Αρχείο κατηγορίας προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

ανακοινωσειΣ αλλων συλλογικοτητων,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Για τις απολύσεις στο Δήμο Ασπροπύργου

Σχολιάστε

Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά…

213 εργάτες-τριες του Δήμου Ασπροπύργου απειλούνται με απόλυση…
Ούτε ένα βήμα πίσω, κανένας εργαζόμενος στον δρόμο.

cropped-Condemned_by_syn_kΣτον καπιταλισμό η εργασία μετατρέπεται σε εμπόρευμα, προς όφελος των αφεντικών και οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως τέτοιο. Ειδικά για την περίπτωση του δήμου μας, ήταν ένα πεδίο όπου ο κάθε δημοτικός αρχοντίσκος πάρκαρε την πελατεία του. Η ταξική συνείδηση που είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί στους προλετάριους, τόσα χρόνια ήταν απούσα και οι σημερινές απολύσεις είναι επίσης αίτιο αυτής της έλλειψης. Η κατάσταση όμως που επικρατεί στο δήμο οικονομικά είναι αποτέλεσμα των κηφήνων που ξεζουμίζουν τον τόπο και όχι των εργαζομένων. Αν και είναι ένα συνολικό ζήτημα, που ο δήμος μας είναι μόνο η τοπική του διάσταση ,γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο Δήμος Ασπροπύργου ήταν ¨μαγαζί γωνία¨ για να κερδοσκοπούν και οι ντόπιοι τσιφλικάδες πολιτευτές.

Δεν θα μας στρέψουν, λοιπόν εναντίων αυτών που πολεμάνε για τα δικαιώματα τους. Κάποιοι αξιοθρήνητοι, πνιγμένοι στον ατομικισμό τους, γκρινιάζουν για τα σκουπίδια της απεγίας, την ώρα που οικογένειες πετιούνται στον δρόμο. Το να αγωνίζεσαι για το ψωμί σου μοιάζει παράλογο στους χορτασμένους. Παράλογες απαιτήσεις σε παράλογους καιρούς…

Ζώντας σε αυτήν την συνθήκη πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ότι αφορά την κατεύθυνση που θα έχει ο θυμός και η οργή μας. Θα πρέπει να ασκήσουμε κριτική σε αυτούς που δημιούργησαν την υπάρχουσα κατάσταση και όχι σε εκείνους με τους οποίους μοιραζόμαστε την ίδια αγωνία της απόλυσης, των απλήρωτων υπερωριών, της εντατικοποίησης της εργασίας. Να αναζητήσουμε τους υπεύθυνους της πνευματικής και ποσοτικής υποβάθμισης της ζωής μας σε όσους στήριξαν ή συνεχίζουν να στηρίζουν το υπάρχον κοινωνικό-οικονομικό σύστημα . Κάποτε τους ήμασταν εξαιρετικά χρήσιμα ως εκλογική πελατεία σήμερα όχι.

Το σύστημα επιδιώκει να μας διαμορφώσει την πεποίθηση ότι φταίμε αποκλειστικά εμείς για την ανεργία μας. Γι’ αυτό και καλύπτουν τις απολύσεις με τον φερετζέ της αξιολόγησης. Η ανεργία όμως, είναι πρόβλημα συλλογικό και όχι ατομικό όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε. Ας αναλογιστούμε-ως κόσμος της εργασίας- ποιούς έχουμε πραγματικά απέναντι μας και με ποιούς ζούμε μαζί τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Την λύση θα την δώσουμε όλοι μαζί ή δεν θα υπάρξει ποτέ. Μόνο μέσα από την συνειδητοποίηση την συλλογική δράση και την επίθεση στους κυρίαρχους (ντόπια και ξένα αφεντικά, οικονομικά και πολιτικά). Δεν υπάρχουν ούτε σωτήρες ούτε μεσσίες και μαγικές λύσεις, μην ονειρευόμαστε ότι κάποιος άλλος θα κάνει την αρχή, μην αφήσουμε αυτό που ξέρουμε ότι πρέπει να γίνει σήμερα για αύριο. Θα πρέπει να εστιάσουμε στο καπιταλιστικό σύστημα και να καταλάβουμε ότι αποτελεί την πηγή των δεινών μας.

Η ανεργία εξάλλου είναι ένα όπλο στα χέρια των πλουσίων. Οι άνεργοι αποτελούν τον μοχλό με τον οποίο τα αφεντικά καταφέρνουν να κρατούν φρόνιμους τους εργάτες, να τους μειώνουν τον μισθό και να τους αναγκάζουν να δουλεύουν πιο εντατικά, απειλώντας τους με το φάσμα της απόλυσης. Πόσες φορές άλλωστε δεν έχουμε ακούσει την φράση <<…Ξέρεις πόσοι περιμένουν για δουλειά έξω…>>.

Η πείνα είναι εχθρός όλων των ανθρώπων και γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι απέναντι της.

¨Είναι ένα θεριό-δυνατό και σκληρό-που χτυπά κατευθείαν στο στομάχι-
Το πρωί που ξυπνώ-ψάχνω τρόπο να βρω-ν’ αποφύγω μαζί του τη μάχη.¨
“Ανεργία”, Γ.Μαρκόπουλος

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ,ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

https://rififi.espivblogs.net

διεθνη,Δίκτυα ΑλληλεγγύηΣ,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Οικοδομώντας διεθνή δίκτυα αλληλεγγύης / Με αφορμή το ταξίδι αλληλέγγυων από την Γερμανία και την Ελβετία για τρίτη φορά στην Ελλάδα.

Σχολιάστε

Γράφει ο Ν.Α

diktya-allilegiisΗ πρωτοβουλία ξεκίνησε από συνδικαλιστές βάσης και σε αυτήν εντάχθηκαν αντιφασίστες και άλλοι-ες ακτιβιστές από την Γερμανία και την Ελβετία. Την τελευταία εβδομάδα του Σεπτέμβρη επισκέφτηκαν για τρίτη φορά την Ελλάδα. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Δίστομο ήταν οι πόλεις που βρέθηκαν. Συναντήσεις με σωματεία, συλλογικότητες, δομές αλληλεγγύης, αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας (Χαλκιδική, καθαρίστριες κλπ).

Εδώ και τρία χρόνια οι σύντροφοι-σες επίμονα και οργανωμένα χτίζουν ένα δίκτυο αλληλεγγύης όχι γενικά για την Ελλάδα, αλλά για τους αγώνες και τους ανθρώπους που αγωνίζονται ενάντια στην τρόικα και τα μνημόνια. Σε συνεργασία με την ομάδα Real Democracy Now που έχουν δημιουργήσει έλληνες του Βερολίνου καλούνε έλληνες ακτιβιστές στην Γερμανία, διοργανώνουν εκδηλώσεις σε αρκετές πόλεις και οργανώνουν την αντιπληροφόρηση για την κατάσταση και τους αγώνες στην Ελλάδα, ενάντια στην προπαγάνδα των κυρίαρχων γερμανικών Μ.Μ.Ε.

Την Τετάρτη 1-10 οργάνωσαν εκδήλωση στο πολυτεχνείο με θέμα ¨Πώς να οικοδομήσουμε υπερεθνικά δίκτυα αλληλεγγύης¨. Στο βίντεο που ακολουθεί φαίνονται να μιλούν οι Andreas Hesse από την IG METALL, Ulrike Kumpe από την εφημερίδα kontraste που ασχολείται με αυτοοργανωμένα συνεργατικά εγχειρήματα, Ulrike Eifler από την DGB γραμματέας τομέα Γκίσεν, Rainer Thomann από Gewerkschaft Unia και ο Carsten Schulze από την FAU.

Ο δρόμος για την δημιουργία δικτύων διεθνούς αλληλεγγύης ανάμεσα στα αγωνιζόμενα κομμάτια σίγουρα δεν είναι εύκολος και σύντομος. Όπως όμως ειπώθηκε χαρακτηριστικά και στην εκδήλωση ¨η καλύτερη αλληλεγγύη είναι η ταξική πάλη και όχι τα πακέτα ανθρωπιστικής βοήθειας»
Ακολουθούν τα βίντεο από την εκδήλωση στο Πολυτεχνείο:

1. Βίντεο με την τοποθέτηση της Ulrike Eifler από την DGB γραμματέας τομέα Γκίσεν

2.Βίντεο με τις τοποθετήσεις της Ulrike Kumpe από την εφημερίδα kontraste που ασχολείται με αυτοοργανωμένα συνεργατικά εγχειρήματα

3.Βίντεο με την τοποθέτηση του Andreas Hesse από την IG METALL

4.Βίντεο με τις τοποθετήσεις των Carsten Schulze από την FAU Γερμανίας και Rainer Thomann από Gewerkschaft Unia

 

 

 

ΠΗΓΗ:ΠΑΝΤΙΕΡΑ

ΒΙΟΜΕ,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Σε νέες περιπέτειες η ΒΙΟΜΕ

Σχολιάστε
Σε νέες περιπέτειες μπαίνει το αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ οι εργαζόμενοι του οποίου βρέθηκαν για ακόμη μία φορά στα δικαστήρια προκειμένου να αιτηθούν να οριστεί προσωρινή διοίκηση στο εργοστάσιο αποτελούμενη από άτομα της εμπιστοσύνης τους.
ΒΙΟΜΕ1413887484Υπενθυμίζουμε ότι στην προηγούμενη αντίστοιχη δίκη το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα της εργοδοσίας που εγκατέλειψε το εργοστάσιο να πάρει ξανά στα χέρια της την διοίκηση της ΒΙΟΜΕ μετά από καταθέσεις μαρτύρων και εργαζομένων για τον αποτυχημένο τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η προηγούμενη εργοδοσία την λειτουργία του εργοστασίου και που κατέληξε στην πλήρη εγκατάλειψη του εκ μέρους της. Στην συνέχεια όμως για άγνωστους λόγους οι δύο πραγματογνώμονες παραιτήθηκαν και έτσι οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ προχώρησαν σε νέα αγωγή ζητώντας τον διορισμό νέας προσωρινή διοικούσας.

Στην σημερινή δίκη ο δικηγόρος των  εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ και ο εκπρόσωπος των εργαζομένων τόνισαν την ανάγκη διορισμού προσωρινής διοίκησης τόσο για την συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου αλλά και για την διενέργεια ελέγχου των οικονομικών της ΒΙΟΜΕ. Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν κακοδιαχείριση των οικονομικών της ΒΙΟΜΕ μιας εταιρείας που μέχρι το 2010 κατέγραφε ανοδική πορεία. Από το 2010 και μετά όπως τονίζουν η μητρική εταιρεία Φίλκεραμ και διοίκηση Φιλίππου αφαίμαζε την ΒΙΟΜΕ μέσω δανείων που έπαιρνε εις βάρος της μέχρι και το 2011 που εγκατέλειψε τελείως το εργοστάσιο.

