Θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήσαμε το τελευταίο διάστημα σε καταστήματα της μητρικής των everest  με την συμμετοχή αρκετών αλληλέγγυων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη( από το ΣΣΜ Θεσσαλονίκης) και  Χανιά , κερδίσαμε πάνω στα αιτήματα που είχαμε θέσει από κοινού με την συναδέλφισσα Ιωάννα!
Η μητρική εταιρεία των everest μετά τις πιέσεις που δέχτηκε από τις κινητοποιήσεις αναδιπλώθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Συγκεκριμένα, αναγνώρισε την αποζημίωση απόλυσης προς την συναδέλφισσα (συνολικά 9.400,00 ευρώ) και ήδη ξεκίνησε η αποπληρωμή της.Και όλα  αυτά ενώ αρχικά  με εκβιαστικές μεθόδους την είχαν υποχρεώσει να υπογράψει οικοιοθελή αποχώρηση.
Σαν σωματείο θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την αλληλεγγύη που δείξατε στον αγώνα μας που κατέληξε νικηφόρος σε σύντομο χρονικό διάστημα.

ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ EVEREST, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού

Αφισάκι που κολλιέται στις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη για ένα ακόμα περιστατικό εργοδοτικής τρομοκρατίας και εξώθησης σε παραίτηση με μαφιόζικες μεθόδους, αυτή τη φόρα στα Everest (Αγ. Μελετίου & Πατησίων) στην Κυψέλη

Περισσότερα για την υπόθεση και τις κινήσεις αλληλεγγύης στη σελίδα του Σωματείου Σερβίτόρων Μαγείρων http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.gr/

Το αφισάκι σε μορφή pdf afisa-35χ50-everest

ΠΗΓΗ:Αναρχικοί και Κομμουνιστές από την Κυψέλη και το Γκύζη

Την Πέμπτη 15/5 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε παρέμβαση και αποκλεισμός της γνωστής αλυσίδας φούρνων/σωματεμπόρων “Το Χωριάτικο” μετά από κάλεσμα της Συνέλευσης Δράσης ενάντια στο Χωριάτικο. Το μαγαζί έμεινε κλειστό για περίπου μιάμιση ώρα και ταυτόχρονα γινόταν παρέμβαση στους γύρω δρόμους με κείμενα, τρικάκια και συνθήματα.

Επόμενη συνέλευση Σάββατο 16/5, 6μμ Ξενία

Ακολουθεί το κείμενο της συνέλευσης:

ΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ ‘’ΧΩΡΙΑΤΙΚΟ’’ ΒΡΩΜΑΝE ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Ένα νέο κατάστημα άνοιξε στην πόλη μας, ο φούρνος “Χωριάτικο” (Λ. Καλοκαιρινού), μέρος μιας αλυσίδας πρατηρίων άρτου που γιγαντώθηκε μέσα στην καρδιά της καπιταλιστικής κρίση. Τα συγκεκριμένα καταστήματα όμως δεν εμπορεύονται μόνο ψωμί και αρτοποιήματα αλλά και πλήθος εξαθλιωμένων γυναικών οι οποίες με την υπόσχεση της εύρεσης εργασίας, οδηγούνται στην καταναγκαστική πορνεία. Πίσω από τους φούρνους ‘’Χωριάτικο’’ και ‘’Αττικοί Φούρνοι’’, κρύβεται ένα τεράστιο κύκλωμα σωματεμπορίας που χρόνια τώρα αποφέρει εκατομμύρια κέρδη στους ιδιοκτήτες του. Συγκεκριμένα, οι ιδιοκτήτες αδερφοί Γιαννακόπουλοι διατηρούν από τη δεκαετία του ‘90 αλυσίδα στριπτιζάδικων ενώ παράλληλα είναι οι εγκέφαλοι πίσω από ένα κύκλωμα trafficking που μέσω ταξιδιωτικών γραφείων και εταιρειών ευρέσεως εργασίας παραπλανεί εκατοντάδες γυναίκες, μεταξύ των οποίων και ανήλικες. Οι συγκεκριμένοι μαφιόζοι διατηρούσαν -μεταξύ άλλων- μια offshore εταιρεία στην Κύπρο ενώ χρησιμοποιούσαν ακόμα και ΜΚΟ για κακοποιημένες γυναίκες. Κεντρικό ρόλο στο κύκλωμα έπαιζε ο απόστρατος και αποταγμένος για υπεξαίρεση αστυνομικός Κώστας Κύρος ο οποίος εξασφάλιζε χαρτιά για τις αιχμάλωτες γυναίκες ενώ παράλληλα τέθηκε υπεύθυνος προσωπικού στους φούρνους “Χωριάτικο”. Τέλος, οι ιδιοκτήτες-σωματέμποροι των εν λόγω φούρνων, σύμφωνα με δημοσιεύματα, φέρονται να συγκαταλέγονται ανάμεσα στους χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής

