of the secret services but to cover them up. During the period in which the NSU carried out their attacks all of the participating parties, from the Christian Democratic Union (CDU) to the Left Party, were involved in state and federal governments and were responsible for the oversight of the relevant intelligence services.

As a result they were all united in presenting the systematic collaboration between the right-wing extremists and the secret services as a “breakdown” or “mistake.” “It is our task to uncover the lapses and oversights of the security forces and then make suggestions as to what we can do better,” the Social Democratic Party (SPD) representative Eva Högl told Deutschlandfunk.

In fact, the committee has utilised the NSU affair to repeatedly advise the intelligence services to work more “effectively.” In September 2012, theright-wing extremism database came online featuring details of prominent individuals active in the far right scene. All of the intelligence services and police authorities have access to this databank. The post war separation between the intelligence services and the police has thereby been weakened even further.

Under these conditions the more than 70 committee hearings, during which over 100 witnesses were questioned, were largely a farce. Those on the committee invariably declared themselves to be satisfied with every lie, evasion and cover-up from the agents of the security services.

Permission was refused for the committee to access files, or the files were simply not turned over. Important witnesses stated they were unwell or were given no authority by their superiors to make statements. The systematic destruction of evidence by the domestic intelligence service (BFW) was never examined, let alone pursued in the courts. Sebastian Edathy (SPD), the committee’s chairman, described the shredding of the relevant files only three days after the uncovering of the NSU simply as “downright stupidity,” and “irresponsible idiocy.”

Despite the attempt by the investigative committee to trivialise and cover up what took place, a number of facts came to light indicating the closecollaboration between the domestic intelligence services and the NSU.

The intelligence service for the state of Thüringen (LFV) was already deeply involved in intrigues with the far right scene when the NSU emerged in the 1990s out of a group called Thüringen Homeland Protection (THS). The THS had itself been built up by an intelligence operative, Tino Brandt, who financed it with large contributions from the LFV.

The NSU’s network of supporters, which according to current estimates included 129 people, contained at least two dozen on the payroll of the police or intelligence services as undercover investigators or intelligence agents. Among them was LFV agent Juliana W who even had the keys to the secret home of the NSU trio for a time.

In addition, there are indications that the police had been informed of the existence of the NSU at least since 2007. In some of the investigations into the series of terrorist attacks, such as the explosion of a nail bomb in Cologne in 2004, witness statements that suggested the involvement of state forces or pointed to the existence of the NSU were deliberately suppressed.

The extreme frequency of such cases and the repeated destruction of important evidence leads to only one conclusion: the ultra right-wing gang and German intelligence agencies worked together closely from the outset. This would be fully in keeping with the nature of these reactionary organisations. Built up by former Nazis, the intelligence agencies after the war were directed from the start against left-wing forces and representatives of the working class.

It is a clear warning to workers in Germany and across Europe that all political parties have come together to cover up the criminal operations of the intelligence agencies. They are preparing for further massive attacks on social gains after the federal election and plan to brutally suppress any opposition. The NSA affair has already shown that Germany’s foreign intelligence service (BND) and the BFW are carrying out mass surveillance of the population, and that the framework of a police state already exists.

Related articles

http://dearkitty1.wordpress.com/2013/08/24/german-nazi-terrorism-update-3/

see more:http://anhsyxia.wordpress.com/2013/08/24/german-nazi-terrorism-update-2/

 

 

Αριζόνα, 21 Αυγούστου 2013: ακτιβιστές εναντίον των απελάσεων εμποδίζουν λεωφορείο

[youtube]http://youtu.be/6I7UAq5WFuQ[/youtube]Στις 21 Αυγούστου μέλη των οργανώσεων “United we dream” και “Arizona Dream vlcsnap-2013-08-27-14h37m26s149Act Coalition” πραγματοποίησαν μια δράση εναντίον του ICE (Immigration and Costumes Enforcement) και των απελάσεων. Αυτή η δράση ήταν αποτέλεσμα των εκατοντάδων συλλήψεων μεταναστών σε όλη την Αριζόνα τις τελευταίες μέρες με σκοπό την απέλαση.