Η σύνδικος της ΒΙΟΜΕ που εμφανίστηκε και αυτή τη φορά ως αντίδικος των εργαζομένων χρησιμοποίησε ένα διαφορετικό από την προηγούμενη φορά επιχείρημα υποστηρίζοντας ότι πρέπει να απορριφθεί το αίτημα των εργαζομένων για διορισμό προσωρινής διοίκησης διότι η ΒΙΟΜΕ βρίσκεται σε διαδικασία πτώχευσης. Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους τόνισαν ότι ο διορισμός προσωρινής διοίκησης δεν έρχεται σε αντίθεση με την διαδικασία πτώχευσης κατά της οποίας όμως έχουν προσφύγει καθώς δηλώνουν ότι θα οδηγήσει σε απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις και εκκένωση του εργοστασίου. Ο ορισμός προσωρινής διοικούσας σύμφωνα με τους εργαζόμενους είναι απαραίτητη για τον έλεγχο των οικονομικών της εταιρείας ενώ επίσης δηλώνουν ότι η διαδικασία πτώχευσης δεν έρχεται σε αντίθεση με την συνέχιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εταιρείας.

“Προσπαθούμε να σταθούμε στο εργοστάσιο με κάθε τρόπο. Δεν έχουμε απολυθεί ούτε φυσικά λάβει αποζημιώσεις. Άξιο απορίας είναι με ποιο έννομο συμφέρον προσπαθεί η σύνδικος να αποτρέψει τον ορισμό προσωρινής διοικούσας. Εμείς υποψιαζόμαστε ότι είναι καθοδηγούμενη από την προηγούμενη εργοδοσία. Να αναφερθεί ότι η σύνδικος της εταιρείας στην συνάντηση που είχαμε στην Αθήνα με τον υφυπουργό Εργασίας δεσμεύτηκε ότι δεν θα προχωρήσει σε κινήσεις εναντίον των εργαζομένων και ειδικότερα στην εκκένωση του εργοστασίου. Παρ`όλα αυτά σήμερα αντιτάχθηκε στο διορισμό προσωρινής διοίκησης επιβεβαιώνοντας τις αρχικές μας υποψίες. Εμείς ζητάμε την επαναλειτουργία του εργοστασίου και την διενέργεια ελέγχου στα οικονομικά της ΒΙΟΜΕ” δήλωσε από την πλευρά του ο Μ. Αναγνώστου, εκπρόσωπος των εργαζομένων στην ΒΙΟΜΕ μετά το τέλος της δίκης.
Η απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με την απόρριψη η μη του αιτήματος των εργαζομένων θα εκδοθεί σε έναν περίπου μήνα ενώ εντός τριών ημερών καλούνται οι δικηγόροι να καταθέσουν συμπληρωματική έγγραφα.

Παράλληλα συγκέντρωση αλληλεγγύης διοργάνωσε  η Πρωτοβουλία αλληλεγγύης από τις 11 π.μ.στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. “Να στηρίξουμε για μια ακόμη φορά την προσπάθεια των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. Να μην οδηγηθεί σε πτώχευση η εταιρεία, για να μην υλοποιηθεί το σχέδιο της εργοδοσίας και εκκένωση του εργοστασίου.Να μην απολυθούν χωρίς αποζημίωση οι εργαζόμενοι, να μην περάσει η πρόταση της συνδίκου.Να τιμωρηθεί η εργοδοσία, να πληρώσει τα χρέη της προς τους εργαζόμενους. Η ΒΙΟΜΕ θα μείνει σε χέρια εργατικά.” αναφέρεται στο σχετικό κάλεσμα.

Να αναφέρουμε ότι σε θετικό κλίμα έγιναν την προηγούμενη εβδομάδα οι διαπραγματεύσεις των εργαζομένων με τον υφυπουργό εργασίας σχετικά με μία ειδική νομοθετική ρύθμιση που θα διευκολύνει την λειτουργία της ΒΙΟΜΕ. Οι δικηγόροι της ΒΙΟΜΕ από κοινού με τους εργαζόμενους επεξεργάζονται το σχέδιο αυτό το οποίο έχει τεθεί σε διαπραγμάτευση με το Υπουργείο, το οποίο όμως παρά τις υποσχέσεις που δίνει εδώ και δύο χρόνια δεν έχει ακόμη προχωρήσει ουσιαστικά στην υλοποίησή τους.

Η  λειτουργία του εργοστασίου προχωράει κανονικά με τα οικολογικά καθαριστικά της ΒΙΟΜΕ να έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη ζήτηση. Το επόμενο διάστημα αναμένεται μάλιστα να λάβουν και οικολογική πιστοποίηση, εξέλιξη που θα αυξήσει τις δυνατότητες της διανομής και θα τετραπλασιάσει, σύμφωνα με τους εργαζόμενους τον κύκλο εργασιών.

Τέλος να σημειωθεί ότι η ΒΙΟΜΕ έχει επιτύχει την δικτύωση της με άλλα συνεργατικά εγχειρήματα αλλά και με το κίνημα της απευθείας διάθεσης προϊόντων χωρίς μεσάζοντες. Πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή ήταν το ολοήμερο δράσης και αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο σε ένα άκομη άνοιγμα του εργοστασίου προς την κοινωνία με δεκάδες παραγωγούς με μέλη συνεργατικών εγχειρημάτων να διαθέτουν τα προϊόντα τους, δηλώνοντας την πρόθεσή τους η δράση αυτή να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά με στόχο την διαρκή επικοινωνία του εργοστασίου με την κοινωνία.

Για δεύτερη φορά οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ φιλοξένησαν εργαζόμενους από το εργοστάσιο τσιμέντων Χαλκίδας, που ήρθαν μαζικά, φέρνοντας μήνυμα αλληλεγγύης και αγώνα. Η βραδιά έκλεισε με ζωντανή ρεμπέτικη και παραδοσιακή  μουσική.

Αναδημοσίευση από το alterthess.gr
HIT&RUN,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις,Φτώχεια

Όξυνση της φτώχειας και των ανισοτήτων από την μνημονιακή πολιτική

Σχολιάστε

Την εικόνα της σύγχρονης κοινωνικής εξαθλίωσης αποτυπώνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Τέσσερα εκατομμύρια πολίτες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ενώ η ψαλίδια των κοινωνικών ανισοτήτων διευρύνεται.

ftoxeiaΑυξήθηκε στο 35,7% από 34,6% ένα χρόνο πριν το ποσοστό των πολιτών που ζουν υπό τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Σύμφωνα με την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για το 2013 (κατάσταση το 2012), σε αυτή την κατηγορία ανήκουν 3.903.800 πολίτες έναντι 3.795.100 ένα χρόνο πριν. Η επίδοση είναι η δεύτερη χειρότερη πανευρωπαϊκά μετά την Βουλγαρία (48%) και με την Κύπρο να έχει ποσοστό πολιτών σε κίνδυνο φτώχεια μόνο στο 14,7%. Το 20% των πλουσιότερων Ελλήνων, έχει 6,6 φορές υψηλότερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων συμπολιτών, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Το πρόβλημα της ανισότητας παρέμεινε αμετάβλητο το 2013, αλλά και το μεγαλύτερο πανευρωπαϊκά μαζί με αυτό της Βουλγαρίας.

Έπεται με χάσμα φτωχών πλουσίων 6,3 η Λετονία και η Ισπανία, ενώ στην Νορβηγία η ανισότητα είναι μόνο 3,3. Το… κατώφλι φτώχειας διαμορφώθηκε σε ετήσιο εισόδημα 5.023 ευρώ για άγαμο και σε 10.547 ευρώ για τετραμελή οικογένεια, σύμφωνα με την έρευνα του 2013. Ένα χρόνο πριν, καθώς τα εισοδήματα ήταν πολύ υψηλότερα και το κατώφλι φτώχειας ήταν υψηλότερο στα 5.708 ευρώ ετησίως για τον άγαμο και στα 11.986 για τετραμελή οικογένεια, ενώ το 2010 βρισκόταν στα 7.178 ευρώ για τον άγαμο και 15.073 ευρώ για οικογένεια. Με βάση αυτά τα δεδομένα, το 23,1% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας. Ο λόγος για 892.763 νοικοκυριά με 2,5 εκατ. μέλη. Στις μονογονεϊκές η φτώχεια φτάνει στο 37%, ενώ τα παιδιά που ζουν σε φτωχιές οικογένειες ανέρχονται στο 28,8% του συνόλου.

ΠΗΓΗ: HIT&RUNhitandrun

 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Στερούν καθηγητές από το σχολείο του 18 Άνω

Σχολιάστε

Η παρακολούθηση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του Σχολείου αναγνωρίζεται από τα θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης ως ένας σημαντικός παράγοντας πρόληψης της υποτροπής

18anoschool-e1413398707888-630x200Χωρίς εκπαιδευτικούς κινδυνεύει να μείνει το Σχολείο του «18 ΑΝΩ», καθώς δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διαδικασίες από το υπουργείο Παιδείας προκειμένου να διδάξουν στο πλαίσιο της υπερωριακής απασχόλησης.

Το Σχολείο, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2010, τα τελευταία δύο χρόνια υποδέχεται ενήλικους, ανέργους και εξαρτημένους, πριν από την ένταξή τους στο πρόγραμμα, χρήστες τοξικών ουσιών για 11-15 χρόνια, στηριζόμενο στο φιλότιμο των καθηγητών που ουσιαστικά προσφέρουν εθελοντική εργασία χωρίς αμοιβή, αφού τα χρήματα που λαμβάνουν είναι ελάχιστα.

