Στις 30 Οκτωβρίου 2013, αστυνομικοί του τμήματος Ακροπόλεως συνέλαβαν δύο νέους ηθοποιούς που έκαναν πρόβα στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ. Οι δύο συλληφθέντες οδηγήθηκαν στην εισαγγελία όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για παραβίαση σφραγίδων, διατάραξη οικιακής ειρήνης, και κατ’ επανάληψη κατάληψη δημοσίου κτιρίου. Πέρασαν αυτόφωρο και θα δικαστούν την Πέμπτη 14/11, στις 9.00 π.μ.

Εδώ και 2 χρόνια το ΕΜΠΡΟΣ λειτουργεί ως ένας μη εμπορευματοποιημένος πολιτιστικός και κοινωνικός χώρος στην ευαίσθητη περιοχή του Ψυρρή στο κέντρο της Αθήνας. Η σημερινή ενέργεια προφανώς εντάσσεται σε μια πολιτική πάταξης κάθε “ανομίας”, δηλαδή της ελεύθερης έκφρασης, της κοινωνικής αλληλεγγύης , της αυτοδιαχείρισης και της παραγωγής πολιτισμού έξω από τις νόρμες της χυδαίας αγοράς. Η επίθεση στο ΕΜΠΡΟΣ λίγες μέρες μετά την εισβολή στα κοινωνικά ιατρεία, και
λίγες μέρες πριν την έφοδο στην κατειλημμένη ΕΡΤ, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις μιας κυβέρνησης που μετά την διάλυση των κρατικών δομών δείχνει αποφασισμένη να “ξεμπερδεύει” και με τις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και αυτοργάνωσης.

Σας καλούμε σε πορεία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και στήριξης του Εμπρός την Τρίτη 12/11 στις 5.00 μ.μ.
Προσυγκέντρωση έξω από το θέατρο Εμπρός, Ρήγα Παλαμήδου 2, Ψυρρή.

Την Τρίτη 22/10 παρακολουθήσαμε άλλη μία θεαματική επιχείρηση των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, με την παρουσία του υφυπουργού ανάπτυξης Νότη Μηταράκη και καναλιών, για την «πάταξη» του μικροεμπορίου που γίνεται στο πεζοδρόμιο της Πατησίων έξω από τη σχολή. Σίγουρα δεν ήταν συμπτωματική η παρουσία ενός βαν του ALPHA απέναντι από την ΑΣΟΕΕ από τις 9 το πρωί, ενώ η επιχείρηση ξεκίνησε στις 11… Τελικά βέβαια δεν έμειναν ικανοποιημένοι από την εξέλιξη των γεγονότων και η είδηση δεν έπαιξε ούτε στα μεσημβρινά αλλά ούτε στα κεντρικά δελτία ειδήσεων. Οι μπάτσοι μπήκαν στο προαύλιο και ταυτόχρονα περικύκλωσαν τη σχολή, ενώ επέτρεπαν την είσοδο μόνο σε όσους έδειχναν φοιτητική ταυτότητα. ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ &ΔΙΑΣ ζητούσαν να εισβάλουν μέσα στα κτήρια και έκαναν προσαγωγές σε όποιον έβρισκαν μπροστά τους γύρω από την ΑΣΟΕΕ με μοναδικό κριτήριο το χρώμα του δέρματος. (Σημειώνουμε ότι στις 9/5/12 σε ανάλογη επιχείρηση οι μπάτσοι είχαν συλλάβει παγκοσμίως γνωστό Ινδό καθηγητή προσκεκλημένο της ΑΣΟΕΕ!) Εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο και φώναζαν συνθήματα απαιτώντας να φύγει η αστυνομία. Οι μπάτσοι παρέμειναν μία περίπου ώρα στο προαύλιο και τελικά όχι μόνο δεν κατάφεραν να εισβάλουν στο κτίριο, αλλά διώχτηκαν εκτός σχολής από τον όγκο των φοιτητών.  Ωστόσο συνέλαβαν 4 μετανάστες σε τελείως διαφορετικά σημεία γύρω από τη σχολή και ενώ δεν είχε προηγηθεί η παραμικρή συμπλοκή, τους φόρτωσαν το εξής στημένο (ως συνήθως) κατηγορητήριο: αντίσταση κατά της αρχής και απόπειρα πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης.

Το μεσημέρι της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε γενική συνέλευση των φοιτητών που αποφάσισαν την κατάληψη της σχολής μέχρι και την Πέμπτη 24/10, πορεία διαμαρτυρίας ενάντια στην εισβολή των μπάτσων και αλληλεγγύης στους 4 συλληφθέντες μετανάστες. Η πορεία πραγματοποιήθηκε το ίδιο απόγευμα στη γύρω περιοχή.

