Από τις πρώτες μέρες τις παρουσίας μας στο BAZAAR του ΙΑΝΟΥ αντιληφθήκαμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο έχει δομηθεί η συγκεκριμένη επιχείρηση. Αυτό σημαίνει για τον Ν. Καρατζά και τους δικούς του κανόνες πολλές διαφορετικές συμβάσεις, εργαζόμενοι με πολλαπλές ιδιότητες και χρήσεις, σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχείρησης, μπόλικη ορθοστασία, εργαζόμενοι πολυεργαλεία στην γλώσσα των στελεχών της εταιρείας, μεταθέσεις ατόμων από το ένα μαγαζί στο άλλο και υπέρογκο κουβάλημα των εμπορευμάτων με πανάρχαιες τακτικές και μεθόδους, μιας και τα καταστήματα ποτέ δεν ήταν κατάλληλα να εξυπηρετήσουν την ορθή λειτουργία αποθήκης αφού δεν έχουν ασανσέρ εμπορευμάτων και πάντα βρίσκονται σε όροφο. Ένα καθεστώς στο οποίο οι περισσότεροι εργαζόμενοι από ανάγκη είχαν συμφωνήσει σε μικρές και μεγάλες εχθροπραξίες εναντία στον εργατικό και ταξικό κόσμο.

Οι παραφωνίες ξεκινάνε με την επιβολή 2 ωρών επιπλέον εργασίας, καθημερινά, πέραν του ωραρίου της σύμβασης ημιαπασχόλησης. Οπότε οι εργαζόμενοι στο bazaar καλούνται να δουλέψουν 6 ώρες ημερησίως για 6 ημέρες την εβδομάδα και αντιστοίχως οι full time 58 ώρες την εβδομάδα. Έτσι εμφανίστηκαν οι ”μαύρες ώρες” τις οποίες η εταιρεία επιβάλλει και ξεπερνούν το 50% των ωρών τις υπογραφείσας σύμβασης. Ώρες τις οποίες πληρώνονται οι εργαζόμενοι με λεφτά που λαμβάνουν από το λογιστήριο χωρίς να φαίνονται σε κάποιο έγγραφο μισθοδοσίας και δίνονται στο χέρι. Λεφτά τα οποία η εταιρεία παρακρατεί εκβιαστικά και κατά το δοκούν, κάθε φορά που έκρινε ότι ο εργαζόμενος δεν έχει κάνει καλά την δουλειά του, με την λογική του προστίμου.

Ακόμα προστίθεται το καθεστώς των απλήρωτων υπερωριών, το οποίο καλούμαστε να υποστούμε οι εργαζόμενοι, σε περιόδους εργασιακού φόρτου π.χ (εορταστική περίοδος) ή λόγω υπέρογκης δουλειάς που έπρεπε να επιτελεστεί σε μικρό χρονικό διάστημα (καταμέτρηση αποθήκης σε 2 μέρες για παράδειγμα).

Μέσα σε ένα περιβάλλον με παράλογες απαιτήσεις οι εργαζόμενοι αρχίσαμε να επικοινωνούμε τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις αγωνίες μας εστιάζοντας αναπόφευκτα στην εργασιακή μας καθημερινότητα η οποία μονό αγανάκτηση και επιθυμία για αντίδραση μπορούσε να επιφέρει. Εκεί έρχεται η εργοδοσία έχοντας σαφή στόχο το σπάσιμο των δεσμών που επιχειρήθηκαν να δημιουργηθούν, κάνοντας τις πρώτες απολύσεις, μειώνοντας ακόμη περισσότερο το εργατικό κόστος, καταλήγοντας σε 8 μήνες τα δυο BAZAAR να αριθμούν 10 απολυμένους. Μια επίθεση εναντίον μας που έρχεται να αποδείξει τις ανακρίβειες και την ηθική της εργοδοσίας που βιάστηκε να επικαλεστεί με περίσσια υπερηφάνεια πως ο Ιανός μόνο προσλαμβάνει άτομα και δεν απολύει. Υπό αυτό το καθεστώς και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την ιστορική τακτική της επιχείρησης να μην δίνει χώρο σε ανθρώπους που έχουν σκοπό το δίκαιο της διεκδίκησης (είχε καταστεί γνωστό ότι η εργοδοσία δεν συμπαθεί για παράδειγμα τους απεργούς) η αγανάκτηση είχε γίνει προϊόν εσωτερικής κατανάλωσης στους κύκλους των εργαζομένων.