Το αρμόδιο υπουργείο, αν και ενημερώθηκε για τις ανάγκες λειτουργίας του Σχολείου, δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του θεσμικού πλαισίου. Παρά την αναλγησία των κρατούντων, οι καθηγητές συνέχισαν με τη διδασκαλία τους να υποστηρίζουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες των θεραπευομένων, με αποτέλεσμα την επιτυχία τους στις απολυτήριες εξετάσεις Γυμνασίου και Λυκείου, παράλληλα με την εισαγωγή μικρού αριθμού θεραπευομένων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Τα πράγματα όμως έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Τι θα γίνει με τόσους συνανθρώπους μας που βρίσκονται στη φάση της κοινωνικής επανένταξης του προγράμματος, καθώς στερούνται τη δυνατότητα και το δικαίωμα για μια ολοκληρωμένη και ουσιαστική επιστροφή τους στο κοινωνικό σύνολο;

«Στη Μονάδα Απεξάρτησης «18 ΑΝΩ» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής λειτουργεί πλαίσιο σχολικής εκπαίδευσης από το 2001 σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας», μας λέει η Μαρίνα Παπαδή, κλινική ψυχολόγος, επιστημονικά υπεύθυνη του Σχολείου. «Το 2010 με τη διάταξη της παραγράφου 8 του άρθρου 26 του ν. 3879/2010 (ΦΕΚ Α” 163) και με την υπ” αριθ. 153789/Γ7/ 6.12.2010 (ΦΕΚ Β” 65) απόφαση των υπουργών Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, εγκρίθηκε η λειτουργία τμημάτων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε χώρους της Μονάδας Απεξάρτησης του «18 ΑΝΩ». Μετά την έκδοση και της με αριθμ. 27677/Γ7/ 9.3.2011 (ΦΕΚ Β” 507) απόφασης της αναπλ. υπουργού Παιδείας (όπως τροποποιήθηκε με την με αριθμ. 102706/Γ7/ 9.9.2011 όμοια απόφαση, ΦΕΚ Β” 2271), που ρύθμισε τα θέματα οργάνωσης και λειτουργίας των τμημάτων αυτών, καθώς και θέματα απασχόλησης των εκπαιδευτικών, το Σχολείο του «18 ΑΝΩ» πράγματι λειτούργησε πρώτη φορά κατά το σχολικό έτος 2011-2012. Μια σταθερή ομάδα καθηγητών μέσης εκπαίδευσης εκπαιδεύθηκαν, ευαισθητοποιήθηκαν από τους θεραπευτές του «18 ΑΝΩ», συμμετείχαν σε ομάδες εποπτείας, έτσι ώστε να λειτουργήσουν υποστηρικτικά στην προσπάθεια των θεραπευομένων να συνδεθούν ξανά με τη γνώση και την εκπαίδευση».

Οι μαθητές αυτού του Σχολείου έχουν διακόψει τη σχολική τους εκπαίδευση στην πλειονότητά τους κατά τη διάρκεια της Α” Λυκείου, και την επαναπροσεγγίζουν κατά μέσον όρο έπειτα από 14,5 χρόνια. Ως αιτία διακοπής του σχολείου αναφέρεται με μεγαλύτερη συχνότητα η χρήση ουσιών, ενώ ακολουθούν η ανάγκη για εργασία και η έλλειψη ενδιαφέροντος για το σχολείο.

«Το αίτημα του θεραπευόμενου για την ένταξή του στο Σχολείο του «18 ΑΝΩ» συνοδεύεται στην αφήγησή του από μια βαθύτερη γνώση και επιθυμία να τα καταφέρει αυτή τη φορά στη ζωή του και να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του. Ταυτόχρονα όμως η επιθυμία αυτή συνοδεύεται από μια προηγούμενη, τραυματική ανάμνηση της προσωπικής του πορείας στο σχολείο», προσθέτει η Μαρίνα Παπαδή. «Η στιγμή που θα καταθέσει το αίτημα της επανασύνδεσης είναι πάντα προσωπική, μέσα από την αξιολόγησή του στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία, και αποκτά ένα ιδιαίτερο και προσωπικό νόημα που βοηθά τον εξαρτημένο να επανενταχθεί. Το Σχολείο του «18 ΑΝΩ» δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε αυτό το αίτημα τόσο στο εκπαιδευτικό επίπεδο όσο και σε ψυχικό, υποστηρίζοντας το πρωταρχικό αίτημα της θεραπείας.

»Μέσα από την επαφή του με το πλαίσιο του Σχολείου βιώνει με περισσότερη ασφάλεια τις αδυναμίες, τα κενά που άφησε πίσω η μεγάλη απουσία από την εκπαίδευση. Συμμετέχει ξανά σε μια ομάδα ανθρώπων, τους συμμαθητές του, με τους οποίους αποκτά ένα νέο κοινό σημείο που ξεπερνά το κοινό παρελθόν στις ουσίες και αφορά το κοινό παρόν στη γνώση, στην προσπάθεια για μελέτη, στην κούραση από την έλλειψη χρόνου για την αναζήτηση εργασίας.

“Επικοινωνεί ξανά με καθηγητές, τους επιτρέπει να του διδάξουν μαθαίνοντάς του να αξιολογεί και εκείνος την πορεία του μέσα από τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Τον βοηθούν να διαπραγματευθεί τις σχέσεις εξουσίας περισσότερο λειτουργικά για τον ίδιο.

“Ωστόσο και για τους ίδιους τους καθηγητές αυτή η διδασκαλία αναγνωρίζεται ως μια ιδιαίτερα συναισθηματική και εκπαιδευτική εμπειρία. Μια εμπειρία που θα αναζωπυρώσει αναμνήσεις και βιώματα και στους ίδιους μέσα από την επαγγελματική τους πορεία όσο και την προσωπική-μαθητική».

Η θεραπεία απεξάρτησης είναι μια διαδικασία μετάβασης, επανασύνδεσης με την κοινωνική πραγματικότητα της ζωής τους. Εκφραση αυτής της επανασύνδεσης αποτελεί για πολλούς θεραπευομένους και θεραπευόμενες η παρακολούθηση των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του Σχολείου, γεγονός που αναγνωρίζεται από τα θεραπευτικά προγράμματα απεξάρτησης ως ένας σημαντικός παράγοντας πρόληψης της υποτροπής και τα δεσμεύει να ενσωματώσουν στη θεραπευτική τους πρακτική και φιλοσοφία την εκπαιδευτική υποστήριξη μέσω ενός οργανωμένου πλαισίου, το οποίο παρέχει σχολικά μαθήματα, αλλά και υπηρεσίες συμβουλευτικής και σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού.

ΠΗΓΗ:http://www.draseis18ano.gr/steroun-tous-kathigites-apo-to-sxolio-tou-18/

ΠΗΓΗ:http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=451701

προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Η HIGH TECH ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Σχολιάστε

του Δημήτρη Μαριόλη
“The question is”, said Alice, “whether you can make words mean so many different things”.
“The question is”, said Humpty Dumpty, “which is to be master – that’s all”
Lewis Carroll

 