Στις 24/10 οι 4 συλληφθέντες πέρασαν από αυτόφωρο, όπου ορίστηκε τακτική δικάσιμος για τις 31/10. Στις 30/10 οι μπάτσοι προσπάθησαν ξανά να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας γύρω από την ΑΣΟΕΕ και παρέμειναν στον ευρύτερο χώρο για τρεις περίπου ώρες, ενώ έκαναν ρίψη λίγων δακρυγόνων. Την επόμενη μέρα στα δικαστήρια η υπόθεση των τεσσάρων μεταναστών δεν εκδικάστηκε λόγω παρέλευσης του ωραρίου και η δίκη πήρε αναβολή για τις 10/12. Το πιο εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ από την πρώτη στιγμή, στις 24/10, η απόφαση του δικαστηρίου προέβλεπε την άρση της κράτησης και διέτασσε να αφεθούν ελεύθεροι μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης, οι τέσσερις μετανάστες παρέμεναν υπό κράτηση και εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να κρατούνται παράνομα και αδικαιολόγητα.

Η κατάσταση αυτή μας γεμίζει οργή αλλά δεν μας εκπλήσσει, γιατί ξέρουμε πως ένα κομμάτι των κατοίκων αυτής της χώρας, οι μετανάστες, υπολογίζονται από το κράτος σαν άνθρωποι β΄ κατηγορίας. Πάρα πολλοί ρατσιστικοί διοικητικοί νόμοι ορίζουν τη ζωή τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να βρεθούν σε ένα βράδυ στην άλλη άκρη του κόσμου ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την ελλάδα για 18μήνες, μέθοδοι που διαφημίζονται με κάθε ευκαιρία από μπάτσους και τους πολιτικούς τους προϊστάμενους, με προφανή στόχο να συνηθίσουμε την υποταγή και την εξαθλίωση. Η κράτηση μεταναστών χωρίς χαρτιά για 12 ως 18 μήνες υποτίθεται πως είναι μια εξαιρετική περίπτωση του νόμου, αλλά στην πράξη είναι ο κανόνας, αφού η απόφαση αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια της αστυνομίας. Εκτός από την επιβολή ειδικών διοικητικών μέτρων στέρησης της ελευθερίας μόνο για μετανάστες, ειδικές διατάξεις δίνουν την επιπλέον δυνατότητα στους μπάτσους να εξαιρέσουν κάθε μετανάστη (με ή χωρίς χαρτιά), κρίνοντάς τον «κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια ή τη δημόσια υγεία». Επί της ουσίας δηλαδή να αποφασίσουν την αφαίρεση των χαρτιών του, τον εγκλεισμό του για ενάμιση χρόνο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και την απέλασή του. Η αστυνομία δηλαδή μπορεί να συλλάβει έναν μετανάστη, να του φορτώσει ό,τι κατηγορίες θέλει (όπως πολύ καλά ξέρει να κάνει) και μετά να αποφασίσει ότι η σύλληψη αυτή τον καθιστά «κίνδυνο για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια της χώρας» και άρα συντρέχει λόγος κράτησης και απέλασης.  Και σε περίπτωση προσφυγής κατά της απόφασης αυτής αρμόδια να κρίνει είναι πάλι η αστυνομία… Ακόμα και όταν αυτές οι διατάξεις δεν είναι αρκετές, η αστυνομία έχει την πολιτική στήριξη και κάλυψη να προβαίνει και να συνεχίζει παράνομες,αδικαιολόγητες και εκδικητικές κρατήσεις, χωρίς καν να υπάρχει γραπτή απόφαση, όπως συμβαίνει με τους συλληφθέντες της ΑΣΟΕΕ.

Η επίθεση που έγινε στην ΑΣΟΕΕ δεν μας φαίνεται έξω από όσα ζούμε. Το κράτος και οι μπάτσοι μας κυνηγάνε καθημερινά. Οι φασίστες με την κάλυψη τους κινούνται ελεύθερα και κάνουν επιθέσεις στις γειτονιές μας. Τα αφεντικά έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι θέλουν αφού εμείς γι’ αυτούς είναι σαν να είμαστε κατώτεροι άνθρωποι (βλ. πυροβολισμούς εναντίον των μεταναστών-εργατών γης στη Μανωλάδα). Θέλουν να είμαστε φοβισμένοι για να είμαστε ακίνδυνοι και κλεισμένοι στα σπίτια μας. Αλλιώς μας περιμένουν “Ξένιος Δίας”, στρατόπεδα συγκέντρωσης και απελάσεις. Στις γειτονιές που μένουμε έχει συνέχεια πάρα πολλή αστυνομία, τα κανάλια μιλάνε για μας και η κυβέρνηση βγάζει νέους νόμους και φτιάχνει νέους χώρους κράτησης. Συνέχεια λένε ότι εμείς “παίρνουμε τις δουλειές”, αλλά το ίδιο το κράτος μειώνει τους μισθούς, εξαφανίζει τις συντάξεις και καταστρέφει τη δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία. Το κράτος ξέρει ότι η πολιτική του είναι πολύ ακραία και επιλέγει να τρομοκρατεί τον κόσμο και να δημιουργεί κλίμα φόβου προς τους μετανάστες και όλους όσοι αγωνίζονται.