Τότε ήταν, πριν μερικούς μήνες, που στον λαιμό των υπαλλήλων του κεντρικού ΙΑΝΟΥ βρέθηκαν οι βαριές αλυσίδες του ελέγχου και τις καταπίεσης μέσω των περίφημων πια scanners. Οι αντιδράσεις ηγέρθησαν από φωνές μέσα και έξω από την επιχείρηση και το σωματείο μας ξεκίνησε έναν αγώνα να σταματήσει αυτό το αίσχος της αναξιοπρέπειας. Μεγάλος αριθμός πελατών τάχθηκε ενάντια σε αυτή την μορφή ελέγχου τροφοδοτώντας με θάρρος την αντίθεση και των ίδιων των συναδέλφων. Σε εκείνο το σημείο ήταν που η εργοδοσία με απαράδεκτο τρόπο απαίτησε από τους εργαζομένους να υπογράψουν κείμενο υποστήριξης των scanners και πλήρους υπακοής σε αυτήν. Το καθεστώς φόβου δεν στάθηκε ικανό να κάμψει την αξιοπρέπεια κάποιων συναδέλφων οι οποίοι και αρνηθήκαμε την υπογραφή ενός τέτοιου αντεργατικού κειμένου. Αρκετοί αρνητές, βέβαια, λίγες βδομάδες αργότερα θα έρχονταν αντιμέτωποι, άλλοι με εκδικητικές απολύσεις και άλλοι θα εξωθούνταν σε παραίτηση.

Στην ακολουθούμενη μεγάλη μετακόμιση του BAZAAR από την οδό Σταδίου στην οδό Ακαδημίας ασκήθηκε πίεση να γίνει η μεταφορά μέσα στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα των διευθυντών, κάτι που ξεστόμιζαν συνεχώς με υπερβάλλων σαδισμό. Εμείς από την μεριά μας γνωρίζοντας το αντικείμενο της δουλειάς μας και φυσικά των χώρο του καταστήματος, τους καθιστούσαμε σαφές το ακατόρθωτο του προγραμματισμού τους .

Στην αρχή της έβδομης μέρας από την έναρξη της μετακόμισης, όταν και αυτή είχε τελειώσει και το μαγαζί θα λειτουργούσε κανονικά για το αγοραστικό κοινό, μας ανακοινώθηκε η απόλυση μας χωρίς καμία προειδοποίηση με αίολες και σαθρές δικαιολογίες.

Η πρώτη άτοπη δικαιολογία της απόφασης αυτής ήταν οι μειωμένοι τζίροι, πράγμα το οποίο δεν ευσταθεί μιας και το μαγαζί δεν είχε ακόμη ανοίξει. Σαν συνέχεια μας είπαν ότι δεν δείξαμε τον απαιτούμενο ζήλο, δηλαδή να ενστερνιστούμε τις ανάγκες του μαγαζιού και δεν εργαζόμασταν σαν να ήταν δικό μας κατάστημα, και αυτό γιατί δεν προσφερθήκαμε να δουλέψουμε πολλές παραπάνω ώρες χωρίς αμοιβή. Η διεύθυνση είχε την απαίτηση από εμάς να προτείνουμε εμείς οι ίδιοι να δουλέψουμε απλήρωτες υπερωρίες προκειμένου να αξιολογηθούμε και να αποδείξουμε πόσο παραγωγικοί και δημιουργικοί είμαστε, με καλλιτεχνικές ανησυχίες για την διακόσμηση του χώρου και το πόσο ανθεκτικοί είμαστε με βάση τη μυϊκή ικανότητα στο κουβάλημα! (Όλα τα παραπάνω ειπώθηκαν σε κατ’ ιδίαν κουβέντα με την διεύθυνση)

Η ταξική μας θέση και συνείδηση ήταν, είναι και θα είναι πάντα με τα καταπιεσμένα κομμάτια αυτής της κοινωνίας και με όσους θέλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους σε όλους τους δυνάστες και τους υποτακτικούς τους. Η ολοκληρωτική επίθεση, που οδηγεί προς την εξαθλίωση των εργαζομένων και της κοινωνίας, έχει φουσκώσει τα μυαλά των αφεντικών και αποφέρει μεγάλους τζίρους προς τις επιχειρήσεις τους. Κέρδη που παράγουμε εμείς, καταναλώνοντας σχεδόν όλο τον χρόνο μας στα εργασιακά κάτεργα, επιβαρύνοντας την υγεία μας με την καθημερινή σωματική καταπόνηση, στέκοντας όρθιοι για ώρες για να εξυπηρετήσουμε, πλέον, όλες τις ημέρες της εβδομάδας το απαιτητικό καταναλωτικό κοινό, κουβαλώντας ασταμάτητα εμπορεύματα με κριτήριο την γρήγορη είσπραξη εσόδων.