Διαδηλωτές αλυσοδέθηκαν στις πύλες του κέντρου κράτησης ICE εμποδίζοντας ουσιαστικά τα λεωφορεία που θα μετέφεραν τους απελαθέντες να βγουν. Μετά από ώρες αποκλεισμού οι διαδηλωτές που αλυσοδέθηκαν συνελήφθησαν και αφέθηκαν ελεύθεροι αργότερα το ίδιο απόγευμα, οπότε και ξαναγύρισαν στο ICE για να ξαναενωθούν με όσους ήταν ακόμα παρόντες. Λίγο μετά την επιστροφή τους, ένα λεωφορείο γεμάτο μετανάστες που πήγαιναν για απέλαση προσπάθησε να ξεγλιστρήσει ανάμεσα από τους κουρασμένους διαδηλωτές αλλά οι ακτιβιστές για τη δικαιοσύνη των μεταναστών (Migrant Justice) κατάφεραν τελευταία στιγμή να το εμποδίσουν να περάσει.

Εδώ είναι το βίντεο που ανέβασαν στο διαδίκτυο τα μέλη του United We Dream, το οποίο μας δείχνει σκηνές από τη δράση αυτή:[youtube]http://youtu.be/6I7UAq5WFuQ[/youtube]

Πηγή: http://bayareaintifada.wordpress.com/2013/08/27/video-migrant-justice-organizers-take-to-direct-action-block-ice/

Πηγή:http://livingfortheutopia.wordpress.com/2013/08/27/%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B6%CF%8C%CE%BD%CE%B1-21-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-2013-%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84/

Αμερική, Όκλαντ: εκκένωση της κατάληψης StayAway

μεταφραση:Athens Imc Translations Team

 

 

22 Αυγ. 2013 – Η κατάληψη StayAway στο Όκλαντ εκκενώθηκε από μία καμουφλαρισμένη παραστρατιωτικά ομάδα SWAT εφοδιασμένη με αυτόματα όπλα. Επίσης μια κατοικία μακροχρόνιας πληρωμής με νοίκι εκκενώθηκε και έμεινε άστεγος ο κάτοικος, όλα για το κέρδος του REO Homes.

Γύρω στις 10πμ, τέσσερα βαριά τεθωρακισμένα μαύρα φορτηγά της SWAT τράβηξαν την προσοχή καθώς κατηφόρισαν στο Vallecito Place στο Highland. Αφού απωθήθηκαν από τα οδοφράγματα που είχαν κτιστεί από τον προηγούμενο μήνα μπροστά από την StayAway ως άμυνα ενάντια στην εκκένωση, η καμουφλαρισμένη ομάδα SWAT εξοπλισμένη με AR-15s ανέβηκε από την 28η Λεωφόρο και εισήλθε από ένα γειτονικό ακίνητο. Αυτός ο χειρισμός φαίνεται να ήταν προσχεδιασμένος, καθώς η γειτόνισσα ανέφερε ότι ενώ ο Σερίφης δεν πήρε τη συγκατάθεσή της να περάσει η ομάδα από την αυλή της, της φώναξε να απομακρυνθεί. Εισερχόμενη από την πίσω αυλή χωρίς προειδοποίηση, οι καταληψίες του StayAway ήρθαν αντιμέτωποι με την ομάδα και αναγκάστηκαν υπό την απειλή όπλων να εγκαταλείψουν τα υπάρχοντά τους και να αφήσουν το σπίτι τους παρά μόνο με τα ρούχα που φορούσαν. Δύο σύντροφοι συνελήφθησαν και όσο γραφόταν το άρθρο αυτό οι κατηγορίες δεν είχανε γίνει γνωστές, αν και γνωρίζουμε ότι τους μετέφεραν στη φυλακή της κομητείας Santa Rita. Όσοι ήταν παρόντες στις συλλήψεις ανέφεραν ότι ένας από τους συλληφθέντες συντρόφους ξυλοκοπήθηκε από τους αστυνομικούς. Όσοι είχαν την ατυχία να είναι ξυπόλητοι εκείνη την στιγμή της εφόδου δεν τους επιτράπηκε καν να φορέσουν τα παπούτσια τους, και κανείς δεν ήταν σε θέση να παρέχει τροφή για τα τρία σκυλιά που ήταν νηστικά. Ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο ήταν κλειστό για την κυκλοφορία για πάνω από δύο ώρες. Η κολλεκτίβα StayAway και υποστηρικτές της διαδήλωσαν ώστε να προκαλέσουν το φασιστικό τμήμα του σερίφη, να αντιπαρατεθούν στον ιδιοκτήτη, και απαίτησαν την επιστροφή των κλεμμένων υπάρχοντών τους.