ψγημψνβ βΠήραν φωτιά τα μηχανάκια μου. Έτσι ξεκινούσε πριν λίγους μήνες μια ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου. Το σωματείο κατήγγειλε ότι στην «αλυσίδα πολιτισμού ΙΑΝΟΣ» οι εργαζόμενοι κυνηγούν τα βιβλία που πωλούν στους πελάτες για να τα «σκανάρουν», με τα scanners που κρέμασε η επιχείρηση στο λαιμό τους προκειμένου, μέσα από το μηχανάκι που φοράει ο κάθε εργαζόμενος ξεχωριστά, να καταγράφονται οι ατομικές του πωλήσεις.
Οι εργαζόμενοι αξιολογούνται στο τέλος κάθε μήνα και μάλιστα με βάση τον τζίρο που φέρνουν στα κέρδη. Ο αγώνας δρόμου καταγραφής των περισσότερων πωλήσεων – επίσης προβλέπεται η ανακήρυξη του «πωλητή του μήνα» – ενσταλάζει στους εργαζόμενους την κουλτούρα του κυνηγιού του μπόνους, της προώθησης των πιο ακριβών βιβλίων στους πελάτες, ταυτόχρονα με το φόβο της απόλυσης και τον κανιβαλικό ανταγωνισμό μεταξύ τους. Και βέβαια, μεταμορφώνει το βιβλιοπωλείο, από πνευματική και πολιτιστική εστία, χώρο όπου πρέπει να κυριαρχεί πνεύμα χαλαρότητας και αξιοπρέπειας, σε σούπερ – μάρκετ με ενοχλητικούς πλασιέ/υπαλλήλους που επιδιώκουν να χειραγωγήσουν τους πελάτες σε ακριβές αγορές.
Πέρα από τις καταγγελίες, το σωματείο οργάνωσε διαμαρτυρίες για τις βαριές αλυσίδες του ελέγχου και της καταπίεσης μέσω των περίφημων πια scanners. Η επιχείρηση από την πλευρά της προώθησε κείμενο υπογραφών υποστήριξης των scanners από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αρκετοί από όσους-ες αρνήθηκαν να υπογράψουν απολύθηκαν ή υποχρεώθηκαν σε παραίτηση. Τα scanners της ντροπής, ήρθαν να προστεθούν σε ένα εργασιακό καθεστώς γαλέρας με κύρια χαρακτηριστικά τις συμβάσεις πολλών ταχυτήτων,τα πρόστιμα προς τους εργαζομένους, τη χρήση δωρεάν εργατικής δύναμης μέσα από τα «προγράμματα κατάρτισης των ανέργων», τα εξαήμερα που δουλεύουν οι εργαζόμενοι, τις ανοιχτές Κυριακές και φυσικά την εχθρική στάση απέναντι στο δικαίωμα της συνδικαλιστικής δράσης.
«Η διεύθυνση είχε την απαίτηση από εμάς να προτείνουμε εμείς οι ίδιοι να δουλέψουμε απλήρωτες υπερωρίες προκειμένου να αξιολογηθούμε και να αποδείξουμε πόσο παραγωγικοί και δημιουργικοί είμαστε, με καλλιτεχνικές ανησυχίες για την διακόσμηση του χώρου και το πόσο ανθεκτικοί είμαστε με βάση τη μυϊκή ικανότητα στο κουβάλημα» αποκαλύπτουν στη μαρτυρία τους που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του σωματείου δύο εργαζόμενοι που απολύθηκαν από το bazaar του Ιανού.
Τα γκατζετάκια της αξιολόγησης δεν είναι βέβαια πρωτοτυπία του ΙΑΝΟΥ. Το σωματείο της γνωστής αλυσίδας καταστημάτων ΠΛΑΙΣΙΟ, πρόσφατα κατήγγειλε κι αυτό τα «πρωταθλήματα» ανταγωνισμού της επιχείρησης μεταξύ των υπαλλήλων με έπαθλο τη μη απόλυσή τους, «τα μηχανάκια χρονομέτρησης της παραγωγικότητας, που μετράνε ακόμα και την ώρα που θα πάνε στην τουαλέτα και ένα σωρό άλλες πρακτικές που καθιστούν τη ζωή των εργαζομένων της μαρτύριο». Το σωματείο μιλάει καθαρά για εργασιακό μεσαίωνα, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ενοικιαζόμενους εργαζόμενους και ατομικές συμβάσεις, ενώ χαρακτηρίζει την εταιρεία «πλυντήριο εργαζομένων» αφού σε σύνολο 1100 απασχολούμενων τα τελευταία τρία χρόνια υποχρεώθηκαν σε παραίτηση οι 500! Όπως βέβαια συμβαίνει σε όλα τα πρωταθλήματα, κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει.  Έτσι η εταιρεία σημειώνει μεγάλη κερδοφορία μέσα στα χρόνια της κρίσης και ανεβάζει διαρκώς τα κέρδη της, ενώ οι εργαζόμενοι είναι τόσο αναλώσιμοι όσο και τα μελάνια.
Τα κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης είναι έτσι κι αλλιώς αρκετά διαδεδομένα στους χώρους εργασίας, όπως διαδεδομένη είναι και η αλλεργία των αφεντικών με τις επισκέψεις των εργαζομένων στην τουαλέτα – από την εποχή που ο Τσάπλιν γύριζε τους Μοντέρνους Καιρούς ακόμα. Ενδεικτική είναι η καταγγελία για  καταστήματα ρούχων και υποδημάτων σε πόλη της Κρήτης, όπου παρακολουθούνται μέσω του κλειστού κυκλώματος οι κινήσεις των εργαζομένων. Εργαζόμενοι έχουν κληθεί να απολογηθούν γιατί παράκουσαν τις εντολές και επισκέφθηκαν την τουαλέτα, με τον εργοδότη να απειλεί πως αυτή η κίνηση ανυπακοής είναι αιτία αποχώρησης του εργαζομένου από την εργασία του.
Οι επιχειρήσεις στο χώρο του εμπορίου φαίνεται να ξεπατικώνουν πρακτικές πανοπτισμού και αξιολόγησης από την «πολιτισμένη» Δύση με την ίδια ευκολία που οι μέντορες της αξιολόγησης στην εκπαίδευση αντιγράφουν και εμφανίζουν ως δικές τους εισηγήσεις, απροκάλυπτα, αμερικάνικα συστήματα αξιολόγησης. Αποκαλυπτική από κάθε άποψη είναι η εικόνα για τις εργασιακές συνθήκες στις αποθήκες του AMAZOΝ όπου τόσο οι μόνιμοι όσο και οι εποχιακοί υπάλληλοι υπόκεινται σε ένα πειθαρχικό σύστημα αξιολόγησης βάσει  πόντων. Οι εργαζόμενοι παίρνουν πόντους για παραβάσεις όπως το να λείπουν από την εργασία τους, να μην δουλεύουν αρκετά εντατικά ή να μην ακολουθούν τους κανόνες ασφαλείας όπως είναι π.χ. το να κρατούν και με τα δύο χέρια το καρότσι αποθεμάτων. Εάν πάρουν αρκετούς πόντους ενδέχεται να απολυθούν.
Αντιγράφουμε από το σχετικό ρεπορτάζ : «Το να μην δουλεύεις αρκετά γρήγορα ή το να μην κρατάς έναν αρκετά γρήγορο ρυθμό είναι ένας συνηθισμένος λόγος για τον οποίο κάποιος θα πάρει πειθαρχικούς πόντους. Οι εργαζόμενοι, αναμένεται να διατηρούν ένα ποσοστό, το οποίο μετράται σε μονάδες ανά ώρα και το οποίο ποικίλλει ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος των αποθεμάτων υπό διαχείριση. Οι εργάτες χρησιμοποιούν σαρωτές χειρός για την καταγραφή της θέσης των προϊόντων καθώς αυτά κινούνται μέσα στην αποθήκη, πράγμα που δίνει τη δυνατότητα στους διευθυντές να καταγράφουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων λεπτό προς λεπτό. (…) Η Morning Call πήρε συνέντευξη από 20 πρώην και νυν εργαζόμενους στην αποθήκη, οι οποίοι έδωσαν μια εικόνα σχετικά με το τι σημαίνει να εργάζεται κανείς στην αποθήκη του Amazon, όπου οι θερμοκρασίες τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού, εκτοξεύονται στα ύψη, οι ρυθμοί παραγωγής είναι δύσκολο να επιτευχθούν και οι μόνιμες θέσεις εργασίας, τις οποίες κυνηγούν πολλοί από τους εποχιακούς υπαλλήλους  που έχουν προσληφθεί μέσω εταιρίας εύρεσης εργασίας, αποτελούν σχεδόν άπιαστο όνειρο. (…) Οι εργαζόμενοι δήλωσαν ότι αναγκάστηκαν να δουλεύουν υπό απάνθρωπες θερμοκρασίες και σε ρυθμούς τους οποίους πολλοί, απλά δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν. Όπως είπαν, συχνά επιπλήττονταν  για την παραγωγικότητα τους και απειλούνταν με απόλυση. Όταν δεν επιτύγχαναν  τους στόχους παραγωγικότητας, οι συνέπειες επιδεικνύονταν, καθώς έχαναν τις δουλειές τους και απομακρύνονταν από την αποθήκη με συνοδεία. Τέτοιες σκηνές ωθούσαν ορισμένους εργαζόμενους να κρύβουν τον πόνο και να υπομένουν τις κακουχίες για να μην απολυθούν, όπως είπαν».
Οι έρευνες για τα γκατζετάκια αξιολόγησης, ελέγχου και μέτρησης της παραγωγικότητας φαίνεται πως είναι πολύ της μόδας τελευταία, με τους εργαζόμενους στο ρόλο του πειραματόζωου. Τον περασμένο Απρίλη τα γραφεία του αγγλικού πρακτορείου ειδήσεων mindshare έγιναν πεδίο μιας τέτοιας έρευνας σχετικά με την αποτελεσματικότητα τέτοιων συσκευών στην παραγωγικότητα των υπαλλήλων. Οι 120 μισθωτοί της mindshare δοκίμασαν για 3 βδομάδες τέτοιες συσκευές ώστε να διαπιστωθεί πως μπορεί να εντατικοποιηθεί η απόδοσή τους μπροστά στους υπολογιστές. Δοκιμάστηκαν δύο διαφορετικές μέθοδοι. Στην πρώτη ο καλωδιωμένος υπάλληλος βλέπει μπροστά του, στην οθόνη, τις μετρήσεις που τον αφορούν για την “συγκέντρωσή” του, για την “ηρεμία” του, για την ταχύτητα με την οποία δουλεύει, κλπ. Σύμφωνα μ’ αυτό το μοντέλο, βλέποντας ο καθένας ότι “πέφτει”, αυτο-εντατικοποιείται, ενώ ταυτόχρονα, αυτές τις μετρήσεις τις παρακολουθεί στον δικό του υπολογιστή ο “υπεύθυνος απόδοσης”.
Στη δεύτερη μέθοδο οι εργαζόμενοι φόρεσαν ένα ρολόι το οποίο πραγματοποιούσε – όπως τους είπαν – εκατοντάδες μετρήσεις ανά δευτερόλεπτο (πίεση του αίματος, νευρικά data, κλπ), χωρίς όμως ο εργαζόμενος να βλέπει οπουδήποτε τα αποτελέσματα των μετρήσεων. Αυτά αποθηκεύονται στη συσκευή ή/και μεταδίδονται ασύρματα στη διεύθυνση. Διαπιστώθηκε ότι και οι δυο συσκευές αύξησαν την απόδοση, αλλά η δεύτερη πολύ περισσότερο καθώς οι εργαζόμενοι που δεν μπορούσαν να δουν τα αποτελέσματα της εργασίας τους, λειτουργώντας σε καθεστώς φόβου, ήταν σε διαρκή ένταση.
Για όσες και όσους δίνουμε τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση στους χώρους της εκπαίδευσης, οι αναλογίες είναι προφανείς, όσο και τα κοιανοςινά χαρακτηριστικά των μεθόδων αξιολόγησης στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα:
    Απόλυτη χειραγώγηση και διαρκής έλεγχος του εργαζόμενου ώστε το εργασιακό μοντέλο να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις απαιτήσεις της εργοδοσίας.
    Μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης και της εντατικοποίησης της εργασίας.
    Αυθαίρετη μετρησιμότητα της απόδοσης του εργαζόμενου με τον κατακερματισμό και τη μέτρηση κάθε δράσης του στο χώρο εργασίας.
    Κανιβαλικός ανταγωνισμός ανάμεσα στους εργαζόμενους και ακύρωση του πιο σημαντικού και ιστορικού τους όπλου, της συλλογικής τους ταυτότητας
    Δημιουργία δεξαμενής «προβληματικών» προς απόλυσιν εργαζόμενων – είναι αυτό που στο δημόσιο ονομάζεται «λίστες  διαθεσιμότητας».
    Κινητικότητα, ευελιξία, κατηγοριοποίηση εργαζομένων, πολλαπλά επίπεδα συμβάσεων εργασίας και αμοιβών.
Πολλά έχουν ειπωθεί για το ρόλο της αξιολόγησης στην εκπαίδευση, αλλά εδώ θα υποκύψουμε στον πειρασμό να προσθέσουμε κάτι ακόμα. Προφανώς δεν υπάρχει πολιτικά και ιδεολογικά ουδέτερο management ούτε ουδέτερη παιδαγωγική όμως η επικράτηση της αξιολόγησης στο δημόσιο σχολείο θα σηματοδοτήσει μεταξύ άλλων, το θρίαμβο του management πάνω στην παιδαγωγική, την εκδίκηση του φιλόδοξου συμβούλου,  την αποθέωση του γλειψίματος και της δηθενιάς, τον εκθειασμό των κενο-τόμων δράσεων σε βάρος της διδασκαλίας.
Με το απόσπασμα που παραθέσαμε από την Αλίκη στη Xώρα των Θαυμάτων ξεκινά ένα από τα πιο εμβληματικά βιβλία του Κ. Τσουκαλά. “The question is, which is to be master”, το ζήτημα λοιπόν είναι ποιος θα είναι το αφεντικό απαντά ο Humpty Dumpty στην Αλίκη.  Όποιο όμως κι αν είναι το αφεντικό, ο εργαζόμενος/παραγωγός διατηρεί πάντα ένα βαθμό ελέγχου στην παραγωγή και αντίστοιχα ο εκπαιδευτικός ένα βαθμό ελέγχου στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ακόμα και στις πιο σκληρές συνθήκες του εργοστασιακού τεϋλορισμού, ο συλλογικός εργάτης έβρισκε τους τρόπους να επιβραδύνει τους ρυθμούς εργασίας, ιδιαίτερα εκεί που ο εργοστασιακός συνδικαλισμός είχε ισχυρές παραδόσεις όπως στην Ιταλία, τη Γαλλία ή τη Βρετανία. Σήμερα, οι νέες τεχνολογίες σε συνδυασμό με την ιστορική ήττα του εργατικού κινήματος εξιτάρουν το νεοφιλελεύθερο φαντασιακό που εδώ και έξι δεκαετίες περιστρέφεται γύρω από την ίδια εμμονή, την ιδανική συνθήκη όπου αφενός ελαχιστοποιείται/εκμηδενίζεται ο έλεγχος του εργαζόμενου πάνω στην εργασία του και αφετέρου ακυρώνεται πλήρως η συλλογική του ταυτότητα, άρα και η συνδικαλιστική του δράση.
Ο Άλμπερτ Καμύ έγραφε πως δεν υπάρχει πιο φοβερή τιμωρία απ’ τη χωρίς όφελος κι ελπίδα εργασία θυμίζοντας πως οι θεοί είχαν καταδικάσει τον Σίσυφο να κυλάει αδιάκοπα ένα βράχο ως την κορυφή ενός βουνού απ’ όπου η πέτρα, με το βάρος της, ξανάπεφτε. Βαριές κουβέντες στην εποχή της κρίσης, όπου οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας ηχούν ως κακόγουστο αστείο στα καφενεία των ανέργων και η ανέχεια μοιάζει να είναι το ισχυρότερο και πιο τρομερό εργαλείο εκβιασμού των αφεντικών. Ωστόσο, όπως είδαμε, ακόμα και στους πιο μαύρους εργασιακούς χώρους, η αξιολόγηση δεν είναι ένας αναίμακτος περίπατος, η ζωντανή εργασία δεν είναι εύκολος αντίπαλος, αντιδρά, αντιστέκεται, οργανώνεται.
Αυτή η πραγματικότητα είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι «η κοινή γνώμη θέλει να αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί όπως άλλωστε αξιολογούνται όλοι οι εργαζόμενοι». Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Η αντίσταση στην αξιολόγηση δεν μπορεί να περιορίζεται στον εκπαιδευτικό χώρο ως υπεράσπιση της ιδιαιτερότητας των εκπαιδευτικών – αντίθετα πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες στους εργαζόμενους του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα ως ένα επί μέρους επεισόδιο του ταξικού ανταγωνισμού.
Πηγές:
candianews.gr
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
εργατικά νέα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικές ειδήσεις και νέα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,λευκες νυχτες,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις,ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη Ν. Σμύρνη ενάντια στα ξεχειλωμένα ωράρια και τα καταναλωτικά events που διαλύουν τις ζωές των εμποροϋπαλλήλων