Παρά την συνεχή εκτέλεση αδικημάτων και τις βαριές κατηγορίες που βαραίνουν το κύκλωμα (αρπαγή, σωματεμπορία, σύσταση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, επικίνδυνες σωματικές βλάβες, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, διακίνηση ναρκωτικών, κ.α.), η εκδίκαση της υπόθεσης έλαβε χώρα μόλις στα τέλη Απρίλη. Από τους 23 κατηγορούμενους, μόλις τέσσερις καταδικάστηκαν (Άγγελος Γιαννακόπουλος, Κ. Κύρος, Ι. Φιλιοστορ και Μ. Κρέτος). Παρά την καταδίκη των τεσσάρων κατηγορουμένων, για όλες τις κατηγορίες πλην του ξεπλύματος και του εμπορίου ναρκωτικών, το δικαστήριο αποφάσισε να αφήσει ελεύθερους με αναστολή και χρηματικές εγγυήσεις όλους τους εμπλεκόμενους, μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση καθώς και η προκλητική επιχορήγηση της επιχείρησης από το ελληνικό κράτος με 201.939,87 ευρώ το 2013 (παρότι οι δικαστικές διώξεις είχαν ξεκινήσει ένα χρόνο πριν), επιβεβαιώνει τις διασυνδέσεις και την ανοχή του κρατικού μηχανισμού απέναντι στο κύκλωμα σωματεμπορίας. Έτσι, το εν λόγω κύκλωμα συνεχίζει απρόσκοπτα τις “επιχειρηματικές του δραστηριότητες” με τους φούρνους “Χωριάτικο” να αποτελούν το βασικό μέσο ξεπλύματος του μαύρου χρήματος των ιδιοκτητών του.

Η πρακτική του trafficking είναι γνωστή: αφού φέρουν τις γυναίκες αυτές στην Ελλάδα, οι σωματέμποροι παρακρατούν τα χαρτιά τους, τις μετατρέπουν σε σκλάβες και τις κρατάνε φυλακισμένες για χρόνια με άσκηση σωματικής βίας, (εκ)βιασμούς και άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Η βάναυση δραστηριότητα στο γυναικείο σώμα κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Αποτελεί μια διαδικασία που βασιζόμενη στις έμφυλες διακρίσεις, χρησιμοποιεί και εμπορευματοποιεί το γυναικείο σώμα ιεραρχώντας το ως ένα “αδύναμο φύλο”. Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάμεσα στα ευρήματα της αστυνομίας βρέθηκε μία μαύρη λίστα με πελάτες που ήταν ιδιαίτερα βάναυσοι και χτυπούσαν άγρια τις κοπέλες με συνέπεια, όπως αναγράφεταιστην δικογραφία, να υπάρχουν «ζημιές στο “εμπόρευμα”». Το trafficking αποφέρει τεράστια ποσά μαύρου χρήματος σε ένα κύκλο ανθρωποειδών που περιλαμβάνει μπάτσους, φασίστες, μπράβους και νονούς της νύχτας, ενώ έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις στην Ελλάδα, την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης.

Το παραπάνω γεγονός δεν είναι τυχαίο. Οι εν λόγω ‘’δουλειές’’ βασίζονται σε μια σειρά από εξυπηρετήσεις που τους προσφέρει απλόχερα ο καπιταλισμός: ανεργία, μαύρη εργασία, λαδώματα κρατικών λειτουργών (που μεταφράζεται σε κωλυσιεργία των διωκτικών αρχών, συνεχείς αναβολές της εκδίκασης, συγχωνεύσεις ποινών, προκλητική αποσιώπηση του ζητήματος από τα ΜΜΕ), νομοθετικό πλαίσιο ευνοϊκό προς τα αφεντικά, ανοχή της αστυνομίας, εργασιακή εξαθλίωση των γυναικών. Τα πρόσφατα παραδείγματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας και φυσικών επιθέσεων εις βάρος γυναικών εργαζομένων επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω: απειλές και απόλυση εγκύου στην ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕ στο Ηράκλειο, απόλυση εγκύου σε κατάστημα MIGATO στην Αθήνα, ξυλοδαρμός εργαζόμενης σε χρηματιστηριακή εταιρεία στο Ηράκλειο, απόλυση εργαζόμενης στην CretaEcoPhoenix στο Ηράκλειο, απειλές και εκδικητική απόλυση εργαζόμενης στον ΑΒ Βασιλόπουλο Χολαργού κ.ά. Τα παραπάνω περιστατικά, τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα και η συνεχής επίθεση στα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, δεν είναι μεμονωμένα παραδείγματα ‘‘κακών’’ εργοδοτών. Αντιθέτως αποτελούν ζωτικά εργαλεία για την αναπαραγωγή της μισθωτής εργασίας, του κεφαλαίου και κατ’ επέκταση του ίδιου του καπιταλισμού.