Ο σκοπός της επίθεσης στην ΑΣΟΕΕ δεν ήταν μόνο να φοβηθούμε, αλλά και να σταματήσουμε αυτά που κάνουμε. Για εμάς το μικροεμπόριο είναι ο τρόπος να βγάλουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε, να πληρώσουμε το ενοίκιο, το φαγητό και τους λογαριασμούς μας. Θέλουμε να δουλεύουμε για να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια.

Το κράτος όμως δεν το ενοχλεί το μικροεμπόριο, αλλά κυρίως η επιλογή μας να στεκόμαστε όλοι μαζί, να αισθανόμαστε όλοι ίσοι, να κάνουμε συνελεύσεις μετανάστες και ντόπιοι μαζί, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο. Η μόνη λύση για μας είναι να βρούμε τρόπους να να συνυπάρξουμε και να δράσουμε συλλογικά απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε και σε όσα έρχονται. Χωρίς ιεραρχήσεις και διακρίσεις λόγω φυλής, φύλου, χρώματος, ενωνόμαστε ενάντια σε καθε είδους βαρβαρότητα, βάζοντας τα θεμέλια για τον κόσμο στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε. Όλοι μαζί μετανάστες και ντόπιοι αγωνιζόμαστε ενάντια στον ρατσισμό και την εξαθλίωση που προσπαθούν να επιβάλλουν.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ –  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Συνέλευση Μεταναστών & Αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ*

κάθε Πέμπτη 19.00, στην ΑΣΟΕΕ

*Η συνέλευση μεταναστών και αλληλέγγυων γίνεται κάθε Πέμπτη απόγευμα στην Ασοεε. Ξεκίνησε στις αρχές του 2012, με αφορμή τις συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας στους μικροπωλητές στην Πατησίων και την από κοινού αντιμετώπισή τους από τους μετανάστες και τους αλληλέγγυους. Οι λόγοι που συμμετέχουμε στη συνέλευση δεν περιορίζονται σε όσα συμβαίνουν γύρω από την Ασοεε. Αναζητούμε τρόπους να συνυπάρξουμε και να δράσουμε συλλογικά. Προσπαθούμε μέσα από τους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις επιθέσεις που δεχόμαστε και που θα δεχτούμε στο μέλλον. Όπλα μας σε αυτή τη μάχη θα είναι η αλληλεγγύη και η ισότητα. Μαζί, χωρίς ιεραρχήσεις και διαχωρισμούς ούτε λόγω φυλής, ούτε λόγω φύλου, ούτε λόγω χρώματος ενώνουμε τις προσπάθειές μας για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς διακρίσεις. Δεν παλεύουμε μόνο ενάντια στην αστυνομία και στους θανάσιμους εχθρούς μας, τους φασίστες. Παλεύουμε για μας τους ίδιους, για αγάπη, ίσα δικαιώματα, ειρήνη και δικαιοσύνη, για ένα καλύτερο αύριο.

Με προμετωπίδα την ACS του Φέσσα, πρώην αντιπροέδρου του ΣΕΒ και με τη συμβολή του κράτους και της αστυνομίας, θέλουν να μας στείλουν το μήνυμα ότι δε θα δεχτούν καμία μελλοντική αντίσταση.Από τη δική μας μεριά θα πρέπει να τους στείλουμε το δικό μας μήνυμα ότι θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή, στην εργασία με μισθούς αξιοπρέπειας που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας.

                                        ΨΗΦΙΣΜΑ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

 

 

 

Η κυβέρνηση έχοντας δώσει τις εγγυήσεις στους ξένους και ντόπιους καπιταλιστές ότι θα διατηρήσουν τη σταθερότητα και την ομαλότητα (5000 αυτοκτονίες, 1.500.000 άνεργοι, πολιτικές επιστρατεύσεις απεργών, συλλήψεις αγωνιστών, φοροληστεία, διάλυση ΥΓΕΙΑΣ-ΠΑΙΔΕΙΑΣ, απελευθέρωση των απολύσεων κ.α.), δηλώνουν ότι θα εφαρμόσουν τους νόμους με βία και καταστολή.

Θεωρεί τη διεκδίκηση για το δικαίωμα στη ζωή παράνομη και κάνει επίθεση στα νόμιμα δικαιώματα της απεργίας, της συγκέντρωσης, της διαδήλωσης.

Επιβεβαιώνεται η φασιστικοποιηση της πολίτικης της που υπηρετεί το κεφάλαιο.

 

Η ανεξάρτητη πρωτοβουλία εργαζομένων στην ταχυμεταφορά-ταχυδρόμηση καταγγέλλει την απρόκλητη επίθεση που δέχτηκαν συνάδελφοι συνδικαλιστές του κλαδικού σωματείου μας ΣΕΤΤΕΑ και αλληλέγγυοι κατά τη διάρκεια απεργιακής περιφρούρησης στα κεντρικά της ACS, την ημέρα προγραμματισμένης 24ωρης πανεργατικής απεργίας από τη ΓΣΕΕ. Αστυνομικές δυνάμεις με ΜΑΤ μετά από εντολή της ΓΑΔΑ, φρουρούσαν το HUB της ACS από τους ΑΠΛΗΡΩΤΟΥΣ εργαζόμενους στα καταστήματα-πρακτορεία της (ACS Αλίμου, ACS Γλυφάδας) που έκλεισαν οι άλλοτε  «επιλεγμένοι» συνεργάτες της. Με τη χρήση χημικών και βίας προσπάθησαν να διαλύσουν την απεργιακή συγκέντρωση.