Σχολιάστε
Κάλεσμα του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια na_mi_zisoume_sa_douloi_1

Αυτή την Παρασκευή 10 Οκτώβρη στη Νέα Σμύρνη, στο πλαίσιο του λεγόμενου «shop& taste», όπως έγινε και πριν από μήνες στη Γλυφάδα, θα επιδιωχθεί να κρατηθούν τα μαγαζιά ανοιχτά μέχρι αργά τη νύχτα, κρατώντας «όμηρους» τους εργαζόμενους μέσα σε αυτά πέρα από το ωράριό τους για όσο διαρκέσει η φιέστα καταστηματαρχών και διαφημιστών.

Καλούμε σε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ στην πλατεία της Νέας Σμύρνης (στάση τραμ Αγ.Φωτεινή) στις 8μμ ενάντια στα ξεχειλωμένα ωράρια και τα καταναλωτικά events που διαλύουν τις ζωές των εμποροϋπαλλήλων.

Εναντιωνόμαστε στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στις κάθε είδους “λευκές νύχτες” και στο νέο εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν καταπατώντας τα εργασιακά μας δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

Aναδημοσίευση απο:LEFT.GR

διεθνη,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ,εργοδοτική τρομοκρατία,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Ο ρόλος της Nestlé σε δολοφονίες συνδικαλιστών εργαζομένων της στην Κολομβία

Σχολιάστε

2e1ax_omniatv_entry_nestle_f_redcolombia_org

 

Το ανώτατο δικαστήριο της Ελβετίας πρόκειται, να αποφασίσει κατά πόσο θα διερευνηθεί η σχέση ανώτατων διαχειριστών της Nestlé-της μεγαλύτερης με βάση τα έσοδα εταιρείας τροφίμων στον κόσμο- με τη δολοφονία ενός πρώην υπαλλήλου στην Κολομβία.

Παραστρατιωτικοί κακοποιοί βασάνισαν και σκότωσαν τον συνδικαλιστή ακτιβιστή Luciano Romero το 2005, λίγο πριν ο ίδιος καταθέσει στο Μόνιμο Λαϊκό Δικαστήριο για τις εταιρικές και συνδικαλιστικές πολιτικές της Nestle.

Κατώτερα ελβετικά δικαστήρια έχουν αποφανθεί ενάντια στο να γίνει έρευνα στην εταιρεία,  παρά τις συστάσεις από έναν Κολομβιανό δικαστή, αλλά η χήρα του Romero, κατέθεσε έφεση στις αρχές του τρέχοντος έτους στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Ελβετίας.

b2ap3_thumbnail_131-298x300 (1)

 

Ο θάνατος του Romero, ο οποίος εργάστηκε στην θυγατρική της Nestle, τη Cicolac για είκοσι χρόνια, ήταν μια πάρα πολύ εξοικειωμένος και γνώριζε τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι συνδικαλιστές στην Κολομβία. Παραστρατιωτικές ομάδες από την δεξιά πτέρυγα , που συχνά ενθαρρύνονται από δημόσιους αξιωματούχους, έχουν συχνά επιτεθεί σε συνδικαλιστές.

 

Θαρραλέος δικαστής αναγκάστηκε σε εξορία

Η υπόθεση του Ρομέρο τράβηξε την προσοχή της διεθνούς κοινότητας, όταν ένας κολομβιανός δικαστής καταδίκασε τους δολοφόνους του σε φυλακή- σπάνιο γεγονός, σε μια χώρα, όπου η δικαιοσύνη συνήθως υποκλίνεται στην πολιτική και οικονομική εξουσία. Και αυτός ο δικαστής, ο José Nirio Sanchez, δήλωσε ότι πρέπει να υπάρξει περαιτέρω έρευνα, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, στο ρόλο που έπαιξε η Nestlé στη δολοφονία. Αλλά ο ίδιος ο δικαστής αναγκάστηκε σε εξορία στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από αυτή την απόφαση.
Ο δικαστής Sanchez, δήλωσε αργότερα, ότι ήταν εκείνοι που διέταξαν την εκτέλεση και έδωσαν και τα χρήματα-τους οποίους ονόμασε «διανοούμενους» παίκτες, οι οποίοι είναι και οι βασικοί υπεύθυνοι για τη συνεχιζόμενη βία. “Έτσι, τα εγκλήματα αυτά δεν θα σταματήσουν, δεδομένου ότι οι αληθινοί δράστες δεν διώκονται,” δήλωσε στην αμερικανική Βουλή Επιτροπής Παιδείας και Εργασίας το 2009.

132-300x295

ο δικαστής José Nirio Sanchez το 2009 (photo: Adam Wright, Metropolitan Washington Council, AFL-CIO)

 

Καμία προστασία για τους εργαζόμενους.

Η νομική ομάδα της χήρας του Ρομέρο στην Ελβετία και η συνδικαλιστική ένωση της Κολομβίας , SINALTRAINAL, υπέβαλαν αίτηση στους Ελβετούς εισαγγελείς, να εξετάσουν το ρόλο της Nestle στη δολοφονία. Υποστήριξαν ότι τα στελέχη της Nestlé είναι συνένοχοι στο φόνο, επειδή δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν τη δολοφονία, παρά το γεγονός ότι ενημερώθηκαν για τις απειλές θανάτου εναντίον του.

Χειρότερα ακόμα, στελέχη της Nestlé μπορεί ακόμη και να γνωρίζει τους εκπροσώπους της εταιρείας, που ενθάρρυναν τη δολοφονία του Ρομέρο.

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Συνταγματικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα (ECCHR) προσχώρησε στην υπόθεση, υποστηρίζοντας ότι οι διαχειριστές της Nestlé γνώριζαν, ότι οι εκπρόσωποι της εταιρείας στην Κολομβία, διατηρούσαν στενούς δεσμούς με τις παραστρατιωτικές ομάδες. Ακόμη περισσότερο, είπε η ECCHR, στελέχη της εταιρείας, αναφέρονταν στον Romero ως «αντάρτη», κάτι που στην Κολομβία, ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη.

Μεγάλη προστασία για τη Nestlé

Τον Μάιο του 2013, περισσότερο από ένα χρόνο μετά, αφού η χήρα του Ρομέρο και η SINALTRAINAL, ζήτησαν από τους Ελβετούς εισαγγελείς, να ερευνήσουν τη σχέση της Nestlé  με τη δολοφονία, το αίτημα απορρίφθηκε. Οι Εισαγγελείς, δήλωσαν, πως μια τέτοια έρευνα αποκλείστηκε από ένα καταστατικό περιορισμών: πάρα πολύς χρόνος έχει περάσει από τη δολοφονία. Το Καντόνιο (Περιφερειακό ) Δικαστήριο του Vaud υποστήριξε τους εισαγγελείς, κάτι που οδηγήσε στην έφεση προς το Ανώτατο Δικαστήριο.

Οι δικηγόροι της χήρας του Romero, έχουν επίσης κατηγορήσει το ελβετικό γραφείο εισαγγελέων, ότι  χρησιμοποιήσε τυπικότητες ως δικαιολογίες, για να καθυστερήσει τις διαδικασίες-ουσιαστικά εξαντλώντας το χρόνο σχετικά με το καταστατικό των περιορισμών-προκειμένου να προστατεύσουν μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας.
“Αυτό θα ήταν το εύλογο συμπέρασμα,” είπε η Annelen Micus, νομικός σύμβουλος του ECCHR, στο «WhoWhatWhy». “Δεν είναι σύνηθες να ασχολούνται με υποθέσεις κατά αυτόν τον τρόπο. Αν φαίνεται, πως οι εισαγγελείς δεν θα προχωρήσουν σε μια έρευνα, συνήθεως το ανακοινώνουν μέσα σε δύο μήνες. “

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά, που οι Ελβετοίεισαγγελείς αρνήθηκαν να διερευνήσουν καταγγελίες εναντίον της Nestlé. Πρόσφατα απέρριψαν μια υπόθεση κατά της εταιρείας, όταν κατηγορήθηκε, πως προσέλαβε μία εταιρεία ασφαλείας, για να διεισδύσουν και να κατασκοπεύσει μια ελβετική ΜΚΟ, μέλη της οποίας επρόκειτο,  να γράψουν ένα βιβλίο σχετικά με τις πολιτικές της Nestle. Η υπόθεση τελικά εκδικάστηκε σε αστικό δικαστήριο, όπου, τον Ιανουάριο του 2013, η Nestle βρέθηκε ένοχη.

Η τρέχουσα υπόθεση εναντίον του γιγαντιαίου ομίλου τροφίμων είναι μια δοκιμασία για ένα δεκαετή νόμο σχετικά με την εταιρική ευθύνη στην Ελβετία. Σύμφωνα με την Micus, ο νόμος επιτρέπει στα ελβετικά δικαστήρια να αποδώσουν στις εταιρείες ποινική ευθύνη για πράγματα, που συμβαίνουν σε εργαζόμενους στο εξωτερικό. Για δέκα χρόνια ο νόμος αυτός υπάρχει μόνο στα χαρτιά, δεν έχει ακόμη χρησιμοποιηθεί σε καμία περίπτωση σχετική με τα δικαιώματα των ανθρώπων.

«Είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσει ένα πρότυπο για την επιμέλεια των ανθρώπινων δικαιωμάτων» είπε η Micus στο WhoWhatWhy. Μια απόφαση υπέρ της έρευνας θα μπορούσε να αποτελέσει προηγούμενο για περαιτέρω περιπτώσεις.

Άλλοι δολοφονημένοι εργαζόμενοι της Nestlé

Η προσφυγή στην υπόθεση Romero έρχεται μόλις μήνες μετά, αφού ο Oscar Lopez Triviño, ένας άλλος υπάλληλος της Nestlé στην Κολομβία, δολοφονήθηκε. Όπως ο Romero, ανήκε στην συνδικαλιστική ένωση SINALTRAINAL και σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ήταν ο 14ος ενεργός ή πρώην υπάλληλος της Nestlé που δολοφονήθηκε στην Κολομβία από το 1986-οι περισσότεροι από αυτούς επικεφής της SINALTRAINAL. Η Nestle αναγνώρισε ότι επτά από τους συνδικαλιζόμενους εργαζομένους της, καθώς και αρκετοί εργαζόμενοι της σε υπαλληλικές θέσεις, έχουν σκοτωθεί. 

134-300x156

Ένα πανό τιμά μερικούς από τους δολοφονημένους συνδικαλιστές οι οποίοι εργάστηκαν στο Nestlé.

Αλλά ο εκπρόσωπος της Νεστλέ, ο Philippe Aeschlimann είπε στο WhoWhatWhy, ότι η εταιρεία απορρίπτει όλες τις αιτιάσεις της SINALTRAINAL, και αναφέρει ότι η Nestlé ακολουθεί όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας για τους επικεφαλής των συνδικάτων, όπως την προσωρινή μετεγκατάστασή τους, ενώ διαθέτει και αυξημένη ασφάλεια στα σπίτια τους και στα κεντρικά γραφεία της Ένωσης. « Αυτά δεν έχουν σχεδιαστεί για να αντικαταστήσουν την υποχρέωση του κράτους για την προστασία τους, αλλά το συνδικάτο απέρριπτε συχνά την προσφορά της προστασίας, με το επιχείρημα ότι η προστασία των ηγετών τους ήταν  ευθύνη της κυβέρνησης της Κολομβίας”, είπε ο Aeschlimann. Δήλωσε επίσης ότι :”η Nestlé καταδικάζει όλες τις μορφές βίας. Εμείς δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ βία, ούτε έχουμε συνδέσεις με εγκληματίες. Δεν έχουμε καμία απολύτως ευθύνη, άμεσα ή έμμεσα, ούτε μέσω δράσης, ούτε λόγω παράλειψης για τη δολοφονία του Luciano Romero. “

Ακτιβιστές για τα δικαιώματα εργασίας θα παρακολουθούν στενά την επερχόμενη απόφαση του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Ελβετίας. Μικρή απορία: Λίγα μέσα υπάρχουν για να προστατεύσουν εκείνους, που στέκονται όρθιοι για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε χώρες με ελάχιστη «ισχύ των νόμων». Οδηγώντας εταιρείες να λογοδοτήσουν στα πάτρια εδάφη τους, σε χώρες του Πρώτου Κόσμου, που ισχυρίζονται ότι είναι πολιτισμένες και αξιοπρεπείς, μπορεί να είναι η καλύτερη στρατηγική “του κράτους δικαίου.”

Παρακολουθήστε στο βίντεο, την μαρτυρία του δικαστή José Nirio Σάντσες, το 2009  ενώπιον της Βουλής Επιτροπή για την Εκπαίδευση και την Εργασία (ένας Άγγλος μεταφραστής μεταφράζει την ισπανική δήλωση).

 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=wIwu_zBxcbY[/youtube]

 

(πηγή : http://whowhatwhy.com/2014/04/23/news-item-nestles-colombian-problem/)

(Αναδημοσίευση από: Omnia TV μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)

 

 

 

 

 

διεθνη,ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ=ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

1.200 εργάτες έχουν ήδη πεθάνει στο Κατάρ χτίζοντας τις υποδομές για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022

Σχολιάστε

unnamedΤουλάχιστον 1.200 εργαζόμενοι σε συνθήκες εργασιακής δουλείας, έχουν σκοτωθεί, χτίζοντας τις υποδομές στο Κατάρ για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, ενώ ένα στέλεχος της FIFA ισχυρίστηκε ότι δεν θα πραγματοποιηθεί εντέλει το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ. Οι αρχές του Κατάρ από την άλλη μεριά διαψεύδουν αυτόν τον ισχυρισμό. Ο Theo Zwaniger ανέφερε, ότι πιστεύει, πως το κλίμα του Κατάρ δεν είναι αρκετά ήπιο για να φιλοξενήσει την εκδήλωση. Το Κατάρ ισχυρίζεται όμως ότι θα είναι σε θέση να ρίξει τις θερμοκρασίες στα γήπεδα, ενώ ο Zwaniger υποστηρίζει ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο λαμβάνει χώρα σε πολλά μέρη, εκτός από μέσα στα στάδια, βάζοντας έτσι σε κίνδυνο τους τουρίστες.

Οι θερμοκρασίες στο Κατάρ μπορεί να φτάσουν μέχρι και τους 125º F, κάτι που είναι προφανώς κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, και οι γιατροί λένε ότι δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη για αυτούς τους κινδύνους. Πώς, λοιπόν, η FIFA αγνοούσε αυτά τα γεγονότα, όταν ήξερε πολύ καλά ότι τα στάδια χτίζονταν από εργαζόμενους σε αυτές ακριβώς τις ίδιες συνθήκες; Έχει προβλεφθεί, ότι ως τη στιγμή, που όλα τα στάδια και οι υποδομές που απαιτούνται για να φιλοξενήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ, θα είναι έτοιμα, θα έχουν πεθάνει μέχρι και 4000 εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας κατασκευής.
Το χειρότερο είναι ότι το Κατάρ, έχει εισαγάγει τουλάχιστον το 90% των εργαζομένων, που έχουν αναλάβει την οικοδόμηση των υποδομών για το παγκόσμιο κύπελλο, και οι οποίοι πεθαίνουν από θερμοπληξία και καρδιακές προσβολές. Οι εργαζόμενοι από το Νεπάλ, τη Σρι Λάνκα, την Ινδία και τις Φιλιππίνες προσλήφθηκαν στις χώρες καταγωγής τους και στάλθηκαν στο Κατάρ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα μιας από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο, που εξάγει σκλάβους εργαζόμενου από μερικές από τις φτωχότερες χώρες. Οι εργαζόμενοι αλιεύονται για αυτές τις προσλήψεις με βάση τα τεράστια χρέη που έχουν και ζουν σε θανατηφόρες συνθήκες, μέσα σε υπερπλήρεις και βρώμικους ξενώνες. Υπομένουν απλήρωτους μισθούς, θερμοπληξία, και βιαιότητα σε καθημερινή βάση. Πριν από ένα χρόνο, η Guardian αποκάλυψε μετά από μια εκτενή έρευνα, την δημιουργία σκλάβων μέσα σε τέτοιες συνθήκες εργασίας.
Αυτό μας φέρνει στην πιο πρόσφατη διαμάχη ανάμεσα στη FIFA και το Κατάρ, η οποία περιλαμβάνει ζητήματα δωροδοκίας και διαφθοράς. Ο πρώην εκτελεστικός εκπρόσωπος της FIFA Μοχάμεντ Μπιν Χαμάμ είχε εμπλακεί σε ένα σκάνδαλο, όπου ξόδεψε πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια για τη δωροδοκία ανώτερων αξιωματούχων του ποδοσφαίρου για να πάρει το Κατάρ την οργάνωση του παγκοσμίου κυπέλλου το 2022. Αυτό σημαίνει, ότι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους επειδή αντηλλάγησαν χρήματα μεταξύ διεφθαρμένων αξιωματούχων και εξαιτίας της έλλειψης κοινής λογικής, που μας λέει ξεκάθαρα πως το Κατάρ δεν είναι καθόλου προετοιμασμένο για να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Για άλλη μια φορά, η FIFA έχει αποδείξει την ανικανότητά της να διοργανώσει ένα παγκόσμιο κύπελλο χωρίς να δημιουργήσει τεράστια ταλαιπωρία και αναστάτωση. Πάνω από 200.000 άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους για να πραγαμτοποιηθεί το παγκόσμιο κύπελλο στη Βραζιλία, και πάνω από 50 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους στην κατασκευή αυτών των γηπέδων, για να μην αναφέρουμε όλους τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν από την ωμή στρατιωτική αστυνομία της Βραζιλίας κατά τη διάρκεια των εξώσεων. Δεδομένου ότι η FIFA είναι ένας διεθνής οργανισμός, διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα με ατιμωρησία. Δεν υπάρχει ποινικό δικαστήριο που θα δικάσει τους εγκληματίες της FIFA, της Βραζιλίας και του Κατάρ, ως υπεύθυνους για τους θανάτους των 1.200 εργαζομένων, ή για τους 200.000 και πλέον ανθρώπους που έμειναν άστεγοι.
Σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε τις διεφθαρμένες αρχές του Κατάρ, οι οποίοι χρηματοδοτούν το ISIS, χρησιμοποιούν σκλάβους και στηρίζουν την παιδική εργασία, και οι οποίοι μέχρι τουλάχιστον το 2011 χρησιμοποιούσαν την διακίνηση παιδιών σκλάβων, ως αναβάτες καμήλας (ισχυρίζονται ότι το έχουν αλλάξει σε αναβάτες ρομπότ, αλλά είμαστε επιφυλακτικοί) να διώξουν τους εαυτούς τους ή τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζονται. Μετά από όλα, αυτοί είναι οι άνθρωποι οι οποίοι υποστήριξαν ότι οι θάνατοι των 478 Ινδών εργατών ήταν κάτι «φυσιολογικό».
Η FIFA δεν θα υποβάλλει σε έλεγχο τον εαυτό της, ο ίδιος ο Theo Zwanziger είπε πέρυσι ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο που θα διεξαχθεί στο Κατάρ, θα βελτιώσει το “τρομακτικό” ρεκός της χώρας στην παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, με την πρόκληση αυστηρότερου ελέγχου. Δεν θα δούμε κανένα έθνος αρκετά γενναίο, για να σταθεί απέναντι στους υπαλλήλους της FIFA και να επιδιώξει τη σύλληψη τους για τις δολοφονίες και τις εξώσεις. Δεν θα δούμε επίσης τους οπαδούς του ποδοσφαίρου από όλο τον κόσμο να σταθούν ενάντια σους αξιωματούχους της FIFA και να τους μποϊκοτάρουν για τα εγκλήματά τους, όπως αποδείχθηκε κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας, οι οπαδοί θα βρουν έναν τρόπο να ζητήσουν συγγνώμη και γι’αυτό. Το μόνο πράγμα που είναι σαφές, είναι ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη, η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου να αφαιρεθεί από το Κατάρ αμέσως και επισήμως.