Αναγνωρίζοντας τις αντιφάσεις που κρύβονται μέσα στις εκάστοτε εργασιακές συνθήκες, που στην προκειμένη περίπτωση προσωποποιούνται στις εργαζόμενες/ους των φούρνων ‘’Χωριάτικο’’ που -όπως όλες/οι- έχουν ανάγκη την εργασία τους, σε καμία περίπτωση δεν τις/τους στοχοποιούμε. Παρόλα αυτά οφείλουμε να αξιολογήσουμε το κόστος που έχει κάθε επάγγελμα, ιδιαίτερα όταν παρατείνει και συμβάλλει στην όξυνση της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης εξαθλιωμένων ανθρώπων.

Σε συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού, η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, την εκμετάλλευση και τον σεξισμό, είναι όχι απλά αναγκαιότητα αλλά μονόδρομος. Οι απολύσεις, η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και η εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος έχουν ως κοινό τους παρανομαστή το κέρδος.

Η συμμετοχή μας στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του σήμερα είναι ευθύνη όλων των εργαζομένων, των ανέργων και εν γένει των καταπιεσμένων, απέναντι στη βαρβαρότητα της κυριαρχίας.
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ -ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

• Mποϊκοτάζ στο “Χωριάτικο”, φούρνο/βιτρίνα ξεπλύματος μαύρου χρήματος από trafficking.

• Αλληλεγγύη στις αιχμάλωτες γυναίκες των κυκλωμάτων trafficking και σε όσες/όσους έχουν υποστεί την καταπίεση αυτού του κυκλώματος.

Συνέλευση Δράσης ενάντια στο “Χωριάτικο”

Σάββατο 16 Μαΐου, 18:00, Πλατεία Ξενία

https://athens.indymedia.org/post/1544300/

Στις 28 Ιανουαρίου δημοσιεύσαμε κοινή ανακοίνωση για τις εργασιακές συνθήκες και τις πρακτικές της ΜΚΟ ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ. Η διοίκηση της ΜΚΟ βιάστηκε να απαντήσει, επιχειρώντας να μας δώσει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και να δημιουργήσει σύγχυση και εντυπώσεις περί «σκοτεινών συμφερόντων» και «μικρο-πολιτικών παιχνιδιών». Η καλύτερη απάντηση «εκ μέρους μας» ήταν η συνέχιση των διεκδικήσεων των εργαζομένων!

Όσον αφορά στο Δημοτικό Λαχανόκηπο στις Αχαρνές, ο ΝΟΣΤΟΣ ουσιαστικά παραδέχεται στην απαντητική ανακοίνωσή του τη μη υλοποίησή του και την αποδίδει στο συνεργαζόμενο Δήμο. Το αρμόδιο Υπουργείο ενημέρωσε το ΝΟΣΤΟ για τη μη παράταση του προγράμματος στις 30/12/2014, αλλά η ΜΚΟ κατέθεσε ένσταση και ανανέωσε τις συμβάσεις των εργαζομένων. Οι συνθήκες εργασίας όμως δεν βελτιώθηκαν, ενώ οι 40 οικογένειες μακροχρόνια ανέργων μάταια περίμεναν να λάβουν αγροτεμάχιο για να καλλιεργήσουν.

Ταυτόχρονα η ΜΚΟ έπαψε να καταβάλει τη μισθοδοσία ήδη από το Νοέμβριο του 2014, με πρόφαση την καθυστέρηση της αντίστοιχης χρηματοδότησης από το Υπουργείο Εργασίας. Το Μάρτιο οι εργαζόμενοι, έχοντας ξεμείνει από «περίσσευμα καρδιάς», το οποίο ζητά η ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ από όλους τους εργαζομένους της, ήρθαν σε επαφή με το ΣΒΕΜΚΟ και προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας. Εκεί η διοίκηση της ΜΚΟ επανέλαβε την πάγια θέση της περί «μη ύπαρξης εργοδοσίας» και «μη δυνατότητας καταβολής των μισθών, εφόσον δεν έχει κέρδος και ιδίους πόρους». Όπως ήταν αναμενόμενο, η Επιθεώρηση Εργασίας δεν συγκινήθηκε από την «αυτοθυσία» της διοίκησης, αλλά αντίθετα επέβαλε καταβολή των δεδουλευμένων πέντε μηνών εντός 15 ημερών.

Η ΕΚΠΟΣΠΟ ΝΟΣΤΟΣ κατέβαλε αρχικά τους δύο μισθούς, αλλά στη συνέχεια –και εφόσον η παράταση του Προγράμματος δεν δόθηκε από το Υπουργείο- με υπόμνημά της στην Επιθεώρηση ισχυρίζεται ότι εάν μπορέσει, θα καταβάλει τους μισθούς το Δεκέμβριο του 2015! Κατά του νόμιμου εκπροσώπου της ΜΚΟ ασκήθηκε ποινική δίωξη, αλλά οι διεκδικήσεις των εργαζομένων δεν σταμάτησαν εκεί. Στις 3 Απριλίου, λίγο πριν από τη λήξη του ωραρίου εργασίας, οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν με e-mail για τη λήξη του προγράμματος. Οι επωφελούμενοι, ωστόσο, δεν ενημερώθηκαν επίσημα ποτέ ότι θα πάψουν να εξυπηρετούνται!