Η επίθεση αυτή δεν είναι η μόνη, καθώς και το προηγούμενο διάστημα αστυνομικές δυνάμεις φρουρούσαν το HUB της SPEEDEX από τους απλήρωτους εργαζόμενους στο κατάστημα-πρακτορείο της SPEEDEX Εξαρχείων, φρουρούσαν το HUB της ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ σε κάθε παρέμβαση από τους απλήρωτους εργαζόμενους στο κατάστημα-πρακτορείο της ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ Αιγάλεω που έκλεισε η ιδία η εταιρεία, πάλι μετά από εντολή της ΓΑΔΑ.

Τα αφεντικά του κλάδου για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της τάξης τους, παρά τον «ανταγωνισμό», χρησιμοποιούν την ίδια τακτική απέναντι στον αντίπαλο τους που είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι.

Με προμετωπίδα την ACS του Φέσσα,  πρώην αντιπροέδρου του ΣΕΒ και με τη συμβολή του κράτους και της αστυνομίας, θέλουν να μας στείλουν το μήνυμα ότι δε θα δεχτούν  καμία μελλοντική αντίσταση.

Από τη δική μας μεριά θα πρέπει να τους στείλουμε το δικό μας μήνυμα ότι θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή, στην εργασία με μισθούς αξιοπρέπειας που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας.

 

Καλούμε τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου, άλλα σωματεία, εργατικά σχήματα, συλλογικότητες, λαϊκές συνελεύσεις να καταγγείλουν την απρόκλητη επίθεση που δέχτηκαν οι συνάδελφοι του ΣΕΤΤΕΑ από την αστυνομία.

 

 

 

 

 

 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ

Την Πέμπτη 31/10 πραγματοποιήθηκε η δίκη για την εισβολή και εκκένωση της
κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά στις 9/1/13. Η εκκένωση είχε
πραγματοποιηθεί εν μέσω του πρώτου κύκλου καταστολής των καταλήψεων πέρυσι
το χειμώνα, που ξεκίνησε με την εκκένωση της Βίλας Αμαλίας, την εισβολή στο
αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ και της κατάσχεσης των μηχανημάτων
εκπομπής του ραδιοσταθμού Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης-98Fm, την
εκκένωση της Σκαραμαγκά και την εισβολή στη Λέλας Καραγιάννη. Κατά τη
διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης συνελήφθησαν εφτά σύντροφοι και
συντρόφισσες, οι οποίοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην κατάληψη και τους
αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, της οπλοκατοχής,
της παράβασης του νόμου περί βεγγαλικών καθώς και της ψευδούς ανωμοτί
κατάθεσης (απείθεια) για την άρνησή τους να δώσουν αποτυπώματα και
φωτογραφίες στην αστυνομία.

Η συγκεκριμένη δίκη είχε έντονη πολιτική σημασία μιας και ακολούθησε
χρονικά το δεύτερο κύμα κρατικής καταστολής των καταλήψεων, που
πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι σε διάφορες πόλεις στον ελλαδικό χώρο (Αθήνα,
Πάτρα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Ηγουμενίτσα) καθώς επίσης αποτέλεσε το πρώτο
δικαστήριο, αναφορικά με τις εισβολές και εκκενώσεις κατειλημμένων
αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, που αποτέλεσαν σημαντικό σημείο στην κρατική
ατζέντα της τάξης και της ασφάλειας. Το συγκεκριμένο δικαστήριο δεν
μπορούσε να μην αποτελέσει ένα πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον αγωνιζόμενο
κόσμο της ελευθερίας και τις κρατικές και δικαστικές αρχές. Στο κάλεσμα της
κατάληψης για συγκέντρωση στα δικαστήρια της Ευελπίδων ανταποκρίθηκαν
περίπου 100 αλληλέγγυοι σύντροφοι και συντρόφισσες.