(πηγή : http://revolution-news.com/qatar-may-lose-fifa-world-cup-but-1200-workers-already-died-building-its-infrastructure/)
(μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)

εργατικα,εργατικά νέα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικές ειδήσεις και νέα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,καταληψη ΕΣΗΕΑ,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

Κατάληψη ΕΣΗΕΑ : Όταν τα τσιράκια της εργοδοσίας βαφτίζονται αγωνιστές

Σχολιάστε

Την περασμένη Τρίτη το βράδυ απολύθηκε από την εφημερίδα «Εθνος» ένα από τα γνωστά τσιράκια της εργοδοσίας στον εκδοτικό όμιλο του ΠΗΓΑΣΟΥ. Πρόκειται για τον Νίκο Θεοδωρόπουλο από το οικονομικό ρεπορτάζ, ενός «συνάδελφου» που στάθηκε δίπλα στη γνωστή παρέα των τραμπούκων-εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα. Αναγνωρίσιμος σε όλους τους συναδέλφους στον ΠΗΓΑ ΣΟ τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της συμμετοχής του σε αυτή την παρέα των εργοδοτικών στον όμιλο Μπόμπολα που, με επικεφαλής τον πολυθεσίτη, κοντυλοφόρο της ΕΥΠ (και με ανάλογη μετέπειτα δράση ενάντια στους αγώνες των εργαζόμενων στην ΕΡΤ), «συνάδελφο» Νίκο Μελέτη, έφτασε στο σημείο να χειροδικεί στους συναδέλφους που πρότειναν αγωνιστικές κινητοποιήσεις στις γενικές συνελεύσεις του ΠΗΓΑΣΟΥ. 

Η συγκεκριμένη παρέα των οργανωμένων υποτακτικών του Μπόμπολα έδρασε μέσα στους χώρους δουλειάς, άλλοτε απειλώντας συναδέλφους και άλλοτε χειροδικώντας εναντίον τους κατά τη διεξαγωγή των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων του συγκροτήματος, ενώ προβοκάριζε συστηματικά τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων από τη βάση, κυρίως παίρνοντας βίαια και επανειλημμένα το λόγο και χυδαιολογώντας κατ’ εξακολούθηση.

Η τρομοκρατική δράση αυτών των τραμπούκων κορυφώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διετίας 2011-12, τότε δηλαδή που ο Φώτης Μπόμπολας επιχειρούσε να νομιμοποιήσει τις εκατοντάδες απολύσεις, τις απανωτές μειώσεις μισθών με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας, εκβιάζοντας συνεχώς ότι θα κλείσει τα έντυπα που διαθέτει και ότι θα τα ξανανοίξει με άλλους εργαζόμενους. Ήταν η περίοδος , που απέλυσε σχεδόν όλους εκείνους που αντιστάθηκαν στην εργοδοτική τρομοκρατία που επέβαλε μέχρι να έρθει στο κατόπιν η σειρά των αμνών.

afisa-bob-web

Αφίσα μας που καλούσε σε πορεία στον Πήγασο 14/05/2012

Πίσω, στο κοντινό παρελθόν

Η απόλυση του Ν. Θεοδωρόπουλου θα μπορούσε να περάσει στα «ψιλά», όμως τα γεγονότα που ακολούθησαν πήραν μια εντελώς διαφορετική, απρόσμενη διάσταση.

Υπενθυμίζουμε ότι τον συγκεκριμένο «συνάδελφο» τον είχαμε καταγγείλει (καθώς και τα προαναφερόμενα) στο κάλεσμα- καταγγελία που είχαμε εκδώσει ως «Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, «μπλοκάκηδων», «μαύρων», ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ» για την αγωνιστική συγκέντρωση και πορεία που είχαμε διοργανώσει στην έδρα του εκδοτικού ομίλου Μπόμπολα στη Μεταμόρφωση το Μάιο του 2012 με κεντρικό σύνθημα «Ενάντια στις απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία».omg

Από την πορεία που οργάνωσε η συνέλευσή μας στον Πήγασο – 14/05/12

Στο ίδιο κάλεσμα τότε, ανάμεσα σε πολλά άλλα, καταγγέλλαμε: « αυτή τη στιγμή, έστω και τυπικά, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Έθνος, στη θέση των δύο συναδέλφων μας που έδωσαν με γενναιότητα σκληρές μάχες απέναντι στην εργοδοσία, είναι ένας άνθρωπος του Μπόμπολα, εκλεγμένος με μόλις 7 ψήφους στο σύνολο των 176 εναπομεινάντων (τη μέρα της εκλογής του) δημοσιογράφων».

(Η σχετική καταγγελία μας, που αποτυπώνει τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί και περιγράφει το κλίμα εκείνης της εποχής βρίσκεται εδώ).

Ο πρώτος αντίκτυπος αυτής τη διαδήλωσης και της καταγγελίας μας που τη συνόδευε τότε ήταν η παραίτηση του Ν. Θεοδωρόπουλου –κολλητού του τότε αρχισυντάκτη Θανάση Λυρτσογιάννη– από τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων για λόγους… ευθιξίας, γεγονός που σχολιάστηκε αναλόγως: Παραιτήθηκε ο εκπρόσωπος στο Έθνος . Βέβαια, η εργοδοσία είχε έτοιμο το «plan B» και στις επόμενες εκλογές αποκατέστησε τη θέση του εκπροσώπου των εργαζομένων με ένα ακόμη «σκυλί» τής προαναφερόμενης ομάδας των τραμπούκων, της Έφης Καραγιώργου που εκλέχτηκε εκπρόσωπος των εργαζομένων στο «Εθνος» ένα δεκαπενθήμερο αργότερα με μόλις 29 ψήφους επί 153 εγγεγραμμένων μελών της ΕΣΗΕΑ στην εφημερίδα.

(Προσέξτε τι μεγέθους προγκρόμ απολύσεων βρισκόταν σε εξέλιξη τότε στον ΠΗΓΑΣΟ, που, 6 περίπου μήνες μετά την εκλογή του Ν. Θεοδωρόπουλου ως «εκπροσώπου» με 6 ψήφους συν τη δική του, οι ψηφίσαντες συνάδελφοι ήταν μείον 23 και αυτοί ήταν μέλη μόνο της ΕΣΗΕΑ και μόνο στην εφημερίδα «Εθνος». Ο συνολικός αριθμός των απολύσεων, από όλα τα μαγαζιά του Μπόμπολα και από όλες τις ειδικότητες στον κλάδο την ίδια περίοδο ήταν τουλάχιστον εξαπλάσιος. Κι ενώ ο υποψήφιος για την εκλογή εκπροσώπου των δημοσιογράφων στην εφημερίδα παρέμενε ένας και μόνο, καθ’ ότι πλέον στον ΠΗΓΑΣΟ εκείνη την περίοδο -στην κυριολεξία- όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά).

Και περνώντας στο σήμερα

Για την απόλυση του Νίκου Θεοδωρόπουλου έβγαλε καταγγελία ένα 24ωρο αργότερα η παράταξη «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων» του Δημήτρη Τσαλαπάτη -με την οποία ήταν υποψήφιος για την ανάδειξη των εκπροσώπων στην ΠΟΕΣΥ- που τη χαρακτήρισε ως συνδικαλιστική δίωξη. (Για την παράταξη του Τσαλαπάτη και τη στάση του από την μακραίωνη καρέκλα του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που κατέχει τα λόγια είναι περιττά για έναν στυλοβάτη των εργοδοτών, απέναντι σε κάθε αγώνα των εργαζόμενων στον κλάδο, υπερασπιζόμενο μονίμως και μετά μανίας την απεργοσπασία).

Αμέσως μετά η… μεγάλη έκπληξη ήρθε από τον αριστερό, πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρη Τρίμη. από την παράταξη «Συσπείρωση Δημοσιογράφων- Δούρειος Τύπος», ο οποίος την επομένη, με άρθρο του (μόνο) στην ηλεκτρονική έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών» στην οποία είναι συντάκτης και με τον τίτλο «Η κατάντια του «Έθνους», υπερασπίζεται τον Ν. Θεοδωρόπουλο ως «έναν (που προστίθεται στους εκατοντάδες απολυμένους εργαζόμενους του Ομίλου ΠΗΓΑΣΟΥ- Μπόμπολας) -που για ένα διάστημα είχε υπάρξει και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των μελών της ΕΣΗΕΑ που εργάζονται στην εφημερίδα». Και υπερασπίζεται και την πρόταση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ για «24ωρη προειδοποιητική απεργία για να ανακληθεί η νέα άδικη και καταχρηστική απόλυση» κατηγορώντας τους εργαζόμενους του «Εθνους» που δεν θέλησαν να απεργήσουν.

Τι κι αν ο Δημήτρης Τρίμης, ως τότε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, βίωσε την εργοδοτική τρομοκρατία του Μπόμπολα την προαναφερόμενη περίοδο, όπως αναφέρει και ο ίδιος: «Θυμάμαι όταν ήμουν πρόεδρος να πηγαίνουμε αρκετές φορές στη Μεταμόρφωση, μετά από ομαδικές απολύσεις, μειώσεις μισθών ή μη καταβολή δεδουλευμένων ( …) αλλά όμως οι περισσότεροι συνάδελφοι του ΠΗΓΑΣΟΥ έντρομοι εξαφανίζονταν μην τυχόν και τους δουν οι ρουφιάνοι του αφεντικού και των προϊσταμένων τους, να …μιλούν μαζί μου ή με άλλους συνδικαλιστές»,αναφέρει.

Για κάποιο παράδοξο, μα σίγουρα όχι ανεξήγητο λόγο, ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ με τη συγκεκριμένη του παρέμβαση δείχνει σα να πάσχει από αμνησία. Διότι αυτοί οι ρουφιάνοι για τους οποίους αναφέρεται ήταν συγκεκριμένα πρόσωπα και είχαν ονοματεπώνυμο, ήταν μια ολιγάριθμη ομάδα και, άρα, τα μέλη της ήταν πασίγνωστα σε όλους τους εργαζόμενους στο συγκρότημα και έβγαιναν πάντα μπροστά, απειλώντας ή τραμπουκίζοντας, κάποιοι για να υπερασπιστούν τους παχυλούς μισθούς τους και κάποιοι τις θέσεις εργασίας τους. Ως πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο Δημήτρης Τρίμης σε αρκετές περιπτώσεις ήταν παρών σε αυτές τις καταστάσεις, δεχόμενος και ο ίδιος τη λεκτική βία που ασκούσε αυτό το σκυλολόι των τσιρακιών του Μπόμπολα. Κι ας μην έκανε το παραμικρό, τόσο αυτός όσο και τα μέλη της παράταξής του που συμμετείχαν στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, για να διαγράψουν από τα μητρώα της Ένωσης αυτούς τους ελεεινούς τραμπούκους, τουλάχιστον για αντισυναδελφική συμπεριφορά.