Παράλληλα, η συνάδελφος που παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 2014 για λόγους αξιοπρέπειας, κατέθεσε αγωγή κατά της ΜΚΟ, καταγγέλλοντας τις συνθήκες εργασίας που την εξώθησαν σε παραίτηση. Συγκεκριμένα, η απαίτηση για παροχή υπηρεσιών πέραν του ωραρίου και των προβλεπόμενων ημερών με πρόσχημα την «προσφορά στο κοινό καλό και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της ανθρωπιστικής κρίσης», η απαξίωση της εργασίας των εργαζομένων, τους οποίους η διοίκηση επιμένει να αποκαλεί «επωφελούμενους του προγράμματος» και οι ψυχολογικοί εκβιασμοί για διεκπεραίωση εργασιών εκτός του καθηκοντολογίου, συνιστούν το ακριβές πλαίσιο εργασιακών συνθηκών στο ΝΟΣΤΟ. Και είναι ακριβώς αυτή η αλλαγή των όρων και συνθηκών εργασίας, όπως ορίζονταν  στη σύμβαση που είχε υπογράψει, η μη υλοποίηση του έργου και η αντιδεοντολογική αντιμετώπιση των άνεργων και άπορων επωφελούμενων που συνιστούν εξώθηση σε παραίτηση της συναδέλφου.

Και επειδή δεν πτοούνται, ακριβώς οι ίδιες πρακτικές ακολουθούνται και στο νέο πρόγραμμα «ΝΟΣΤΟΣ_Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας στο Δήμο Αθηναίων», το οποίο υλοποιείται σε σύμπραξη των ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ, ΑμΚΕ ΙΑΣΙΣ και ΧΕΝ Ελλάδος. Μπορεί οι τρεις ΜΚΟ να διατείνονται σε κάθε ευκαιρία ότι «έβγαλαν από την ανεργία 45 επωφελούμενους», αλλά οι 45 εργαζόμενοι και εργαζόμενες του προγράμματος δουλεύουν τρεις μήνες απλήρωτοι, ενώ ο ΝΟΣΤΟΣ και η ΙΑΣΙΣ δεν τους έχουν καταβάλει ούτε καν το δώρο Πάσχα. Παράλληλα, αρκετοί εργαζόμενοι του συσσιτίου απασχολούνται σε άλλες δομές της ΜΚΟ, καθώς ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η εγκατάσταση του ρεύματος στην κουζίνα του προγράμματος, ενώ ψυχολογικοί –αλλά και πιο παραδοσιακοί- εκβιασμοί δίνουν και παίρνουν.

Και για να ανταποδώσουμε το μάθημα πολιτικής οικονομίας, επαναλαμβάνουμε ότι όσο δουλεύουμε υποαμειβόμενοι ή απλήρωτοι, όσο η εργασία μας υποτιμάται, όσο δεχόμαστε απειλές για τη διεκδίκηση των αυτονόητων εργασιακών μας δικαιωμάτων, η εκμετάλλευση υφίσταται. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ μπορεί να μην αμείβονται, αλλά είναι εργοδότες και ο μοναδικός υπόχρεος απέναντί μας. Είμαστε εργαζόμενοι, ούτε εθελοντές, ούτε συνεργάτες, ούτε επωφελούμενοι και το έργο των ΜΚΟ το φέρουμε εμείς εις πέρας.

Η ΕΣΕ Αθήνας και το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για καταβολή αποζημιώσεων και δεδουλευμένων. Υπό όποιο καθεστώς και αν δουλεύουμε, όποια νομική μορφή και αν έχει η εργοδοσία μας, απαιτούμε σεβασμό των εργασιακών μας δικαιωμάτων και εντέλει της αξιοπρέπειάς μας και θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε με αγώνες στους χώρους δουλειάς.

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ – ΣΒΕΜΚΟ

Αναδημοσίευση από EFSYN

Οσοι παραγγέλνουν φαγητό απ’ έξω τούς βλέπουν για λίγα δευτερόλεπτα στην πόρτα τους, με το πακέτο που πρέπει να φτάσει ζεστό, γρήγορα, ό,τι καιρό κι αν κάνει. Είναι οι «ντελιβεράδες», τα «παιδιά με τα παπιά», όπως τους λένε ακόμα κάποιοι. Μόνο που οι άντρες που έχω απέναντί μου δεν είναι παιδιά. Κοντεύουν τα σαράντα, με πολλά χρόνια και περισσότερα χιλιόμετρα στο επάγγελμα.

