Μεγάλη αύξηση των κερδών και εξάπλωση με νέα καταστήματα σε Ελλάδα και Ρουμανία γνώρισε ο όμιλος Jumbo το τελευταίο εννιάμηνο.

Συγκεκριμένα, τα κέρδη του ομίλου κατέγραψαν αύξηση 7,25%, αγγίζοντας τα 74,52 εκατ. ευρώ, ενώ οι πωλήσεις παρουσίασαν αύξηση 8,57%, αγγίζοντας τα 446,13 εκατ. ευρώ, έναντι 410,94 εκατ. ευρώ την προηγούμενη αντίστοιχη περίοδο.

Παράλληλα τους τελευταίους μήνες η Jumbo άνοιξε πέντε νέα καταστήματα: Ένα στην Ελλάδα, ένα στην Κύπρο και τρία στη Ρουμανία.

Το δίκτυο καταστημάτων του ομίλου αριθμεί πλέον περισσότερα από 70 καταστήματα, εκ των οποίων τα 52 στην Ελλάδα, 5 στην Κύπρο, 8 στη Βουλγαρία, 5 στη Ρουμανία, 2 στα Σκόπια και 1 στην Αλβανία.

Πίσω από τα υπερκέρδη των Jumbo κρύβεται ο πιο σκληρός εργασιακός Μεσαίωνας, στα καταστήματα και τις αποθήκες της αλυσίδας.

Η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων είχε καταγγείλει παλαιότερα ότι τις περιόδους με αυξημένη κίνηση, όπως Χριστούγεννα, Πάσχα και κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η εταιρεία προσλαμβάνει νέους κάτω των 25 ετών με μηνιαία σύμβαση 4ωρης απασχόλησης προς 180 ευρώ τον μήνα, δηλαδή προς 2,25 ευρώ την ώρα.

Βρισκόμενος στην εμπροσθοφυλακή της ισοπέδωσης των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και προωθώντας αμφιβόλου ποιότητας προϊόντα (πρόσφατα ανακλήθηκαν από τον ΕΦΕΤ προϊόντα μαγειρικής που διακινούνταν από την αλυσίδα και… διαλύονταν σιγά – σιγά στα τρόφιμα), ο όμιλος Jumbo κατάφερε να εκτινάξει τα κέρδη του εν μέσω κρίσης, και συνεχίζει την επέκτασή του στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια.

Πηγή

Στις 28 Ιανουαρίου δημοσιεύσαμε κοινή ανακοίνωση για τις εργασιακές συνθήκες και τις πρακτικές της ΜΚΟ ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ. Η διοίκηση της ΜΚΟ βιάστηκε να απαντήσει, επιχειρώντας να μας δώσει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και να δημιουργήσει σύγχυση και εντυπώσεις περί «σκοτεινών συμφερόντων» και «μικρο-πολιτικών παιχνιδιών». Η καλύτερη απάντηση «εκ μέρους μας» ήταν η συνέχιση των διεκδικήσεων των εργαζομένων!

Όσον αφορά στο Δημοτικό Λαχανόκηπο στις Αχαρνές, ο ΝΟΣΤΟΣ ουσιαστικά παραδέχεται στην απαντητική ανακοίνωσή του τη μη υλοποίησή του και την αποδίδει στο συνεργαζόμενο Δήμο. Το αρμόδιο Υπουργείο ενημέρωσε το ΝΟΣΤΟ για τη μη παράταση του προγράμματος στις 30/12/2014, αλλά η ΜΚΟ κατέθεσε ένσταση και ανανέωσε τις συμβάσεις των εργαζομένων. Οι συνθήκες εργασίας όμως δεν βελτιώθηκαν, ενώ οι 40 οικογένειες μακροχρόνια ανέργων μάταια περίμεναν να λάβουν αγροτεμάχιο για να καλλιεργήσουν.

Ταυτόχρονα η ΜΚΟ έπαψε να καταβάλει τη μισθοδοσία ήδη από το Νοέμβριο του 2014, με πρόφαση την καθυστέρηση της αντίστοιχης χρηματοδότησης από το Υπουργείο Εργασίας. Το Μάρτιο οι εργαζόμενοι, έχοντας ξεμείνει από «περίσσευμα καρδιάς», το οποίο ζητά η ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ από όλους τους εργαζομένους της, ήρθαν σε επαφή με το ΣΒΕΜΚΟ και προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Εκεί η διοίκηση της ΜΚΟ επανέλαβε την πάγια θέση της περί «μη ύπαρξης εργοδοσίας» και «μη δυνατότητας καταβολής των μισθών, εφόσον δεν έχει κέρδος και ιδίους πόρους». Όπως ήταν αναμενόμενο, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν συγκινήθηκε από την «αυτοθυσία» της διοίκησης, αλλά αντίθετα επέβαλε καταβολή των δεδουλευμένων πέντε μηνών εντός 15 ημερών.

Η ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ κατέβαλε αρχικά τους δύο μισθούς, αλλά στη συνέχεια –και εφόσον η παράταση του Προγράμματος δεν δόθηκε από το Υπουργείο- με υπόμνημά της στην Επιθεώρηση ισχυρίζεται ότι εάν μπορέσει, θα καταβάλει τους μισθούς το Δεκέμβριο του 2015! Κατά του νόμιμου εκπροσώπου της ΜΚΟ ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν σταμάτησαν εκεί. Στις 3 Απριλίου, λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου εργασίας, οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν με e-mail για τη λήξη του προγράμματος. Οι επωφελούμενοι, ωστόσο, δεν ενημερώθηκαν επίσημα ποτέ ότι θα πάψουν να εξυπηρετούνται!