Εκτός από την εκκένωση της σχεδόν δύο ετών κατάληψης, ο Σερίφης σφράγισε το σπίτι ενός βετεράνου και εργαζομένου στην ταχυδρομική υπηρεσία ο οποίος πλήρωνε νοίκι για το διαμέρισμά του για πάνω από δέκα χρόνια. Ήταν στη δουλειά του εκείνη την ώρα, επιστρέφοντας διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε καν να ανέβει από τις σκάλες από την μποστινή πόρτα και όλα τα παράθυρα είχαν σφραγιστεί. Μετά από μερικές ώρες, οι σερίφηδες έφυγαν και εργολάβοι οι οποίοι προσλήφθησαν για να καθαρίσουν το συγκρότημα πείστηκαν να αφήσουν τους καταληψίες να μπούνε μέσα ένας ένας για να πάρουν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Για όποιον δεν είχε τη χαρά να περάσει κάποιο χρόνο στην κατάληψη StayAway, ήταν ένας όμορφος χώρος γεμάτος τέχνη που στέγαζε μια συνεχώς εξελισσόμενη κοινότητα από κηπουρούς, μουσικούς, ταξιδιώτες, συγγραφείς και ακτιβιστές. Σήμερα, αυτή η κοινότητα διαχωρίστηκε βίαια από τη φυσική βάση της προς όφελος του REO Homes. Να είστε σε επιφυλακή για τις επερχόμενες δράσεις κατά του REO, μια εταιρεία διαβόητη για την αγορά κατασχεμένων σπιτιών και εκκενωμένων καταλήψεων.

Πηγή: https://www.indybay.org/newsitems/2013/08/22/18741974.php
Πηγή:https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1487325
προηγούμενο σχετικό ποστ
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1484081

 

 

 

 

 

Μαθητές από όλο τον κόσμο μιλούν για όσα έμαθαν στο Πρώτο Σχολείο των Ζαπατίστας

Οι 1.700 μαθητές, που ταξίδεψαν από όλο το Μεξικό και τον κόσμο για να παρακολουθήσουν το Πρώτο σχολείο των Zapatistas την περασμένη εβδομάδα φεύγουν με μια σημαντική εργασία για το σπίτι: να μεταφέρουν ό, τι έμαθαν στις αντίστοιχες συλλογικότητες και τα κινήματά τους.
 
Κάποιοι έφυγαν με φουσκάλες στα…


χέρια τους από την εργασία στα χωράφια. Άλλοι λένε ιστορίες,ότι ξυπνούσαν πριν ανατείλει ο ήλιος για να ετοιμάσουν tortillas, φασόλια και pozol (νερό με αλεύρι καλαμποκιού ) για τους συντρόφους τους, οι οποίοι πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια με τα καλαμπόκια και να κόψουν και να μεταφέρουν ξύλα. Δεδομένου ότι οι μαθητές προετοίμαζαν αυτά τα γεύματα, για πρώτη φορά, άκουσαν τους ήχους των ιθαγενών γλωσσών, όπως τις διαλέκτους Tojobal, Chol, Tzeltal και Tzotzil. Καθώς έτρωγαν, μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους και άρχισαν να κατανοούν, ότι η αίσθηση της αντίστασης προήλθε από τις οικογένειές τους, από την αρχή της παιδικής τους ηλικίας.