Είναι έξι πρώην εργαζόμενοι σε πιτσαρία στην Κυψέλη, υποκατάστημα της «μεγαλύτερης αλυσίδας πίτσας στην Ελλάδα», όπως αυτοσυστήνεται η μητρική εταιρεία. Υστερα από τέσσερα χρόνια στον ίδιο εργοδότη, περισσότερα στο ίδιο κατάστημα, απολύθηκαν αιφνιδιαστικά στις 31 Οκτωβρίου, όπως όλο το προσωπικό, 20 άτομα, στην πλειονότητά τους μετανάστες εργάτες και εργάτριες.

Την επόμενη ημέρα η εταιρεία λύθηκε με τη δικαιολογία ότι είχε μειωμένα έσοδα. Κι ας γνωρίζουν οι εργαζόμενοι από πρώτο χέρι ότι ο τζίρος παρέμενε σταθερά υψηλός. Απόδειξη ότι η ίδια πιτσαρία ξανάνοιξε λίγο παρακάτω, με νέα διαχείριση – μέθοδος που συνηθίζεται, μας λένε, στον χώρο των φραντσάιζ.

Οι απολυμένοι διανομείς, όπως έχουν καταγγείλει στην Επιθεώρηση Εργασίας, υπέγραφαν συμβάσεις ημι-απασχόλησης ενώ δούλευαν 40-60 ώρες. Εκτός από τα κλεμμένα ένσημα, υπερεργασία, υπερωρίες, κυριακάτικα, νυχτερινά, επιδόματα χάνονταν στη μαύρη τρύπα της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Ούτε λόγος για βενζίνη και έξοδα συντήρησης των δικύκλων. Ακόμα κι έτσι οι εργαζόμενοι κρίνονταν «ακριβοί» λόγω πολυετούς προϋπηρεσίας και πιέζονταν αφόρητα να υπογράψουν τροποποίηση των συμβάσεων με μειωμένο ωρομίσθιο.

Αφόρητο ήταν και το εργασιακό μπούλινγκ ειδικά «στις κοπέλες στην κουζίνα, που τις προσέβαλλαν σε σημείο να βάζουν τα κλάματα. Εμάς τους ντελίβερι, που ήμασταν συσπειρωμένοι, ήθελαν να μας διαχωρίσουν από το υπόλοιπο προσωπικό. Αν διεκδικούσες, σου μείωναν τις ώρες. Στο τέλος, μας έκοψαν το λίγο φαγητό που μας έδιναν», λέει ο Β. στην «Εφ.Συν.» (τα στοιχεία του στη διάθεση της εφημερίδας).

Με αγωγές, από τις οποίες η πρώτη εκδικάζεται αύριο Παρασκευή στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, προσβάλλουν τις απολύσεις τους ως καταχρηστικές, διεκδικούν διαφορές δεδουλευμένων και επιδομάτων τετραετίας, διαφορές αποζημίωσης και δαπάνες δικύκλου, συνολικού ύψους 176.000 ευρώ.

Ο πραγματικός λόγος που έκλεισε η πιτσαρία, υποστηρίζουν, ήταν για να αποφύγουν οι εργοδότες να εξοφλήσουν τις συσσωρευμένες οφειλές και κυρίως για να «απαλλαγούν» από τους αλληλέγγυους διανομείς, όλοι τους ενεργά μέλη της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, που δεν υπέκυπταν στους εκβιασμούς.

Ένορκη βεβαίωση

Η υπόθεση της πιτσαρίας της Κυψέλης δεν είναι η εξαίρεση. Σύμφωνα με ένορκη βεβαίωση του Γ.Α. (τα στοιχεία του στην «Εφ.Συν.»), πρώην εργαζόμενου σε δύο υποκαταστήματα της ίδιας αλυσίδας σε Βοτανικό και Ομόνοια, η αδήλωτη και ημι-ανασφάλιστη εργασία αποτελούσε καθεστώς και εκεί.

Οπως δηλώνει, «σε περιπτώσεις των εργαζομένων που δεν υποκύπτουν στις πιέσεις, υψώνουν το ανάστημά τους και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, η πολιτική στην αλυσίδα είναι η απόλυση, όπως έγινε στην περίπτωσή μου» (δεν υπέγραψε μετατροπή της σύμβασης από πλήρους σε μερικής απασχόλησης). Ο Γ.Α. δικαιώθηκε στα δικαστήρια, όμως δεν κατάφερε να εισπράξει όσα του οφείλονταν γιατί το υποκατάστημα του Βοτανικού έκλεισε κυριολεκτικά σε μια νύχτα.