Παράλληλα, η συνάδελφος που παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 2014 για λόγους αξιοπρέπειας, κατέθεσε αγωγή κατά της ΜΚΟ, καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας που την εξώθησαν σε παραίτηση. Συγκεκριμένα, η απαίτηση για παροχή υπηρεσιών πέραν του ωραρίου και των προβλεπόμενων ημερών με πρόσχημα την «προσφορά στο κοινό καλό και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ανθρωπιστικής κρίσης», η απαξίωση της εργασίας των εργαζομένων, τους οποίους η διοίκηση επιμένει να αποκαλεί «επωφελούμενους του προγράμματος» και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί για διεκπεραίωση εργασιών εκτός του καθηκοντολογίου, συνιστούν το ακριβές πλαίσιο εργασιακών συνθηκών στο ΝΟΣΤΟ. Και είναι ακριβώς αυτή η αλλαγή των όρων και συνθηκών εργασίας, όπως ορίζονταν  στη σύμβαση που είχε υπογράψει, η μη υλοποίηση του έργου και η αντιδεοντολογική αντιμετώπιση των άνεργων και άπορων επωφελούμενων που συνιστούν εξώθηση σε παραίτηση της συναδέλφου.

Και επειδή δεν πτοούνται, ακριβώς οι ίδιες πρακτικές ακολουθούνται και στο νέο πρόγραμμα «ΝΟΣΤΟΣ_Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Αθηναίων», το οποίο υλοποιείται σε σύμπραξη των ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ, ΑμΚΕ ΙΑΣΙΣ και ΧΕΝ Ελλάδος. Μπορεί οι τρεις ΜΚΟ να διατείνονται σε κάθε ευκαιρία ότι «έβγαλαν από την ανεργία 45 επωφελούμενους», αλλά οι 45 εργαζόμενοι και εργαζόμενες του προγράμματος δουλεύουν τρεις μήνες απλήρωτοι, ενώ ο ΝΟΣΤΟΣ και η ΙΑΣΙΣ δεν τους έχουν καταβάλει ούτε καν το δώρο Πάσχα. Παράλληλα, αρκετοί εργαζόμενοι του συσσιτίου απασχολούνται σε άλλες δομές της ΜΚΟ, καθώς ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του ρεύματος στην κουζίνα του προγράμματος, ενώ ψυχολογικοί –αλλά και πιο παραδοσιακοί- εκβιασμοί δίνουν και παίρνουν.

Και για να ανταποδώσουμε το μάθημα πολιτικής οικονομίας, επαναλαμβάνουμε ότι όσο δουλεύουμε υποαμειβόμενοι ή απλήρωτοι, όσο η εργασία μας υποτιμάται, όσο δεχόμαστε απειλές για τη διεκδίκηση των αυτονόητων εργασιακών μας δικαιωμάτων, η εκμετάλλευση υφίσταται. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ μπορεί να μην αμείβονται, αλλά είναι εργοδότες και ο μοναδικός υπόχρεος απέναντί μας. Είμαστε εργαζόμενοι, ούτε εθελοντές, ούτε συνεργάτες, ούτε επωφελούμενοι και το έργο των ΜΚΟ το φέρουμε εμείς εις πέρας.

Η ΕΣΕ Αθήνας και το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για καταβολή αποζημιώσεων και δεδουλευμένων. Υπό όποιο καθεστώς και αν δουλεύουμε, όποια νομική μορφή και αν έχει η εργοδοσία μας, απαιτούμε σεβασμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων και εντέλει της αξιοπρέπειάς μας και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε με αγώνες στους χώρους δουλειάς.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ – ΣΒΕΜΚΟ

Αναδημοσίευση από EFSYN

Οσοι παραγγέλνουν φαγητό απ’ έξω τούς βλέπουν για λίγα δευτερόλεπτα στην πόρτα τους, με το πακέτο που πρέπει να φτάσει ζεστό, γρήγορα, ό,τι καιρό κι αν κάνει. Είναι οι «ντελιβεράδες», τα «παιδιά με τα παπιά», όπως τους λένε ακόμα κάποιοι. Μόνο που οι άντρες που έχω απέναντί μου δεν είναι παιδιά. Κοντεύουν τα σαράντα, με πολλά χρόνια και περισσότερα χιλιόμετρα στο επάγγελμα.

Είναι έξι πρώην εργαζόμενοι σε πιτσαρία στην Κυψέλη, υποκατάστημα της «μεγαλύτερης αλυσίδας πίτσας στην Ελλάδα», όπως αυτοσυστήνεται η μητρική εταιρεία. Υστερα από τέσσερα χρόνια στον ίδιο εργοδότη, περισσότερα στο ίδιο κατάστημα, απολύθηκαν αιφνιδιαστικά στις 31 Οκτωβρίου, όπως όλο το προσωπικό, 20 άτομα, στην πλειονότητά τους μετανάστες εργάτες και εργάτριες.

Την επόμενη ημέρα η εταιρεία λύθηκε με τη δικαιολογία ότι είχε μειωμένα έσοδα. Κι ας γνωρίζουν οι εργαζόμενοι από πρώτο χέρι ότι ο τζίρος παρέμενε σταθερά υψηλός. Απόδειξη ότι η ίδια πιτσαρία ξανάνοιξε λίγο παρακάτω, με νέα διαχείριση – μέθοδος που συνηθίζεται, μας λένε, στον χώρο των φραντσάιζ.