Είναι θέμα αξιοπρέπειας, αντίστασης και αλληλεγγύης να μην τους αφήσουμε να κανιβαλίζουν τις ζωές μας και να αντιστεκόμαστε σε ό,τι μας επιτίθεται προσπαθώντας να μας ρίξει σε ποιο βαθύ σκοτάδι.

Η απόλυση μας είναι εκδικητική και καταχρηστική και απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη μας με ευνοϊκότερους και ξεκάθαρους όρους.

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210 – 3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com

O Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής kai ο Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) δηλώνουμε κατηγορηματικά την εναντίωσή μας στο νομοσχέδιο που προωθεί η συγκυβέρνηση για τη δημιουργία «φυλακών υψίστης ασφαλείας» στα κολαστήρια-φυλακές της ελληνικής επικράτειας, και το οποίο κατατέθηκε προς ψήφιση στο θερινό τμήμα της βουλής. Παράλληλα εκφράζουμε και την αμέριστη συμπαράστασή μας στους αγώνες των κρατουμένων για δικαιώματα και αξιοπρέπεια και στην απεργία πείνας που χιλιάδες από αυτούς (4.500 περίπου μέχρι σήμερα) πραγματοποιούν από τις 23 Ιούνη. Και σε κάθε περίπτωση καταγγέλλουμε και την αδιαλλαξία της συγκυβέρνησης και του υπουργείου Δικαιοσύνης -μαζί και όλο το σύστημα που βρίσκεται πίσω από αυτούς- και την αδιαφορία τους απέναντι στα δίκαια αιτήματα και στην απεργία πείνας των κρατουμένων.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό δημιουργούνται οι «φυλακές τύπου Γ» για τους κρατούμενους «ειδικής κατηγορίας και εξέχουσας επικινδυνότητας» ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται και οι πολιτικοί κρατούμενοι καθώς και όσοι ποινικοί κρατούμενοι αντιστέκονται στην απάνθρωπη πραγματικότητα του εγκλεισμού. Για όλους αυτούς θα προβλέπεται πλήρης στέρηση των αδειών και -με αγώνες- κεκτημένων όπως τα μεροκάματα που μειώνουν το χρόνο έκτισης ποινής, σκλήρυνση των όρων αποφυλάκισης (10 έτη ως ελάχιστος χρόνος κράτησης), περιορισμός στα επισκεπτήρια και στην επικοινωνία με συγγενείς και φίλους και δημιουργία συνθηκών απομόνωσης και πλήρους επιτήρησης. Η έως τώρα αυθαιρεσία που βίωναν οι κρατούμενοι, θεσμοποιείται με υπερεξουσίες στους διευθυντές και με την ανάθεση της φύλαξης σε ειδικά σώματα της ΕΛ.ΑΣ, ενώ ελαστικοποιείται και η χρήση πυροβόλου όπλου.

Το φασιστικό αυτό νομοσχέδιο, ως βασικό μέρος του συνολικού κατασταλτικού σχεδιασμού του καθεστώτος, έρχεται να δημιουργήσει «μια φυλακή μέσα στη φυλακή» και από μια σκοπιά και να συμπληρώσει το έργο των ήδη ψηφισμένων «τρομονόμων». Στοχεύει στην απομόνωση των «επικίνδυνων» κρατουμένων, τη φίμωση των πολιτικών κρατουμένων, τη συστηματική σωματική και πνευματική τους εξόντωση μέσα στα ειδικά κελιά, στην παρεμπόδιση της ώσμωσης των αγώνων ανάμεσα στους φυλακισμένους αγωνιστές και τους υπόλοιπους κρατούμενους. Ταυτόχρονα μέσω αυτού παρέχονται κίνητρα για την προώθηση του χαφιεδισμού που φτάνουν ως την αποφυλάκιση όσων συνεργάζονται με την αστυνομία.

Παράλληλα, και σε συνδυασμό με την άγρια καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων, στοχεύει και στο σύνολο του κόσμου του αγώνα και στα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας καταδεικνύοντας το ποια μοίρα επιφυλάσσεται σε όσους τολμούν να αντιστέκονται.