 
Το επίκεντρο του προγράμματος των μαθημάτων του πενθήμερου σχολείου ήταν η ελευθερία, σύμφωνα με τους Ζαπατίστας, και οι μαθητές οδηγήθηκαν στο να κατανοήσουν πώς η γη είναι το σπίτι των Ζαπατίστας και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μαθήματος. «Νοιάζονται για την Μητέρα Γη, επειδή είναι αυτή που τους δίνει τροφή», εξηγεί ο Μάρκος, ένας φοιτητής από την Αργεντινή. «Στις πόλεις αγοράζουμε τα πάντα σε δοχεία, και δεν γνωρίζουμε καν από πού προέρχονται. Αυτό [το να δημιουργεί κάποιος το φαγητό του] είναι επίσης μέρος της ελευθερίας. “
 
Άλλοι φοιτητές είπαν, ότι η ελευθερία είναι η άσκηση της αυτονομίας, χωρίς τη βοήθεια της κυβέρνησης. Είναι η σκληρή καθημερινή εργασία, που επιτρέπει στους Ζαπατίστας να επιβιώσουν χωρίς την κυβέρνηση και να είναι ελεύθεροι. Η συνοχή, η αντίσταση και η ευθύνη ήταν τα λόγια που επαναλάμβαναν συχνά στην περιγραφή του τρόπου ζωής των Ζαπατίστας.
 
“Το να είναι ελεύεθροι σημαίνει να μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιοι πώς θέλουν να ζήσουν”, είπε ο Μάρκος.
 
“Τι εκπαίδευση θέλουν. Πώς θέλουν να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Πώς θέλουν να οργανωθούν. Εμείς πρέπει να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, πρέπει να πηγαίνουμε στο σχολείο που προσφέρει το σύστημα μας και το οποίο αναπαράγει στη συνέχεια το εν λόγω σύστημα – το ίδιο και στο πανεπιστήμιο. Πρέπει να πάρουμε το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που το σύστημα μας προσφέρει και το οποίο δεν καταλαβαίνουμε “, είπε.
 
Κατά τη διάρκεια του σχολείου, ο Τono από τη Βραζιλία έμεινε στο Rosario de Río Blanco στην CaracolLa Realidad, κοντά στην πόλη του Las Margaritas. «Ήταν το καλύτερο σχολείο που έχω πάει σε όλη μου τη ζωή», είπε. Ο Toño και άλλοι μαθητές έμαθαν πώς μια οικογένεια Ζαπατίστας μπορεί να ζήσει ειρηνικά σε κοινότητες όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων υποστηρίζουν το PRI, το κυβερνών Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα, και λαμβάνουν χρήματα από τα σχέδια της κυβέρνησης. “Αλλά αν μια μέρα χάσουν την οικονομική στήριξη της κυβέρνησης τους, δεν θα ξέρουν τι να κάνουν”, δήλωσε ο Τοno
 
O Erwin, ένας φοιτητής από την Cuetzalan, μια μικρή πόλη στη μεξικανική πολιτεία της Πουέμπλα, εργάζεται για την οικοδόμηση της αυτονομίας στην κοινότητα όπου ζει, και ο ίδιος καταλαβαίνει πώς οι Ζαπατίστας χειρίστηκαν τις σχέσεις με τους μη Ζαπατίστας γείτονές τους.
 
“Έχουν διαφορές με τους γείτονές τους, αλλά δεν τους αντιμετωπίζουν ως εχθρούς», είπε. «Το σύστημα επηρεάζει αρνητικά την καθημερινή ζωή όλων. Ακόμα και ο στρατός έχει ιθαγενείς που υπηρετούν σε αυτόν. Και αυτό είναι που ο καπιταλισμός θέλει: τα αδέλφια να σκοτώνουν το ένα το άλλο” .
 