Οι απολυμένοι διανομείς, όπως έχουν καταγγείλει στην Επιθεώρηση Εργασίας, υπέγραφαν συμβάσεις ημι-απασχόλησης ενώ δούλευαν 40-60 ώρες. Εκτός από τα κλεμμένα ένσημα, υπερεργασία, υπερωρίες, κυριακάτικα, νυχτερινά, επιδόματα χάνονταν στη μαύρη τρύπα της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Ούτε λόγος για βενζίνη και έξοδα συντήρησης των δικύκλων. Ακόμα κι έτσι οι εργαζόμενοι κρίνονταν «ακριβοί» λόγω πολυετούς προϋπηρεσίας και πιέζονταν αφόρητα να υπογράψουν τροποποίηση των συμβάσεων με μειωμένο ωρομίσθιο.

Αφόρητο ήταν και το εργασιακό μπούλινγκ ειδικά «στις κοπέλες στην κουζίνα, που τις προσέβαλλαν σε σημείο να βάζουν τα κλάματα. Εμάς τους ντελίβερι, που ήμασταν συσπειρωμένοι, ήθελαν να μας διαχωρίσουν από το υπόλοιπο προσωπικό. Αν διεκδικούσες, σου μείωναν τις ώρες. Στο τέλος, μας έκοψαν το λίγο φαγητό που μας έδιναν», λέει ο Β. στην «Εφ.Συν.» (τα στοιχεία του στη διάθεση της εφημερίδας).

Με αγωγές, από τις οποίες η πρώτη εκδικάζεται αύριο Παρασκευή στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, προσβάλλουν τις απολύσεις τους ως καταχρηστικές, διεκδικούν διαφορές δεδουλευμένων και επιδομάτων τετραετίας, διαφορές αποζημίωσης και δαπάνες δικύκλου, συνολικού ύψους 176.000 ευρώ.

Ο πραγματικός λόγος που έκλεισε η πιτσαρία, υποστηρίζουν, ήταν για να αποφύγουν οι εργοδότες να εξοφλήσουν τις συσσωρευμένες οφειλές και κυρίως για να «απαλλαγούν» από τους αλληλέγγυους διανομείς, όλοι τους ενεργά μέλη της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, που δεν υπέκυπταν στους εκβιασμούς.

Ένορκη βεβαίωση

Η υπόθεση της πιτσαρίας της Κυψέλης δεν είναι η εξαίρεση. Σύμφωνα με ένορκη βεβαίωση του Γ.Α. (τα στοιχεία του στην «Εφ.Συν.»), πρώην εργαζόμενου σε δύο υποκαταστήματα της ίδιας αλυσίδας σε Βοτανικό και Ομόνοια, η αδήλωτη και ημι-ανασφάλιστη εργασία αποτελούσε καθεστώς και εκεί.

Οπως δηλώνει, «σε περιπτώσεις των εργαζομένων που δεν υποκύπτουν στις πιέσεις, υψώνουν το ανάστημά τους και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, η πολιτική στην αλυσίδα είναι η απόλυση, όπως έγινε στην περίπτωσή μου» (δεν υπέγραψε μετατροπή της σύμβασης από πλήρους σε μερικής απασχόλησης). Ο Γ.Α. δικαιώθηκε στα δικαστήρια, όμως δεν κατάφερε να εισπράξει όσα του οφείλονταν γιατί το υποκατάστημα του Βοτανικού έκλεισε κυριολεκτικά σε μια νύχτα.

Εστάλη στο omnia sunt communia

νέο κάλεσμα  για  ανοιχτή συζήτηση και για την δημιουργία Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους απολυμένους της SKYCOM ,στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής ( ΣΥΒΧΑ) Λόντου 6 και Μεσολογγίου  Εξάρχεια.

                               Τετάρτη 6 Μάη 2015 και ώρα 18.30

Οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες της ΠΟΣΤ ( Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών ), μέτοχοι στις Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ, άρα και ΑΦΕΝΤΙΚΑ των εργαζομένων, αποτελούν μέρος της διαπλοκής κράτους – “θεσμών” – εργολαβικών εταιριών ενοικίασης εργαζομένων που προωθούν την επισφάλεια και τον εργασιακό μεσαίωνα.

Η SKYCOM μία από τις δουλεμπορικές μέσα στις Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ, που καλύπτεται πίσω από περίεργες μηνιαίες συμβάσεις έργου “προσλαμβάνει και απολύει” κατ΄ εντολή στελεχών των ΕΛΤΑ. Με μηνιαίες ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μη τήρηση των ειδικοτήτων, με μισθούς που δεν είναι αυτοί που βγαίνουν μέσα από τη ΣΣΕ,   με ένσημα τα οποία δεν είναι αυτά που θα έπρεπε για κάποιες ειδικότητες (οδηγοί αυτοκινήτων),βαφτίζοντας τις επίσημες αργίες ως κανονική άδεια.

Κάποιοι συνάδελφοι αντιδρούν στην αυθαιρεσία της SKYCOM και απολύονται εκδικητικά. Αν και δικαιώθηκαν στο  πρωτοδικείο, η SKYCOΜ άσκησε έφεση γιατί ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!

Οι συνάδελφοι παρά την δυσμενή  θέση που τους έχει φέρει η  μακροχρόνια ανεργία   επιλέγουν για ακόμα μία  φορά τον δρόμο του ΑΓΩΝΑ.  Αποφάσισαν να προσφύγουν στο ανώτατο αναιρετικό δικαστήριο του Άρειου Πάγου μέχρι την δικαίωση τους που θα αποτελέσει και συλλογική δικαίωση όλων των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων.