Η δίκη ξεκίνησε με την κατάθεση του ανεκδιήγητου πρώην προέδρου του ΝΑΤ Χρ.
Φωτίου (που είχε απουσιάσει στις προηγούμενες δίκες), ο οποίος αφού
αναφέρθηκε στην ιδιοκτησιακή σχέση του ΝΑΤ με το κτίριο της Πατησίων και
Σκαραμαγκά και το γεγονός ότι το ΝΑΤ είχε αφήσει το κτίριο στην εγκατάλειψη
για 10 χρόνια, ουσιαστικά <<παραδέχτηκε>> ότι οι πρωτοβουλίες, που πήρε για
να ζητήσει την εκκένωση της κατάληψης, δεν είχαν κανένα άλλο στόχο από το
να εξυπηρετήσουν τα κατασταλτικά σχέδια της κυβέρνησης για εκκένωση των
καταλήψεων. Προσπάθησε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως συναινετικό λέγοντας
ότι είχε απευθυνθεί μέσω επιστολής στους καταληψίες για να μην
χρησιμοποιηθεί βία, τη στιγμή, που απεργαζόταν τα κατασταλτικά σχέδια σε
συνεργασία με το υπουργείο δημόσιας τάξης και το δήμαρχο Καμίνη (με την
υποτιθέμενη πρόταση του δήμου προς ΝΑΤ για παραχώρηση και αξιοποίηση του
κτιρίου). Όλα τα προσχήματα περί αξιοποίησης του κτιρίου και οικονομικής
ενίσχυσης του ταμείου ακούστηκαν τουλάχιστον φαιδρά. Η γελοιότητα του
έφθασε στο σημείο να δεχθεί τη σκληρή αλήθεια ότι αντίθετα με αυτόν, οι
καταληψίες φρόντισαν το κτίριο, που κινδύνευε με κατάρρευση. Παραδέχτηκε
ότι από την εκκένωση και μετά το κτίριο παραμένει σφραγισμένο και
ερειπωμένο. Η συγκεκριμένη κατάθεση ήρθε να επιβεβαιώσει τη θέση της
κατάληψης, ότι οι κινήσεις του κρατικοδίαιτου υπάλληλου Φωτίου εκείνη τη
χρονική περίοδο δεν ήταν τίποτα παραπάνω από εκδούλευση προς τον υπουργό
δημόσιας τάξης Δένδια, τίποτα παραπάνω από το προσωπικό του αντάλλαγμα σε
σχέση με τις θέσεις, που έχει λάβει  κατά καιρούς στον κρατικό μηχανισμό,
τίποτα παραπάνω από την προσωπική του συμβολή στα κατασταλτικά σχέδια
απονέκρωσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Τον Φωτίου ακολούθησαν ως μάρτυρες
κατηγορίας δύο μπάτσοι -ένας του Α.Τ. Ομόνοιας και ένας της κρατικής
ασφάλειας-, οι οποίοι περιέγραψαν την τεράστια αστυνομική  επιχείρηση, την
προσαγωγή των συντρόφων και την πολύωρη κράτησή τους χωρίς να τους
απαγγέλλονται κατηγορίες ή να τους ανακοινώνεται η σύλληψη τους-κάτι, που
έγινε τελικά στις 6 τα ξημερώματα-.

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι μάρτυρες υπεράσπισης (ένας σύντροφος και μια
συντρόφισσα από την κατάληψη, ένας σύντροφος από τη συνέλευση της πλατείας
Βικτωρίας, μια γειτόνισσα εργαζόμενη κοντά στην κατάληψη καθώς και ένας
εργαζόμενος ασφαλισμένος στο ΝΑΤ). Από τις καταθέσεις των συντρόφων της
κατάληψης αναδείχθηκε ο αυτοργανωμένος, αδιαμεσολάβητος, αντιιεραρχικός,
αντιθεσμικός χαρακτήρας του εγχειρήματος της κατάληψης, η διασύνδεσή του με
τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς ακηδεμόνευτους αγώνες, καθώς και
οι σχέσεις αλληλεγγύης, που είχαν αναπτυχθεί με τη γειτονιά. Παρουσιάστηκαν
τα πολύ σημαντικά γεγονότα, που είχαν προηγηθεί της εισβολής -με την
ανακατάληψη της Βίλας Αμαλίας τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, την εισβολή
της αστυνομίας και τη σύλληψη 92 συντρόφων-ισσών, την κατάληψη στα κεντρικά
γραφεία του -τότε- συγκυβερνώντος κόμματος της ΔΗΜΑΡ και την προσαγωγή
δεκάδων αλληλέγγυων, καθώς και τις αυθόρμητες πορείες και συγκεντρώσεις στο
υπουργείο οικονομικών, στο Μοναστηράκι και στο Δημαρχείο Αθηνών- και
αποτέλεσαν την αιτία να δρομολογηθεί άμεσα η προσχεδιασμένη κρατική επίθεση
στην κατάληψη Σκαραμαγκά ως μέσο ανάσχεσης μιας διαρκούς αυξανόμενης
κοινωνικής δυναμικής αλληλεγγύης στις καταλήψεις, που κορυφώθηκε το Σάββατο
12/1 με τη διαδήλωση 10.000 αγωνιζόμενων ανθρώπων. Επίσης παρουσιάστηκαν τα
εγχειρήματα, που στεγάζονταν εντός της κατάληψης όπως τα εργαστήρια, οι
υποδομές, η στεγαστική κολλεκτίβα, οι συνελεύσεις και οι ανοιχτές
εκδηλώσεις. Οι κατηγορίες για τα όπλα κατέρρευσαν μιας και τα υποτιθέμενα
μαχαίρια-όπλα δεν αποτελούσαν τίποτα άλλο από τον τυπικό <<εξοπλισμό>> μιας
κουζίνας (στην περίπτωσή μας αναγκαίος και για τις συλλογικές κουζίνες που
γινόντουσαν σε εβδομαδιαία βάση),  ενώ η κροτίδα ήταν <<εύρημα>>, που είχαν
αφήσει πίσω τους οι μπάτσοι της ομάδας Δέλτα μετά από μια από τις
επιθέσεις, που είχαν πραγματοποιήσει προς το κτίριο και είχαν καταγγελθεί
δημόσια από την κατάληψη. Ο πρώτος σύντροφος από τη κατάληψη περιέγραψε και
τη δική του εμπειρία από τη συγκεκριμένη μέρα, που περιλάμβανε την απαγωγή
του από τους μπάτσους έξω από την κατάληψη και τη μεταφορά του στη ΓΑΔΑ,
όπου παρέμεινε για πάνω από 12 ώρες πριν αφεθεί. Ο σύντροφος από την
συνέλευση πλ. Βικτωρίας και η εργαζόμενη γειτόνισσα, ανέδειξαν τον ανοιχτό
χαρακτήρα της κατάληψης, την οποία είχαν επισκεφτεί πολλές φορές για να
συμμετάσχουν σε διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν (από πολιτικές
εκδηλώσεις και προβολές, μέχρι συλλογικές κουζίνες και εργαστήρια σώματος)
καθώς επίσης και τις σχέσεις, που είχαν αναπτυχθεί με μεγάλο κομμάτι της
ευρύτερης γειτονιάς. Ο ασφαλισμένος στο ΝΑΤ απάντησε στο <<ενδιαφέρον>> του
Φωτίου για την κατάσταση του ταμείου και την προσπάθειά του προέδρου να
χειραγωγήσει το ΔΣ του ταμείου προς όφελος της καταστολής, παρουσίασε τις
ευθύνες του κράτους και των εφοπλιστών για τη λεηλασία του ταμείου και
δήλωσε ότι κανένας εργαζόμενος και ασφαλισμένος του ΝΑΤ δεν πληττόταν από
την κατάληψη της Σκαραμαγκά.