Αναδημοσίευση από ΣΒΕΜΚΟ

Ινστιτούτο Εργατικής Αυθαιρεσίας «Αρχιπέλαγος»

ή

Ακόμα μία νικηφόρα διεκδίκηση συναδέλφου για τα αυτονόητα…

Όταν η συνάδελφος έλαβε το τηλεφώνημα που την ενημέρωνε ότι έχει επιλεχθεί για τη θέση εργασίας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» στη Σάμο, μάζεψε όνειρα σε μία βαλίτσα, πήρε το πλοίο και πήγε. Η κατάσταση που βρήκε όμως, όπως και η εξέλιξη των πραγμάτων, στο εξάμηνο που απασχολήθηκε εκεί, απείχε πολύ όχι μόνο από το όνειρο, αλλά και από τις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και διαβίωσης.

Το αρχικό παραμύθι ήταν ότι για να προχωρήσει η πρόσληψή της θα έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή (15-30 ημερών), καθότι οι καιροί δύσκολοι, μέχρι την έγκριση ενός προγράμματος του Ινστιτούτου Δημόκριτου ή εναλλακτικά ενός προγράμματος του ΟΑΕΔ. Η εργαζόμενη έκανε την «υπομονή» που της ζητήθηκε λαμβάνοντας τον εξαιρετικό μισθό των 400 ευρώ,  φιλοξενούμενη ωστόσο στην ερευνητική βάση του Αρχιπελάγους, η οποία προσέφερε «ασύγκριτες» συνθήκες διαβίωσης (πχ ελλιπής έως ανύπαρκτη θέρμανση, θερμοσίφωνο αναμμένο μόνο 2 ώρες την ημέρα για την εξυπηρέτηση περίπου 30 ανθρώπων –καθότι αντιοικολογικό και αστική συνήθεια-, ελλιπής και κακής ποιότητας διατροφή που έφτασε μέχρι το μάζεμα υπογραφών για την περίληψη ψαριού και  πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε).

Ο καιρός περνούσε όμως και τα προγράμματα δεν εγκρινόντουσαν, με την εργαζόμενη να κάνει επανειλημμένα κρούσεις για την νόμιμη πρόσληψη και ασφάλισή της, λαμβάνοντας πάντα ως απάντηση εκκλήσεις υπομονής και προτροπές εύρεσης χορηγίας ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας για την ασφάλισή της.

Όταν έπειτα από κάποιους μήνες ένα από τα προγράμματα εγκρίθηκε, απλά επιβεβαιώθηκε αυτό που ήταν υποψία από την αρχή. Η εργοδοσία δεν είχε καμία πρόθεση να προχωρήσει σε νόμιμη πρόσληψη, χρησιμοποιώντας διάφορες ευφάνταστες προφάσεις. Ακολούθησαν πολύ «έντονες συζητήσεις» και το θράσος της εργοδοσίας είναι τέτοιο που δεν δίστασε να δημοσιεύσει αγγελία για την «πρόσληψη» νέου υπαλλήλου, ενώ δεν είχε καν ανακοινωθεί ακόμα στην εργαζόμενη η απόλυση της. Το μεγαλείο κατέληξε στην απόλυση της συναδέλφου, για «οικονομικούς λόγους», αν και η εργοδοσία την ενημέρωσε ότι  «φυσικά αν θέλει, μπορεί να μείνει να εργαστεί εθελοντικά»!

Η εποχή των σκλάβων όμως που δούλευαν αδιαμαρτύρητα με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαγητό και ένα χώρο να κοιμούνται (το Αρχιπέλαγος τη συνθήκη αυτή τη βαφτίζει «εθελοντισμό»), έχει περάσει ανεπιστρεπτί(;).

Έτσι, η εργαζόμενη, μαζεύοντας την ενέργεια που της είχε απομείνει από τα εξαντλητικά ωράρια εργασίας του Αρχιπελάγους, απευθύνθηκε στο ΣΒΕΜΚΟ  και κινήθηκε νομικά κάνοντας καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας και στο ΙΚΑ. Φυσικά, στη διάρκεια των μηνών που διήρκησε η εξέταση της υπόθεσης από το ΙΚΑ, η εργαζόμενη «στολίστηκε» από την εργοδοσία και δέχθηκε διάφορες απειλές για μηνύσεις και ψευδείς κατηγορίες ακόμα και για πλαστογράφηση  των αποδείξεων μισθοδοσίας και για κλοπή της επίσημης σφραγίδας της εταιρείας. Φυσικά το ΙΚΑ απεφάνθη  υπέρ της εργαζόμενης, επιβάλλοντας  πρόστιμο στο Αρχιπέλαγος και αναγκάζοντάς το στην αναδρομική καταβολή των ενσήμων της.

Είναι σαφές ότι η συμπεριφορά του Αρχιπελάγους ως προς την εργαζόμενη δεν ήταν προσωπική υπόθεση, αλλά αποτελεί πάγια τακτική της συγκεκριμένης ΜΚΟ, η οποία θεωρεί, (όπως και πολλοί άλλοι εργοδότες) τους εργαζόμενους αναλώσιμα υλικά. Και η δικαίωσή της αποτελεί ακόμα μία απόδειξη ότι όποιος και όποια κινητοποιείται, παρά «την λάσπη που θα φάει», δικαιώνεται. Για το ΣΒΕΜΚΟ αυτό αποτελεί την ελάχιστη αντίσταση που πρέπει να προτάξουμε στην επέλαση των αφεντικών, που με πρόφαση την οικονομική κρίση, δείχνουν τα δόντια τους όλο και περισσότερο.