Στην ανοιχτή συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στις 22 Απρίλη στην ΟΛΜΕ μετά από το κάλεσμα της ΑΠΕΤΤ για το θέμα των «ενοικιαζόμενων» συναδέλφων στις Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ, οι συλλογικότητες που παραβρέθηκαν δηλώσαν ότι το θέμα αυτό είναι πολύ σοβαρό όσο έχει να κάνει με τον ίδιο  τον αγώνα που έχει δοθεί από τους συναδέλφους που εργάζονταν κάτω από το δύσκολο καθεστώς της «ενοικίασης». Επίσης τα συμπεράσματα που βγαίνουν από το αποτέλεσμα των δικαστικών αποφάσεων που λίγο πολύ επιτρέπουν στην SKYCOM, όπως και στον κάθε εργοδότη να εκμεταλλεύεται την χρονοβόρα νομική διαδικασία με σκοπό να κουράσει-απογοητεύσει τους απολυμένους συνάδελφους, αλλά και να σπάσει τις οποίες νέες αντιστάσεις των εργαζομένων μέσα στις Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ που εργάζονται κάτω από το ίδιο καθεστώς.

Μετά από όλα αυτά αποφασίστηκε  νέο κάλεσμα  για  ανοιχτή συζήτηση και για την δημιουργία Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους απολυμένους της SKYCOM ,στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής ( ΣΥΒΧΑ) Λόντου 6 και Μεσολογγίου  Εξάρχεια.

                               Τετάρτη 6 Μάη 2015 και ώρα 18.30

Αθήνα 28 Απρίλη

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ

ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ

Η αφίσα σε pdf Project1αφισσα για ΕΛΤΑ 2_Layout 1αφισσα για το καλεσμα

Απίστευτη εργοδοτική τρομοκρατία στα Everest. Η εργοδοσία λέγοντας ψέματα σε εργαζόμενη ότι πάει για εκπαίδευση την οδήγησαν και την κράτησαν σαν όμηρο στα κεντρικά γραφεία. Με περίσσιο θράσος της έδειξαν βίντεο παρακολούθησης των εργαζόμενων και με την αιτιολογία ότι δεν έκοψε απόδειξη 2 ευρώ ενώ έβαλε τα χρήματα στο ταμείο, απαίτησαν να υπογράψει ότι παραιτείται οικειοθελώς για να μην καταβάλλουν αποζημίωση.Σημειώνουμε ότι η εργαζόμενη εργάζεται στην αλυσίδα από το 2002. Την κράτησαν υπό διαρκή πίεση και απειλές, δεν την άφηναν να τηλεφωνήσει και η εργαζόμενη τρομοκρατημένη υπέγραψε παραίτηση για να μπορέσει να φύγει. Όταν έφυγε και συνειδητοποίησε τι υπέστη κατήγγειλε το γεγονός στην επιθεώρηση εργασίας, και με την υποστήριξη του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων του οποίου είναι μέλος, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κατάστημα Everst στην Αγ. Μελετίου, όπου εργαζόταν, μετά την πορεία για την Πρωτομαγιά μαζί με αλληλέγγυους.  

Αναλυτικά η ενημέρωση:

κινητοποίηση στα Everest έγινε σήμερα από το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων, και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού, και αλληλέγγυους.Το ΣΣΜ, μετά την πορεία της πρωτομαγιάς, βρέθηκε στο κατάστημα των Everest στην Πατησίων και Αγ. Μελετίου, μαζί με αλληλέγγυους, συνολικά περισσότερα από 150 άτομα βρέθηκαν στην κινητοποίηση. Η παρέμβαση αποτελεί μια πρώτη συλλογική απάντηση του σωματείου, στο απαράδεκτο περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας της επιχείρησης, που στόχο είχε τον εκβιασμό της οικειοθελούς παραίτησης εργαζόμενης, ώστε να μην της καταβάλουν την νόμιμη αποζημίωση.

Η μπροσούρα που μοιράστηκε από το σωματείο περιγράφει λεπτομερώς το περιστατικό της τρομοκράτησης της εργαζόμενης

Καμία εργαζόμενη μόνη της, ούτε στα Everest, ούτε πουθενά

Η μπροσούρα:

https://athens.indymedia.org/media/upload/2015/05/02/mprosouraaMPROSTA.pdf

https://athens.indymedia.org/media/upload/2015/05/02/mprosouraaMESA.pdf

Πηγή: ριφιφι 

Αναδημοσίευση από: ανατόπια

«Μία ημέρα μετά από την δίχως λόγο απόλυση μου από την εταιρία στην οποία δούλευα για λογαριασμό του Χ εργολάβου, μου τηλεφώνησε ο ίδιος ζητώντας μου να έρθω στο γραφείο του για να υπογράψω την απολυσή μου. Στη σύντομη συνομιλία μας ζήτησα το πιο λογικό που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος που τον απολύουν, τα χρήματα σχεδόν δυόμιση μηνών δουλειάς, το οποίο δεν του άρεσε καθόλου σαν ιδέα. Η απάντησή του ήταν »θα πληρωθείς όπως και οι υπόλοιποι εργάτες, ανά μήνα». Όταν ρώτησα γιατί να γίνει κάτι τέτοιο αφού με απολύει, τόλμησε να με απειλήσει λέγοντας ότι θα μπορούσε να το κάνει παραίτηση και όχι απόλυση, ότι το κάνει για χάρη μου, για να πάρω Εγώ ταμείο.