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι <<απολογίες>> των συντροφισσών -μιας και ο ένας
σύντροφος είναι ανήλικος και δικάζεται ξεχωριστά ενώ ο άλλος απουσίαζε και
εκπροσωπούνταν από δικηγόρο-.  Οι τρεις συντρόφισσες, που συμμετείχαν στη
Σκαραμαγκά υπερασπίστηκαν την παρουσία τους στην κατάληψη και τις
δραστηριότητές της, ανέδειξαν τα χαρακτηριστικά της κατάληψης,
υπερασπίστηκαν τη συμμετοχή τους στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα και
πήραν θέση απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας και της εκμετάλλευσης, στο
κράτος και τον καπιταλισμό, προωθώντας τον αγώνα για μια κοινωνία
ελευθερίας και αλληλεγγύης χωρίς εξουσία πάνω στον άνθρωπο και το φυσικό
περιβάλλον. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του προεδρείου να διακόψει το
λόγο των συντροφισσών, παρακάμπτοντας την <<ιερότητα>> της απολογίας ακόμα
και για τον αστικό δικαστικό πολιτισμό,  αυτές απάντησαν κρατώντας την
ψύχραιμη και αδιάλλακτη στάση που χαρακτηρίζει τους εξεγερμένους. Οι άλλες
δύο συντρόφισσες δήλωσαν ότι βρέθηκαν στο κτίριο επειδή είχε ανοιχτό
χαρακτήρα και μπορούσαν να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες, που
πραγματοποιούνταν. Όλοι οι   κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από όλες τις
κατηγορίες.

Η συγκεκριμένη δίκη και η συγκέντρωση έξω από την αίθουσα υπήρξε ένα πολύ
σημαντικό στιγμιότυπο του αγώνα για αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τα
αυτοοργανωμένα εγχειρήματα καθώς και στον ευρύτερο κοινωνικό και ταξικό
αγώνα. Η απόφαση επίσης ήταν αρκετά σημαντική μιας και κατέρρευσαν, ακόμα
και δικαστικά, οι κατηγορίες της διατάραξης και της απείθειας. Το
δικαστήριο αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι το κτίριο είχε εγκαταλειφθεί από
το ΝΑΤ και καμία υπηρεσία δεν στεγαζόταν εκεί για πάνω από 10 χρόνια με
αποτέλεσμα να μη στοιχειοθετείται το αδίκημα της διατάραξης οικιακής
ειρήνης. Επίσης το γεγονός ότι το έπεσαν και οι κατηγορίες για τα υπόλοιπα
αδικήματα, οδήγησε στο να υπάρξει απαλλαγή και από την κατηγορία της
απείθειας.