Πολλοί θεώρησαν ότι η εκμάθηση του πώς οι Ζαπατίστας ζουν μαζί με άλλους και πώς υιοθετούν μια μη συγκρουσιακή στάση απέναντι σε ανθρώπους, που δεν σκέφτονται σαν κι αυτούς, ήταν ένα απαραίτητο μάθημα. Όσοι δεν είναι Ζαπατίστας μπορούν παρόλο αύτο, να πάνε στην αυτόνομη κλινική των Ζαπατίστας όταν είναι άρρωστοι και θα τους προσφέρουν περίθαλψη και ποτέ δεν θα τους διώξουν”. Σε αυτή την ίδια κοινότητα θα χαιρετήσουμε όλους τους ανθρώπους που δεν είναι Ζαπατίστας με αγάπη, γιατί όλοι επηρεάζονται από το σύστημα … Ο πραγματικός εχθρός είναι ο ίδιος, το σύστημα”, δήλωσε ο Έρβιν.
 
Το γεγονός ότι πολλές φορές οι μαθητές δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, με τις οικογένειες που τους φιλοξενούσα, τους δασκάλους και τους κηδεμόνες τους, που ονομάζονταν votanes, δεν ήταν κατ ‘ανάγκη ένα πρόβλημα. “Καταλήξαμε σε μια αμοιβαία κατανόηση”, δήλωσε η 17χρονη Καμίλα, η οποία είναι φοιτήτρια στο τμήμα Επιστημών και Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Τα κείμενα που της δόθηκαν από το σχολείο των Ζαπατίστας ήταν πολύ διαφορετικά από αυτά με τα οποία ήταν εξοικειωμένη από το κολέγιο. Η Camila είπε ότι ελπίζει ότι μια δεύτερη τάξη θα προστεθεί στο Escuelita, και ότι, αν κάτι τέτοιο γίνει, ότι ελπίζει να της επιτραπεί να παραστεί. Είπε ότι έμαθε κατά τη διάρκεια αυτών των πέντε ημερών, πως η αυτονομία υπάρχει και είναι εφικτή.
 
Το μάθημα που επηρέασε περισσότερο την Mónica Olaso από την Ουρουγουάη, ήταν όταν ρώτησε το δάσκαλό της γιατί τους κάλεσαν εδώ και τι αναμένουν, ποιες είναι οι προσδοκίες των Ζαπατίστας από τους μαθητές. Η απάντηση, όπως αφηγείται η Mónica, ήταν, “Ξέρεις, Μόνικα, μια σφαίρα δεν πρόκειται να φτάσει την Ουρουγουάη. Αλλά τα λόγιά μας θα φτάσουν.” Επιστρέφει στην πατρίδα της, είπε, με την αποστολή να επιμείνει στην οργάνωση, με την υπομονή που απαιτείται για την υλοποίηση των δεσμεύσεων που κάνουν με τους ανθρώπους στην κοινότητά της. Αισθάνεται επίσης την ευθύνη να γνωστοποιήσει τα μαθήματα που πήρε κοντά στους Ζαπατίστας, τόσο από τα βιβλία που της έδωσαν, όσο και από τις εμπειρίες που βίωσε μαζί τους.
 
“Οι Ζαπατίστας ήθελαν να τους ακούσουμε, να τους δούμε, να μοιραστούμε μαζί τους τις εμπειρίες τους από τον καθημερινό τους αγώνα. Τώρα, έχουμε μια αποστολή: κάθε ένας από εμάς, σύμφωνα με τους τρόπους και τις θέσεις μας, να συνεχίσει την οργάνωση ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο ζει”, δήλωσε η Mónica από την Ουρουγουάη. Ο Τοno, ο οποίος αποτελεί μέρος του Κινήματος Passe Livre στη Βραζιλία, η οποία βοήθησε να οργανώσει τις μαζικές διαδηλώσεις κατά των αυξήσεων των ναύλων νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, συμφώνησε. “Tα αγροτικά κινήματα, τα κινήματα των πόλεων, δεν έχει σημασία ποια από όλα. Πρέπει να μάθουμε πώς να είμαστε πιο αυτόνομοι, και ως εκ τούτου θα είμαστε πιο ελεύθεροι. Θα μπορούμε ακόμη και να ζήσουμε δίπλα και στον ίδιο τον εχθρό μας, γιατί αν είσαι αυτόνομος και ελεύθερος, τότε μπορείς να ζήσεις μαζί τους”, είπε.
 