Τις επόμενες μέρες, ρώτησα, έψαξα και βρήκα ανθρώπους από αυτοοργανωμένες συλλογικότητες της περιοχής οι οποίοι γνωρίζουν, ενδιαφέρονται και έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με εργασιακά -και όχι μόνο- προβλήματα όπως το δικό μου, στον Ασπρόπυργο και στις γύρω περιοχές. Μετά από μια συζήτηση που έκανα με τους ανθρώπους αυτούς για το θέμα μου, αποφασίσαμε για αρχή να τον καταγγείλουμε στην Επιθεώρηση Εργασίας, και να πάμε σε σωματεία εργαζομένων, για να μάθουμε περισσότερες πληροφορίες για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να δικαιωθώ.

Προς μεγάλη μου έκπληξη και αφού είχαμε καταγγείλει τον εργολάβο, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον ίδιο μιάμιση ώρα αργότερα. Φοβισμένος και ανήσυχος πια, ρωτούσε γιατί το έκανα αυτό και απαιτούσε να πάω να αποσύρω την καταγγελία, πράγμα που φυσικά δεν έκανα και δεν είχα σκοπό μιας και ήξερα πολύ καλά πως ΈΧΩ δίκιο και δεν πρόκειται να το αφήσω να τελειώσει έτσι. Αφού μιλήσαμε στο τηλέφωνο για κάποια ώρα, και αφού έκανε τον ανήξερο και αθώο, εγώ του απάντησα με το ίδιο ύφος, του ανήξερου και αθώου, λέγοντας πως απλά δεν γνώριζα τα δικαιώματα μου και ρώτησα να τα μάθω σε κάποια κρατική υπηρεσία που ξέρει και μπορεί να με πληροφορήσει. Τρομαγμένος πιά αφού κατάλαβε πως γνωρίζω τα δικαιωματά μου και το τι μπορώ να ζητήσω ως αποζημίωση, θέλησε να βρεθούμε το συντομότερο έτσι ώστε να λυθεί
η »παρεξηγησή» μας.

Όταν έγινε τελικά η συνάντηση, βρέθηκε προ εκπλήξεως για άλλη μία φορά, μιας που δεν
περίμενε να έρθω μαζί με αλληλέγγυο εργάτη. Μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις για το θέμα των μισθών δυόμιση μηνών, κατάφερα να αποσπάσω χρήματα που δεν θα έπαιρνα αν το είχα αφήσει έτσι. Χρήματα από δώρα που δεν πληρώθηκα ποτέ, χρήματα από άδειες που δεν πήρα ποτέ και επιδόματα αδειών που επίσης έπρεπε να πάρω.

Η ιστορία έληξε πολύ σύντομα, σε διάστημα περίπου τριών ημερών από την ημέρα της
καταγγελίας και μπόρεσα να πάρω σχεδόν το διπλάσιο ποσό από τα χρήματα που θα έπαιρνα αρχικά. Χρήματα για τα οποία ΔΟΎΛΕΨΑ και είχα κάθε δικαίωμα να ζητήσω και θα πρέπει να ζητήσει και να διεκδικεί ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε εργάτης, ο κάθε Άνθρωπος. Η γνώση και η αλληλοβοήθεια είναι η δυναμή μας απέναντι σε κάθε εργοδότη,
άλλωστε, δεν είμαστε λίγοι εμείς οι οποίοι μας εκμεταλλεύονται κάθε λογής αφεντικά.

Σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο για αφεντικά,
ο εργάτης ασφυκτιά προσπαθώντας να επιβιώσει.»

Σε αλληλεγγύη με την απολυμένη από τον ΑΒ Βασιλόπουλο Ελένη Σ. πετάχτηκαν τρικάκια σε κατάστημα του ΑΒ Βασιλόπουλου στη πόλη της Βέροιας

Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία

Καμιά ειρήνη με τα αφεντικά

Αλληλεγγύη στην Ελένη Σ.

Λίγο μετά τις 22:00 περίπου 50 άτομα κινήθηκαν στην παλιά πόλη μοιράζοντας κείμενα των 5 εργαζομένων, αλλά και των “Αλληλέγγυων από το χώρο του επισιτισμού” , πετώντας τρικάκια και ενώ παράλληλα γινόταν και αφισοκόλληση. Κατέληξαν στο εν λόγω μεζεδοπωλείο και για μισή ώρα περίπου φώναζαν συνθήματα αλληλεγγύης, ενημέρωναν τους πελάτες και τους διερχόμενους για το ζήτημα. Κάποιοι μάλιστα από τους πελάτες στάθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων, αποχωρώντας επιδεικτικά από το κατάστημα. Ο κόσμος τέλος, συνέχισε την αφισοκόλληση και το μοίρασμα κειμένων στην παλιά πόλη των χανίων.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ

…συνεχίζεται

τα κείμενα που μοιραζόντουσαν:

το μεζεδοπωλείο “το κουτουρούκι” αλλάζει…
εκτός από μεζέδες και ρακές
σερβίρει και ομηρία εργαζομένων