Το ΣΒΕΜΚΟ είναι εδώ για να συμπαρασταθεί και να συμμετέχει με κάθε μέσο στις προσπάθειες αντίστασης των εργαζομένων στις ΜΚΟ που έρχονται αντιμέτωποι με την απόλυτη αυθαιρεσία και κάθε είδους εκβιασμό από τα αφεντικά τους. Και η πενταετής πορεία του έχει δείξει ότι όποιος αγώνας έχει δοθεί, έχει κερδηθεί!

Καμία ειρήνη με τ’ αφεντικά, ακόμα και με αυτά που έχουν «ευαισθησίες»!

Κανένας δεν είναι μόνος του σε αυτή την μάχη!

Είμαστε εργαζόμενοι, όχι εθελοντές!

Το Σάββατο από τις 12:00 μέχρι τη 13:30 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον φούρνο “Χωριάτικο” που βρίσκεται στη λεωφόρο Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι. Κολλήθηκαν χαρτοπανό σε απέναντι διαφημιστικό ταμπλό και μοιράστηκε κείμενο μπροστά από το μαγαζί.

Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν μοιρασμένες. Αρκετοί επέλεγαν να μην μπουν μέσα αλλά πολλοί ήταν και αυτοί που απαντούσαν με ένα πνεύμα “έλα μωρέ, αυτά συμβαίνουν παντού” ή “εντάξει αλλά εγώ μια φραντζολίτσα ψωμί θέλω να πάρω μόνο”.

Το αφεντικό του μαγαζιού εμφανίστηκε κάποια στιγμή και με μάλλον απολογητικό ύφος άρχισε να μας εξηγεί ότι το μαγαζί είναι απλώς franchise, αυτός δεν ξέρει τίποτα και απλώς πριν δύο χρόνια αποφάσισε να αγοράσει τον φούρνο που υπήρχε πριν στο ίδιο σημείο και να κάνει τη συγκεκριμένη επενδυτική κίνηση.

Του επισημάναμε ότι στο site της επιχείρησης το μαγαζί του δεν εμφανίζεται ως franchise αλλά ως εταιρικό και ότι έτσι κι αλλιώς μικρή σημασία έχει αφού ξέρουμε ότι τα συγκεκριμένα αφεντικά-μαφιόζοι ακόμα και τα franchise δεν τα δίνουν απλώς σε “υγιείς επενδυτές” αλλά -για ευνόητους λόγους- σε άτομα του στενού τους κύκλου. Επιπλέον, όταν αποφάσιζε πριν δύο χρόνια να κάνει την επένδυσή του (των 250 χιλιάδων κατά δήλωσή του) δεν υπήρχε περίπτωση να μη γνώριζε ότι αυτοί που θα συνεργαστεί είναι υπόδικοι για σωματεμπορία και ξέπλυμα αλλά προφανώς δεν είχε πρόβλημα.

Σε όλα αυτά το μόνο που είχε να απαντήσει είναι ότι αυτός είναι οικογενειάρχης που μεγαλώνει σωστά τα παιδιά του. Κερασάκι ήταν και το “ακλόνητο” επιχείρημα ότι δίνει δουλειά σε Έλληνες.

Η σιωπή και η αδιαφορία είναι συνενοχή!

Έξω οι μαφιόζοι από τις γειτονιές μας!

Κάτοικοι από Μπραχάμι και γύρω περιοχές

Αναδημοσίευση από athens.indymedia

* αφίσα από ΕΣΕ κάλεσμα σε μποϊκοτάζ στον ΙΑΝΟ

Και την εργατική πίτα ολόκληρη και τον καλλιτεχνικό σκύλο χορτάτο;

Τι θα μπορούσε να πει κανείς όταν στο «πατάρι» ενός βιβλιοπωλείου ακούγονται οι ήχοι από το «πάγωσε η τσιμινιέρα» και, την ίδια στιγμή, ούτε ένα πάτωμα πιο «κάτω», εργαζόμενοι και εργαζόμενες να έχουν «παγώσει» από το φόβο της απόλυσης, την τρομοκρατία των προστίμων, των τιμωρητικών μετακινήσεων και των μειώσεων μισθών;

Πώς θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει το φαινόμενο στον «πάνω όροφο» να βγαίνουν πύρινοι καταγγελτικοί λόγοι κατά του «συστήματος» και την ίδια ώρα στο «ισόγειο» οι εργαζόμενοι να ανταγωνίζονται για το ποιος θα πουλήσει το πιο «χοντρό» βιβλίο στον πελάτη με σκοπό την κατάκτηση του τίτλου του «καλύτερου εργαζόμενου του μήνα»;

Σε βιβλιοπωλεία, όπως ο ΙΑΝΟΣ, με τόσο αναβαθμισμένη παρουσία στον «πολιτισμό», δηλαδή στην αστυνομική καταστολή και το ξύλο σε απεργούς, στις απολύσεις, στα πρόστιμα, στα κείμενα υπογραφών νομιμοφροσύνης στις αντεργατικές πρακτικές της εταιρείας από τους υπαλλήλους της, αυτή η ειρωνεία γίνεται κάτι παραπάνω από εύγλωττη.