Οι ειδικές συνθήκες κράτησης μέσα στη φυλακή δεν είναι δυνατό να ειδωθούν ως μέτρο αποκομμένο από τις επιβαλλόμενες από τα αφεντικά και τους κυβερνώντες ειδικές συνθήκες διαβίωσης εκτός αυτής. Πίσω από τη μεθόδευση αυτή βλέπουμε ξεκάθαρα το ίδιο το «ολοκληρωτικό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης», την εργοδοτική ασυδοσία και τρομοκρατία, τη συνολική επίθεση στα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια που βιώνουμε ως εργαζόμενοι, ως οι «από κάτω» αυτού του άδικου κόσμου.

Απαιτούμε την άμεση απόσυρση του φασιστικού νομοσχεδίου για τη δημιουργία «φυλακών τύπου Γ’»

Να σπάσουμε τη σιωπή που το καθεστώς μέσα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ επιβάλλει.

Ο αγώνας αυτός να γίνει υπόθεση κι όλων των εργαζομένων και των σωματείων και των συλλογικοτήτων τους. Να γίνει υπόθεση του συνόλου του κόσμου του αγώνα, όλων των καταπιεζόμενων κι εκμεταλλευόμενων κομματιών της κοινωνίας.

Σε ένα κόσμο κοινωνικής αδικίας και άγριας ταξικής εκμετάλλευσης, όσο θα υπάρχουν φυλακές όλων των τύπων, κανείς μας δεν είναι ελεύθερος!

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής

Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210 – 3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | http://bookworker.wordpress.com
Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)
Α. Λόντου 6, 10681 Αθήνα, τηλ. 210-3820537, email: sefk@sefk.gr, www.sefk.gr

> το κείμενο-κάλεσμα ως pdf για εκτύπωση και μοίρασμα στους χώρους δουλειάς μας (και παρακάτω ως απλό κείμενο)

Εμείς, εργαζόμενοι και εργαζόμενες στο χώρο του εμπορίου, γνωρίζουμε πολύ καλά τα προβλήματα που μαστίζουν τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες του κλάδου: απλήρωτες ώρες εργασίας, μειώσεις μισθών και τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις, ωράρια λάστιχο, εντατικοποίηση και αυταρχισμός, δουλειά, πλέον, και τις Κυριακές. Προβλήματα που μοιραζόμαστε οι εργαζόμενοι σ’ όλους τους χώρους δουλειάς: μικρά καταστήματα, πολυεθνικές αλυσίδες, πολυκαταστήματα, supermarkets. Όλα τα παραπάνω, διαμορφώνουν μια καθημερινότητα στην οποία μας επιβάλλουν να νιώθουμε αδύναμοι, ευάλωτοι και ανακυκλώσιμοι, με το άγχος της επιβίωσης και χωρίς ελεύθερο χρόνο. Γι’ αυτό και συνεχίζουν να πατάνε ανενόχλητοι πάνω στα δικαιώματά μας: ήδη μας επιβάλλουν να δουλεύουμε 7 Κυριακές το χρόνο ενώ σχεδιάζουν την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ώστε να δουλεύουμε 52 Κυριακές (!), ήδη μετράμε αλλεπάλληλα κλεισίματα επιχειρήσεων χωρίς να καταβάλλουν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις στους συναδέλφους. Κι αν δεν κάνουμε εμείς οι ίδιοι κάτι γι’ αυτό, δεν θα βρεθεί κανένας σωτήρας να το κάνει.

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, αναπτύχθηκε στο χώρο του εμπορίου πλούσια δραστηριότητα από τις συλλογικότητες, τις συνελεύσεις και τα σωματεία που αποτελούν το Συντονιστικό ενάντια στη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια. Αυτό το κύμα κινητοποιήσεων είναι κάτι που μας έδωσε κουράγιο και μας ώθησε να αναζητήσουμε και εμείς, ως εργαζόμενοι στο χώρο του εμπορίου, τρόπους συλλογικής έκφρασης και διεκδίκησης.

Γι’ αυτό θεωρούμε σημαντικό ως 1ο βήμα να συναντηθούμε, να μοιραστούμε αγωνίες και απόψεις, να νιώσουμε πιο δυνατοί ο ένας δίπλα στον άλλον. Για να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα που μας στερούν: το δίκιο μας, τα δικαιώματά μας, τη συλλογική μας αξιοπρέπεια.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ!

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ στις 19.00, στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

Εργαζόμενοι/εργαζόμενες
από τον κλάδο του εμπορίου

για επικοινωνία: orthostasia@yahoo.gr