Ο Alex, ένας φοιτητής από το Σαν Φρανσίσκο,στην Καλιφόρνια, έμεινε στο Caracol La Realidad με τον Τόno κατά τη διάρκεια του σχολείου. Λέει ότι έμαθε την πειθαρχία, την σημασία του να ακούει και τη σημασία που έχει ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό όραμα. Κατά τη γνώμη του, αυτά είναι τα τρία πράγματα που λείπουν από τα κοινωνικά κινήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. “Υπάρχουν δύο κύρια διδάγματα”, είπε. “Πρώτον, είναι η πειθαρχία για να επιτύχουμε ό,τι λέμε πως θέλουμε να πραγματοποιήσουμε. Δεύτερον είναι η αυτοκριτική και η αξιολόγηση των λαθών μας αλλά και της εκάστοτε νίκης μας.” Ανέφερε ότι οι Ζαπατίστας λένε “περπατάμε αργά γιατί πηγαίνουμε μακριά”, καθώς εξηγούσε την μακροζωία του κινήματος: Οι Ζαπατίστας έχουν ήδη γιορτάσει 30 χρόνια από την ίδρυση του EZLN, 20 χρόνια από την ίδρυση των δήμων τους και την προσπάθεια να χτίσουν την αυτονομία τους, και δέκα χρόνια μετά τη δημιουργία της αυτόνομης δομής της διακυβέρνησής τους, τα Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης. Η μακροπρόθεσμη προοπτική, είπε ο Alex, λείπει στις Ηνωμένες Πολιτείες και γενικότερα στα κινήματα του κόσμου.
 
Εκτός από την οργάνωση της Escuelita, ο EZLN, επίσης, έφερε σε επαφή εκπροσώπους των αυτοχθόνων πληθυσμών από όλο το Μεξικό για να εγκαινιάσει το πρώτο Tata Juan Chávez Alonso, έναΤαξίδι Σεμινάριο.
 
Στο Πανεπιστήμιο της Γης, στο San Cristóbal de Las Casas στην Τσιάπας, το σεμινάριο ήταν μια συγκέντρωση των μελών των ιθαγενών κοινοτήτων από όλο τον κόσμο. Η τοποθεσία για την οργάνωση του σεμιναρίου ήταν σημαντική, επειδή οι Ζαπατίστας οργανώνονται – όπως και τόσες άλλες αυτόχθονες κοινότητες στην αντίσταση – να υπερασπιστούν τα εδάφη τους από τις απειλές από τις πολυεθνικές εταιρείες, του λαθρεμπορίου των ναρκωτικών και τις κυβερνήσεις. Οι αυτόχθονες συμμετέχοντες μοιράστηκαν τις νίκες τους και τα οργανωτικά λάθη ως έναν τρόπο για τη μέτρηση της δύναμης των ιθαγενών κοινοτήτων που πληρούν το Εθνικό γηγενές Κογκρέσο, αλλά και για όσους δεν ανήκουν σε αυτό.
 
Το συνεχιζόμενο σεμινάριο θα συνεχίσει να συγκαλείται εκ νέου σε διάφορες περιοχές της Αμερικής και έχει ως στόχο να δημιουργήσει μια περιοδεύουσα συζήτηση για τις αυτόχθονες φωνές, ενώ οι Ζαπατίστας έχουν ανακοινώσει ότι θα πραγματοποιήσουν μια δεύτερη Escuelita τον ερχόμενο χειμώνα.