Φτάνει η στιγμή που πρέπει να μπαίνει το μαχαίρι στο κόκαλο: Πόση αξία έχει το «αριστερό προφίλ», που χτίζεται πάνω σε διαλέξεις και δοκίμια για τα «βάρη της κρίσης που πέφτουν στις πλάτες της εργατικής τάξης», όταν καταναλίσκεται στα πλαίσια της ψηλής κουβεντούλας μεταξύ προσκεκλημένων σε εκδηλώσεις οργανωμένες από εκείνους οι οποίοι, είτε το ομολογεί κανείς είτε όχι, ξεζουμίζουν με κάθε τρόπο τους εργαζόμενούς τους;

Πώς ακριβώς άραγε «πραγματώνεται» η σαρτρική στράτευση του καλλιτέχνη όταν συμμετέχει στα events αυτών οι οποίοι έστειλαν τα ΜΑΤ να ξυλοκοπήσουν απεργούς που υπερασπίζονταν την κυριακάτικη αργία; Όταν η δίκη των συλληφθέντων από την απεργιακή κινητοποίηση της 28/12 εκκρεμεί και δεν έχουν αποσυρθεί οι μηνύσεις;

Πολλές φορές ο «άγρυπνος καλλιτέχνης» οικοδομεί το ασυμβίβαστο προφίλ του, έχοντας πρώτα προβάλει την ταξική πάλη σε μια συνθήκη που ανήκει στο παρελθόν, στην ιστορία, και, ορκίζεται ότι αν ζούσε σε εκείνες τις εποχές, τότε, θα ήταν σίγουρα με το μέρος των καταπιεσμένων όπου γης. Έχοντας περιορίσει τα δεινά της εργατικής τάξης σε ένα ιστορικό κύκλο του μακρινού παρελθόντος, μπορεί κάλλιστα να συζητήσει για τον ανήσυχο πνεύμα του τάδε μυθιστοριογράφου μπροστά στις κοινωνικές αδικίες του καιρού του πίνοντας λίγο κρασί, αφού πρώτα ένας βαουτσεράς του έχει πουλήσει το πιο hot βιβλίο για τους «Λαμπράκηδες», την Κομμούνα του Παρισιού ή τον Αντόρνο.

Ακόμα όμως και μερίδα των καλλιτεχνών που δηλώνουν «ανήσυχοι» από την κρίση της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα και διατυμπανίζουν ότι πρέπει «να αντισταθούμε με ότι μέτρα διαθέτουμε», περιορίζει την αντίστασή της σε εκείνη έναντι της «ηθικής και πνευματικής ένδειας του πολιτισμού», καθώς ο τελευταίος καταστρέφεται από τις μνημονιακές πολιτικές. Ταυτόχρονα, στέκει ένοχα σιωπηρή μπροστά στα «μηχανάκια της ντροπής», στις απολύσεις, στα πρόστιμα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και εν γένει σ’ όλες πολιτικές του μνημονίου, σε όλα αυτά που υποτίθεται ότι καταστρέφουν την κοινωνία και τον πολιτισμό.

Είναι λοιπόν παρήγορο και παράδειγμα προς μίμηση ότι το τελευταίο διάστημα καλλιτέχνες και συγγραφείς με δηλώσεις τους ακύρωσαν τη συμμετοχή τους στα διάφορα events του ΙΑΝΟΥ με αφορμή τα πρόσφατα πεπραγμένα του (συλλήψεις, ξύλο και χημικά) και άσκησαν κριτική στη συνολική του πολιτική απέναντι στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενές του.

Η πάλη για καλύτερες συνθήκες εργασίας δεν τελειώνει ακόμα και όταν ιστορικοί κύκλοι κλείνουν. Αυτό που μετράει και αυτό που μας κρίνει όλους και όλες είναι η έμπρακτη τοποθέτηση σήμερα απέναντι στην εργοδοτική βαρβαρότητα και όχι ο βερμπαλισμός σε μια ευχάριστη και ολίγον μελαγχολική βραδιά με μουσική και ποίηση.

Δεν μπορείς πάντα να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Και να δείχνεις συμπάθεια προς τους εργαζόμενους και να χαριεντίζεσαι με τα αφεντικά που τσαλαπατούν την αξιοπρέπειά τους. Κάποιες φορές παρά τη θέλησή σου έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξεις με ποιανού το μέρος είσαι.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com