“Το κουτουρούκι” είναι μία επιχείρηση που χρόνο με το χρόνο αυξάνει το τζίρο της και αυτό το ξέρουμε καλά εμείς οι εργαζόμενοι, αλλά και οι συχνοί πελάτες του, που είδαν την εξέλιξή του. Το ότι σε αυτήν την αύξηση συμβάλαμε τα μέγιστα εμείς οι σκληρά εργαζόμενοι, το γνωρίζουν και οι πέτρες. Παρόλα αυτά, η εργοδότρια προχώρησε τον Νοέμβριο που μας πέρασε σε αιφνίδια διακοπή της λειτουργίας της επιχείρησής της, χωρίς να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας και χωρίς να μας καταβληθούν οι αποζημιώσεις. Όσο για δώρα, επιδόματα, προσαυξήσεις κ.τ.λ., υπήρχε σιγή ιχθύος.
Κατά την διάρκεια της λειτουργίας του καταστήματος, δημιουργήθηκαν δεσμοί αλληλεγγύης και ισότητας μεταξύ των εργαζομένων, και μέσα από συλλογικές διαδικασίες έγιναν μικρές και μεγάλες διεκδικήσεις, από τα πουρμπουάρ και το ίδιο μεροκάματο για όλους, μέχρι το δικαίωμά μας στην απεργία. Στην τελευταία μας συνάντηση, η εργοδότρια δεσμεύτηκε για την επιστροφή όλων μας στην εργασία, κατά την επαναλειτουργία του καταστήματος. Όσο για το δώρο Χριστουγέννων η απάντηση που πήραμε ήταν ότι πάει διακοπές με δανεικά…Κατά την περίοδο που το κατάστημα παρέμεινε κλειστό, επιχειρήθηκε με πολλούς τρόπους η επικοινωνία με την εργοδότρια για να διευκρινιστεί η ημερομηνία επαναλειτουργίας της επιχείρησης, αλλά και για να μας καταβληθούν χρωστούμενα δεδουλευμένων, καθώς κανείς μας δεν δουλεύει από χόμπι, αλλά για να ζήσει. Αυτό δεν κατέστη εφικτό, καθώς η εργοδότρια απέφευγε με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί μας, ενώ ταυτόχρονα διέρρεε μέσω τρίτων, ότι δεν θα συνεχίσει να μας απασχολεί στην επιχείρηση της. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, οδηγηθήκαμε για πρώτη φορά στην επιθεώρηση εργασίας, για μία συνάντηση μαζί της με σκοπό την δέσμευσή της για την συνέχιση της απασχόλησής μας στο Κουτουρούκι. Η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αφού η ίδια έλειπε. Εντωμεταξύ η εργοδότρια μας και χωρίς προηγουμένως να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας μας καταβάλλοντας μας ταυτόχρονα και τις νόμιμες αποζημιώσεις μας, προχώρησε στην επαναλειτουργία του καταστήματος με άλλους εργαζόμενους που προσέλαβε στη θέση μας, αφήνοντας μας σε εργασιακή εκκρεμότητα, ενώ ούτε καν συζητά την εξόφληση των οφειλομένων αποδοχών μας. Μετά τη επαναλαμβανόμενη απαξίωση και κοροϊδία της, προσφύγαμε στην επιθεώρηση εργασίας, αυτή τη φορά για καταγγελία, διεκδικώντας όλα τα παρακάτω:

Την συνέχιση της απασχόλησής μας στην επιχείρηση.

Την άμεση εξόφληση των οφειλομένων δώρων εορτών, αδειών, επιδομάτων αδειών, προσαυξήσεων εργασίας Κυριακών, αργιών, νυχτερινής εργασίας και υπερεργασιακής απασχόλησης, καθώς και αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση.

Η διεκδίκηση των παραπάνω αποτελεί για εμάς ζήτημα αξιοπρέπειας αλλά και επιβίωσης. Δεν αναγνωρίζουμε σε κανένα αφεντικό (εναλλακτικό και μη) να ‘απολύει’ εκδικητικά και καταχρηστικά εργαζόμενους για συνδικαλιστικούς λόγους. Σπάμε τη σιωπή και αντιδρούμε με δεσμούς αλληλεγγύης, μέσα από συλλογικές διαδικασίες για τα αυτονόητα.

 
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Χανιά, Απρίλης 2015

οι 5 εργαζόμενες/οι

ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ: Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΏΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ

Όσοι από εμάς  εργαζόμαστε στον επισιτισμό ξέρουμε πολύ καλά τι πάει να πει υποτίμηση της εργασίας και υποβάθμιση των ζωών μας. Να σε ρίχνουν συνεχώς στα φράγκα με κάθε τρόπο, να κάνεις απλήρωτες υπερωρίες, αργίες, νυχτερινά, να έχεις μισά ή καθόλου ένσημα, ευέλικτα ωράρια, ανύπαρκτα δώρα και επιδόματα, ακόμη και να σου βάζουν χέρι στα μπουρμπουάρ. Κι από συμπεριφορά άλλο τίποτα. Τις συνθήκες αυτές βιώνουμε όλοι μας, λίγο-πολύ  εδώ και χρόνια. Η ”οικονομική κρίση” ας πούμε, για μας ήρθε νωρίτερα. Τώρα πια τα αφεντικά ρίχνουν  κι άλλο τα μεροκάματα, και σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη επιδομάτων, συντίθεται ένα σκηνικό του στυλ ” τόσα στο χέρι και τίποτε άλλο”. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην πόλη των Χανίων το 2015, με τα μεροκάματα σε ορισμένες πιάτσες να αγγίζουν τα 20 ευρώ.