Όσες εισβολές και εκκενώσεις και αν πραγματοποιήσει το κράτος, οι
καταλήψεις θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για κοινωνική
χειραφέτηση και ελευθερία. Απέναντι στην κοινωνική και ταξική λεηλασία, την
κοινωνική απονέκρωση και τον εκφασισμό, που υπόσχεται και προωθεί η
κυριαρχία, βρίσκονται και θα συνεχίσουν να βρίσκονται τα αυτοοργανωμένα
εγχειρήματα, οι κοινωνικές αντιστάσεις και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στις
καταλήψεις εξυφαίνονται τα <<σχέδιά>> μας για την κοινωνική ανατροπή και
σκιαγραφούνται τα όνειρά μας για ένα κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύης. Και
όπως δήλωσε μια από τις κατηγορούμενες συντρόφισσες της κατάληψης στην
<<απολογία>> της: <<Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφύλακες, φασίστες, σεξιστές,
ομοφοβικοί και ρατσιστές: μακριά από τις καταλήψεις μας!>>

η συνέλευση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου το Βραζιλιάνικο Δικαστήριο αρνήθηκε μια πρόταση (εισήγηση) για την απελευθέρωση των ακτιβιστών Victor Ribeiro και Daniela Soledad. Τα επιχειρήματα της υπεράσπισης δεν ακούστηκαν καν, αντίθετα οι δικαστές βασίστηκαν στην ειλικρίνεια της μαρτυρίας των αστυνομικών που έκαναν τις συλλήψεις από την Στρατιωτική αστυνομία του Ρίο ντε Τζανέιρο. Η μαρτυρία των αστυνομικών λέει απλά ότι οι Ribeiro και Soledad ήταν πολύ κοντά με μια ομάδα που ισχυρίστηκαν ότι έβαλαν φωτιά σε μια καμπίνα προσωπικού κοντά σε μια στάση λεωφορείου.

Ο Victor Ribeiro είναι κινηματογραφιστής ντοκυμαντέρ του οποίου η πιο πρόσφατη παραγωγή, ”Distopia 021”, κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι καταχράζεται τον εκσυγχρονισμό της περιοχής του λιμανιού του Ρίο ντε Τζανέιρο εν αναμονή των διεθνών mega-εκδηλώσεων. Το φιλμ (στα πορτογαλικά) μπορείτε να το δείτε εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=87VXFGWGv0w

πηγή:https://linksunten.indymedia.org/en/node/98225

Ο Τζoκ Παλφρήμαν είναι ένας νεαρός αυστραλός που καταδικάστηκε σε 20ετή φυλάκιση επειδή υπερασπίστηκε 2 νεαρούς ρομά που δέχονταν βάρβαρη επίθεση από φασιστική συμμορία στις 28/12/2007 στο κέντρο της Σόφιας. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής σκοτώθηκε ένα μέλος της φασιστικής συμμορίας. Ο Τζοκ κατηγορείται για φόνο και απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός άλλου.

Στις 17 Οκτωβρίου αυτός και μια ομάδα συγκρατούμενων δέχθηκαν επίθεση από συμμορία κρατούμενων μέσα στις κεντρικές φυλακές της Σόφιας.

Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από τον ίδιο αναφέρεται μεταξύ άλλων η δημιουργία του Συνδέσμου Επανένταξης Βούλγαρων Κρατούμενων, στον οποίο συμμετέχει.

Αναφέρεται στο περιστατικό περιγράφοντας πώς ο φύλακας φώναξε 11 συγκρατούμενους σε ένα κελί να βγουν έξω και άρχισε να τους απειλεί (6 ιρακινοί, 3 ιρανοί, 1 σουδανός και ο γράφοντας).. Μετά από 1-2 ώρες μια ομάδα 50 ανθρωποφύλακων τους έβγαλαν έξω, και άρχισαν να τους χτυπούν με κλωτσιές, μπουνιές, γκλομπ.

Ο γράφοντας επικοινώνησε με δικηγόρους και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να τα καταγγείλει το γεγονός.

Δημοσιεύτηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ::::http://anarchypress.wordpress.com/2013/10/30/%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b3%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%ba%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b5%cf%80%ce%af%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%86%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%81/

Είμαι ήδη 21 χρόνια και 6 μήνες στη φυλακή και οι γνωστοί κάποιοι ορέγονται να με κρατήσουν και άλλο εδώ, ξεπερνώντας τη κοινή λογική και κάθε όριο φαντασίας γύρω από την υποτιθέμενη συμμετοχή τη δική μου και άλλων συγκατηγορούμενων μου, σε μία δήθεν εγκληματική οργάνωση και σωματική βλάβη τρίτων, στη Θεσσαλονίκη, το έτος 2012. Μετά από τηλεφωνικές υποκλοπές, στοχοποιήθηκαν συλλογικότητες του αναρχικού χώρου και μεταξύ άλλων αξιοποιήθηκε « ποινικά » προς δημιουργία εντυπώσεων, η επικοινωνία μου με συντρόφους και πρόσωπα που έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους στους αγώνες των φυλακισμένων.