Παράγουν οι ρουφιάνοι κοινωνική υπεραξία;

Ακόμη χειρότερα, ο Δ. Τρίμης αφιερώνει το άρθρο του στους«υπερήφανους απολυμένους συναδέλφους του ΠΗΓΑΣΟΥ», αναφέροντας μάλιστα και ονομαστικά κάποιους λίγους από αυτούς. Ποιος θα το έλεγε, λοιπόν, ότι θα ερχόταν κάποια μέρα που μέσα σε ένα κείμενο θα χωρούσαν ονόματα αγωνιστών και ρουφιάνων μαζί, προφανώς για λόγους κάποιας πολιτικής σκοπιμότητας.

Ωστόσο, τίποτα δεν πάει χαμένο. Η «αμνησία» και η αμνηστία του πρώην προέδρου της ΕΣΗΕΑ δίνει τη δυνατότητα επαναφοράς της ιστορικής μνήμης και της αποκατάστασης των πραγμάτων όπως ακριβώς συνέβησαν. Τα τσιράκια των αφεντικών που επέλεξαν να ταχθούν με το στρατόπεδο της εργοδοσίας επιστρατεύοντας τη βία δεν θα σβηστούν από τη μνήμη των εργαζόμενων με μια μονοκοντυλιά, ανεξαρτήτως ποιος και γιατί την υπογράφει. Και η «κόκκινη γραμμή» σε αυτά τα ζητήματα, παρ’ όλες τις ήττες που έχει υποστεί ο κλάδος με ευθύνη των εργατοπατέρων, εξακολουθεί να παραμένει σταθερή και αταλάντευτη. Δίχως να χάνει τη σημασία της, πόσο μάλλον το ίδιο της το περιεχόμενο.

ΥΓ: Την ίδια μέρα που δημοσιοποιήθηκε το άρθρο το Δ. Τρίμη, λίγο πριν την εκπνοή των εκλογών για την ΠΟΕΣΥ, η σημερινή εκπρόσωπος των δημοσιογράφων του «Εθνους» με ηλεκτρονικό της μήνυμα σε δημοσιογραφικό site διέψευσε τους ισχυρισμούς του για τη στάση που κράτησαν οι εργαζόμενοι. Όπως διασταυρώσαμε και εμείς, ο Ν. Θεοδωρόπουλος αρνήθηκε οποιαδήποτε διάθεση για κινητοποίηση εκδηλώθηκε από τους συναδέλφους του την ημέρα της απόλυσής του, αλλά την επόμενη μέρα το αίτημα για στάση εργασίας και απεργία προς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ διατυπώθηκε από τον Δημήτρη Τσαλαπάτη και υιοθετήθηκε.

Μετά από αυτά, πως είναι δυνατόν να μην αναρωτιέται κανείς για πιθανές ανίερες συμμαχίες ενόψει του επερχόμενου συνέδριου της ΠΟΕΣΥ (είτε αυτές ευδοκιμήσουν, είτε όχι) καθ ότι η πενία των ψήφων, συμμαχία μεταξύ αιώνιων αντιπάλων κατεργάζεται; Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία, δεκτή.

Αναδημοσίευση από : katalipsiesiea.blogspot.gr

προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

ΚΚΕ:Οι εργαζομενοι στην ΒΙΟ.ΜΕ είναι βιομήχανοι και καπιταλιστές.

Σχολιάστε

“Γιατί αυτό που θέλουν δεν είναι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης αλλά η ηγεμονία της γραφειοκρατίας πάνω στην εργατική τάξη. Θέλουν να γίνουν αυτοί τα αφεντικά των εργατών.”

 Γράφει ο Giorgos Diplos

01Η ΒΙΟΜΕ είναι ένα εργοστάσιο στην Θεσσαλονίκη που ανήκε στον όμιλο της Φιλκεραμ Τζονσον.Ο ιδιοκτήτης λοιπόν αφού άφησε για μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενους,παράτησε και την επιχείρηση στην τύχη της.
Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να λειτουργήσουν μόνοι τους το εργοστάσιο,δημιουργώντας το πρώτο νομίζω πείραμα αυτοδιαχείρισης στην Ελλάδα.
Με τις αποφάσεις όλες να παίρνονται από γενικές συνελεύσεις,με όλους τoυς εργαζομένους να έχουν μια μετοχή-μια ψήφο και με ίσες αμοιβές για όλους.
Γύρω από αυτό αναπτύχθηκε μια σημαντική δράση αλληλεγγύης από πολίτες όλης της Ελλάδας,από συλλογικότητες και από πολιτικές οργανώσεις.
Ποιος στάθηκε από την αρχή ενάντιος σε αυτήν την κίνηση των εργαζομένων?Για μαντεψτε……
Τι κόμμα της ….εργατικής τάξης.Το κκε.
Το επιχείρημα?Οι εργαζόμενοι στην βιομε δεν είναι πια εργάτες αλλά …βιομήχανοι και καπιταλιστές.
Για όσους έχουν αντοχές ή πολύ διεστραμμένο χιούμορ ιδού και η θεωρητική ανάλυση της ΚΟΜ.ΕΠ(.komep.gr(Κομουνιστική Επιθεώρηση-Θεωρητικό και πολιτικό όργανο της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ)
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=dh2l4dCCK0M
Και ένα σχόλιο από topagkaki

Με τη λογική τους οι εργάτες θα έπρεπε να περιμένουν στην ανεργία για το πότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες και με την καθοδήγηση της φωτισμένης ηγεσίας να εγκαθιδρύσει τον επίγειο παράδεισο της γραφειοκρατίας όπου ως δια μαγείας θα λυθούν όλα τα προβλήματα. Δε λέμε ότι το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ θα λύσει το επαναστατικό ζήτημα σήμερα.
Η διαφορά μας είναι ότι εμείς ευχόμαστε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε να πετύχει, ενώ το ΠΑΜΕ το καταδικάζει εκ των προτέρων. Καταδικάζει δηλαδή την προσπάθεια να σταθούν οι εργάτες χωρίς αφεντικά.
Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα – Χωρίς αφεντικά; Χωρίς καθοδηγητές; Εδώ υπάρχει ολόκληρο ΠΑΜΕ!
Αυτό που ενόχλησε είναι η εργατική αυτοδιεύθυνση που έχει σαν βάση της την άμεση δημοκρατία. Γιατί αυτό που θέλουν δεν είναι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης αλλά η ηγεμονία της γραφειοκρατίας πάνω στην εργατική τάξη. Θέλουν να γίνουν αυτοί τα αφεντικά των εργατών.

Αναδημοσιευση απο:ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

 

εργατικα,εργατικά νέα,εργατικες ειδησεις &νεα,εργατικές ειδήσεις και νέα,εργατικοί αγώνες& εργατικές διεκδικήσεις,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ,ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ,εργοδοτική τρομοκρατία,προδημοσιευσεις & αναδημοσιευσεις

ΙΜΑΣ & ΣΥΡΜΑ: Απορρίφθηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα της εργοδοσίας κατά των εργατών της ΣΥΡΜΑ

Σχολιάστε
dikastirioΜετά τη χτεσινή απόρριψη των ασφαλιστικών μέτρων κατά της απεργίας των εργατών στην ΙΜΑΣ, προστέθηκε σήμερα και η απορριπτική απόφαση για τους εργάτες της ΣΥΡΜΑ οι οποίοι παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκονται σε εκ περιτροπής εργασία, απεργούν μαζί με τους συναδέλφους τους εργάτες της ΙΜΑΣ, αποφεύγοντας το θανάσιμο σφάλμα που διέπραξαν οι εργάτες της Χαλυβουργίας του Βόλου που δεν συμπαραστάθηκαν στους συναδέλφους χαλυβουργούς του Ασπροπύργου με αποτέλεσμα το κλείσιμο του εργοστασίου στον Ασπρόπυργο και τη διαρκή επιδείνωση των όρων εργασίας στα εργοστάσια του Μάνεση στο Βόλο.
Έτσι η απεργία συνεχίζεται και στα δυο εργοστάσια χωρίς κανένα νομικό κώλυμα.
Όπως έχουμε επισημάνει, η εργοδοσία μετρά τις συνέπειες των δικαστικών αποφάσεων προκειμένου να λάβει αποφάσεις. Νέες δικαστικές ενέργειες ή προσωρινή υποχώρηση και νέο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου;
Θυμίζοντας τον αγώνα των εργατών στη ΚΟΝΤΙ, οι οποίοι είχαν βρεθεί σε πολύ πιο δυσμενή θέση με διαθεσιμότητα αρκετών μηνών, όταν οι εργάτες μετά από μήνες αναμονής  ξεκίνησαν ένα δυναμικό πρόγραμμα κινητοποιήσεων, η εργοδοσία ανέστειλε τις διαθεσιμότητες κι έβαλε τους εργάτες στο εργοστάσιο. Εκεί έταξε σε ατομική βάση μεγάλα bonus εξόδου. Το αποτέλεσμα ήταν ότι από έναν αρχικά μικρό αριθμό εργατών (περίπου 15) που ήταν πρόθυμοι να φύγουν οικειοθελώς, ο αριθμός αυξήθηκε δραματικά στους 60.
Το αποτέλεσμα ήταν η πλήρης αποδυνάμωση του σωματείου το οποίο δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα όταν ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος της αναμέτρησης με την εργοδοσία.
Όπως όλοι γνωρίζουν, σήμερα το πιο σημαντικό δεν είναι να έχεις χρήματα στη τσέπη αλλά να έχεις δουλειά με ένα αξιοπρεπή μισθό. Η κρίση του συστήματος εξαφάνισε τα bonus μέσω της διαρκούς ανεργίας και ύφεσης. Τα χρήματα των bonus δεν μπορούν να επενδυθούν σε ατομικές επιχειρήσεις μέσα σε μια γενικευμένη κρίση και η αποταμίευσή τους παραμένει ένα διαρκές πρόβλημα με το κίνδυνο δήμευσης από το χρηματιστικό κεφάλαιο όπως έγινε στην Κύπρο.
Όσο για το εργοστάσιο της ΚΟΝΤΙ, όλοι στο Βόλο γνωρίζουν τα αποτελέσματα. Λουκέτο.
Μονάχα η συστηματική κινητοποίηση της εργατικής τάξης μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα κι να εμποδίσει την εξατομίκευση στα ψίχουλα που δίνει η εργοδοσία για να πετύχει τη δική της σωτηρία.
Η νίκη των εργατών στην ΙΜΑΣ & ΣΥΡΜΑ είναι ο απαραίτητος όρος για τη νίκη ολόκληρης της εργατικής τάξης και πάνω σε αυτό το σκοπό πρέπει να δουλέψουν όλοι οι συνειδητοί εργάτες.