Όλοι το ξέρουν ότι, αν κατά τη διαδικασία της συνέντευξης, αρχίσεις και μιλάς για στοιχειώδη δικαιώματα, επιδόματα κτλ, απλά δε θα προσληφθείς. Πρόκειται για μια εκβιαστική διαδικασία που προσπαθεί με ύπουλους τρόπους να επιβάλλει τη θέληση του εργοδότη ώστε να δίνει όσο λιγότερα γίνεται. Συχνά μας κάνουν ερωτήσεις άσχετες με τη δουλειά όπως πού μένουμε, αν είμαστε  ντόπιοι ή όχι, σκοπούς εγκυμοσύνης ή αν διαθέτουμε μεταφορικό μέσο.
Στην πράξη, δηλαδή, όταν ξεκινάμε να δουλεύουμε σε ένα μαγαζί καλούμαστε να κάνουμε μια ”συμφωνία” με το αφεντικό ή να δεχθούμε τους όρους που αυτός βάζει, μιας και η εργασία δεν αποτελεί για μας κάποιου είδους επιλογή αλλά αναγκαστική συνθήκη για να ζήσουμε. Θα παίρνεις τόσα – θα δουλεύεις τόσο – αυτή είναι η δουλειά. Συμφωνία, η οποία γίνεται πάντα υπό άνισους όρους λόγο της θέσης ισχύος του εργοδότη. Ένα ακόμα φαινόμενο που παρατηρείται, είναι η μερική ή και καθόλου ασφάλιση, με ωρομίσθιο 4 με 5 ευρώ, αφήνοντας έτσι την εντύπωση ότι ”ο εργοδότης πληρώνει καλά” ενώ στην πραγματικότητα εφόσον δεν πληρώνει δώρα, προσαυξήσεις ,άδειες, επιδόματα, νυχτερινά κτλ, το πραγματικό ωρομίσθιο πέφτει στα 2 με 3 ευρώ. Το εργασιακό πρότυπο της εποχής μας, δοκιμάζει τις αντοχές και ανοχές των εργαζομένων τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Συχνή είναι η ανάθεση υπέρογκων και ανέφικτων στόχων οι οποίοι πολλές φορές δημιουργούν ανταγωνισμούς μεταξύ των συναδέλφων.

Καλούμαστε λοιπόν όλοι εμείς που εργαζόμαστε ως σερβιτόροι, μάγειρες, διανομείς, λαντζιέρηδες κλπ να βάλουμε ”πλάτη” στο μαγαζί δουλεύοντας υποτιμημένοι. Οι δικαιολογίες πολλές. Έχει κρίση και το μαγαζί ”δε βγαίνει” (θαρρείς και όταν τα κέρδη ήταν μεγαλύτερα παίρναμε κάποιου είδους μέρισμα). Άλλες φορές επικαλούνται τις φιλικές σχέσεις με τον εργοδότη υποχρεώνοντάς μας συναισθηματικά “να βοηθήσεις το μαγαζί, για να σε βοηθήσει και αυτό”. Με τα αφεντικά δεν έχουμε κοινά συμφέροντα. Αυτοί κερδίζουν πολλά από όλους εμάς που “βγάζουμε” τη δουλειά. Καίγονται για να μη τους χαλάσει η μαγιά. Μας έχουν ανάγκη, ακόμη και αν χρειαστεί να μας δώσουν κατά καιρούς περισσότερα. Γνωρίζουν καλά τον ρόλο τους και μπορούν εύκολα να κλάψουν στον ώμο σου, όταν οι τζίροι τους μειώνονται. Άλλο τόσο εύκολα κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους όταν τα έσοδα τους αυξάνονται κατακόρυφα ,ενώ εσύ εξαντλείσαι δουλεύοντας για δύο.

Η επιχείρηση ”Το Κουτουρούκι” είναι μια ανάλογη περίπτωση η οποία εμφανίζεται με το πρόσωπο του ”καλού αφεντικού” δίνοντας στους εργαζόμενους “το πακέτο”  των 5 ευρώ. Οι εργαζόμενοι, με τον καιρό, είχαν δημιουργήσει δεσμούς αλληλεγγύης και κατανόησης μεταξύ τους, μέσα από κοινές συνελεύσεις και αποφάσεις, ενισχύοντας έτσι τους δεσμούς τους, εξαλείφοντας το φόβο προς το αφεντικό και ξεπερνώντας την υποκριτική συμφωνία της πρόσληψης ζητώντας μέρος των δικαιωμάτων τους. Το ότι στο χώρο του επισιτισμού, μας θεωρούν αναλώσιμους, το απέδειξε ακράδαντα η στάση της εργοδότριας στην εν λόγω επιχείρηση, με την εκδικητική απόλυση σε πέντε εργαζομένους της. Ως εργαζόμενοι στον επισιτισμό θεωρούμε αξιοπρεπή την στάση των 5 εργαζομένων στο «Κουτουρούκι» και δίκαιο τον αγώνα τους.

Αφεντικά και κράτος προσπαθούν να  εγκαταστήσουν μέσα μας και γύρω μας μια εργασιακή συνθήκη ξεκάθαρης βαρβαρότητας. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι εξουσιαστικές δομές οργανώνουν ,ελέγχουν και επιβάλουν την υποταγή κοιμίζοντας και εξαγοράζοντας συνειδήσεις. Ο στόχος τους είναι να δημιουργήσουν άτομα-αντικείμενα χωρίς καν λόγο. Όντα καχύποπτα, ανταγωνιστικά, φοβικά, δουλικά, άβουλα και απομονωμένα .Όντα προβλέψιμα και διαχειρίσιμα για ολική εκμετάλλευση. Να μην τους αφήσουμε. Να εναντιωθούμε στην εγωπάθεια, την υποκρισία και την απληστία των αφεντικών. Ο ρόλος μας εδώ είναι να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και να μην δεχόμαστε τα μισά νιώθοντας ότι μας κάνουν χάρη. Η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη είναι το όπλο των εργαζομένων απέναντι στην απληστία των αφεντικών. Τα συμφέροντά μας είναι κοινά και οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε για τους αγώνες που δόθηκαν και για αυτούς που θα δοθούν. Πλήρης ασφάλιση ,αξιοπρεπή μεροκάματα, ταξική συνείδηση στο χώρο εργασίας είναι μερικά από αυτά.

• ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΧΡΩΣΤΟΥΜΕΝΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ
• ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ
  ΣΤΟ “ΚΟΥΤΟΥΡΟΥΚΙ”
• ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ

Αλληλέγγυοι/ες από το χώρο του επισιτισμού.

“ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ” ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΦΟΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
(σε εργαζόμενο που απολύθηκε παράνομα και έχει στα χέρια του άμεσα εκτελεστή απόφαση του δικαστηρίου)

Μια απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα Εργατικών Διαφορών) με αρ. 3764/2014 έφερε στην επιφάνεια για άλλη μια φορά τα τραγικά αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών. Απέδειξε, πως η κρίση δεν κάνει διαχωρισμούς και χτυπάει ακόμη και τους «πιο φανατικούς υποστηρικτές των μνημονίων».

Βλέποντας την απόφαση δεν μπορεί κανείς παρά να νοιώσει απέραντη θλίψη για το πώς «άνθρωποι του πνεύματος, σκαπανείς του αρχαιοελληνικού πολιτισμού» αναγκάζονται να πρωταγωνιστούν σε καταστάσεις που μόνο ο Αριστοφάνης θα μπορούσε να επινοήσει.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1) Με την απόφαση του δικαστηρίου επιβεβαιώνονται οι καταγγελίες που είχε κάνει το σωματείο μας πριν δύο χρόνια για την κατάσταση που επικρατούσε στις επιχειρήσεις των Αφων Γεωργιάδη. Ότι δηλαδή οι εργοδότες με το «έτσι θέλω», χωρίς καν την ύπαρξη ατομικών συμβάσεων, μείωσαν τους μισθούς κατά 50%. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έβαζαν τους εργαζόμενους να υπογράφουν αποδείξεις πληρωμής που φαίνονταν ότι εισπράττουν κανονικά τους μισθούς τους.

Ερώτηση: θα κινηθεί ο κρατικός μηχανισμός εναντίον τους για φοροδιαφυγή;

2) Ο εργοδότης, για να απαλλαγεί από τον εργαζόμενο μετά από ατύχημα που του συνέβη και να μην του δώσει τη νόμιμη αποζημίωση, χρησιμοποίησε τη γνωστή πατέντα που έχουν πολλοί εργοδότες της «οικειοθελούς αποχώρησης». Δηλαδή πηγαίνει ο εργοδότης ένα χαρτί στον Ο.Α.Ε.Δ. χωρίς την υπογραφή του εργαζόμενου και δηλώνει ότι ο εργαζόμενος αποχώρησε μόνος του από τη δουλειά. Μετά από αυτό, ο εργαζόμενος πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Η μόνη διέξοδος που έχει, είναι τα δικαστήρια για μια απόφαση μετά από ένα δύο χρόνια.

Ερώτηση: θα καταργηθεί το αίσχος των «οικειοθελών αποχωρήσεων» και το νομικό καθεστώς που δίνει αυτή τη δυνατότητα στους εργοδότες;

3) Το δικαστήριο έκρινε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς το ποσό των 10.000 ευρώ. Η απόφαση έχει βγει από τον Δεκέμβρη του 2014. Ο εργοδότης όμως αρνείται να τα δώσει. Την ίδια στιγμή συνεχίζουν απτόητοι τις δραστηριότητες τους σα να μην συμβαίνει τίποτα. Ο εργαζόμενος, αν δεν έχει τα χρήματα να προχωρήσει στην κατάσχεση, τι πρέπει να κάνει; Να πεθάνει στην ψάθα;

Ερώτηση: θα μπούνε επιτέλους ασφαλιστικές δικλείδες ώστε οι αποφάσεις των δικαστηρίων που βγαίνουν υπέρ των εργαζομένων να γίνονται εκτελεστές στρεφόμενες ενάντια στην προσωπική περιουσία του εργοδότη;

Το δικαστήριο καταδίκασε τον Λεωνίδα Γεωργιάδη, αφού η εταιρεία που φαινόταν ότι δουλεύει ο εργαζόμενος, ήταν στο όνομα του και απήλλαξε τον Άδωνι Γεωργιάδη. Όλοι βέβαια -και όχι μόνο στο χώρο του βιβλίου- ξέρουμε ότι τα δύο αδέλφια έχουν από κοινού τις εταιρείες (δεν έχουν μία). Θυμόμαστε από την αντιπαράθεση που είχαμε την προηγούμενη φορά που καταπατούσαν τα εργατικά δικαιώματα στο βιβλιοπωλείο τους, ότι ήταν στο όνομα της πρώην συζύγου του Αδώνιδος και της συζύγου του Λεωνίδα. Στην ίδια την απόφαση του δικαστηρίου φαίνεται ως διεύθυνση και των δύο η έδρα των επιχειρήσεων τους στον Κολωνό. Είναι το γνωστό κόλπο, να σπάει η δραστηριότητα σε διάφορες εταιρείες για να ξεφεύγουν από την εφορία. Δεν υποστηρίζουν την «ελεύθερη αγορά» χωρίς λόγο οι άνθρωποι.

Εμείς από την μεριά μας θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλλουν. Οι αφοι Γεωργιάδη όσο και αν κρύβονται στον «γυάλινο κόσμο» των καναλιών αλλά και κάθε εργοδότης που θα χτυπά τα εργατικά δικαιώματα θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com