Παρ΄όλο που αφέθηκα « ελεύθερος » – χωρίς περιοριστικούς όρους ή προφυλάκιση – σχετικά με τις παραπάνω κατηγορίες μετά την εμφάνιση μου στον Ανακριτή Θεσσαλονίκης, στις 10 Απριλίου του 2013 και ενώ κλήθηκα μετά από 8 μήνες από την αυτόφωρη διαδικασία που προηγήθηκε, προκειμένου να απολογηθώ μ΄ έρεισμα κάποιες τηλεφωνικές συνομιλίες και τηλεκοτσομπολιά τρίτων που αφορούν την προσωπική μου ζωή και δεν διέθεταν, όπως πίστευα, κανένα « ποινικό » ενδιαφέρον, δεν είχα προφανώς να εισφέρω τίποτε στο ευφάνταστο μυθιστόρημα της κρατικής ασφάλειας…

Καμία αξία στο περιεχόμενο αυτής της δικογραφίας δε θα δώσω, αναφερόμενος σ΄αυτό. Δε θα προσφέρω καμία λαβή σχολιασμού στο φιάσκο της αστυνομίας.

Το παραπάνω κακοστημένο σενάριο, δε σταμάτησε μέχρι τα όσα προανέφερα. Ευθυνόφοβοι δικαστές και εισαγγελείς ζήτησαν και δρομολόγησαν την παραπομπή μου σε δίκη, επιβεβαιώνοντας το ρόλο τους, ως εργαλείων του αστυνομικού κράτους. Το Δικαστικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης καλείται σύντομα, από σήμερα, να επικυρώσει ή όχι τα παραπάνω.

Θα είναι έκπληξη μου μεγάλη εάν οι επόμενοι δικαστές δεν αντιγράψουν και αυτοί ολόκληρο το αστυνομικό κατασκεύασμα και αφιερώσουν έστω και λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους, για να διαβάσουν τις σελίδες του φακέλου, χωρίς να αρκεστούν στις υπαγορεύσεις των ανωτέρων ή των υφισταμένων…

Μετά από όλα τα παραπάνω, το τέρας της γραφειοκρατίας οδήγησε στο να στερηθώ τις άδειες εξόδου μου από τη φυλακή που λάμβανα εδώ και δύο χρόνια. Η διοίκηση απαντά πως δεν μπορεί να δώσει την επόμενη άδεια μου επειδή « εκκρεμεί αδίκημα σε βαθμό κακουργήματος » όπως δηλαδή ερμηνεύεται, η ύπουλη διάταξη του άρθρου 55 του σωφρονιστικού κώδικα.

Δεν είναι μονάχα η δική μου περίπτωση. Με αυτό τον πονηρό τρόπο, τόσοι συγκρατούμενοι μου στερούνται τις άδειες τους εδώ και χρόνια, διότι για παράδειγμα ένα δικαστήριο παίρνει πέντε και δέκα αναβολές « λόγω πέρατος ωραρίου ». Η τυφλή δικαιοσύνη ψάχνει να βρει το φως της και να ξεστραβωθεί μετά από χρόνια ταλαιπωρίας όσων βρίσκονται στις φυλακές, καθιστώντας τους τελευταίους ομήρους της δικαστικής αδιαφορίας.

Μίας αδιαφορίας όμως στη ζωή και την ελευθερία μου, είναι η προσπάθεια όσων θέλουν να με εκδικηθούν σπρώχνοντας με στη γωνιά ενός κελιού φυλακής. Το κράτος θέλει όσους βγαίνουν από αυτή, είτε φοβισμένους πολίτες του περιθωρίου, είτε αόρατους  στις σκοτεινές πλατείες των τοξικοεξαρτημένων…Έτσι ο κύκλος δεν κλείνει ποτέ….

Εγώ όμως δε θα τους κάνω το χατίρι αυτό, ούτε θα τους δώσω εξηγήσεις για την πολιτική μου στάση και τις σχέσεις μου, προσωπικές, φιλικές ή συντροφικές. Το νέο κατασταλτικό δόγμα ξεπερνά τα όρια των κλασσικών αντεγκληματικών επιχειρήσεων και προχωρά στο μοντέλο του συνεχούς ελέγχου της ιδιωτικότητας και ριζοσπαστικής δράσης. Ολόκληρα κινήματα και αγώνες βαφτίζονται εγκληματικές οργανώσεις και άνθρωποι τιμωρούνται με βάση τις σκέψεις τους και τις πεποιθήσεις, έτσι επιχειρείται να γίνει και στις Σκουριές. Καμία ανοχή στην παραβίαση της αξιοπρέπειας μας πρέπει να είναι η απάντηση μας.

Δε θα επιτρέψω σε κανέναν εντολοδόχο της αστυνομίας και ρουφιάνο – καλοθελητή να γίνει ρυθμιστής της ζωής μου και της αξιοπρέπειας μου σύμφωνα με τα φασιστικά του σχέδια.

Απαιτώ να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη μου σχετικά με τις παραπάνω κατηγορίες και να απαλλαγούν όσοι εμπλέκονται με αυτό το γελοίο κατηγορητήριο.

Θα διεκδικήσω την ελευθερία μου μέχρι τέλους.

Σε περίπτωση που αναγκαστώ να κλιμακώσω τον αγώνα μου με σκληρότερα μέσα και με αξίωση την πλήρη απεμπλοκή μου από τις δικαστικές εκκρεμότητες, θα το κάνω γνωστό με επόμενο γράμμα.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!

Σπύρος Στρατούλης

κρατούμενος στη φυλακή της Λάρισας